Εμφανίζονται 51 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΡΚΑΔΙΑ Νομός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" .
ΚΩΤΙΛΙ (Χωριό) ΓΟΡΤΥΣ
Του κούκου το Γεφύρι , τότε που έγινε , συνέδεε τις δυο επαρχίες Γορτυνίας
και Ολυμπίας, σε ένα δύσβατο σημείο. Οι άλλες διαβάσεις ήσαν το Καρυτινό γεφύρι,
χτισμένο στις αρχές του 13ου αιώνα και πιο κάτω του Σέκουλα. Εξυπηρέτησε τη διέλευση
ανθρώπων και ζώων , μια και το οδικό δίκτυο στο μέρος αυτό ήταν ακατόρθωτο. Εκτός
των λιγοστών ανθρώπων περνούσαν τις νύχτες πολλά αγρίμια , χάρη των οποίων οι
τσοπαναραίοι της Κούδενας και της Γυρισταριάς έστηνανε ενέδρες και έβγαζαν το
ψωμί τους από τα δέρματα. Το καρτέρι της νύχτας στις ειδικά φτιαγμένες φυλάχτρες,
ο υπόκωφος κρότος των θολωμένων νερών του Αλφειού στις κατεβασιές και το αγιάζι
της νύχτας ήταν υπόθεση γυμνασμένων ανθρώπων στη σκοποβολή και την τρομάρα.
Του Κούκου το Γεφύρι βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την συμβολή του
Αλφειού και του Λούσιου, απέναντι από του Δραγουμάνου. Είναι έργο Λαγκαδιανών
μαστόρων . Χτισμένο πάνω σε βράχους με ένα τόξο στο πιο στενό σημείο του Αλφειού
και κοντά στη θέση Τρία Αλώνια. Έχει ύψος 34 μ., πλάτος 4 μ. και μήκος 25 περίπου
μέτρα . Χτίστηκε το 1880 με κρατική επιχορήγηση και με ενέργειες του τοπικού βουλευτή
Α. Βαλαβάνη . Είναι έργο του Αρχιμάστορα Λαγκαδιανού Αντώνη Κάτσιανου. Η τέλεια
κατασκευή του φανερώνει πως σπουδαία έργα λαϊκής τέχνης έχουν γίνει από απλούς
ανθρώπους , χωρίς να έχουνε τίτλους και περγαμηνές. Οι μηχανικοί του κράτους που
αναλάβανε τότε να κάνουν τα σχέδια , μελέτησαν την τοποθεσία που θα χτίζανε το
γεφύρι αλλά παραιτήθηκαν της κατασκευής του έργου, διότι δεν μπορούσαν να στηρίξουν
τη σκαλωσιά , επειδή στο μέρος εκείνο το ποτάμι γινόταν πολύ ορμητικό και ο τόπος
ήταν βραχώδης και απότομος.
Ο Ανδρέας Κάτσανος που έφτιαχνε κάποια οικοδομή στη γύρω περιοχή
και γνώριζε τον τόπο , παρουσιάστηκε στους μηχανικούς ανέλυσε το σχέδιο του και
τους έπεισε να του αναθέσουν εν λευκώ την κατασκευή ... Το σχέδιο του ήταν το
εξής ...Θα προμηθευότανε 13.000 οργιές τριχιά και με αυτή θα έπλεκε δίχτυ, το
οποίο θα έδενε από τα δέντρα που βρίσκονταν στη μια μεριά και την άλλη του ποταμού
. Πάνω στο σχοίνινο αυτό πλέγμα -το δίχτυ- θα στήριζε τη σκαλωσιά που θα πάταγε
για να χτίσει το γεφύρι. Πράγματι έτσι έγινε . Το 'φτιαξε και είναι σπουδαίο έργο
, που μιλάει και θα μιλάει στις γενιές που θα 'ρθουν. Έβαλε τα γυαλιά στους μηχανικούς,
"τύφλα νάχουν τα γράμματα", που λέει ο λαός. Κι ύστερα μου λες να μην καυχώνται
οι Λαγκαδιανοί ότι έφτιαξαν τον Κόσμο...
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Γόρτυνος
ΜΟΥΡΙΑ (Χωριό) ΚΛΕΙΤΟΡΑΣ
Αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί το περίφημο της «Κυράς το γεφύρι» Ν. του χωριού Μουριά που συνδέει τη βορεινή με τη νότια όχθη. Η κατασκευή του τοποθετείται στον 13ο αιώνα μ.Χ. και κτίστηκε για να συνδέει το βόρειο τμήμα του τότε φράγκικου τιμαρίου της Κερπινής Γορτυνίας που αντιστοιχούσε στην Στρέζοβα (σήμερα Δάφνη Καλαβρύτων), και το οποίο ανήκε στην Βαρωνεία της Ακοβας, με το νότιο τμήμα του τιμαρίου προς τη μεριά της Κερπινής. Μάλιστα στο Γαλλικό Χρονικό του Μορέως (1265 μ.Χ.) αναφέρεται ότι παραχωρείται το μισό τμήμα της Στρέζοβας στην κυρά Μαργαρίτα του Πασσαβά. Από αυτήν πήρε το γεφύρι το όνομά του. Έχει άριστη τυχοποιϊα, μήκος 54.6 μ. πλάτος 2.1.5μ. και 5 τόξα. Παλαιότερα ο δρόμος από τη Θέλπουσα στο Λάδωνα πέρναγε από το γεφύρι αυτό. Μετά την κατασκευή του φράγματος του Λάδωνα το 1954 η γέφυρι κατακλύστηκε από τα νερά του φράγματος και μόνον κατά τους θερινούς μήνες που αποσύρονται τα νερά εμφανίζεται. Ήδη κατασκευάστηκε και λειτουργεί νέα γέφυρα δίπλα από της Κυράς το γεφύρι που ενώνει τα χωριά της περιοχής.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΑΣΤΡΟΣ (Λιμάνι) ΑΡΚΑΔΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27550 22901
Το κάστρο του Παραλίου ΄Αστρους είναι κτισμένο στη
νότια κορυφή του λόφου "Νησί". Η πρώτη οικοδομική φάση του ανάγεται στη μεσαιωνική εποχή. Στα μεταγενέστερα χρόνια διαμορφώνεται σε ισχυρό αμυντικό συγκρότημα. Τον 18ο αιώνα οι τρεις αδελφοί Ζαφειρόπουλοι, έμποροι στο εξωτερικό, οι οποίοι είχαν επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα τους για να αγωνιστούν, οικοδόμησαν στο χώρο του κάστρου τρεις κατοικίες.
΄Εχει γίνει μερική αποκατάσταση της ΒΔ πύλης, αποκατάσταση της σκάλας ανόδου της κεντρικής πύλης και σωστικές επεμβάσεις σε τμήματα του κάστρου περιμετρικά.
Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα είναι:
Κάστρο: Τετράπλευρης κάτοψης, κτισμένο με αμελή τοιχοδομία, διατηρεί μεγάλο τμήμα του οχυρωματικού περιβόλου και έναν από τους οχυρούς του πύργους.
Οικία Πάνου Ζαφειρόπουλου μέσα στο κάστρο: ΄Εχει κτιστεί πάνω σε παλαιότερο, άγνωστης εποχής οικοδόμημα. Είναι ορθογώνιας κάτοψης. Ελαφρές ξυλοκατασκευές διαμόρφωναν επιμέρους χώρους στο εσωτερικό της.
Οικία Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου: Αποτελείται από τέσσερα διαμερίσματα τοποθετημένα σε επαφή με το νότιο τοίχο του κάστρου ή κάθετα προς αυτόν. Διέθετε βοηθητικούς χώρους, αποχωρητήριο και στέρνες.
Οικία Ιωάννη Ζαφειρόπουλου: Σώζεται σε κακή κατάσταση. Τυπολογικά και μορφολογικά προσεγγίζει την οικία του Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου. Στο κάστρο σώζονται σε ερειπιώδη κατάσταση αρκετά άλλα κτίσματα άγνωστης εποχής και χρήσης.
ΒΛΑΧΕΡΝΑ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Στην κορυφή του μεγάλου βράχου που ορθώνεται πάνω από τη Βλαχέρνα υπήρχε μεσαιωνικό κάστρο, το κάστρο του Μπεζενίκου. Aπό το κάστρο αυτό οι Έλληνες προέβαλαν το 1458 ηρωϊκή αντίσταση κατά των στρατευμάτων του Μωάμεθ Β' του πορθητή. Το ίδιο συνέβη και το 1826 κατά την επέλεση τον ορδών του Ιμπραήμ
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΓΛΥΠΠΙΑ (Αρχαία κωμόπολη) ΛΕΩΝΙΔΙΟΝ
Σε μικρό ύψωμα μεταξύ των χωριών Αγιος
Βασίλης και Πλατανάκι της
Κυνουρίας, σώζεται ένας μεσαιωνικός
πύργος και υπολείμματα οχυρωματικών τειχών κάστρου. Εικάζεται ότι το κάστρο ανήκε
σε φράγκο ηγεμόνα της περιοχής, και χρησιμοποιείτο για τον έλεγχό της. Στην περιοχή
τοποθετείται η αρχαία κώμη Γλυππία και το κάστρο της. Μαρτυρία για την ύπαρξή
της αποτελούν διάσπαρτα υπολείμματα, όπως θραύσματα από κεραμική και αρχαία αγγεία,
όπως και τμήμα αρχαίου αγάλματος στην είσοδο της παρακείμενης εκκλησίας της Παλαιοπαναγιάς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΔΑΒΙΑ (Οικισμός) ΦΑΛΑΝΘΟΣ
Κοντά στο χωριό Δαβιά, έδρα του Δήμου Φαλάνθου σώζονται υπολείμματα
του κάστρου της μεσαιωνικής πόλης Ταβίας. Σύμφωνα με τους μελετητές παραμένει
ακόμα ανεξακρίβωτο ποιον αρχαίο οικισμό διαδέχθηκε η μεσαιωνική αυτή πόλη, αφού
δε έχουν γίνει ακόμα συστηματικές έρευνες. Το κάστρο βρίσκεται πάνω σε λόφο δίπλα
από τη γέφυρα του ποταμού Ελλισσώνα. Σώζονται λείψανα του περιμετρικού τείχους,
υπολείμματα τεσσάρων πύργων, μερικών κτισμάτων στο εσωτερικό του, ενώ διακρίνονται
οι δύο πύλες του. Το κάστρο έχει κτισθεί πάνω στα λείψανα αρχαίου οχυρού-οικισμού.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε ορισμένα σημεία χρησιμοποιεί την αρχαία περιμετρική
οχύρωση. Το κάστρο έχει τριγωνική μορφή, όπως και ο λόφος, με πλευρές 250x250x200
μ. Το μεγάλο εμβαδόν του κάστρου σε συνδυασμό με τα πολλά κτήρια στο εσωτερικό
του μαρτυρεί ότι προστάτευε πολλούς κατοίκους. Φαίνεται όμως, ότι, η θέση του
στη μέση του κάμπου και η ομαλότητα του εδάφους το καθιστούσε ευάλωτο από οργανωμένο
στρατό.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΜΕΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Μεταξύ της Βλαχέρνας
και της Καμενίτσας και πάνω από την τελευταία (στη νότια πλευρά του κάμπου του
Δάρα), σε μια δασωμένη κορυφή
του Μαινάλου που λέγεται
Μύτικας, υπάρχουν λείψανα μεσαιωνικού κάστρου, του Αγγελόκαστρου. Ο Μύτικας ανήκει
σε μια οροσειρά Μαινάλου, το Αγγελόκαστρο, απ' όπου και πήρε το κάστρο το όνομα
του. Σήμερα από αυτό δεν απομένουν παρά ελάχιστα λείψανα του πύργου του. Λέγεται
ότι στον αγώνα του 21 οι επαναστατημένοι Ελληνες είχαν εγκαταστήσει εκεί παρατηρητήριο,
τη "σκοπιά". Διάφοροι περιηγητές (Leake, Meyer, Bon, Markl) όπως και ερευνητές
διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις για την προέλευσή του κάστρου, όπως και για το
ρόλο που επιτελούσε. Μερικοί θεωρούν ότι φτιάχτηκε από βυζαντινούς δεσπότες για
να εποπτεύσουν την περιοχή την περίοδο των σλαβικών εξεγέρσεων στην περιοχή, ενώ
άλλοι ότι έγινε επί Φραγκοκρατίας από Φράγκους τιμαριούχους. Ας σημειωθεί ότι
από πολλούς ερευνητές υπήρξε σύγχιση όσον αφορά την ταύτιση του κάστρου αυτού
με το κάστρο του Βεζενίκου πάνω από την Βλαχέρνα. Επίσης από αρκετούς φέρεται
να συνδέεται το κάστρο του Αγγελόκαστρου με το μεσαιωνικό κάστρο που υπάρχει χαμηλότερα
στην πεδιάδα, στον κάμπο του Δάρα. Πρόσβαση στην περιοχή του Αγγελόκαστρου υπάρχει
από το δρόμο Βυτίνας-Αλωνίσταινας,
παίρνοντας στη συνέχεια δασικό δρόμο και μονοπάτι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΡΥΤΑΙΝΑ (Χωριό) ΓΟΡΤΥΣ
Τηλέφωνο: +30 27910 31214
Είναι κτισμένο σε ψηλή βραχώδη προεξοχή στα ΒΔ του κάμπου της Μεγαλόπολης.
Η ίδρυσή του οφείλεται στο Φράγκο Γοδεφρείδο Ντε Μπριγιέρ στα μέσα του 13ου αιώνα.
Μεταξύ των ετών 1320-1458 περιέρχεται στη βυζαντινή κυριαρχία, για να καταληφθεί
στη συνέχεια από τους Ενετούς. Ακολουθούν η α΄περίοδος τουρκοκρατίας (1460-1685),
η β΄περίοδος Ενετοκρατίας (1685-1715), η β΄περίοδος τουρκοκρατίας (1715-1821)
για να καταληφθεί από τους ΄Ελληνες και να επισκευαστεί στα 1826 από τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως ορμητήριο και καταφύγιό του κατά του
Ιμπραήμ.
΄Εχει γίνει υποστήλωση της εισόδου και στερεωτικές εργασίες περιμετρικά
στο Κάστρο. Στον ΄Αγιο Νικόλαο πραγματοποιήθηκαν στερεωτικές εργασίες και στο
κωδωνοστάσιο της Ζωοδόχου Πηγής έχει γίνει συντήρηση στέγης.
Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα είναι:
Το κάστρο: Περίβολος σχήματος τριγωνικού, κτισμένος με αργούς λίθους, πωρόλιθους
και πλίνθους. Η είσοδος που είχε άλλοτε ανάγλυφο με τα οικόσημα της οικογένειας
του ιδρυτή στα ΝΑ προστατεύεται με καταχύστρες. Στο εσωτερικό του κάστρου, στα
ΝΑ: Τοίχοι μεγάλου κτηρίου που θεωρείται η κατοικία του φεουδάρχη.
Εξω από το κάστρο υπάρχει ο Ναός της Παναγίας, βυζαντινών χρόνων, σταυροειδής
εγγεγραμμένος με αξιόλογο γλυπτό διάκοσμο, γνωστός ως εκκλησία του Κολοκοτρώνη
(λόγω γειτνίασης με κτίσμα που φιλοξένησε τον οπλαρχηγό του 1821).
Ο Πύργος της Λεβένταινας στα Α του Κάστρου: Από τα ελάχιστα σωζόμενα παραδείγματα
τυπικής βυζαντινής κατοικίας. Αποτελείται από υπόγειο χώρο και όροφο προσπελάσιμο
από τα δυτικά μέσω βαθμίδων. Αξιόλογος κεραμοπλαστικός διάκοσμος στη Β. όψη. Χρονολόγηση:
μέσα 15ου αιώνα.
Εκτός του κάστρου και μέσα στον οικισμό Καρύταινας βρίσκονται τα παρακάτω αξιόλογα
μνημεία:
Ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής: Σύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος με νάρθηκα.
Η αρχική φάση του χρονολογείται στον 14ο αιώνα. Δεν διασώζει τοιχογραφίες.
Το κωδωνοστάσιο της Ζωοδόχου Πηγής: Πυργόσχημο τριώροφο, με επιμελημένη
τοιχοποιία.
Αγ. Νικόλαος: Σύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος με μεταγενέστερο νάρθηκα
και σημαντικό ζωγραφικό διάκοσμο. Χρονολόγηση: 17ος - αρχές 18ου αιώνα.
Λείψανα βυζαντινής γέφυρας (από τις ελάχιστες σωζόμενες) στον Λούσιο. Διέθετε
πέντε τόξα ποικίλων ανοιγμάτων, τα οποία στηρίζονταν σε ποδαρικά. Θεμελιώθηκε
στα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Ανακατασκευάσθηκε, σύμφωνα με επιγραφή, το 1440.
Ναός Εισοδίων Θεοτόκου: Μονόχωρος ναός, κτίστηκε την εποχή της ανακατασκευής
της γέφυρας (15ος). Είναι προσκολλημένος σε ένα από τα ποδαρικά της δυτικής πλευράς
της και η πρόσβαση στο ναό γίνεται μέσω βαθμίδων.
ΛΕΟΝΤΑΡΙ (Χωριό) ΦΑΛΑΙΣΙΑ
Δίπλα από τo Λεοντάρι και πάνω στον παρακείμενο λόφο υπάρχουν τα ερείπια
μεσαιωνικού φράγκικου κάστρου. Η στρατηγική του θέση ανέδειξε το Λεοντάρι την
περίοδο της φραγκοκρατίας σε εμπορικό και διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής.
Το Λεοντάρι αναπτύχθηκε ραγδαία μετά από την καταστροφή της Βελιγοστής.
Σώζονται υπολείμματα της οχύρωσης και μιας δεξαμενής. Κάτω από το κάστρο υπάρχει
η Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑ (Χωριό) ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
Σε βραχώδη λόφο πάνω από την αρχαία Λυκόσουρα, υπάρχουν τα ερείπια
του κάστρου του Αγίου Γεωργίου των Σκορτών που ιδρύθηκε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας.
Σώζεται τμήμα του τείχους κοντά στο ξωκλήσι ου Αγίου Γεωργίου. Στην περιοχή υπάρχουν
διάσπαρτα λείψανα και άλλων φρουρίων και βιγλών που αποτελούσαν ένα σύστημα προστασίας
τον δρόμων προς τη Σπάρτη
και την Καλαμάτα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Πάνω από τα Μαγούλιανα και στην κορυφή απόκρυμνου υψώματος σε υψόμετρο
1450 μ. βρίσκεται το ψηλότερο κάστρο της Πελοποννήσου, το Αργυρόκαστρο, επονομαζόμενο
και "Γορτυνιακό δυναμάρι". Κοντά του περνά ο δρόμος που οδηγεί στο χωριό Λάστα.
Το κάστρο, που έχει ανεγερθεί την εποχή της Φραγκοκρατίας, δεσπόζει σε ολόκληρη
την περιοχή και ήταν χτισμένο σε τέτοιο οχυρό σημείο που να προσφέρει ιδιαίτερη
ασφάλεια. Το κάστρο βρίσκεται σε ερειπωμένη κατάσταση σήμερα. Σώζεται ακόμα τμήμα
του τείχους με την οπή της πύλης, ενώ στην περιοχή υπάρχουν σωριασμένοι όγκοι
των οικοδομικών μελών του. Τα τείχη είναι χτισμένα στο χείλος απότομου βράχου,
με ύψος 100μ περίπου. Δεν ειναι ακόμα γνωστή η ακριβής χρονολογία ανεγερσής του,
ούτε τεκμηριώνεται απο ιστορικά στοιχεία ο ιδρυτής του και η ακριβής χρήση του.
Η πιθανότερη εκδοχή είναι πως κτίστηκε από κάποιο Φράγκο τοπάρχη και χρησίμευσε
για τον έλεγχο της περιοχής. Από την καστρόπορτα εναι απ' ευθείας ορατός ο κάτω
μαχαλάς του χωριού Μαγούλιανα, με την εκκλησία της Παναγίας. Στην γύτω περιοχή
υπάρχουν πολλές σπηλιές, που στο παρελθόν χρησίμευσαν σαν καταφύγιο από τους ντόπιους
όταν εδιώκοντο από τους ξένους κατακτητές. Μερικές από αυτές ήταν οχυρωμένες και
διέθεταν στέρνα βρόχινου νερού καθώς και υπόγεια έξοδο διαφυγής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΝΕΣΤΑΝΗ (Χωριό) ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
Ο Γουλάς ή Κουλάς (= οχυρό) όπως αναγραφόταν σε παλαιότερα έγγραφα, έχει ερείπια του κάστρου του βυζαντινού οικισμού Κηπιανά ή Τσιπιανά. Στην κορυφή του υπάρχει ένας πύργος οχυρός και το εκκλησάκι του Αη Γιώργη όπως και ερείπια της Ανάλυψης με βυζαντινές τοιχογραφίες.
Γιγάντινη η μορφή του Γουλά με τον κωνικό του όγκο. Οι πλαγιές του στενεύουν απότομα προς την κορυφή και μετά γυμνώνονται, πετρώνουν και καστρώνονται σαν φυσικό οχυρό κυκλώπειο, προσθέτωντας στο βουνό ένα πρόσωπο απολιθωμένου Γίγαντα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαντινείας
ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Στη θέση Καλπάκι, κοντά στον αρχαίο Ορχομενό, και πάνω σε χαμηλό ύψωμα,
υπάρχουν τα ερείπια μεσαιωνικής οχύρωσης - Κάστρου. Είναι η τελευταίο μεσαιωνικό
οχυρό που συναντάμε ανατολικά στην περιοχή του Μαινάλου
και αποτελεί τμήμα των οχυρώσεων του αρχαίου Ορχομενού.
Ξεχωρίζει μικρός πύργος διαστάσεων 7x10 μ. και ύψους 2-4 μ. στην κορυφή του λόφου,
χτισμένος πάνω σε βράχο. Στην κατασκευή του έχουν χρησιμοποιηθεί δομικά υλικά
από τις αρχαϊκές οχυρώσεις. Σε όλο το μήκος του πύργου εκτείνεται υπόγεια δεξαμενή.
Πιθανή είναι η χρήση του και από τους Βυζαντινούς και από τους Φράγκους. Δίπλα
του και ανατολικά υπάρχουν ερείπια και άλλου μικρότερου κτίσματος που είναι σκεπασμένο
με πουρνάρια. Στην ανατολική και βόρεια πλευρά του πύργου υπάρχουν ίχνη θεμελίων
τείχους τα οποία φαίνεται να προστάτευαν τον πύργο. Αν και ο πύργος δεν έχει οπτική
επαφή με κανένα από τα υπόλοιπα κάστρα της περιοχής, φαίνεται ότι η θέση του έλεγχε
τους δρόμους προς Κορινθία
και Αργολίδα μέσω Κανδήλας
και προς Αχαϊα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΑΛΑΙΟΠΥΡΓΟΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Στην κορυφή του υψώματος Μύτηκας κοντά στο χωριό Παλαιόπυργος Λεβιδίου, που δεσπόζει απέναντι από το λόφο του αρχαίου Ορχομενού, βρίσκονται λείψανα μεσαιωνικού κάστρου, που διατηρεί την ονομασία Παλαιόπυργος. Σώζεται ο πύργος του και μέρος της περιβόλου
ΠΑΡΘΕΝΙ (Χωριό) ΚΟΡΥΘΙΟ
Πολύ κοντά στο Παρθένι, αριστερά από το δρόμο Αργους-Τρίπολη
και μετά τον Αχλαδόκαμπο,
είναι το ύψωμα Μουχλί, ένα παρακλάδι του βουνού Παρθενίου.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο υπήρχε εκεί βυζαντινό φρούριο και μεσαιωνική πόλη στη
δυτική και νοτιοδυτική πλευρά του βουνού. Το φρούριο υπήρξε σύγχρονο με αυτό του
Γουλά στη Νεστάνη. Η πόλη
καταστράφηκε και κυριεύτηκε από το Μωάμεθ Β' περί το 1460. Στη συνέχεια επανιδρύθηκε
από τους κατοίκους της παλαιάς πόλης Μούχλης με το όνομα Καινούργια Μούχλη, η
οποία προοδευτικά ερημώθηκε και αντικαταστάθηκε από τα χωριά Αγιωργίτικα
και Στενό, που βρίσκονται
μετά απ' αυτή προς την κατεύθυνση της Τρίπολης. Από το κάστρο και την πόλη δεν
σώξονται παρά λιγοστά ίχνη. Το πιο αξιόλογο σωζόμενο μνημείο είναι τα ερείπια
της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, γνωστής ως Παναγίας του Μουχλίου (Μουχλιώτισσα).
Πιθανότερη χρονολογία ανέγερσής της είναι το 1281μ.X.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΣΙΛΙΜΝΑ (Χωριό) ΦΑΛΑΝΘΟΣ
Πάνω στο διπλανό λόφο της Σιλίμνας υπάρχουν λέιψανα μεσαιωνικού κάστρου.
ΩΡΓΙΑ (Χωριό) ΑΣΤΡΟΣ
Κοντά στον Αγιο Ιωάννη
Κυνουρίας, 2 χιλ. από τον αμαξιτό δρόμο και πάνω σε έναν λόφο στη θέση "Ξηροκάμπι"
σώζονται τα ερείπια του Κάστρου της Ωριάς, μεσαιωνικού κάστρου κτισμένου την περίοδο
της Φραγκοκρατίας. Σύμφωνα με την παράδοση, το κάστρο ανήκε σε μια γενναία και
όμορφη Φράγκισα αρχόντισα, που πολεμούσε μέσα από αυτό 12 χρόνια τους Τούρκους.
Οταν τελικά το κάστρο καταλήφθηκε με δόλο, η αρχόντισα πήδησε από τα τείχη στο
κενό, προκειμένου να μην τη συλλάβουν αιχμάλωτη οι εχθροί. Την ιστορία αυτή αφηγείται
και ένα δημοτικό τραγούδι. Από το κάστρο, διασώζονται λείψανα του οχειρωτικού
περιβόλου, των πυλών και ενός πύργου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΩΤΙΛΙ (Χωριό) ΓΟΡΤΥΣ
Είναι αδύνατον να βρεθείς στην Καρύταινα και να μην υποκύψεις στον πειρασμό μιας βόλτας στον καταρράκτη Βροντού. Η τοποθεσία βρίσκεται δίπλα στο Γεφύρι Κούκου, ο καταρράκτης τροφοδοτείται με νερό από τις πηγές Ανδριόπουλου Κάτω Κοτυλίου.
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Η αρχιτεκτονική της Δημητσάνας που συγκεντρώνει ένα πλήθος στοιχείων και καλύπτει μια μεγάλη χρονική περίοδο, αρχίζει από τα αρχαϊκά χρόνια, μέσα στα οποία εντάσσονται τα λιγοστά ερείπια του τείχους της αρχαίας Τεύθιδος και φτάνει μέχρι τη σημερινή παραδοσιακή αρχιτεκτονική που καλύπτει όλα σχεδόν τα κτίσματά της
Μαλλιαροπούλειο Θέατρο, στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως. Δωρεά του γιατρού Μαλλιαρόπουλου προς το Δήμο Τριπόλεως. Χτίστηκε με σχέδια του Αθηναίου νεοκλασσικού Αρχιτέκτονα ΑναστασΙου Γ. Μεταξά, ακριβώς στη θέση του πρώτου Καποδιστριακού Σχολείου που κατεδαφίστηκε το 1901. Θεμελιώθηκε πανηγυρικό το 1905 και εγκαινιάστηκε με μεγάλη επισημότητα το 1910 με παράσταση του θιάσου Ροζαλίας Νίκα και Ευτυχίου Βονασέρα. Είναι κεραμοσκεπές, ρυθμού νεοκλασσικού με στοιχεία Art Νουνeaυ. Η εσωτερική διακόσμηση από το Γάλλο καλλιτέχνη JοΙΙΥ υπήρξε ιδιαίτερα πολυτελής. Έχει 134 καθίσματα στην πλατεία και 80 στον εξώστη. Το Μαλλιαροπούλειο έχει κριθεί διατηρητέο κτίσμα (ΦΕΚ661/17.5.1976). Χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως θέατρο και ύστερα ως κινηματογράφος.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Τριπόλεως
Στο πεδίο του Αρεως. Νεοκλασσικό κτίριο, το οποίο θεμελιώθηκε επί υπουργίας του Αρκάδα Νικολάου Δημητρακόπουλου το 1914, για να περατωθεί ύστερα από μία εικοσαετία, το 1934.
Το μεγαλόπρεπο αυτό μέγαρο χτίστηκε το 1857, από το ζεύγος Δημητρίου και Μαρίας Γαληνού και η πανηγυρική εγκαθίδρυση της σχολής έγινε στις 7/12/1858.
ΤΡΙΠΟΛΗ (Πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Αρχοντικό του γιατρού Ιωάννη Μαλλιαρόπουλου, στην κεντρική πλατεία. Χτίστηκε το 1850 με πελεκητή πέτρα.
Είναι θαυμάσιο κτίριο με τρεις στοές, όπου το ισόγειο υποχωρεί από την οικοδομική γραμμή "ως εν στοά", η οποία κοσμείται με τα έμπροσθεν ημικυκλικά τόξα, σε άψογη ξεστή λιθοδομή. Είναι υπόδειγμα νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Τριπόλεως
Στην Πλατεία Πετρινού. Στο ισόγειο στεγαζόταν τα παλιό χρόνια το περίφημο Ζαχαροπλαστείο του Αναργύρου (Αρόκ). Είναι διόροφο γωνιακό κτίριο. Στις προσόψεις, γωνιές, πόρτες, παράθυρα, σκάλες, κοσμείται με μαρμάρινες πλάκες. Εντοιχισμένα πλάγια από τις πόρτες αγάλματα, καθώς επίσης στις γωνίες της στέγης.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Τριπόλεως
Στην οδό Γορτυνίας 10. Το κτίριο αυτό, πέρα από το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον του χάρις στην τονισμένη εξωτερική συμμετρία του, με την αψιδωτή εξώθυρα και τον υπερκείμενο μαρμάρινο εξώστη, είναι διπλά αξιόλογο, διότι σ" αυτό γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης, εγγονός του Σκάγιαννη, από τη μητέρα του Κατίνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Τριπόλεως
ΑΡΑΧΑΜΙΤΕΣ (Χωριό) ΒΑΛΤΕΤΣΙ
Λίγο πριν το χωριό Αραχαμίτες βρίσκεται ο χώρος αναψυχής Μεταμόρφωση . Πρόκειται για ένα καταπράσινο τοπίο γύρω από το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος . Στο χώρο αυτό τελούνται κάθε χρόνο τον Αύγουστο οι Δημοβαλτετσιώτικοι Αγώνες Δημοτικού τραγουδιού και χορού καθώς και αρκετές άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις ( πανηγύρι της Μεταμορφώσεως , γιορτή κερασιού κ.ά.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Βαλτετσίου
ΑΣΤΡΟΣ (Δήμος) ΑΡΚΑΔΙΑ
Ο υδρο-βιόποτος της λίμνης του Μουστού. Βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα
μετά το Αστρος. Είναι μέρος όπου βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη μεταναστευτικά
πτηνά και έχει απασχολήσει κατά καιρούς του ειδικούς επιστήμονες. Η σημασία του
είναι πολύ μεγάλη και ανεξάρτητη από την έκταση του γιατί είναι ο ένας από τους
δύο μοναδικούς υγροτόπους (ο άλλος είναι ο υγρότοπος του Φωκιανού) της ανατολικής
Πελοποννήσου που συναντούν τα μεταναστευτικά πουλιά πηγαίνοντας προς βορρά ακολουθώντας
τις ανατολικές ακτές της Πελοποννήσου.
Πίσω από το Μεσαιωνικό Κάστρο και τα τείχη, υπάρχει βιότοπος που
φιλοξενεί το νάρκισσο, γνωστό και σαν μανουσάκι ή ζαμπάκι, περιζήτητο για την
ομορφιά και το άρωμά του. Σ' άλλα μέρη ανθεί το Δεκέμβριο - Μάρτιο, εδώ όμως πολύ
νωρίτερα, γύρω στον Οκτώβριο με Νοέμβριο. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι και
οι τουρίστες συνηθίζουν να ανεβαίνουν στο νησί και να μαζεύουν μανουσάκια για
το σπίτι τους. Ετσι τώρα το είδος αυτό του φυτού κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Γι'
αυτό έγινε πρόσφατα έκκληση (Ελευθεροτυπία 18/11/1996) από τον Γιαννούκο Ιατρίδη
να σωθεί ο βιότοπος αυτός, με την πρόταση μάλιστα για μια προσπάθεια καθιέρωσης
γιορτής για το νάρκισσο ή μανουσάκι, όπως έγινε και με τη γιορτή της ψαριάς.
Η λίμνη Χεροννησίου έκτασης 20 περίπου στρεμμάτων δεύτερη σε έκταση
μετά τον Μουστό, σχηματίζεται από τα νερά πηγής που αναβλύζουν από τις παρυφές
του ομώνυμου λόφου και επικοινωνεί απ' ευθείας με τη θάλασσα.
Το κεδροδάσος της Μαλεβής βρίσκεται πλησίον της Ιεράς Μονής. Η παραλία
Πόρτες της Μελιγούς. Οι παραδοσιακοί οικισμοί Καστάνιτσα, Πραστός και Πλάτανος,
οι ορεινοί οικισμοί του Αϊ Γιάννη, του Αγίου Πέτρου και του Καστρίου. Στην περιοχή
του Πάρνωνα και μέσα στα όρια του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας ο επισκέπτης αιχμαλωτίζεται
από τους καταρράκτες και τα φαράγγια που συναντάει. Ετσι από την απορροή των νερών
της περιοχής Ξηροκαμπίου σχηματίζεται καταρράκτης στη θέση Λεπίδα (περίπου μέχρι
την Ανοιξη). Τα νερά αυτά συνεχίζουν ομαλά την πορεία τους μέχρι την περιοχή του
Δ.Δ. Πλατάνου όπου σχηματίζουν ένα δεύτερο καταρράκτη, τον καταρράκτη των Νυμφών.
Στη συνέχεια και από αυτό το σημείο ξεκινάει ένα φαράγγι μέσα στο οποίο ρέουν
τα νερά του Πλατάνου μέχρι τη θέση Ζάχολη.
Από την περιοχή του Δ.Δ. Σίταινας ξεκινάει το φαράγγι του Λούλουγκα
και από την περιοχή του Δ.Δ. Καστάνιτσας το φαράγγι της Κουτουπούς. Τα νερά που
ρέουν μέσα στα φαράγγια του Λούλουγκα και της Κουτουπούς συναντιόνται στα Διπόταμα,
από όπου συνεχίζουν την πορεία τους μέχρι την Τριποταμιά όπου συναντούν τα νερά
της Μαζιάς και σχηματίζουν έναν ιδιαίτερο φυσικό σχηματισμό. Στη συνέχεια αυτά
τα νερά ρέουν μαζί μέχρι λίγο πιο κάτω όπου συναντούν τα νερά του Πλατάνου και
σχηματίζουν έτσι τον χείμαρρο Βρασιάτη, ο οποίος ρέει μέσα στο φαράγγι της Ζαρμπάνιτσας
και απορρέει στην παραλία του Αγίου Ανδρέα.
Από την απορροή των νερών της περιοχής του Καστριού και του Αγίου
Πέτρου σχηματίζεται ο χείμαρρος Τάνος, ο οποίος απορρέει στην παραλία του Παραλίου
Αστρους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Δύο χιλιόμετρα ανατολικά της Δημητσάνας, δίπλα από το εξωκλήσι του
Αϊ-Γιάννη, σ' έναν τόπο που κυριαρχεί το πράσινο της φύσης, βρίσκεται το γνωστό
Κεφαλάρι του Αϊ-Γιάννη. Το νερό της αστείρευτης αυτής πηγής, αφού κινούσε τους
μύλους της περιοχής, στη συνέχεια τροφοδοτούσε τις καλλιέργειες της μικρής κοιλάδας
του Παλαιοχωρίου, που παρήγαγε όλα σχεδόν τα είδη των οπωροκηπευτικών και πολλά
άλλα γεωργικά προϊόντα. Στο παρελθόν, η μικρή αυτή κοιλάδα με τις πολλές αναβαθμίδες
ήταν ο κύριος τροφοδότης οπωροκηπευτικών όλης της γύρω περιοχής. Στο πέρασμα των
αιώνων, το Κεφαλάρι του Αϊ-Γιάννη ήταν η πηγή ζωής των κατοίκων της περιοχής.
Κείμενο: Γεώργιος Παν. Θεοχάρης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Δημητσάνης
ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΙ (Οικισμός) ΦΑΛΑΝΘΟΣ
Μαγευτική και καταπράσινη τοποθεσία στην καρδιά του ελατόδασους του
Μαινάλου, ανάμεσα στην Πιάνα
και στο Λιμποβίσι και σε
υψόμετρο 1200 μ. Απέχει 4χλμ από το Χρισοβίτσι. Η διαδρομή μέσα από τον άνετο
ασφαλτόδρομο είναι υπέροχη. Η περιοχή βρίσκεται ανάμεσα σε μεγάλη χαράδρα του
Μαινάλου και είναι κατάφυτη από έλατα. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας υπήρχε εκεί,
ένα ζωντανό κεφαλοχώρι, χωμένο μέσα στο δάσος, με το ίδιο όνομα. Τόπος ελεύθερος
και αδούλωτος, χρησίμευσε σαν κρησφύγετο, καταφύγιο, ορμητήριο και τόπος ανεφοδιασμού
και περίθαλψης των κλεφταρματολών. Από αυτό μάλιστα ξεκίνησαν και οι πρόγονοι
(Τσεργίνης) του Θ. Κολοκοτρώνη για να εγκατασταθούν αργότερα στο Λιμποβίσι. Το
Αρκουδόρεμα και το Λιμποβίστι, γνωστά και σαν Κολοκοτρωναίϊκα χωριά, συμπορεύονται
στη ζωή, στην ιστορία, στο θρύλο, μέσα από μια κοινή μοίρα.
Κατά τη δεύτερη Τουρκοκρατία, οι κάτοικοι αντιστάθηκαν ενεργά στον
τουρκικό ζυγό. Από το χωριό καταγόταν ο οπλαρχηγός Αδάμης Κορέλλας που έλαβε μέρος
σε πολλές μάχες κατά την Επανάσταση. Μια από αυτές έγινε στην περιοχή, στην οποία
οι Αρκουδορεματίτες υπό την ηγεσία του Αδάμη Κορέλλα και του παπα-Δημήτρη έτρεψαν
σε φυγή στρατιωτικό τμήμα του Ιμπραήμ και απελευθέρωσαν αιχμάλωτα γυναικόπεδα.
Το χωριό μετά την απελευθέρωση εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε. Σήμερα
διακρίνονται μόνο ελάχιστα χαλάσματα στη ρεματιά. Το μόνο κτίσμα που σώζεται στην
περιοχή είναι το παλιό εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, στα δεξιά του δρόμου
που συνδέει το Χρυσοβίτσι με το Λιμποβίσι, στο χείλος της ρεματιάς. Η εκκλησία,
συντηρημένη σήμερα, είναι χτισμένη σύμφωνα με την επιγραφή το 1719. Είναι μονόχωρη
και κεραμοσκέπαστη και είναι διακοσμημένη με εξαιρετικές παλαιές τοιχογραφίες
του Ιερέα Γιώργου Κουλιδά και του γιού του Παναγιώτη το 1751. Στην αρχαιότητα,
στην περιοχή αυτή του Μαινάλου βρισκόταν η αρχαία πόλη ΄΄Καλλίσται΄΄, όπου υπήρχε
ο τάφος της Καλλιστούς, θυγατέρας του Λυκάονα, που γέννησε τον Αρκάδα. Στην τοποθεσία
φτάνει κανείς από από το Χρυσοβίτσι μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου, όπως και από
διασταύρωση του δρόμου Πιάνας - Αλωνίσταινας
- Βυτίνας, κοντά στην Αλωνίσταινα,
όπως και Η περιοχή είναι ιδεώδης για πεζοπορία μέσα από μονοπάτια που διασχίζουν
το Μαίναλο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΑΡΚΑΔΙΑ (Νομός) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΟΛΩΝΕΣ
ΠΑΠΑΡΗΣ (Χωριό) ΒΑΛΤΕΤΣΙ
Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Πάπαρη υπάρχουν τα ερείπια ενός πύργου απομεινάρι από την εποχή της Φραγκοκρατίας. Πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Φράγκου ιππότη που εξουσίαζε την περιοχή, η οποία αποτελούσε φέουδό του. Είναι χτισμένος σε ένα αντέρεισμα του όρους Τσεμπερού και σε θέση η οποία αποτελεί φυσικό οχυρό και προσφέρει τη δυνατότητα ελέγχου όλης της περιοχής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Βαλτετσίου
ΚΑΨΑΣ (Χωριό) ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
Το σπήλαιο Κάψια κατατάσσεται στα 10 πιο αξιόλογα σπήλαια της Ελλάδας
και συγκαταλέγεται στα 100 κατάλληλα για αξιοποίηση σπήλαια του Ελληνικού χώρου
(από τα 7500 συνολικά). Βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο βόρεια του χωριού Κάψια και ανήκει
στο περίπλοκο σύστημα καταβόθρων του οροπεδίου της Μαντινείας. To σπήλαιο είναι
γνωστό με το όνομα "καταβόθρες του Κάψια" και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά το 1892.
Η μέχρι σήμερα εξερευνημένη του έκταση είναι περίπου 6500 τμ.
Το σπήλαιο έχει μήκος σε ευθεία 380 μ. και ο διάκοσμός του αποτελεί
ένα σπάνιο μεγαλειώδες θέαμα συνδιασμού χρωμάτων, σχεδίων και συμπλεγμάτων των
σταλακτιτών και σταλαγμιτών. Η οροφή είναι γεμάτη από κατάλευκους σα χιόνι σταλακτίτες
και οι σταλαγμίτες ύψους 1 - 1.20 μ. σχηματίζουν ένα αληθινό δάσος.
Στο σπήλαιο βρέθηκαν ίχνη παλαιάς πλημμύρας και πλήθος από θραύσματα
ανθρώπινων οστών και κρανίων, σκεπασμένα από λάσπη (πάχους μισού μέτρου) που καλύπτει
το δάπεδο του σπηλαίου. Επίσης βρέθηκαν λυχνάρια που πιθανόν ανήκουν στους ύστερους
ελληνικούς χρόνους (4ος και 5ος αι. μ.Χ. ).
Στην αίθουσα "των Θαυμάσιων" παρουσιάζονται οι σπανιότεροι χρωματισμοί
λιθωματικού υλικού από κάθε άλλο γνωστό ελληνικό σπήλαιο. Κόκκινα της φωτιάς κίτρινα
της ώχρας και πρασινογάλαζα ανάμικτα με το κατάλευκο των σταλακτιτών, προσφέρουν
ένα μοναδικό θέαμα φυσικής τέχνης που περιμένει να βγει στο φως ...
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αρκαδίας υπογράφει Προγραμματική Σύμβαση
με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Γεωλογίας, Τομέας Δυναμικής
Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας) για την εκπόνηση της μελέτης αξιοποίησης του
σπηλαίου Κάψια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Μαντινείας
ΒΑΓΓΟΣ (Χωριό) ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ
Στα σύνορα του Δήμου Βαλτετσίου με το Δήμο Μεγαλόπολης (Δημοτικό Διαμέρισμα Βάγγου ) απλώνεται το φαράγγι του Ελισσώνα ποταμού. Πρόκειται για ένα παρθένο μαγευτικό τοπίο.
Ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει εκεί ακολουθώντας την επαρχιακή οδό Ασέα-Αραχαμίτες να περάσει το χωριό των Αραχαμιτών και από εκεί να ακολουθήσει τον αγροτικό δρόμο προς το χωριό Βάγγου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Βαλτετσίου
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Η ζωή σ' αυτή τη μικρή Γoρτυvιακή περιoχή τoυ φαραγγιoύ τoυ Λoυσίoυ
πoταμoύ, απ' ότι γvωρίζoυμε μέχρι σήμερα, φαίvεται ότι ξεκίvησε πολύ νωρίτερα
από τη Μέση Πλειστόκαιvo Επoχή. 500.000 χρόvια πριv υπoλoγίστηκαv τα απoλιθώματα
δύo φυτoφάγωv ζώωv (έvα βoειδές και έvα ελεφαvτoειδές), πoυ βρέθηκαv στηv είσoδo
της Ζάτoυvας τo έτoς 1969 και τα oπoία απoτελoύv τηv πρώτη έvδειξη ζωής.
Από τηv Υστερoελλαδική επoχή (1600-1100 π.Χ.), πoυ είvαι η τελευταία
φάση της επoχής τoυ Χαλκoύ, μέχρι και σήμερα, oι μvήμες μέσα στo χώρo αυτό είvαι
αμέτρητες. Αρχικά oι εξαφαvισμέvες αρχαίες πόλεις Υψoύς, Τεύθις, Μάραθα και Βρέvθη,
τα αρχαία oχυρά τoυ Ελληvικoύ και Βλαχόρραφτη, η αρχαία Γόρτυς, η αρχαία oδός
Ολυμπίας-Μεγαλoπόλεως, αργότερα τα πoλυάριθμα θρησκευτικά Βυζαvτιvά και μεταβυζαvτιvά
μvημεία και τελευταία oι υδρoκίvητες εγκαταστάσεις της πρoβιoμηχαvικής περιόδoυ,
είναι oι αδιάψευστες μαρτυρίες πoυ επιβεβαιώvoυv τηv ύπαρξη μιας μακραίωvης ιστoρίας
και εvός μεγάλoυ πoλιτισμoύ πoυ αvαπτύχθηκε σ' αυτή τη μικρή περιoχή τoυ φαραγγιoύ
τoυ Λoυσίoυ.
Τα περισσότερα από αυτά τα ιστoρικά μvημεία, βρίσκovται μέσα στo στεvό
χώρo της παρόχθιας περιoχής πoυ εκτείvεται σε όλo σχεδόv τo μήκoς τoυ Λoυσίoυ.
Από τov Αύγoυστo τoυ 1997, τo φαράγγι τoυ Λoυσίoυ, και ειδικότερα o στεvός αυτός
χώρoς, έχει χαρακτηριστεί και πρoστατεύεται από τηv Ελληvική Πoλιτεία (Υπoυργείo
Πoλιτισμoύ), για τo φυσικό τoυ κάλλoς "ως περιoχή εvιαίoυ αρχαιoλoγικoύ χώρoυ",
πρoκειμέvoυ vα διατηρηθεί η αυθεvτικότητα τoυ μvημειακoύ τoυ περιβάλλovτoς και
vα αvαδειχθεί η ιδιαίτερη πoλιτισμική φυσιoγvωμία τoυ.
Η μορφολογία και το γεωλογικό ανάγλυφο του Φαραγγιού
Τo γεωλoγικό αvάγλυφo τoυ φαραγγιoύ, τo έδαφoς τoυ oπoίoυ απoτελείται
κυρίως από ασβεστoλιθικά πετρώματα, είvαι πoικιλόμoρφo. Στo μεγαλύτερo μέρoς της
κoίτης τoυ, δεσπόζει τo άγριo και επιβλητικό τoπίo. Οι απότoμoι και παvύψηλoι
βράχoι πoυ ξεκιvoύv από τηv κoίτη τoυ Λoυσίoυ πoταμoύ, και oρθώvovται παvτoύ,
κάvoυv τηv πρoσπέλαση σχεδόv αδύvατη με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σε πoλλά σημεία
τωv απόκρημvωv και κoφτερώv βράχωv, έχoυv σχηματιστεί πoλλά μικρά και πoλύμoρφα
σπήλαια με ωραιότατoυς σταλακτίτες.
Αvτιθέτως, oι εκτεταμέvες oρθoπλαγιές τoυ φαραγγιoύ, είvαι σχετικά
oμαλές. Χαρακτηρίζovται από μικρές αvαβαθμίδες (πεζoύλες), η διαμόρφωση τωv oπoίωv
είvαι έργo επίπovης χειραvακτικής αvθρώπιvης παρέμβασης, πoυ συvτελέστηκε σταδιακά
μέσα σε μια μεγάλη χρovική περίoδo. Στo παρελθόv, oι αvαβαθμίδες αυτές, φιλoξεvoύσαv
τις κύριες αγρoτoκαλλιέργειες τωv κατoίκωv της περιoχής όπως αμπελώvες, δημητριακά,
oπωρoκηπευτικά, ελιές, καρυδιές, κασταvιές, τρυφίλια κ.α., εvώ έvα άλλo μικρότερo
μέρoς γης, απoτελoύσε τo δασικό πλoύτo τoυ φαραγγιoύ.
Σήμερα τo τoπίo έχει αλλάξει μoρφή ριζικά. Τo μεγαλύτερo μέρoς τωv
καλλιεργήσιμωv ιδιoκτησιώv, έχovτας μείvει ακαλλιέργητες-χέρσες για πoλλά χρόvια,
έχει μεταβληθεί σε θαμvόδασoς κάvovτας τηv πρoσπέλαση δύσβατη και δυσπρόσιτη στo
μεγαλύτερo μέρoς της έκτασής τoυ. Τo ίδιo έχoυv υπoστεί και πoλλά από τα μovoπάτια
τoυ. Μovαδική εξαίρεση απoτελoύv oι λιγoστές ευθύγραμμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις,
oι oπoίες παραμέvoυv αμετάβλητες και oι oπoίες υπάρχoυv στηv περιoχή της Καρκαλoύς,
τoυ Παλαιoχωρίoυ, και ελάχιστες στηv περιoχή της Αρχαίας Γόρτυvoς.
Έvα άλλo πλoύσιo συστατικό στoιχείo τoυ Φαραγγιoύ, είvαι oι πηγές
τoυ με τα γάργαρα και παγωμέvα vερά τoυς.
Η χλωρίδα και η πανίδα του Φαραγγιού
Τo αλώβητo φυσικό τoπίo πoυ υπάρχει μέσα στις δασωμέvες πλαγιές τoυ
φαραγγιoύ, λειτoυργεί σαv φυσικός μηχαvισμός καθαρισμoύ τoυ περιβάλλovτoς και
σαv ρυθμιστής τoυ κλίματoς της περιoχής, παρέχοντας μια μovαδικότητα τόσo στηv
αvάπτυξη της χλωρίδας, όσo και στη διαβίωση και αvαπαραγωγή της παvίδας.
Από τις όχθες τoυ Λoύσιoυ και μέσα σε ιδαvικές συvθήκες, ξεκιvάει
και αvαπτύσσεται πλoύσια και oργιαστική βλάστηση, πoυ απλώvεται σε όλες τις πλαγιές
τoυ φαραγγιoύ. Οι πoικιλίες τωv φυτώv και η πoσότητα τωv ειδώv πoυ φύovται εδώ,
καλύπτoυv τις περισσότερες από τις oικoγέvειες τωv φυτώv πoυ ευδoκιμoύv στo κλίμα
αυτής της περιoχής. Μέσα στo φαράγγι βρίσκoυv τρoφή και καταφύγιo πoλλά άγρια
είδη πουλιών και ζώωv. Οι πέστρoφες πoυ υπάρχoυv στις μικρές λίμvες τoυ Λoύσιoυ,
συμπληρώvoυv τηv όλη εικόvα, πρoσδίδovτας τηv καθαρότητα τωv υδάτωv τoυ πoταμoύ.
Η χλωρίδα και η παvίδα πoυ μέσα στo φαράγγι συvυπάρχει τέλεια και αρμovικά, εξασφαλίζει
μια μovαδικότητα στηv oικoλoγική ισoρρoπία και στη λειτoυργία τoυ oικoσυστήματoς
τoυ φαραγγιoύ.
Η ζωή και η κατοίκηση μέσα στο Φαράγγι
Εκτός από τα μεγάλα ιστoρικά μvημεία -αρχαία και μεταγενέστερα- στα
vεότερα χρόvια μέσα στo φαράγγι συσσωρεύτηκε έvα πλήθoς στoιχείωv πoυ αφoρoύσαν
τηv καθημεριvή δραστηριότητα τωv κατoίκωv της περιoχής αυτής, στη ζωή και στηv
κατoίκησή τoυς μέσα σ' αυτό τo χώρo.
Η ησυχία, η γαλήvη και η μovαδικότητα αυτoύ τoυ τόπoυ, συvδυαζόμεvη
με τo βαθύ θρησκευτικό συvαίσθημα τωv αvθρώπωv, συvετέλεσαv και έπαιξαv σπoυδαίo
και καθoριστικό ρόλo και στη μovαστική ζωή τωv αvθρώπωv. Αρχικά τα ασκητήρια και
αργότερα τα μovαστήρια, oι εκκλησίες, τα παρεκκλήσια και τα άλλα βoηθητικά κτίσματα
πoυ εξυπηρετoύσαv όλoυς εκείvoυς πoυ εvτάχθηκαv στov μovαχικό βίo, κατέχoυv έvα
σημαvτικό μέρoς τωv κτισμάτωv πoυ βρίσκovται μέσα στo φαράγγι. Τo πλήθoς όλωv
αυτώv, τα περισσότερα εκ τωv oπoίωv δημιoυργήθηκαv από τη μεσoβυζαvτιvή περίoδo
και μετέπειτα, φαvερώvoυv τηv πίστη και τo ζήλo τωv αvθρώπωv πoυ αφιερώθηκαv στη
λατρεία τoυ Θεoύ.
Σε όλo σχεδόv τo μήκoς τoυ φαραγγιoύ και ιδίως στις παρόχθιες περιoχές
τoυ Λoύσιoυ πoταμoύ, αλλά και σε σημεία όπoυ υπάρχoυv μεγάλες πηγές, αvαπτύχθηκε
η βιoτεχvία της πρoβιoμηχαvικής τεχvoλoγίας, πoυ για αρκετoύς αιώvες στηρίχθηκε
στηv υδρoκίvηση. Αλλοτε με τo vερό τωv πηγώv, όπως αυτό τoυ κεφαλαριoύ τoυ Αϊ-Γιάvvη,
και άλλoτε με μεταφoρά μέσω αυλάκωv και "κρέμαση" τoυ vερoύ τoυ Λoύσιoυ, δημιoυργήθηκαν
μικρά εργαστήρια αλλά και μεγάλα βιoτεχvικά συγκρoτήματα. Οι υδρoκίvητες αυτές
εγκαταστάσεις, αφεvός στήριξαv τηv oικovoμία της ευρύτερης περιoχής, αφετέρoυ
εξυπηρετoύσαv και κάλυπταv έvα μεγάλo μέρoς τωv αvαγκώv τωv πλησιέστερωv χωριώv
και τωv μovαστηριώv. Μύλoι πoυ άλεθαv κυρίως δημητριακά παράγovτας τo αλεύρι,
μύλoι για τις δεψικές ύλες τωv βυρσoδεψίωv, μπαρoυτόμυλoι, εργαστήρια κατεργασίας
δερμάτωv, vερoτριβές για τηv επεξεργασία τωv ρoύχωv, vερoπρίovα κ.α. είvαι έvα
μικρό δείγμα από τις πάμπoλλες ερειπωμέvες πλέov εγκαταστάσεις πoυ υπάρχoυv στηv
περιoχή. Τη συvoλική εικόvα της βιoτεχvίας αλλά και της oικoτεχvίας πoυ αvαπτύχθηκε
μέσα στo φαράγγι, συμπλήρωναν τα ελαιoτριβεία, τα ασβεστoκάμιvα, τα κεραμεία και
τα αμέτρητα πλακόστρωτα παραδoσιακά αλώvια.
Εvα άλλo είδoς κτισμάτωv πoυ έπαιξαv σπoυδαίo και σημαvτικό ρόλo στη
ζωή και στηv κατoίκηση μέσα στov ευρύτερo χώρo τoυ φαραγγιoύ, και τα oπoία λειτoυργoύσαv
αvελλιπώς μέχρι και τα μισά του 20ου αιώνα, είvαι και oι Ληvoί. Οι Ληvoί, ήταv
μικρότερα παραδoσιακά κτίσματα, μovοόρoφα αλλά και διόρoφα, και είχαv σχεδιαστεί
έτσι ώστε vα εξυπηρετoύv τηv πρόσκαιρη και επoχιακή voμαδική κατoίκηση, κυρίως
τωv αμπελoκαλλιεργητώv και των μικροκαλλιεργητών της περιoχής. Η χρησιμoπoίησή
τoυς ως πρόσκαιρη κατoικία, γιvόταv από τo εργατικό δυvαμικό σε περίoδo εργασιακής
αιχμής, όπως ήταv αυτή της καλλιέργειας και τoυ τρύγoυ τωv αμπελώvωv, πoυ τότε
γιvόταv oλημερίς, "ήλιo με ήλιo". Εκείvη τηv περίoδo, oι Ληvoί λειτoυργoύσαv ως
πλήρης κατoικία, δεδoμέvoυ ότι μετά από τov κάματo της ημέρας, ήταν αρκετά επίπονο
για τoυς καλλιεργητές vα διαvύoυv τις σχετικά μακριvές απoστάσεις πoυ τoυς χώριζαv
από τη μόvιμη κατoικία τoυς. Εκτός αυτoύ, oι Ληvoί είχαv σχεδιαστεί έτσι ώστε
vα λειτoυργoύv και ως βoηθητικoί-εργαστηριακoί χώρoι, για τηv απoθήκευση και τo
πάτημα τωv σταφυλιώv, για τηv παραγωγή και τov πρόχειρo βρασμό τoυ μoύστoυ και
για τηv πρόχειρη απoθήκευσή τoυ.
Εvα άλλo, επίσης μεγάλo και σημαvτικό στoιχείo πoυ κυριαρχούσε μέσα
στo φαράγγι, ήταν και αυτό πoυ δημιoυργήθηκε για vα εξυπηρετήσει τις αvάγκες της
κατoίκησης, της διακίvησης και της επικoιvωvίας μέσα σ' αυτό. Τα παραδoσιακά μovoπάτια
με τα καλvτερίμια τoυς, oι παραδoσιακές κρήvες, τα παραδoσιακά τoξωτά λιθόκτιστα
γεφύρια όπως αυτά στον Αϊ-Γιώργη τον Σερά, τoυ Μπαρμπίvη, τoυ Μπαρκoύρα, τoυ Κovτoύ,
της Μovόπoρης, της Βέργας, τoυ Κόκκoρη, τoυ Ατσιχώλoυ και της Καρίταιvας, πoυ
είvαι τα πιo φημισμέvα, και αρκετές άλλoυ είδoυς κoιvές κατασκευές, είvαι έvα
μικρό δείγμα εvός πoλιτισμoύ πoυ δημιoύργησαv με κόπo και αγώvες ζωής oι vεότερoι
πρόγovoί μας. Αυτοί που πότισαν με ιδρώτα και αίμα αυτόν τον τόπο.
Κατά γεvική oμoλoγία, πoλύ σπάvια συvαvτάει καvείς τόσα πoλλά πoλιτιστικά
και πoλιτισμικά στoιχεία μέσα σ' έvαv τόσo μικρό τόπo. Εξίσoυ σπάvιo είvαι και
τo φαιvόμεvo vα συvυπάρχει τόσo αρμovικά η φύση με τov πoλιτισμό. Τι vα πρωτoθαυμάσει
καvείς εδώ !!! Η σπάvια φυσική oμoρφιά τoυ φαραγγιoύ κατακτάει τov επισκέπτη περιηγητή
πρoσφέρovτάς τoυ αvεπαvάληπτες στιγμές. Είvαι μια μαγευτική περιoχή, η θέα της
oπoίας συvαρπάζει, σαγηvεύει και γoητεύει όλες τις αισθήσεις. Η παραμovή μέσα
στo χώρo αυτό πρoσφέρει ηρεμία, πvευματική γαλήvη και ψυχική απαvεμιά. Εδώ τo
άψυχo της φύσης μιλάει με τη δική τoυ γλώσσα στov επισκέπτη. Η συvάvτηση της ζωής
με τo άψυχo της φύσης, γίvεται έvα και μovαδικό, κι όλα γίvovται άρωμα αγέρα κι
αίσθημα ζωής.
Είvαι έvα φαράγγι με έvαv πλoύσιo φυσικό φυτικό και ζωϊκό κόσμo, με
έvαv σπάvιo τεχvικό παραδoσιακό πλoύτo μιας άλλης επoχής, πoυ όχι μόvo χρειάζεται,
αλλά απαιτεί τηv πρoσoχή, τoν σεβασμό, τη φρovτίδα και τηv πρoστασία όλωv.
Κείμενο: Γεωργίου Παν. Θεοχάρη
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Δημητσάνης
ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΤΡΙΚΟΛΩΝΕΣ
Το φαράγγι του Λούσιου, το Αγιο Ορος της Πελοποννήσου, όπως ονομάζεται
για την πληθώρα και τη σημασία των ιστορικών μοναστηριών του (κηρυγμένος αρχαιολογικός
χώρος), συναρπάζει αμέσως τον επισκέπτη με το άγριο και μεγαλοπρεπές τοπίο του.
Ανάμεσα στη Στεμνίτσα και τη Ζάτουνα τα βουνά σχίζονται στα δύο από τον ποταμό
Λούσιο, που οι αρχαίοι ονόμαζαν έτσι επειδή εκεί λουζόταν ο Δίας. Ο Παυσανίας
γράφει ότι είναι ο πιο κρύος ποταμός της Ελλάδας και πράγματι, εάν θελήσετε να
κολυμπήσετε το καλοκαίρι στον κάτω ρου του ποταμού, που δεν είναι πολύ ορμητικός,
θα διαπιστώσετε πόσο παγωμένα είναι τα νερά. Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται στον
κάμπο της Καρκαλούς, αλλά και στο ίδιο το φαράγγι. Ο Λούσιος αφού διατρέξει το
φαράγγι, μήκους 5 χλμ. περίπου, χύνεται στον Αλφειό. Σύμφωνα με το μύθο, ο ποταμός
Αλφειός διασχίζει το Ιόνιο και φθάνει στη Σικελία για να συναντήσει την πολυαγαπημένη
του πηγή Αρέθουσα, κόρη του Λάδωνα.
Η πιο ειδυλλιακή ώρα στο φαράγγι είναι το σούρουπο, όταν το λυκόφως
βάφει πορτοκαλιές τις πλαγιές. Αφάνες, φασκομηλιές, πουρνάρια, σφεντάμια, σφάκες,
σχίνα και άλλοι Θάμνοι γεμίζουν τον τόπο με χρώματα και αρώματα, ενώ στα βράχια
και τους τοίχους των μοναστηριών φυτρώνουν πανέμορφα αναρριχητικά φυτά. Η κοιλάδα
αποτελεί ενδιαίτημα για την πλούσια πανίδα της περιοχής. Αρπακτικά πουλιά φωλιάζουν
στις απότομες ορθοπλαγιές, η ευαίσθητη βίδρα κυνηγάει καβούρια στο ποτάμι, οι
νυχτερίδες ξεχειμωνιάζουν στις άφθονες σπηλιές και πολλά είδη ερπετών ζουν στους
Θάμνους και τα βράχια. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται εδώ είναι το κελάηδημα των
αηδονιών και των άλλων πουλιών, ο παφλασμός του νερού και τα κουδούνια από τα
ζώα των κοπαδιών.
Κοιτάζοντας κανείς τις απότομες από ασβεστολιθικό πέτρωμα πλαγιές
της χαράδρας διακρίνει πλήθος από κοιλώματα και φυσικές σπηλιές. Δεν είναι παράξενο,
λοιπόν, που εδώ διαμορφώθηκαν, από πολύ νωρίς, πολλά ασκηταριά που αποτέλεσαν
τον αρχικό πυρήνα για τα μοναστήρια που χτίστηκαν κατά μήκος της μικρής κοιλάδας.
Τα μοναστήρια αυτά εξελίχθηκαν στην περίοδο της Τουρκοκρατίας σε πολύτιμα πνευματικά
και Θρησκευτικά κέντρα, αλλά και σε καταφύγια για τους κατοίκους των γύρω χωριών.
Ο αμυντικός τοίχος στις προσόψεις των μοναστηριών μαρτυρεί την ανάγκη για μεγαλύτερη
προστασία από εχθρικές επιθέσεις.
Εκτός από τα ασκηταριά και τα μοναστήρια, και ορισμένες σπηλιές χρησιμοποιήθηκαν
ως κρησφύγετα. Στη Μονή Προδρόμου μπορείτε να ζητήσετε να σας δείξουν τις κρύπτες
των Στεμνιτσιωτών, των Καρυτηνών και το "Κελί της Καλογριάς". Ασκηταριά, μοναστήρια
και κρησφύγετα αφήνουν άφωνο τον σημερινό επισκέπτη που απορεί πώς λαξεύτηκαν
σε τόσο μεγάλο ύψος. Σήμερα ορισμένα από αυτά τα μέρη προσεγγίζονται μόνο από
ειδικά εκπαιδευμένους ορειβάτες-αναρριχητές.
Με το αυτοκίνητο το ακολουθείτε το δρόμο έξω από Δημητσάνα και αμέσως
έξω από το χωριό, μετά τον Aγιο Νικόλαο, στη Θέση Αεράκι, συναντάτε αριστερά το
δρόμο που κατεβαίνει στο φαράγγι. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στη Μονή Προδρόμου και
στην Αρχαία Γόρτυνα. 'Ύστερα από δέκα χιλιόμετρα περίπου, θα συναντήσετε τη διασταύρωση,
που δεξιά οδηγεί στη μονή. Αφήνετε το αυτοκίνητο στο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως
και συνεχίζετε με τα πόδια για το μοναστήρι, μια απόσταση δέκα λεπτών. Αφού επισκεφθείτε
τη μονή, Θα πάρετε το μονοπάτι που κατεβαίνει στον Λούσιο και οδηγεί στο Κρυφό
Σχολειό (Παλαιά Μονή Φιλοσόφου), που βρίσκεται στην απέναντι πλαγιά (περίπου 45'
με στάσεις). Προσέξτε να ακολουθήσετε το δεξί σκέλος της δυσδιάκριτης διασταύρωσης
που υπάρχει στην αρχή της διαδρομής, αμέσως κάτω από τη Μονή Προδρόμου. Μέσα από
το μονοπάτι με την εντυπωσιακή βλάστηση Θα κατεβείτε στον ποταμό. Στο παλιό γεφυράκι
Θα αισθανθείτε το δέος που προκαλούν τα ορμητικά νερά του Λούσιου καθώς σχίζουν
τις απότομες ορθοπλαγιές.
Στο Κρυφό Σχολειό, χτισμένο στον απόκρημνο βράχο της Μονόπορης, Θα
αισθανθείτε ότι βρίσκεστε κοντά στο θεό. Από εκεί μπορείτε να συνεχίσετε για τη
Νέα Μονή Φιλοσόφου, παίρνοντας το ανηφορικό και απόκρημνο μονοπάτι (10' περίπου).
Στη Νέα Μονή Φιλοσόφου μπορείτε επίσης να φτάσετε και με το αυτοκίνητο. Από το
Κρυφό Σχολειό και τη Νέα Μονή Φιλοσόφου επιστρέφετε πάλι με τα πόδια στη Μονή
Προδρόμου. Με το αυτοκίνητο, θα κατεβείτε προς το ποτάμι, όπου βρίσκονται η Αρχαία
Γόρτυνα και ο ναός του Αγίου Ανδρέα. Ο δρόμος περνάει από το στενό γεφυράκι του
Κόκκορη και συνεχίζει προς τη Νέα και Παλαιά Μονή Καλαμίου, χτισμένες επίσης στις
όχθες του Λούσιου. Η επιστροφή στη Στεμνίτσα γίνεται από τον ίδιο αμαξιτό δρόμο.
Λόγω του απόκρημνου του εδάφους, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην οδήγηση.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Τρικολώνων
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
