Εμφανίζονται 40 τίτλοι με αναζήτηση: Γεύσεις του τόπου στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΛΛΑΔΑ Χώρα ΕΥΡΩΠΗ" .
ΑΡΚΑΔΙΑ (Νομός) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΑΤΑΒΥΡΟΣ (Δήμος) ΡΟΔΟΣ
Παραδοσιακό φαγητό με πρώτη ύλη το σιτάρι επεξεργασμένο με αξιόλογο παραδοσιακό τρόπο, με πολλές ώρες ψησίματος και πολλές ημέρες στον ήλιο να στεγνώσει και παραδοσιακά να αλεστεί . Προσφέρεται στους γάμους και είναι από τα πιο περιζήτητα πιάτα.
Παραδοσιακή συνταγή χειροποίητων μακαρονιών από τις γυναίκες με αλεύρι , αυγό και νερό. Όλη η προετοιμασία περιλαμβάνει ζύμωμα και πλάσιμο της ύλης σε μακαρόνια λεπτά και μακριά δίνοντας σχήμα ανάλογα με την παραδοσιακή μαγειρική διάθεση της κάθε νοικοκυράς . Τα μακαρόνια αφού τελειοποιηθούν ψήνονται σε νερό ή σε ζωμό κρέατος εμπλουτισμένο με τοπικά αρωματικά φυτά. Παραλλαγή του φαγητού αυτού είναι η κουλουρία ( Αγιος Ισίδωρος ).
Τα λουκάνικα κατασκευάζονται από ντόπιο χοιρινό κρέας το οποίο μαζί με διάφορα μπαχαρικά ( αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, θρούμπι, κ.α.) θα αποτελέσει το μίγμα με το οποίο οι γυναίκες θα γεμίσουν τα έντερα του γουρουνιού. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος καθαρισμού και γεμίσματος του εντέρου καθώς και το ψήσιμο στα κάρβουνα που συνοδεύεται από ντόπιο παραδοσιακό κρασί.
Για την κατασκευή του μίγματος οι γυναίκες χρησιμοποιούν αυγά, αλεύρι, ντομάτα, τυρί, αρωματικά χόρτα και μπαχαρικά . Αξιόλογος είναι ο τρόπος ψησίματός τους ( τηγανίζονται μέσα σε καυτό παρθένο ελαιόλαδο ρίχνοντάς τα κουταλιά - κουταλιά ).
Είναι πίτες που γίνονται από σιταρένιο αλεύρι οι οποίες αλείφονται με «χοιρόμυλα» (λίπος χοίρου)
Είναι γλυκό το οποίο γίνεται στη γιορτή του Αγίου Νικολάου . Η ζύμη γίνεται από σιταρένιο αλεύρι και γεμίζεται με καβουρδισμένα αμύγδαλα , καρύδια και σουσάμι. Στη συνέχεια περιχύνονται με ζεστό μέλι.
Γλυκό για τους γάμους . Υλικά για την κατασκευή είναι σουσάμι, μέλι , ζάχαρη. Οι γυναίκες ετοιμάζουν το μελεκούνι πριν από το γάμο σε μεγάλες ποσότητες μέσα σε μεγάλα καζάνια τα οποία βράζουν σε φωτιές που ανάβουν στις αυλές των σπιτιών. Το κόβουν σε διάφορα ασύμμετρα σχήματα και το μοιράζουν πόρτα - πόρτα στα σπίτια του χωριού ή στην εκκλησία.
Κατά την περίοδο του Πάσχα και ειδικά το Μεγάλο Σάββατο οι γυναίκες ετοιμάζουν τον Λαμπριώτη ( κατσίκι γεμιστό με ρύζι και διάφορα τοπικά καρυκεύματα και αρωματικά φυτά όπως ρίγανη , δυόσμος, άνηθος, δενδρολίβανο κ.α.) . Το φαγητό ψήνεται σε παραδοσιακό φούρνο ερμητικά κλειστό με λάσπη όλη τη νύχτα από το Μεγάλο Σάββατο έως την Κυριακή του Πάσχα. Παραλλαγή του Λαμπριώτη είναι ο Πασχάτης που φτιάχνουν στον Αγιο Ισίδωρο και στα Σιάνα .
ΚΑΣΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Ο επισκέπτης αξίζει να δοκιμάσει τα παραδοσιακά φαγητά, γλυκά και αφεψήματά του: Την ελαϊκή (είδος τυριού, που παράγεται από μυζήθρα), τις μακαρούνες, τις παστές μένουλες, τα μπουστιά από μπομπάρια (αρνίσια εντόσθια γεμιστά με κιμά, συκώτια και ρύζι), τους ντολμάδες, το κασιώτικο πιλάφι (με ρύζι που βράζει σε ζωμό κρέατος), τη σιτάκα, το οφτό (αρνί στο φούρνο γεμιστό με ρύζι), το αρμυροτύρι, τα μοσχοπούγκια (μικρά γλυκά από ειδική ζύμη σε σχήμα «πουγκιού», γεμιστά με αμύγδαλα, ζάχαρη και ανθόνερο), τις τούρτες (πίτες γλυκές με μυζήθρα), τις μυζηθρόπιτες, τους κουραμπιέδες, τις ξυλικόπιτες, τη μαντζουράνα – ροζμαρί (δεντρολίβανο) και την κυνομαλά (αλισφακιά) κλπ
ΝΙΣΥΡΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Φαγητά: Καπαμάς (κατσίκι γεμιστό), ρεβιθοκεφτέδες ή πιτθάκια. Μυζήθρα, αδραμυτθόζουμο, κάπαρη, τυρί της τρυγιάς, μπουκουνιές (χοιρινό κρέας μαγειρεμένο με λίπος), γιαπράκια, ψάρια μαρινάτα, μοσχάρι κοκκινιστό με πιλάφι κ.ά.
Γλυκά: Ξεροτήγανα - δίπλες - λουκουμάδες, φοινίκια - κουραμπιέδες, μουσταλευριά, γλυκά κουταλιού (νεράντζι, κυδώνι, ντοματάκι), παστελλαριές (σύκα ανοιγμένα με αμυγδαλόψιχα και σουσάμι), μέλι
Ποτά - ροφήματα: Σουμάδα, κρασί κόκκινο, σάψυχο - δεντρολίβανο.
ΣΕΡΡΕΣ (Πόλη) ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ο ακανές είναι το κατ' εξοχήν παραδοσιακό γλυκό των Σερρών. Δεν θα το βρείτε σε καμιά άλλη περιοχή, τόσο της χώρας όσο και της υφηλίου. Οπτικά μοιάζει με ένα μικρό λουκούμι. Γευστικά όμως είναι η διαφορά. Αυτό που καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή είναι η γεύση του φρέσκου βουτύρου και το καλοψημένο αμύγδαλο. Ο ακανές Λαϊλιά Σερρών είναι το γλυκό που σίγουρα θα πάρετε μαζί σας πριν φύγετε από την πόλη μας. (Περισσότερες πληροφορίες στο URL)
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του 6ου Γυμνάσιο Σερρών
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
1. Μπάμπου (Μπάμπω). Χριστουγεννιάτικο φαγητό.
Αποτελείται από χοιρινό έντερο παραγεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας (σήμερα κιμά), κομμάτια συκωτιού, ρύζι, ψιλοκομμένο πράσο και μπαχαρικά. Μαγειρευόταν σε πήλινη κατσαρόλα ή σε πλατιά τσουκάλια. Σήμερα σε ρηχή χωμάτινη κατσαρόλα το "γιουβέτσι".
2. Πέτουρα ή γιουφκάδις (ζυμαρικά).
Χοντρό φύλλο για πίττα που έπλαθαν με τον πλάστη, στο σουφρά, από ζύμη όπου εκτός από αλεύρι μαζί με το νερό, έβαζαν και γάλα με αυγά. Το φύλλο κόβονταν σε στενόμακρα κομμάτια, τα οποία ξεραίνονταν στον ήλιο και φυλάγονταν σε ειδικά σακούλια.
3. Μπληγούρι (Μπουλγκούρ).
Βρασμένο εκλεκτό σιτάρι (όπως αυτό που κάνουν τα κόλλυβα), το στεγνώνουν στον ήλιο και το σπάζουν στον χερόμυλο. Μαγειρευόταν είτε μόνο του (όπως το πιλάφι), είτε με διάφορα κρέατα. Νοστιμότατο ήταν με κότα.(Κότα μι μπουλγκούρ).
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΧΑΛΚΗ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Το οφτό (το αρνί του Πάσχα γεμιστό με ρύζι και συκώτια, το οποίο ψήνεται σε φούρνο παραδοσιακό με ξύλα), σμαρίδες παστές, φακόρυζο (φακές καβουρδισμένες με ρύζι και κρεμμύδι). κουλιά (μακαρόνια φτιαγμένα στο χέρι σε σχήμα κοχυλιού), χαλκίτικα μακαρόνια (φτιάχνονται και κόβονται στο χέρι ψιλά-ψιλά, μαγειρεύονται μετά από μερικές ώρες και σερβίρονται με κρεμμύδι καβουρδισμένο) κ.ά.
ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ (Πόλη) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
Κρεατόπιττα, τσιγαριά, μπακαλιαρόπιττα, κουνέλι σκορδαλιά.
ΒΕΡΟΙΑ (Δήμος) ΗΜΑΘΙΑ
Το γευστικό σήμα κατατεθέν της Βέροιας είναι το γλυκό «ρεβανί», που εδώ και πολλά χρόνιο φτιάχνουν οι ντόπιοι ζαχαροπλάστες με την παλιά συνταγή και πολύ μεράκι. Άλλες γεύσεις για τις οποίες φημίζεται η Βέροια είναι οι λουκουμάδες και το παραδοσιακό γιαούρτι. Μετά το γλυκό, ο επισκέπτης πρέπει να γευτεί τα νοστιμότατα φρούτα, για τα οποία φημίζεται η αγροτική περιοχή της Βέροιας: ροδάκινα, μήλα, αχλάδια, κεράσια, δαμάσκηνα, βερίκοκα και σύκα.
ΘΑΣΟΣ (Νησί) ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ & ΘΡΑΚΗ
Στη Θάσο, όπως και στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου,
μπορεί ο επισκέπτης να γευτεί ολόφρεσκο ψάρι.
Οι ντόπιοι προτιμούν το “λιόκαφτο”, ψάρι ψημένο στον ήλιο
και το “σκουμπρί σόνα”, σκουμπρί κομμένο στη μέση και ψημένο στα κάρβουνα.
Ιδιαίτερα αγαπητό είναι το “λιαστό χταπόδι” που συνοδεύει το τσίπουρο
και το ούζο.
Από τα παραδοσιακά φαγητά ξεχωρίζουν τα “πατερικά”, λαχανίδες
ή λάχανα μαγειρεμένα με ντομάτα, κρεμμύδι και λάδι.
Αλλα γνωστά προϊόντα του νησιού είναι οι εξαιρετικές ελιές (γνωστές
ως θρούμπες), το λάδι, το μέλι, το γλυκό καρυδάκι και το περίφημο σαλάμι Θάσου.
(κείμενο: Νανά Ηλιάδου)
Το κείμενο παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας
Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης.
ΚΙΛΚΙΣ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Όλο το φθινόπωρο το Πάικο
μεθά από τ’ αρώματα του κρασιού, του τσίπουρου, και της γκράπας.
Μαζί μ’ αυτά θα βρείτε εκλεκτό τυρί κατσικίσιο ή πρόβειο, γευστικά
ντόπια κρέατα, λουκάνικα με πράσο, κυνήγι, νοστιμότατες πίτες, τα παραδοσιακά
γλυκίσματα της Γρίβας, της
Φιλυριάς και του Επταλόφου,
με φυλαγμένη όλη τη νοστιμιά των φρούτων του τόπου, το γνήσιο μέλι της Γερακώνας
και των Αμαράντων, τα ποντιακά
τυριά και ζυμαρικά του ΡΑΓΙΑΝ στο Κιλκίς
και στη Βάθη, το γαις τυρίν,
το υλιστόν, το πασκιτάν, το τσιοκαλίκ, το πληγούρ, την κορκότα, τα τουρσιά και
τα στύπα των Ποντίων, των Στενημαχιτών και των Ανατολικορωμυλιωτών. Καθώς και
τις γεύσεις του γριβαδιού στις ψαροταβέρνες της Δοϊράνης.
Στο μοναδικό αυτό ταξίδι της γεύσης συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις.
Οι περισσότεροι χώροι παρασκευής είναι επισκέψιμοι και οι γευσιγνωσίες σ’
αυτούς, μοναδικές εμπειρίες, από τα οινοποιεία και τα καζάνια τσίπουρου της Γουμένισσας,
τις οικοτεχνίες παραδοσιακών γλυκών, τον ξυλόφουρνο του Φανού,
τα τυροκομεία της Βάθης και
των Κ. Αποστόλων, τον παραδοσιακό
μύλο του Δροσάτου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Κιλκίς.
ΚΡΗΤΗ (Νησί) ΕΛΛΑΔΑ
Η ιστορία της κρητικής διατροφής και της κρητικής κουζίνας χάνεται
στα βάθη του χρόνου. Αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης που ξεκινά από τη μινωική
εποχή και φτάνει ως τις μέρες μας. Από τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών
φαίνεται πως και οι αρχαίοι Κρήτες, οι Μινωίτες, κατανάλωναν πριν από 4000 χρόνια
τα ίδια σχεδόν προϊόντα που καταναλώνει και ο σημερινός Κρητικός.
Στα ανάκτορα της μινωικής εποχής βρέθηκαν μεγάλα πιθάρια για το λάδι
της ελιάς, τους δημητριακούς καρπούς, τα όσπρια και το μέλι. Και στις διάφορες
εικονογραφικές μαρτυρίες βλέπουμε τον απίθανο κόσμο των κρητικών φυτών και βοτάνων.
Καθώς περνούσαν οι αιώνες η κρητική κουζίνα συγκέντρωνε τη γνώση και την εμπειρία
που μεταδιδόταν από γενιά, έτσι που ο Αθηναίος, Έλληνας συγγραφέας των ρωμαϊκών
χρόνων, να μας πληροφορεί για δύο εξαιρετικά περίπλοκα και γευστικά γλυκά που
παρασκευάζονταν στην αρχαία Κρήτη με πετιμέζι και μέλι, με ξηρούς καρπούς, σησάμι
και σπόρια παπαρούνας.
Στα βυζαντινά χρόνια οι Κρητικοί διατηρούν τις συνήθειές τους και
η κουζίνα των αστικών οικογενειών αρέσκεται σε πολύπλοκά εδέσματα, τα οποία πρόσφεραν
εξαιρετική γεύση. Ο αγροτικός πληθυσμός εξακολουθεί να στηρίζει την επιβίωσή του
στη φύση: στα χόρτα, στους καρπούς, στα όσπρια, στην ελιά και το λάδι.
Όλα αυτά, όμως τα πλούτιζε με τη δύναμη της γόνιμης φαντασίας. Μπορούσε
να μαγειρέψει τα προϊόντα του με πολλούς τρόπους, να τα κάνει γευστικά και νόστιμα.
Αυτή η συνήθεια τον βοήθησε πολύ να επιβιώσει κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες,
όταν το νησί κατακτήθηκε διαδοχικά από τους Αραβες (824-961), τους Ενετούς (1204-1669)
και τους Τούρκους (1669-1898). Οι κατακτητές άλλαζαν δεν άλλαζε όμως η ψυχή, η
θρησκεία, η γλώσσα και... η κουζίνα του Κρητικού.
Αυτή η συνέχεια δημιούργησε μια παράδοση που αποδεικνύεται σήμερα
πολύτιμη μια και η διεθνής επιστημονική κοινότητα κάνει λόγο όχι μόνο για την
κρητική κουζίνα αλλά και για το "θαύμα της κρητικής διατροφής".
(κείμενο: Χρυσάνθη Κουλουμπράκη, Νεκταρία Τζανή)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Δημοτικής Επιχείρησης
Τουριστικής Ανάπτυξης Αγίου Νικολάου (ΔΕΤΑΔΑΝ).
ΛΑΠΠΑΙΟΙ (Δήμος) ΡΕΘΥΜΝΟ
Ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει στις ταβέρνες της περιοχής την μεγάλη
ποικιλία γεύσεων της παραδοσιακής Κρητικής κουζίνας. Την μεγάλη ποικιλία χορταρικών
και λαχανικών (σταμναγκάθι, αβρωνιές, ραδίκια, γλιστρίδα, ασκορδυλάκους, ασκολύμπρους,
αγκινάρες, βολβούς κ.λ.π.). Τις διάφορες λιχουδιές-νοστιμιές όπως τις ομαθιές,
τα απάκια, τα σύγλινα, τα γαρδούμια, το κρητικό πιλάφι, τα καλιτσούνια, τις χορτόπιτες,
τις σφακιανές πίτες κ.α.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Λαππαίων.
ΛΗΞΟΥΡΙ (Κωμόπολη) ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
ΜΑΓΝΗΣΙΑ (Νομός) ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Πλούσια η φύση, πλούσιες και οι γευστικές απολαύσεις στη Μαγνησία.
Τα μήλα, τα αχλάδια και τα κεράσια του Πηλίου
είναι ξακουστά, όπως και όλα τα φρούτα που παράγονται στη Μαγνησία.
Ανάμεσα στα χιλιάδες λιόδενδρα, ο τόπος προσφέρει εύγευστους καρπούς
και διεγείρει τη γεύση.
Τα παραδοσιακά φαγητά, από το σπεντζοφάι του Πηλίου
μέχρι τις σκοπελίτικες πίτες, κρύβουν παμπάλαια γευστικά μυστικά. Στις παραλίες,
τα φρέσκα ψάρια είναι σε πρώτη ζήτηση. Στις ψαροταβέρνες, τα θαλασσινά και το
“άγιο τσιπουράκι” αποτελούν μια μεγάλη πρόκληση των διακοπών.
Αλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι η Μαγνησία δε φημίζεται μόνο για
την απαράμιλλη ομορφιά της, αλλά και για τις πρωτότυπες και απολαυστικές γεύσεις
των παραδοσιακών φαγητών, τη γλυκύτητα και το άρωμα των φρούτων της και τον ξεχωριστό
τρόπο παρασκευής της μεγάλης ποικιλίας γλυκών του κουταλιού.
(Κείμενο: Ανδρέας Τρέσκας)
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
των: Ε.Ο.Τ- Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας- Νομαρχιακής
Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μαγνησίας.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Χορτόπιτα, τυρόπιτα, μακαρονόπιτα, γαλατόπιτα ξυπόλητη χωριάτικη,
κολοκυθοκεφτέδες, κολοκυθόπιτα, γλυκιά, άγριες αγκινάρες, ψάρι μπουργέτο, τσιπούρες
Μεσολογγίου με σέλινο, σουπιές
με ψιλικά, καλαμάρι ψητό, γαύρος ξυδάτος, αμπελοβλάσταρα, κοντοσούβλι, κόκορας
μακαρονάδα, τσιγαρίδια (άγρια ψιλικά χόρτα), τουρσί μελιτζάνες, βολβοί τουρσί,
τσακιστές εληές, χαλβάς μωραϊτικος, τεντούρα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
ΡΟΔΟΠΗ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Η μαγειρική παράδοση αποτελεί στοιχείο του τοπικού πολιτισμού και
σε μια τέτοια πολυπολιτισμική περιοχή, όπως είναι η Ροδόπη, ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί
από τη γευσιγνωσία που θα αποκομίσει.
Προϊόν συσσωρευμένης πείρας αιώνων η παραδοσιακή γαστρονομία μεταδίδεται
από γενιά σε γενιά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλά με τη μίμηση και τη συνήθεια.
Μέσα από τις γεύσεις της θρακιώτικης κουζίνας, της ποντιακής, της κουζίνας της
Ανατολικής Ρωμυλίας, της Καππαδοκίας,
της σαρακατσάνικης, της τούρκικης, της κουζίνας των Αρμενίων, των Ρωμά ή των Πομάκων
αναβιώνουν αιώνες ολόκληροι της παράδοσης αλλά και της συνύπαρξης των λαών.
Ο παραδοσιακός σαρμάς είναι ένα νοστιμότατο φαγητό, που μαγειρεύεται
κυρίως την άνοιξη. Γίνεται με εντόσθια αρνιού, τα οποία, αφού ζεματιστούν, καβουρντίζονται
ψιλοκομμένα με φρέσκα κρεμμυδάκια, δυόσμο, άνηθο και μαϊντανό, ανακατεύονται με
ανάλογη ποσότητα ρυζιού και ψήνονται στο φούρνο σκεπασμένα με αρνίσια σκέπη. Το
εύγευστο αυτό φαγητό μπορεί να δοκιμάσει ο επισκέπτης και στα εστιατόρια και τις
ταβέρνες της περιοχής.
Ιδιαίτερη ικανότητα χρειάζεται και το μαγείρεμα του γεμιστού αρνιού,
το οποίο μοσχοβολά στα σπίτια πολλών χωριών την ημέρα του Πάσχα. Το αρνάκι σιγοψήνεται
στο φούρνο με γέμιση ρυζιού, ψιλοκομμένων εντοσθίων και φρέσκων μυρωδικών και
σερβίρεται με τις λεμονάτες πατάτες, που έχουν βράσει μαζί του και έχουν πάρει
θαυμάσια γεύση.
Στις γεύσεις της περιοχής ιδιαίτερη αξία έχουν οι κάθε είδους πίτες
με σπιτικά φύλλα ζύμης. Εκτός, λοιπόν, από τις γνωστές τυρόπιτες και σπανακόπιτες,
γίνονται πεντανόστιμες ρυζόπιτες, γαλατόπιτες, κολοκυθόπιτες και σουσαμόπιτες.
Γευστικότατα είναι τα σαρακατσάνικα τυρόψωμα και οι παραδοσιακές στριφτόπιτες,
γλυκές ή με τυρί. Σπιτικά ζυμαρικά, τραχανάς γλυκός ή ξινός και χυλοπίτες, με
φρέσκα αγνά υλικά, που παράγονται στη γη της Ροδόπης, γίνονται ακόμη από επιδέξια
γυναικεία χέρια προς το τέλος του καλοκαιριού. Από μια τέτοια πλούσια κουζίνα
δε θα μπορούσαν να λείψουν τα γλυκά, τα οποία παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Ξεχωρίζουν,
όμως, τα σιροπιαστά σαραγλί και κανταΐφι, που τα βρίσκεις ολόφρεσκα στα ζαχαροπλαστεία.
Στην παραγωγή του τόπου συγκαταλέγονται και τα φημισμένα μαρωνίτικα
κρασιά, τα τραγανά κεράσια από τα κερασοχώρια στους γιακάδες - πρόποδες - της
οροσειράς της Ροδόπης, τα
φρέσκα στραγάλια με τις ποικίλες γεύσεις, το σουτζούκ-λουκούμ και ο φρεσκοκαβουρντισμένος
με μοναδικό τρόπο καφές, που αποτελούν ξεχωριστές γευστικές εμπειρίες.
Με την τουριστική αξιοποίηση της γευστικής ποικιλομορφίας του τόπου
ασχολείται “Το χωριό των Γεύσεων”, μια μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
εταιρία, που ιδρύθηκε το 2001 και με τις δραστηριότητές της έχει ήδη επισημάνει
τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της διατροφής στην περιοχή.
(Κείμενο: Βάντα Παπαϊωάννου- Βουτσά)
Το κείμενο παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας
Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης.
ΤΥΧΕΡΟ (Δήμος) ΣΟΥΦΛΙ
Γλυκά του κουταλιού:
Πάσης φύσεως γλυκά του κουταλιού φτιάχνονται στα νοικοκυριά (βύσσινο, σύκο, κολοκύθι, καρπούζι κ.α.). Εξαίρετα είναι επίσης και τα λικέρ από βύσσινο, κράνα και ρόδια.
Ζυμαρικά: Η προετοιμασία για το χειμώνα χαρακτηρίζεται από παρασκευή παραδοσιακών ζυμαρικών όπως: τραχανάς, χυλοπίτες, κους - κούς.
Παραδοσιακά φαγητά της περιοχής είναι: Το κουρμπάνι, Το πετ - πετ, Η μπάμπω, Το μπλιγούρι με κοτόπουλο, Οι ακατμάδες, Πίττες.
ΨΑΡΑ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
Products renowned on this island include lobster, honey, and local cheese.
ΒΕΡΤΙΣΚΟ (Δήμος) ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
... Στις Πέντε Βρύσες η κουζίνα αποτυπώνει την ιστορία του ποντιακού στοιχείου.
?νθρωποι αυτάρκεις, ζώντας σε κλειστές κοινωνίες, στήριξαν τη διατροφή τους στις
"καθετοποιημένες" οικιακές βιοτεχνίες τροφίμων που δημιούργησαν. Παρασκεύαζαν
μόνοι τους τα ζυμαρικά, τα γαλακτοκομικά, επεξεργάζονταν τα δημητριακά τους και
δημιουργούσαν φαγητά με χαρακτηριστικό την πρακτικότητα, την ευκολία παρασκευής
και την νοστιμιά...
...Σε υψόμετρο 740 μ. βρίσκεται ο Βερτίσκος, χωριό κτισμένο αμφιθεατρικά στο ομώνυμο όρος. Κοινότητα με ιστορία 350 χρόνων, παράδοση στην ξυλογλυπτική και στα χαλιά από κατσικότριχα είναι τόπος προνομιακός για τον επισκέπτη. Η παράδοση αναβιώνει με αναπαράσταση του βερτισιώτικου γάμου, όπου τα έθιμα του γάμου συνδέονται με τα γαστριμαργικά...
ΛΑΧΑΝΟ ΜΕ ΦΑΣΟΛΙΑ
Παραδοσιακό φαγητό.
Συνηθίζεται σε νηστείες και συνοδεύεται με παστά και ελιές.
Βαθμός δυσκολίας: μέτριος
Χρόνος παρασκευής: 90 λεπτά
Υλικά για 4 μερίδες:
½ κιλό φασόλια μικρά
½ κιλό λαχανίδα (μαύρο λάχανο)
½ της κούπας λάδι
1 κρεμμύδι κανονικό
2 κουταλιές τη σούπας αλεύρι
1 λίτρο νερό
Βράζουμε τα φασόλια. Ψιλοκόβουμε τα λάχανα και τα ζεματάμε. Βάζουμε στην κατσαρόλα
το νερό και βράζουμε τα λάχανα. Προσθέτουμε τα φασόλια με το χυλό τους και τα
αφήνουμε να πάρουν μια βράση όλα μαζί. Διαλύουμε το αλεύρι σε κρύο νερό και
το ρίχνουμε στο φαγητό. Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα.
Επιλεκτικά στο φαγητό μπορεί να προστεθεί και ένα φλιτζανάκι του καφέ κορκότα
(αποφλοιωμένο σιτάρι).
ΣΟΥΡΒΑΣ (Ή ΣΟΡΒΑΣ)
Ποντιακή σούπα, γευστικότατη, συνηθιζόταν να μαγειρεύεται μετά από κραιπάλες
κρεατικών, σαν αποτοξίνωση.
Πρώτη ύλη για τη σούπα είναι τα "κορκότα" που είναι αποφλοιωμένο μαλακό
σιτάρι αλεσμένο με νερό.
Βαθμός δυσκολίας: μικρός
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά
Υλικά για 4 μερίδες:
1 κούπα κορκότα ή ρύζι
½ κιλό στραγγιστό γιαούρτι ή
4 κουταλιές της σούπας πασκιτάν
(αποβουτυρωμένο αγελαδινό γιαούρτι)
1½ λίτρα νερό
σογάνε (αποξηραμένα φύλλα φρέσκου κρεμμυδιού) ή
δυόσμο
2 κουταλιές της σούπας αγελαδινό βούτυρο
αλάτι
Βράζουμε το νερό σε μία κατσαρόλα και ρίχνουμε μέσα τα κορκότα ή το ρύζι. Τα
αφήνουμε ώσπου να βράσουν. Λίγο πριν κλείσουμε το μάτι ρίχνουμε και το αλάτι.
Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι, παίρνουμε λίγο ζωμό από τη σούπα και
διαλύουμε το γιαούρτι ή πασκιτάν. Σε ένα τηγανάκι λιώνουμε το βούτυρο και τσιγαρίζουμε
τα σογάνε ή το δυόσμο. Προσθέτουμε το λιωμένο πασκιτάν στη σούπα και ανακατεύουμε.
Τέλος ρίχνουμε και το βούτυρο με το δυόσμο (ή τα σογάνε) και η σούπα είναι έτοιμη.
Σερβίρεται ζεστή, είναι υγιεινή και νόστιμη.
ΑΤΖΕΜ ΠΙΛΑΦΙ
Το πιλάφι του γάμου. Προϊόν πολιτιστικής παράδοσης του Βερτίσκου. Η εθιμοτυπία
του πιάτου ήθελε το πιάτο αυτό να το στέλνει τη Δευτέρα του γάμου του γαμπρού
στη μάνα της νύφης.
Βαθμός δυσκολίας: μικρός
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά
Υλικά για 4 μερίδες:
1 ποτήρι ρύζι γλασέ
4 ποτήρια νερό
2 φωλιές φιδέ (μαλλιά αγγέλου)
1 κούπα ζάχαρη
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
Βράζουμε το νερό. Προσθέτουμε το ρύζι και αφού ψηθεί το στραγγίζουμε σε ένα
τρυπητό. Το ξεπλένουμε με νερό. Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το ρύζι με τη ζάχαρη.
Καίμε το λάδι στο τηγάνι, ροδίζουμε το φιδέ και το ρίχνουμε μέσα στο πιλάφι,
ανακατεύοντας.
ΣΑΡΑΓΛΙ
Μια γλυκιά πρόταση από τα ορεινά του Νομού Θεσσαλονίκης, από το Βερτίσκο.
Βαθμός δυσκολίας: μέτριος
Χρόνος παρασκευής: 60 λεπτά
Υλικά για 4-5 μερίδες:
8 φύλλα κρούστας
½ κιλό σουσάμι
½ του λίτρου λάδι
? κιλό καρύδια
½ της κούπας νερό
1-2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
κανέλα
Σιρόπι
1 κιλό ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
Τοποθετούμε το σουσάμι σε ένα ταψί, ρίχνουμε μία κούπα νερό και το αφήνουμε
σε φούρνο θερμοκρασίας 150 βαθμών, ανακατεύοντας περιοδικά για να ροδίσει. Κατόπιν
αλέθουμε το σουσάμι στο multi, το ίδιο κάνουμε και με τα καρύδια, τα κάνουμε
ένα μίγμα με τη ζάχαρη και την κανέλα και ρίχνουμε το υλικό στο απλωμένο φύλλο.
Με τον πλάστη τυλίγουμε ελαφρά και το ρολό το τοποθετούμε στο ταψί.
Επαναλαμβάνουμε με τα υπόλοιπα φύλλα. Κόβουμε σε κομμάτια 3 εκ. τα ρολά πριν
τα ψήσουμε. Σε ένα τηγάνι καίμε το λάδι και το ρίχνουμε στα φύλλα. Ψήνουμε το
γλυκό στους 180-200 βαθμούς για 30 λεπτά περίπου. Βγάζουμε το γλυκό από το φούρνο
και το αφήνουμε να κρυώσει.
Βράζουμε το νερό με τη ζάχαρη για να ετοιμάσουμε το σιρόπι ώσπου να δέσει λίγο.
Ρίχνουμε το σιρόπι ζεστό στο γλυκό που έχει ήδη κρυώσει.
ΛΕΣΒΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΡΕΘΥΜΝΟ (Νομός) ΚΡΗΤΗ
Αν η σταθερότητα σε μια προτίμηση παραμένει αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο
παρά τη δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων και την ποικιλία προσφορών, τότε αυτό σημαίνει
πως η προτίμηση καλύπτει τις ανάγκες και δεν υπάρχει λόγος αλλαγής. Αυτό έχει
συμβεί με την κρητική γαστρονομία που παρά την παρουσία σωρείας κατακτητών στο
νησί παρέμεινε ακέραια και σταθερή στην αρχική της μορφή. Με την πρώτη κόλας ματιά
θα έλεγε κανείς ότι η κρητική κουζίνα είναι απλοϊκή, τα εδέσματά της συγκεκριμένα
και η ποικιλία τους σχετικά περιορισμένη. Αυτή είναι και η αλήθεια μια και το
μυστικό της δεν κρύβεται σε πολυποίκιλες τεχνικές παρασκευής αλλά στα ίδια τα
προϊόντα που χρησιμοποιούνται. Τα πάντα στην κρητική κουζίνα είναι απλά, λίγα,
σαφή, ξεκάθαρα και κυρίως γνήσια και φυσικά. Αυτό ισχύει σε όλο το νησί με μικρές
παραλλαγές ανά περιοχή.
Όπως ήταν φυσικό οι κρητικοί διαμόρφωσαν την γαστρονομία τους με βάση
τα προϊόντα που μπορούσαν να εξασφαλίσουν από την ίδια τους την περιοχή τα οποία
ταυτόχρονα έδιναν τη δυνατότητα όχι απλώς για στοιχειώδη διατροφή αλλά για πλήρη
και μάλιστα τέτοια που είναι πλέον βέβαιο ότι συμβάλει στη σωστή ανάπτυξη του
οργανισμού και την εξασφάλιση μακροβιότητας. Κατ΄ αρχάς σε όλες τις περιοχές του
νησιού καταναλώνονται όλων των ειδών τα χόρτα του βουνού τα οποία είτε τα τρώνε
ωμά σαλάτα είτε απλώς τα βράζουν και προσθέτουν στη συνέχεια ντόπιο λάδι και χυμό
φυσικού λεμονιού. Εκτός από τα χόρτα από την κρητική ύπαιθρο περισυλλέγονται και
τα περίφημα σαλιγκάρια που μαγειρεύονται στην κατσαρόλα με κόκκινη σάλτσα ή στο
τηγάνι μπουμπουριστά, δηλαδή με λίγο δενδρολίβανο και σβησμένοι με κρασί.
Τα περισσότερα ωστόσο διατροφικά προϊόντα προέρχονται από την κτηνοτροφία
που από τα παλιά χρόνια άνθιζε στις ορεινές περιοχές της Κρήτης. Τα αιγοπρόβατα
εκτός από το περίφημο κρέας τους που αποτελεί και το βασικό πιάτο της κρητικής
κουζίνας, εξασφαλίζουν και τα πλούσια γαλακτοκομικά προϊόντα για τα οποία η Κρήτη
μπορεί να περηφανεύεται. Θαυμάσιο γάλα, ποικιλία τυριών όπως μυζήθρα, γραβιέρα
και φέτα, και μοναδικό στακοβούτυρο για το παραδοσιακό κρητικό πιλάφι. Πέρα από
τα αιγοπρόβατα στα χωριά κάθε οικογένεια φροντίζει να έχει τα οικόσιτά της, κότες
και κουνέλια για την εξασφάλιση των αυγών και του κρέατος του σπιτιού.
Αναμφισβήτητα τη νοστιμιά σ΄ όλα τα παραπάνω εξασφαλίζει το ντόπιο
λάδι μια και η ελαιοπαραγωγή εξακολουθεί μαζί με την κτηνοτροφία να αποτελεί τη
βασική πλουτοπαραγωγική πηγή του νησιού. Το λάδι εκτός από το μαγείρεμα καταναλώνεται
και ωμό πάνω από φρέσκα χόρτα, λαχανικά ή όσπρια και μαζί με το ντόπιο κρίθινο
παξιμάδι και λίγες ελιές αποτελεί συχνά το πλήρες γεύμα κάθε κρητικού. Ο περίφημος
και διάσημος πια κρητικός ντάκος δεν είναι τίποτε άλλο από μια απλή αλλά νοστιμότατη
και θρεπτικότατη σύνθεση ντόπιων και φρέσκων προϊόντων: κρίθινο παξιμάδι, τριμμένη
ντομάτα και τυρί φέτα, λάδι και αλάτι.
Για το επιδόρπιό τους οι κρητικοί προτιμούν πάλι σπιτικά γλυκίσματα
παρασκευασμένα στο σύνολό τους με δικά τους προϊόντα: μυζηθροπιτάκια και ξεροτήγανα
με μέλι.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
