Εμφανίζονται 32 τίτλοι με αναζήτηση: Βιότοποι στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Περιφέρεια ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟΣ (Κάστρο) ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΕΥΡΩΤΑΣ (Ποταμός) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ (Δήμος) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ (Δήμος) ΛΑΚΩΝΙΑ
(Ορη Γιδοβούνι, Χιονοβούνι, Γαϊδουροβούνι, Κοράκια, Καλογεροβούνι, Κουλοχέρα και περιοχή Μονεμβασιάς).
ΜΟΝΗ ΕΛΩΝΑΣ (Μοναστήρι) ΚΥΝΟΥΡΙΑ
ΤΑΫΓΕΤΟΣ (Βουνό) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ (Δήμος) ΛΑΚΩΝΙΑ
Ορη Γιδοβούνι, Χιονοβούνι, Γαϊδουροβούνι, Κορακιά, Καλογεροβούνι, Κουλοχέρα και περιοχή Μονεμβασιάς
ΤΑΙΝΑΡΟΝ (Ακρωτήρι) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
ΓΙΑΛΟΒΑ (Χωριό) ΠΥΛΟΣ
Η λιμνοθάλασσα του Διβαρίου βρίσκεται στο βόρειο μέρος του Όρμου του Ναβαρίνου στην Πύλο, μεταξύ της Γιάλοβας και της νήσου Σφακτηρίας. Από το 1987 είναι καταφύγιο υδρόβιων πουλιών στο οποίο απαγορεύεται το κυνήγι. Στο χώρο της λιμνοθάλασσας έχει παρατηρηθεί στάθμευση πολλών υδρόβιων πουλιών όπως είναι: οι πάπιες, οι φαλαρίδες, οι κορμοράνοι, οι ερωδιοί, οι λευκοτσικνιάδες, οι αργυροτσικνιάδες, οι κύκνοι, οι αγριόκυκνοι, οι καλαμόκιρκοι καθώς και τα σπάνια είδη όπως είναι : οι γερανοί και τα φοινικόπτερα. Αποτελεί δε άριστο τόπο για ερευνητικές εργασίες της ορνιθοπανίδας και της υδρόβιας ζωής καθώς και για παρατηρήσεις της άγριας ζωής από επισκέπτες με σχετικά ενδιαφέροντα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΜΑΛΗ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΡΑ
Το δάσος Αιγάλεω-Μάλης Τριφυλλίας βρίσκεται στις ανατολικές κυρίως
πλαγιές της οροσειράς του Αιγάλεω, που αρχίζει ανατολικά της Κυπαρισσίας και καταλήγει
ανατολικά της Χώρας, με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο. Το όνομα του δάσους προέρχεται
από την ομώνυμη κοινότητα της Μάλης που βρίσκεται στο οροπέδιο της Μάλης και υπάγεται
στο Δασαρχείο Κυπαρισσίας.
Η διαχείρισή του γίνεται από το Δασαρχείο Καλαμάτας με μελέτη που
καλύπτει εκταση 108.000 στρέμματα και φυτοκοινωνικά ανήκει :
α) Στα ψυχροόρια της ζώνης QUERSETALIA ILIKIS και στον αυξητικό χώρο του QUERSION
ILIKIS και στην φυτοκοινωνική ένωση του ADRACHNOQUERCETUM ILIKIS
β) στα θερμοόρια των φυλλοβόλων δασών της ζώνης βλάστησης QUERCETALIA PUBESCENSTIS
και ειδικότερα του αυξητικού παραμεσογειακού χώρου του OSTRIO-CARPINION της φυτοκοινωνικής
ένωσης του COCCIFERO - CARPINETUM.
Τα κυριότερα δενδρώδη είδη του δάσους είναι: η αριά (Quercus ilex),
η πλατύφυλλος δρυς (Quercus conferta), το πουρνάρι (Q. Coccifeva) και η χνοώδης
δρυς.
Στα χαμηλότερα σημεία υπάρχουν η κουμαριά (Arbutus unedo), το ρείκι
( Erica verticilata) και ο φράζος (Fraxinus ornos). Στα διάκενα και στις μερικά
δασοσκεπείς εκτάσεις συναντιόνται τα είδη : ασφάκα, αφάνα, ξυλαφάνα, αγριαπιδιά,
κουνούκλα, πτέρη, σπάρτο, ρίγανη, αγριολούπινα κ.ά.
Η πιο πάνω βλάστηση ανταποκρίνεται στις κλιματολογικές συνθήκες της
περιοχής και αναπτύχθηκε χωρίς την επίδραση του ανθρώπου.
Τα πετρώματα του δάσους είναι κυρίως κροκαλοπαγή Μεσσηνίας : άστρωτα,
αποστραγγυλωμένα και συνεκτικά, με στοιχεία ασβεστολιθικά και κερατολιθικά της
ζώνης της Πίνδου καθώς και ασβεστολιθικά της ζώνης Τριπόλεως με ακανόνιστες παρεμβολές
από ιλούχες μάργες.
Το κλίμα στο δάσος είναι μεταβατικό με πολλές βροχές, ήπιο χειμώνα
και μέσο μεσογειακό καλοκαίρι. Οι άνεμοι είναι βορειοδυτικοί, οι χιονοπτώσεις
σπάνιες, ώστε να ευνοείται η δασική ξηροθερμοβιοτέρα βλάστηση.
Λόγω των πετρωμάτων δεν υπάρχουν πολλές πηγές ενώ το υδρολογικό δίκτυο
του δάσους αποτελείται κυρίως από μικρά υδάτινα ρεύματα τα οποία τροφοδοτούνται
αποκλειστικά από τις βροχοπτώσεις.
Η πρόσβαση στο δάσος γίνεται από τον δρόμο Κυπαρισσίας-Μάλης ή, νοτιότερα
από το δρόμο της Χώρας-Τουλούπα Χάνια-Μεταξάδων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ (Νησάκι) ΜΕΘΩΝΗ
Η νήσος Σαπιέντζα βρίσκεται 2 χλμ. νότια της Μεθώνης, στην οποία ανήκει
διοικητικά, είναι ακατοίκητη και έχει μήκος 6.5 χλμ. και έκταση 8.500 στρέμματων.
Η πρόσβαση στο νησί γίνεται από τη Μεθώνη με μικρά πλοιάρια, που προσαράζουν στην
ανατολική ακτή της, η οποία είναι πιο προσιτή και υπήνεμη.
Το σχήμα της είναι επίμηκες και αποτελείται από δύο τμήματα τα οποία
ενώνονται στη θέση Λαιμός με στενή λωρίδα γης, 250 μ. Είναι βραχώδης εκτός από
μια μικρή έκταση 50 περίπου στρεμμάτων, γύρω από την οποία έχει αναπτυχθεί δάσος
κουμαριάς και φυλίκης σε δενδρώδη κατάσταση.
Το δάσος αυτό έχει χαρακτηρισθεί ως «αισθητικό δάσος» και αποτελεί
μια τυπική μορφή του αδιατάρακτου μεσογειακού δάσους. Το κλίμα της είναι μεσογειακό
με αρκετές βροχές κατά το χειμώνα, αλλά χωρίς πόσιμο νερό.
Από το 1982 αποτελεί καταφύγιο θηραμάτων και από το Δασαρχείο Καλαμάτας
έχουν απελευθερωθεί σ΄αυτό κατά διαστήματα φασιανοί, ορτύκια, πέρδικες τσουκάρ,
αίγαγροι Κρήτης, αγριοπρόβατα Μουφλόν, μπεκάτσες και περιστεροειδή. Τα φτερωτά
θηράματα το χειμώνα και την άνοιξη τρέφονται κυρίως με κούμαρα, σχοινόκαρπο και
την ποώδη βλάστηση, ενώ το καλοκαίρι λόγω της ξηρασίας απαιτείται συμπληρωματική
τροφή. Για την ύδρευσή τους έχουν δημιουργηθεί εγκαταστάσεις δεξαμενών, απαραίτητων
για την ανάπτυξη του φτερωτού θηράματος.
Το κυνήγι στην περιοχή επιτρέπεται μόνο με ειδική άδεια από το Δασαρχείο
και για συγκεκριμένες εποχές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
Στην ανατολική πλευρά του νησιού βρίσκεται ένας βραχώδης όρμος με
το όνομα Μαγαζάκια όπου υπάρχει ένας καλός μώλος. Από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι
που οδηγεί στην καρδιά του νησιού. Εκεί οι ορεινοί όγκοι δημιουργούν ένα φυσικό
οχυρό γύρω από την προστατευόμενη κοιλάδα, όπου σ' αυτή διατηρείται ανέπαφο ένα
θαύμα της φύσης, το μοναδικό στην Μεσόγειο Δάσος από Κουμαριές. Αποτελείται από
δένδρα και όχι θάμνους, με ύψος που ξεπερνάει τα 10 -12 μ., τα οποία αναπτύσσονται
τόσο πολύ λόγω απομόνωσης και κλιματολογικών συνθηκών εδώ και 10.000 περίπου χρόνια.
Το δάσος και η γύρω περιοχή εκτάσεως 24 εκταρίων, έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο
της φύσης από το έτος 1986. Πριν από το δάσος αυτό αποκαλύπτεται ένα ασυνήθιστο
θέαμα: στο βάθος της κατάφυτης κοιλάδας στο κέντρο του νησιού αντί για βλάστηση
υπάρχει ένα πορτοκαλοκίτρινο πλάτωμα. Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο πέτρωμα που
σχηματίστηκε από τεράστιες ποσότητες γύρης που συσσωρεύτηταν εκεί. Η κοιλάδα αυτή
ονομάζεται Σπαρτόλακκα και είναι για τους επιστήμονες η καλύτερη πηγή πληροφοριών
για την ηλικία του δάσους.
Οι γύρω πλαγιές σκεπάζονται από πυκνά πουρνάρια, μυρτιές, αγριελιές,
ασπάλαθους, αριές, φιλύκια, σκοίνα, και αγριολούλουδα. Η βλάστηση είναι άγρια
και πυκνή. Μέσα σ' αυτήν ζουν κοπάδια από άγρια ζώα και πτηνά. Εδώ συναντάμε κοπάδια
από άγριους κρητικούς αίγαγρους (τα γνωστά κρικρί) καθώς και αγριοπρόβατα (μουφλόν).
Μέσα από την βλάστηση ξεπετάγονται φασιανοί, πέρδικες, ορτύκια, αγριοπερίστερα,
μπεκάτσες, τσίχλες.
Συνήθως ο επισκέπτης συναντά στην εξερεύνησή του τους παραπάνω κατοίκους
του νησιού. Η περιοχή είναι ελεγχόμενη από την δασική υπηρεσία και επιτρέπεται
το κυνήγι σ' αυτήν για λίγους μόνο μήνες και για συγκεκριμένο αριθμό θηραμάτων
με την επιτήρηση συνοδού. Έτσι με τον τρόπο αυτό προστατεύονται οι πληθυσμοί των
ζώων.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μεθώνης
ΤΑΫΓΕΤΟΣ (Βουνό) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Το δάσος του κεντρικού Ταύγετου εκτείνεται στην περιοχή της Αλαγονίας καταλαμβάνοντας έκταση 131.000 στρέμματα και ανήκει διοικητικά, στις κοινότητες Νέδουσας, Αλαγονίας, Αρτεμισίας, Πηγών, Λαδά, Καρβελίου, Ελαιοχωρίου, Πηγαδίων, Βέργας και Αλτομιρών της επαρχίας Καλαμάτας, στις κοινότητες Νεοχωρίου και Δυρραχίου της επαρχίας Μεγαλόπολης και στις κοινότητες Καστορείου και Σουστιάνων της επαρχίας Λακεδαίμονος.
Η πρόσβαση στο δάσος γίνεται από :
1) την εθνική οδό Καλαμάτας-Σπάρτης
2) το δρόμο Μεγαλόπολης-Λεονταρίου-Δυρράχι
3) το δρόμο Σπάρτης-Καστορείου-Γεωργίτσι
4) το δρόμο Καλαμάτας-Σωτηριανίκων-Αλτομιρά
5) το δρόμο Θουρίας-Δυρραχίου.
Τα δασοπονικά προϊόντα είναι : η ελάτη η ελληνική (ABIES CEPHALONICA), η μαύρη πεύκη (PINUS NIGRA), η λεύκη, ο πλάτανος, ο φράξος, ο κέδρος, η δρυς, η κουμαριά, η ρίκη, το σπάρτο, η φιλύκη, το χρυσόξυλο, η καστανιά κ.ά.
Η πανίδα είναι πλούσια σε ερπετά, που είναι αποτέλεσμα του μεγάλου υψομετρικού εύρους των ζεστών συνθηκών και του πετρώδους με ανοικτή βλάστηση τοπίου, ενώ δεν υστερεί σε πουλιά και θηλαστικά. Έχουν έως σήμερα παρατηρηθεί 85 είδη πουλιών, 19 θηλαστικών ζώων, και 33 ερπετών και αμφιβίων. Σήμερα κυριαρχούν τα είδη όπως είναι: η αλεπού, ο ασβός, το κουνάβι, ο λαγός, ο αγριόγατος, το τσακάλι, ο σκαντζόχειρος, ο χρυσαετός, το διπλοσάϊνο, η πετροπέρδικα, η κουκουβάγια, ο γκιώνης, το βραχοκιρκίνεζο, ο κόρακας, η γερακότσιχλα, ο χουχουριστής κ.ά. Τα πετρώματα του εδάφους είναι ασβεστολιθικά στις ψηλότερες θέσεις και κρυσταλλικοί σχιστόλιθοι σε χαμηλότερο υψόμετρο, που δίνουν αργιλομαρμαρυγιακά εδάφη καλών φυσικών ιδιοτήτων για την δασική βλάστηση. Το κλίμα του δάσους ηπειρωτικό με πολύ ψυχρό χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι, όπου τις θερμές ημέρες του θέρους, διαδέχονται ψυχρές νύκτες.
.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
