Πληροφορίες τοπωνυμίου

Ολες οι πληροφορίες στο Σύμπλεγμα των νησιών.

ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ (Οικισμός) ΣΙΦΝΟΣ
Απέναντι από τις Καμάρες, στους πρόποδες του βουνού του Αγίου Συμεών αναπτύσσεται η συνοικία της Αγίας Μαρίνας ή Πέρα Μπάντα, όπου υπάρχουν ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τις δύο αγκάλες του λιμανιού που τις χωρίζει η θάλασσα τις ενώνει χρυσαφένια απλόχωρη αμμουδιά στο μυχό του όρμου.

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Οικισμός) ΑΛΜΥΡΟΣ
Βρίσκεται στα Ν παράλια της χερσονήσου, γνωστή με το όνομα Τραγοβούνι, η οποία αποτελεί το ΒΑ άκρο του Διαύλου Ωρεών. Το ανατολικό ακρωτήρι της χερσονήσου, ο Σταυρός, στην αρχαιότητα Ποσείδιον Ακρον, είναι το όριο τριών στενών (διαύλων), του Δίαυλου Ωρεών ΝΔ, του Δίαυλου Τρικερίου Α, και του Δίαυλου Βόλου Β.

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
  Η κοινότητα του Αγίου Κοσμά (Τζιράκι), σύμφωνα με προφορικές διηγήσεις, δημιουργήθηκε από Ηπειρώτες (Μελιδόνιστα) που έφθασαν εδώ - 22 χλμ ΒΔ των Γρεβενών - κυνηγημένοι από Αλβανούς. Οι σημερινοί 70 κάτοικοί της θεωρούνται απόγονοι αυτών.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.

ΑΙΚΥΡΓΙΑΝΝΗΣ (Οικισμός) ΜΥΘΗΜΝΑ
Βρίσκεται στην ορεινή κοιλάδα του Τυφλού. Περιοχή δασώδης και με πολλά νερά.

ΑΚΡΑΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
  Η όμορφη παραλιακή πόλη της Ακράτας με τα καταγάλανα νερά, τις θαυμάσιες ακρογιαλιές και την σύγχρονη τουριστική υποδομή της προσφέρει πολλές συγκινήσεις σε όσους επιθυμούν να συνδυάσουν ξεκούραση και περιπέτεια στις διακοπές τους.
  Η Ακράτα καθώς και οι γραφικές παραλίες των γύρω χωριών Τράπεζα, Πλάτανος, Αιγείρα προσελκύουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πλήθος παραθεριστών που απολαμβάνουν τις ιδιαίτερες ομορφιές της περιοχής.
  Νοτιοανατολικά της Ακράτας βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Αιγείρας με το φημισμένο αρχαίο θέατρο καθώς επίσης και τα ίχνη της αρχαίας πόλης Αιγές που καταστράφηκε γύρω στο 281 π.Χ.
  Στα περίχωρα της Ακράτας είναι κτισμένη η μεταβυζαντινή Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας, τόπος φιλόξενος και γοητευτικός, ενώ 20 χιλιόμετρα από την πόλη ο επισκέπτης συναντά τη Σελιάνα, όπου έχουν εντοπισθεί τα ίχνη της αρχαίας Φελλόης, την οποία αναφέρει στα Αχαϊκά ο Παυσανίας. Στο Περιθώρι, 4 χιλιόμετρα νότια της Σελιάνας, υπάγεται η μεταβυζαντινή Μονή των Αγίων Αποστόλων και το κρατικό εκτροφείο θηραμάτων.
  Κοντά στο Περιθώρι, η Εξοχή (Ράχοβα) - όπου από το 1829 μέχρι το 1837 λειτουργούσε "Ελληνική Σχολή" από τις πρώτες που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους - είναι ο τόπος που ανέδειξε πολλές ιστορικές φυσιογνωμίες της επανάστασης του 1821 καθώς και επιφανείς κληρικούς όπως οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων Δοσίθεος και Χρύσανθος.
  Οι ορεινές περιοχές νότια της Ακράτας παρουσιάζουν ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον. Εδώ θαυμάζει ο επισκέπτης την μαγευτική λίμνη του Τσιβλού και τα ιστορικά αλλά και γραφικά Κλουκινοχώρια - Αγρίδι, Μεσορούγγι, Περιστέρα, Σόλος, Ζαρούχλα κ.α. - χωριά με έντονα παραδοσιακά στοιχεία και σκορπισμένα μέσα σε πυκνό ελατοδάσος.
  Στην Ζαρούχλα βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας ενώ στις πλαγιές του Χελμού ο επισκέπτης συναντά την περίφημη βρύση της Γκόλφως από το ομώνυμο έργο του Περεσιάδη και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Κοντά στο χωριό Σόλος τοποθετείται η αρχαία Αρκαδική Νωνάκρις. Ο Πύργος του Αργυριάδη στην Αγία Βαρβάρα και το σπίτι του οπλαρχηγού Θεοχαρόπουλου αποτελούν δύο από τα σημαντικότερα ιστορικά σημεία αναφοράς του συμπλέγματος των ορεινών χωριών που ονομάζονται Κλουκινοχώρια. Από το χωριό Σόλος και μετά από πεζοπορία τριών περίπου ωρών φθάνει κανείς στα μυθικά "αθάνατα νερά" - τα Ύδατα της Στυγός - στα οποία κατά την μυθολογία ορκίζονταν οι θεοί του Ολύμπου. Στα Ύδατα της Στυγός η Θέτις έλουσε τον γιό της Αχιλλέα για να γίνει άτρωτος. Από την Στύγα ο επισκέπτης μπορεί περπατώντας να φθάσει στο Μέγα Σπήλαιο διασχίζοντας τις θαυμάσιες και απόκρημνες βουνοπλαγιές του Χελμού.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αχαϊας (1999).

Αλιείς

ΑΛΙΕΙΣ (Αρχαία πόλη) ΚΡΑΝΙΔΙ
Οικίστηκε από ψαράδες της Ερμιόνης και από κατοίκους της Τίρυνθας. Δεν υπήρχε τον καιρό του Στράβωνα.

ΑΛΟΠΗ (Αρχαία πόλη) ΟΖΟΛΑΙΑ ΛΟΚΡΙΣ
Βρισκόταν κοντά στους Δελφούς, στα σύνορα Λοκρίδος-Φωκίδος (Στέφ. Βυζ.).

Αμπελακιώτισσα

ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
  Η Αμπελακιώτισσα (Κοζίτσα) είναι ένα απ' τα αρχαιότερα χωριά της βορειοανατολικής Ναυπακτίας. Αρχικά ήταν στη θέση Παληοχώρι αλλά έφυγαν από εκεί το 1455 όταν ανευρέθη η Αγία Εικόνα της Θεοτόκου. Είναι χτισμένη σε μια απ' τις πλαγιές του βουνού Αη-Λιά κι απέναντι της υψώνονται οι ψηλοί όγκοι των βουνών Τσεκούρας και Παναγιάς, ένα σύμπλεγμα πολυδαίδαλο, τραχύ από στεγνούς βράχους και δασωμένες ρεματίες, πριονωτές ράχες, κυματερά κορφοβούνια, πλαγιές πληγμένες στο έλατο, τον κέρδο και το πλατάνι. Η Αμπελακιώτισσα είναι ένα από τα χωριά των Κραβάρων. Πολλοί ταυτίζουν τη Ναυπακτία με τα Κράβαρα. Το χωριό είναι ιδιαίτερα γνωστό από την ύπαρξη της Ι.Μ. Αμπελακιώτισσας και του σημαντικού τουριστικού ρεύματος που διαθέτει. Είναι από τα μεγαλύτερα χωριά με πληθυσμό 231 κατοίκους (απογραφή 2001).

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς

• http://www.apodotia.gr/diamerismata2.htm

ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΑ (Νησί) ΕΛΛΑΔΑ
Εκτείνεται από Β-ΒΔ 5,5 μίλια προς Ν-ΝΑ, με μεγαλύτερο πλάτος στο μέσο νησιού 1,8 μίλια. Το έδαφος είναι βραχώδες και άγονο, με ψηλότερη κορυφή την Πλαγάρα 378 μ. στο μέσο των Δ ακτών.

Αποδωτοί

ΑΠΟΔΟΤΟΙ (Αρχαία φυλή) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
  Ο Δήμος Αποδοτίας πήρε το όνομά του από τον αρχαίο λαό των Αποδοτών οι οποίοι κατοικούσαν την Δυτική και Ανατολική πλαγιά της νοτιοδυτικής συνέχειας του όρους Κόρακος, την κοιλάδα του Μόρνου πλησίον των Οζωλών, Λοκρών. Πόλεις αναφέρονται η Ποτιδάνεια, το Κροκύλειον, το Τείχιον, η Απολλωνία και η πρωτεύουσα Αιγίτιον, του οποίου η θέση δεν εξακριβώθηκε. "Το Αιγίτιον απείχε της θαλάσσης 80 σταδίους περι τις τρεις ώρες μάλιστα εφ? υψηλών χωρίων υπερ της πόλεως έκειντο λόφοι (Θουκ. Γ.97)". Αλλοι μεν διατυπώνουν ότι βρίσκονταν όπου η θέση Παληοχώρι της Τερψιθέας, άλλοι δε κοντά στο χωριό Λιμνίτσα, στην δεξιά όχθη του χειμάρρου Τερψιθέας. Η πρώτη και η μοναδική φορά που αναφέρεται το Αιγίτιο από ιστορική πηγή είναι στο κεφάλαιο 97 της "Θουκιδίδου Ξυγγραφής" (Ιστορικό βιβλίο Γ). Σ' αυτό το κεφάλαιο ο Ιστορικός του Πελοπονησιακού πολέμου περιγράφει την εκστρατεία των Αθηναίων με επικεφαλή το στρατηγό Δημοσθένη, εναντίον των Αιτωλών.
  Το έτος 426 π.Χ. το Δημοσθένη ακολούθησαν εκτός από τους Μεσσηνίους, οι Κεφαλλήνες και οι Ζακύνθιοι, που μαζί με τους 300 Αθηναίους ναύτες έφτασαν από τη θάλασσα στον Οινεώνα της Λοκρίδας. Εκεί ενώθηκαν με τον αθηναϊκό στρατό και οι Οζόλες Λοκροί, που ήταν γείτονες των Αιτωλών και γνώριζαν πολύ καλά την περιοχή. Ενόμιζε ότι δε θα ήταν δύσκολο να υποτάξει το Αιγίτιο προτού να λάβει βοήθεια. Είχε σκοπό πρώτα να επιτεθεί κατά των Αποδωτών, έπειτα κατά των Οφιονών και τέλος κατά των Ευρυτάνων. Ο ενιαίος Αθηναϊκός και συμμαχικός στρατός κατασκήνωσε στο ιερό του Νεμείου Διός όπου κατά την παράδοση είχε δολοφονηθεί ο ποιητής Ησίοδος. Από εκεί ξεκίνησαν και προχωρώντας Βόρεια προς το εσωτερικό της Αιτωλίας κατέβαλαν την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων τις Αιτωλικές πόλεις Ποτιδάνεια, Κροκύλειον και Τείχιον. Εν τω μεταξύ οι διάφορες Αιτωλικές φυλές μπροστά στον κοινό κίνδυνο που τις απειλούσε ενώθηκαν και προετοιμάζονταν πυρετωδώς για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Οι Μεσσήνιοι όμως βλέποντας την αποφασιστικότητα του Δημοσθένη να προχωρήσει ακόμα βαθύτερα στα σπλάχνα της Αιτωλίας γιατί περίμενε βοήθεια από του ψηλούς ακοντιστές των Λοκρών κατορθώνουν να τον πείσουν να βαδίσει χωρίς εκείνους για να κυριεύσει και τις άλλες αιτωλικές πόλεις. Έτσι ο Αθηναίος στρατηγός κατευθύνθηκε προς το Αιγίτιον, το οποίο και κατέλαβε αμέσως σχεδόν χωρίς μάχη. Οι Αιτωλοί, αφού εγκατέλειψαν την πόλη τους, ανασύνταξαν τις δυνάμεις τους και συγκεντρώθηκαν στους γύρω λόφους. Κατόπιν επιτέθηκαν με τους ακοντιστές τους κατά των Αθηναίων και των συμμάχων τους. Η αποφασιστική αυτή ενέργεια αιφνιδίασε τους Αθηναίους οι οποίοι και δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα ακόντια των Αιτωλών, αφότου μάλιστα σκοτώθηκε ο αρχηγός του σώματος των τοξοτών, που ήταν άλλωστε και οι μόνοι ικανοί να πολεμήσουν τους ακοντιστές. Έτσι μετά το θάνατο του τοξάρχου Χόρμωνος του Μεσσηνίου η άμυνα των Αθηναίων αποδυναμώθηκε και οι στρατιώτες τους διασκορπίσθηκαν και παγιδευμένοι σε χαράδρες και ορεινούς δύσβατους δρόμους καταστράφηκαν. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο συστρατηγός Πραιλής. Όσοι διέφυγαν το θάνατο στη φοβερή αυτή αναμέτρηση κατέφυγαν στη Ναύπακτο και από εκεί πλεύσαν για την Αθήνα εκτός του Δημοσθένη που παρέμεινε στη Ναύπακτο φοβούμενος την οργή της πολιτείας για την έκβαση της άτυχης εκστρατείας.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αποδοτιάς

• http://www.apodotia.gr/ISTORIKA.htm

Η Ασίνη πηγή έμπνευσης των ποιητών

ΑΣΙΝΗ (Χωριό) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
  Η Ασίνη, όπως έχει πει ο ίδιος ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής, Γιώργος Σεφέρης, του χάρισε ένα ποίημα. Του χάρισε το ποίημα “Ο βασιλιάς της Ασίνης” που θεωρείται ίσως από τα καλύτερά του.
  Ο Ναυπλιώτης ποιητής Νίκος Καρούζος, έγραψε κι αυτός ένα σπουδαίο ποίημα “Στην Ασίνη οι πορτοκαλιές”.
  Ο Ασιναίος καθηγητής πανεπιστημίου κ. Γιάννης Φίλης έχει γράψει την ποιητική συλλογή “Αρκτική ζώνη” εμπνευσμένη από την Ασίνη.
  Τέλος ο Ασιναίος λογοτέχνης κ. Πάνος Λιαλάτσης, αναφερόμενος στα προηγούμενα ποιήματα, καθώς και στην κωμωδία του Αντωνίου Φατσέα “Ο Βερτόλδος βασιλιάς της Ασίνης”, αναδεικνύει την Ασίνη ως σημαντικό ποιητικό σύμβολο. Ο ίδιος έχει γράψει το ποίημα “Οι ανώνυμοι της Ασίνης”.
  Είναι το κενό κάτω από την προσωπίδα του βασιλιά της Ασίνης που ενέπνευσε τον ποιητή Γιώργο Σεφέρη και τα αστραφτερά τείχη μπροστά στο μακρύ γιαλό;
  Για το Νίκο Καρούζο είναι η μυρωδιά της ανθοφορίας των πορτοκαλιών και τα χρώματα της γης και της θάλασσας γύρω στο κάστρο; Έντεκα μέτρησε στο σχετικό ποίημά του, που τον κάνουν να ακούει θείες φωνές και έτσι γράφει το συγκλονιστικό “απόσπασες ομορφιά του Θεού και την οφείλεις”.
  Για τον Πάνο Λιαλιάτση είναι ο “βασιλιάς ψηλά απ’ τη βίγλα του που μετράει περίεργος τ’ αχνάρια μας στην άμμο, μένοντας ανώνυμοι στην αιωνιότητα των ψιθύρων”;
  Και για το Γιάννη Φίλη, είναι η λησμονημένη ακρόπολη της Ασίνης. “Ζερβά οι πέτρες οι κόκκινες, δεξιά οι τάφοι των βασιλιάδων, και μπρος το απάνεμο λιμάνι με την ανοιχτή θάλασσα μπροστά μας, σειρήνα στις προκλήσεις της ζωής”;
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ασίνης.

Ο βασιλιάς της Ασίνης, ποίημα του Γεωργίου Σεφέρη
• http://greece.poetryinternational.org/cwolk/view/1...

ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ (Περιφέρεια) ΕΛΛΑΔΑ
  Αν προσπαθήσει κανείς να περιγράψει τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, θα σταθεί αρχικά στα βασικά χαρακτηριστικά όλων των νησιών του Αιγαίου. Ο συνδυασμός ήλιου και θάλασσας, η αρμονία του ήπιου κλίματος με το ευχάριστο νησιωτικό περιβάλλον, δημιουργούν τις καταλληλότερες συνθήκες για απόδραση από την καθημερινή ρουτίνα, πνευματική ξεκούραση και ψυχική ηρεμία.
  Τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν θα ήταν από μόνα τους ικανά να σκιαγραφήσουν τη φυσιογνωμία του τόπου μας. Κι αυτό, επειδή τα νησιά παρουσιάζουν συναρπαστική πολυμορφία, η οποία ταυτόχρονα τους επιτρέπει να διατηρούν τη μοναδικότητά τους, όχι μόνο σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά της Ελλάδας, αλλά και μεταξύ τους. Το ηφαιστειογενές τοπίο, εναλλάσσεται με πυκνή βλάστηση, απέραντοι ελαιώνες χτυπιούνται απ' τα ακρογιάλια, ερειπωμένα κάστρα προσαρμόζονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής των πρωτευουσών, επίνεια και λιμανάκια σκιάζονται από επιβλητικούς ορεινούς όγκους.
  Η ίδια πολυμορφία παρουσιάζεται και στις τοπικές παραδόσεις, οι οποίες αποτελούν ένα κομμάτι άρρηκτα συνδεδεμένο με την καθημερινότητα των νησιωτών, ιδιαίτερα αξιοσέβαστο και από τη νέα γενιά, που συνεχίζει πιστά να διατηρεί και να ενσωματώνει στην κουλτούρα της τα προγονικά ήθη και έθιμα, σφυρηλατημένα στο πέρασμα χιλιετιών.
  Στο πλαίσιο των άφθαρτων από το χρόνο παραδόσεων, διατηρείται ανεξίτηλη και η παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία. Στα νησιά μας άνθρωποι και περιβάλλον, εξακολουθούν να μαρτυρούν την ανόθευτη αγνότητα του ελληνικού πνεύματος. Εδώ ξεχωρίζουμε ακόμη και τιμούμε τον επισκέπτη, το φίλο που ήρθε από μακριά για να ξεκουραστεί, να περάσει τις διακοπές του. Αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα για τα νησιά μας, το γεγονός ότι δεν γνώρισαν ποτέ τι σημαίνει μαζικός τουρισμός, με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται.
  Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ο πολιτισμός, η πολιτισμική διάσταση του Βόρειου Αιγαίου, δεν θα επέτρεπε ποτέ στους φιλόξενους απ' τη φύση τους νησιώτες, απλά να συνυπάρξουν με τον επισκέπτη.
  Η ιστορία των νησιών μας και οι ρίζες του πολιτισμού μας χάνονται στα βάθη των αιώνων, σε εποχές παλιότερες ακόμα κι απ’ τη Σαπφώ, τον Όμηρο και τον Πυθαγόρα. Ίχνη του παραμένουν χειροπιαστά μέχρι σήμερα, στα απειράριθμα αρχαιολογικά ευρήματα, που βρίσκονται διάσπαρτα, όχι μόνο στα πλούσια σε εκθέματα μουσεία, αλλά κι όπου γυρίσεις το βλέμμα σου, με ιδιαίτερα τα ευρήματα της Πολιόχνης. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Βόρειο Αιγαίο, σώζεται το αρχαιότερο βουλευτήριο της Ευρώπης. Η Βυζαντινή εποχή, έχει επίσης αφήσει μνημεία σ' όλο το νησιωτικό μας χώρο. Κάστρα, μοναστήρια, εκκλησίες, σπάνια χειρόγραφα, μοναδικές εικόνες, αποδεικνύουν την συνέχιση της έντονης πολιτιστικής δημιουργίας στο πέρασμα των αιώνων. Και οι μετέπειτα εποχές, της μεταβυζαντινής και σύγχρονης ιστορίας, έχουν σφραγίσει αυτή τη γη, με τρόπο προσιτό στον κάθε επισκέπτη.
  Είναι άξιο απορίας πώς όλα αυτά τα στοιχεία του πολιτισμού, είναι πλήρως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον. Πώς διατηρήθηκε αυτό το περιβάλλον ανεπηρέαστο από ό,τι θα μπορούσε να το αλλοιώσει, να το αλλοτριώσει, να το βλάψει.
  Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα των νησιών μας είναι ο πολιτισμός κι αυτό το περιβάλλον, που προσφέρει ξεχωριστές δυνατότητες στον επισκέπτη, όχι μόνο για να αξιοποιήσει κάθε στιγμή του στα νησιά μας, αλλά και για να απολαύσει μ' όλες του τις αισθήσεις, ό,τι μπορεί να αποκομίσει. Βάσει αυτών των χαρακτηριστικών, αλλά και των φυσικών στοιχείων της περιοχής (π.χ. γεωθερμία, σπάνια χλωρίδα και πανίδα) είναι δεδομένη για τον τόπο μας η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να έρθει αποκλειστικά για να "αγγίξει το Θεό" στα κατανυκτικά μοναστήρια, για να περπατήσει στα μονοπάτια ποικιλόμορφων δασών, που φτάνουν στον ουρανό, για να παρατηρήσει πουλιά και έντομα κρυμμένος για ώρες σε προστατευμένους υδροβιότοπους, για να ασκήσει το σώμα του, ακόμη και ως Ίκαρος, στον αεραθλητισμό, για να αντιμετωπίσει ήπια, μέσω των ιαματικών λουτρών, προβλήματα που ταλαιπωρούν την υγεία του.
  Βασικός στόχος και διαρκής προσπάθεια της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου είναι η ανάδειξη του πλούτου αυτού των νησιών μας και, παράλληλα, η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών και η τουριστική ανάπτυξή τους, με τέτοιο τρόπο και σε τέτοιο βαθμό, ώστε να διασφαλίζονται οι καλύτερες δυνατές συνθήκες μετάβασης και διαμονής των επισκεπτών μας στον τόπο μας. Η προσπάθεια αυτή, σε συνδυασμό πάντοτε με τις αντίστοιχες δράσεις των αρμοδίων φορέων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχουν αποδώσει καρπούς τα τελευταία χρόνια, οπότε και παρουσιάζεται αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την περιοχή μας. Όπως είναι φυσικό, η δραστηριότητά μας αυτή συνεχίζεται αδιάκοπα και με όλο και περισσότερο μεράκι, με ένα και μοναδικό σκοπό. Να αποτελεί το Βόρειο Αιγαίο τόπο άριστης φιλοξενίας.

Ιστοσελιδα Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου
• http://www.northaegean.gr/isite/page/27,1,0.asp?mu... (5 φωτ.)

ΔΙΑΚΟΠΤΟ (Κωμόπολη) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
  Στη βόρεια ακτή της Πελοποννήσου, λούζεται από τα κύματα του Κορινθιακού το Διακοπτό, μια όμορφη κωμόπολη με πολλά λουλούδια, όπου κυριαρχεί το άρωμα από τους δεντρόκηπους με τις λεμονιές και τις πορτοκαλιές. Από δω ξεκινά ο μοναδικός στη χώρα οδοντωτός σιδηρόδρομος που οδηγεί μέσω της Ζαχλωρούς στα Καλάβρυτα.
  Στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού θα δείτε την παλιά ατμομηχανή του οδοντωτού που ονομαζόταν “Μουτζούρης” και κυκλοφορούσε από το 1890 μέχρι το 1965. Το γραφικό τραινάκι περνά μέσα από τη χαράδρα του Βουραϊκού, πραγματοποιώντας μια διαδρομή που θα σας συναρπάσει και θα σας μείνει αξέχαστη. Δίπλα από τις γραμμές του οδοντωτού κυλά τα κρυστάλλινα νερά του ο Βουραϊκός, ενώ αριστερά και δεξιά υψώνονται ψηλά βράχια.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
  Η προέλευση του ονόματος Διδυμότειχο απασχόλησε από παλιά τους ερευνητές. Σήμερα έχει πλέον οριστικά απορριφθεί η άποψη ότι ήθελε την πόλη να παίρνει το όνομά της από το προτείχισμα που ως δεύτερο τείχος εκτείνεται μπροστά από την οχύρωση στο βορειανατολικό της τμήμα. Γενικά αποδεκτό είναι πλέον, ότι Διδυμότειχο σημαίνει "διδυμάρικο κάστρο", δύο δηλαδή οχυρωματικούς περιβόλους, έναν στο λόφο της Αγίας Πέτρας, στο νοτιοανατολικό άκρο της πόλης, όπου και η ρωμαϊκή Πλωτινούπολη και τον άλλο στο δυτικό, επί του λόφου Καλέ, όπου και σώζεται το βυζαντινό κάστρο. Η σχέση των δύο αυτών κάστρων ήταν για κάποια περίοδο παράλληλη κατά το σχήμα Β.
  Το κάστρο του Διδυμοτείχου είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα των Βαλκανίων. Τα τείχη σώζονται σε μήκος περίπου 1 χιλιομέτρου και ύψους έως 12 μ. Η επιμήκης τοιχοδομία διακόπτεται από τετράγωνους, κυκλικούς ή πενταγωνικούς πύργους. Κατά διαστήματα σώζεται η πρώτη φάση των τειχών, μια τυπική Ιουστινιάνεια τοιχοποιία που καλύπτεται από εκτεταμένες επισκευές προερχόμενες από όλες τις περιόδους της βυζαντινής και της πρώιμης οθωμανικής ιστορίας.
  Από τις πύλες εντυπωσιάζουν οι διπλές "Νερόπορτες", στο ΝΔ άκρο του περιβόλου, δίπλα στο ποτάμι. Η κεντρική προς την κάτω πόλη πύλη θα ήταν οι Καλέπορτες ή Καστρόπορτες, ενώ οι Σαραϊόπορτες θα οδηγούσαν, όπως φανερώνει και το όνομά τους στα ανάκτορα, στο υψηλότερο σημείο του λόφου.
  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μονογράμματα επί των πύργων. Σε μεσοβυζαντινό τετράγωνο πύργο της Βορειοανατολικής πλευράς διαβάζουμε χαραγμένο σε πλάκα το "ΚΟΜΝΗΝΟΥ". Επάνω σε κάποιους από τους στρογγυλούς πύργους που όπως και το σύνολος των τειχών γνώρισαν εκτεταμένη επισκευή στα 1351/2 συναντάμε το μονόγραμμα του τότε στρατιωτικού διοικητή της πόλης υπό τον Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό, πρωτοστράτορα Κωνσταντίνου Ταρχανειώτη. Ο ένας από τους πύργους αυτούς, ο νοτιοανατολικός, είναι γνωστός ως πύργος της βασιλοπούλας και συνδέεται με την γνωστή παράδοση της πτώσης της από τις επάλξεις μετά την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς Τούρκους.
  Στο Βόρειο άκρο της οχύρωσης συναντάμε μέσα στο ποτάμι στρογγυλό πύργο, το Πεντάζωνο που αποτελούσε το πηγάδι-δεξαμενή για την συγκέντρωση του νερού σε καταστάσεις αποκλεισμού του κάστρου.
  Μέσα στο κάστρο μπορεί κανείς να δει τα λαξευμένα στο μαλακό ασβεστολιθικό βράχο υπόσκαφα, τους βοηθητικούς χώρους, αποθήκες ή δεξαμενές των οικιών των βυζαντινών κατοίκων του οικισμού. Επίσης το υστεροβυζαντινό ταφικό ναϋδριο της Αγίας Αικατερίνης και το ταφικό, κτισμένο από βασιλικό ζεύγος παρεκκλήσι δίπλα-δίπλα με τη "φυλακή του Καρόλου του ΙΒ, βασιλιά της Σουηδίας" που πέρασε ένα χρόνο περιορισμένος στην πόλη. Ακόμη τους μεταβυζαντινούς ναούς με τα θαυμάσια ξυλόγλυπτα τέμπλα, το προσκυνητάρι του Αγίου Δημητρίου με την εντοιχισμένη βυζαντινή επιτύμβια στήλη του Ανδρόνικου Ραούλ Ασάνη Παλαιολόγου και άλλα, ενώ οι επιχώσεις αιώνων κρύβουν πολλά περισσότερα για τους ερευνητές.
  Όλα αυτά αποτελούν τα ίχνη μίας λαμπρής ιστορίας που έφθασε στο απόγειό της κατά τους υστεροβυζαντινούς χρόνους, όταν η πόλη αποτέλεσε μια δεύτερη πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, έδρα αυτοκράτορα στους εμφυλίους πολέμους του 14ου αιώνα, λίκνο γέννησης αυτοκρατόρων, τόπο συγκέντρωσης της στρατιάς, υποδοχής ξένων επισήμων, φυλάκισης των επικίνδυνων αντιπάλων του καθεστώτος, αγαπημένο τόπο για κυνήγι. Εδώ φόρεσε το 1341 ο Ιωάννης ο ΣΤ ο Καντακουζηνός το αυτοκρατορικό στέμμα, εδώ αγορεύθηκε από τους ντόπιους αυτοκράτορας ο Θεόδωρος Αγγελος της Θεσσαλονίκης, εδώ γεννήθηκαν ο Ιωάννης Γ Βατάτζης και ο πορφυρογέννητος Ιωάννης Ε Παλαιολόγος. Το Διδυμότειχο αποτέλεσε και την πρώτη επί ευρωπαϊκού εδάφους πρωτεύουσα των Οθωμανών Τούρκων, μετά την κατάληψή του, στις αρχές της έβδομης δεκαετίας του 14ου αιώνα.
  Η πόλη και το κάστρο της απελευθερώθηκαν το Μάιο του 1920, μετά από 560 χρόνια δουλείας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Διδυμοτείχου.

Τα νερά της Δράμας

ΔΡΑΜΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
  Ένας από τους παράγοντες που συνθέτουν τη φυσιογνωμία του νομού Δράμας είναι το νερό. Το υδάτινο στοιχείο έχει έντονη παρουσία σ’ όλη την περιοχή σχηματίζοντας υδάτινα οικοσυστήματα που συμβάλλουν καθοριστικά στο τοπίο και στο φυσικό περιβάλλον του νομού. Το νομό Δράμας διασχίζει ο ποταμός Νέστος, ο οποίος με τις λίμνες και τα ρέματά του, παίζει σημαντικό ρόλο στο ορεινό τοπίο της περιοχής. Πολλοί οι παραπόταμοι και τα ρέματα που συλλέγουν τα νερά στο έδαφος του νομού και χύνονται στο Νέστο. Στην οροσειρά της Κεντρικής Ροδόπης και από δυτικά χύνονται οι Δεσπάτης, ο Μουσδέλης, το Μεγάλο Ρέμα, το Διαβολόρεμα και το Αρκουδόρεμα. Τα ποτάμια αυτά με τα ρέματά τους δημιουργούν υδάτινους σχηματισμούς (καταρράκτες Φρακτού, Στραβορέματος, κ.ά) εξαιρετικής και σπάνιας ομορφιάς.
  Στη θέση Θερμιά Παρανεστίου υπάρχουν οι ομώνυμες πηγές με θερμά ιαματικά νερά. Ήδη έχει αρχίσει η αξιοποίησή τους από το δήμο Παρανεστίου και σύντομα θα αποτελέσουν μια σύγχρονη λουτρόπολη. Ανατολικά του Δασικού Χωριού Ελατιάς και σε απόσταση 7χλμ υπάρχει το Στραβόρεμα, το οποίο διαπερνώντας ένα μικρό λιβάδι δημιουργεί εντυπωσιακούς μαιανδρισμούς. Η θέση είναι μια από τις ομορφότερες περιοχές στη Ροδόπη και έχει εγκαταστάσεις υπαίθριας αναψυχής. Στη δυτική πλευρά της πεδιάδας της Δράμας βρίσκεται ο Αγγίτης ποταμός που πηγάζει με εντυπωσιακό τρόπο από τις πηγές-σπήλαιο Αγγίτη, και, αφού συλλέξει όλα τα νερά της πεδιάδας της Δράμας, χύνεται στο Στρυμόνα.
  Η πεδιάδα της Δράμας έχει πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο που προέρχεται από τις πηγές Κεφαλαρίου, Δράμας και Μυλοπόταμου. Τα νερά αυτά, με τα αντίστοιχα ρέματα Βοϊράνης, Αγίας Βαρβάρας και Μυλοπόταμου, εμπλέκονται στο αρδευτικό δίκτυο της πεδιάδας και τελικά χύνονται στην τεχνητή τάφρο Φιλίππων, η οποία συμβάλλει στον Αγγίτη. Οι πηγές της Δράμας χαρακτηρίζουν τη μορφή της πόλης προσδίδοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα στο αστικό τοπίο της. Ο υδάτινος πλούτος της Δράμας, με επιφανειακά και υπόγεια νερά, αποτελεί από μόνος πόλο έλξης αλλά και προσθέτει στο φυσικό και αστικό περιβάλλον το απαραίτητο στοιχείο, το νερό, συμβάλλοντας έτσι στην αισθητική αναβάθμιση του νομού.
(Κείμενο: Μιχάλης Μαναρίδης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δράμας (2000).

Καρστικά Συστήματα

  Οι πηγές του νομού Δράμας, οι οποίες είναι στην πλειονότητά τους καρστικές, οφείλουν την ύπαρξή τους στην παρουσία μαρμάρων στους ορεινούς όγκους της περιοχής. Τα μάρμαρα είναι πετρώματα διαπερατά από το νερό και εμφανίζουν έναν ιδιαίτερο τρόπο διάλυσης - διάβρωσης κατά την κίνηση του νερού μέσα σε αυτά. Το νερό της βροχής διηθούμενο από την επιφάνεια της γης ακολουθεί τα συστήματα κατατμήσεων των μαρμάρων και διαλύει το ανθρακικό ασβέστιο από το οποίο αποτελούνται, δημιουργώντας υπόγειους καρστικούς αγωγούς, έγκοιλα, σπήλαια, καταβόθρες και άλλες μορφές καρστικής διάβρωσης. Με αυτό τον τρόπο, το νερό ακολουθώντας υπόγειες διαδρομές καταλήγει σε χαμηλότερες υψομετρικά περιοχές, σχηματίζοντας πηγές όπως εκείνες της Δράμας, του Μυλοπόταμου, του Κεφαλαρίου και του Αγγίτη.
(Κείμενο: Μιχάλης Μαναρίδης)
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δράμας (2000).

Βιομηχανική περιοχή Ροδόπης

ΘΡΥΛΟΡΙΟ (Κωμόπολη) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
  Κοντά στον εθνικό δρόμο Κομοτηνής- Αλεξανδρούπολης, στο ύψος του χωριού Θρυλόριο, λειτουργεί από το 1978 οργανωμένη Βιομηχανική Περιοχή, από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, η οποία καταλαμβάνει έκταση 4.332 στρεμμάτων με προγραμματισμένους χώρους πρασίνου και εσωτερικό οδικό δίκτυο. Στο χώρο αυτό λειτουργεί το Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης σε μόνιμες εγκαταστάσεις, στις οποίες γίνονται περιοδικές εκθέσεις.
(Κείμενο: Βάντα Παπαϊωάννου- Βουτσά)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης.

ΚΑΪΜΑΚΤΣΑΛΑΝ (Χιονοδρομικό κέντρο) ΕΔΕΣΣΑ

Στον ορεινό όγκο Βόρα και σε υψόμετρο 2040 έως 2524 μέτρων, αναπτύσσονται οι πίστες του ομώνυμου Χιονοδρομικού Κέντρου, η λειτουργία του οποίου ξεκίνησε το 1995.

Το κέντρο βρίσκεται σε απόσταση 45 περίπου χιλιομέτρων Β.Δ. της Έδεσσας και 140 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη. Η μεγάλη διάρκεια χιονοκάλυψης, το μοναδικό φυσικό σκηνικό αλλά και η δυνατότητα φιλοξενίας σε γραφικούς οικισμούς που έχουν διατηρήσει το παραδοσιακό τους χρώμα, βοήθησαν στη γρήγορη εξάπλωση της φήμης του σε πανελλαδικό επίπεδο και οδήγησαν στην ολοένα και αυξανόμενη τουριστική κίνηση στην περιοχή.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Βόρα (Καϊμάκτσαλαν) διαθέτει 6 Lifts, τα οποία παρέχουν πρόσβαση σε 13 πίστες σκι διαφόρων βαθμών δυσκολίας, ενώ έχει διαμορφωθεί, επίσης, μια πίστα για Snowmobile, καθώς και ένα Snowboard Fun park για την ικανοποίηση και των πιο απαιτητικών της χιονοδρομίας.

Η ευρύτερη περιοχή προσφέρεται για ορειβατικό σκι δίνοντας τη δυνατότητα περιήγησης σε ενδιαφέροντα δασικά μονοπάτια.

Έμπειροι εκπαιδευτές συμμετέχουν στη λειτουργία σχολών σκι και snowboard, και προσφέρουν μια ευχάριστη επαφή με τα συναρπαστικά σπορ του χιονιού στους αρχάριους χιονοδρόμους, ενώ τα μικρά καταστήματα ενοικίασης-πώλησης εξοπλισμού στο ισόγειο του Καταφυγίου (Chalet), δίνουν στον κάθε ενδιαφερόμενο τη δυνατότητα να προμηθευτεί τον απαραίτητο εξοπλισμό για μια άνετη εξόρμηση στο χιόνι.

Στο χώρο του Καταφυγίου και σε υψόμετρο 2040 μ. λειτουργεί ξενώνας με εστιατόριο & ουζερί, ενώ στα 2100 μ. σε ένα κατάλευκο παγωμένο τοπίο, το snowbar δημιουργεί μια ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα για την ξεκούραση και διασκέδαση των χιονοδρόμων.

Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Πέλλας.

ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ (Οικισμός) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Είναι ο τελευταίος συνοικισμός των Ραφταναίων στα βόρεια της Στύριανης και του Μυλοκοπιού, συνορεύοντας με την Κοινότητα Κτιστάδων (παλιά Κουσοβίστα) του Ν. Άρτας.Μεταξύ των συνοικισμών Στύριανης και Καλογέρων βρίσκεται και ο μικρός συνοικισμός: Καλυβάκια (τα).

Καλύβια

ΚΑΛΥΒΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Χτισμένα σε ολοπράσινη πλαγιά αποτελούνται από τους συνοικισμούς Νικάσι και Λάλα. Η Βυζαντινή εκκλησία των Ταξιαρχών, καλοδιατηρημένη, αξίζει να την επισκεφθείτε, όπως και την τοποθεσία Αγία Τριάδα, κοντά στο Νικάσι. Περπατείστε κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια, δίπλα στα τρεχούμενα νερά με τους ήχους των πουλιών να σας συνεπαίρνουν. Χαρακτηριστικό το σπήλαιο και οι δισυπόστατες εκκλησίες Αγ. Τριάδα - Αγ. Σπυρίδωνας και Αγ. Γεώργιος - Αγ. Μαύρα
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Καρύστου

ΚΑΣΤΑΝΙΑ (Χωριό) ΒΕΡΟΙΑ
Ορεινό χωριό στις πλαγιές του Βερμίου κοντά στο Μοναστήρι της Παναγίας του Σουμελά.

ΚΑΣΤΑΝΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
  Το Καστανοχώρι είναι ένα μικρό ορεινό χωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης, που παλαιότερα ονομαζόταν Κραμποβός. Βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων στις πλαγιές του Λύκαιου όρους. Κοντά είναι το χωριό Λύκαιο. Κατά την απογραφή του 1991 είχε μόνο 101 κατοίκους.
  Κοντά στο χωριό οι Ελληνες υπό τους Αθ. Γρηγοριάδη και Γιάννη Γκρίτζαλη απέκρουσαν στις 20 Ιουλίου του 1825 τμήμα του Τουρκοαιγυπτιακού στρατού του Ιμπραήμ. Στις 21 Ιουλίου του 1825 επανήλθαν 1000 Τουρκοαιγύπτιοι κι έκαψαν το χωριό. Συγκρούστηκαν όμως μαζί τους Καρυώτες και Τριπολιτσιώτες. Κατά τη σύγκρουση φονεύτηκαν 150 Τούρκοι και αιχμαλωτίστηκαν αρκετοί.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/places/kast...

Κειριάδαι

ΚΕΙΡΙΑΔΑΙ (Αρχαίος δήμος) ΑΘΗΝΑ
Δήμος της Ιπποθοωντίδας ή της Οινηίδας φυλής.

Η ταυτότητα του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού

ΚΕΛΛΑΡΙΑ (Χιονοδρομικό κέντρο) ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού από τον Ιούνιο του 2000 ανήκει και διοικείται από την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Α.Ε. που εδρεύει στην Αθήνα (Βουλής 7, Τ.Κ. 105 62).

Στο Κέντρο, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.600 έως 2.300 μέτρων λειτουργούν μια τηλεκαμπίνα, 6 εναέριοι και 7 συρόμενοι αναβατήρες με 20 πίστες συνολικού μήκους 14 χιλιομέτρων.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο διαθέτει επίσης πάρκινγκ, ελικοδρόμιο, χώρους υποδοχής, καφετέρια, μπαρ, εστιατόριο, πρώτες βοήθειες, οδική βοήθεια και τμήμα BABY SITTING με έμπειρο παιδοβρεφοκόμο.

Στο Χιονοδρομικό Κέντρο λειτουργούν σχολές σκι και snowboard, καταστήματα ενοικίασης και πώλησης ειδών σκι και μπουτίκ ειδών ένδυσης.

Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού.

• http://www.parnassos-eot.gr/welcome_gr.htm (6 φωτ.)

Εξοχή

ΚΕΡΚΥΡΑ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
  Καμπυλόγραμμα τοπία γεμάτα ελιές και κυπαρίσσια, καταπράσινη και επίπεδη γη σπαρμένη με αμπέλια και περιβόλια, βράχοι διακοσμημένοι με ανοιξιάτικα λουλούδια στα βουνά του βορρά. Λίμνες και αμμόλοφοι, πευκοδάση, σκιερά δάση και πολύχρωμα χωράφια φυτεμένα με πεπόνια, φασόλια και καλαμπόκι.
  Στην Κέρκυρα συναντά κανείς όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και έτσι το τοπίο δεν είναι μονότονο ενώ στη Μέση Κέρκυρα κυριαρχεί όπως παντού η ελιά και το τοπίο συμπληρώνεται από μια ποικιλία χρωμάτων. Στο βορρά η θάλασσα έχει διαβρώσει τα μαλακά πετρώματα της ακτής και τα έχει μετατρέψει σε λεπτή χρυσή άμμο.
  Η ενδοχώρα είναι σπαρμένη με καλλιεργημένες κοιλάδες ενώ το βουνό του Παντοκράτορα υψώνεται επιβλητικό στο βόρειο τμήμα του νησιού, μια περιοχή βραχώδη με μικρές καλλιεργημένες εκτάσεις που διακόπτονται από ρεματιές και μικρά φαράγγια και καταλήγει στη γραφική ανατολική ακτή. Πηγαίνοντας προς το Νότο υπάρχουν κατάφυτοι με ελιές λόφοι. Εδώ οι χαμηλές ακτές, οι πλατιές παραλίες γίνονται ένα με τον ορίζοντα. Εδώ βρίσκεται και η λίμνη Κορισσίων η οποία καθιερώθηκε ως βιότοπος. Είναι μια περιοχή γεμάτη από αμμόλοφους, κατάφυτη από κέδρους και ιτιές κι άλλα φυτά που ευδοκιμούν στην άμμο κι αποτελούν παράδεισο για τα πουλιά που ζουν στην περιοχή.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Κέρκυρας.

Κίσαμος

ΚΙΣΑΜΟΣ (Αρχαία πόλη) ΧΑΝΙΑ
Υπήρχε και άλλη Κίσαμος στο χωριό Καλάμι Αποκορώνου, Χανιά.

Ενεργειακός Σταθμός

ΚΟΜΟΤΗΝΗ (Πόλη) ΡΟΔΟΠΗ
  Στη ΒΙ.ΠΕ Κομοτηνής λειτουργεί ο Ενεργειακός Σταθμός της ΔΕΗ, που χρησιμοποιεί ως καύσιμο το φυσικό αέριο και θα ολοκληρωθεί με την υλοποίηση των δικτύων διανομής φυσικού αερίου για αστική και βιομηχανική κατανάλωση.
(Κείμενο: Βάντα Παπαϊωάννου- Βουτσά)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης.

Κυδαθηναίοι

ΚΥΔΑΘΗΝΑΙΟΙ (Αρχαίος δήμος) ΑΘΗΝΑ
Τοποθετείται εντός του άστεως στη Β & ΒΑ κλιτύ της Ακρόπολης.

Έθιμα και παραδόσεις

ΚΥΘΝΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
  Οι Κύθνιοι φροντίζουν με κάθε τρόπο να διατηρούν τα ήθη και έθιμα των προγόνων τους, αλλά και να γιορτάζουν με ιδιαίτερη λαμπρότητα τις θρησκευτικές εορτές. Σχεδόν κάθε οικογένεια στην Κύθνο έχει ένα δικό της εκκλησάκι στο κτήμα της και κάθε φορά που γιορτάζει ο άγιος στον οποίο έχει αφιερωθεί, η οικογένεια διοργανώνει ένα πλούσιο πανηγύρι, όπου όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Η γενναιοδωρία των κατοίκων προσφέρει πλούσια εδέσματα και ντόπιο κρασί και το νησί γεμίζει από τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων του λαούτου και του βιολιού, που παίζουν τις λεγόμενες “ζύες” ή “ζυγιές” (ζευγάρι οργανοπαιχτών).
  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα έθιμα του Γάμου στη Χώρα και στη Δρυοπίδα, ενώ τις απόκριες στην Κύθνο διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα το έθιμο του Λαζάνη - του βασιλιά καρνάβαλου της Κύθνου - που γίνεται την τελευταία Κυριακή.
  Την παραμονή της Πρωτομαγιάς οι νέοι τη νύχτα κλέβουν λουλούδια από τις αυλές για να τα κρεμάσουν έξω από την πόρτα της κοπέλας για την οποία ενδιαφέρονται, με συνοδεία μουσικών οργάνων και τραγουδούν το σκοπό του Μάη.
  Οι προετοιμασίες για το Πάσχα ξεκινούν τη Μεγάλη Πέμπτη με τη βαφή των αυγών και το ψήσιμο των Λαμπριάτικων κουλουριών, αλλά και το άσπρισμα σε όλα τα σοκάκια του χωριού. Ακολουθεί η περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή και οι Θερμιώτικες πίτες το Μεγάλο Σάββατο. Την Κυριακή του Πάσχα αναβιώνει το έθιμο της Κούνιας.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Κύθνου και της Ένωσης Τουριστικών Επαγγελμάτων Κύθνου.

ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑΣ (Λεκανοπέδιο) ΑΤΤΙΚΗ
The plain of Attica is enclosed by mountains on every side except the south, where it is open to the sea, the Gulf of Paleron. This plain is bounded on the NW. by Mt. Parnes, on the NE. by Mt. Pentelicus, on the SE. by Mt. Hymettus, and on the W. by Mt. Aegaleos and Mt. Poecilus.

Λεχαινά

ΛΕΧΑΙΝΑ (Κωμόπολη) ΗΛΕΙΑ
Τοπογραφία
  Τα Λεχαινά είναι χτισμένα στο κέντρο του δυτικού μέρους του Ηλειακού κάμπου βόρεια του Πηνειού, του κάμπου της Γαστούνης, όπως ήταν περισσότερο γνωστός. Η ευρύτερη περιοχή του ορίζεται απ' τη λιμνοθάλασσα του Κοτυχιού, τα χαμηλά υψώματα του Αϊ Γιώργη, τον ποταμό Ανισάτο και το Ιόνιο πέλαγος. Πέρα στην Ανατολή, στα σύνορα με το νομό Αχαϊας, γαλαζίζει αχνά το βουνό Σανταμέρι ενώ στη Δύση, κουρνιασμένο πάνω στο ακρωτήριο Χελωνάτας στεφανώνοντάς το με τις ντάπιες και τα τείχη του, δεσπόζει το θρυλικό κάστρο Χλεμούτσι, φύλακας προστάτης του κάμπου και βιγλάτορας του πελάγου. Όσο κόβει το ανθρώπινο μάτι απλώνεται κάμπος απέραντος με πλούσιο και εύφορο χώμα, δημιούργημα των προσχώσεων του Πηνειού και άλλων μικρότερων ποταμών και λαγκαδιών. Πολύ παλιά ο τόπος πρέπει να ήταν λιμνοθάλασσα που απομεινάρι της έχει απομείνει το κοτύχι ως τα σήμερα.
   Τα Λεχαινά, χτισμένα πάνω στο μαλακό, επίπεδο χώμα του κάμπου, δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να τα ξεχωρίζει απ' τα υπόλοιπα καμποχώρια και κωμοπόλεις της περιοχής. Οχυρές θέσεις ή κτίσματα τα Λεχαινά δεν έχουν, ούτε φαίνεται να είχαν ποτέ. Ο οικισμός είναι απλωμένος, έκθετος καταμεσής στον κάμπο, λίγο χαμηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας και τα τελευταία σπίτια των διακλαδώσεων του πολεοδομικού ιστού μπερδεύονται με τα χωράφια. Φυσική προστασία από το βορρά αποτελεί η λιμνοθάλασσα του Κοτυχιού σε συνδυασμό, παλιότερα με το συνεχόμενο μεγάλο βαλτότοπο της Δροσελής, που ήταν δύσβατος πριν αποξηρανθεί. Σε περιπτώσεις ανάγκης οι κάτοικοι, έφευγαν προς τα ορεινά ή στα απέναντι νησιά.

Φυσικό περιβάλλον
  Εκτός από τις τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις η περιοχή, που χαρακτηριστικό της είναι η πλούσια βλάστηση, είναι κατάφυτη από θάμνους, μυρτιές, σχοίντα, ρείκια, θρούμπι, πικροδάφνες, πουρνάρια και άλλα και δέντρα (μουριές, κυπαρίσσια, βαλανιδιές, καρυδιές, ελιές, συκιές, εσπεριδοειδή κλπ). Πρέπει να τονιστεί πως πολύ πλούσια ήταν και είναι και η υδροχαρής βλάστηση (βούρλα, ψαθιά, καλάμια κλπ), χάρη στα πολλά λαγκάδια και παλιότερα τα βαλτοτόπια της περιοχής. Μέσα σ' αυτή την πλούσια βλάστηση αναπτύσσονται όλα τα είδη των κατοικίδιων και εκτρεφόμενων ζώων, κυρίως (αιγοπρόβατα, αγελάδες), άφθονο κυνήγι, πολλά υδρόβια πτηνά και ζώα και μεγάλη ποικιλία εντόμων, ιδιαίτερα κουνούπια.
Θετικές επιπτώσεις: Η μορφή και η σύσταση του εδάφους, το εύκρατο υγρό κλίμα, τα άφθονα νερά ευνοούν κάθε είδος καλλιέργειας και κυρίως τα δημητριακά και κηπευτικά. Οι εκτεταμένοι βοσκότοποι και οι χαμηλοί λόφοι με την πλούσια θαμνώδη βλάστηση, όπως και το ήπιο λίμα ευνοούν την κτηνοτροφία. Παράλληλα ήταν πάντα αρκετά αναπτυγμένη και η πτηνοτροφία καθώς και η μελισσοκομία. Τόπος πλούσιος ευλογημένος, γη εύφορη και άφθονη για όλους.
Αρνητικές επιπτώσεις: Το πεδινό όμως του εδάφους, το υγρό κλίμα, οι βάλτοι με την πυκνή υδροχαρή βλάστηση και την αφθονία των εντόμων δημιούργησαν νοσηρό περιβάλλον που είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική κατάσταση των κατοίκων.

Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ΤΕΕ Λεχαινών

• http://1tee-lechain.ilei.sch.gr/area/lxtop.htm
• http://1tee-lechain.ilei.sch.gr/area/lxqr.htm

Μαλαντρένι

ΜΑΛΑΝΔΡΕΝΙ (Χωριό) ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙ
  Αλλη διακλάδωση λίγο μετά το χάνι του Παπαδόπουλου οδηγεί ΒΔ για το Μαλαντρένι. 4 χλμ. καλός δρόμος με ομαλές στροφές μας ανεβάζει προς τις νότιες διακλαδώσεις της οροσειράς Μεγαλοβούνι (Καρνεάτης των αρχαίων με ύψος 1273 μ.), που αποτελεί φυσικό βορινό όριο προς τη Νεμέα και ενώνει τους δύο Νομούς.
  Ημιορεινό το Μαντρένι (με 916 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 562 κατά την απογραφή του 1991), κλεισμένο στο δικό του φυσικό περίγυρο, αλλά όχι απομονωμένο - 16 χλμ. από το Αργος - είναι και τούτο ζωντανό χωριό, εργατικό, αδέλφι αντικρινό με το Σχινοχώρι. Έχει λυρικότερη φύση, χαριτωμένη, που αναπαύει την όραση με την ποικιλία της, καθώς αναπτύσσονται ολόγυρα υψηλοί δεντρωμένοι λόφοι, χωρισμένοι με μικρές ρεματιές κι έχουν στην κορφή τους κάποιο εκκλησάκι παλιό ή καινούργιο.
  Εργατικοί οι Μαλαντρενιώτες ασχολούνται με τις ελιές και τα εσπεριδοειδή, τις καϊσιές και τα κηπευτικά κάτω στον πεδινό χώρο, στην είσοδο της πεδιάδας της Λυρκείας. Κυρίως όμως με τ’ αμπέλια τους, αφού το Μαλαντρένι είναι ονομαστό για τα κρασιά του και διαθέτει σήμερα πολλά σύγχρονα οινοποιεία και από τα πιο εκλεκτά κρασιά της περιοχής, ονομαστά και επώνυμα και έξω από τα τοπικά όρια σ’ ολόκληρη τη χώρα, ακόμα και στο εξωτερικό. Στον ερχομό του Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο το χωριό, που εκσυγχρονίζεται ραγδαία κερδίζοντας σε ανάπτυξη, αλλά και χάνοντας τα τελευταία χαρακτηριστικά της ορεινής μορφής του, μοσχομυρίζει κρασοστάφυλου χυμούς και μούστους.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΜΑΛΕΑΣ (Ακρωτήρι) ΛΑΚΩΝΙΑ
  Στα Βάτικα που γνώρισαν τον Χριστιανισμό από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους, κτίσθηκαν και λειτούργησαν στη διαδρομή των αιώνων, αξιόλογα μοναστήρια και εκκλησίες που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στη ζωή των Βατικιωτών και στην πολιτιστική πορεία αυτού του τόπου.
  Στα πανύψηλα θεόρατα βράχια, του θρυλικού Κάβο-Μαλιά, που γειτνιάζουν με το Θεό, η ομορφιά της φύσης και η πανάρχαιη ιστορία διασταυρώνονται με την Ορθόδοξη πίστη και τη Βατικιώτικη δημιουργία. Από το συναπάντημα αυτό προέκυψε το "ΜΙΚΡΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ", ο φεγγοβόλος αυτός φάρος της Ορθοδοξίας και του Πολιτισμού.
  Το προσκύνημα στον ιερό αυτό χώρο είναι μία εμπειρία μοναδική! Το επιβλητικό θέαμα των μοναστηριών προκαλεί δέος και έκσταση στον προσκυνητή!
  Στα μέσα του 12ου αιώνα ευλαβικοί Ερημίτες ίδρυσαν στους γκρίζους βράχους του ιστορικού κάβου τα πρώτα μοναστήρια που έγιναν οι πόλοι έλξης και πνευματικής ακτινοβολίας, οι εστίες που καλλιέργησαν τον ψυχισμό του Βατικιώτη και του ζέσταναν την ελπίδα.
  Υψηλής ποιότητας ζωγραφικά σύνολα φανερώνουν τις στενές σχέσεις της περιοχής με τη Βασιλεύουσα, αφού στον τοιχογραφικό διάκοσμο των εκκλησιών οι δυτικές επιδράσεις είναι μηδαμινές.
  Κατεστραμμένα από την θεομηνία των πειρατών, των πυρκαγιών και των διαφόρων κατακτητών είναι τα περισσότερα από τα μοναστήρια του Μαλέα, που ο αριθμός τους υπερβαίνει τα πενήντα.
  Στην εσχατιά του Πάρνωνα διασώζονται σήμερα οι εκκλησίες της Παναγίας της Παραδεισιώτισσας, της Αγίας Ειρήνης, του Αγίου Γεωργίου, των Αρχαγγέλων κτλ. Τα μοναστήρια του Κάβο-Μαλιά θα πρέπει να αναστηλωθούν και να συντηρηθούν, ώστε να εξακολουθήσουν να είναι μνημεία θαυμαστά ενός λαμπρού παρελθόντος και συγχρόνως ζωντανές εστίες και κυψέλες πνευματικής ζωής.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Τοπικής Εκκλησίας Δήμου Βοιών.

ΜΕΓΑΛΗ ΡΑΧΗ (Οικισμός) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Χτισμένη δίπλα στην Πρέβεζα και στην ίδια λοφοσειρά, έχοντας στα χαμηλά, δίπλα στον Ραφτανίτη, τον μικρό συνοικισμό: Καθιστό (το).

ΜΕΓΑΝΗΣΙ (Νησί) ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ
  Απέναντι από το Νυδρί, δίπλα στα Πριγκιποννήσια, προβάλλει αφροστεφανωμένο το Μεγανήσι.
  Νησάκι που αποτελείται από τρία χωριά απλό με μοναδικά του στολίδια τη φυσική του ανόθευτη ομορφιά, τις πεντακάθαρες παραλίες του ,το παιχνίδισμα των χρωμάτων στον ήλιο και τη ζεστασιά των αγνών του κατοίκων.
  Ιδανικό για όσους θέλουν να ζήσουν ήρεμα, ν’ απολαύσουν τη νησιώτικη ζωή και να νιώσουν στιγμές νοσταλγίας, στιγμές από το παρελθόν. Στο Μεγανήσι μπορείτε να επισκεφθείτε και το περίφημο σπήλαιο που κατέφευγε το υποβρύχιο Παπανικολής όταν κινδύνευε, κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
  Η πρόσβαση στο νησί είναι εύκολη, αφού υπάρχει καθημερινή τακτική συγκοινωνία με δύο Ferry-boat από και προς το Νυδρί.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Ένωσης Ξενοδόχων Λευκάδας (1998).

ΜΕΓΑΡΟ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
  6 χλμ ΒΔ της Καληράχης συναντάμε το χωριό Μέγαρο (Ραντοσίνστα) στα 950 μ. υψόμετρο. Σύμφωνα με κώδικα που βρέθηκε στο μοναστήρι της Ζάβορδας, το 1692 κατοικούσαν εκεί 31 χριστιανικές οικογένειες Κοπατσιαραίων. Την ίδια εποχή, το χωριό χωριζόταν σε τρεις οικισμούς: «Σελιό» (= φωτεινό χωριό) 4.5 χλμ ΒΑ, «Ραχοβίτσα» 4.5 χλμ Α και «Νιδρούζι» 5 χλμ ΒΔ. Κατά την παράδοση, οι οικισμοί αυτοί καταστράφηκαν από τους Τούρκους το 1765 και οι κάτοικοί τους μεταφέρθηκαν στο σημερινό Μέγαρο.
  Οι κάτοικοι του Μεγάρου μαρτυρούν πως το 1789-90 έμεναν στο χωριό δύο οικογένειες που υπηρετούσαν το Σεράι του Αλή Πασά (στρατιωτικός καταυλισμός Α του Μεγάρου, σε υψόμετρο 998 μ.) και πως την ίδια περίπου εποχή ο αντιπρόσωπος του Αλή Πασά στα Γρεβενά ονόμασε (χαρακτήρισε) νομό την περιοχή, η οποία υπαγόταν στο πασαλίκι Ιωαννίνων.
  Από το Μέγαρο κατάγεται ο Δημήτριος Τόλης, ο οποίος το 1919 πέθανε στη φυλακή, αρνούμενος να πληρώσει φόρο στους Ελληνες.
  Σήμερα στο χωριό κατοικούν 650 άτομα, των οποίων ο αριθμός το καλοκαίρι ανέρχεται στους 800. Ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ υπάρχουν ακόμα σιδηρουργοί και ελεύθεροι επαγγελματίες.
  Το Μέγαρο είναι ένας από τους μεγαλύτερους και ζωντανότερους οικισμούς του νομού Γρεβενών. Η διαδρομή από την Καληράχη έως εδώ είναι πανέμορφη, με υπέροχη θέα προς τον ορεινό όγκο της Βασιλίτσας και του Σμόλικα. Πολύ θεαματικό είναι το τοπίο από τις κορυφές «Μοναχός δέντρος» (1.136 μ.) 6 χλμ Δ-ΝΔ, όπου υπάρχει δρυόδασος και άρκενθος και «Τζαμί» (1.172 μ.) 5 χλμ ΒΔ, με την ίδια σχεδόν χλωρίδα. Σύμφωνα με την παράδοση σ' αυτή τη θέση είχαν κατασκευάσει οι Τούρκοι ένα Τζαμί (εξ ου και το όνομα) επί Αλή Πασά, αφού καταστράφηκε ο οικισμός Νιδρούζι. Η κορυφή «Βερβένας» (1.192 μ.) 5.5 χλμ ΒΔ πήρε το όνομά της από κάποιον κλέφτη που σκοτώθηκε εδώ. Πλαισιώνεται από δρύες και άρκενθο. Ωραία θέα υπάρχει και από τις τοποθεσίες «Ορόσημα» (1.000 μ.) 2 χλμ Β, «Πύργος» 500 μ. από το χωριό και «Ανεμόμυλος» κοντά στο Πύργο.
  Από τη θέση «Κούφαλος» ξεκινάει ένα μικρό ποτάμι που ενώνεται με τα αντίστοιχα του «Αγίου Κοσμά» και των «Εκκλησιών» και καταλήγουν όλα μαζί στον ποταμό Γρεβενίτη. Εκεί φθάνουν και οι «Ποταμιές» που πηγάζουν από περιοχές Ν, ΝΔ και Β του Μεγάρου.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.

ΜΕΓΙΣΤΗ (ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ) (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
  Το όνομα Μεγίστη οφείλει στο ότι είναι η μεγαλύτερη σε μια γραφική συστάδα νησίδων. Η συνολική έκταση του πολυνήσου είναι 11.978 στρέμματα. Είναι ορεινό και βραχώδες νησί.
  Για την αρχαία ιστορία του νησιού ούτε πολλές γραπτές μαρτυρίες υπάρχουν, ούτε και συστηματικές ανασκαφές έχουν γίνει. Νεολιθικά εργαλεία, προϊστορικά τείχη, λαξευτοί τάφοι, ένα χρυσό στεφάνι μυκηναϊκής εποχής, δωρικές επιγραφές κι άλλα ευρήματα μαρτυρούν ότι το νησί κατοικείται συνεχώς από τους πανάρχαιους χρόνους.
  Το ασφαλές φυσικό λιμάνι στη ΒΔ ακτή στάθηκε το κυριότερο γεωφυσικό χάρισμα του Καστελόριζου, μοναδικό σε μια μεγάλης έκτασης αλίμενη περιοχή. Κι έτσι καθώς βρίσκεται στο θαλασσινό σταυροδρόμι ανάμεσα στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο, ήταν φυσικό να δημιουργήσει σημαντική εμπορική και ναυτική κίνηση.
  Σήμερα έχει πληθυσμό 275 κατοίκους. Τόσοι απόμειναν από τις 15.000 που είχε στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κύρια με τον τουρισμό και την αλιεία.
  Η πόλη έχει ωραία διώροφα και τριώροφα κτίρια χτισμένα σύμφωνα με τη ντόπια αρχιτεκτονική. Προσφέρει στον επισκέπτη πριν απ’ οτιδήποτε άλλο την ομορφιά ενός ειδυλλιακού τοπίου και την αίσθηση μιας περασμένης δόξας. Η ελληνικότητά του ακτινοβολεί στα κτίσματα, στη λιτή αιγαιοπελαγίτικη όψη του οικισμού, στον αρχαϊκό χαρακτήρα του γλωσσικού ιδιώματος και στις ψυχές των κατοίκων του.
  Τα αξιοθέατα του νησιού δεν είναι λίγα. Το “Παλιόγκαστρο”, ακρόπολη και παλιά οχύρωση στο μέσο περίπου του νησιού, το “Κάστρο” σε ύψωμα 200μ στο ΝΑ μέρος του λιμανιού κι ένας εντυπωσιακός λαξευτός λυκιακός τάφος στην ανατολική του πλευρά, αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά του πολυκύμαντου ιστορικού παρελθόντος.
  Το Καστελόριζο είναι διάσπαρτο από εκκλησίες και μοναστήρια. Πολιούχοι του νησιού είναι οι Αγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, στους οποίους είναι αφιερωμένος ένας ναός εξαιρετικής τέχνης, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής, χρονολογούμενος από το 1835. Δίπλα στο ναό είναι η “Σαντραπεία Αστική Σχολή”, που έγινε με δαπάνη του Λουκά Σαντραπέ κι εγκαινιάστηκε το 1903. Ιδιαίτερα γραφική είναι η μονή του Αγίου Γεωργίου του Βουνού, με κελιά μοναχών δεξαμενές, ένα σπήλαιο-κατακόμβη με πηγή νερού και περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
  Εξαιρετικής γραφικότητας είναι τα πασχαλινά λατρευτικά και πανηγυρικά έθιμα, ενώ σημαντικά πανηγύρια με πλούσια έθιμα είναι του Δεκαπενταύγουστου, της Αγίας Παρασκευής, της Καθαράς Δευτέρας, της Πρωτομαγιάς και του Προφήτη Ηλία και των πολιούχων του νησιού Κωνσταντίνου και Ελένης.
(Κείμενο: Μανόλης Μακρής)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Δωδεκανήσου.

Αρχαία Μένδη - Ποσείδι

ΜΕΝΔΗ (Αρχαία πόλη) ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
  Η αρχαία Μένδη αναφέρεται από τον Θουκυδίδη σαν αποικία της Ερέτριας η οποία ιδρύθηκε στην Παλλήνη, την δυτικότερη χερσόνησο της Χαλκιδικής. Η χρονολογία ίδρυσής της δεν μας παραδίδεται, η παρουσία των Ερετριέων και Χαλκιδέων ωστόσο στον βόρειο Ελλαδικό χώρο ανάγεται γενικά στo πλαίσιο του Β' αποικισμού, τον 8ο αι. π.Χ. Η πόλη οφείλει το όνομά της στο αρωματικό φυτό μίνθη, ένα είδος μέντας, που φύεται ακόμη στην περιοχή. Η μεγάλη οικονομική της άνθηση, ήδη από τις αρχές του 6ου αι., επιβεβαιώνεται από την μεγάλη κυκλοφορία των νομισμάτων της και οφείλεται κυρίως στις εξαγωγές του περίφημου "Μενδαίου οίνου". Η Μένδη υπήρξε και ο τόπος καταγωγής του γνωστού γλύπτη του 5ου αι. Παιώνιου, ο οποίος φιλοτέχνησε και το άγαλμα της Νίκης στην Ολυμπία. Η πόλη στον 5ο αι. ήταν από τους οικονομικά ισχυρότερους συμμάχους της Αθήνας, αποστάτησε ωστόσο στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.), γεγονός που προκάλεσε την πολιορκία και λεηλασία της από τους Αθηναίους. Στα μέσα του 4ου αι. η πόλη καταλαμβάνεται από τον Φίλιππο Β' και σταδιακά παρακμάζει.
  Η θέση της αρχαίας πόλης στην περιοχή της Κοινότητας Καλάνδρας ταυτίστηκε από τον Leake τον 19ο αι., και επιβεβαιώνεται από τοπογραφικά στοιχεία των Θουκυδίδη και Λίβιου, την επιβίωση του τοπωνυμίου "Ποσείδι" στο γειτονικό ακρωτήρι, αλλά και από τα ανασκαφικά στοιχεία. Συστηματική ανασκαφική έρευνα στην αρχαία Μένδη διενεργήθηκε από το 1986-1994, από την ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών & Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό την εποπτεία της Ιουλίας Βοκοτοπούλου. Ο κυρίως αρχαιολογικός χώρος, εκτάσης 1200 Χ 600 μ., εντοπίζεται στο επίπεδο πλάτωμα και τις πλαγιές ενός πευκόφυτου λόφου ο οποίος καταλήγει ομαλά προς την θάλασσα. Στην Ακρόπολη, γνωστή ως Βίγλα, η οποία εκτείνεται στο ψηλότερο, ΝΑ σημείο του λόφου, ερευνήθηκαν συστάδες από λάκκους-αποθέτες, οι οποίοι είχαν αρχικά αποθηκευτικό χαρακτήρα. Το κύριο περιεχόμενό τους ήταν κεραμική από τον 12ο έως και τον 7ο αι. π.Χ. Στο πλάτωμα, γνωστό και ως Ξέφωτο, δοκιμαστική τομή αποκάλυψε τμήμα του τείχους. Στο"Προάστειο", το οποίο αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και το οποίο καταλαμβάνει την παραθαλάσσια περιοχή της αρχαίας πόλης, αποκαλύφθηκαν, εκτός των άλλων, επάλληλα τμήματα κατοικιών και δρόμων, που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αι. π.Χ. Στο νεκροταφείο, το οποίο εντοπίστηκε στην παραλία του ξενοδοχείου Μένδη, ερευνήθηκαν 241 συνολικά ταφές, κυρίως εγχυτρισμοί βρεφών και μικρών παιδιών, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου-αρχές 7ου ως τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. Τα αγγεία ήταν κυρίως γραπτά, με φυτική και γεωμετρική διακόσμηση, ή και εγχάρακτα, Νομίσματα της Αρχαίας Μένδης και αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του κεραμεικού ρυθμού της Χαλκιδικής. Το ιερό της αρχαίας πόλης τέλος εντοπίστηκε στο αμμώδες, επίπεδο ακρωτήρι "Ποσείδι", 4χλμ. δυτικά της Μένδης. Στα κτήρια που έχουν ανασκαφεί περιλαμβάνεται ο ναός του Ποσειδώνα των αρχών του 5ου αι. π.Χ., η ταύτιση του οποίου οφείλεται σε σειρά εγχάρακτων επιγραφών σε αγγεία. Αποκαλύφθηκε επίσης ένα διπλό αψιδωτό κτήριο του β΄τετάρτου του 6ου αι. -με φάση επισκευής στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.- ένα βοηθητικό ορθογώνιο κτίσμα του τέλους του 6ου αι. π.Χ. καθώς και ένα πρωτογεωμετρικό αψιδωτό κτήριο του 10ου αι. π.Χ. Εσωτερικά και νότια του κτηρίου αυτού υψωνόταν ένας βωμός στάχτης-θυσιών, ο οποίος ήταν σε χρήση από τα τέλη του 12ου -αρχές του 11ου έως τον 5ο αι. π.Χ. Εγχάρακτη επιγραφή σε αγγείο Το αψιδωτό κτήριο στο Ποσείδι είναι ένα από τα αρχαιότερα ιερά του Ελλαδικού χώρου και το μοναδικό με αποκλειστικά λατρευτική χρήση κτήριο των "Σκοτεινών Αιώνων" από την Βόρεια Ελλάδα
   Τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα ανασκαφικής έρευνας στην αρχαία Μένδη θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά καθώς απέδειξαν ότι ένας μόνιμος οικισμός με έντονα Ευβοϊκές επιρροές ιδρύθηκε εκεί ήδη από τα τέλη του 12ου-αρχές 11ου αι. π.Χ. Ο χαρακτήρας αυτής της τόσο πρώιμης εγκατάστασης δεν μπορεί ακόμη να διευκρινιστεί, ωστόσο νέα στοιχεία προστίθενται όχι μόνο στις γνώσεις μας για την Ευβοϊκή αποικιακή δραστηριότητα στην περιοχή της Χαλκιδικής, αλλά και γενικότερα για τις εμπορικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στο Βόρειο Αιγαίο στην διάρκεια των "Σκοτεινών Αιώνων".

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Χαλκιδικής

• http://www.halkidiki.gov.gr/history.taf?page=Mendi...

Μονή Μυρσινιδίου

ΜΟΝΗ ΜΥΡΣΙΝΙΔΙΟΥ (Μοναστήρι) ΧΙΟΣ
  Founder of this monastery is the monk Christoforos Seremelis (1897). It is dedicated to Panagia Myrtidiotissa (Virgin of the Myrtles) of the miraculous icon which the monk found in the sea below the monastery. It celebrates its feast day on September 24 when crowds of worshippers come to honor Her Grace. The monastery offered valuable philanthropic services during the German occupation as well as during the resistance movement of World War II. The vestments of the national martyr Gregory V are kept here. The monastery, which house four monks, includes guest quarters.

This text is cited Jan 2004 from the Promoting Tourism Prefectural Committee of Chios URL below, which contains image.

Νομαρχιακή Επιτροπή Τουριστικής Προβολής Χίου
• http://chios.gr/Ecclesiastical/Myrsinidi_gr.htm (1 φωτ.)

Μύλοι

ΜΥΛΟΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Βόρεια της Καρύστου, αποτελούσε μέχρι το 1848, με Δημογεροντία, την πρωτεύουσα της περιοχής. Μισογκρεμισμένους νερόμυλους συναντάμε σε σημεία του χωριού, το οποίο διασχίζουν τρεχούμενα νερά και καλύπτουν πανύψηλα πλατάνια. Στο μέσο του χωριού βρίσκεται το κεφαλόβρυσο Αργασταράς, πηγή νερού, έμπνευσης στίχων και τραγουδιών συνάμα. Από εδώ ξεκινήστε την περιήγηση στα ξωκκλήσια των γύρω λόφων ή πάρτε το μονοπάτι, που ξεκινά από το Μακρώνα και οδηγεί στο Τσουκάλι, στις Κολόνες και στο Καταφύγιο της Οχης. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε, το Castello Rosso (Κοκκινόκαστρο), το μοναστήρι της Αγίας Μαύρας και το κτήμα Μοντοφώλι, όπου σε ένα πρότυπο αμπελώνα καλλιεργούνται ποικιλίες αιγαιοπελαγίτικες και παράγεται το γλυκό κρασί «Κτήμα Μοντοφώλι».
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Καρύστου

Λίμνες Ποταμού Νέστου

ΝΕΣΤΟΣ (Ποταμός) ΕΛΛΑΔΑ
  Σήμερα έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν τα δύο φράγματα του Θησαυρού και της Πλατανόβρυσης και συγχρόνως έχουν δημιουργηθεί στα ανάντη τους οι δύο αντίστοιχες λίμνες. Τα πρανή του ποταμού Νέστου και των λιμνών του καλύπτονται κυρίως με δρυοδάση, με την παρόχθια βλάστηση και εκείνη κατά μήκος των ρεμάτων να είναι περισσότερο υδροχαρής.
  Η πανίδα στην παραλίμνια περιοχή περιλαμβάνει κυρίως τη βίδρα (Lutra lutra) αλλά και τα ζώα που μετακινούνται σε όλη την ευρύτερη περιοχή, όπως: αρκούδα, λύκος, αλεπού, αγριόγατος, ζαρκάδι, αγριογούρουνο, λαγός κ.ά.
  Η ιχθυοπανίδα των λιμνών είναι πλούσια σε ποσότητες και περιλαμβάνει κέφαλους (Leuciscus cefalus, Otthrias brandti), μπριάνες (Barbus meridionalis, B. plebejus), σύρτες (Chondrostoma varbarensis), ενώ στα ρέματα υπάρχουν οι πέστροφες (Salmo trutta macrostigma, S. trutta fario).
  Η πρόσβαση και επίσκεψη στα φράγματα γίνεται από το Παρανέστι.
(Κείμενο: Μιχάλης Μαναρίδης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δράμας (2000).

Κάστρο Ξυλοκάστρου

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ (Κωμόπολη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Το κάστρο που δέσποζε στη δυτική Κορινθία ήταν αναμφίβολα του Ξυλοκάστρου. Σήμερα υπάρχει μόνο ως ανάμνηση στο όνομα της σημερινής πόλης.
  Το κάστρο χτίστηκε την εποχή της Φραγκοκρατίας, περίπου το 1260, ανατολικά του ποταμού Σύθα, πιθανόν στην περιοχή Τσούκα στο Ζεμενό. Είχε οπτική επαφή με τον Ακροκόρινθο και το κάστρο της Πελλήνης, δέσποζε σε ολόκληρη την περιοχή με ορατότητα μεγάλη στον Κορινθιακό Κόλπο, προστάτευε την πολίχνη Ζεμενό όπου υπήρχε λατινική επισκοπή και τους γύρω οικισμούς Ville-douce (σήμερα Στύλια). Επίσης, είχε άμεση σχέση με τη μονή των Κιστερσιανών μοναχών στο Ζάρακα της Στυμφαλίας και κρατούσε σε καταστολή το έντονο σλαβικό στοιχείο που υπήρχε στην περιοχή και ήταν εχθρικό προς τους κατακτητές Φράγκους.
  Το 1402 καταστράφηκε από σεισμό. Στη συνέχεια το βρίσκουμε στους Ενετικούς καταλόγους των φρουρίων με τις ονομασίες Scilo-castro και Solo-castro, πάντα ανατολικά του Σύθα, έως το 1640). Οι επόμενοι χάρτες (1791) αναφέρουν το Xilo-castro, δυτικά του ποταμού Σύθα, διότι η ονομασία Ξυλόκαστρο περιλάμβανε τους σημερινούς οικισμούς Υψηλά Αλώνια, Μερτικέικα, Γεωργαντέικα και το χωριό Ρίζα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.

Oινούσες

ΟΙΝΟΥΣΕΣ (Σύμπλεγμα νήσων) ΠΥΛΙΑ
Μικρά, έρημα, βυθισμένα στο βαθύ μπλε του Ιονίου πελάγους, στην νοτιοδυτική άκρη της πελοπονησου, αντίκρυ από τις ακτές της Μεθώνης και της Φοινικούντας απλώνονται τα τρία όμορφα νησιά της Μεσσηνίας που αποτελούν το σύμπλεγμα των Οινουσών.Τα νησιά αυτά είναι: Σαπιέντζα, Σχίζα, Αγία Μαρίνα. Καθένα από αυτά τα νησάκια έχει μια αξιοθαύμαστη μοναδικότητα και όλα τους διατηρούν ένα σπάνιας ομορφιάς φυσικό περιβάλλον. Κρύβουν στους λόφους τους συναρπαστική βλάστηση όπου φωλιάζουν άγρια πουλιά και ζώα. Τριγυρίζονται από υπήνεμους όρμους με κρυσταλλένια νερά και μαγευτικούς βυθούς γεμάτα αρχαία ναυάγια. Πρόσφεραν καταφύγιο σε κατακτητές, θαλασσοπόρους, ναυαγούς, πειρατές και κάθε λογής ταξιδευτές της Μεσογείου. Σχεδόν ανέπαφα από την ανθρώπινη παρέμβαση, διατηρούν μια εξωτική ομορφιά, που μαζί με την χαρά της ανακάλυψης και της εξερεύνησης, τα κάνουν έναν από τους τελευταίους νησιώτικους παραδείσους της πατρίδας μας.

ΠΑΛΑΙΟΜΟΥΧΟΥΣΤΙ (Οικισμός) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Χτισμένο στα Βόρεια της Πλάκας, φέροντας στο ψηλότερό του μέρος και το όνομα Λαγκαδιώτι (το).

ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ (Οικισμός) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Χτισμένο κοντά στο Ζαλούχο και σε βόρεια πάντα κατεύθυνση, έχοντας προς τα δυτικά του τον μικρό συνοικισμό: Καβάκια (τα), και στα βόρειά του το μικρό συνοικισμό: Κουμουρούσια (η).

Διακοπές

ΠΑΤΜΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
  Εκτός από τόπος προσκυνήματος η Πάτμος είναι ιδεώδες νησί για ευχάριστες διακοπές. Η φυσική της ομορφιά, η γραφικότητα των οικισμών της, η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Χώρας, οι πεντακάθαρες θάλασσες, η ανεπτυγμένη τουριστική υποδομή της, την καθιστούν μοναδική για ξεκούραση και ανανέωση. Κολυμπήστε στα διάφανα νερά των παραλιών σε οργανωμένες μικρές πλαζ ή σε έναν από τους πολλούς απόμακρους και ήρεμους όρμους.
  Για τη διαμονή σας μπορείτε να επιλέξετε ένα από τα πολλά ξενοδοχεία διαφόρων κατηγοριών, ενοικιαζόμενα δωμάτια ή το κάμπινγκ του νησιού. Το νησί προσφέρεται κυρίως για ήσυχες διακοπές αλλά αν το θελήσετε δε θα σας λείψει και η νυχτερινή ζωή. Στην επιλογή σας προσφέρονται από γραφικές ταβέρνες με παραδοσιακή ελληνική μουσική μέχρι νυχτερινά παμπς και ντίσκο που όμως σε καμία περίπτωση αν δεν είναι της επιλογής σας, δεν θα ενοχλήσουν την ηρεμία σας.
  Η Πάτμος φημίζεται για την πατροπαράδοτη φιλοξενία των κατοίκων της, που διατηρεί ακόμη και μετά την τουριστική ανάπτυξή της. Από τότε που οι περιηγητές του μεσαίωνα έγραφαν για τη φιλοξενία και τον πολιτισμό της μέχρι σήμερα, η παράδοση αυτή παραμένει ζωντανή.
(Κείμενο: Μανώλης Πέντες)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Πάτμου.

Το ιστορικό λιμάνι της Πάτρας

ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
  Το λιμάνι της Πάτρας έχει στο παρελθόν παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην οικονομική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της. Υπήρξε σημαντικό εισαγωγικό και εξαγωγικό κέντρο της χώρας μας.
  Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη του Πειραιά, η κίνηση άρχισε να λιγοστεύει. Το 1893 που έγινε η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου με συνέπεια να συνδεθεί το Αιγαίο με το Ιόνιο και να μειωθεί έτσι η θαλάσσια απόσταση μεταξύ της Πάτρας και του Πειραιά καθώς δεν ήταν υποχρεωτικός πλέον ο περίπλους της Πελοποννήσου. Μεγάλη ήταν η συμβολή του λιμανιού στην υπερπόντια μετανάστευση ιδιαίτερα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Κύριο μέσο μεταφοράς των μεταναστών μέχρι και τη δεκαετία του 1960 προτού γίνει άνισος ο συναγωνισμός με το αεροπλάνο αποτελούσαν τα υπερωκεάνια - που συχνά προσέγγιζαν και στην Πάτρα.
  Το ελληνικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική έως το 1907, οπότε και ιδρύθηκε η πρώτη ελληνική ωκεανοπόρος επιβατική γραμμή, το διακινούσαν ξένες ακτοπλοϊκές γραμμές. Δύο τέτοιες εταιρίες, που τα υπερωκεάνιά τους προσέγγιζαν στην Πάτρα ήταν η γερμανική “Hambourg American Line” και κυρίως η αυστριακή “Austro Americana” που κατ’εξοχήν μετέφερε Έλληνες μετανάστες στην Αμερική έως το 1907.
  Τα πρώτα χρόνια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το λιμάνι βρισκόταν σε μαρασμό μέχρι προ 30ετίας οπότε άρχισε να λειτουργεί η σύνδεση Ελλάδας - Ιταλίας με F/B.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού Λιμένος Πατρών.

ΠΕΡΤΟΥΛΙ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ

Στα Περτουλιώτικα λιβάδια λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου, σε υψόμετρο 1340 μ. Διαθέτει πίστα σλάλομ μήκους 1500 μ., καθώς και 2 μικρότερες πίστες για εκπαίδευση των αρχαρίων. Επιπλέον διαθέτει: 3 αναβατήρες από τους οποίους ο ένας είναι εναέριος αναβατήρας μήκους 1500 μ., καθώς και δύο συρόμενους, μήκους 400 μ. και 30 μ. αντίστοιχα. Η δυσκολία της πίστας είναι μεσαίας κατηγορίας έχοντας μέγιστη κλίση 40% και ελάχιστη 20%.

Για την ασφάλεια των επισκεπτών-χρηστών υπάρχει ιατρείο και ασθενοφόρο.
Λειτουργεί σαλέ στη βάση της πίστας, ενώ το πάρκινγκ είναι χωρητικότητας 100 αυτοκινήτων.
Δίπλα στο σαλέ υπάρχουν ειδικές σχολές σκι με ειδικευμένους εκπαιδευτές για την εκπαίδευση των αρχαρίων, καθώς και καταστήματα που παρέχουν την δυνατότητα ενοικίασης σκι και εξοπλισμού.

Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκονται τα χωριά Ελάτη και Περτούλι, όπου υπάρχει πλήθος καταλυμάτων και εστιατορίων προσφέροντας στον επισκέπτη αξιολογότατες υπηρεσίες.

Τηλέφωνα:

• Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου: 24340 91385, 91558
• Αστυνομικό Τμήμα Περτουλίου: 24340 91210
• Κέντρο Υγείας Πύλης: 24340 22870
• Δασαρχείο Περτουλίου: 24340 91207
• ΣΟΧΤ: 24310 20414
• Ταξί Περτούλι: 24340 91205
• Ταξί Ελάτη: 24340 71216
• Ταξί Νεραϊδοχώρι: 24340 91205
• Υπεραστικό Λεωφορείο Τρικάλων: 24340 73130-6
• Αναπτυξιακή Εταιρεία Νομού Τρικάλων (ΑΝΕΝΤ Α.Ε.), η οποία έχει αναλάβει τη λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου Περτουλίου: 24310 76817 & 24310 76117 (φαξ)
• Δήμος Αιθήκων, που συνεργάζεται με την ΑΝΕΝΤ Α.Ε. - τηλ.: 24340 71293 & 24310 28001
• Ξενοδοχεία περιοχής Ελάτης-Περτουλίου-Νεραϊδοχωρίου του Δήμου Αιθήκων:
  Πληροφορίες "Ξένιος Ζεύς", Πρόεδρος κυρία Παπαναστασίου - τηλ.: 24340 71280, 71150 & φαξ: 24340 71153.

Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα του Χιονοδρομικού.

Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2005 από πληροφοριακό υλικό της Αναπτυξιακής Εταιρείας Νομού Τρικάλων (ΑΝΕΝΤ Α.Ε.), σε συνεργασία με το Δήμο Αιθήκων.

ΠΛΑΚΑ (Οικισμός) ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Χτισμένη δίπλα στην ομώνυμη Γέφυρα στη χερσόνησο, μπορούμε να πούμε, που σχηματίζεται από τον ποταμό Αραχθο και τον παραπόταμό του Ραφτανίτη.

Πλατανιστός

ΠΛΑΤΑΝΙΣΤΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Το πρώτο και μεγαλύτερο από τα χωριά του Καβοντόρου που συναντάμε αφήνοντας την Κάρυστο. Κατά την ιστορία αρχαία Δρυοπική πόλη με πολλούς συνοικισμούς. Αξίζει να επισκεφτείτε το πέτρινο γεφύρι, τις πηγές από τα πανύψηλα πλατάνια, στο Πανοχώρι, ειδυλλιακή περιοχή βόρεια του χωριού και την πέτρινη γέφυρα Αρτινής δόμησης και τεχνοτροπίας στην περιοχή Μαστρογιαννέικα. Ανατολικά του Πλατανίστου, στην τοποθεσία Ελληνικό σώζονται τα ερείπια αρχαίου οικισμού (8ος αιώνας π.Χ) με αναφορές στο Γεραίστιο θεό Ποσειδώνα. Η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου χτίστηκε από τα ερείπια του αρχαίου τείχους. Το κολύμπι στην απέναντι παραλία ποτάμι, μία από τις ομορφότερες του Καβοντόρου, προσφέρει μία καταπληκτική εμπειρία
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2002 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Καρύστου

ΠΟΡΤΑΡΙΑ (Χωριό) ΒΟΛΟΣ
  Ο Δήμος Πορταριάς αποτελείται από τέσσερα χωριά, σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του Β.Δ Πηλίου. Βρίσκεται ανάμεσα στις όμορφες ακτές του Παγασητικού και στο χιόνι των κορυφών του Πηλίου όπου έχουν διαμορφωθεί εξαιρετικές χιονοδρομικές πίστες.
  Διαθέτει δεκάδες ξενοδοχεία και ξενώνες. Επικοινωνεί με το Βόλο με αυτοκινητόδρομο. Στην ανάβαση παρουσιάζεται μια υπέροχη θέα του Βόλου στο μυχό του κόλπου.
  Στην Πορταριά υπάρχει Αστυνομικός Σταθμός, Ταχυδρομείο, Τράπεζα, Ιατρείο και Φαρμακείο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Πορταριάς (2001).

Ποτίδαια

ΠΟΤΙΔΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
  Η Ποτίδαια ιδρύθηκε γύρω στα 600 π.Χ. από Κορίνθιους αποίκους. Στους Περσικούς Πολέμους έπαιξε σημαντικό ρόλο, ενώ η αποστασία της το 432-31 π.Χ. από την Α' Αθηναϊκή Συμμαχία αποτέλεσε μία από τις αφορμές του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες καταλήψεις από τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες και η τελική ερήμωσή της το 356 π.Χ. Το 316-15 π.Χ. ο Κάσσανδρος ιδρύει στην ίδια θέση μια νέα πόλη, την Κασσάνδρεια, που ανθεί σε όλη την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Από ένα πλήθος σωστικών ανασκαφών, που διενεργεί η ΙΣΤ' Ε.Π.Κ.Α., αποκαλύφθηκαν αρχαϊκά στρώματα με αξιόλογη κεραμική και οικοδομικά λείψανα καθώς και κλασικής εποχής τάφοι Αθηναίων κληρούχων. Από την ελληνιστική και ρωμαϊκή Κασσάνδρεια σώζονται τμήματα της οχύρωσης, του οικοδομικού ιστού και των νεκροταφείων, με σημαντικότερο πρόσφατο εύρημα μονοθάλαμο μακεδονικό τάφο.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχίας Χαλκιδικής

• http://www.halkidiki.gov.gr/history.taf?page=Potid...

Αρχιτεκτονική

ΡΕΘΥΜΝΟ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
  Κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, την εποχή δηλαδή της αρχικής αλλά εκτεταμένης επικράτησης του Χριστιανισμού στην Κρήτη ανεγείρονται μεγαλοπρεπείς ναοί βασισμένοι σε μεγάλο βαθμό στην αρχιτεκτονική της ύστερης αρχαιότητος. Οι ναοί αυτοί, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, κατά τον 5ο μέχρι και τις αρχές του 9ου αιώνα, ακολουθούν τον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με νάρθηκα που επικρατεί σχεδόν ως αποκλειστικός αρχιτεκτονικός τύπος με ελάχιστες παραλλαγές στη μορφή του. Είναι συνήθως τρίκλιτες με υπερυψωμένη στέγη στο μεσαίο κλίτος ώστε να εξασφαλίζεται πλούσιος φωτισμός στο εσωτερικό.
  Στο Ρέθυμνο έχουν αποκαλυφθεί ίχνη από αρκετούς παλαιοχριστιανικούς ναούς, (περί τους 17), που είναι διάσπαρτοι σε όλη την έκταση του νομού. Από αυτούς έχουν ανασκαφεί συστηματικά οι παλαιοχριστιανικές βασιλικές Ελεύθερνας, Πανόρμου, Γουλεδιανών, Βιράν Επισκοπής και Βυζαρίου.
  Κατά τον 9ο αιώνα διαμορφώνεται και επικρατεί ο νέος αρχιτεκτονικός τύπος του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο ναού. Ο ναός αυτού του τύπου έχει ορθογωνική κάτοψη, στέγη σε σχήμα σταυρού και τρούλο στηριζόμενο σε κίονες, που συμβολίζει τον ουράνιο θόλο. Η διαμόρφωσή του βασίζεται σε κωνσταντινουπολίτικες επιρροές που την εποχή αυτή αυξάνουν, μια και η Κρήτη μόλις έχει απελευθερωθεί από τους Αραβες. Στην ύπαιθρο του νομού Ρεθύμνης μπορεί να συναντήσει κανείς αρκετές εκκλησίες αυτού του τύπου όπως ο Αγιος Δημήτριος στο ομώνυμο χωριό (11ος αι.), ο Αγιος Γεώργιος στον Καλαμά Μυλοποτάμου (11ος αι.), η Παναγία η Λαμπινή (12ος αι.) κ.ά.
  Ο ελεύθερος σταυρός με τρούλο είναι ένας άλλος αρχιτεκτονικός τύπος που διαφοροποιείται από τον προηγούμενο κυρίως ως προς την απουσία των γωνιακών διαμερισμάτων. Η Αγία Παρασκευή στους Ασώματους Αμαρίου (13ος αι.) είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τύπου. Ακόμα πιο σπάνια εφαρμόζεται ο τύπος του μονόχωρου με τρούλο ναού που τον αναγνωρίζουμε στις εκκλησίες του Αγίου Ευτυχίου στο Χρωμοναστήρι (11ος αι.)και του Σωτήρα στην Αρχαία Ελεύθερνα Μυλοποτάμου (12ος αι.).
  Από το 13ο αι. και σε όλη τη διάρκεια της βενετοκρατίας κυριαρχεί ο αρχιτεκτονικός τύπος του μικρού, μονόχωρου, καμαροσκέπαστου ναού. Τα εκκλησάκια αυτά που τα συναντά κανείς με μεγάλη συχνότητα στη ρεθεμνιώτικη αλλά και γενικότερα στην κρητική ύπαιθρο, ξεχωρίζουν για τα ξενόφερτα δυτικά χαρακτηριστικά τους όπως οι ανάγλυφες διακοσμήσεις στα παράθυρα και τις θύρες. Ιδιαίτερο παράδειγμα αποτελεί ο Αγιος Ιωάννης στο Γερακάρι όπου η καμαροσκέπαστη εκκλησία επεκτάθηκε με την προσθήκη στη δυτική πλευρά του τετραγωνικού, τρουλλαίου νάρθηκα, τακτική που ακολουθείται σε ορισμένες περιπτώσεις κατά το 14ο αι. προκειμένου να διευρυνθεί ο περιορισμένος χώρος της εκκλησίας.
(Κείμενο: Στέλλα Καλογεράκη)
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Ρεθύμνου.

Η Ροδόπη σήμερα

ΡΟΔΟΠΗ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
  Ο νομός Ροδόπης είναι από τη γεωγραφική του θέση ένας προνομιακός χώρος, αφού αποτελεί έναν ενδιάμεσο σημαντικό σταθμό επάνω στον κύριο άξονα επικοινωνίας μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης αλλά και βασική οδική δίοδο από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία και την Ασία γενικότερα. Η ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού κατά το μεγαλύτερο τμήμα της έχει ήδη αναβαθμίσει την οδική επικοινωνία προς τον Έβρο και τα ανατολικά σύνορα αλλά και προς τη Θεσσαλονίκη. Οι κάθετοι άξονες επικοινωνίας σε κομβικά σημεία της Εγνατίας οδού, οι οποίοι έχουν μελετηθεί, θα διευρύνουν το οδικό δίκτυο προς τα βόρεια σύνορα και θα διευκολύνουν τις διεξόδους προς το Αιγαίο. Οι συγκοινωνίες του νομού εξυπηρετούν τους ταξιδιώτες με αρκετά δρομολόγια όλο το εικοσιτετράωρο προς Θεσσαλονίκη και Αθήνα, όπως και προς τις διάφορες διαδρομές εντός και εκτός του νομού. Πρόσθετο πλεονέκτημα για το νομό αποτελεί η σιδηροδρομική του σύνδεση και η εξυπηρέτηση των κατοίκων από τα αεροδρόμια “Δημόκριτος” της Αλεξανδρούπολης και “Μέγας Αλέξανδρος” της Χρυσούπολης.
  Η ορεινή ζώνη του νομού, την οποία διασχίζει το ευρωπαϊκό ορειβατικό μονοπάτι Ε6, παρέχει στον επισκέπτη ευκαιρίες για δραστηριότητες μέσα σε μια παρθένα φύση, υγιεινό περιβάλλον και σπάνιας ομορφιάς και βιοποικιλότητας πανίδα και χλωρίδα. Από τον ορεινό όγκο της Ροδόπης πηγάζουν ορμητικοί χείμαρροι (Ασπρόρεμα, Τραύος, Λίσσος, Κομψάτος και άλλοι μικρότεροι), οι οποίοι διαρρέουν την πεδινή έκταση και καταλήγουν στο Αιγαίο Πέλαγος. Η δασική παραγωγή είναι ένας σημαντικός παράγοντας της οικονομίας.
  Η πεδιάδα της Ροδόπης είναι ένας εύφορος τόπος με αγροτικές καλλιέργειες (σιτάρι, καλαμπόκι, βαμβάκι, τεύτλα, ηλίανθο, καπνά, κλπ) και κτηνοτροφία. Η τοπική οικονομία στηρίζεται κατεξοχήν στους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της (πρωτογενής τομέας). Στο δευτερογενή τομέα υπήρξαν τα τελευταία χρόνια θετικές εξελίξεις με την αύξηση των μεταποιητικών επιχειρήσεων. Η αγροτική παραγωγή αξιοποιείται επιτόπια μόνο κατά 58%. Αρκετά παραδοσιακά προϊόντα (σκόρδα, κρεμμύδια, φυσικά αρωματικά φυτά) συνήθως πωλούνται νωπά χωρίς επεξεργασία και συσκευασία. Το εμπόριο, οι υπηρεσίες και οι κατασκευές (τριτογενής τομέας) έρχονται δεύτερα σε σημαντικότητα μετά τον πρωτογενή τομέα.
  Τα τελευταία χρόνια η περιοχή της Ροδόπης βαδίζει με σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης χάρη στην αναπτυξιακή δυναμική, που της προσδίδουν ευνοϊκά για επενδύσεις στην περιοχή κίνητρα.
  Ο πληθυσμός του νομού Ροδόπης είναι φιλόξενος και διατηρεί ζωντανή την παράδοση, την ιστορία, τα έθιμα, τις γιορτές και τα πανηγύρια σε κάθε χωριό και κάθε πόλη του και προσκαλεί τον επισκέπτη να τα ζήσει μαζί του.
(Κείμενο: Βάντα Παπαϊωάννου- Βουτσά)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης.

ΡΟΔΟΣ (Πόλη) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
  Η σύγχρονη πόλη της Ρόδου, αποτελεί μαζί με τους οικισμούς Ασγούρου και Κρητικά έναν από τους μεγαλύτερους δήμους της νησιωτικής Ελλάδας, με μόνιμο πληθυσμό εξήντα χιλιάδων κατοίκων.
  Οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του νοτιοανατολικού Αιγαίου, συνδυάζει το δυναμικό παρόν με το πλούσιο ιστορικό παρελθόν της. Το σπάνιας ομορφιάς φυσικό της περιβάλλον με τις πεντακάθαρες παραλίες, τα πάρκα και τους χώρους αναψυχής, ο λαμπρός της ήλιος, η ζεστή φιλοξενία, η άριστη τουριστική υποδομή, οι πολλές επιλογές διασκέδασης σε νυχτερινή ζωή, σπορ και πολιτιστικές εκδηλώσεις, μονοήμερες εκδρομές στα γειτονικά νησιά και στη Λίνδο, αλλά και η γοητευτική δυνατότητα γνωριμίας του πολυτάραχου ιστορικού βίου της πόλης με επισκέψεις σε μνημεία και μουσεία, την κατατάσσουν μεταξύ των πιο δημοφιλών θέρετρων της Μεσογείου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού Προώθησης Ροδιακού Τουρισμού (1999).

ΣΑΜΗ (Χωριό) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
  Η Σάμη είναι μια όμορφη κωμόπολη κτισμένη στους πρόποδες των λόφων Αγ. Φανέντων και Κάστρου, πάνω στους οποίους βρισκόταν η αρχαία πόλη, μια από τις τέσσερις μεγάλες πόλεις της τετράπολης Κεφαλονιάς, γνωστή από τα Ομηρικά έπη. Ο Όμηρος όταν αναφερόταν στο νησί, το αποκαλούσε Σάμη. Στην ιστορία έμεινε γνωστή από την αντίσταση των κατοίκων της εναντίον των Ρωμαίων. Το δεύτερο μεγάλο λιμάνι της Κεφαλονιάς και το μοναδικό που συνδέει το νησί με την Ιταλία είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα. Η περιοχή γύρω έχει πολλά τρεχούμενα νερά με πλούσια βλάστηση και πολλά γεωλογικά φαινόμενα (υπόγειες λίμνες, σπήλαια και βάραθρα). Εκτός από τη Μελισσάνη και τη Δρογκαράτη αξίζει να επισκεφθείτε τα γνωστά σπήλαια Ζερβάτη, Αγκαλάκι, Χοιριδόνι.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Κεφαλονιάς & Ιθάκης.

Γεωλογικές λεπτομέρειες

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
  Το νησιώτικο σύμπλεγμα της Σαντορίνης αποτελείται από τα νησιά Θήρα, το μεγαλύτερο, Θηρασία το μικρότερο και το Ασπρονήσι που είναι ακατοίκητο. Τα τρία αυτά νησιά είναι υπολείμματα του προϊστορικού μεγάλου νησιού με τα ονόματα Στρογγυλή από το σχήμα του και μετέπειτα Καλλίστη από την ομορφιά του.
  Από την καταβύθιση του κέντρου της Στρογγυλής, μετά από μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη, γύρω στα 1450π.Χ σχηματίστηκε η Καλντέρα (λεκάνη), στην οποία εισέρευσε η θάλασσα και στο κέντρο της αναδύθηκαν μετά από αιώνες τα νησιά των Ηφαιστείων (Καμένες), η Παλαιά Καμένη αρχικά και η Νέα Καμένη μετά από αιώνες.
(Κείμενο: Μανώλης Λιγνός)
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Θήρας (2003-2004).

Νυχτερινή ζωή

  Έντονη είναι η νυχτερινή ζωή στην πόλη και στις παραλίες του νησιού. Μπαρ με ζωντανή Ελληνική και ξένη μουσική από συγκροτήματα. Καφετέριες, μπαρ, καφετέριες και άλλα κέντρα διασκέδασης με μουσική απ’ όλο τον κόσμο δίνουν την ευκαιρία για ξέφρενη διασκέδαση.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Θήρας.

ΣΚΡΑ (Χωριό) ΚΙΛΚΙΣ
  Ο οικισμός προήλθε από τη συνένωση 10 μικρών οικισμών των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων σε έναν με την ονομασία "Λιουμνίτσα". Μετονομάστηκε σε Σκρα και το 1916 αρχίζουν στην περιοχή προετοιμασίες πολέμου μεταξύ των γερμανοβουλγάρων από τη μια και των σερβοαγγλογάλλων συμμάχων από την άλλη.
  Το 1919 η Ελληνική Μεραρχία Κρητών και Αρχιπελάγους κυρίευσε το μεγάλης στρατηγικής σημασίας ύψωμα του Σκρα Ντίλιγκ, από την κατάληψη του οποίου κρίθηκε η τύχη του Α Παγκόσμιου Πολέμου στο μέτωπο αυτό. Στο Ηρώο των πεσόντων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Μαϊου η επέτειος της κατάληψης της κορυφής Σκρα.
  Ο οικισμός καταστράφηκε ολοκληρωτικά κατά τον εμφύλιο το 1946. Ο πληθυσμός τους χειμερινούς μήνες δεν ξεπερνά τα 150 άτομα, ενώ το καλοκαίρι φτάνει τα 500.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Κιλκίς.

Σπαθί

ΣΠΑΘΙ (Ακρωτήρι) ΧΑΝΙΑ
Είναι το βορειότερο ακρωτήρι της Χερσονήσου Σπάθα.

ΣΤΡΑΒΑ (Ορμος) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
Πευκόφυτη περιοχή με θερινές κατοικίες.

ΤΕΙΧΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΔΩΡΙΔΑ
Βρισκόταν στην κοιλάδα του Μόρνου (αρχαία ονομασία Υλαιθος) και η θέση της πιθανολογείται στη θέση του ομώνυμου χωριού.

Τορώνη

ΤΟΡΩΝΗ (Αρχαία πόλη) ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
  Η Τορώνη, στο ΝΔ. άκρο της χερσονήσου Σιθωνίας της Χαλκιδικής, ιδρύθηκε από τους Χαλκιδείς της Εύβοιας κατά τη διάρκεια του 8ου-7ου αιώνα π.Χ. Το 480 π.Χ., η πόλη βοήθησε τους Πέρσες κατά την εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας και λίγα χρόνια αργότερα αποτέλεσε μέλος της Α' Αθηναϊκής συμμαχίας. Στη διάρκεια των γεγονότων του πελοποννησιακού πολέμου, σύμφωνα με το Θουκυδίδη (Θουκ. IV 110-116 και V 2-3), έγινε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών. Στην περιοχή ανασκαφικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν από το 1975 και εξής από την Αρχαιολογική Εταιρεία σε συνεργασία με το Αυστραλιανό Ινστιτούτο υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Αλ. Καμπίτογλου. Το λιμάνι της Τορώνης τοποθετείται ανατολικά της Ληκύθου, του μικρού ακρωτηρίου που υψώνεται σήμερα 13 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στα Βόρεια της αρχαίας πόλης, εκεί όπου η παρουσία ενός μυχού, αλλά και τα ενάλια αρχιτεκτονικά κατάλοιπα κάνουν πιθανή τη θέση του. Η Λήκυθος, που κατοικήθηκε με μικρές διακοπές από την πρώιμη εποχή του Χαλκού έως και τον 17ο αιώνα μ.Χ., αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα της ιστορίας της πόλης, με την οποία συνδέεται με ένα στενό ισθμό που στην αρχαιότητα, όπως απέδειξε η πρόσφατη υποβρύχια έρευνα, υπήρξε ευρύτερος.
   Κατά τη διάρκεια των τριών περιόδων υποθαλάσσιων ερευνών στην Τορώνη, οι οποίες είχαν προκαταρκτικό χαρακτήρα, έγινε φανερό ότι, η σημερινή θαλάσσια περιοχή στα ΒΑ του ισθμού, στην αρχαιότητα αποτελούσε τμήμα του πολεοδομικού ιστού της πόλης, με μικρή όμως υψομετρική διαφορά, σε σχέση με την περιοχή του σημερινού λαιμού της Ληκύθου. Μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση 35μ. περίπου από τη σύγχρονη ακτογραμμή και σχεδόν παράλληλα με αυτήν εντοπίζεται κρηπίδωμα μήκους 60μ. και πλάτους σχεδόν 2 μ., το οποίο στα δύο μέτωπά του διατηρεί σε διάφορα σημεία μεγάλους γωνιόλιθους γρανίτη. Το εσωτερικό του αποτελεί συμπαγές λατυποπαγές υλικό, πιθανόν τεχνητά διαμορφωμένο. Νότια αυτού του κρηπιδώματος και σε απόσταση 20μ. από την παραλία, μία δεύτερη παρόμοια κατασκευή, μήκους πάνω από 80μ. δηλώνει την ύπαρξη μιας δεύτερης ακτογραμμής, που δημιουργήθηκε σε εποχή μεταγενέστερη της πρώτης. Η έρευνα, που επικεντρώθηκε στο νότιο μέτωπο του ανατολικού τμήματος του εσωτερικού κρηπιδώματος, εκεί όπου τρεις αδροδουλεμένες λιθόπλινθοι βρίσκονται στη θέση τους, απέδειξε ότι αυτές εδράζονται στο προαναφερόμενο συσσωματωμένο υλικό. Κάθετα σε αυτές, με προσανατολισμό Β-Ν, αποκαλύφθηκε άλλος τοίχος από μεγάλες λιθοπλίνθους επίσης, που σώζεται σε ύψος τουλάχιστον τριών δόμων. Στη γωνία, που διαμορφώνεται μεταξύ τους, εντοπίστηκε πλήθος θραυσμάτων αμφορέων κλασικών χρόνων. Θεμέλια τοίχων από αργολιθοδομή, με πλάτος που κυμαίνεται από 0,50 έως 0,65μ. και με κατεύθυνση ΝΔ-ΒΑ, είναι επίσης ευδιάκριτα στο βυθό της θάλασσας. Η χρονολόγησή τους στην κλασική περίοδο, συμπεραίνεται από την κεραμική (μελαμβαφής κυρίως) που βρέθηκε κατά τον καθαρισμό των τοίχων, που κείνται στη σημερινή παραλία και ανήκουν σε κτήρια, που χτίστηκαν αρχικά στη στεριά. Ένα εκτεταμένο στρώμα καταστροφής με πλήθος θραυσμάτων κεραμιδιών στέγης, βαμμένων κόκκινων και μαύρων, που καλύπτει όλη την παραλιακή περιοχή Βόρεια του τείχους C, ανήκει σε οικοδομική φάση των κλασικών χρόνων. Περιέχει σημαντικό αριθμό τμημάτων αγγείων, αποθηκευτικού κυρίως χαρακτήρα (πιθαριών, αμφορέων), έτσι ώστε μια ερμηνεία των παραλιακών αυτών οικοδομημάτων με χώρους, που συνδέονται με τη λειτουργία του λιμανιού να μη φαίνεται απίθανη. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι στην Τορώνη στην αρχαιότητα το εμπόριο κρασιού ήταν ιδιαίτερα ανθηρό. Στην ίδια περιοχή, ένας μεγάλος πίθος, διαμ. 1μ. περίπου, βρέθηκε in situ, με σπασμένους αμφορείς του 5ου αιώνα π.Χ. στο εσωτερικό του. Για την ερμηνεία των κτηρίων αυτών, που στην αρχαιότητα βρίσκονταν σε άμεση γειτνίαση με το λιμάνι, ως κτήρια εμπορικού - αποθηκευτικού χαρακτήρα συνηγορεί εκτός της θέσης και του είδους των αγγείων και το ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθός τους, αν λάβει κανείς υπόψη, ότι οι τοίχοι 5, 9 και 4 σώζονται σε μήκος πλέον των 10 μέτρων. Η χρονολόγησή τους στο β' μισό του 5ου αιώνα π.Χ. άλλωστε θα μπορούσε με πολλή προς το παρόν επιφύλαξη, να οδηγήσει στη σκέψη, ότι ίσως δεν είμαστε μακριά από την περιοχή όπου ο Θουκυδίδης αναφέρει, ότι οι Αθηναίοι, το 423 π.Χ. για να αμυνθούν εναντίον των Σπαρτιατών, ανέβασαν πάνω σε ένα οίκημα της Ληκύθου, πολλούς αμφορείς και πίθους με νερό, με αποτέλεσμα αυτό να γκρεμίσει. Κάτω από το προαναφερόμενο στρώμα καταστροφής, αποκαλύφθηκε η λατύπη του τείχους C, ανάμικτη με κεραμική του 5ου αιώνα π.Χ. και κάτω από αυτήν το νότιο τμήμα του τοίχου 5. Η κατασκευή επομένως του τοίχου 5 σε προγενέστερη οικοδομική φάση από αυτήν του τείχους C, είναι σαφής. Το τείχος C, κατασκευασμένο από μεγάλες λιθοπλίνθους γρανίτη, σώζεται σε ύψος τριών δόμων, ενώ του τέταρτου, χαμηλότερου δόμου, που προεξέχει έως 0,15μ. από τους υπερκείμενους και πιθανότατα αποτελεί τη θεμελίωση, δε στάθηκε δυνατή η σε όλο το ύψος αποκάλυψη του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρώμα καταστροφής δεν περιείχε όστρακα στρογγυλεμένα από την επίδραση των κυμάτων, ενώ αντίθετα τέτοια παρατηρήθηκαν κάτω από τη θεμελίωση των κτηρίων των κλασικών χρόνων, γεγονός που μαρτυρεί ότι η γεωμορφολογία στην περιοχή είναι πιθανόν αποτέλεσμα εναλλασσόμενων φαινομένων. Στο δυτικό τμήμα του τείχους C, στην παρειά της Ληκύθου διαπιστώθηκε η παρουσία άλλου τοίχου, κατασκευασμένου από αργούς πλακερούς, σχετικά μικρού μεγέθους, λίθους, που σώζεται σε ύψος τουλάχιστον 1 μέτρου. Μικρής έκτασης έρευνα αποκάλυψε ότι ο τοίχος αυτός ύστερα από 5 μ. μήκος προς τα Δυτικά γωνιάζει προς τα ΝΔ, στο εσωτερικό της Ληκύθου. Το πλάτος του στο σημείο αυτό είναι 1,20μ. και μία τομή μπροστά στη Βόρεια όψη του, έδειξε την ύπαρξη δαπέδου ή δρόμου, εκεί όπου, σε βάθος 0,20-0,15μ., παρατηρήθηκε πατημένο χώμα με κομμάτια κάρβουνου. Η κεραμική μέσα από την τομή αυτή, ήταν αρχαϊκή ντόπιας κυρίως παραγωγής. Ο τοίχος αυτός, που τέμνεται από το τείχος C, από το οποίο είναι προγενέστερος συνεχίζει με κατεύθυνση ΝΑ, έτσι ώστε το περίγραμμα του να διακρίνεται επάνω στη Λήκυθο. Επάνω στη σημερινή ακτή σώζεται επίσης η ΝΑ γωνία κτηρίου, του οποίου η τοιχοποιία αποτελείται από γωνιόλιθους γρανίτη και ασβεστοκονίαμα ως συνδετικό υλικό. Το κτήριο, που φέρει δάπεδο από πήλινες τετράγωνες πλάκες, χρονολογείται στη ρωμαϊκή εποχή. Μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση ενός μέτρου από τη σημερινή ακτογραμμή, εντοπίζεται ορθογώνια κατασκευή, πιθανότατα δεξαμενή μεταβυζαντινών χρόνων και επιβεβαιώνεται έτσι με την παρουσία οικοδομημάτων από την κλασική τουλάχιστον περίοδο μέχρι και τους μεταβυζαντινούς χρόνους, η διαχρονική χρήση και του βορειότερου παραθαλάσσιου, βυθισμένου σήμερα, τμήματος της Ληκύθου

Κείμενο: Χρυσιής Σαμίου
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Χαλκιδικής

• http://www.halkidiki.gov.gr/history.taf?page=toron...

ΤΡΙΚΟΚΚΙΑ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
  Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες των κατοίκων η Τρικοκκιά (Τσαπουρνιά) ιδρύθηκε το 1860, όταν οι Χασιώτες της περιοχής έφυγαν από τους οικισμούς Καλαπόδι 6 χλμ ΒΑ, Παλιοχώρια 1 χλμ ΒΑ και Βαλάνι 3 χλμ Ν και δημιούργησαν τη νέα κοινότητα. Σήμερα το 90% των κατοίκων κατάγεται από την Ηπειρο, απ' όπου ήρθαν γύρω στο 1900. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 480 μ. στα όρια του νομού Γρεβενών με το νομό Τρικάλων. Συνολικά ζουν εδώ 600 άτομα (700 το καλοκαίρι), που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
  Η φύση γύρω από την κοινότητα της Τρικοκκιάς και τους οικισμούς της είναι εκπληκτική. Οι πεζοπόροι αλλά και οι ορειβάτες έχουν πολλές ευκαιρίες και εναλλακτικές λύσεις απόλαυσης τοπίου. Το δρόμο Τρικοκκιάς - Τριφυλλιού πλαισιώνουν δενδροστοιχίες πλατάνων. Στη διαδρομή από Γρεβενά προς Τριφύλλι - Τρικοκκιά οι γεωργικές καλλιέργειες (σιτηρά - αραβοσιτώνες) εναλλάσσονται με δασοσκεπείς εκτάσεις, δημιουργώντας έτσι ένα μοναδικό συνδυασμό. Στο βάθος διαγράφονται η Βουνάσα και τα βουνά των Χασίων.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.

Τρύπη

ΤΡΥΠΗ (Χωριό) ΜΥΣΤΡΑΣ
  Οικισμός ζωγραφισμένος στο ορεινό τοπίο η Τρύπη, έχει στα δυτικά της, σε οκτακόσια μέτρα, πολύ κοντά στον κεντρικό δρόμο, τον Καιάδα, κάτω από απότομο βράχο. Στα βόρεια, η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, από το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα, χωρίς σκεπή, αλλά με καλά διατηρημένες τοιχογραφίες. Σε μικρή απόσταση ο ποταμός Κνακίωνας. Και πιο πάνω, στην ορεινή διάβαση της Μεγάλης Λαγκάδας, η πηγή του, το "μάτι", όπως λέγεται, καθώς το νερό βγαίνει ανάμεσα από θεόρατους βράχους. Δίπλα, μέσα την πλούσια βλάστηση από πλατάνια, λυγαριές και σφενδάμια, το άλλοτε σπουδαίο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Σήμερα η εκκλησία του γιορτάζει κάθε δεύτερη Κυριακή του Σεπτεμβρίου με λαϊκό πανηγύρι.
(κείμενο: Σωτήρης Μπακανάκης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Λακωνίας.

Το οροπέδιο της Φολόης

ΦΟΛΟΗ (Βουνό) ΗΛΕΙΑ
  Ανηφορίζοντας από την Ολυμπία προς τα βόρεια ανοίγεται σαν ένας μεγάλος εξώστης στα πόδια του Ερύμανθου, το οροπέδιο της Φολόης, μυθική κατοικία του αγαθού κένταυρου Φόλου.
  Το πυκνό δάσος με τις φυλλοβόλες βελανιδιές, το μεγαλύτερο σε έκταση δάσος αυτού του είδους στην Πελοπόννησο, διασχίζεται από το σηματοδοτημένο ορεινό μονοπάτι 31 που συνδέει την Αρχαία Ολυμπία με την Πάτρα περνώντας από τον Ερύμανθο και από τις παρυφές του Παναχαϊκού.
Το κείμενο παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.

ΦΡΑΞΟΣ (Οικισμός) ΡΑΦΤΑΝΑΙΟΙ
Χτισμένος στα Βόρεια της Ράχης Μεγάλης και της Πρέβεζας, έχοντας στα χαμηλά του τον μικρό συνοικισμό: Θιάκι (το).

Η ταυτότητα του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού

ΦΤΕΡΟΛΑΚΚΑ (Χιονοδρομικό κέντρο) ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού από τον Ιούνιο του 2000 ανήκει και διοικείται από την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Α.Ε. που εδρεύει στην Αθήνα (Βουλής 7, Τ.Κ. 105 62).

Στο Κέντρο, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.600 έως 2.300 μέτρων λειτουργούν μια τηλεκαμπίνα, 6 εναέριοι και 7 συρόμενοι αναβατήρες με 20 πίστες συνολικού μήκους 14 χιλιομέτρων.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο διαθέτει επίσης πάρκινγκ, ελικοδρόμιο, χώρους υποδοχής, καφετέρια, μπαρ, εστιατόριο, πρώτες βοήθειες, οδική βοήθεια και τμήμα BABY SITTING με έμπειρο παιδοβρεφοκόμο.

Στο Χιονοδρομικό Κέντρο λειτουργούν σχολές σκι και snowboard, καταστήματα ενοικίασης και πώλησης ειδών σκι και μπουτίκ ειδών ένδυσης.

Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού.

• http://www.parnassos-eot.gr/welcome_gr.htm (6 φωτ.)

Η ορεινή ενδοχώρα περιηγητικός παράδεισος

ΧΑΝΙΑ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
  Ο νομός Χανίων χωρίζεται μέσω των αγέρωχων Λευκών Ορέων σε δύο τελείως διαφορετικά φυσικά τοπία. Το τμήμα της παραλιακής ζώνης, με 350χλμ. ακτών, είναι πλουσιότερο και πιο πυκνοκατοικημένο. Η αραιοκατοικημένη ενδοχώρα, αποτελεί μία από τις πιο αισθησιακές περιοχές της Κρήτης. Στις περισσότερες βουνοκορφές μετρώνται θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν και από το Δεκέμβρη έως το Μάη είναι σκεπασμένες με χιόνι.
  Κρεμασμένα στις βουνοπλαγιές, πολλά παραδοσιακά χωριουδάκια με τα πέτρινα σπιτάκια τους στραμμένα στον ήλιο, ξεχασμένα από το χρόνο, αποτελούν ενδιαφέροντες προορισμούς της πράσινης Κρήτης. Μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότεροι περιηγητές προσπαθούν να τα εξερευνήσουν πηγαίνοντας περπατώντας, με τζιπ, με άλογο ή με ποδήλατο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί με το πρόγραμμα “Leader” τη διαμονή σε αγροτοτουριστικά καταλύματα. Σε μέρη όπως ο Βάμος, η Μηλιά, τα Κεραμιά, το Καστέλι, το Ασκύφου και αλλού, υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίσει ο επισκέπτης μέσα στην απλόχερη φύση την κρητική ζωή στην απλότητα και την ιδιαιτερότητά της, να απολαύσει την κρητική διατροφή μ’ ένα ποτήρι κρασί ή τσικουδιά, να συμμετάσχει σε γιορτές και να νοιώσει τις ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Φιλόξενα καταλύματα, εγκαταστάσεις για τον ελεύθερο χρόνο και μαγαζιά με χειροποίητα χαλιά, φίνα κοσμήματα, υφαντά, παραδοσιακά έπιπλα, κεραμικά και σπιτικά προϊόντα άριστης ποιότητας (τυρί, πάστες, μαρμελάδες κ.ά.) φροντίζουν για μια αξέχαστη διαμονή.
(Κείμενο: Δρ. Αναστασία Καλπάκη-Γεωργουλάκη)
Το κείμενο παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Νομού Χανίων (2002).

ΕΛΛΑΔΑ (Χώρα) ΕΥΡΩΠΗ

Greece Now - An International Web Site about Greece (The Greece Now project is supported by a grant from the Greek Ministry of Foreign Affairs.)
• http://www.greece.gr

Embassy of Greece, Washington
• http://www.greekembassy.org/

Δήμος Αβδήρων.

ΑΒΔΗΡΑ (Δήμος) ΞΑΝΘΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.avdera.gr

Δήμος Αβίας

ΑΒΙΑ (Δήμος) ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Επίσημος Κόμβος
• http://www.aviasdimos.gr

Δήμος Αγιάς

ΑΓΙΑ (Δήμος) ΛΑΡΙΣΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.dimos-agias.gr

Δήμος Αγίας Βαρβάρας

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.agiavarvara.gr

Δήμος Αγίας Παρασκευής

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος Κόμβος
• http://www.agiaparaskevi.gr

Δήμος Αγίων Αναργύρων

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.agan.gr

Δήμος Αγίου Γεωργίου

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Δήμος) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.agiosgeorgios.gr

Δήμος Αγίου Δημητρίου

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.dad.gr

Δήμος Αγίου Ιωάννη Ρέντη

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗΣ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.cityofrentis.gr

Δήμος Κοσμά του Αιτωλού

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ (Δήμος) ΓΡΕΒΕΝΑ

• http://www.dimosagioukosma.gr/

Δήμος Αγίου Στεφάνου

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.agstefanos.gr

Δήμος Αγράφων

ΑΓΡΑΦΑ (Δήμος) ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.dimosagrafon.gr

Δήμος Αθαμανίας

ΑΘΑΜΑΝΙΑ (Δήμος) ΑΡΤΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.dimosathamanias.gr

Δήμος Αθηναίων

ΑΘΗΝΑΙΩΝ (Δήμος) ΕΛΛΑΔΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.cityofathens.gr

Δήμος Αιγάλεω

ΑΙΓΑΛΕΩ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.egaleo.gr

Δήμος Αιγείρας

ΑΙΓΕΙΡΑ (Δήμος) ΑΧΑΪΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.aigeira.gr

ΑΙΓΙΝΑ (Νησί) ΕΛΛΑΔΑ

• http://www.aegina.gr

Δήμος Αίγινας

ΑΙΓΙΝΑ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ

Επίσημος κόμβος
• http://www.aegina.gr

Δήμος Αιδηψού

ΑΙΔΗΨΟΣ (Δήμος) ΙΣΤΙΑΙΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.aedipsos.gr

Δήμος Αιθήκων

ΑΙΘΗΚΕΣ (Δήμος) ΤΡΙΚΑΛΑ

Επίσημος Κόμβος
• http://www.dimosaithikon.gr
• http://www.elati.gr

Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.aitoloakarnania.gr

Δήμος Ακράτας

ΑΚΡΑΤΑ (Δήμος) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.akrata.gr

Δήμος Αλεξάνδρειας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ (Δήμος) ΗΜΑΘΙΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.alexandria.gr

Δήμος Αλεξανδρούπολης

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Δήμος) ΕΒΡΟΣ

Επίσημος κόμβος
• http://www.alexpolis.gr

Αναπτυξιακή Εταιρία Αλεξανδρούπολης

Επίσημος κόμβος
• http://www.aneta.gr

Δήμος Αλοννήσου

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ (Δήμος) ΒΟΡΕΙΟΙ ΣΠΟΡΑΔΕΣ

Επίσημος κόμβος
• http://www.alonissos.gr

Δήμος Αμαλιάδος

ΑΜΑΛΙΑΔΑ (Δήμος) ΗΛΕΙΑ

Επίσημος κόμβος
• http://www.amaliada.gr

Δήμος Αμανής

ΑΜΑΝΗ (Δήμος) ΧΙΟΣ

Επίσημος κόμβος
• http://amani.gr