Πληροφορίες τοπωνυμίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Αγγελοκάστρου

ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ (Χωριό) ΣΟΛΥΓΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27410 92250
  Κοντά στο Σοφικό βρίσκεται ο Αγγελόκαστρο, ένα απομονωμένο χωριό κτηνοτρόφων, με πέτρινα σπίτια και αρκετούς κατοίκους.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Αγιοι Θεόδωροι

ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ (Κωμόπολη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Η πόλη είναι χτισμένη Βορειοανατολικά στην περιοχή της αρχαίας Κρομμυωνίας, η οποία ανήκε στη Μεγαρίδα μέχρι τον 6ο π.Χ. αιώνα, πριν περιέλθει στην Κόρινθο. Ο Στράβωνας στα «Γεωγραφικά» του, αλλά και ο Παυσανίας, αναφέρουν ότι εδώ ζούσε η Φαιά, ο τρομερός αγριόχοιρος που λυμαινόταν την περιοχή και κατάστρεφε τα σπαρτά και τις καλλιέργειες. Ο μυθικός ήρωας Θησέας, εκτελώντας έναν ακόμα άθλο του, φόνευσε τη Φαιά, στο πέρασμά του από την Τροιζήνα προς την Αθήνα.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Αηδονίων

ΑΗΔΟΝΙΑ (Χωριό) ΝΕΜΕΑ
  Το χωριό Αηδόνια έγινε διάσημο λόγω του μυκηναϊκού θησαυρού του «θησαυρός των Αηδονιών». Εδώ, ανασκάφηκαν μυκηναϊκοί τάφοι - κατά μεγάλο ποσοστό συλημένοι. Από το σύμπλεγμα των λαξευτών αυτών μυκηναϊκών τάφων σε ύψωμα πλησίον του χωριού προέρχεται ο περίφημος θησαυρός των Αηδονιών. Τα πολύτιμα αντικείμενα των Αηδονιών μαρτυρούν ότι κατά τον 16ο και 15ο αι. π.Χ. ένας σπουδαίος οικισμός αναπτύχθηκε στην περιοχή αυτή, ίσως η ομηρική Αραιθυρέα.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Αθικίων

ΑΘΙΚΙΑ (Κωμόπολη) ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ
  Χτισμένο στις λοφοειδείς απολήξεις του βουνού Σκαρούμπαλο. Ολόγυρα «προστατεύεται» από τα δασοσκεπή βουνά. Τα βουνά αυτά αποτελούν μέρος της οροσειράς του αρχαίου Τρητού και είναι κατάφυτα από πυκνά δάση.
  Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όλη η κοιλάδα των Αθικίων σκεπαζόταν από ένα απέραντο δάσος από αιωνόβια δέντρα. Η παράδοση λέει ότι από αυτό το δάσος προμηθευόταν την ξυλεία του ο Κιαμήλ - μπέης της Κορίνθου. Μέσα στο χωριό υψώνονται κυπαρίσσια, φυτεμένα τα περισσότερα τον 19ο αιώνα, όταν άρχισαν να χτίζονται τα πρώτα σπίτια.
  Σε αίθουσα του Δημοτικού σχολείου στεγάζεται λαογραφική συλλογή, που περιλαμβάνει οικιακά σκεύη, γεωργικά εργαλεία, ενδυμασίες, είδη σιδηρουργίας, βυζαντινές εικόνες, κειμήλια, αριστεία ανδρών, έγγραφα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Καλάνησα

ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ (Σύμπλεγμα νήσων) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Απέναντι από το ακρωτήριο των Ολμίων βρίσκονται τέσσερα νησιά, οι λεγόμενες Αλκυονίδες νήσοι. Η ονομασία τους οφείλεται στο ότι από τα πανάρχαια χρόνια βρίσκουν καταφύγιο στα χώματά τους τα πουλιά αλκυόνες (από το Σεπτέμβριο έως το Μάρτιο). Τα ξεχωριστά ονόματά τους είναι Ζωοδόχος Πηγή, Δασκαλειό, Γλαρονήσι και Πρασονήσι.
  Στο Δασκαλειό έχουν εντοπιστεί όστρακα από κορινθιακά αγγεία, καθώς και λείψανα πολυγωνικού τείχους.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας.

Ιστοσελίδα Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας
• http://www.city-of-loutraki.gr/history-culture/the... (1 φωτ.)

Δημοτικό Διαμέρισμα Ανω Τρικάλων

ΑΝΩ ΤΡΙΚΑΛΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΑΛΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
  Τα Τρίκαλα είναι το κεφαλοχώρι της Κυλλήνης, χτισμένα στα ερείπια του αρχαίου Μυσαίου και σήμερα αποτελείται από τρεις συνοικίες.
  Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μεγάλη τουριστική κίνηση με βασικό άξονα το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον που προσφέρει το βουνό και τα χωριά του.
  Υπήρξαν η πατρίδα της οικογένειας των Νοταραίων, των προκρίτων της Κορινθίας, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα Ορλωφικά (1770), στην επανάσταση του 1821 αλλά και στο μετέπειτα εμφύλιο πόλεμο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Βραχατίου

ΒΡΑΧΑΤΙ (Κωμόπολη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27410 55274
  Το Βραχάτι οφείλει, εν μέρει, την ονομασία του στη θεά Ατη, τη θεά της καταστροφής. Η θεά Ατη, προκαλώντας τη θεομηνία, έφερνε τα βρόχινα λασπόνερα μέσω των χειμάρρων και πλημμύριζε το βαθύπεδο της περιοχής, προξενώντας ζημιές στις καλλιέργειες, τα ζώα και τους κατοίκους.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Δερβενίου

ΔΕΡΒΕΝΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Το Δερβένι, που είναι και η έδρα του Δήμου, βρίσκεται στην παραλιακή ζώνη και απέχει 56 χιλιόμετρα από την Κόρινθο και 74 από την Πάτρα. Είναι κωμόπολη που ιδρύθηκε το 1840 κ.ε. από ανήσυχους Ζαχολίτες, οι οποίοι ευθύς μετά την εθνεγερσία και την ομαλοποίηση του εθνικού βίου κατέβηκαν στα παράλια ζητώντας προσφορότερους τρόπους ζωής. Το όνομά της η κωμόπολη το πήρε από τη στενότητα της θέσεως ανάμεσα στο βουνό και την παραλία. Η λέξη (derven= στενό πέρασμα) είναι τούρκικη, αλλά έχει πολιτογραφηθεί και προσαρμοστεί στο τυπικό της νεοελληνικής.
  Τα περισσότερα σπίτια είναι διατεταγμένα εκατέρωθεν του αυτοκινητοδρόμου Κορίνθου - Πατρών, παράλληλα προς τον οποίο βαίνει επίσης η σιδηροδρομική γραμμή, αλλά και η νέα εθνική οδός Αθηνών - Πατρών, αγγίζοντας σε πολλά σημεία τους καταπράσινους από φυσική βλάστηση και καλλιέργειες λόφους. Ο επισκέπτης εύκολα διακρίνει τα πολλά διώροφα παραδοσιακά οικήματα, με κύριο υλικό την πέτρα, το ξύλο και το κεραμίδι.
  Το Δερβένι είναι το Διοικητικό και Εμπορικό κέντρο της περιοχής, με όλα τα αναγκαία για τη σύγχρονη ζωή καταστήματα, υπηρεσίες, σχολεία.
   Αξιόλογα σύγχρονα κτίσματα είναι: το Δημοτικό Μέγαρο, ο ναός του Αγ. Ιωάννη και το παρακείμενο πνευματικό του κέντρο, το Πανταζοπούλειο πολιτιστικό κέντρο, η μεγάλη πλατεία με τα έναντι αυτής Σχολεία, το Ειρηνοδικείο και το Τουριστικό Περίπτερο, ο Σταθμός του ΟΣΕ, η μικρότερη πλατεία Κωνσταντίνου Αδαμόπουλου και τέλος η θαυμάσια μαρίνα, στα Μαύρα Λιθάρια, δίπλα στο αρχαίο Λιμάνι.

Δημοτικό Διαμέρισμα Εβροστίνας

ΕΒΡΟΣΤΙΝΑ (Χωριό) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Νοτίως του Δερβενίου και σε απόσταση 4 χλμ. βρίσκονται τα Ροζενά. Τα πρώτα σπίτια έχουν χτιστεί στη θέση, όπου κατά την Τουρκοκρατία άρχιζαν σποραδικά τα Ζαχολίτικα Καλύβια. Είναι όμορφο χωριό στενά δεμένο με τη Ζάχολη. Όλοι οι μετεπαναστατικοί Ζαχολίτες, όσοι απέμειναν μετά τη φυγή των περισσότερων προς την παραλιακή ζώνη, δημιούργησαν δύο κατοικίες. Το καλοκαίρι έμεναν στη Ζάχολη και τον χειμώνα κατέβαιναν με τα ζωντανά τους στα Ροζενά.
  Τα Ροζενά είναι χωριό που σφύζει από ζωή και δεν γεροντοκρατείται. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια ελαιών, αμπέλων, λεμονιών, μουσμουλιών αλλά και με την καλλιέργεια οπωροκηπευτικών αφού μετέτρεψαν τις άγονες ξερικές πλευρές σε εύφορες ποτιστικές εκτάσεις. Στο κέντρο του χωριού και δυτικά δεσπόζει η μεγάλη εκκλησία Βυζαντινού ρυθμού της Υπαπαντής του Κυρίου, κτισμένη το 1928. Στο προαύλιο του ναού βρίσκεται επιβλητικό Ηρώο Πεσόντων.
  Η Ευρωστίνη (Ζάχολη) υπήρξε η πρωτεύουσα του τέως Δήμου Ευρωστίνης και χαρακτηριζόταν ως η "μητρόπολη" της Δυτικής Κορινθίας. Σύμφωνα με τουρκικό κατάστιχο, προϋφίσταται του έτους 1500, το δε κάστρο της ονομαστικά μνημονεύεται ότι κατέπεσε με το μεγάλο σεισμό του 1402. H σημερινή Ζάχολη, κατά την επικρατέστερη άποψη, ταυτίζεται με τη Φελλόη, η οποία, κατά την περιγραφή του Παυσανία, "Αφθόνω καταρρείται τω ύδατι" και απέχει 40 στάδια από την Αρχαία Αίγειρα. Έχει υψόμετρο 700 μέτρα και απέχει 14 χλμ. από το Δερβένι και 70 χλμ. από την Κόρινθο. Η Ζάχολη βρίσκεται Β.Δ. του όρους Χελυδορέα (Μαύρο Όρος) ύψους 1759 μ. και ανατολικά του οροπεδίου Ευρωστίνης, μέσα σε μία εύφορη κοιλάδα. Είναι ένα από τα ωραιότερα ορεινά χωριά. Πλούσια και κάθε είδους βλάστηση καλύπτει ολόκληρη την περιοχή. Τα πλατάνια και οι καρυδιές στις όχθες των ρεμάτων, οι κερασιές, οι μηλιές, οι λωτιές, οι δαμασκηνιές και οι φουντουκιές δίνουν ένα απαράμιλλου κάλλους τοπίο που παρουσιάζει κάθε εποχή και διαφορετική εικόνα. Τα πολλά και γάργαρα νερά που ξεχύνονται από τις εντυπωσιακές, πέτρινες, παραδοσιακές βρύσες ή κυλάνε στα αυλάκια και στα ρέματα προσφέρουν στον επισκέπτη ένα ανεπανάληπτο θέαμα. Τη Ζάχολη διασχίζει στο μέσο ο Ζαχολίτικος ποταμός, όπου σε ένα τμήμα του μήκους 600 μέτρων έχουν γίνει έργα ανάπλασης. Το ρέμα αυτό είναι ένας ειδυλλιακός χώρος περιπάτου που ο καθένας μπορεί να αισθανθεί και να νοιώσει το μεγαλείο της φύσης. Η γεωργική παραγωγή της είναι πλούσια. Παράγει κεράσια, μήλα, λωτούς, δαμάσκηνα, αχλάδια, ιδιαίτερα νόστιμες ντομάτες και τέλος τα φημισμένα και βραβευμένα "Ζαχολίτικα φασόλια".
  Η Ζάχολη έχει μεγάλη προσφορά στον αγώνα του έθνους κατά την επανάσταση του 1821. Ανέδειξε δύο σπουδαίους οπλαρχηγούς, τον Παναγιωτάκη Γεραρή και τον Χρήστο Ζίνη ή Ζαχολίτη.

Δημοτικό Διαμέρισμα Ελληνικού

ΕΛΛΗΝΙΚΟ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Το Ελληνικό είναι ορεινό χωριό στο οποίο φτάνουμε συνεχίζοντας το δρόμο της Καλλιθέας. Βρίσκεται 11 χλμ. νότια της Λυκοποριάς. Η απέραντη θέα που προσφέρει ο οικισμός πλουσιοπάροχα, αποζημιώνει τον επισκέπτη. Το όνομά του το οφείλει ο οικισμός σε ομώνυμη τοποθεσία στην οποία σώζονται ερείπια οικήματος μάλλον Μυκηναικής περιόδου. Το παλιότερο όνομά του ήταν Λούζι. Στα νότια του χωριού είναι χτισμένος ο ναός των Αγίων Θεοδώρων του 1817. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια σταφιδάμπελων, αμυγδαλιών, ελιών. Νότια και κοντά στον οικισμό έχει κατασκευάσει ο Σύλλογος "Μέγας Βασίλειος" σύγχρονες κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις για παραθερισμό των παιδιών.

ΗΡΑΙΟΝ (Αρχαίο ιερό) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
  Στα βορειοδυτικά του Λουτρακίου και μετά το καταπράσινο χωριό της Περαχώρας, κοντά στο Φάρο του ακρωτηρίου Μαλαγκάβι σώζονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Ήρας. Το Ηραίο της Περαχώρας αποτελείται από δύο τμήματα και για το λόγο αυτό πιστευόταν μέχρι πρόσφατα ότι επρόκειτο για δύο ιερά, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία (=στο άκρο της στεριάς) και στην Ήρα Λιμενία (=του λιμανιού). Νεότερες ανασκαφές έχουν οδηγήσει σήμερα τους ερευνητές στην άποψη ότι υπήρχε ένα και μόνο ιερό, της Ήρας Ακραίας - Λιμενίας.
  Στο νοτιότερο τμήμα του ιερού -γνωστού παλαιότερα ως ιερό της Ήρας Ακραίας - η λατρεία άρχισε κατά τη γεωμετρική περίοδο. Γύρω στο 800π.Χ οικοδομήθηκε ο πρώτος αψιδωτός ναός της Ήρας, από τον οποίο σήμερα δε σώζεται τίποτα. Κατά τον 6ο αι. π.Χ. ένας καινούριος ναός της Ήρας κτίστηκε λίγο δυτικότερα. Ήταν δωρικού ρυθμού, με ορθογώνια κάτοψη και διαστάσεις 10,30Χ31μ. Συνοδευόταν από βωμό στα ανατολικά, ο οποίος ήταν επιμήκης και έφερε διακόσμηση τριγλύφων. Τον 4ο αι. πΧ προστέθηκαν γύρω από το βωμό 8 ιωνικοί κίονες, που βαστούσαν ένα στέγαστρο για την προστασία των ιερέων και της ιερής φωτιάς από τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής. Ανατολικότερα οικοδομήθηκε κατά τον 4ο αι. π.Χ μια διώροφη στοά σχήματος Γ, με δωρικούς κίονες στο ισόγειο και ιωνικούς στον πρώτο όροφο. Ένα κτίριο που αποκαλύφθηκε στα δυτικά του δωρικού ναού έχει ερμηνευθεί ως αγορά με θρησκευτική και εμπορική χρήση.
  Σε απόσταση 200μ ανασκάφτηκε το δεύτερο τμήμα του ιερού, που είχε αρχικά ταυτιστεί με το λεγόμενο ιερό της Ήρας Λιμενίας. Η άποψη αυτή, που εκφράστηκε από τον καθηγητή H. Payne, βασίστηκε στην ύπαρξη ενός ορθογώνιου οικοδομήματος των αρχαϊκών χρόνων, που θεωρήθηκε ως ναός της Ήρας. Ο επόμενος ανασκαφέας, καθηγητής R. Tomlison, ερεύνησε το χώρο συστηματικά και ερμήνευσε το εν λόγω κτίριο ως εστιατόριο για τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών. Φαίνεται λοιπόν ότι η βασική λατρεία θα ασκείτο στο νότιο τμήμα, στο λιμάνι, ενώ στην περιοχή του εστιατορίου θα βρίσκονταν βοηθητικές εγκαταστάσεις για τους λατρευτές.
  Ανάμεσα στους δύο χώρους υπήρχε μια ιερή λιμνούλα, που συγκρατούσε τα βρόχινα νερά. Επιχώσθηκε ήδη τον 4ο αι. πΧ.και κατά τις ανασκαφές αποκαλύφθηκαν μέσα στην επίχωση γύρω στις 200 χάλκινες φιάλες (ιερά τελετουργικά σκεύη). Πολύ κοντά ήλθε στο φως και μια υδατοδεξαμενή, με αψιδωτές τις στενές πλευρές της και με μία στήριξη της στέγης. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον υδροσυλλεκτικό έργο του 4ου αι. πΧ με άριστη στεγανότητα.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας.

Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΝΕΟΥ (Μοναστήρι) ΦΕΝΕΟΣ
Τηλέφωνο: +30 27470 41226
  Η μονή Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου βρίσκεται πλησίον της αρχαϊκής πόλης του Φενεού, τα σημερινά Καλύβια. Κτίσθηκε σύμφωνα με επιγραφή το 1693 σε ένα πανοραμικό κατάφυτο επίπεδο με μεγευτική θέα, ενώ η αρχική μονή "Παλαιομονάστηρο" βρίσκεται σε γήλοφο μέσα στη λίμνη Φενεού.
   Πρόκειται για τρουλλαία βασιλική με νάρθηκα, εξωνάρθηκα και πεντάπλευρη κόχη ιερού. Εσωτερικά ο ναός είναι κατάγχραφος με ωραιότατες τοιχογραφίες σύγρονες της ανοικοδόμησης του ναού στα 1754, που σύμφωνα με επιγραφή έγιναν από τον Παναγιώτη εξ Ιωαννίνων. Ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα με δύο αξιόλογες δεσποτικές εικόνες και με Δωδεκάορτο. Κάτω απο τον τρούλλο αιωρείται μεταλλικός χορός με εικονίδια όμοιος με του Αγίου Όρους.
   Γύρω απο το καθολικό υπάρχουν κελλιά που στο ισόγειό τους διασώζουν αποθήκες. Ξύλινες κλίμακες οδηγούν στους εξώστες όπου τα κελλία των μοναχών.
   Σπάνια ιερά κειμήλια φυλάσσονται στη μονή όπως: φορητές εικόνες, λειψανοθήκες, αργυρά ιερά σκεύη κ.λ.π.

Δημοτικό Διαμέρισμα Καλλιθέας

ΚΑΛΛΙΘΕΑ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Η Καλλιθέα είναι γραφικό χωριό, τρία μόλις χιλιόμετρα νότια της Λυκοποριάς, κτισμένο εκατέρωθεν του Σκουπαίικου ποταμού, που εκβάλλει δυτικά της Λυκοποριάς. Αλλα δεκαπέντε χιλιόμετρα περίπου νοτιότερα βρίσκεται ο παλαιότερος οικισμός του ίδιου χωριού, σε υψόμετρο 850 μέτρων, ο οποίος αρχικά έφερε το όνομα Σκούπα (λατιν. Scopa= σάρωθρο). Σημαντικό και διατηρητέο μνημείο είναι η υδατογέφυρα της Καλλιθέας, που βρίσκεται σε απόσταση 50 μέτρων από το ναό του Αγ. Χαραλάμπους, μήκους 116 μέτρων. Το έργο είναι κτίσμα του περασμένου αιώνα και εξυπηρετεί την άρδευση 2000 στρεμμάτων της περιοχής.

Δημοτικό Διαμέρισμα Κεφαλαρίου

ΚΕΦΑΛΑΡΙ (Χωριό) ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ
  Ενα χωριό μοναχικό, χτισμένο αμφιθεατρικά στις ανατολικές παρυφές της Ζήρειας. Το τεράστιο πλατάνι, που στέκει ολόρθο εδώ και τρεις αιώνες έχει τη δική του ιστορία, γραμμένη σε μια πινακιδούλα καρφωμένη πάνω του. Από τον γερο-πλάτανο ξεκινάει περιβαντολλογικό μονοπάτι που οδηγεί σε ένα πλούσιο ελατόφυτο δάσος. Μέσα στο χωριό ξεχωρίζει το παλιό πέτρινο Δημοτικό Σχολείο, χτισμένο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Το Κεφαλάρι οφείλει το όνομά του στην πηγή που προσφέρει τα νερά της στο μικρό ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου, που είναι χτισμένο κοντά της.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Κιόνια

ΚΙΟΝΙΑ (Χωριό) ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ
  Τα Κιόνια είναι ένας πέτρινος παραδοσιακός οικισμός της Στυμφαλίας, χτισμένος αμφιθεατρικά στις παρυφές του όρους Κυλλήνη. Κοντά στα Κιόνια βρίσκονται τα ερείπια της «Αρχαίας Πόλης», που οι αρχαιολογικές σκαπάνες έφεραν στο φως το 1930. Κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας, με υλικά από το ναό της Αρτέμιδας, που τα ερείπιά του σώζονται κοντά στο χωριό, χτίστηκε τρίκλιτη βασιλική εκκλησία, που, παρ' όλες τις φθορές της διατηρεί σήμερα ακέραια τμήματα.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Κλημεντίου

ΚΛΗΜΕΝΤΙ (Χωριό) ΣΙΚΥΩΝ
Τηλέφωνο: +30 27420 71400
  Νότια της Χούνης, γύρω στα 4 χλμ., βρίσκεται το Κλημέντι, ένα από τα παλαιότερα χωριά της περιοχής, χτισμένο το 1400. Στην επανάσταση του 1821 το χωριό έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, αφού ήταν το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο του Θεόδωρου και του Γενναίου Κολοκοτρώνη. Από την εποχή του Οθωνα και μέχρι το 1912 το Κλημέντι ήταν η έδρα του Δήμου Πελλήνης.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

ΚΥΛΛΗΝΗ (Βουνό) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ορεινά μεσογειακά χέρσα εδάφη με ακανθώδεις θάμνους, λιθώνες της βαλκανικής χερσονήσου, απόκρημνα βράχια, σπήλαια, δάση πλατάνου και κωνοφόρων, ενώ διαθέτει εξαιρετικά πλούσια χλωρίδα με 100 είδη φυτών, μερικά από τα οποία είναι ενδημικά του βουνού.
  Αριστερά της πορείας στο οροπέδιο βρίσκεται το μεγάλο ορειβατικό καταφύγιο του βουνού και λίγο πιο νότια ένα μικρότερο. Ο χώρος είναι ιδανικός για τους λάτρεις της πεζοπορίας, αφού ένα μεγάλο δίκτυο μονοπατιών οδηγεί είτε προς την κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας, το μοναδικό αυτό βιότοπο, που αποτελεί τον πυρήνα της ευρύτερης περιοχής, που είναι ενταγμένη στο δίκτυο ΝATURA 2000, είτε προς τη λίμνη του Δασίου, με τα υπέροχα λιβάδια με αγριολούλουδα, είτε προς την Ψηλή Κορφή του βουνού στα 2.374μ, από όπου η θέα είναι ανεμπόδιστη από τον Ταΰγετο μέχρι τον Ολυμπο.
  Με αφετηρία το καταφύγιο, άλλο μονοπάτι οδηγεί στο σπήλαιο του Ερμή, δυτικά της Φλαμπουρίτσας, χαρακτηριστικό για το βάθος του και για τους θαλάμους με πολλούς και πολύχρωμους σταλακτίτες. Εδώ, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο ψυχοπομπός Ερμής από τη Νύμφη Μαία. Η κατάβαση στο σπήλαιο απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ο ειδικός εξοπλισμός θεωρείται χρήσιμος. Οι πλαγιές του αναπτύσσονται πάνω από το μικρό καταφύγιο και μέχρι την κορυφή του βουνού προσφέρονται για ορειβατικό σκι, κάτι που εκμεταλλεύονται οι κατά καιρούς επισκέπτες-ορειβάτες, απολαμβάνοντας το χιόνι μέχρι το τέλος Απριλίου.
  Σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ανάβαση από το χωριό Μάννα προς τις απόκρημνες κορυφές της Μικρής Ζήρειας, στα 2.127 μέτρα. Τέλος, στο βουνό υπάρχουν πολλοί δασικοί δρόμοι, οι οποίοι δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει και την πιο απόκρυφη γωνιά του, με εξέχουσα τη διαδρομή που διασχίζει το οροπέδιο και οδηγεί στη Γκούρα, μέσα από ένα πλούσιο ελατοδάσος, στα λιβάδια του οποίου έχουν θεαθεί πολλές φορές ημιάγρια άλογα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Λεχαίου

ΛΕΧΑΙΟ (Κωμόπολη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27410 86219
  Το Λέχαιο πήρε τ' όνομά του από τον μυθικό Λέχη, γιο του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα και της ξακουστής πηγής Πειρήνης, που ήταν κόρη του ποτάμιου θεού Αχελώου. Ηταν το σημαντικότερο λιμάνι κατά τους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους, λόγω της εγγύτητάς του με την πόλη και του εμπορικού προσανατολισμού της αρχαίας Κορίνθου, που ήταν κυρίως δυτικός. Η όλη σύλληψη και κατασκευή του ήταν ένα τεχνολογικό θαύμα της εποχής εκείνης, που αντιγράφτηκε αργότερα από τους Ρωμαίους και εφαρμόστηκε σε πολλά λιμάνια.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ (Λιμνοθάλασσα) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
  Η γαλήνια λιμνοθάλασσα της Βουλιαγμένης βρίσκεται 16χλμ. βορειοδυτικά του Λουτρακίου και δημιουργήθηκε από ταφροειδή εγκατακρήμνιση του εδάφους. Έχει μήκος 2χλμ. και πλάτος έως 1χλμ., ενώ το βάθος της υπολογίζεται έως 40μ. Ενώνεται με τη θάλασσα με διώρυγα πλάτους 6μ.
  Παλαιότερα ονομαζόταν Εσχατιώτις (=έσχατη, τελευταία στη χερσόνησο) ή Γοργώπις, από το όνομα της μητέρας του Μεγαρέα, η οποία πνίγηκε στα νερά της.
  Κανένα ίχνος δεν διατηρείται σήμερα από την αρχαία μεγαρίτικη πολιτεία Αίγειρος, που ήταν κτισμένη στα βόρεια της λίμνης.
  Σε απόσταση 30μ δυτικά του καναλιού που συνδέει τη λίμνη με τον Κορινθιακό Κόλπο ο αρχαιολόγος J. M. Fossey ανακάλυψε έναν οικισμό της Πρωτοελλαδικής Ι περιόδου. Στα βορειοδυτικά ήλθε επίσης στο φως ένας οικισμός της Πρωτοελλαδικής ΙΙ και σε απόσταση 300μ ανασκάφηκε μία οστεοθήκη της ίδιας εποχής, η οποία περιείχε 10 νεκρούς και 500 περίπου αγγεία. Διάφορα διάσπαρτα όστρακα αγγείων δείχνουν ότι την 3η και 2η χιλιετία π.Χ ζούσαν στην περιοχή σκόρπιες οικογένειες, που ασχολούνταν με τη γεωργία και το ψάρεμα.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας.

Ιστοσελίδα Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας
• http://www.city-of-loutraki.gr/history-culture/the... (2 φωτ.)
Ιστοσελίδα Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας
• http://www.city-of-loutraki.gr/sights/blue_lake/in... (6 φωτ.)

Λουτρό Ελένης

ΛΟΥΤΡΑ ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ (Χωριό) ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ
  «Απαντικρύ Κεγχρεών», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Παυσανίας, ή λίγα μόλις χιλιόμετρα νοτιότερα, συναντάμε τα Λουτρά της Ελένης, έναν μικρό οικισμό που οφείλει το όνομά του στης πηγές γλυκού νερού που υπάρχουν δίπλα στη θάλασσα και όπου πιστευόταν ότι έκανε τα μπάνια της η όμορφη βασίλισσα της Σπάρτης .
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Λουτρακίου

ΛΟΥΤΡΑΚΙ (Πόλη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Εκεί που το παρελθόν και το μέλλον υφαίνουν τα δίχτυα τους, το παρόν αποκαλύπτει έναν κρυφό παράδεισο, ιδανικό για όσες από τις 365 ημέρες του χρόνου διαλέξει ο επισκέπτης. Ο μοναδικός συνδυασμός κλιματολογικών συνθηκών και σπάνιου φυσικού περιβάλλοντος, καθιστούν το Λουτράκι ιδεώδη τόπο με απεριόριστες δυνατότητες για χειμερινό και θερινό τουρισμό. Το εύκρατο μεσογειακό του κλίμα, η πεντακάθαρη θάλασσα και οι πανέμορφες παραλίες του που βραβεύονται συνέχεια από το 1987 με τη “γαλάζια σημαία της Ευρώπης”, καθώς και το πλούσιο ελατοδάσος της οροσειράς των Γερανείων που απλώνεται τριγύρω του, συνθέτουν την απαράμιλλη σε ομορφιά εικόνα του.
  Η παρατεταμένη ηλιοφάνεια που επικρατεί στην περιοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και η ανυπαρξία υγρασίας, το μαγευτικό φυσικό περιβάλλον που δημιουργείται από το συνδυασμό βουνού και θάλασσας, τα φημισμένα ιαματικά και φυσικά μεταλλικά του νερά, αποτελούν τους πλέον ισχυρούς παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη του παραθεριστικού, εκδρομικού και θεραπευτικού τουρισμού. Τόπος για ιδανικές διακοπές, όποιες κι αν είναι οι προτιμήσεις σας: κολύμπι και θαλάσσια σπορ στις πεντακάθαρες ακρογιαλιές, σπορ βουνού, πεζοπορία, μνημεία και αξιοθέατα σε απόσταση αναπνοής, εύκολη πρόσβαση στους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις και τοπικά πανηγύρια, έντονη νυχτερινή ζωή, άψογη οργάνωση και εξυπηρέτηση, ζεστή φιλοξενία των κατοίκων του, κοσμοπολίτικος αέρας, εξαιρετική τουριστική υποδομή, καλό οδικό δίκτυο για τις εκδρομές σας στους κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους, συνθέτουν τα στοιχεία ενός ονειρεμένου τόπου διακοπών, που αποκτά όλο και πιο φανατικούς φίλους.
(Κείμενο: Βάνα Νικολοπούλου, Αντώνης Κουκουλάς)
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Δημοτικής Επιχείρησης Τουριστικής Ανάπτυξης Λουτρακίου Περαχώρας..

ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ (Δήμος) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Ο Δήμος Λουτρακίου - Περαχώρας που συστήθηκε το 1934, προέρχεται από τον μετασχηματισμό του πρώην Δήμου Περαχωριτών και περιλαμβάνει σήμερα εκτός του Λουτρακίου και της Περαχώρας και τις πρώην Κοινότητες Πισίων και Ισθμίας. Έδρα του είναι η πόλη του Λουτρακίου.
  Η πόλη του Λουτρακίου ονομαστή από την αρχαιότητα για τα ιαματικά της νερά, οφείλει το όνομά της στα ιαματικά λουτρά που γίνονταν στις πηγές του και ήταν γνωστό από την αρχαιότητα με την ονομασία “Θέρμαι”’. Αργότερα αναγνωρίστηκε ως μητροπολιτικό κέντρο της τουριστικής Ελλάδας και φυσικά ως ο πρώτος θεραπευτικός σταθμός.
  Ο Δήμος έχει έκταση 196.870 στρέμματα και πληθυσμό 16.520 κατοίκους περίπου. Ο πληθυσμός του Λουτρακίου κατά τη θερινή περίοδο, υπερβαίνει τους 100.000 κατοίκους. Βασική απασχόληση των κατοίκων είναι ο τουρισμός, ενώ υπάρχει παράλληλη ανάπτυξη της ελαφριάς βιομηχανίας, της βιοτεχνίας και της γεωργίας. Οι βιομηχανίες στην περιοχή είναι κυρίως εμφιαλωτήρια του επιτραπέζιου νερού και προϊόντων ζαχαροπλαστικής, προϊόντα για τα οποία φημίζεται.
  Ο Δήμος Λουτρακίου - Περαχώρας είναι ο πιο ανεπτυγμένος τουριστικά δήμος του Νομού Κορινθίας, με μεγάλη τουριστική κίνηση σε πανελλήνιο επίπεδο.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας

Municipality of Loutraki-Perachora WebPage
• http://www.loutraki.gr/frontoffice/portal.asp?cpag... (1 φωτ.)

Δημοτικό Διαμέρισμα Λυγιάς

ΛΥΓΙΑ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Ένα από τα πιο γραφικά και εύπορα χωριά της παραλίας του Κορινθιακού, η Λυγιά οφείλει το όνομά της στο φυτό λυγιά ή λυγαριά που φύτρωνε παλιότερα στα χώματά της σε ασυνήθιστη αφθονία. Στο κέντρο του χωριού ορθώνεται η εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα, με αξιόλογο εσωτερικό διάκοσμο, χτισμένη το 1886. Σ' αυτό το σημείο έπεσαν οι πρώτες βολές παρενόχλησης και καθυστέρησης των υπολειμμάτων της στρατιάς του Δράμαλη και έτσι δόθηκε χρόνος στους Ζαχολίτες υπό τον οπλαρχηγό Παν. Γεραρή να οχυρωθούν στα Μαύρα Λιθάρια και να διαλύσουν ολοσχερώς ό,τι είχε απομείνει από τον τουρκικό στρατό. Ενδιαφέρον για τον επισκέπτη έχει και ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου, κτισμένος στον ομώνυμο λόφο το 1903. Αξίζει επίσης να δει ο επισκέπτης εκεί δίπλα το τεραστίων διαστάσεων μοντέρνο έργο του γλύπτη Βαρώτσου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Λυκοποριάς

ΛΥΚΟΠΟΡΙΑ (Κωμόπολη) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 27430 51141
  Η Λυκοποριά (Αυγό) είναι το ανατολικότερο Δημοτικό Διαμέρισμα. Απέχει 50 χλμ. από την Κόρινθο και απλώνεται σε πέντε ολόκληρα χιλιόμετρα κατά μήκος του Κορινθιακού. Έχει πανέμορφες ακρογιαλιές. Όλα τα σπίτια, νεόκτιστα κατά κανόνα, είναι κτισμένα στη νότια πλευρά του παλαιού εθνικού δρόμου, ώστε να βλέπουν άνετα τη θάλασσα, αλλά και να βλέπουν και να καλλιεργούν τα πλούσια περιβόλια και κτήματά τους, που εκτείνονται σε μεγάλο βάθος από τη θάλασσα έως το λόφο Αυγό. Το όνομά της σημαίνει πέρασμα λύκου (λύκου ποριά). Οι πρώτοι και οι περισσότεροι κάτοικοί της ήρθαν το 1865 από τη Ζάχολη και έφεραν μαζί τους τα ήθη και τα έθιμα και ασχολήθηκαν με τη γεωργία. Δούλεψαν σκληρά τον τόπο τους, τον αξιοποίησαν και ευπόρησαν. Την αποκαλούν "πατρίδα των φυτωρίων", πολλά δενδρύλλιά της έχουν φυτευτεί σε ολόκληρη την επικράτεια, ενώ οι κάτοικοί της δίδαξαν την τέχνη του μπολιάσματος σε πολλά μέρη της χώρας μας. Σημείο αναφοράς της Λυκοποριάς είναι ο φάρος της που διευκολύνει τη ναυσιπλοΐα από και προς τον Ισθμό της Κορίνθου.

ΜΕΝΤΟΥΡΓΙΑΝΙΚΑ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
Τα Μεντουργιάνικα εκτείνονται κατά μήκος του Ζαχολίτικου ποταμού και νότια του Δερβενίου, σε ελάχιστη απόσταση απ' αυτό.

Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Βράχου Νεμέας

ΜΟΝΗ ΒΡΑΧΟΥ (Μοναστήρι) ΝΕΜΕΑ
Τηλέφωνο: +30 27460 22698
  Σημαντικό αξιοθέατο της Νεμέας είναι το Βυζαντινό Μοναστήρι της Παναγίας του Βράχου, χτισμένο τουλάχιστον το 1633 στο λόφο του Πολυφέγγους, 2.5 χλμ. νοτιοδυτικά της Νεμέας, με τοιχογραφίες του 14ου αιώνα. Ιδιαίτερα ξεχωρίζουν η Γέννησης της Θεοτόκου, η Υπαπαντή του Κυρίου και ο Αγιος Γεώργιος. Η είσοδος της Μονής είναι λιθόκτιστη, καμαρωτή με τη δυτική πλευρά της να αγγίζει το βράχο και την αριστερή να στηρίζεται σε τοίχο.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Μονή Φανερωμένης Χιλιομοδίου

ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ (Μοναστήρι) ΤΕΝΕΑ
Τηλέφωνο: +30 27410 98294
Τοποθεσία
  Ανατολικά του Χιλιομοδίου εκτείνεται μια μεγάλη δασώδης πευκόφυτη περιοχή. Σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από το Χιλιομόδι στο μέσο του πευκοδάσους, στη θέση ΣΟΪΚΑ, βρίσκεται η Νέα Ιερά Μονή Φανερωμένης (παλιό μετόχι της παλαιάς μονής). Από εδώ, αν προχωρήσει κανείς με νότια κατεύθυνση απόσταση τριών χιλιομέτρων, θα φτάσει στο Παλιό Μοναστήρι Φτάνοντας βλέπουμε πως τα νώτα του μοναστηριού προς Ν. καταλαμβάνουν την κάτω παρειά δασωμένου υψώματος, που αν το υπερβεί το βλέμμα θα συναντήσει τις δασώδεις διαγραφές τριών ορεινών όγκων: της Αμπιδίτσας, της Καλίδεζας και του Δαμιανού. Έχει λοιπόν πλήρη κάλυψη και προστασία από Ν, ΝΑ και ΝΔ, όπως αναπτύσσονται οι τρεις αυτοί ορεινοί όγκοι, όπως και από τις μεταξύ τους χαραδρώσεις. Προς τη Β πλευρά του μοναστηριού το μάτι φθάνει μέχρι τον Ακροκόρινθο και τα Γεράνεια όρη.
  Για όποιον βλέπει από κάτω την τοποθεσία του μοναστηριού με τον ασφαλή περίβολό του, δημιουργείται η εντύπωση ισχυρού προμαχώνα σφηνωμένου σε μια βραχώδη πλαγιά σκληρού ορεινού εδάφους. Όταν φθάσει στο χώρο του μοναστηριού θαυμάζει την οξύτατη αίσθηση των κτητόρων για την άριστη επιλογή του χώρου, που σχεδόν μοναδική, εξασφάλιζε το απρόσβλητο και συγχρόνως την ηρεμία και γαλήνη του τόπου.
  Η 6η Εφορία Βυζαντινών αρχαιοτήτων έκανε ανασκαφές, προκειμένου να αποκαλυφθούν τα κατάλοιπα των ερειπωμένων κτισμάτων, οι φάσεις οικοδόμησής τους και οι χρήσεις τους. Όπως βαδίζουμε προς το Ναό, από τη σημερινή διαμορφωμένη είσοδο, προς τα αριστερά υπάρχουν υπολείμματα τοιχοποιίας. Υπάρχει ένας καλοδιατηρημένος θολογύριστος χώρος, που μπορεί να ήταν αποθηκευτικός, η κατασκευή του οποίου τοποθετείται στην Τουρκοκρατία.
  Αρχιτεκτονική:
  Σήμερα ο προσκυνητής που θα φτάσει στο χώρο της Παλαιάς Μονής Φανερωμένης θα συναντήσει ένα σύνολο ερειπωμένων κτιρίων και εγκαταλειμμένων. Το μόνο που διασώζεται είναι το Καθολικό της Μονής, ο ναός, που έχει υποστεί επισκευές και προσθήκες στην πάροδο των αιώνων.
  Ο Ναός είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο και ανήκει χρονολογικά στον 13ο αιώνα. Είναι περίπου τετράγωνος με νάρθηκα και με μία μόνη τρίπλευρη κόγχη Ιερού. Eίναι κτισμένος με στρώσεις από ακανόνιστες πέτρες και με παρεμβάλλοντα μικρά κομμάτια πλίνθων. Πάνω από την πόρτα της εισόδου υπάρχει ψηλό δίλοβο κωδωνοστάσιο που προστέθηκε επί Τουρκοκρατίας και κάλυψε πρακτική ανάγκη του ναού. Στην είσοδο του κυρίως Ναού βλέπουμε δύο κίονες με Ιωνικά κιονόκρανα, που πάνω τους στηρίζεται ο τρούλος. Για την προέλευση των κιόνων υπάρχουν δύο εκδοχές: 1) πιθανόν να έχουν μεταφερθεί από ερείπια ναού της αρχαίας Τενέας, που τοποθετείται δυτικά του μοναστηριού και 2) στη θέση που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι να υπήρχε αρχαίος Ελληνικός ναός. Την εκδοχή αυτή ενισχύει η ύπαρξη νερού (πηγάδι) εντός του περιβόλου της Μονής και το ότι εκεί που υπήρχαν αρχαίοι Ναοί ξαναχτίστηκαν Χριστιανικοί, εκδοχή που δεν έχει τεκμηριωθεί με ανασκαφές.
  Ο Ναός συνδυάζει όλα τα στοιχεία του Βυζαντινού πολιτισμού και τους συμβολισμούς του Χριστιανισμού. Μπαίνοντας στο ναό νιώθουμε την πνευματοποίηση και εξαϋλωση του χώρου. Σαν να έχουμε από πάνω μας ένα χώρο έτοιμο να μας δεχτεί, ένα καλούπι μας, ένα χώρο ο οποίος με το δεσπόζοντα Παντοκράτορα, σημαίνει ότι επεκτείνεται στο άπειρο, εκτείνοντας ταυτόχρονα και μας που βρισκόμαστε από κάτω.

Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου

ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ (Μοναστήρι) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
Τηλέφωνο: +30 27440 22496
  Σε απόσταση 14χλμ. από το Λουτράκι, στο δρόμο προς την Περαχώρα, σε μια από τις παρυφές των Γερανείων και πάνω από τα γαλήνια νερά του Κορινθιακού Κόλπου υψώνεται επιβλητικό το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου, σε υψόμετρο 700μ περίπου.
  Τα 144 σκαλοπάτια που είναι κατασκευασμένα σε ελικοειδή πορεία οδηγούν τον επισκέπτη στο εσωτερικό του, ενώ στην πευκόφυτη πλαγιά στα δεξιά βρίσκεται το εκκλησάκι της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
  Η μονή κτίστηκε το 1952 από το Μητροπολίτη Κορινθίας Προκόπιο και αφιερώθηκε στον Οσιο Πατάπιο. Ο Οσιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο ή 5ο αι. μ.Χ. στη Θήβα της Αιγύπτου και πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ως ασκητής στην έρημο. Αργότερα επισκέφθηκε τις Βλαχέρνες της Κωνσταντινούπολης, όπου αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο Θεό πραγματοποιώντας πληθώρα θαυμάτων και βοηθώντας συνανθρώπους του. Πέθανε σε βαθύ γήρας και ενταφιάστηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί το λείψανό του μεταφέρθηκε και ασφαλίστηκε από άλλους ασκητές σε ένα σπήλαιο των Γερανείων.
  Το 1904, σε μια προσπάθεια διευθέτησης και διάνοιξης του χώρου του σπηλαίου αυτού, αποκαλύφθηκε το σκήνωμα του Οσίου. Ήταν στεγασμένο με κεραμίδια για να προστατεύεται από την υγρασία και ευωδίαζε πλούσιο άρωμα. Πάνω από το σκήνωμα υπήρχε τοποθετημένη περγαμηνή με το όνομα του Οσίου και συνοδευόταν από ξύλινο σταυρό και βυζαντινά νομίσματα. Σήμερα το σπήλαιο του Οσίου Παταπίου, διαστάσεων 8Χ4.5μ. βρίσκεται στα ΒΔ του καθολικού της μονής και διαθέτει Ιερό βήμα και Πρόθεση λαξευμένη στο βράχο. Το ιερό λείψανο έχει τοποθετηθεί σε ειδική ξύλινη κατασκευή αριστερά και στο βάθος της σκήτης.
  Στο εσωτερικό του σπηλαίου σώζονται βυζαντινές τοιχογραφίες του 13ου αι. από τις οποίες ξεχωρίζουν τρεις ολόσωμες, του Οσίου Παταπίού, της Αγίας Υπομονής και του Οσίου Νίκωνος. Θαυμάσιες τοιχογραφίες κοσμούν και τη νέα εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Στα κελλιά της μονής φιλοξενούνται σήμερα 40 μοναχές.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Νεμέας

ΝΕΜΕΑ (Κωμόπολη) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Η Νεμέα, που έλαβε το όνομά της από την ομώνυμη Νύμφη, κόρη του ποταμού Ασωπού, θεωρείται ένας από τους ιερότερους χώρους της ελληνικής γης. Η ιστορίας της χάνεται στα βάθη των αιώνων, αφού ευρήματα που έχουν έρθει στο φως δείχνουν ότι η περιοχή της Νεμέας κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Υπήρξε πανελλήνιο κέντρο θρησκευτικών και αθλητικών εκδηλώσεων, των Νέμεων ή Νέμειων, που τελούνταν κάθε δύο χρόνια, τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, προς τιμήν του Οφέλτη, γιου του βασιλιά της περιοχής του Λυκούργου. Η Νεμέα έγινε γνωστή από τον περίφημο άθλο του Ηρακλή: την εξόντωση του φοβερού λιονταριού που λυμαινόταν την περιοχή.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ (Δήμος) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
  Στις νότιες ακτές του Κορινθιακού Κόλπου δεσπόζει με την παρουσία της μία από τις ομορφότερες και σημαντικότερες πόλεις της Πελοποννήσου, το Ξυλόκαστρο, έδρα του ομώνυμου Δήμου.
  Η πόλη, που το 1919 ορίστηκε ως τόπος θερινής διαμονής των ξένων φιλοξενούμενων της τότε κυβέρνησης, είναι σήμερα τουριστικός προορισμός για χιλιάδες επισκέπτες που έρχονται για να χαρούν τις βραβευμένες με “Γαλάζιες Σημαίες” ακτές αλλά και να απολαύσουν το φημισμένο “Πευκιά”, το μοναδικό προστατευόμενο παράλιο πευκοδάσος. Ακόμα η άριστη τουριστική υποδομή αλλά και οι πολλές σημαντικές εκδηλώσεις, όπως το παγκόσμιο πρωτάθλημα Beach Volley, καθιστούν το Ξυλόκαστρο ιδιαίτερα ελκυστικό.
  Σε έκταση είναι ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους της Ελλάδας, που στα όριά του συνυπάρχουν τα δαντελένια ακρογιάλια του Κορινθιακού βόρεια και το υψηλότερο βουνό του Νομού, η Κυλλήνη, νότια. Είναι χαρακτηριστική η σπάνια ποικιλομορφία του Δήμου που του χαρίζουν τα ορεινά, ημιορεινά και παραθαλάσσια γραφικά χωριά, οι παραδοσιακές εκκλησίες και μονές, τα πανέμορφα δάση και οι μαγευτικές ακρογιαλιές. Το ίδιο πολύμορφη είναι και η οικονομία της περιοχής: Η βόρεια ζώνη του Δήμου με κέντρο το Ξυλόκαστρο παρουσιάζει έντονη τουριστική και εμπορική δραστηριότητα, ενώ στη νότια ζώνη οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με αγροτικές καλλιέργειες. Τουριστικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης τα Τρικαλοχώρια και το όρος της Κυλλήνης.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.

ΠΕΛΛΑΝΑ (Αρχαία πόλη) ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ
  Ανατρέχοντας στις αρχαίες πηγές μαθαίνουμε ότι ανάμεσα στο Ξυλόκαστρο και τα Τρίκαλα βρισκόταν η αρχαία Πελλήνη, στην περιοχή που και σήμερα βρίσκεται ομώνυμο χωριό.
   Οι ανασκαφές του Αναστασίου Ορλάνδου το 1931-32 με τις επιγραφές που έφεραν στο φως επιβεβαιώνουν τη θέση της αρχαίας πόλης. Επίσης αποκαλύφθηκαν τάφοι, θεμέλια αρχαίων οικοδομημάτων, κρηπίδωμα ναού και ίχνος θεάτρου, όλα κλασικής εποχής, καθώς και ρωμαϊκά νομίσματα.
  Επίνειο της Πελλήνης ήταν οι Αριστοναύτες, λιμάνι που βρισκόταν στη θέση του σημερινού Ξυλόκαστρου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.

Η Περαία Γη

ΠΕΡΑΙΟΝ (Αρχαία περιοχή) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
  Με την ονομασία Περαίον ή Περαία ήταν γνωστές στην αρχαιότητα οι παράλιες περιοχές που εκτείνονταν απέναντι από σημαντικές πόλεις. Η Κορινθιακή Περαία, απέναντι από την Κόρινθο, καταλάμβανε όλο το τμήμα βορειοδυτικά του Ισθμού, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Λουτράκι και η Περαχώρα. Η περιοχή αποικίστηκε γύρω στο 750π.Χ από τους Κορινθίους, οι οποίοι με αυτή τους την κατάκτηση μπορούσαν να ελέγχουν ολόκληρο τον Κορινθιακό Κόλπο. Το 392π.Χ, στη διάρκεια του Κορινθιακού Πολέμου, καταλήφθηκε από τον Αγησίλαο της Σπάρτης και το 243π.Χ περιήλθε στον Αρατο και την Αχαϊκή Συμπολιτεία και γνώρισε νέα περίοδο ακμής. Οταν το 146π.Χ οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Κόρινθο, η Περαία πέρασε στην εξουσία τους και γνώρισε ολοκληρωτική ερήμωση. Το κέντρο του ενδιαφέροντος των νέων κατακτητών μετατοπίστηκε στην περιοχή των Θερμών, το σημερινό Λουτράκι. Η Περαία γη εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο της ιστορίας στα τέλη του 14ου αι. μ.Χ, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο.
  Ο αρχαίος οικισμός των Κορινθίων τοποθετείτο μέχρι πρόσφατα στις όχθες της λιμνοθάλασσας της Βουλιαγμένης, διότι στην περιοχή εκείνη ανακαλύφτηκαν πολυάριθμα ίχνη οικημάτων και οχυρώσεων. Η άποψη αυτή έχει σήμερα αμφισβητηθεί και πιστεύεται ότι ο οικισμός βρισκόταν βορειότερα, στο χωριό Ασπρόκαμπος, ενώ τα κτίρια στη Βουλιαγμένη ερμηνεύτηκαν ως καταυλισμός - άσυλο κοντά στο ιερό της Ήρας.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας.

Ιστοσελίδα Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας
• http://www.city-of-loutraki.gr/history-culture/the... (1 φωτ.)

Δημοτικό Διαμέρισμα Πύργου

ΠΥΡΓΟΣ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 27430 95373
  Ο Πύργος, με υψόμετρο 600 μέτρων, βρίσκεται 8 χιλιόμετρα νοτίως του Δερβενίου και 62 χιλιόμετρα από την Κόρινθο. Το όνομά του το πήρε από τον πύργο που ανήκε στη Βυζαντινή οικογένεια των Μαμωνάδων, η αρχή οικοδόμησης του οποίου ανέρχεται στα χρόνια της Ενετοκρατίας στην Πελοπόννησο. Σήμερα είναι ένα δυναμικό κεφαλοχώρι γεμάτο ζωή και όρεξη για πρόοδο και γενική βελτίωση των όρων ζωής. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Τα παραγόμενα προϊόντα είναι η φημισμένη Κορινθιακή σταφίδα, τα επιτραπέζια σταφύλια, το λάδι, τα κεράσια, τα δαμάσκηνα, τα περίφημα Πυργιώτικα μήλα και οι λωτοί. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο επιβλητικός Πύργος του Κορδή, ο οποίος ανήκει στο Δήμο Ευρωστίνης και πρόσφατα αναστηλώθηκε και αναπαλαιώθηκε διατηρώντας την αρχιτεκτονική της εποχής που κτίστηκε. Σύντομα στο ισόγειό του θα στεγαστεί το Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο του Δήμου.

ΡΟΖΕΝΑ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Νοτίως του Δερβενίου και σε απόσταση 4 χλμ. βρίσκονται τα Ροζενά. Τα πρώτα σπίτια έχουν χτιστεί στη θέση, όπου κατά την Τουρκοκρατία άρχιζαν σποραδικά τα Ζαχολίτικα Καλύβια. Είναι όμορφο χωριό στενά δεμένο με τη Ζάχολη. Όλοι οι μετεπαναστατικοί Ζαχολίτες, όσοι απέμειναν μετά τη φυγή των περισσότερων προς την παραλιακή ζώνη, δημιούργησαν δύο κατοικίες. Το καλοκαίρι έμεναν στη Ζάχολη και τον χειμώνα κατέβαιναν με τα ζωντανά τους στα Ροζενά.
  Τα Ροζενά είναι χωριό που σφύζει από ζωή και δεν γεροντοκρατείται. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια ελαιών, αμπέλων, λεμονιών, μουσμουλιών αλλά και με την καλλιέργεια οπωροκηπευτικών αφού μετέτρεψαν τις άγονες ξερικές πλευρές σε εύφορες ποτιστικές εκτάσεις. Στο κέντρο του χωριού και δυτικά δεσπόζει η μεγάλη εκκλησία Βυζαντινού ρυθμού της Υπαπαντής του Κυρίου, κτισμένη το 1928. Στο προαύλιο του ναού βρίσκεται επιβλητικό Ηρώο Πεσόντων.

Το απόσπασμα παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Ευρωστίνης

• http://www.evrostini.gr/gr/main/manicipal_region/e... (1 φωτ.)

ΣΑΡΑΝΤΑΠΗΧΙΩΤΙΚΑ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Μετά τη Λυκοποριά και αφού περάσουμε την οδική γέφυρα του Σκουπαίικου ποταμού συναντάμε τον οικισμό Σαρανταπηχιώτικα. Βόρεια της Παλαιάς Εθνικής Οδού στην παραλία βρίσκεται ένα καταπληκτικό πευκοδάσος 20 στρεμμάτων, μοναδικό στο Δήμο μας και από τα λιγοστά όμοια στην Πελοπόννησο. Νότια της Π.Ε.Ο. ένα εντυπωσιακό πάρκο 6 στρεμμάτων με τους αριστοτεχνικά διαμορφωμένους χώρους του και δίπλα ένα μικρό αθλητικό κέντρο με γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ και τένις. Ένας χώρος συνολικά που προσφέρεται για άθληση, για κολύμπι, για ξεκούραση.

Το απόσπασμα παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ευρωστίνης

Ιστοσελίδα Δήμου Ευρωστίνης
• http://www.evrostini.gr/gr/main/manicipal_region/s...

Δημοτικό Διαμέρισμα Σαραντάπηχου

ΣΑΡΑΝΤΑΠΗΧΟ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Έχει υψόμετρο 1300 μ. και απέχει 21 χλμ. από το Δερβένι. Ο επισκέπτης περνώντας την ιστορική Ζάχολη, έχει τη μοναδική ευκαιρία ν' απολαύσει την άγνωστη και άγρια περιοχή των βουνών του Σαραντάπηχου, όπου συναντούμε πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Ανεβαίνοντας ψηλά στα βουνά του, πολύ πριν φτάσουμε στο χωριό έχουμε ήδη μπεί μέσα σε υπέροχα δάση από πανύψηλα και υγιέστατα μαυρόπευκα και έλατα, ενώ το κλίμα είναι σαφώς πολύ πιο άγριο. Μοναδική αίσθηση προσφέρει στον επισκέπτη αυτός ο τόπος, που αποτελεί έναν από τους πλουσιότερους και σπανιότερους βιότοπους της Πελοποννήσου. Τα χρόνια έχουν περάσει, το μέρος έχει αλλάξει ριζικά, αλλά στα ανήλιαγα μονοπάτια του Σαραντάπηχου συνεχίζουν να φωλιάζουν πέρδικες, αγριόγατοι, μπούφοι, νυφίτσες, αλεπούδες, λαγοί, κουνάβια. Μοναδικά τα θέλγητρα της περιοχής για τον επισκέπτη, ιδιαίτερα την άνοιξη τα πολύτιμα και σπάνια λουλούδια που φυτρώνουν στα ξέφωτα του δάσους αναδύουν ένα μεθυστικό άρωμα από αγιόκλημα και αγριοτριανταφυλλιές. Πολλές πηγές αναβλύζουν σ' αυτόν το μικρό παράδεισο, με σημαντικότερη αυτή που αναφαίνεται σαν κοίτη υπόγειου ποταμού κοντά στο μοναστήρι των Αποστόλων. Το Σαραντάπηχο προπολεμικά έφτασε να γίνει το σπουδαιότερο θέρετρο της Ελλάδας, ισότιμο με αυτά της Ελβετίας, με πολυτελή ξενοδοχεία, αεροδρόμιο και αξιόλογο τουριστικό δίκτυο.

Δημοτικό Διαμέρισμα Σοφικού

ΣΟΦΙΚΟ (Κωμόπολη) ΣΟΛΥΓΕΙΑ
  Το Σοφικό είναι χτισμένο στην περιοχή της Αρχαίας Σολυγείας, όπου διαδραματίστηκε μια από τις σφοδρότερες μάχες του Πελοποννησιακού πολέμου το 425 π.Χ.
  (Κείμενο: Μαρία Γεωργιάδου, Θηρεσία Κοντογιάννη)
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2002) της Νομαρχίας Κορινθίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Στομίου

ΣΤΟΜΙΟ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Ένα πανέμορφο παραλιακό χωριό με τα σπίτια του διατεταγμένα στη νότια πλευρά της Π.Ε.Ο. ώστε να έχουν ελεύθερη τη θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο. Στο κέντρο του χωριού και νότια της Π.Ε.Ο. συναντάμε την κεντρική πλατεία επί της οποίας βρίσκεται το μνημείο του πρώτου Έλληνα αεροπόρου Καραμανλάκη, που έπεσε στην παρακείμενη θαλάσσια περιοχή στις 29 Αυγούστου 1912. Νότια της πλατείας δεσπόζει ο βυζαντινού ρυθμού νεότευκτος εντυπωσιακός ναός του Αγίου Ιωάννου.

ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ (Χωριό) ΚΟΡΙΝΘΙΑ
Ορεινό χωριό στην περιοχή της Ζήριας, 61 χλμ ΝΔ από την Κόρινθο, με 200 κατοίκους.
Η περιοχή είναι γνωστή από τη μυθολογία γιατί στις όχθες της λίμνης ο Ηρακλής σκότωσε τις μυθικές καταστρεπτικές όρνιθες. Γνωστή η λίμνη της Στυμφαλίας που την ονομασία της την οφείλει στην πόλη Στύμφαλο που ήταν χτισμένη στις όχθες της και όπου ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός μετέφερε τα νερά της με υδραγωγείο στην Κόρινθο. Ο άθλος αυτός του Ηρακλή εξηγείται ίσως από τις αναθυμιάσεις της ελώδους περιοχής, προτού αποξηρανθεί. Η πόλη ήταν χτισμένη στη βόρεια πλευρά της λίμνης και περιβαλλόταν με τείχος, λείψανα του οποίου διακρίνονται.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως οικοδομήματα της αγοράς και θεμέλια παλαίστρας, στοάς και ναού. Βρέθηκαν ακόμη εξέδρες που χρησίμευαν σαν βάθρα αγαλμάτων, μια κρήνη και πάνω στο ύψωμα που χρησίμευε σαν ακρόπολη, τμήματα του οχυρωματικού περιβόλου και ίχνη ναού της Αθηνάς. Διακρίνονται ακόμη ίχνη υδραγωγείου, του οποίου το νερό έφτανε μέχρι την Κόρινθο σε μήκος 100 χλμ περίπου.
Σήμερα το σημαντικότερο από τα κατάλοιπα του παρελθόντος είναι η ερειπωμένη Φράγκικη εκκλησία (13ος αι.), καθώς και τμήμα του πυλώνα του φράγκικου μοναστηριού, χτισμένου με αρχαίο οικοδομικό υλικό. Λείψανα του φράγκικου κάστρου διακρίνονται στο λόφο, ΒΑ.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Πειραιά

ΣΧΟΙΝΟΥΣ (Αρχαίο λιμάνι) ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ
  Στην πλευρά του Σαρωνικού, κοντά στο σημερινό Καλαμάκι, ήταν ο συνοικισμός του Σχοινούντα. Κάπου εκεί κατέληγε η μία άκρη του Διόλκου, ενώ η άλλη κατέληγε στην Ποσειδωνία του Κορινθιακού κόλπου.
  Στην παραλία του Σχοινούντα, που σύμφωνα με την παράδοση εκβράστηκε το πτώμα του μικρού Μελικέρτη, θα υπήρχαν σχοίνοι ή καλάμια που έδωσαν το όνομά τους τόσο στον αρχαίο συνοικισμό (τον Σχοινούντα), όσο και στο σημερινό Καλαμάκι. Ο Παυσανίας αναφέρει, ότι ο βασιλιάς Αθάμας, θυμωμένος για τις μηχανορραφίες της Ινούς, βάλθηκε να την καταδιώκει για να την σκοτώσει. Εκείνη κρατώντας το μικρό της παιδί Μελικέρτη στην αγκαλιά της, έπεσε στη θάλασσα από τη Μολουρίδα πέτρα, στο δρόμο των Μεγάρων - Κορίνθου. Ένα δελφίνι έβγαλε το Μελικέρτη στην ακροθαλασσιά της Ισθμίας, σε μικρή απόσταση από το ιερό του Ποσειδώνα, κάτω από ένα πεύκο. Η Ινώ, έγινε θαλασσινή θεότητα (Λευκοθέα) και ο Μελικέρτης με το όνομα Παλαίμων, λατρεύτηκε στο τέμενος του Ποσειδώνα και τιμήθηκε με τους αγώνες της Ισθμίας.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας

Ιστοσελίδα του Δήμου Λουτρακίου Περαχώρας
• http://www.loutraki.gr/frontoffice/portal.asp?cpag...

Δημοτικό Διαμέρισμα Χελιδορίου

ΧΕΛΥΔΟΡΙ (Χωριό) ΕΒΡΩΣΤΙΝΑ
  Το Χελυδόρι έχει δύο οικισμούς: 1) έναν ορεινό - ορεινό Χελυδόρι - ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός με το όνομα Κούτος. Βρίσκεται στο ίδιο υψόμετρο σχεδόν με τη Ζάχολη και έχει αξιόλογη παραγωγή οπωροκηπευτικών, και 2) έναν πεδινό, με το όνομα σήμερα Μεντουργιάνικα. Τα Μεντουργιάνικα εκτείνονται κατά μήκος του Ζαχολίτικου ποταμού και νότια του Δερβενίου, σε ελάχιστη απόσταση απ' αυτό.