Η πόλη της Πάτρας αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος για διαμονή,
γεμάτο με ιστορικά μέρη αλλά και προσαρμοσμένο στους σύγχρονους ρυθμούς. Βρίσκεται
στη βορειοδυτική Πελοπόννησο
και έχει πληθυσμό 250.000 κατοίκων.
Είναι η περιφερειακή πρωτεύουσα της Δυτικής Ελλάδος και, ως μεγάλο
λιμάνι, αποτελεί την πόρτα της Ελλάδος στην Ιταλία
και τη Δυτική Ευρώπη. Η Πάτρα είναι μία πόλη με καλή ρυμοτομία και με αρκετά αξιοθέατα.
Διαθέτει πανέμορφες και φημισμένες πλατείες όπως η Πλατεία Γεωργίου Α' με το Δημοτικό
Θέατρο “Απόλλων”, αντίγραφο της Σκάλας του Μιλάνου,
τα Ψηλά Αλώνια και η Πλατεία Τριών Συμμάχων με το περίφημο ρολόι. Η εκκλησία του
Αγίου Ανδρέα στην οποία φυλάσσεται η κάρα του Αποστόλου είναι από τις μεγαλοπρεπέστερες
της Ελλάδας. Σημαντικά αξιοθέατα
αποτελούν το Κάστρο,
Ενετικό φρούριο που υψώνεται στη θέση της αρχαίας ακρόπολης στην κορυφή του λόφου
του Παναχαϊκού όρους, το
Ρωμαϊκό Ωδείο που
κτίσθηκε το 2ο μ.Χ. αιώνα καθώς και το
Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης στο οποίο φυλάσσονται σημαντικά ευρήματα της
περιοχής. Η φημισμένη εταιρία παραγωγής κρασιών Achaia-Claus έχει τις εγκαταστάσεις
της έξω από την πόλη. Η πόλη είναι διάσημη για το καρναβάλι της το οποίο γίνεται
κάθε Φεβρουάριο. Η νεολαία της Πάτρας, μαζί με τους νέους του Πανεπιστημίου, οργανώνονται
σε groups, ντύνονται με αποκριάτικα κοστούμια, χορεύουν στους δρόμους, κάνουν
parties και συμμετέχουν σε εκδηλώσεις και στη μεγάλη παρέλαση της αποκριάς. Χιλιάδες
άνθρωποι συμμετέχουν κάθε χρονιά σε αυτό το φαντασμαγορικό πανηγύρι.
Η Πάτρα βρίσκεται σε απόσταση μόνον 220χλμ από την Αθήνα,
με την οποία τη συνδέει μία οδός ταχείας κυκλοφορίας και μια κοινή καθώς και σιδηροδρομική
γραμμή. Με την οδό Αντιρρίου
-Ιτέας -Θερμοπυλών
συνδέεται με τη Βόρεια Ελλάδα, ενώ η οδός Αντιρρίου-
Μεσολογγίου - Αρτας
- Ιωαννίνων τη συνδέει με
τη Δυτική Στερεά και την Ήπειρο.
Υπάρχει επίσης οδική σύνδεση με τη Νότια Πελοπόννησο με την οδό Πύργου
- Καλαμάτας, ενώ υπάρχει
και οδική σύνδεση με την Κεντρική Πελοπόννησο. Εξάλλου η Πάτρα μπορεί να αποτελέσει
σημείο εξόρμησης για την επίσκεψη των σπουδαιότερων αρχαιολογικών μνημείων της
χώρας μας, μνημείων με παγκόσμια ακτινοβολία (Αθήνα
- Ολυμπία - Δελφοί
- Επίδαυρος - Μυκήνες
- Μιστράς).
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Λιμένος
Πατρών.
Το λιμάνι της Πάτρας έχει στο παρελθόν παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην
οικονομική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας
από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της. Υπήρξε σημαντικό εισαγωγικό και εξαγωγικό
κέντρο της χώρας μας.
Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη του Πειραιά,
η κίνηση άρχισε να λιγοστεύει. Το 1893 που έγινε η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου
με συνέπεια να συνδεθεί το Αιγαίο
με το Ιόνιο και να μειωθεί
έτσι η θαλάσσια απόσταση μεταξύ της Πάτρας και του Πειραιά
καθώς δεν ήταν υποχρεωτικός πλέον ο περίπλους της Πελοποννήσου.
Μεγάλη ήταν η συμβολή του λιμανιού στην υπερπόντια μετανάστευση ιδιαίτερα στα
τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Κύριο μέσο μεταφοράς των μεταναστών
μέχρι και τη δεκαετία του 1960 προτού γίνει άνισος ο συναγωνισμός με το αεροπλάνο
αποτελούσαν τα υπερωκεάνια - που συχνά προσέγγιζαν και στην Πάτρα.
Το ελληνικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική έως το 1907, οπότε
και ιδρύθηκε η πρώτη ελληνική ωκεανοπόρος επιβατική γραμμή, το διακινούσαν ξένες
ακτοπλοϊκές γραμμές. Δύο τέτοιες εταιρίες, που τα υπερωκεάνιά τους προσέγγιζαν
στην Πάτρα ήταν η γερμανική “Hambourg American Line” και κυρίως η
αυστριακή “Austro Americana” που κατ’εξοχήν μετέφερε Έλληνες
μετανάστες στην Αμερική έως το 1907.
Τα πρώτα χρόνια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το λιμάνι βρισκόταν σε
μαρασμό μέχρι προ 30ετίας οπότε άρχισε να λειτουργεί η σύνδεση Ελλάδας
- Ιταλίας με F/B.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Λιμένος
Πατρών.
Η Γεωγραφική θέση της Πάτρας προσφέρεται για ημερήσιες αποδράσεις.
Σε απόσταση μιας ώρας βρίσκεται η Ολυμπία
ενώ σε δύο ώρες φθάνει κανείς στους Δελφούς
ή στις Μυκήνες.
Σε λιγότερο από δύο ώρες μπορείς να βρίσκεσαι στο χιονοδρομικό κέντρο
του Χελμού, στα Σπήλαια
Καστριών, στην Κλειτορία
ή στο γραφικό Γαλαξίδι.
Σε 45 λεπτά φθάνεις εύκολα στη Ναύπακτο
ή στις θαυμάσιες παραλίες της Ακράτας.
Όμορφα ψαροχώρια όπως το Μοναστηράκι,
το Αιτωλικό και η Βασιλική
στην απέναντι όχθη ή ο Ψαθόπυργος
και οι Αλυκές βρίσκονται σε
άμεση γειτνίαση με την Πάτρα.
Οι ομορφιές του Αιγίου
και ο Βιότοπος της Στροφυλιάς με την μοναδική παραλία της Καλογριάς
προφέρονται για βόλτες ή θαλασσινή απόλαυση.
Αλλά και η απόβαση στην Ζάκυνθο
ή την Κεφαλονιά και την Ιθάκη
είναι προσιτή χάρις στα σύγχρονα ταχύτατα πλοία που ξεκινούν από Πάτρα ή Κυλλήνη
με πολλά δρομολόγια ημερησίως.
Η μαγεία της ροής του ποταμού και η πλούσια βλάστηση σας περιμένει
σε απόσταση μιας ώρας στα Τριπόταμα
της Αχαϊας ή στον Εύηνο
της Αιτωλοακαρνανίας όπου
μπορείτε να δοκιμάσετε και τις συγκινήσεις του rafting.
Δίπλα ακριβώς όμως στην Πάτρα σας περιμένει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες
περιοχές της Ελλάδας. Η όμορφη
φύση και το παραδοσιακό οινοποιείο της Αχάια Κλάους με την όμορφη θέα και την
προκλητική μαυροδάφνη σίγουρα θα σας ενθουσιάσουν.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Η ιστορία της Πάτρας κατά την γραπτή παράδοση
Η ιστορία της Πάτρας ήταν γνωστή ως πρόσφατα μόνον από την γραπτή
παράδοση. Σύμφωνα με αυτήν, ιδρύθηκε από τους Αχαιούς της Σπάρτης, οι οποίοι με
επικεφαλής τον Πρευγένη και το γιο του Πατρέα ήλθαν εδώ, όταν εκδιώχθηκαν από
τους Δωριείς, κατά την κάθοδο των τελευταίων στην Πελοπόννησο
τον 11ο αι. π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μυκηναϊκής εποχής. Αλλά και οι Αχαιοί του
Αργους, που εκδιώχθηκαν επίσης από τους Δωριείς, με επικεφαλής τον Τισαμενό κατέλαβαν
την Ανατολική Αχαϊα ύστερα από πολιορκία της Ελίκης.
Από τους Ίωνες ολόκληρη η Αχαϊα ονομαζόταν ως τότε Ιωνία, αλλά και Αιγιαλός είτε
από το βασιλέα της Σικυώνος Αιγιαλό είτε γιατί εκτεινόταν κατά μήκος του αιγιαλού
(παραλία). Οι Ίωνες αρχικά κατέφυγαν στην Αθήνα
και από εκεί στη Μικρά Ασία,
όπου ίδρυσαν δώδεκα πόλεις, την Ιωνική Δωδεκάπολη, σ' ανάμνηση των δώδεκα πόλεων
που άφησαν πίσω τους.
Ο Πρευγένης με τον Πατρέα, όταν έφθασαν εδώ, συνένωσαν τρεις ιωνικές
πολίχνες, την Αρόη, τη Μεσάτι
και την Ανθεια, και με κέντρο
την Αρόη ίδρυσαν μια νέα πόλη, τις Πάτρες, που έλαβε το όνομά της από τον Πατρέα.
Ήταν δε σε πληθυντικό αριθμό λόγω της συνένωσης πολλών οικισμών. Από τις τρεις
αυτές πολίχνες παλαιότερη ήταν η Αρόη. Οικιστής της ήταν ο Εύμηλος, ο οποίος με
τη βοήθεια του Τριπτόλεμου από την Ελευσίνα εισήγαγε την καλλιέργεια των δημητριακών.
Ο Εύμηλος μαζί με τον Τριπτόλεμο οίκισαν ακολούθως την Ανθεια, η οποία έλαβε το
όνομά της από το γιο του Ευμήλου Ανθεία. Στη Μεσάτι τέλος λατρευόταν ο Διόνυσος.
Κατ' άλλη παράδοση ο Ευρύπυλος, γιος του Ευαίμονος, βασιλιάς της Θεσσαλίας,
μετά τον Τρωϊκό Πόλεμο, επικεφαλής των Θεσσαλών ίδρυσε στην Αρόη αποικία.
Μετά τη μυκηναϊκή εποχή η Πάτρα, ευρισκόμενη στην περιφέρεια του ελληνικού
χώρου και μακρυά από τα μεγάλα κέντρα της εποχής, Αθήνα, Σπάρτη,
Κόρινθο, Χαλκίδα, κλπ., δεν
παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στα μεγάλα γεγονότα και στις πολιτικές εξελίξεις
που συμβαίνουν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν στέλνει αποικίες, δεν λαμβάνει ενεργό
μέρος στους περσικούς πολέμους και στον πελοποννησιακό πόλεμο, αλλά ούτε και στις
πολεμικές συγκρούσεις του 4ου αι. π.Χ. Η πρωτοβουλία των κινήσεων όλο αυτό το
διάστημα ανήκει στην Ανατολική Αχαϊα. Αντιθέτως από το 280 π.Χ. και μετά, όταν
πρωτοστατεί στην ίδρυση του Β' Αχαϊκού Κοινού μαζί με τις πόλεις Δύμη,
Τριταία και Φαρές,
η πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων για πρώτη φορά μεταφέρεται στη Δ. Αχαϊα.
Αργότερα και μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας το 146 π.Χ. και την κατάκτηση
της Κορίνθου η Πάτρα παίζει ουσιαστικό πλέον ρόλο μια και ιδρύεται από τον Αύγουστο
ρωμαϊκή αποικία.
Ακριβώς η περιθωριοποίηση από πολιτική άποψη της Πάτρας στις προ του
146 π.Χ. περιόδους φαίνεται ότι στάθηκε η αιτία ώστε γεγονότα τοπικής εμβέλειας
να μην καταγραφούν από τους αρχαίους ιστορικούς, παρά μόνον όσα συνδέθηκαν με
μία από τις μεγάλες πόλεις της εποχής. Έτσι γνωρίζουμε ότι αν και δεν συμμετείχε
στον πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.), ο Αλκιβιάδης πρότεινε στους Πατρείς
να κατασκευάσουν μακρά τείχη για να συνδέσουν την περί την ακρόπολη πόλη με το
λιμάνι.
Η ιστορία της Πάτρας μετά τις ανασκαφές
Με τη βοήθεια των ανασκαφών, κυρίως των σωστικών σε οικόπεδα, πολλά
κενά στην ιστορία της πόλης καλύπτονται, αλλά και πολλά από τα παραδιδόμενα από
τους αρχαίους συγγραφείς αναιρούνται.
Έτσι από τα μέχρι στιγμής στοιχεία γίνεται φανερό ότι η Πάτρα πρωτοκατοικείται
την Πρωτοελλαδική Περίοδο, δηλαδή την 3η χιλιετία π.Χ., και όχι στο τέλος της
2ης χιλιετίας π.Χ. Τα αρχαιότατα αυτά ίχνη της, με τη μορφή μικρού οικισμού, έχουν
εντοπιστεί στην περιοχή της σημερινής Αρόης. Κατά την επόμενη Μεσοελλαδική Περίοδο,
πρώτο μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ., ιδρύεται ένας ακόμη οικισμός στην περιοχή της.
Όμως η Πάτρα διέρχεται την πρώτη μεγάλη ακμή της κατά την επόμενη υστεροελλαδική
ή μυκηναϊκή περίοδο (1580-1100 π.Χ.). Η πληθώρα των μυκηναϊκών νεκροταφείων και
των οικισμών που βρέθηκαν τόσο μέσα στην πόλη (στην οδό Γερμανού), όσο και γύρω
από αυτήν, στη Βούντενη, στην Αρόη, στη Σαμακιά, στο Γηροκομειό, στο Πετρωτό
(Αχάια-Κλάους), στην Κρήνη,
στο Σαραβάλι, στην Καλλιθέα
και αλλού, δείχνουν όχι μόνον ότι ο πληθυσμός έχει αυξηθεί σημαντικά, αλλά και
ότι έχουν αναπτυχθεί σχέσεις και με άλλες περιοχές.
Ο συνοικισμός της Πάτρας στο τέλος της μυκηναϊκής εποχής φαίνεται
ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια θρησκευτική ένωση και ίδρυση μιας κοινής λατρείας
προς τιμήν της Αρτέμιδος, που για το λόγο αυτόν αποκλήθηκε και Τρικλαρία, από
τους τρεις κλάρους (κλήρους, οι τρεις οικισμοί που προϋπήρχαν) και που συμμετείχαν
στα δρώμενα. Ο ναός της Αρτέμιδος τοποθετείται με μεγάλη πιθανότητα στην περιοχή
του Βελβιτσίου, απ' όπου προέρχονται τρία σπουδαία γλυπτά από το αέτωμα κλασικού
ναού. Πρόσφατο επιγραφικό εύρημα τοποθετεί τη Μεσάτι στην περιοχή των Συχαινών
και της Βούντενης. Αν δεχθούμε ως αληθή τη μαρτυρία των αρχαίων πηγών ότι η Πάτρα
ιδρύθηκε στην Αρόη, τότε η τελευταία πρέπει να αναζητηθεί στη θέση του μεσαιωνικού
κάστρου και της σημερινής Αρόης. Απομένει η ταύτιση της Aνθειας, για την οποία
η πιθανότερη θέση είναι ο λόφος Μυγδαλιά του Πετρωτού. Η ακρόπολη της αρχαίας
Πάτρας, μυκηναϊκή και κλασική, βρίσκεται κάτω από το μεσαιωνικό κάστρο, σε βάθος
τουλάχιστον 20 μέτρων και η ανασκαφή της παρουσιάζει αρκετά προβλήματα. Αν ποτέ
γίνει, θα έλθουν στο φως τα λείψανα σημαντικών ναών, όπως της Αρτέμιδος Λαφρίας,
της Παναχαϊδος Αθηνάς, κλπ.
Από τις επόμενες γεωμετρική και αρχαϊκή εποχή λίγα στοιχεία έχουν
εντοπιστεί, και δείχνουν τη βαθμιαία εξασθένηση των οικισμών της Πάτρας. Αντιθέτως
την κλασική περίοδο (5ος και 4ος αι. π.Χ.) φαίνεται ότι γίνεται στην πραγματικότητα
ο πολιτικός συνοικισμός της Πάτρας και η οργάνωσή της σε πόλη, διότι τότε, μέσα
του 5ου αι. π.Χ., ιδρύεται το αρχαιότερο νεκροταφείο της, γνωστό ως Βόρειο νεκροταφείο.
Η παράδοση επομένως για τον Πατρέα είναι κατά πάσα πιθανότητα νεότερο δημιούργημα,
ίσως των ελληνιστικών χρόνων, όταν οι περισσότερες ελληνικές πόλεις εφεύρισκαν
οικιστές για να ερμηνεύσουν το όνομά τους.
Η παράδοση για τα μακρά τείχη του Αλκιβιάδη φαίνεται ότι στηρίζεται
σε πραγματικό γεγονός, διότι ίχνη τους εντοπίστηκαν σε σωστική ανασκαφή.
Την ελληνιστική εποχή, από το 323-146 π.Χ., η πόλη απλώνεται προς
τη θάλασσα και ιδρύεται και δεύτερο νεκροταφείο, το Νότιο. Τη μεγαλύτερη, όμως,
ακμή στην ιστορία της η Πάτρα διέρχεται κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, όταν το λιμάνι
της, εξαιτίας της καταστροφής της Κορίνθου, παίζει πλέον πρωτεύοντα ρόλο στην
επικοινωνία Ελλάδας και Ιταλίας. Εξάλλου, η ίδρυση της ρωμαϊκής αποικίας το 14
π.Χ. από τον Αύγουστο δίνει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση με την εγκατάσταση ρωμαίων
βετεράνων, τη δημιουργία κτηματολογίου, την παροχή προνομίων, την ίδρυση βιοτεχνίας,
με σημαντικότερη εκείνη των πήλινων λυχναριών που εξάγονται σχεδόν σε όλο τον
τότε γνωστό κόσμο, και τη δημιουργία τουλάχιστον δύο βιοτεχνικών ζωνών, την κατασκευή
επαρχιακών δρόμων που την καθιστούν συγκοινωνιακό κέντρο, την επίστρωση των δρόμων
της πόλης με λίθινες πλάκες Αστακού, την ανέγερση ναών και δημόσιων κτηρίων, την
εισαγωγή ξένων λατρειών κλπ. Η πόλη απλώνεται ως τη θάλασσα, και ο πληθυσμός της
μεγαλώνει με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δύο ακόμη νεκροταφεία, το Ανατολικό και
το Νοτιοανατολικό. Η ύπαιθρος αναδιοργανώνεται και η εκμετάλλευση της γης γίνεται
πλέον μέσω των αγροικιών. Στην Πάτρα εκχωρείται από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες
το δικαίωμα να κόβει και δικά της νομίσματα, στα οποία αναγράφονται τα αρχικά
CAAP, τα οποία είχαν μεταγραφεί παλαιότερα σε Colonia Augusta Aroe Patrensis,
δηλαδή Αποικία του Αυγούστου στην Αρόη της Πάτρας. Πρόσφατα όμως βρέθηκε νόμισμα
με ανεπτυγμένο τον τύπο της συντομογραφίας, στον οποίο διαβάζουμε Colonia Augusta
Aroe Patrensis, δηλαδή Αποικία του Αυγούστου στην αχαϊκή Πάτρα.
Αλλά και μεγάλα δημόσια κτίρια και άλλες ευεργεσίες προς την πόλη
προσέφεραν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, όπως το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, το ρωμαϊκό υδραγωγείο,
το ρωμαϊκό Ωδείο κλπ., πράγμα που αποδεικνύεται από τις αναθηματικές προς τιμή
τους επιγραφές που βρέθηκαν και στις οποίες χαρακτηρίζονται ως ευεργέτες. Η Πάτρα
είναι πλέον μια κοσμοπολίτικη πόλη. Από το τέλος, όμως, του 3ου αι.μ.Χ. και στο
εξής αρχίζει να παρακμάζει, πιθανότατα εξαιτίας ενός ισχυρότατου σεισμού που έπληξε
ολόκληρη τη βορειοδυτική Πελοπόννησο γύρω στο 300 μ.Χ.
Μεσαιωνική και Νεότερη Περίοδος
Παρόλα αυτά, μικρές αναλαμπές υπάρχουν, όπως την παλαιοχριστιανική
και πρωτοβυζαντινή περίοδο (4ος-6ος αι. μ.Χ.), όταν ιδρύονται πάλι νέες βιοτεχνίες.
Τότε κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάζεται και το βυζαντινό κάστρο στη θέση της
αρχαίας ακρόπολης, από τον Ιουστινιανό, το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει ως σήμερα
με προσθήκες και επισκευές των Φράγκων και των Τούρκων. Η πόλη έχει περιοριστεί
κοντά στο κάστρο. Στα μέσα του 9ου αι. μ.Χ. γνωρίζουμε από την παράδοση της πλούσιας
Δανιηλίδος ότι η Πάτρα ακμάζει. Έκτοτε ακολουθεί τις τύχες του βυζαντινού κράτους.
Από το 13ο αι. και μετά. ανήκει άλλοτε στους Φράγκους, άλλοτε στους Βυζαντινούς,
άλλοτε στους Ενετούς και άλλοτε στους Τούρκους με σημαντικότερους σταθμούς της
πορείας αυτής την περίοδο από το 1266 ως το 1430, όταν περιέρχεται στους Φράγκους,
ακολούθως στο Βυζάντιο, και από το 1458 στους Τούρκους. Από το 1687 έως το 1715
στους Ενετούς και πάλι στους Τούρκους μέχρι την Επανάσταση του 1821. Μετά την
απελευθέρωση, η Πάτρα αναπτύσσεται ταχύτατα χάρη στο λιμάνι της και το εμπόριο
που διεξάγεται μέσω αυτού. Ωραία νεοκλασικά κτίρια κοσμούν την πόλη, της οποίας
οι δρόμοι καταλήγουν στη θάλασσα, ώστε να μην αποκόπτεται από τη ζωογόνο δύναμη
της τελευταίας. Η καλλιτεχνική και πνευματική ζωή είναι έντονη. Σταδιακά αναπτύσσεται
και η μεγάλη βιομηχανία με αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση του πληθυσμού της.
Σήμερα η Πάτρα περιλαμβάνεται μέσα στις σπουδαιότερες ελληνικές πόλεις, και το
λιμάνι της εξακολουθεί να παίζει τον πρωτεύοντα εκείνο ρόλο που έπαιζε και κατά
τη διάρκεια ολόκληρης της μακραίωνης ιστορίας της.
Κείμενο: Μιχάλης Πετρόπουλος, αρχαιολόγος, ΣΤ' ΕΚΠΑ
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας/a>
Τηλέφωνο: +30 2610 623390
Φαξ: +30 2610 623005
Το Κάστρο της Πάτρας υψώνεται στους βόρειους πρόποδες του Παναχαϊκού. Το κάστρο της Πάτρας κατασκευάστηκε το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα μ.Χ. και καταλαμβάνει τη θέση της αρχαίας Ακρόπολης. Το Κάστρο αποτελείται από έναν ευρύ και επιμήκη εξωτερικό περίβολο με πύργους και προμαχώνες, τις τρεις πλευρές του οποίου περιέβαλε τάφρος. Η επιφάνεια που καλύπτει μαζί με τα τείχη είναι περίπου 22.600 μ2. Η είσοδος βρίσκεται στο μέσον της ανατολικής του πλευράς. Στο βορειοανατολικό τμήμα του, πάνω σε φυσικό ανάχωμα, υψώνεται ο εσωτερικός περίβολος με έξι πύργους περιμετρικά, το Εξαπύργιο.
Η συνεχής χρήση του Κάστρου από την ίδρυσή του μέχρι τους νεώτερους χρόνους για την άμυνα της περιοχής αλλά και ως διοικητικού και στρατιωτικού κέντρου είχε ως συνέπεια τις συνεχείς προσθήκες και επισκευές των τειχών, μαρτυρίες όλων των λαών που πέρασαν από αυτό. Το Κάστρο πολιορκείται το 805 μ.Χ. από τους Σλάβους και τους Σαρακηνούς, η ήττα των οποίων αποδίδεται σε θαύμα του πολιούχου αγίου Ανδρέα. Φράγκοι ιππότες καταλαμβάνουν το 1205 την Πάτρα και προχωρούν στη διαμόρφωση κυρίως του εσωτερικού περιβόλου του Κάστρου. Το 1408 η Πάτρα παραχωρείται από τον Πάπα έναντι μισθώματος στους Ενετούς, βασικότερο έργο των οποίων αποτελεί ο κυκλικός προμαχώνας στο βορειοδυτικό άκρο της οχύρωσης. Ο Δεσπότης του Μυστρά Κωνσταντίνος Παλαιολόγος καταλαμβάνει το 1430 το Κάστρο και τότε προστίθενται δύο πύργοι στη νότια πλευρά και στο βορειοανατολικό άκρο του εσωτερικού περιβόλου, στη δυτική πλευρά του οποίου κατασκευάζονται επίσης οκτώ ημικυκλικά τόξα. Το 1458 το Κάστρο παραδίδεται στους Οθωμανούς, οι επεμβάσεις των οποίων είναι ορατές σε όλα σχεδόν τα τμήματά του. Τα Βόρεια Τείχη ενισχύονται από έναν κυκλικό πύργο, ενώ στη νοτιοανατολική γωνία του εξωτερικού περιβόλου και στο βορειοανατολικό τμήμα του Εξαπύργιου κατασκευάζονται πολυγωνικοί προμαχώνες. Την ίδια εποχή στο εσωτερικό του Κάστρου ανεγείρονται διοικητικά κτίρια και ένα τζαμί, τμήμα του οποίου διατηρείται ώς σήμερα σε ικανό ύψος.
Το 1687 οι ενετικές δυνάμεις του Francesco Morosini κυριεύουν το Κάστρο, το 1715 όμως ανακαταλαμβάνεται από τους Οθωμα-νούς. Απελευθερώνεται το 1828 από τον Γάλλο στρατηγό Maison και παραδίδεται στον Ελληνικό στρατό. Από το 1950 μέχρι το 1975 το Κάστρο ανήκε στο Δήμο Πατρέων. Έκτοτε περιήλθε στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού λειτουργώντας ως αρχαιολογικός χώρος αρμοδιότητας της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Πηγή: Στερέωση-ανάπλαση Βορείων Τειχών και φωτισμός ανάδειξης Κάστρου Πάτρας Νομού Αχαιας, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς, 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ISBN 978-960-386-143-0
Το Κάστρο της Πάτρας χτίστηκε κατά το β΄ μισό του 6ου μ.Χ. αιώνα,
επάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης. Βρίσκεται σ΄ ένα χαμηλό λόφο του Παναχαϊκού
σε απόσταση 800 μέτρων περίπου από την ακτή. Τα τείχη του περικλείουν μία έκταση
22.725 τ.μ. και αποτελείται από έναν τριγωνικό εξωτερικό περίβολο, ενισχυμένο
με πύργους και προμαχώνες, που προστατεύονταν αρχικά από βαθιά τάφρο και ένα εσωτερικό
περίβολο που υψώνεται στη Β.Α. γωνία και επίσης περιβάλλεται από τάφρο.
Κατασκευάστηκε απ' τον Ιουστινιανό μετά τον καταστροφικό σεισμό του
551 με υλικά προχριστιανικών οικοδομημάτων για την άμυνα της περιοχής και των
κατοίκων της. Στους αιώνες που ακολούθησαν και έως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε
σε αδιάκοπη χρήση για την άμυνα της πόλης, αλλά και ως διοικητικό και στρατιωτικό
κέντρο.
Στους Βυζαντινούς αιώνες, μέχρι τον ερχομό των Φράγκων (1205) το πολιόρκησαν
Σλάβοι, Σαρακηνοί, Βούλγαροι, Νορμανδοί κ.α. χωρίς όμως να μπορέσουν να το κατακτήσουν.
Στα 805 μ.Χ. οι κάτοικοι της πόλης πολιορκήθηκαν στο κάστρο από Σκλάβους και Σαρακηνούς
και η νίκη τους, που αποδόθηκε σε θαύμα του πολιούχου Αγίου Ανδρέα, ήταν σημαντική
για την αναχαίτιση των βαρβαρικών επιδρομών στην Πελοπόννησο.
Οι Φράγκοι σταυροφόροι, το μεγάλωσαν, το ενίσχυσαν και άνοιξαν τάφρο
στις τρεις πλευρές του. Το 1278 υποθηκεύτηκε στο Λατίνο Αρχιεπίσκοπο, ενώ το 1408
παραχωρήθηκε από τον Πάπα για πέντε χρόνια και έναντι μισθώματος, στους Ενετούς.
Στα χέρια του Λατίνου Αρχιεπισκόπου έμεινε έως το 1430 που απελευθερώθηκε από
τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο Κωνσταντίνος προχώρησε σε προσθήκες και επισκευές
των τειχών.
Σκλαβώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πέρασε στα χέρια των Ελλήνων
το 1828 μετά την απελευθέρωσή του από το Γάλλο στρατηγό Μαιζόν.
Στα χρόνια 1941-1944 ήταν στη γερμανική κατοχή από την οποία ελευθερώθηκε
μαζί με την Πάτρα στις 4 Οκτωβρίου 1944. Από το 1973 το Κάστρο είναι στην εποπτεία
της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στο λυόμενο θεατράκι (640 θέσεων) που
βρίσκεται στο εσωτερικό περίβολο, φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οι οικοδομικές φάσεις που διακρίνονται σήμερα στο κάστρο αποτελούν
μαρτυρία των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του για
την επισκευή του και την προσαρμογή στις εξελίξεις της πολεμικής τεχνολογίας.
Σε ειδική εσοχή στην τοιχοποιία, είναι εντοιχισμένος κορμός αγάλματος
και κεφάλι ανδρός των ρωμαϊκών χρόνων. Το παραμορφωμένο αυτό άγαλμα πήρε μυθικές
διαστάσεις στα μάτια των κατοίκων της Πάτρας. Εγινε το στοιχειό της πόλης, η «Πατρινέλα».
Η παράδοση λέει ότι ήταν γυναίκα μεταμορφωμένη σε άντρα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας,
που φυλάει την πόλη από επιδημίες και κλαίει τις νύχτες, όταν πεθαίνει κάποιος
γνωστός Πατρινός.
Κάστρο:
ανοικτό 8.00 π.μ. - 6.00 μ.μ. εκτός Δευτέρας
8.00 π.μ. - 3.00 μ.μ. Κυριακή (είσοδος ελεύθερη)
Τηλ. 2610623390
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Το κτίριο του Δημοτικού
Θεάτρου "Απόλλων" ανηγέρθη το 1872 βάσει σχεδίων του Γερμανού αρχιτέκτονα
Ernst Ziller. Είναι κτίριο με χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής
του 19ου αιώνα. Κατασκευάσθηκε ως θέατρο και ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία
της πόλεως των Πατρών.
Εργασίες συντήρησης στο θέατρο έχουν πραγματοποιηθεί σε τακτά χρονικά
διαστήματα.
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα ΝΑ του κέντρου της Πάτρας,
βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας ACHAIA CLAUSS που ξεχωρίζει ως ένα
από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.
Ιδρυτής της, ήταν ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους που ήρθε στην Πάτρα το
1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις
εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή που τον μάγεψε με το φυσικό της κάλος. Αγόρασε
ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και κατέληξε στη δημιουργία
του Κάστρου - Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861 ίδρυσε την
εταιρία ACHAIA CLAUSS και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του μεταξύ των οποίων
και η Μαυροδάφνη Πάτρας, κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά.
Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη
ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό
τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στα 200.000 άτομα.
Επισκέψεις:
καθημερινά από 09.00 έως 17.00
Τηλ. 2610325051 έως 2610325059.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Το Δημοτικό Θέατρο "ΑΠΟΛΛΩΝ", βρίσκεται στην πλατεία Γεωργίου
Α΄, χαρακτηρίζεται ως το εντυπωσιακότερο αρχιτεκτονικό στολίδι της Πάτρας ενώ
είναι ένα από τα πρώτα θέατρα όπερας στην Ευρώπη. Κατασκευάστηκε το 1872, βάση
των σχεδίων του Γερμανού Αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ και με την οικονομική συνεισφορά
των εμπόρων της Πάτρας.
Διαθέτει τρεις σειρές θεωρείων επενδυμένες με κόκκινο βελούδο, γαλαρία,
υπερώο και πλατεία. Από τον πρώτο χρόνο της κατασκευής του, οι Πατρινοί είχαν
την ευκαιρία ν' απολαύσουν παραστάσεις μελοδράματος μεγάλων συνθετών όπως Βέρντι,
Απολλόνι, Πατσίνι, Ρίτσι, Ντονιτσέλι, Μπιζέ, όπως και παραστάσεις όπερας, οπερέτας.
Από τη σκηνή του πέρασαν αργότερα μεγάλοι ελληνικοί θίασοι όπως των Κοτοπούλη,
Μυράτ, Κυβέλη, Πλέσσα, ενώ στη διάρκεια της Αποκριάς φιλοξενούσε χοροεσπερίδες
και χορούς μπαλ μασκέ για να ταυτιστεί από τη δεκαετία του 1950 με τη διοργάνωση
των περίφημων και μοναδικών στο Πανελλήνιο "Μπουρμπουλιών".
Από το 1988 το Δημοτικό Θέατρο, αποτελεί τη μόνιμη στέγη του Δημοτικού
Περιφερειακού Θεάτρου της Πάτρας (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ) που διακόπτει τις παραστάσεις του
μόνο την περίοδο του Καρναβαλιού, όταν η παράδοση επιτάσσει ν' αρχίσουν οι χοροί
και βεβαίως τα "Μπουρμπούλια"!
Τηλ. 2610273613
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Νεοκλασικό κτίριο του Δανού αρχιτέκτονα CH. E. Hansen το οποίο λειτούργησε
σαν νοσοκομείο από το 1872 έως το 1973. Μετά από εργασίες αποκατάστασης εσωτερικών
και εξωτερικών όψεων το 1991 αρχίζει η λειτουργία του ως Πολιτιστικού Πολύκεντρου
της Πάτρας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Διατηρητέο κτίριο στην Ανω πόλη της Πάτρας, κτίστηκε πριν από 500
χρόνια και από τότε μέχρι σήμερα λειτουργούν σ’ αυτό χαμάμ τούρκικα θερμόλουτρα).
Είναι το μοναδικό που λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα
και με ένα όμοιό του στο Παρίσι
είναι τα μοναδικά που απόμειναν ενεργά στην Ευρώπη.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, τα πέτρινα κτίσματα των Δημοτικών
Σφαγείων λειτουργούσαν έως το 1998 και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι εργασίες αποκατάστασης
για την μετατροπή του χώρου σε μεγάλο εκθεσιακό κέντρο τοπικών προϊόντων.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Το πρώτο Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Ελλάδος,
λειτουργεί από το 1927 ως δημοτική επιχείρηση. Σήμερα ανήκει στη ΔΕΗ έπειτα από
ειδική παραχώρηση της κυβέρνησης το 1967.
Βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή 8 χλμ νοτιοανατολικά του κέντρου της
Πάτρας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 2610 580100
Φαξ: +30 2610 325051
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του κέντρου
της Πάτρας,
βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας Achaia Clauss που ξεχωρίζει ως ένα
από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.
Ιδρυτής της, ήταν ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους, που ήρθε στην Πάτρα
το 1854 για να εργαστεί σε μια γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από
τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή που τον μάγεψε με το φυσικό της κάλλος.
Αγόρασε ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και κατέληξε στη
δημιουργία του Κάστρου-Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861
ίδρυσε την εταιρία Achaia Clauss και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του, μεταξύ
των οποίων και η Μαυροδάφνη Πάτρας, κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή
αγορά.
Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη
ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό
τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στα 200.000 άτομα.
Ο πευκόφυτος αυτός λόφος αποκαλείται η "βεράντα" του Πατραϊκού
κόλπου για την εξαιρετική θέα που προσφέρει.
Το Δασύλλιο προσφέρεται για περιπάτους αναψυχής αλλά και για τζόκινγκ.
Περπατιέται ευχάριστα, χάρη στους διαμορφωμένους δρομίσκους που το διασχίζουν
και το δροσερό ίσκιο που προσφέρουν τα πανύψηλα δέντρα.
Υπάρχει Δημοτικό τουριστικό περίπτερο εναρμονισμένο στο περιβάλλον
από το οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει την Πάτρα, το λιμάνι, τον Πατραϊκό αλλά
και τις χαμηλές ακτές της περιοχής του Μεσολογγίου έως τα βουνά της Ρούμελης.
Τις απογευματινές ώρες η κίνηση αυξάνεται καθώς πολλοί είναι εκείνοι που ανηφορίζουν
στο Δασύλλιο για να δουν τον Πατραϊκό να βάφεται πορφυροκόκκινος από τα μοναδικά
χρώματα του ηλιοβασιλέματος.
Η πευκοφύτευση του Δασυλλίου έγινε το Μάρτη του 1916 από μαθητές των
Δημοτικών Σχολείων, των δύο Γυμνασίων και της Εμπορικής Σχολής, κάτω από την επίβλεψη
του Αυστριακού δασολόγου Στέγγελ. Η ιδέα της δεντροφύτευσης του άγονου λόφου,
ήταν του Ανδρέα Μιχαλόπουλου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης. Πριν ονομαζόταν Καλαμογδάρτη, επειδή εκεί βρισκόταν η οικία του Καλαμογδάρτη. Επίσημη ονομασία της ήταν Όθωνος. Μετά το 1862 ονομαζόταν Εθνική. Όταν, όμως, στο βασιλικό θρόνο ήταν το 1863 ο Γεώργιος Α΄ πήρε το όνομά του. Το 1902 πήρε τη σημερινή μορφή, καθώς ισοπεδώθηκε και δενδροφυτεύτηκε. Ήταν χώρος που γίνονταν εθνικοί χοροί, υπαίθριες συγκεντρώσεις, κυρίως πολιτικού ενδιαφέροντος. Ήταν η πλατεία με τα κέντρα και τα καφενεία. Από το 1875 υπήρχαν τα συντριβάνια τα οποία στοίχισαν 70.000 δρχ το ένα. Υπέρογκο ποσό με τις οικονομικές δυνατότητες της τότε Ελλάδας και Πάτρας. Ήταν η πλατεία του πολιτικού και πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης, ο χώρος που φιλοξενούνταν οι πιο σημαντικές δραστηριότητες. Στα καφενεία της πλατείας τραγουδούσαν Ιταλοί αοιδοί. Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το γεγονός, γιατί η Πάτρα της Μπελ Επόκ, αποτέλεσε σημαντική πολιτιστική πόλη και οι επαφές της με τη Δύση ήταν συχνές και υψηλού επιπέδου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συναυλίες όπερας τελούνταν στο θέατρο της πλατείας Γεωργίου, το γνωστό θέατρο «Απόλλων». Η σημερινή πλατεία Γεωργίου εξακολουθεί να αποτελεί την πλατεία των πολιτικών συναντήσεων, των συλλαλητηρίων, των πολιτιστικών δρωμένων και κυρίως η πλατεία των καρναβαλικών εκδηλώσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Η πλατεία που φέρει το όνομα της γυναίκας του βασιλιά Γεωργίου Α΄,
Όλγας. Λεγόταν πλατεία Ομονοίας. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σ' αυτή την πλατεία
έπαιζε ως παιδί ο Κωστής Παλαμάς, καθώς η οικία του βρισκόταν λίγο πιο πάνω επί
της Κορίνθου, στη διασταύρωση με την Κολοκοτρώνη. Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό
σχέδιο προοριζόταν για αγορά δημητριακών, κατόπιν όμως δενδροφυτεύθηκε και ονομάστηκε
«Της βασίλισσας το περιβόλι». Σήμερα αυτή η πλατεία έχει μετονομασθεί σε πλατεία
«Εθνικής Αντίστασης».
Η συγκεκριμένη πλατεία φέρει το όνομα των Τριών Συμμαχικών Δυνάμεων
με την Ελλάδα στον αγώνα για την απελευθέρωση. Αυτές οι δυνάμεις ήταν η Αγγλία,
η Γαλλία και η Ρωσία. Πριν η πλατεία λεγόταν πλατεία Τελωνείου, επειδή εκεί κοντά
βρισκόταν το τελωνείο.
Εθεωρείτο η καλύτερη πλατεία της πόλης. Ήταν γήλοφος με πλάτωμα. Εκεί βρίσκονταν σταφιδάλωνα, σε πιο ψηλό μέρος σε σχέση με τις σταφιδοφυτείες. Η περιοχή από τα Υψηλά Αλώνια μέχρι το ναό της Αγίας Αικατερίνης, ονομαζόταν «Ελληνικό», λόγω της πληθώρας των αρχαιολογικών ευρημάτων. Το 1857 άρχισε ισοπέδωση μέρους της πλατείας και ολοκληρώθηκε το 1881 από το δήμαρχο Βεν. Ρούφο από τον οποίο πήρε τότε και το όνομά της. Πριν λεγόταν πλατείας Άρτας. Το 1863 ορκίστηκε η εθνοφυλακή εκεί. Υπήρχαν 5 βρύσες στην πλατεία. Το 1883 κατασκευάσθηκε εξέδρα για μουσική και εγκαταστάθηκαν 15 κρυστάλλινοι φανοί. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας έβοσκαν πρόβατα. Στο κάτω μέρος της υπήρχαν κρεοπωλεία. Το 1905 η πλατεία είχε πέντε καφενεία όπου διανυκτέρευαν. Αυτό αποτελεί στοιχείο της πληθώρας και 24ώρου βάσεως διασκέδασης και ψυχαγωγίας των Πατρινών. Στις 22-11-1821 οι Τούρκοι καταδίωξαν τους Έλληνες μέχρι το ύψος της πλατείας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Η΄ είχε αγοράσει έκταση 25 στρεμμάτων στη νότια πλευρά της πλατείας για να κτίσει ανάκτορο. Αυτό βέβαια δεν έγινε καθώς ο γιος του βασιλιά που κληρονόμησε αυτή την έκταση την πούλησε. Το 1944 στην πλατεία αυτή απαγχονίστηκαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Στις 20-3-1923 έγινε τελετή αποκαλυπτηρίων του χάλκινου ανδριάντος του μητροπολίτη Παλαιών Γερμανού και στις 24-3-1953 της προτομής του Κωστή Παλαμά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Πρόκειται για την πλατεία προς το τέρμα της οδού Ερμού. Σε εκείνη
την περιοχή υπήρχε αγορά από τα αρχαία χρόνια. Το Μαρκάτο προέρχεται από τη λατινική
λέξη Mercurius (Ερμής). Δηλαδή, είναι η πλατεία του Ερμή, πλατεία της αγοράς.
Πιθανολογείται ότι ονομάστηκε έτσι μετά την απελευθέρωση από Κεφαλλονίτες και
Ζακυνθινούς. Προς τιμή όμως, του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της
Ελλάδας, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 1972 μετονομάσθηκε σε πλατεία
Καποδιστρίου και στήθηκε εκεί προτομή του.
Η πλατεία αυτή πήρε το όνομά της από το Θωμά Βούδ, που ήρθε στην Πάτρα
το 1843 από την Αγγλία και λόγω της οικονομικής ανάπτυξης του λιμανιού ένεκα του
εμπορίου σταφίδας, δελεάστηκε από αυτό και ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο εμπόριο.
Το 1894 πέθανε ενώ ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Πάτρα. Διεύθυνε το μεγάλο σταφιδικό
οίκο του Μπαρφ. Η περιοχή γύρω από την έπαυλη του πήρε το όνομά του. Τώρα αυτή
η πλατεία έχει μετονομασθεί σε πλατεία Αγωνιστών του 1821 ως ελάχιστο φόρο τιμής
στους αγωνιστές της ένδοξης επανάστασης.
Η πλατεία φέρει το όνομα της οικογένειας που έμενε εκεί της οικογένειας
Μαρούδα. Πρώτα λεγόταν πλατεία Γιαννιά, προς τιμή του Γεωργίου Γιαννιά ή Δεληγιώργη
του Γιαννιά. Τον Απρίλιο του 1821 οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο Γιαννιά και του πρότειναν
να παραδοθεί, αλλά αυτός και οι σύντροφοί του το αρνήθηκαν. Σε δημοτικά τραγούδια
αναφέρονται οι άθλοι του Γιαννιά.
Βρίσκεται εκεί που τελειώνουν οι σκάλες Γεροκωστοπούλου και Πατρέως.
Πήρε το όνομά της από την ημερομηνία συγκέντρωσης των αγωνιστών της Ελληνικής
Επανάστασης και του όρκου που έδωσαν στον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να υπερασπίσουν
την ελευθερία της πατρίδας μας. Η παλαιά ονομασία προέρχεται από το ναό του Αγίου
Γεωργίου που βρισκόταν εκεί.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Λιμένος
Πατρών.
Στη συνοικία της Πάτρας Νέος δρόμος μεταξύ της παλαιάς και της νέας
εθνικής οδού υπάρχει περιφραγμένος αρχαιολογικός χώρος όπου βρίσκεται η γέφυρα
του Μείλιχου (Παυσανία). Αποτελείται από 2 καμάρες και βάσεις από πελεκητές πέτρες
και τούβλινα τόξα. Ονομάστηκε γέφυρα του Παυσανία γιατί όπως λέγεται πέρασε από
εκεί ο περιηγητής πηγαίνοντας προς το Αίγιο
από την Πάτρα. Το όνομα του ποταμού ήταν Αμείλιχος (σκληρός) γιατί κάθε χρόνο
εκεί γίνονταν ανθρωποθυσίες προς εκτόνωση της θεάς Αρτεμης η οποία οργίστηκε και
έφερε αρρώστιες , θανάτους και ξηρασία της γης, επειδή 2 νέοι, η Κομαιθώ και ο
Μελάνιππος, μην έχοντας πουθενά αλλού να πάνε για να χαρούν τον έρωτά τους αφού
οι δικοί τους δεν τους άφηναν να παντρευτούν κατέφευγαν στο ναό. Με την παρέμβαση
όμως του Ευρύπυλου που πρόσφερε στη θεά λάρνακα με το άγαλμα του Διονύσου η θεά
ηρέμησε και σταμάτησαν οι ανθρωποθυσίες. Έτσι άλλαξε και η ονομασία του ποταμού
σε Μείλιχος (ήρεμος).
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Το συναντάμε στην οδό Κορίνθου 241 και Κολοκοτρώνη όπου το ισόγειο
έχει μετατραπεί σε κατάστημα και ο πάνω όροφος μένει ερειπωμένος χρόνια τώρα αφού
ο Δήμος δεν έχει καταφέρει ως τώρα να το αγοράσει από τον ιδιώτη που το έχει σήμερα
και να το αξιοποιήσει όπως αρμόζει σε ένα σπίτι γεμάτο ιστορία.
Σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε το 1859 ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής Κωστής
Παλαμάς όπου και έζησε σε αυτό ως το 1865 πηγαίνοντας έπειτα να μείνει στο θείο
του στο Μεσολόγγι αφού έμεινε
νωρίς ορφανός από γονείς. Αφού συνέβησαν αυτά το σπίτι για κάποιο διάστημα λειτούργησε
ως σχολείο θηλέων.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Το σημερινό πηγάδι του Αγ. Ανδρέα παραπλεύρως του παλαιού Ι. Ναού
το οποίο άλλοτε ήταν πηγή της θεάς Δήμητρας που λειτουργούσε και σαν μαντείο.
Σώζεται επιγραφή "ΝΗΜΕΡΤΕΣ ΤΟΔ’ΥΔΩΡ / ΔΗΜΗΤΕΡΟΣ ΗΝ ΠΟΤΕ ΝΟΥΣΟΙΣ / "ΕΝΘΑ
ΠΑΓΕΙΣ ΞΥΛΩ ΑΝΔΡΕΑΣ / ΠΑΤΡΑΣ ΑΜΦΙΒΕΒΗΚΕΝ" (Το θεραπευτικό για τις αρρώστιες
τούτο νερό, ήταν κάποτε της Δήμητρας. Εδώ σταυρώθηκε και πέθανε ο Απόστολος Ανδρέας).
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 2610 420645
Φαξ: +30 2610 423386
Περίπου 300 μέτρα Ν.Α ης κεντρικής πλατείας Γεωργίου Α' βρίσκεται
ο Ναός της Παντάνασσας, ένας από τους ομορφότερους και μεγαλοπρεπέστατους ορθόδοξους
ναούς. Κτισμένος σε νεοκλασικό ρυθμό βασιλικής, περιλαμβάνει 2 τεράστια καμπαναριά
που είναι ορατά από μεγάλη απόσταση. Πιθανότατα άρχισε να κτίζεται το 1857 στη
θέση του μικρού ναού της Παναγίας της Οδηγήτριας και εγκαινιάστηκε το 1859. Προκαλούν
δέος και θαυμασμό οι επιχρυσωμένες εικόνες, το πεντελικό ολόλευκο μάρμαρο του
Δεσποτικού θρόνου, η σπάνια ξυλόγλυπτη Ωραία Πύλη, οι σπάνιας ομορφιάς βυζαντινές
εικόνες και τοιχογραφίες που κοσμούν τους τοίχους του ναού καθώς και η θαυματουργή
εικόνα της Παναγίας.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Στην παράκτια ζώνη της Πάτρας, στο άλσος και στο αρχαίο λιμάνι, βρισκόνταν
ο ναός του Αποστόλου Ανδρέα, διατηρήθηκε ως τις αρχές του 18ου αι.
Για ασφάλεια από τις πειρατικές επιδρομές της εποχής, ο ναός είχε
οχυρωματικό τείχος με πύργους στις γωνίες του και ήταν ορατός από μεγάλη απόσταση.
Πότε ακριβώς κτίστηκε ο σημαντικός αυτός ναός του Αποστόλου, για την ύπαρξη του
οποίου μας πληροφορεί ο επίσκοπος Κρεμόνας Λιουτπράνδος το 968, που τον είδε από
μακριά περνώντας με πλοίο απο τον Πατραϊκό κόλπο, δεν γνωρίζουμε.
Ο παράλιος ναός του Αγίου Ανδρέα ισοπεδώθηκε και λεηλατήθηκε από τους
Τουρκαλβανούς το 1770, κατά την περίοδο τών Ορλωφικών, ένα μόλις χρόνο μετά την
αποπεράτωση των εργασιών επισκευής του που πραγματοποίησαν οι Βενετοί. Στην ίδια
θέση κτίστηκε το 1836-1843 η λιτή βασιλική του Λυσάνδρου Καυταντζόγλου, ο «παλαιός
Αγιος Ανδρέας». Στην αγιογράφησή του εργάστηκε και ο Κωνσταντινουπολίτης ζωγράφος
Δημήτριος Χατζηασλάνης, γνωστός ως Βυζάντιος, που έγραψε το θεατρικό έργο «Βαβυλωνία».
Δίπλα του υψώνεται ο πολυτελέστατος ναός του Πολιούχου, που θεμελιώθηκε το 1908
από τον Γεώργιο τον Α΄.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Οι δύο Ναοί του Πολιούχου της Πάτρας, Αγ. Ανδρέα αποτελούν πανελλήνιο
και πανορθόδοξο προσκύνημα.. Ο παλιός Ναός οικοδομήθηκε στο διάστημα 1836-1843
στη θέση όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας. Χτίστηκε σε ρυθμό βασιλικής και είναι
έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Οι ολόσωμες εικόνες της οροφής με
σκηνές από τη Βίβλο, Πατέρες και Πατριάρχες αποτελούν έργα του μεγάλου αγιογράφου
Δημήτρη Χατζηασλάνη, γνωστού ως Βυζάντιου. Μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο
Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος Τάφος του Αποστόλου. Στα μέσα του 4ου αιώνα,
με ενέργειες του αυτοκράτορα Κωνστάντιου μεταφέρθηκε το Άγιο Λείψανο στον Ναό
των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την Πόλη,
το Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία. Ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, όταν η Τιμία
Κάρα του Αποστόλου επιστράφηκε στην Πάτρα από τον Πάπα Παύλο και μετά από ενέργειες
των Πατρινών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νέος μεγαλοπρεπέστατος Βυζαντινού ρυθμού ναός θεμελιώθηκε το 1908
από τον Γεώργιο τον Α΄, και εγκαινιάσθηκε το 1974 από τον Μητροπολίτη Πατρών κ.
Νικόδημο.Είναι ο μεγαλύτερος και καλλιτεχνικότερος ναός των Βαλκανίων και ένας
από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Την επίβλεψη των εργασιών ανέγερσης είχε ο
αρχιτέκτονας Αναστάσιος Μεταξάς και μετά το θάνατό του (1937) ο αρχιτέκτονας Γεώργιος
Νομικός. Ο κεντρικός τρούλος του Ναού έχει ύψος 46 μέτρα, πάνω του στηρίζονται
ένας πεντάμετρος επίχρυσος σταυρός και δώδεκα μικρότεροι που συμβολίζουν το Χριστό
και τους δώδεκα μαθητές του. Στο χώρο του Ναού μπορούν να εκκλησιαστούν τουλάχιστον
5.500 άτομα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Πατρών
Τηλέφωνο: +30 2610 275022
Φαξ: +30 2610 226482
Ο Ι.Ν. Αγίου Νικολάου έχει συνεχή ιστορική παρουσία στην πόλη μας
τουλάχιστον από το 1329 μ.Χ. Ευρισκόμενος στο κέντρο της πόλης, από τους Βυζαντινούς
ακόμη χρόνους, έχει αναδείξει την ενορία μας σε μια από τις σημαντικότερες των
Πατρών.
Στο Ναό του Αγίου Νικολάου οι Πατρινοί ορκίστηκαν πίστη στον Κωνσταντίνο
Παλαιολόγο, το 1430, λίγο πριν στεφτεί τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας.
Στις ιστορικές πηγές μνημονεύεται άλλοτε ως Ιερά Μονή με κελιά και
κοιμητήριο, ακόμα και νοσοκομείο, που έφθανε μέχρι το Ναό των Εισοδίων, και άλλοτε
ως ενοριακός ή και Μητροπολιτικός Ναός.
Στη θέση του σημερινού Ναού προϋπήρχε Ναός, ο οποίος καταστράφηκε
το 1811 από έκρηξη της πυριτιδαποθήκης του φρουρίου και αναστηλώθηκε το 1818.
Σε αυτόν τον Ι. Ναό στις 6-12-1828 οι Πατρινοί εόρτασαν της απελευθέρωσή τους.
Ο σημερινός Ναός είναι κτίσμα του 1885. Σημαντικότατες ανακαινίσεις έχουν γίνει
το 1917-19 (εικόνες, γύψινος διάκοσμος τέμπλου και οροφής), 1958 (εσωτερικός διάκοσμος)
και 1967-69 (αρτιφισιέλ στις εξωτερικές όψεις). Μετά το σεισμό του 1993 ανακατασκευάστηκε
το κωδωνοστάσιο και ενισχύθηκε στατικά ολόκληρος ο ναός και ο γυναικωνίτης. Η
διαμόρφωση των εξωτερικών όψεων έγινε από τον αρχιτέκτονα μηχανικό Παναγιώτη Μαντά.
Τηλ: 2610275022, Φαξ: 2610226482
Ο Ι. Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Πατρών είναι παρεκκλήσιο της ενορίας
Αγίου Νικολάου.
Παλαιότερη προφορική παράδοση αναφέρει, ότι κτίσθηκε από κάποια γυναίκα
σε εκπλήρωση τάματος προς την Παναγία μας. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την
ιστορία του Ναού. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά είναι του 1848, ενώ σε δημοσίευμα
του 1878 φέρεται ως παρεκκλήσιο της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών.
Στη θέση του σημερινού Ναού προϋπήρχε μικρότερος Ναός επί Τουρκοκρατίας,
ο οποίος κατεδαφίστηκε το 1982 και στη θέση του ανεγέρθηκε ο σημερινός βυζαντινού
ρυθμού Ναός, με μελέτη του αρχιτέκτονα μηχανικού Ιωάννη Βάη. Κατά την ανέγερση
του Ι. Ναού, ανασκαφική έρευνα έφερε στο φώς ευρήματα παλαιοχριστιανικής έως ελληνιστικής
εποχής.
Στον Ι. Ναό τελείται κάθε Κυριακή, αλλά και σε Δεσποτικές και Θεομητορικές
Εορτές, πρωινή Θ. Λειτουργία (5:30 - 8:30), καθώς και Ιερές Ακολουθίες των Χαιρετισμών
και της Μ. Εβδομάδας.
Tηλ: 2610274417
Βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Σατωβριάνδου και Αγίου Διονυσίου
και αποπερατώθηκε το 1878. Είναι κτισμένη σε νεο-γοτθικό ρυθμό με γρανιτένιες
πέτρες και λιτό αλλά εντυπωσιακό διάκοσμο.
Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η εκκλησία εγκαταλείφτηκε και σταμάτησε
να λειτουργεί αφού οι Βρετανοί είχαν φύγει πλέον από την Ελλάδα.
Σήμερα που υπάρχουν Βρετανοί στην πόλη μας η εκκλησία ξαναζωντανεύει.
Η Αγγλικανική εκκλησιαστική κοινότητα αποφάσισε να την αναστηλώσει και να λειτουργήσει
και σαν χώρος εκθέσεων.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Πλησίον του νοτίου τείχους της Ανω πόλης συναντούμε το Ναό Παντοκράτορα.
Είναι ένας πανέμορφος επιβλητικός ναός που ξυπνά τις μνήμες των Πατρινών θυμίζοντας
την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι κτισμένος σε ρυθμό βασιλικής (τρίκλιτο) με τρούλους καλυμμένους από χαλκό
εκ των οποίων ο κεντρικός στηρίζεται σε 4 σφαιρικά τρίγωνα. Στη θέση του πρώτου
ναού που χτίστηκε το 900μ.Χ υπήρχε ο ναός του Ολυμπίου Διός. Έκτοτε ο ναός άλλαξε
πολλές μορφές και χρήσεις (τζαμί, καθολική εκκλησία, νοσοκομείο του γαλλικού στρατού)
για να καταλήξει στη μορφή που είναι σήμερα. Υπολογίζεται ότι ανεγέρθη μεταξύ
του 1835 και 1840. Το 1951 επικαλύφθηκαν οι τρούλοι του με χαλκό για να προφυλαχθεί
από την υγρασία η αγιογράφηση του ναού. Στο ναό φυλάσσονται επίσης λείψανα του
Αγίου Ελευθερίου.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 2610 275912
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου είναι μία από τις αρχαιότερες Μονές της Ελλάδος.
Ιδρύθηκε γύρω στον 10ο αιώνα , τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο Μοναχισμός στην κυρίως
Ελλάδα.
Η ονομασία της οφείλεται στο ότι, στο χώρο που ιδρύθηκε η Μονή, προϋπήρχε
γηροκομείο που διέθετε και Ναό, ή κατ' άλλους στο ότι, όταν οι Μοναχοί ίδρυσαν
το Μοναστήρι έκτισαν ταυτόχρονα και συντηρούσαν Γηροκομείο, πράγμα άλλωστε όχι
άγνωστο για τα Μοναστήρια της Βυζαντινής εποχής. Μία όμως παλιά παράδοση, που
δέχεται και ο ιστορικός Θωμόπουλος, συνδέει την ίδρυση και το όνομα της Μονής
με τον Αγιο Αρτέμιο, τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέου στην Κωνσταντινούπολη
και το υδραγωγείο της πόλεως.
Στον τόπο που είναι κτισμένη η Ι. Μονή κατά την προχριστιανική εποχή
υπήρχε ειδωλολατρικός ναός πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος. Στον τοίχο της βόρειας
πτέρυγος της Μονής (έξω από τα κελλιά των μοναχών) υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα
από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του προχριστιανικού ναού.
Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους,
βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι' αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως
διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της. Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό
των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και
της εξορίας. Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο. Η Μονή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα
και Βασιλική. Υπήγετο στον Βασιλέα Δεσπότη του Δεσποτάτου
του Μυστρά Παλαιολόγον. Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς την Μ. Παρασκευή
του 1770 (13 Απριλίου) κατά τα Ορλωφικά και την Κυριακή των Βαΐων του 1821 (3
Απριλίου). Στην περίοδο της Εθνεγερσίας έγινε θέατρο πολλών μαχών. Κρίσιμη για
την έκβαση του Αγώνα του '21 ήταν η μάχη που κερδήθηκε στην περιοχή της Μονής,
την 9η Μαρτίου 1822, από τον Θ. Κολοκοτρώνη, που δίκαια αποδόθηκε σε θαύμα της
Παναγίας της Γηροκομήτισσας. Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.
Το 1943 οι Μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για
ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο, (Μονή
Μπάλα) όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομμήτισσας και
τα Ιερά Λείψανα των Αγίων. Το πρώτο Καθολικό της Μονής (ο Ναός) ήταν βυζαντινού
ρυθμού με τρούλλο και κίονες. Το 1806 κατέπεσε από σεισμό. Μαρμάρινο ανάγλυφο
με σταυρούς κ.λπ., που βρίσκεται εντειχισμένο παρά την κλίμακα της Ι. Μονής, είναι
έργο του 9ου ή του 10ου αιώνα. Ο σημερινός Ναός και τα κελλιά κτίσθηκαν από το
1833 ως το 1836. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο κατασκευάσθηκε το 1852 από Τήνιο
γλύπτη.
Στο Ναό φυλάσσεται ο πάνσεπτος θησαυρός της Μονής, η θαυματουργός
εικόνα της Παναγίας της Γηροκομητίσσης, σε επιβλητικό μαρμάρινο θρόνο, καθώς και
η αξιόλογης τέχνης εικόνα της Παναγίας, που φέρει την επιγραφή "Μήτηρ Θεού, η
Αληθινή" (η μόνη διασωζομένη εικόνα με την ονομασία αυτή), η οποία είναι έργο
του 14ου αιώνα, καθαρίσθηκε δε και συντηρήθηκε επιμελώς από το Χριστιανικό
και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το 1988-1989.
Η ανατολική μάνδρα της Μονής ανεγέρθηκε το 1958. Η Ι. Μονή από τη
φθορά του χρόνου και κυρίως λόγω του καταστρεπτικού σεισμού του έτους 1993 υπέστη
μεγάλες ζημιές. Ανακαινίστηκε κατά τα έτη 1995 - 1999.
Η Ιερά Μονή Γηροκομείου πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, δευτερευόντως
δε την Τρίτη του Πάσχα και την 23ην Αυγούστου.
Τηλέφωνο: +30 2610 274468
Η Ιερά Μονή ευρίσκεται στο Ανατολικό άκρο της πόλεως των Πατρών και
απέχει περίπου δέκα λεπτά από αυτήν. Το ναΐδριο του Προφήτου Ηλία, ήταν ανέκαθεν
μετόχι της Μονής Γηροκομείου, η ονομασία του οποίου αναφέρεται σε κώδικα και σε
πολλά έγγραφα της Μονής. Προ αυτού υπήρχε ογκώδης πέτρα, η οποία επί Τουρκοκρατίας
είχε ορισθεί ως οροθέσιο της κτηματικής περιουσίας της Μονής του Γηροκομείου.
Το 1803, ο ως άνω Ναός αφαιρέθηκε από την Μονή Γηροκομείου υπό του τότε Μητροπολίτου
Μακαρίου, αλλά ο διάδοχός του Γερμανός το επέστρεψε στις 2/5/1815. Ο ναός, το
1805 υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές από σεισμό. Το 1821 καταστράφηκε ολοκληρωτικά
από τους Τούρκους. Μέχρι τότε ήταν με τρούλο Βυζαντινού ρυθμού όμοιος με τον ναό
της Μονής Γηροκομείου, ίσως και αυτής της ηλικίας. Κατόπιν ανακαινίσθη εκ θεμελίων,
όπως είναι σήμερα.
Όπως ο ιστορικός κ. Τριανταφύλλου μας αναφέρει στο λεξικό του ότι
παρά τον Ναό έγινε μάχη στις 2 Αυγούστου του 1821. Οι Πατρινοί υπό την αρχηγία
του Παναγιώτη Καρατζά συνεπλάκησαν με τους Τούρκους και τους ενίκησαν. Αναφέρεται
επίσης πως την περίοδο 1759 - 1770 υπήρχε ανομβρία, από την οποία μαστιζόταν η
ευρύτερη περιοχή των Πατρών. Ο τότε Μητροπολίτης Παρθένιος ετέλεσε λιτανεία και
έβρεξε, ενώ ανεπιτυχώς είχαν κάνει το ίδιο Μωαμεθανοί και Εβραίοι. Αριστερά του
ναού υπήρχε νεκροταφείο των Αράβων γι' αυτούς οι οποίοι πέθαιναν από μολυσματικές
ασθένειες.
Ο αρχικός ναός, όπως κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή που υπέστη
ο πρώτος το 1821, με την εποπτεία του Μητροπολίτου Παλαιών Πατρών Γερμανού ήταν
πάρα πολύ μικρός και αποτελεί τον τρίτο κατά σειρά χώρο που συναντούμε μπαίνοντας
στον Ιερό Ναό. Ο τωρινός ναός είναι ρυθμού Βασιλικής. Οι υπόλοιποι δύο χώροι κατασκευάστηκαν
ως προέκταση από την σημερινή Ηγουμένη Φεβρωνία Καραγιάννη, η οποία φρόντισε και
για την αισθητική του ναού και τον κατεκόσμησε με Βυζαντινές αγιογραφίες.
Το 1968 κατόπιν ενεργειών του Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου Πλατή
αποσπάσθηκε από την Μονή Γηροκομείου και έγινε ανεξάρτητη Κοινοβιακή Γυναικεία
Μονή με Ηγουμένη την Μοναχή Πελαγία Πετροπούλου, η οποία βρισκόταν στον τότε Ναό
ως μοναχή από το 1922.
Εις την Ιεράν Μονήν, εκτός από το Καθολικό της Μονής έχουν κτισθεί:
•Το Παρεκκλήσιον του Τιμίου Σταυρού, το οποίο ανηγέρθη το 1982 προς τιμήν
της ευρέσεως του αχειροποίητου Βυζαντινού Σταυρού, όπου βρίσκεται θεϊκώς χαραγμένος
σε τεμάχιον ξύλου από πεύκο και ενεκαινιάσθη από τον νυν Μητροπολίτη Πατρών κ.κ.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ το 1986.
•Το παρεκκλήσιον της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Φεβρωνίας, όπου και το Κοιμητήριον
της Μονής, το οποίον ευρίσκεται εις το υπόγειον του ναού του Τιμίου Σταυρού. Και
τα δύο παρεκκλήσια είναι αγιογραφημένα.
•Το Αρχονταρίκι της Μονής, όπισθεν του Καθολικού και των παρεκκλησίων.
•Δύο διώροφες πτέρυγες με κελιά των μοναχών, εργαστήρια και βοηθητικούς χώρους.
ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
•20η Ιουλίου "Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου", κατά την οποία πανηγυρίζει το
Καθολικό της Ιεράς Μονής.
•14η Σεπτεμβρίου "Παγκόσμια Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού" και
•Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως).
Εις το Μοναχολόγιον της Ιεράς Μονής, είναι εγγεγραμμένες δέκα (10)
Μοναχές με Ηγουμένη την μοναχή Φεβρωνία Καραγιάννη.
Τηλέφωνο: +30 2610 459058
Κοντά στο χωριό Μπάλα
βρίσκεται το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, το οποίο είναι γνωστό ως Παλαιομονάστηρο.
Χτισμένο στους πρόποδες του Παναχαϊκού,
σε υψόμετρο 500μ. από την επιφάνεια της θαλάσσης, περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση.
Σύμφωνα με την παράδοση έχει μεγάλη ιστορία. Ιδρύθηκε κατά τα τέλη του ΣΤ' - αρχές
του Ζ' αιώνος, αλλά μέχρι το 1945 καταστράφηκε πολλές φορές. Δυστυχώς δεν έχει
διασωθεί καμία ιστορική μαρτυρία γραπτή. Το μόνο που υπάρχει είναι η προφορική
παράδοση και μία μαρμάρινη πλάκα στην βόρεια εξωτερική πλευρά του Καθολικού που
ιστορεί την ανασύσταση της Μονής το 1693 από την Καλλινίκη Μαρκαδάνταινα.
Στις αρχές του ΙΘ' αιώνος η ερειπωμένη Μονή - κατά την παράδοση καταστράφηκε
από τους Τούρκους τον ΙΗ' αιώνα - προσαρτάται σαν Μετόχι στην Μονή Γηροκομείου
με την ονομασία "Παλαιομονάστηρο" ή Μονή Αγίου Νικολάου Μπάλα και παραμένει μετόχι
μέχρι το 1925.
Το 1945 η από Μικράς
Ασίας ορμωμένη Καλλινίκη Κοιτίδου αναλαμβάνει την ανασύσταση της Μονής ως
γυναικείας Κοινοβιακής τοιαύτης. Σήμερα η Μονή αριθμεί δεκαοκτώ αδελφές και μία
δόκιμη και διάγει τον Μοναχικό βίο προσευχομένη και διακονούσα εν προσευχή και
υπακοή στα διακονήματα της Αγιογραφίας, Χρυσοκεντητικής, Μικροτεχνίας κ.α.
Το Καθολικό της Μονής βρίσκεται στην βορειοανατολική πλευρά του περιβόλου
και είναι ρυθμού Μονόκλιτης Βασιλικής.
Τα μόνα κειμήλια που σώζονται στη Μονή είναι κάποια λείψανα Αγίων
και ένα μικρό κομμάτι Τιμίου Ξύλου, όπως επίσης και η θαυματουργή εικόνα του Αγίου
Νικολάου ζωγραφισμένη το 1933.
Η Μονή πανηγυρίζει τρεις φορές τον χρόνο, στις 6 Δεκεμβρίου, μνήμη
του Αγίου Νικολάου, στις 10 Μαΐου, ανάμνηση της μετακομιδής των λειψάνων του Αγίου
Νικολάου & στις 17 Μαΐου, μνήμη του Αγίου Αθανασίου Χριστιανουπόλεως του θαυματουργού.
1902
Πολιτικός αρχηγός , Κοινωνιολόγος , Ιστορικός , Φιλόσοφος και Ακαδημαϊκός
1760 - 1823
(Πάτρα 1760 - Ερμιόνη 1823)
Πρόκριτος της Πάτρας. Φιλικός με πολιτική δράση. Χρημάτισε επανειλημμένα
Βεκίλης (αντιπρόσωπος ) του Μοριά στην Υψηλή Πύλη. Το 1821 στην Πόλη μυήθηκε στη
Φιλική Εταιρεία και με την έκρηξη της Eπανάστασης έσπευσε στην Πάτρα. Μέλος της
Πελοποννησιακής Γερουσίας, μέλος της επιτροπής σύνταξης του «Προσωρινού Πολιτεύματος
της Επιδαύρου», μέλος του Εκτελεστικού Σώματος και αντιπρόεδρος. Επέδειξε μετριοπάθεια
σε δύσκολες στιγμές του Αγώνα για τον οποίο διέθεσε και ολόκληρη την περιουσία
του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
Ο Ανδρέας Καρμπόνε γεννήθηκε στην Πάτρα το 1926, σπούδασε όμως μουσική
στην Αθήνα. Βιολί με τον καθηγητή Ιωσήφ Μπουστίντουϊ και ανώτερα θεωρητικά με
τον αρχιμουσικό Φιλοκτήτη Οικονομίδη στο Ωδείο Αθηνών.
Στη συνέχεια γίνεται μαθητής του συνθέτη και καθηγητή Γιάννη Α. Παπαϊωάννου
στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα από όπου παίρνει πτυχίο Αρμονίας και Δίπλωμα Αντίστιξης
και Φούγκας το 1955. Δύο χρόνια αργότερα με υποτροφία της Ιταλικής Κυβέρνησης
συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές στη Ρώμη με το γνωστό μαέστρο καθηγητή και
συνθέτη Ennio Porrino. Μετά δύο χρόνια επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει να
προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΕΡΤ όπου εργαζόταν από το 1955 σαν υπεύθυνος
των εκπομπών Σοβαρής Μουσικής της Ραδιοφωνίας και στη συνέχεια της Τηλεόρασης
έως το 1991.
Εκτός από το συνθετικό του έργο, που μέρος του έχει παιχθεί στο ραδιόφωνο,
την τηλεόραση και σε δημόσιες συναυλίες, έχει στο ενεργητικό του έντονη δραστηριότητα
σαν διευθυντής χορωδιών με συμμετοχές σε διεθνείς διαγωνισμούς και φεστιβάλ χορωδιών,
αποσπώντας και βραβεία. Οπως, στο Διεθνές Πολυφωνικό Διαγωνισμό του Arezzo της
Ιταλίας, στο παγκόσμιο Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Μουσικών Συγκροτημάτων στην Ζυρίχη
(Ελβετία), στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ "Νιάτα και Μουσική" στη Βιέννη (Αυστρία) κτλ.
Σαν καθηγητής Ανωτέρων Θεωρητικών της Μουσικής, δίδαξε στο Ωδείο Αθήναιον
από την ίδρυσή του μέχρι το 1991 και από το 1976 μέχρι σήμερα στο Ωδείο Πειραιώς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Ο Θάνος Μικρούτσικος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Ξεκίνησε τις μουσικές
σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρία της Πάτρας και στο Ελληνικό
Ωδείο (θεωρία και πιάνο). Ακολούθησαν οι σπουδές του και η αποφοίτηση του από
το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία,
αντίστιξη και σύνθεση με τον καθηγητή-συνθέτη Γ.Α. Παπαιωάννου.
Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Eχει γράψει όπερες,
συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική για το Θέατρο και τον κινηματογράφο,
ηλεκτρονική μουσική. Παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του κινείται στο
χώρο του τραγουδιού.
Εχει ηχογραφήσει πάνω από τριάντα LP και CD συνθέτοντας εκατοντάδες
τραγούδια σε στίχους ελλήνων και ξένων ποιητών συνεργαζόμενος με τις δισκογραφικές
εταιρίες ΕΜΙ Classίcs, LYRA, SONY (CBS), POLYDOR, ΕΝΜ, MINOS-ΕΜΙ, AGORA. Εχει
συνεργαστεί με πολλούς Ελληνες και ξένους σκηνοθέτες γράφοντας μουσική για δεκάδες
θεατρικά έργα τα οποία έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο (Ελλάδα, Βέλγιο,
Γαλλία, Ιταλία, ΗΠΑ, Ελβετία, Γερμανία, Ρουμανία, Αυστραλία κ.α) ενώ ο ίδιος έχει
σκηνοθετήσει τρεις θεατρικές παραγωγές. Εχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο
και έχει συνθέσει πολλά έργα κλασσικής μουσικής.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες
στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Εχει συμμετάσχει ή έχουν παιχτεί έργα του
σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής (Λονδίνο, Γλασκώβη, Εδιμβούργο, Παρίσι, Λίλλη,
Λυών, Βρυξέλλες, Λιέγη, Γενεύη, Λωζάνη, Βερόνα, Βερολίνο, Δρέσδη, Λειψία, Βιέννη,
Κωνσταντινούπολη, Βουδαπέστη, Αγκυρα, Μοντεβίδεο, Μπουένος Αιρες, Σάο Πάολο, Κάιρο
κ.α). Εργα του έχουν εκτελεστεί από μεγάλο αριθμό ορχηστρών και ορχηστρών μουσικής
δωματίου (Φιλαρμονική Ορχήστρα της Στοκχόλμης, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Κρακοβίας,
Φιλαρμονική Ορχήστρα της Λιέγης, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Οζάκας, Φιλαρμονική
Ορχήστρα της Αρμενίας, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ερφούρτης, Συμφωνική Ορχήστρα
της Κωνσταντινούπολης, Φιλαρμονική Ορχήστρα Δωματίου της Καλσρούης, Καμεράτα των
Βερσαλλιών, Συμφωνική Ορχήστρα της Κόρδοβας, Συμφωνική Ορχήστρα της Ρενς, Συμφωνιέτα
του Μπόρμουθ, Συμφωνική Ορχήστρα του BBC, Ορχήστρα Δωματίου της Αγκυρας, Συγκρότημα
Κοντραπούνκτε της Βιέννης, Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης των
Τιράνων, Χορωδία Δωματίου της Βουδαπέστης, Χορωδία Αρνολντ Σένμπεργκ, Κουαρτέτο
της Οπερας Λα Μοννέ, Κουαρτέτο Ραζουμόβσκι, Καμεράτα των Φίλων της Μουσικής Αθηνών,
Ορχήστρα Χρωμάτων, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Σολίστ
της Πάτρας κ.α).
Ο Θάνος Μικρούτσικος είναι μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και
της Ενωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδος. Είναι ιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας,
του οποίου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1986 ως το 1990. Από το 1990
ως το 1993 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο
Μουσικής Αθηνών.
Τον Οκτώβριο του 1993 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού.
Εγινε Υπουργός Πολιτισμού στις 16 Μαρτίου 1994 παραμένοντας στη θέση αυτή μέχρι
τις 22 Ιανουαρίου 1996.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
1795 - 1868
Αγωνιστής του 1821 και πολιτικός. Χρημάτισε τρείς φορές Πρωθυπουργός
της Ελλάδας: το 1863 (δύο φορές)
και το 1865 - 1866. Συγκαταλέγεται στους πρωτεργάτες της Eπανάστασης στην Πάτρα
και ήταν μέλος του Επαναστατιικού και Αχαϊκού Διευθυντηρίου. Εργάστηκε για την
οργάνωση της πολιορκίας του κάστρου της πόλης. Το 1828 διορίστηκε Διοικητής Σύρου
και Επίτροπος Ηλείας. Χρημάτισε
υπουργός Εσωτερικών και δήμαρχος της Πάτρας. Το 1832 μέλος της Γερουσίας και το
1835 σύμβουλος Επικρατείας. Με την έξωση του Όθωνα ανέλαβε μαζί με τον Δημήτριο
Βούλγαρη και τον Κωνσταντίνο Κανάρη την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
Γεννήθηκε στην Πάτρα τον Απρίλιο του 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις στην Πάντειο και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη κοντά στους Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Περάκη, Φρίντα Λιάππα, Διαγόρα Χρονόπουλο. Ως διευθηντής παραγωγής στην ταινία "Λευτέρης Δημακόπουλος", του Περικλή Χούρσογλου. Έχει σκηνοθετήσει επίσης videoclip και διαφημιστικά σποτ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Αρχείου Ελληνικού Κινηματογράφου
Born at Patrae, Greece,
about 860; was, like all the eminent men of that time, a disciple of Photius.
He became Archbishop of Caesarea
early in the tenth century, and is reckoned one of the most scholarly theologians
of the Greek Church.
He is the compiler of the oldest extant Greek commentary (scholia)
on the Apocalypse, for which he made considerable use of the similar work of his
predecessor, Andrew of Caesarea.
To his interest in the earliest Christian literature, caught perhaps from the
above-named Andrew, we owe the Arethas Codex, through which the text of the Greek
Christian Apologists has, in great measure, reached us. He is also known as a
commentator of Plato and Lucian; the famous manuscript of Plato. taken from Patmos
to London was copied by order
of Arethas. Other important Greek manuscripts, e.g. of Euclides, the rhetor Aristides,
and perhaps of Dio Chrysostom, are owing to him.
The latest known date of his life is 932.
Thomas J. Shahan, ed.
Transcribed by: John Fobian
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
St. Andrew, the Apostle, son of Jonah, or John, was born in Bethsaida
of Galilee. He was brother of Simon Peter. Both were fishermen, and at the beginning
of Our Lord's public life occupied the same house at Capharnaum. From the fourth
Gospel we learn that Andrew was a disciple of the Baptist, whose testimony first
led him and John the Evangelist to follow Jesus. Andrew at once recognized Jesus
as the Messias, and hastened to introduce Him to his brother, Peter. Thenceforth
the two brothers were disciples of Christ. On a subsequent occasion, prior to
the final call to the apostolate, they were called to a closer companionship,
and then they left all things to follow Jesus.
Finally Andrew was chosen to be one of the Twelve; and in the various
lists of Apostles given in the New Testament he is always numbered among the first
four. Like the majority of the Twelve, Andrew is not named in the Acts except
in the list of the Apostles, where the order of the first four is Peter, John,
James, Andrew; nor have the Epistles or the Apocalypse any mention of him. As
one of the Twelve, Andrew was admitted to the closest familiarity with Our Lord
during His public life; he was present at the Last Supper; beheld the risen Lord;
witnessed the Ascension; shared in the graces and gifts of the first Pentecost,
and helped, amid threats and persecution, to establish the Faith in Palestine.
When the Apostles went forth to preach to the Nations, Andrew seems
to have taken an important part, but unfortunately we have no certainty as to
the extent or place of his labours. It is generally agreed that he was crucified
by order of the Roman Governor, Aegeas or Aegeates, at Patrae
in Achaia, and that he was
bound, not nailed, to the cross, in order to prolong his sufferings. The cross
on which he suffered is commonly held to have been the decussate cross, now known
as St. Andrew's, though the evidence for this view seems to be no older than the
fourteenth century. His martyrdom took place during the reign of Nero, on 30 November,
A.D. 60); and both the Latin and Greek Churches keep 30 November as his feast.
St. Andrew's relics were translated from Patrae
to Constantinople, and deposited
in the church of the Apostles there, about A.D. 357. When Constantinople
was taken by the French, in the beginning of the thirteenth century, Cardinal
Peter of Capua brought the relics to Italy and placed them in the cathedral of
Amalfi, where most of them still remain. St. Andrew is honoured as their chief
patron by Russia and Scotland.
J. Macrory, ed.
Transcribed by: Christine J. Murray
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
(Following URL information in Greek only)
Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης των Πατρών και είναι σπάνιο είδος υγροβιότοπου στα όρια αστικού περιβάλλοντος. Είναι πλούσιο σε νερά και βλάστηση. Είναι ο τελευταίος σταθμός για την υδρόβια ορνιθοπανίδα πριν περάσουμε στο ευρύτερο οικοσύστημα του Δέλτα του Αχελώου και των λιμνοθαλασσών του Μεσολογγίου.
Ονομασία προέλευσης Ανώτερης Ποιότητας.
Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πατρών, Πατραϊκή, Αμπελώνες Αντωνόπουλου,
Β. Γ. Σπηλιόπουλος, Παρπαρούσης, Καρέλας, Οινοθήκη, Καμπέρος, Κοτρότσος, Σοφόπουλος,
Κυμοθόη, Αχάια Κλάους στο γειτονικό Δήμο
Μεσσάτιδος.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 2610 695073, 695190-1
Τηλέφωνο: +30 2613 615400
Τηλέφωνο: +30 2610 435274
Φαξ: +30 2610 453540, VHF Channel 9
Τηλέφωνο: +30 2610 420612
Τηλέφωνο: +30 2610 695288
Φαξ: +30 2610 277708
Τηλέφωνο: +30 2610 365113
Τηλέφωνο: +30 2610 320020
Φαξ: +30 2610 323508
Τηλέφωνο: +30 2610 695043
Τηλέφωνο: +30 2610 313300, 695053
Τηλέφωνο: +30 2610 695000
Φαξ: +30 2610 271407
Χορτόπιτα, τυρόπιτα, μακαρονόπιτα, γαλατόπιτα ξυπόλητη χωριάτικη,
κολοκυθοκεφτέδες, κολοκυθόπιτα, γλυκιά, άγριες αγκινάρες, ψάρι μπουργέτο, τσιπούρες
Μεσολογγίου με σέλινο, σουπιές
με ψιλικά, καλαμάρι ψητό, γαύρος ξυδάτος, αμπελοβλάσταρα, κοντοσούβλι, κόκορας
μακαρονάδα, τσιγαρίδια (άγρια ψιλικά χόρτα), τουρσί μελιτζάνες, βολβοί τουρσί,
τσακιστές εληές, χαλβάς μωραϊτικος, τεντούρα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Στην Αρχαία Πάτρα
ιδιαίτερα τιμούσαν τον θεό Διόνυσο, το θεό του γλεντιού, του κρασιού και των αμπελιών,
το θεό που έδιωχνε τη λύπη από τις καρδιές των ανθρώπων. Όπως οι αρχαίοι Πατρινοί
ήταν άνθρωποι της διασκέδασης και της χαράς έτσι και σήμερα η Πάτρα είναι η πόλη
του κεφιού και του ξεφαντώματος.
Στην Πάτρα βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα κλαμπ της Ελλάδας,
σίγουρα δε είναι η πόλη με τα περισσότερα μαγαζιά στο χώρο της διασκέδασης.
Κέντρα διασκέδασης, Ντίσκο, live rock, Μπαρ, Καφέ, Μπιστρό, Εστιατόρια,
Ουζερί Μεζεδοπωλεία, Κρεπερί, Πιτσερίες, Μπυραρίες είναι διασπαρμένα σε όλη την
πόλη.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 2610 277329
Φαξ: +30 2610 225334
Τηλέφωνο: +30 2610 310210
Φαξ: +30 2610 325803
Τηλέφωνο: +30 2610 994848, 636410
Φαξ: +30 2610 636449
Τηλέφωνο: +30 2610 277688
Φαξ: +30 2610 274688
Τηλέφωνο: +302613 613350-1
Φαξ: +302610 273581
Τηλέφωνο: +30 2613 610200
Η πόλη της Πάτρας αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος για διαμονή,
γεμάτο με ιστορικά μέρη αλλά και προσαρμοσμένο στους σύγχρονους ρυθμούς. Βρίσκεται
στη βορειοδυτική Πελοπόννησο
και έχει πληθυσμό 250.000 κατοίκων.
Είναι η περιφερειακή πρωτεύουσα της Δυτικής Ελλάδος και, ως μεγάλο
λιμάνι, αποτελεί την πόρτα της Ελλάδος στην Ιταλία
και τη Δυτική Ευρώπη. Η Πάτρα είναι μία πόλη με καλή ρυμοτομία και με αρκετά αξιοθέατα.
Διαθέτει πανέμορφες και φημισμένες πλατείες όπως η Πλατεία Γεωργίου Α' με το Δημοτικό
Θέατρο “Απόλλων”, αντίγραφο της Σκάλας του Μιλάνου,
τα Ψηλά Αλώνια και η Πλατεία Τριών Συμμάχων με το περίφημο ρολόι. Η εκκλησία του
Αγίου Ανδρέα στην οποία φυλάσσεται η κάρα του Αποστόλου είναι από τις μεγαλοπρεπέστερες
της Ελλάδας. Σημαντικά αξιοθέατα
αποτελούν το Κάστρο,
Ενετικό φρούριο που υψώνεται στη θέση της αρχαίας ακρόπολης στην κορυφή του λόφου
του Παναχαϊκού όρους, το
Ρωμαϊκό Ωδείο που
κτίσθηκε το 2ο μ.Χ. αιώνα καθώς και το
Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης στο οποίο φυλάσσονται σημαντικά ευρήματα της
περιοχής. Η φημισμένη εταιρία παραγωγής κρασιών Achaia-Claus έχει τις εγκαταστάσεις
της έξω από την πόλη. Η πόλη είναι διάσημη για το καρναβάλι της το οποίο γίνεται
κάθε Φεβρουάριο. Η νεολαία της Πάτρας, μαζί με τους νέους του Πανεπιστημίου, οργανώνονται
σε groups, ντύνονται με αποκριάτικα κοστούμια, χορεύουν στους δρόμους, κάνουν
parties και συμμετέχουν σε εκδηλώσεις και στη μεγάλη παρέλαση της αποκριάς. Χιλιάδες
άνθρωποι συμμετέχουν κάθε χρονιά σε αυτό το φαντασμαγορικό πανηγύρι.
Η Πάτρα βρίσκεται σε απόσταση μόνον 220χλμ από την Αθήνα,
με την οποία τη συνδέει μία οδός ταχείας κυκλοφορίας και μια κοινή καθώς και σιδηροδρομική
γραμμή. Με την οδό Αντιρρίου
-Ιτέας -Θερμοπυλών
συνδέεται με τη Βόρεια Ελλάδα, ενώ η οδός Αντιρρίου-
Μεσολογγίου - Αρτας
- Ιωαννίνων τη συνδέει με
τη Δυτική Στερεά και την Ήπειρο.
Υπάρχει επίσης οδική σύνδεση με τη Νότια Πελοπόννησο με την οδό Πύργου
- Καλαμάτας, ενώ υπάρχει
και οδική σύνδεση με την Κεντρική Πελοπόννησο. Εξάλλου η Πάτρα μπορεί να αποτελέσει
σημείο εξόρμησης για την επίσκεψη των σπουδαιότερων αρχαιολογικών μνημείων της
χώρας μας, μνημείων με παγκόσμια ακτινοβολία (Αθήνα
- Ολυμπία - Δελφοί
- Επίδαυρος - Μυκήνες
- Μιστράς).
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Λιμένος
Πατρών.
Τηλέφωνο: +30 26930 24040
Φαξ: +30 26930 22020
Τηλέφωνο: +30 2610 634000
Φαξ: +30 2610 634090
Τηλέφωνο: +30 2610 622500
Φαξ: +30 2610 623574
Τηλέφωνο: +30 2610 622676, 620061
Φαξ: +30 2610 620031
Τηλέφωνο: +30 210 3247512
Τηλέφωνο: +30 2610 275118
Τηλέφωνο: +30 2610 624526
Τηλέφωνο: +30 2614 409400
Το Moxy Patra Marina είναι η ιδανική επιλογή για όσους αναζητούν ένα μοντέρνο και ζεστό περιβάλλον στην Πάτρα και απέχει μόλις 15 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της πόλης, ενώ αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για εξερεύνηση της Πελοποννήσου.
Διαμονή
Φαγητό & Κοινωνικοί Χώροι
Παροχές
Το Moxy Patra Marina συνδυάζει τη ζωντάνια της Πάτρας με πρακτικές ανέσεις, εξασφαλίζοντας μια αξέχαστη διαμονή είτε ταξιδεύετε για αναψυχή είτε για δουλειά.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
