Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 178) τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΧΙΟΣ Νησί ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ" .
ΜΟΝΗ ΜΥΡΣΙΝΙΔΙΟΥ (Μοναστήρι) ΧΙΟΣ
Founder of this monastery is the monk Christoforos Seremelis (1897).
It is dedicated to Panagia Myrtidiotissa (Virgin of the Myrtles) of the miraculous
icon which the monk found in the sea below the monastery. It celebrates its feast
day on September 24 when crowds of worshippers come to honor Her Grace. The monastery
offered valuable philanthropic services during the German occupation as well as
during the resistance movement of World War II. The vestments of the national
martyr Gregory V are kept here. The monastery, which house four monks, includes
guest quarters.
This text is cited Jan 2004 from the Promoting Tourism Prefectural Committee of Chios URL below, which contains image.
ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΔΑΦΝΩΝΑΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Το όμορφο χωριό, το γραφικό που στην πλαγιά σκαρφαλωμένο, καμαρώνει
τ' άλλα καμποχώρια από ψηλά, τον κάμπο, μέχρι τη θάλασσα κι απέναντι τα παράλια
της Ιωνίας!
Κι η Κακιά Σκάλα από πάνω, γκρίζα κι απρόσιτη στο μεγάλο της μέρος,
με τον Προφήτη Ηλία και τον Χριστό προστάτες, απ' τα ψηλά να το σκεπάζουν. Στη
μέση η πανωκλησιά ερειπωμένη κι άγνωστη στους πολλούς, στ' όνομα της Μητέρας Παναγιάς.
Δαφνώνας. Το χωριό που από τις δάφνες τ' όνομά του πήρε, κι απέχει
9.800 μέτρα από την πόλη (έτσι έγραφε η πινακίδα που υπήρχε πριν μερικά χρόνια
στο έμπα του χωριού) μα ο άλλος δρόμος της Ψαρόπετρας, λιγότερο από 8.000.
Aπό της Νέας Μονής τα μέρη και τους Κεφαλοβούνους, μέχρι το Καστέλι
κι απ' την Κακιά Σκάλα μέχρι τον Μεσόβουνο (Μισόβουνο) και τον Κορακάρη, κάθε
κομμάτι και χαλάσματα, κάθε σωρός με πέτρες και Ιστορία!
Η παράδοση θέλει το χωριό να προέρχεται από παλιό οικισμό στα Πετρανά,
στα Καναβουτσάτα, ή κατ' άλλους στη Λαυρίνα. Στη σημερινή του θέση μεταφέρθηκε
(λένε) τέλος του δέκατου, με αρχές του ενδέκατου αιώνα.
Ο Γεώργιος Ζολώτας, (στην Ιστορία της Χίου) μεταξύ άλλων αναφέρει
την ύπαρξη στην αρχαιότητα, ονομαστού θρησκευτικού κέντρου "περί τον Δαφνώνα".
Οι δυο στήλες-κατάλογοι των Τοττειδών που βρέθηκαν στην περιοχή, καθώς και τα
μάρμαρα και οι "αξιόλογοι λίθοι", οδηγούν στο συμπέρασμα ότι "Αξιώσεις
παλαιού κέντρου φαίνεται να έχουσι ο Δαφνών".
Αναφερόμενος στο Καναβουτσάτο, Στρατηγάτο, Βεσταρχάτο, Πετρανά, γράφει:
"Τα κτήματα ταύτα έχουσιν ή μάλλον είχον αφθονίαν υλικού Μεσαιωνικού και
παλαιοτέρου Ελληνικού, ευρέθησαν δ' αυτόθι και επιγραφαί τινές".(...)
Η Γενουοκρατία άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της και στον Δαφνώνα όπως
σ' όλο το νησί. Το κάστρο στο πάνω μέρος του χωριού, ερειπωμένο σήμερα απ' τον
χρόνο, μα κι από χέρια βέβηλα, υπευθύνων και μη.
Τους πύργους στο Καναβουτσάτο, στους Επτά και στην Λαυρίνα και τα
αξιόλογα υδρευτικά έργα. Εκτός των πολυσυζητημένων πηγών στους Επτά, το Καναβουτσάτο,
των Χαβιάρηδων, του Αφτουλά και τόσων άλλων, πάλι ο Ζολώτας γράφει: "Αι του
Δαφνώνα πολλαί πηγαί (Αγ. Σαράντα, Βεσταρχάτου, Στρατηγάτου, Αγ. Αποστόλων, Λαυρίνας,
της Καστάνας και της κυρίας του χωριού) ών το ύδωρ έκπαλαι ήρχετο δι' υδραγωγείου
εις την πόλιν ως μαρτυρεί το λεγόμενον Γεφύρι της Κόρης εις τον Παρθένην, αλλά
και εν τη θέσει Βεσταρχάτον υπάρχουσα παλαιά επιγραφή ήν κατεχωρήσαμεν, μνημονεύουσαν
εισαγωγής των υδάτων εις τας της πόλεως χρείας. Και άλλη δ' επιγραφή το αυτόν
υδραγωγείον (Δαφνώνος-Πόλεως) αφορά επισκευασθέν το 1802 δαπάνη του μητροπολίτου
Βοσνίας Παϊσίου Κορέση".
Να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι του χωριού εκτός από γεωργοί, κτηνοτρόφοι,
κηπουροί και κτίστες, είχαν την ευθύνη της ύδρευσης της πόλης και της συντήρησης
των υδραγωγείων, μαζί με τους κατοίκους των Καρυών και του Βασιλεωνίκου.
Η ζωή του χωριού ήταν άρρηκτα δεμένη με την Νέα Μονή. Στην ιστορία
της Μονής δεν θα αναφερθούμε.
Είναι γνωστό "τοις πάσοι" ότι στην χιλιόχρονη ζωή της, πέρασαν
κατά καιρούς πολλοί Αγιοι άνθρωποι, και κατά καιρούς "μοίραζαν οι κλέφτες
τα ρούχα τους". Σε μερικά μόνο στοιχεία που έχουν σχέση με το χωριό μας θ'
αναφερθούμε, αποσπασματικά.
"Το Βεσταρχάτον και αυτό Γενουατικόν ήτο των Valasti οι οποίοι
το επώλησαν το 1679 εις την Νέαν Μονήν, μετά της εκκλησίας. Αλλοι δ' Ιουστινιάναι
ομοίως επώλησαν τα υποστατικά των του Βεσταρχάτου, το 1615. Τα κτήματα της Λαυρίνας
επώλησεν η Πλουμού Ιουστινιάνι σύζυγος του Βικεντίου το 1642, ομοίως δ' επωλήθη
τη Μονή και το κτήμα των Αγ. Σαράντα εις Λουτρά. Ούτω δ' ηγόρασεν η Μονή παρά
των απογόνων, τα κτήματα τα οποία τη είχον αρπάσει οι πρόγονοι.
Με το πέρασμα του χρόνου και των κατακτητών, το χωριό έπαιρνε ή άλλαζε
μορφή. Στην Βόρεια πλευρά του ποταμού (που το χώριζε στα δυο και το στόλιζε με
τα γραφικά του γεφυράκια, μέχρι που οι ανάγκες του "πολιτισμού" μας
τον σκέπασαν με τσιμέντο) και γυριστά στον λόφο γέμισε σπίτια φτωχικά τα πιο πολλά,
μα γραφικά. Και καλντερίμια στους ανηφορικούς του δρόμους με σκαλιά, για ν' ανεβαίνεις
άνετα και να θαυμάζεις το "δέσιμο" της πέτρας στον δρόμο, τους τοίχους
και τις γυμνές κορφές της Κακιάς Σκάλας πιο ψηλά.
Ετούτη η πλευρά ανήκε στην δικαιοδοσία της Μονής. Κι οι χωριανοί δουλεύανε
για τους κτηματίες μοναχούς, ή πλήρωναν απότριτα (το ένα τρίτο της σοδειάς) σ'
αυτούς, προτιμώντας τους από τον Τούρκο τώρα κατακτητή και τους Δαφνούσους κτηματίες
που είχαν τ' αρχοντικά τους στην Νότια πλευρά του ποταμού και ανήκαν στην δικαιοδοσία
της Τούρκικης διοίκησης, μια και μ' ένα καλό μπαξίσι, αγόραζαν τον νόμο. Πλούτος
και ευμάρεια απ' εδώ. Φτώχεια και μιζέρια απ' την άλλη (πλην των ρασοφόρων και
των "ευνοουμένων" τους).
Χαρακτηριστικός ήταν ο ξεσηκωμός κατά των "αγίων" της Μονής,
στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα. Χρόνια αγώνες στα δικαστήρια. Και τέλος η δικαίωση.
Μετά από χρόνια. (...)
Στην Κατοχή ο Δαφνώνας με την μεγάλη γεωργική παραγωγή του, συνέβαλε
στην τροφοδοσία του νησιού. Μετά τον πόλεμο όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η γεωργία
έχασε την αξία που είχε. Το μεροκάματο στην χώρα πιο δελεαστικό. Η μετανάστευση
(εσωτερική και εξωτερική) και η θάλασσα, μάστιγα για τον τόπο. Η παρακμή (προσωρινά
τουλάχιστο), έχει αρχίσει. Και η καθίζηση στο ανατολικό μέρος του χωριού το 1971,
στάθηκε ανασταλτικός παράγων.
Το καθεστώς της Νέας Μονής επίσης αλλάζει. Οι εναπομείναντες καλόγεροι
εκδιώκονται και καλόγριες παίρνουν την θέση τους. Τα κτήματα της Μονής (όσα έμειναν)
μοιράζονται στους ακτήμονες και τους καλλιεργητές του χωριού. Τα χρόνια περνούν
και οι Δαφνούσοι αρχίζουν να προοδεύουν ξανά. Οι 310 κάτοικοι του χωριού (σήμερα)
και πάνω από τόσοι που ζουν έξω απ' αυτό, διαπρέπουν σ' όλους τους τομείς. Ξεχωριστή
θέση στην Χίο (και όχι μόνο) κατέχουν οι Τεχνίτες και επιχειρηματίες μας. Οι μορφωμένοι
δεν μας λείπουν. Στην Αττική, στην Αμερική και όπου αλλού, ξεχωριστή η θέση τους.
Κάθε καλοκαίρι, όλα τα σπίτια καινούργια και παλιά, γεμίζουν. Οι Δαφνούσοι όπου
κι αν πήγαν, δεν ξέχασαν τον τόπο τους. Το συνάλλαγμα έρχεται άφθονο στους συγγενείς,
μα και για έργα κοινωφελή. Κι εκεί που ζούνε στην ξενιτιά, στην καρδιά τους έχουν
το χωριό.
Η "Αδελφότητα Δαφνουσίων Αττικής" με έδρα τον Πειραιά, ο
"Σύλλογος Δαφνουσίων Αμερικής" και η "Νεολαία Δαφνουσίων Αμερικής"
με έδρα το Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, είναι το δεύτερο σπίτι τους. Και στον Δαφνώνα
ο πολιτιστικός μας σύλλογος και ο ποδοσφαιρικός μας όμιλος, μαζεύουν τα παιδιά
μας και τους εμπνέουν ιδανικά.
Επίσης μεγάλη η προσφορά της Εκκλησίας μας. Ο παπά Παντελής Καλεώδης
σε συνεργασία με την επιτροπή και την συνδρομή των κατοίκων (μονίμων και μη) παράγει
αξιόλογο έργο και αξιοποιεί στο μέγιστο δυνατό κάθε ευκαιρία.
Ο ενοριακός Ναός στη μνήμη του Αγ. Παντελεήμονα (με ωραιότατο καμπαναριό
κτισμένο το 1900), ο Ναός του Αγ. Γεωργίου (αρχαιότερος και πρώην ενοριακός Ναός,
με "ταφείο"), έχουν επισκευασθεί πρόσφατα. Έχει ξανακτισθεί η Παναγιά
της Λαυρίνας πάνω στα θεμέλια της ερειπωμένης απ' τον σεισμό και λαφυραγωγημένης
αρχαίας εκκλησιάς και η "εκ θεμελίων" καινούργια εκκλησιά της Μεταμόρφωσης
του Σωτήρα που δεσπόζει πάνω απ' το χωριό και φαίνεται εκεί ψηλά απ' όλα τα Καμπόχωρα.
Η παράδοση και τα έθιμα του χωριού αναβιώνουν. Οι αποκριές, ο Δαφνούσικος
γάμος, οι παρέες το Πάσχα, η Πρωτομαγιά, το Δεκαπενταύγουστο, τα Κάλαντα, ο Αγιος
Βασίλης ξανάρχονται στο προσκήνιο. Τα παιδιά μας μαθαίνουν παραδοσιακούς χορούς.
Γίνεται προσπάθεια συγκέντρωσης φωτογραφικού υλικού από το παρελθόν και να καταγραφούν
τα λαϊκά ποιήματα του χωριού, καθώς και τα δίστιχα μοιρολόγια.
Η συνένωση των μικρών χωριών της περιοχής στον δήμο Καμποχώρων, βοηθά
την ανάπτυξη και το μέλλον διαγράφεται λαμπρό.(...)
Κείμενο: Βαγγέλης Ρουφάκης
Το
ΦΑΝΑΙ (Αρχαία πόλη) ΧΙΟΣ
Strabo's description commences on the east side of the island, where
the chief town, Chios, was situated, which had a harbour capable of holding 80
ships. His periplus is southwards. He next mentions the Posidium, now Cape Mastico,
the southern point of the island; then Phanae (Thuc. viii. 24), where there was
a deep recess, a temple of Apollo, and a grove of palm-trees. There was also a
point or headland at Phanae (Steph. s. v. Phanai), which Ptolemy also mentions
under the name Phanaea, Livy (xliv. 28) mentions the Promontorium Phanae as a
convenient, place to sail from to Macedonia. It seems to correspond to Port Mesta,
on the western coast...
This extract is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΧΙΟΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
The chief town of Chios, as already observed, had the name of Chios,
though Strabo does not mention the name of the city, but the passage is probably
corrupt. It was on the east side of the island, and is now named Scio, though
it seems to be called Kastro in some maps. The city and its environs are like
Genoa and its territory in miniature. Some authorities (Dionys. Perieg. 535) place
it at the foot of Pellenaeus, which seems to be the same name as Strabo's Pelinaeus.
Probably the name of the high range of Pelinaeus may have extended as far south
as the town of Chios. Chandler could not see either stadium, odeum or theatre,
the usual accompaniments of every Greek town, and we know that Chios had a theatre.
As there was a marble quarry in the vicinity, there was abundance of building
materials. The stones of the old Greek town have, doubtless, been used for building
the modern town, for marbles and basreliefs are seen in the walls of the town
and of the houses.
This extract is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΦΑΝΑΙ (Αρχαία πόλη) ΧΙΟΣ
The southern point of the island of Chios, celebrated for its temple of Apollo and for its excellent wine.
ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
The modern Scio. One of the largest and most famous islands
of the Aegean, lay opposite to the peninsula of Clazomenae, on the coast of Ionia.
It was colonized by the Ionians at the time of their great migration, and remained
an independent and powerful maritime state till the defeat of the Ionian Greeks
by the Persians, B.C. 494, after which the Chians were subjected to the Persians.
The battle of Mycale, 479, freed Chios from the Persian yoke, and it became a
member of the Athenian League, in which it was for a long time the closest and
most favoured ally of Athens; but an unsuccessful attempt to revolt, in 412, led
to its conquest and devastation. Chios was celebrated for its wine and marble.
Of all the States which aspired to the honour of being the birthplace of Homer,
Chios was generally considered by the ancients to have the best claim; and it
numbered among its natives the historian Theopompus, the poet Theocritus, and
other eminent men. Its chief city, Chios (Khio), stood on the eastern side of
the island.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
Chios lies 58 km south of Lesbos, and 8 km from Asia Minor. It had
an area of 842 sq km. A mountain range traverses the island from north to south.
The name Chios, according to some authorities, is of Phoenician origin and means
mastic. Chios is the main source of mastic, a resin of the lentisk tree used as
a varnish and a liqueur flavoring. The island has been occupied since the beginning
of the Bronze Age. After 1000 B.C. Ionian settlers established themselves on Chios,
and in historical times, this island became a member of the Ionic Confederacy.
The common sanctuary was the Panionion in Asia Minor. An important school of sculptors
sprung up in Chios in the sixth century B.C. From 512 to 479 B.C. Chios was under
Persian rule. Thereafter Chios became a member of the Attic Maritime League.
ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΔΕΛΦΙΝΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΧΙΟΣ
Delphinion, a small port situated 15 km N of Chios, served as an Athenian naval base during the Peloponnesian War. The acropolis was destroyed by the Spartans in 412 B.C. It was enclosed by a wall, parts of which have been found, along with several towers. To the NE of the acropolis an artificial platform has been discovered, dating from the end of the 4th c., on which there are the remains of houses datable from the 4th to the 2d c. B.C.
G. Bermond Montanari, ed.
This extract is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited June 2003 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
So called in ancient times because of its abundant pines, it is an
island in the Aegean separated from the W coast of Turkey by a strait 8 km wide.
Its earliest inhabitants included the Pelasgi, the Lydians, and the Carians; later
it was populated by people coming from the island of Euboia. The capital of the
island, also called Chios, is one of the centers that claim to be the birthplace
of Homer. The modern city has developed over the ancient one. It is situated in
a rich industrial zone which made it a commercial center, as is attested by the
first silver stater coins, issued in the late 7th and early 6th c. B.C. with a
sphinx as an emblem. It is known that at the end of the 7th c. B.C. the city had
a democratic regime. It sided with the Persians after their conquest of Asia Minor,
and then fell under their rule. After 477 Chios entered the Delian League, remaining
a member until 412, and then entered into the second constitution under the aegis
of Athens. The center of the ancient city probably corresponded to the site of
the ancient port. Inside the castle there are traces of Roman constructions. A
necropolis of the 6th c. has been excavated, as have archaic houses on isolated
terraces. The museum houses ceramics and sculpture, the finds from the excavations
carried out at Emporio, and architectural fragments and miscellaneous objects
dating between the 7th and 4th c. B.C. A ceramics factory, which had first been
placed at Naucrati, is now attributed to Chios. The ware is characterized by decoration
in black and polychrome on a white ground, and its manufacture flourished towards
the end of the 7th c. B.C., when the products were exported all over the Mediterranean.
From Pliny (HN 36.11) we know that a family of artists was active at Chios: Melas,
Mikkiades, and Archermos, the grandson of Melas and father of Boupalos and Athenis.
Delphinion, a small port situated 15 km N of Chios, served as an Athenian
naval base during the Peloponnesian War. The acropolis was destroyed by the Spartans
in 412 B.C. It was enclosed by a wall, parts of which have been found, along with
several towers. To the NE of the acropolis an artificial platform has been discovered,
dating from the end of the 4th c., on which there are the remains of houses datable
from the 4th to the 2d c. B.C.
Emporio is located 7 km SE of Phyrgi. The horseshoe-shaped port is
open to the SE, and immediately to its N is the hill of the Prophet Elias, 240
m high. The fortified city of the Early Bronze Age was on a small promontory to
the S of the port. Later the settlement moved, occupying the whole hill on which
the acropolis was located, and a large area around its foot. The city was destroyed
and abandoned at the end of the Mycenaean period, ca. 1100 B.C. The pottery shows
that the Mycenaean occupation of Emporio goes from Mycenaean III A to Mycenaean
III C. Beneath the Mycenaean land, there are six levels that seem to correspond
to those at Calcolitico in W Anatolia, and are contemporary with Minoan I in Crete.
The neolithic levels seem to belong to the earliest emergence of the neolithic
cultural age. In the Classical and Roman periods there was a small city near the
port, but in a different location. Between the port and the acropolis there are
four successive retaining walls, one above the other; and on the top of this terrace
there are rich votive deposits dating from the end of the 8th c. to 600 B.C. On
the hill of the Prophet Elias, N of the acropolis, a megaron and a Sanctuary to
Athena have been found. The city was probably abandoned in 600 B.C., while the
sanctuary was frequented intermittently from the 8th c. The temple was constructed
in the middle of the 6th c. and remained in use until the Hellenistic period.
It has a rectangular plan, with a portico and a square cella with a base for the
cult statue and an altar. It was destroyed and rebuilt in the 4th c. B.C. The
votive offerings were scattered on the floor of the cella and heaped behind the
altar. They come from three distinct periods: ca. 600, mid 6th to mid 4th c. B.C.,
and from the period of the reconstruction. The city is outside the acropolis wall
to the W. The houses are of the megaron type, oriented to the S, with two columns
in the portico, a central door, and three internal columns. Others are without
portico, oriented either N or S, and have a square plan. They were abandoned at
the end of the 7th c. B.C. Beside the port are the remains of an apsidal sanctuary
from mid 5th c. with four Ionic prostyle columns; and the remnants of an earlier
4th c. sanctuary. Hellenistic remains are rare. The construction was oriented
to the E, with the entrance before the entrance to the port. The basilica which
in part overlays the temple is perhaps Roman, but the other remains are from the
6th and 7th c. A.D., when the basilica became a church with a baptistery. The
settlement ended with the arrival of the Arabs in A.D. 665.
Pindakas or New Emporio, whose name perhaps derives from pidax, meaning
fountain or spring, is located to the W. It is a small hill about 1.5 km from
the port of Emporio, in the S part of the island of Chios, in a strategic position.
A large polygonal wall has been explored which forms two terraces with the remains
of houses from the Classic and Hellenistic periods. The finds show that the first
period of occupation was not earlier than mid 5th c. B.C., and continued until
the end of the 4th c., from which there are the incomplete remains of a building,
perhaps a temple. On the lower terrace there are late Roman constructions, abandoned
contemporaneously with the houses at the port of Emporio, in the 7th c. A.D.
G. Bermond Montanari, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
One of the Sporades in the Aegean
Sea, separated from the mainland of Asia
Minor by a strait five miles wide in its narrowest part; also the chief town
of this island.
Its origin is lost in the remotest antiquity. In historical times
it became a rich Ionian colony with a great navy, and took an important part in
the Medic wars. Allied with Athens
during the Peloponnesian War, it was conquered by Lacedaemon,
wavered in allegiance between Phillip of Macedon
and the Persians, entered into an alliance with the Romans, and at last became
a Roman possession (70 B.C.). Under the Byzantine Empire it was ravaged by the
Arabs in the eight century, and by the Turkish pirate, Tsachas, in 1089. The Venetians
occupied it from the beginning of the thirteenth century till 1261, and the Genoese
from 1346 to 1566, when it was conquered by Piali Pasha. Since then it has remained
a Turkish possession, except for a short occupation by the Tuscans in 1595 and
by the Venetians in 1694.
In 1822, on the occasion of the Greek insurrection, 30,000 Greeks
were killed or sold as slaves, and 20,000 fled from the island, most of them to
Syros, where they built Hermopolis.
On 22 March 1881, a great earthquake afflicted the island. With some neighbouring
islets Chios forms a sanjak of the archipelago vilayet.
The population is said to be 60,000: 1500 Mussulmans, 400 Catholics,
250 Jews, and the rest Greeks. The town itself (Scio) has 15,000 inhabitants.
Chios is a metropolitan see for the Greeks; they have several churches and schools,
and a library. There is also a Latin bishopric, a suffragan of Naxos.
The fertile valleys of Chios are like vast orchards, in which grow
oranges, lemons, and other fruits. The island also produces wine, mastic, resin
of a lentiscus, used chiefly in perfuming the raki, turpentine, silk and cotton,
wax, marble, and antimony. Chios is one of the sites that lay claim to the honour
of Homer's birthplace; the Dascalopetra,
or Homer's school, a rock where he is said to have taught, is still shown. Chios
is also the birthplace of the tragic poet Ion, the historian Theopompus, the philosopher
Metrodorus, and many artists.
S. Petrides, ed.
Transcribed by: Polychronios N. Moniodis
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
CHIOS: A Historic Island on the Verge of "Discovery"
ΑΓΙΟ ΓΑΛΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Στεφανώνει το βράχο, στο εσωτερικό του οποίου σύμπλεγμα
σπηλαίων μαρτυρεί ανθρώπινη παρουσία από την Νεολιθική εποχή. "Το γαλακτώδες ύδωρ"
έδωσε το όνομα στο χωριό και δημιούργησε σπουδαίο φυσικό διάκοσμο στα σπήλαια,
στην είσοδο των οποίων η εκκλησία της Παναγίας της Αγιογαλούσαινας γιορτάζει στις
22/8. Την πλατεία του χωριού κοσμεί χαρακτηριστική καμάρα και Πύργος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Αμάνης
The village of Aghio Galas has shown continual human existence over the course of 8,000 years. It is located 70 km northwest of the town of Chios and is one of the oldest Neolithic places in the Aegean area. From the 6th century B.C., man lived within the large caves located beneath this village. Archeologists have discovered numerous shells (vase fragments), tools, bones, and worshipping objects dating from the Neolithic period. The caves however, have not been completely examined or explored. These caves are of great interest as they maintain ceilings decorated with stalactites.
Significant remnants of the medieval fortress have been preserved in the village. This village is of substantial importance to researchers for its popular architecture, unique house designs, preservation of local linguistic idioms and the villagers' occupation with agriculture. The inhabitants' homes are held up by one single column, a scene that depicts the most primitive structure possible for permanent residence. This primitive scene in conjunction with the particular architectural scheme of each house designates Aghio Galas as a rare architectural monument on the whole.
This text is cited Sept 2003 from the Chios Prefecture Tourism Committee URL below, which contains image.
ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ (Δήμος) ΧΙΟΣ
ΑΝΑΒΑΤΟΣ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Κρυμμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα, δύσβατο στην ανάβασή του, σαν
ένα κανονικό φρούριο είναι το μεσαιωνικό - βυζαντινό χωριό Ανάβατος που βρίσκεται
στο κέντρο του νησιού: ο "Μυστράς" του Αιγαίου.
Είναι εντυπωσιακό στην εμφάνισή του. Σήμερα είναι ένα έρημο χωριό που κουβαλάει
ως τις μέρες μας την ιστορία του νησιού έτσι που ο επισκέπτης με σεβασμό περιπλανιέται
στα πέτρινα σοκάκια του. Εδώ γράφτηκε ένα από τα κομμάτια της ιστορίας του νησιού,
στην επανάσταση του 1821 και στις σφαγές του 1822. Ήταν ένας τόπος μαρτυρικός,
το τελευταίο προπύργιο της ελευθερίας και το Ζάλογγο της Χίου
που με προδοσία έπεσε στα χέρια του κατακτητή.
Μέχρι και σήμερα μένει ζωντανός ο μεγάλος ταξιάρχης που είναι το μόνο
κτίσμα το οποίο δεσπόζει από μακριά υπερήφανος ανάμεσα στην μυστηριακή γαλήνη
της αέρινης νεκρής αυτής πόλης. Όχι πολύ μακριά από την μοναδική πύλη του τείχους
συναντάς μία επιβλητική οικοδομή που κυριαρχεί ανάμεσα στα κτίσματα της ανατολικής
πλευράς του. Είναι το λεγόμενο "Τριώροφο" που αποτελείται από το λιοτρίβι,
το διδακτήριο, την Δεξαμενή και την εκκλησία της Παναγιάς. Ο οικισμός-μνημείο
είναι ένα ποίημα ομορφιάς χάρη στα πυργωτά σπίτια του, τις αψίδες, τα τόξα και
τα κατακόρυφα σχεδόν καλντερίμια του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Χίου
ΑΥΓΩΝΥΜΑ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Located approximately three kilometers from Nea
Moni, you come upon a vision that only exists in fairy tales. The road takes
you to a well-preserved stone village that has hidden treasures only known to
those seeking mystery and adventure. Today, there are only a few permanent residents
living in the village, however, the summer months bring crowds of people that
fill the little stone houses. There is a precious pine covered forest surrounding
this area that is the most significant forest on the island of Chios. This forest
embraces the villages of Avgonyma and Anavatos
(also known as the Mystras of Chios). The view from the stone square on the west
side of the village offers a breathtaking view of the crystal waters of Elinda
Bay and the Aegean
Sea. On a clear day, visitors will be in awe of the view of the island of
Psara.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Χίου
Σε απόσταση 1 km από τη Νέα
Μονή, πάνω σε ένα βραχώδες ύψωμα, είναι οικιστικά δομημένο το γραφικό χωριό
των ΑΥΓΩΝΥΜΩΝ. Τα σπίτια είναι πετρόκτιστα και οι κάτοικοι λιγοστοί.
Τα Σαββατοκύριακα - χειμώνα καλοκαίρι- παρατηρείται ιδιαίτερη ζωή
από τους ιδιοκτήτες των γραφικών σπιτιών. Τα περισσότερα από τα σπίτια, δείγματα
μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής, έχουν αναστηλωθεί τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιούνται
ως εξοχικές κατοικίες κατοίκων του νησιού. Έτσι τα Αυγώνυμα, μεταξύ των δύο μνημείων
με παγκόσμια ακτινοβολία, έχουν μετατραπεί θέρετρο και μόνιμη στάση όλων των επισκεπτών
της Δυτικής Χίου.
Το ηλιοβασίλεμα, η θέα προς το Αιγαίο
και τα Ψαρά, η μεσαιωνική
Βίγλα και ο πεντακάθαρος γραφικός κόλπος της Ελίντας, είναι μοναδικά κίνητρα για
το σύγχρονο περιηγητή. Οι γεύσεις δε στα ταβερνάκια του χωριού είναι εξαιρετικές.
Μέσα από τη Διαδημοτική συνεργασία με τον όμορο Δήμο
Καμποχώρων, ο Δήμος Ομηρούπολης στοχεύει στην ανάπλαση των ΑΥΓΩΝΥΜΩΝ, με παρεμβάσεις
δημόσιου χαρακτήρα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ομηρούπολης
ΒΟΛΙΣΣΟΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Απέχει από την Χώρα (πρωτεύουσα του νησιού) περίπου 40 χιλιόμετρα.
Έχει μακραίωνη ιστορία και καταλαμβάνει μεγάλη έκταση. Ο ομώνυμος λόφος που είναι
χτισμένη στεφανώνεται από το βυζαντινό κάστρο, τραπεζοειδούς σχήματος με έξι κυκλικούς
πύργους. Στο εσωτερικό του υπήρχαν διάφορες κατασκευές, δεξαμενές και εκκλησίες.
Επικοινωνούσε μέσω σήραγγας με τη θάλασσα και τη συνοικία Πύθωνος. Εδώ εδρεύει
ο Δήμος Αμανής, Δημόσιες Υπηρεσίες και οργανισμοί, Αγροτικό ιατρείο, Σχολεία Α'
και Β' βαθμίδας Εκπαίδευσης, που συγκεντρώνουν τα παιδιά του Δήμου. Ο Μάναγρος
( με προσκοπικό κατασκηνωτικό Κέντρο), τα Μαγεμένα, η Γωνιά, τα Λιμνιά (λιμάνι
που συνδέεται ακτοπλοϊκά με το νησί των Ψαρών), τα Λευκάθια, η Λήμνος, η Λάμψα,
η Αγία Μαρκέλλα δροσίζονται από τα καταγάλανα νερά της θάλασσας. Ανεμόμυλοι και
ερείπια μερικών νερόμυλων καθώς και πλήθος βυζαντινών εκκλησιών κοσμούν τα περίχωρά
της. Στα μεγαλύτερα πανηγύρια (6/8 της μεταμόρφωσης του Σωτήρος και στις 15/8
της κοιμήσεως της Θεοτόκου) αναδεικνύεται η μουσική και χορευτική παράδοση των
κατοίκων. Στις 22/7 το παγχιακό προσκύνημα της τοπικής Αγίας Μαρκέλλας στην ομώνυμη
παραλία, σε μικρή απόσταση από την Βολισσό, συγκεντρώνει πιστούς από όλη την Ελλάδα.
Από το Αγίασμα που είναι τόπος μαρτυρίου, αναβλύζει θερμό σιδηρούχο νερό στο σημείο
που συναντιέται με το κύμα της θάλασσας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΔΙΕΥΧΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Η ευρύτερη περιοχή των Διευχών έχει να επιδείξει τη Μονή των Μουνδών.
Μοναστήρι που ήκμασε στο παρελθόν, άνηκε στη Εξαρχία της Βολισσού - Πυργιού, αλλά
σήμερα έχει εγκαταλειφθεί. Η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη πρόδρομο
και εορτάζει στις 29/8 είναι κατάκοσμη από τοιχογραφίες (475 συνολικά), λαϊκής
τεχνοτροπίας. Η αγιογράφηση έγινε το 1750 από το διάκο Κωνσταντή Καταρρακτούση.
Εδώ μόνασαν πολλοί επιφανείς Χιώτες (Αργέντηδες, Πασπάτηδες, κλπ.)
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΕΓΡΗΓΟΡΟΣ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Μικρό ορεινό χωριό με αρκετή βλάστηση και πηγαία νερά. Η τοποθεσία
που είναι κτισμένο προσφέρει στον επισκέπτη πανοραμική θέα στη θάλασσα του Αιγαίου
ως πέρα στη Μυτιλήνη. Στις 6/8 πανηγυρίζουν τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΕΜΠΟΡΕΙΟΣ (Λιμάνι) ΧΙΟΣ
Ο Εμπορειός είναι ένα μοναδικό μέρος για την Χίο αλλά και την Ελλάδα γενικότερα,
με σπάνια ομορφιά. Λίγο πριν την είσοδο για το Πυργί, αριστερά από το Κέντρο Υγείας
της περιοχής, ξεκινάει ο δρόμος που οδηγεί στον παραθαλάσσιο οικισμό του Εμπορειού.
Αυτό το πολύ όμορφο και γραφικό λιμανάκι έχει πανάρχαια ιστορία. Σ' ολόκληρη την
περιοχή υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα από τον 6ο και 7ο αιώνα π.Χ. Στον λόφο
του Προφήτη Ηλία, που βρίσκεται ανατολικά, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τμήματα παλαιού
οικισμού. Πιστεύεται ότι πρόκειται για το Λευκώνιο που αναφέρει ο Θουκυδίδης.
Στο ιερό του λιμανιού διακρίνονται διάφορες φάσεις από το 690 π.Χ. έως την παλαιοχριστιανική
περίοδο. Εδώ βρέθηκαν λείψανα ενός ναού ιωνικού ρυθμού με εξαιρετική τεχνική.
(...) Η περιοχή αποτελείται κυρίως από εξοχικές κατοικίες. Διαθέτει ενοικιαζόμενα
δωμάτια και πανσιόν, εστιατόρια και καταστήματα. Θεωρείται ιδανικό μέρος για διακοπές.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Χίου
ΚΑΛΑΜΩΤΗ (Κωμόπολη) ΧΙΟΣ
It is a traditional village comprised of two story stone houses and beautifully carved doors. The village has approximately 850 inhabitants who are mainly occupied with the cultivation of fragrant mastic and horticulture in the fertile plain which extends towards Komi.
ΚΑΡΥΕΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Karyes is a beautiful village located southwest of Vrontados and north of the town of Chios with 700 residents. The village is known for its breathtaking new and cool water. Under the shade of the plane and walnut trees, visitors will enjoy local delicacies accompanied by ouzo or beverage and followed by Greek coffee. Many people visit Karyes in the summer, particularly during the festivals on the Feast days of the Birth of the Theotokos (Virgin Mary) and of Aghia Markella.
ΚΑΤΑΒΑΣΗ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Μικρό χωριό απλωμένο γύρω από το ναό της Χιοπολίτιδος Οσίας Ματρώνας
που η μνήμη της τιμάται στις 20/10. Γεννήθηκε κατά τον 13ο ή 14ο αιώνα στη Βολισσό,
από το γένος Σεζένια. Κοντά στη σκήτη της Οσίας αναβλύζει δροσερό πηγαίο νερό
κάτω από τη σκιά του τεράστιου πλάτανου
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΚΕΡΑΜΟΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Μεταξύ Αμανής και Πελινναίου με πυκνή βλάστηση προβάλλει ο Κέραμος γνωστός από την αρχαιότητα από την "κεραμίτιδα γην" και τα μεταλλεία αντιμονίου.
ΚΗΠΟΥΡΙΕΣ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Στους πρόποδες του Δυτικού Πελινναίου σ’ ένα περιβάλλον καταπράσινο οι Κηπουριές είναι ονομαστές για την πέτρινη πλατεία του χωριού, χαρακτηριστικό ιδιαίτερο. Τοπικό πανηγύρι στις 27/7 του Αγίου Παντελεήμονος.
ΚΟΥΡΟΥΝΙΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Οι φιλόπονοι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού παράγουν το "Κουρουνιώτικο
κρασί" που θυμίζει τον "Αριούσιο Οίνο" της αρχαιότητας. Το αξιόλογο εκκλησιαστικό
μουσείο που στεγάζεται στο κτήριο του σχολείου είναι ο φύλακας της πολιτιστικής
παράδοσης της περιοχής. Αγροτικό ιατρείο οργανωμένο με σύστημα τηλεϊατρικής παρέχει
τις υπηρεσίες του. Στη θέση Ερινός του παλιού χωριού σώζονται ίχνη πολυγωνικού
τείχους και ανασκαφές έφεραν στο φως επιγραφή του Ηρακλέους. Τοπικό πανηγύρι στις
26/9.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΚΩΜΗ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Komi is located 4 kilometers south of the village of Kalamoti and is amongst the
loveliest beaches of Chios. Its shallow, warm waters and fine sandy shores are
suitable for beach games and sunbathing. There are apartments, rooms to let, restaurants,
taverns, bars and discos available to meet all visitors' interests. The permanent
residents of Komi are few and occupy their time with fishing and horticulture.
The majority of Kalamoti's residents live in Komi during the summer.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Χίου
ΛΕΠΤΟΠΟΔΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Σκαρφαλωμένα στο ψηλότερο σημείο του ορεινού αυχένα Τσόμπου. Οριοθετείται
μεταξύ Αμανής και Πελινναίου από τους ποταμούς Καμπούσικο και Αρβανό. Τα σπίτια
χτισμένα σε επαφή το ένα με το άλλο σχηματίζουν εξωτερικά ένα συνεχόμενο τοίχο.
Οι δρόμοι περνούν κάτω από τις στοές - τα σκεπαστά - που η είσοδος τους στολίζεται
από τοξωτές καμάρες. Αφθονα ερείπια αρχαίων κτισμάτων μαρτυρούν την ανθρώπινη
παρουσία από παλιά. Στις 8/9 Γενέθλιο της Θεοτόκου γίνεται τοπικό πανηγύρι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΜΕΓΑΣ ΛΙΜΝΙΩΝΑΣ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Megas Limnionas is renowned for its fine, sandy beach. Located approximately 3 kilometers from the village, they are comprised of many summerhouses, most of which belong to the inhabitants of Thymiana. Over the last few years, the area became known as a result of its expansive development of tourism with the establishment of rooms for rent, small hotels, taverns, cafeterias and bars.
ΜΕΛΑΝΙΟΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Ακρωτήρι που κατοικείται από την αρχαιότητα λόγω της θέσεως του. ο
Μαύρος Γκρεμός (Μέλαινα άκρα) έδωσε το όνομά του στο χωριό, που υπήρξε τόπος μαρτυρίου
κατά την σφαγή της Χίου από τους τούρκους στο σημείο όπου υπάρχει το μνημείο των
πεσόντων. Βάσεις οχυρωματικών έργων (κάστρο με πύργο) διακρίνονται στην θέση Πύργος.
Το αιολικό πάρκο της ΔΕΗ υποκατέστησε τους παλαιούς ανεμόμυλους. Τα ηλιοβασιλέματα
είναι μοναδικά στη Μέλαινα Ακρα. Τοπικό πανηγύρι στις 17/7 της Αγίας Μαρίνας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Αμάνης
ΝΕΝΗΤΟΥΡΙΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Ιδιόρρυθμα χωροταξικά κατανεμημένοι και σαφώς οροθετημένοι οι τέσσερις
οικισμοί Χαμέτος, Ψαρός, Κοσμάδος και Αντραχλιάς συναποτελούν το χωριό με κοινό
σημείο αναφοράς την εκκλησία του Ταχιάρχη, πετρόκτιστο κιόσκι και καμπαναριό,
που γιορτάζει στις 6/9. Στις όχθες του ποταμού, που ανά δύο χωρίζει τους οικισμούς,
το ξωκλήσι της Παναγιάς της Ευαγγελίστριας είναι χτισμένο σε θολωτή υπερυψωμένη
βάση και οι παλιοί νερόμυλοι έχουν πια σιγήσει. Γραφική παραλία του χωριού, ο
άγιος Γιώργης, έχει παμπάλαιο εκκλησάκι αφιερωμένο στην μνήμη του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Αμάνης
ΠΑΡΠΑΡΙΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού ζουν σε 300μ. υψόμετρο. Στην πλατεία
με το αγροτικό ιατρείο και τα καφενεία - εστιατόρια γίνονται τα τοπικά πανηγύρια
(26/7 Αγ. Παρασκευής, 26/9 Αγ. Ιωάννου Θεολόγου). Πηγαία νερά αναβλύζουν από την
περιοχή της Παναγίας της Παγούσαινας όπου κείται το ομώνυμο ξωκλήσι Β.Δ. του χωριού.
Η Ζανακούντα, παραλιακή περιοχή του χωριού έχει εκκλησάκι αφιερωμένο στον Αγιο
Ισίδωρο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Αμάνης
ΠΙΡΑΜΑΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Βρίσκεται σε υψόμετρο 220 μέτρων ΒΔ της Βολισσού και σε απόσταση 4
χιλιομέτρων. Ο ενετικός πύργος κοντά στην Απλάδα (πλατεία του χωριού), το σχολικό
κτήριο που στεγάζει τον Πολιτιστικό Σύλλογο, τα διάσπαρτα μικρά εκκλησάκια και
ο ναός του Αγ. Ιωάννου Προδρόμου με το ομώνυμο πανηγύρι στις 29/8, είναι τα σημαντικότερα
στοιχεία του χωριού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Αμάνης
ΠΙΣΠΙΛΟΥΝΤΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
ΠΟΤΑΜΙΑ (Εγκαταλειμμένος οικισμός) ΧΙΟΣ
Νεόδμητο χωριό. Είναι ο τόπος που μεταφέρθηκαν οι κάτοικοι της Παλιάς
Ποταμιάς που είναι κτισμένη στη συμβολή δύο ποταμών. Αρχαίο χωριό με πολλές δρυς,
πηγαία νερά, παλιά κτίσματα και λείψανα ανεμόμυλων. Από το ύψωμα της Παναγίας
της Δέσποινας η θέα είναι πανοραμική. 1/7 των Αγίων Αναργύρων και 17/1 του Αγίου
Αντωνίου, πανηγυρίζουν. Ανεμογεννήτριες εγκατεστημένες από τη ΔΕΗ παράγουν ενέργεια
στο αιολικό πάρκο της Νέας Ποταμιάς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΤΡΥΠΕΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Χωριό χτισμένο με μεράκι από ντόπιους τεχνίτες της πέτρας. Η "Καλογερότρυπα"
είναι σπηλιά σχεδόν άγνωστη. Πολλά εκκλησάκια και ξωκλήσια απλώνονται στην αγροτική
αυτή περιοχή. Σε μικρή απόσταση από τις Τρύπες σώζεται ο νερόμυλος στην ομώνυμη
τοποθεσία. Η παραλία της Εζουσας δροσίζει τους λουόμενους. Στην 1/9 ο Αγιος Συμεών
τιμάται πανηγυρικά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΦΥΤΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Τόπος με πλούσια βλάστηση, που πιθανώς ονόμασε το χωριό, κατοικημένος
από παλιά. Περιστοιχιζόταν από φρούριο, ενώ ο αμυντικός Πύργος ορθώνεται από το
1516. Περιηγητές του προηγούμενου αιώνος εκθειάζουν ιδιαιτέρως την περιοχή για
το φυσικό της κάλλος και προπαντός για την πλούσια πηγή του χωριού, που έδινε
κίνηση σε οκτώ μύλους. Το τοπικό πανηγύρι είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Αγίας
Μαρίνας 17/7.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Αμάνης
ΧΑΛΑΝΔΡΑ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Τα Χάλανδρα είναι χτισμένα μέσα σε παλιό φρούριο που τα ίχνη του είναι
ορατά και σήμερα σκαρφαλωμένα σε μία από τις απόκρημνες και καταπράσινες πλαγιές
της Αμανής. Κάτω από τα Χάλανδρα βρίσκεται ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Καμίνι
με την εκκλησία του Αγίου Μόδεστου. Στις 26/7 μνήμη της Αγίας Παρασκευής πανηγυρίζουν.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίa, του Δήμου Αμάνης
ΧΙΟΣ (Πόλη) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΧΙΟΣ (Πόλη) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ (Οικισμός) ΧΙΟΣ
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
