Εμφανίζονται 19 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχαιολογικοί χώροι στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΘΕΡΜΩΝ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Site: Thermon
Type: Bouleuterion
Summary: Rectangular building; in the southeast corner of the Sanctuary
of Apollo Thermios.
Date: ca. 350 B.C. - 160 B.C.
Period: Late Clas./Hell.
Plan:
Rectangular meeting hall opening on the north.
History:
Also known as the Aetolian Council Hall.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 2 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Stoa
Summary: Stoa; at the southeast corner of the Sanctuary of Apollo
Thermios.
Date: ca. 275 B.C. - 216 B.C.
Period: Hellenistic
Plan:
Two-aisled stoa opening west with a Doric outer colonnade.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 2 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Fountainhouse
Summary: Rectangular structure with zig-zag channel; in the Sanctuary
of Apollo Thermios, between the Temple of Apollo and the Middle Stoa.
Date: ca. 300 B.C. - 200 B.C.
Period: Hellenistic
Plan:
Small three-sided building fitted with spouts and opening southwest. A zig-zag
channel from it runs roughly east-west.
History:
The fountain and channel still function.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 3 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: House
Summary: 'Hair-pin' shaped house; on the north side of the Sanctuary
of Apollo, partly under the northwest corner of the Temple of Apollo Thermios.
Date: ca. 1400 B.C. - 1100 B.C.
Period: Late Bronze Age
Plan:
Long apsidal building opening southwest. On the south end, extended antae, possibly
returning, formed a deep porch, the porch rear wall opened onto a long nearly
rectangular room with a door on its north end leading into a room in the apse.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 4 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Temple
Summary: Three-roomed structure; beneath the later Temple of Apollo
Thermios.
Date: ca. 1000 B.C. - 680 B.C.
Period: Geometric
Plan:
Long, narrow building, with deep porch, large central room and a small rear room.
Slightly curving rear wall.
History:
The function of the slightly apsidal 10th century B.C. structure is uncertain.
The peristyle of wooden posts resting on stone slabs appears to have been added
later, possibly in the 8th or 7th century B.C. The apsidal colonnade of wooden
posts surrounding Megaron B would make it the earliest example of a temple with
a colonnade, and the only example of an apsidal peristyle, but Lawrence suggests
the relation of these posts to Megaron B is probably coincidental.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 1 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Stoa
Summary: Stoa; in the Sanctuary of Apollo Thermios, running north-south
between the Temple of Apollo and the South Stoa.
Date: ca. 275 B.C. - 216 B.C.
Period: Hellenistic
Plan:
Two-aisled stoa opening east with buttressed rear wall on the west.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 1 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Peribolos Wall
Summary: Wall with towers; surrounding the Sanctuary of Apollo Thermios.
Date: ca. 250 B.C.
Period: Hellenistic
Plan:
Nearly rectangular peribolos wall with square towers built at regular intervals,
and round towers guarding the southwest entry. Another entry on the northern wall.
History:
The entire wall is not preserved. Although remains at the sanctuary date to earlier
periods, the protective walls are from the 3rd century B.C.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Stoa
Summary: Stoa; on the south side of the Sanctuary of Apollo Thermios,
parallel to the southern sanctuary wall.
Date: ca. 275 B.C. - 216 B.C.
Period: Hellenistic
Plan:
Two-aisled stoa with probable Doric outer colonnade, opening north. Buttressed
rear wall.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 4 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Site: Thermon
Type: Temple
Summary: Narrow peripteral temple; at the northern end of the Sanctuary
of Apollo Thermios.
Date: ca. 630 B.C. - 610 B.C.
Period: Archaic
Plan:
Doric peripteral temple, 5 x 15 columns, with two-aisled cella opening south directly
onto the peristyle. The first of the 10 interior columns stood in the space between
the antae of the cella. Opisthodomos with 2 columns on the north.
History:
Built over the remains of Megaron B. The wooden columns were later replaced by
stone. Northwest of the temple may have been a small Temple of Apollo Lyseios,
and to the east, a small Temple of Artemis.
This text is cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 29 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
Region: Aetolia
Periods: Late Bronze Age, Geometric, Dark Age, Archaic, Classical,
Hellenistic
Type: Sanctuary
Summary: Sanctuary of Apollo and meeting place of the Aetolian League.
Physical Description:
Located on a mountain plateau above the NE shore of Lake Trichonis
in W Central Greece, the fortified temenos occupied an area of 340 by 200 m. It
contained 3 temples, 3 stoas, a fountain and spring, agora, and a bouleuterion
as well as exedra and votive sculpture. Fragmentary remains of an early (ca. 630-610
B.C.) Doric temple were found below the later temple of Apollo Thermios and above
the so-called Megaron B, a possible temple of Geometric date. There was also a
temple of Artemis at the sanctuary.
Description:
The site was first settled in the Late Bronze Age. At sometime
in the Geometric period the site took on a religious character as evidenced by
the remains of Megaron B, a cult building with an elliptical colonnade (which
may, however, have been added at a later date). Above the Megaron B temple an
Archaic temple was built which was then replaced after 206 B.C. by the final temple
of Apollo Thermios. In the Classical period the site became a Pan-Aetolian sanctuary
and the meeting place for members of the Aetolian League. Annual festivals were
held and the election of magistrates took place in the bouleuterion at the site.
The fortification of the sanctuary probably occurred after the invasion of Antipater
and Krateros in 323 B.C. Thermon was plundered by Philip V of Macedon in 218 and
206 B.C., but it continued to function until ca. 168 B.C. when the League was
reduced. The discovery of 1st century B.C. graves in the temenos area indicates
that the site was no longer a sacred precinct by this time.
Exploration:
Excavations: 1896-1916, G. Soteriades, Greek Archaeological
Society.
Donald R. Keller, ed.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 19 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΚΑΛΥΔΩΝ (Αρχαία πόλη) ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Region: Aetolia
Periods: Archaic, Classical, Hellenistic
Type: Fortified city and sanctuary
Summary: Setting of the Kalydonian boar hunt.
Physical Description:
N of the entrance to the Gulf of Corinth, Kalydon was a
minor city enclosed by a 4 km long circuit wall (3rd century B.C. date) and a
strongly fortified acropolis. A sacred road ran ca. 400 m from the West City Gate
to the Sanctuary of Artemis Laphria. The sanctuary had originally 2 Archaic temples
dedicated to Artemis and Apollo. During the Classical and Hellenistic period the
sanctuary developed to include a number of stoas, treasuries and other structures.
Description:
Kalydon was recorded by Homer as the home of Oeneus and
the setting of the Caledonian boar hunt. The historical city is little known and
apparently unimportant, but the growth of the Sanctuary of Artemis, the construction
of the city's walls in the 3rd century B.C., and the size of some of the Hellenistic
tombs indicate some prosperity. The city declined in the Roman period, and in
30 B.C. Augustus transferred the inhabitants to the new city of Nikopolis.
Exploration:
Early description of the remains by Leake (1835) and Woodhouse
(1897). Excavations on the acropolis and at the sanctuary of Artemis Laphria in
1908 by G. Sotiriadis. In 1926, 1928, and 1932 joint Greek-Danish excavations
carried out under F. Poulsen and K. Romaios.
Donald R. Keller, ed.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains 13 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΜΑΚΥΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Η έρευνα του θεάτρου έγινε κατά το 1988 και 89 μετά από κάποια αρχαιολογική
δραστηριότητα που παρατηρήθηκε εκεί. Το θέατρο βρίσκεται έξω από τον οχυρωματικό
περίβολο, δηλαδή τα τείχη και την ακρόπολη και γειτνιάζει μ’ ένα μικρό αταύτιστο
ναό.
Το μικρό θέατρο της Μακύνειας παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, κυρίως
λόγω της εξαίρετης θέσης του, από την οποία ο επισκέπτης μπορεί να έχει μια μοναδική
άποψη ολόκληρης της περιοχής του Αντιρρίου,
καθώς και των βορειοδυτικών παραλιών της Πελοποννήσου.
Είναι μονόσφηνο και ίσως χρησιμοποιήθηκε και ως Βουλευτήριο. Έχει
τοξοειδή ορχήστρα, χωρίς οχετό. Το κοίλο είναι στενό και πεταλόσχημο, χωρίς διάζωμα
με 14 συνολικά σειρές εδωλίων από ντόπιο ψαμμιτόλιθο. Για ένα τόσο μικρό θέατρο
δεν προνοήθηκαν βέβαια κλίμακες ανόδου στο κοίλο.
Τα επίσημα ή τιμώμενα πρόσωπα προορίσθηκε να κάθονται στο βόρειο τμήμα
της ορχήστρας. Οι επίσημοι έτσι εκτός από τα δρώμενα στη σκηνή έβλεπαν και τους
θεατές.
Σκηνή
Σε αντίθεση με το κοίλο που διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση,
το σκηνικό οικοδόμημα που βρίσκεται στα ανατολικά του θεάτρου έχει καταρρεύσει
λόγω της απότομης κλιτύος, ενώ πιθανή είναι και η σταδιακή αφαίρεση του οικοδομικού
υλικού και η επαναχρησιμοποίησή του σε νεότερες κατασκευές.
Ελάχιστα λείψανα είναι ορατά στην επιφάνεια του εδάφους, λίγοι είναι
οι θεμέλιοι λίθοι που σώζονται, όχι όμως πάντοτε στην αρχική τους θέση. Τα λιγοστά
αυτά στοιχεία μας επιτρέπουν να ανασυνθέσουμε με επιφύλαξη την εικόνα της σκηνής.
Υπολογίζεται ότι οι διαστάσεις της ήταν 21,60Χ9,70 μ. Εκτός της σκηνής είναι ορατά
και τα θεμέλια των στενών παρόδων του θεάτρου. Παρασκήνια δεν διακρίνονται, ούτε
άλλα στοιχεία του θεάτρου, παρά μόνο ένα τμήμα αναλημματικού γωνιώδη τοίχου κατά
την νότια πλευρά του.
Η αρχαία Μακύνεια είναι μια από τις πιο σημαντικές αρχαίες πόλεις
της περιοχής και μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο προς επίσκεψη.
Η παρέμβαση και η προσπάθεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας για την αποκάλυψη αξιοσημείωτων
στοιχείων δεν αποπερατώθηκε. Και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές της αρχαίας Μακύνειας
περιμένουν την αρχαιολογική σκαπάνη, ώστε να έρθουν στο φως και εμείς οι νεότεροι
ως ευλαβικοί προσκυνητές να τις επισκεφτούμε.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας
ΟΙΝΙΑΔΕΣ (Αρχαία πόλη) ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Μια τόσο σημαντική και εξελιγμένη πόλη όπως η πόλη των Οινιαδών ήταν
επόμενο να έχει και το θέατρό της. Το θέατρο των Οινιαδών είναι κατασκευασμένο
στη νότια πλευρά του υψώματος που δεσπόζει του αρχαίου οικισμού και η εξαιρετική
θέση του παρέχει παντεποπτική θέα της πεδιάδος του Αχελώου
κι ενός μεγάλου τμήματος των παραλίων του Ιονίου
πελάγους.
Ως προς την χρονολογία του ο Γερμανός αρχαιολόγος Fichter επισημαίνει
τρεις περιόδους ανεγέρσεως, κατά προσέγγιση : 1) Το αρχαίο θέατρο , 2) Η νεότερη
μετασκευή και 3) Η Ρωμαϊκή μετασκευή.
Η πρώτη κατασκευή με πλατύτερη ορχήστρα και με μια σκηνή που ίσως
είχε παρασκήνια έγινε τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν οι Οινιάδες βρίσκονταν κάτω απ΄
την επιρροή των Αθηνών.
Η νεότερη μετασκευή του προσκηνίου , από αναλογία με τα προσκήνια
του θεάτρου της Σικυώνας και της Επιδαύρου , χρονολογείται τον 3ο αιώνα π.Χ.,
κατά τον Fichter. Μάλιστα η μετασκευή αποδίδεται στον Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο
τον Ε΄. Ήδη από το 167 π.Χ. η πόλη των Οινιαδών υποτάσσεται μόνιμα, πλέον στη
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Σ’ αυτή τη μεταγενέστερη εποχή ανήκει η ρωμαϊκή μετασκευή , η οποία
ήταν σίγουρα πολλή πενιχρή γιατί Δε βρέθηκαν ρωμαϊκές κολώνες και κομμάτια δοκαριών.
Η ανασκαφή του θεάτρου των Οινιαδών έγινε το 1.900 από τον Αμερικάνο
αρχαιολόγο Powell ,μια μερικότερη δε εκσκαφή και καθαρισμός του έγινε από την
ΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πατρών το 1.986, υπό την διεύθυνση
του Εφόρου Αρχαιοτήτων κ. Λάζαρου Κολώνα και με την φροντίδα της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας.
Κοίλο
Το κοίλο θέατρο χωρίζεται με 8 κλίμακες σε 7 δίχως διάζωμα κερκίδες.
Κάθε κλίμακα έχει πλάτος 75 εκατοστά. Διακρίνονται περίπου 23 σειρές καθισμάτων
- εδωλίων. Ο χώρος των καθισμάτων στις κερκίδες είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Ολόκληρο το ανατολικό μέρος του κοίλου του θεάτρου είναι κομμένο στο
συμπαγή βράχο της πλαγιάς του λόφου και αποτελείται από γκρι ασβεστόλιθο. Έτσι
το κοίλο στο μέρος αυτό δε χρειάζεται ενισχυτικό τοίχωμα που να το διαχωρίζει
από την πάροδο. Ο βράχος σ’ αυτό το σημείο σχηματίζει μια λεία κατακόρυφη επιφάνεια
και χρησιμεύει σαν διαχωριστικός τοίχος.
Στο ανατολικό μέρος του κοίλου του θεάτρου τα καθίσματα είναι σαν
απλά σκαλοπάτια με 75 εκατοστά πλάτος, κατά μέσο όρο και 41 εκατοστά ύψος λαξευμένα
στο βράχο.
Σε αντίθεση με την ακανόνιστη οριοθέτηση στα ανατολικά , στο δυτικό
μέρος του κοίλου βρίσκουμε ένα αντιτείχισμα γνήσιας ελληνικής οικοδομής που είναι
φτιαγμένο από κανονικά και με προσοχή βαλμένα υλικά. Αυτός ο τοίχος ήταν απαραίτητος
στο δυτικό μέρος , επειδή ο φυσικός βράχος ήταν χαμηλότερος σ’ αυτή την πλευρά,
το κοίλο διαχωριζόταν με μια επιχωμάτωση και παρεμβάλλονταν τα καθίσματα κατασκευασμένα
από κομμάτια λευκού ασβεστόλιθου.
Στην πλευρά αυτή του κοίλου, δηλαδή στο μισό δυτικό μπροστινό μέρος
και στη βάση, στις 3 κατώτερες σειρές βρήκε ο Pawell έναν αριθμό επιγραφών σε
μεγαλογράμματη γραφή, που αναδημοσίευσε ο Fichter. Πρόκειται για επιγραφές που
χρονολογούνται στο τέλος του 3ου ή στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. Αξιοπαρατήρητη
είναι η σημασία που αποδιδόταν στην απελευθέρωση δούλων, αφού τόσο το όνομα του
ελευθερωτή όσο και του απελεύθερου αναγράφονταν εμφανώς αιώνια στα πρώτα καθίσματα
του θεάτρου.
Ορχήστρα
Η ορχήστρα έχει σχήμα πετάλου με διάμετρο 14,82μ. Μια σειρά ασβεστολιθικών
πλακών αποτυπώνει στο έδαφος το περίγραμμά της.
Γύρω από την ορχήστρα , που ήταν με προσοχή κατασκευασμένη, βρισκόταν
ένα πλατύτερο κανάλι ή καλύτερα μια βαθουλωτή στοά , στην οποία έτρεχε η κύρια
εκροή του νερού. Προς το ανατολικό μέρος δυο σκαλοπάτια προς τα κάτω οδηγούσαν
σ’ αυτή τη στοά. Το κανάλι, αφού περάσει γύρω από την ορχήστρα, συνεχίζει προς
τη δυτική πλευρά και είναι σκεπασμένο από ακανόνιστα πελεκημένες πέτρες. Μια σταθερή
κλίση γίνεται αντιληπτή στη διαδρομή του καναλιού προς τη δυτική πλευρά.
Σκηνή
Από το σκηνικό οικοδόμημα του 4ου αιώνα π.Χ. δε διατηρήθηκαν αξιόλογα
ίχνη, εκτός από μια σειρά τεσσάρων πεσσών και ορισμένα λείψανα τοίχων στη δεξιά
γωνία της νεότερης σκηνής.
Η νεότερη σκηνή κατασκευάστηκε τον 3ο αι π.Χ. Το σχέδιο του κτιρίου
της σκηνής του θεάτρου είναι απλό. Αποτελείται από ένα μακρόστενο διώροφο σκηνικό
οικοδόμημα και δυο προεξέχοντα παρασκήνια. Τρεις θύρες στην πρόσοψη της σκηνής
οδηγούσαν στον χώρο του προσκηνίου.
Όλοι αυτοί οι τοίχοι του προσκηνίου είναι ερειπωμένοι , μόνο μερικά
διασκορπισμένα κομμάτια , που αναμφίβολα ανήκαν στο προσκήνιο βρέθηκαν, αλλά ήταν
δύσκολο να τοποθετηθούν στη θέση τους με ασφάλεια. Κατά μήκος του προσκηνίου μεταξύ
των προεξοχών των παρασκηνίων υπήρξε μια σειρά από ανοίγματα. Όλα αυτά τα ανοίγματα
αναμφίβολα χρησίμευαν για υποδοχές όπου στηρίζονταν οι πίνακες ή τμήματα της σκηνογραφίας.
Στο εξωτερικό άκρο κάθε ανοίγματος είναι σκαμμένη μια ξέβαθη τρύπα η οποία χρησίμευε
ως υποδοχή για να μπαίνει μια ράβδος ώστε να κρατάει τον πίνακα στη θέση του ακίνητο
και αταλάντευτο.
Στο δεύτερο επίπεδο του σκηνικού οικοδομήματος υπήρχε πεσσοστοιχία
έξι πεσσών, που στήριζαν την κεραμοσκεπή οροφή. Στη ρωμαϊκή περίοδο το προσκήνιο
καταργήθηκε και κατασκευάστηκε μια νέα σκηνή που κατέλαβε ένα μέρος της ορχήστρας.
Αυτό είναι το θέατρο των Οινιαδών , "που οι ξωμάχοι Κατοχιανοί κι άλλοι περίοικοι
το λένε Παιγνίδα ή Παιγνίδες μα συνάμα μονολογούν πως μάιδε είδαν παιγνίδι τα
μάτια τους, μήτε τ’ αυτιά τους άκουσαν κανέναν μόνο με τη φαντασία τους εξηγούν
κάποιοι πως κάποτε εκεί θα ’παιζαν παλεύοντας άνθρωποι ή άνθρωποι και θηρία...".
Τα μάτια των σύγχρονων Κατοχιανών είδαν παιχνίδι , τ’ αυτιά τους το
άκουσαν, όταν το θέατρο των Οινιαδών πήρε ζωή το 1986 με το έργο « Αχαρνής» του
Αριστοφάνους. Ήταν η πρώτη φορά που μετά από σιγή αιώνων ακούστηκε καθαρή και
ξάστερη η φωνή του αρχαίου ποιητή. Ένα ακόμη αρχαίο θέατρο ξαναζωντάνεψε.
Από τότε και κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται παραστάσεις αρχαίου
και σύγχρονου δράματος στο θέατρο των Οινιαδών, οι οποίες αποτελούν μέρος του
προγράμματος που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει διεθνή συνέδρια - συμπόσια , θεατρικές
συμπαραγωγές από πανεπιστημιακές θεατρικές σχολές, εργασίες αποκατάστασης και
συντήρησης των αρχαίων μνημείων, ανασκαφές. Στόχος είναι να καταστεί το θέατρο
των Οινιαδών «Η Επίδαυρος της Δυτικής Ελλάδος» και να γίνει ένα πρότυπο πολιτιστικό
κέντρο με διεθνή ακτινοβολία , όπου θα συναντώνται οι άνθρωποι του πνεύματος για
τη μελέτη και τη σπουδή της ελληνικής δραματουργίας , θα ανταλλάσσουν απόψεις
και θα δουλεύουν για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου σ’ ένα κλίμα ειρήνης
και συμφιλίωσης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας
ΠΛΕΥΡΩΝ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Το αρχαίο θέατρο της Πλευρώνος, το οποίο χρονολογείται στα μέσα περίπου
του 3ου π.Χ. αιώνα, καταλαμβάνει την δυτική πλευρά του τετραγώνου που σχηματίζεται
από τα τείχη της αρχαίας πόλης και είναι κτισμένο σε φυσική πλαγιά. Εκτός από
τη διαμόρφωση του εδάφους, σημαντικό ρόλο στην επιλογή της θέσης του θεάτρου έπαιξε
ασφαλώς και η μαγευτική του θέα, που φτάνει μέχρι τα νησιά Κεφαλλονιά
και Ζάκυνθο.
Κοίλο
Το Κοίλο διατηρεί σήμερα μόνο 10 σειρές εδωλίων από τις 15 που είχε
πιθανότατα την εποχή της κατασκευής του. Τα εδώλια χωρίζονται με 6 κλίμακες σε
5 συνολικά κερκίδες και είναι κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο. Τα χώματα του κοίλου
συγκρατούν εξαιρετικής κατασκευής αναλημματικοί τοίχοι από μεγάλους ορθογώνιους
και πολυγωνικούς δόμους.
Ορχήστρα
Δεν διαπιστώθηκε ύπαρξη περιμετρικού αγωγού γύρω από τη χωμάτινη ορχήστρα,
η διάμετρος της οποίας έφθανε τα 10,70 μέτρα.
Σκηνή
Το θέατρο της Πλευρώνος κατ’ άλλους ερευνητές ξεχωρίζει κυρίως για
την πρωτοτυπία της σκηνής του, στην οποία έχει με μεγάλη επιτυχία ενσωματωθεί
ένα τμήμα του αρχαίου τείχους. Ως σκηνικό οικοδομικό έχει χρησιμοποιηθεί ένας
υψηλός πύργος της οχύρωσης. Αριστερά και δεξιά του πύργου, πάνω στην παρειά του
τείχους προστέθηκαν δύο πλευρικά δωμάτια, τα παρασκήνια που προεξείχαν προς την
πλευρά της ορχήστρας. Μεταξύ των παρασκηνίων βρισκόταν η αποτελούμενη από 6 ημικίονες
και δύο γωνιαίους πεσσούς κιονοστοιχία του προσκηνίου, στο μέσο της οποίας ανοιγόταν
μια θύρα. Το ύψος του προσκηνίου υπολογίζεται σε 2,50 περίπου μέτρα. Η παράλληλη
προς τις παρόδους τοποθέτηση των παρασκηνίων είναι ακόμη μια ιδιομορφία του θεάτρου
της Πλευρώνος, που συναντάται μόνο στα θέατρα της Θήρας
και της Βαβυλώνας. Η αρχαία
Πλευρών σήμερα, πέτρες σκόρπιες, μάρμαρα σπασμένα, συντρίμμια, πολύτιμα μέλη ενός
φωτοβόλου πολιτισμού, στέκεται αγέρωχη, περήφανη, καρτερώντας στωικά τον ερευνητή,
μελετητή, αρχαιολόγο που με ζήλο ψυχής, με ευαισθησία και μεράκι θα σκύψει ευλαβικά
πάνω στα ιερά αυτά ερείπια προκειμένου να φέρει στο φως ιστορικές μνήμες θαμμένες
από το χρόνο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας
ΣΤΡΑΤΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Το αρχαίο θέατρο της Στράτου έχει οικοδομηθεί ανατολικά του διατειχίσματος
πολύ κοντά στην αρχαία Αγορά με την οποία συνδεόταν με βαθμιδωτό δρόμο με θέα
προς τον ποταμό Αχελώο. Το
θέατρο είχε εντοπίσει ήδη από το 1805 ο W. Leake, αλλά η ανασκαφή και μελέτη του
έγινε μεταξύ των ετών 1990-96 υπό τη διεύθυνση του Εφόρου Αρχαιοτήτων Λ. Κολώνα.
Οι πρώτες μάλιστα ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια μεταγενέστερα αγροτικά σπίτια
των οποίων το οικοδομικό υλικό αφαιρέθηκε από τα οικοδομήματα της Αγοράς και από
το Κοίλο του θεάτρου. Το θέατρο είναι του 4ου π.Χ. αιώνα με συμπληρώσεις και διορθώσεις
του 3ου και 2ου π.Χ. αι.
Κοίλο
Η περιφέρεια του κοίλου διαγράφει ένα ημικυκλικό τόξο μεγαλύτερο των
3/4 του κύκλου και δε διαιρείται σε άνω και κάτω διάζωμα, όπως συνήθως συμβαίνει
στα αρχαία θέατρα. Το άνω μισό περίπου τμήμα του κοίλου είναι σχεδόν τελείως καταστρεμμένο.
Μόνο δύο κερκίδες στο βορειοανατολικό τμήμα του κοίλου σώθηκαν από τη φθορά του
χρόνου. Το θέατρο είναι δομημένο κυρίως από γκριζοπράσινους ντόπιους ψαμμιτόλιθους.
Υπάρχουν μέχρι σήμερα περίπου 35 σειρές εδωλίων (καθισμάτων) που χωρίζονται με
κλίμακες σε 11 κερκίδες και μπορούσαν να χωρέσουν 6.000 θεατές.
Πρόκειται συνεπώς για το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα θέατρο της Αιτωλοακαρνανίας.Η
πρώτη τιμητική σειρά εδωλίων, η λεγόμενη προεδρία, προοριζόταν για τον ιερέα του
Διονύσου και τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς. Τα προεδρικά αυτά καθίσματα
που ανέρχονται στα 11 είναι κατασκευασμένα από λευκό ασβεστόλιθο και διατηρούνται
σχεδόν ακέραια.
Ορχήστρα
Η ορχήστρα περιβάλλεται από πλακοσκεπή αποστραγγιστικό αγωγό, ο οποίος
διατηρείται σε καλή κατάσταση και σκοπό είχε να απομακρύνει τα βρόχινα νερά από
όλο το χώρο του θεάτρου. Ο αγωγός αυτός ξεκινάει από τη δυτική άκρη της πρώτης
σειράς των καθισμάτων, περνά γύρω από την ορχήστρα και λίγο πριν την ανατολική
γωνία της πρώτης σειράς καθισμάτων γίνεται υπόγειος και διασχίζει καθέτως από
κάτω τη σκηνή.
Το κρηπιδωτό περίβλημα της ορχήστρας αποτελείται από λευκό ασβεστόλιθο
έχει πλάτος 30 εκατοστά, διάμετρο 16,5 μέτρα και διατηρείται ακέραιο. Επάνω στην
ορχήστρα βρέθηκαν κομμάτια από άλλες δύο τιμητικές προεδρίες, ενώ οι αρχαιολόγοι
υποθέτουν την ύπαρξη και τρίτης, η οποία δεν έχει διασωθεί.
Σκηνή
Ως προς τη χρονολογία κατασκευής του σκηνικού οικοδομήματος μπορούμε
να επισημάνουμε τρείς οικοδομικές φάσεις. Το πρώτο σκηνικό οικοδόμημα κτίστηκε
γύρω στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και ήταν μια ισόγεια ανοικτή στοά μπροστά απ’
την ορχήστρα με τους κίονες ως σκηνικό φόντο. Αυτό το ανοικτό σκηνικό οικοδόμημα
ήταν στο ίδιο επίπεδο με αυτό της ορχήστρας και οι παραστάσεις επαίζοντο μπροστά.
Τον 3ο π.Χ. αιώνα, κατά την δεύτερη οικοδομική φάση έκλεισαν τον ανοικτό
χώρο της σκηνικής στοάς και πρόσθεσαν μπροστά από την πρόσοψη της σκηνής μια οροφή
που στηριζόταν σε κιονοστοιχία πεσσόσχημη.
Πάνω σ’ αυτό το πρώτο ισόγειο οικοδόμημα στήθηκε δίκην ορόφου, ένα
υπερυψωμένο λογείο, το προσκήνιο, στο οποίο μετατοπίστηκε και η σκηνή, οπότε και
η σκηνική δράση διαδραματίστηκε έναν όροφο ψηλότερα. Ο επάνω όροφος, λοιπόν, του
σκηνικού οικοδομήματος αποτέλεσε το επίπεδο της σκηνογραφίας. Δύο επικλινείς διάδρομοι
που βρίσκονταν κοντά στις παρόδους έφερναν, προς το χώρο της δράσης, που ήταν
στο προσκήνιο του άνω ορόφου.
Ο Schwandner υποθέτει ότι αυτή η υπερυψωμένη, σαν σε όροφο, σκηνή
απέκτησε την τελική μορφή της, αφού συμπληρώθηκε με πλευρικούς λίθινους διαδρόμους
και παρασκήνια τον 2ο π.Χ. αιώνα, τρίτη οικοδομική φάση κατασκευής της σκηνής.
Σήμερα σώζεται η θεμελίωση αυτού του σκηνικού οικοδομήματος με το
υπερυψωμένο προσκήνιο και την σκηνή επ’ αυτού, τα παρασκήνια με τους πλευρικούς
λίθινους διαδρόμους για πρόσβαση.
Στο θέατρο της Στράτου παίχτηκε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1997
η θεατρική παράσταση «Όπως αγαπάτε» του Σαίξπηρ από το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.
Έμελλε αυτή η πρώτη παράσταση να’ ναι και η τελευταία, αφού η Αρχαιολογική Υπηρεσία
απαγόρευσε την επαναχρησιμοποίησή του,καθόσον το υλικό απ’ το οποίο είναι κατασκευασμένο
το κοίλο είναι εύθραυστο και εύκολα καταστρέφεται. Πολύτιμο βιβλίο
για την καταγραφή του πληροφοριακού υλικού που αφορά την ενότητα « Στράτος» υπήρξε
το βιβλίο του Σχολικού Συμβούλου των Φιλολόγων του νομού Ευρυτανίας
κ. Ιωάννη Νεραντζή « Η Αρχαία Στρατική Ακαρνανία - Μνημειακή τοπογραφία, επιγραφές,
αρχαιολογικά ευρήματα» Αγρίνιο 1997.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας
ΠΛΑΓΙΑ (Χωριό) ΑΚΤΙΟ - ΒΟΝΙΤΣΑ
Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Στέρνας, που βρίσκεται στην πιο ψηλή κορφή
πάνω από την παλιά Πλαγιά. Σώζονται υπολείμματα του αρχαίου τείχους και δύο παρατηρητήρια
σε δύο λόφους απέναντι από το Χώρο της Στέρνας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Κεκροπίας.
ΚΑΤΟΧΗ (Κωμόπολη) ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Δυτικά βρίσκεται βραχώδης λόφος με βελανιδιές, περιβαλλόμενος από τα νερά της αρχαίας λίμνης Μελίτης, πάνω στον οποίο βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης Οινιάδες.
ΠΑΛΑΙΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
Η σημαντικότερη θέση στην περιοχή είναι η αρχαία πόλη της Παλαίρου,
η οποία βρισκόταν στη σημερινή Κεχροπούλα στα νοτιοανατολικά της χερσονήσου. Η
Πόλη θεωρείται ότι υπήρχε από την μυκηναϊκή περίοδο. Απόδειξη γι' αυτό είναι τα
τείχη της πόλης που τμήμα της ανήκει στην 2 η χιλιετηρίδα π.Χ. Η κατασκευή των
τειχών εναλλάσσεται ανάμεσα σε τραπεζιόσχημα και πολυγωνικό σύστημα και το σύνολό
τους ανήκει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το αρχαιότερο τμήμα του τείχους
ανάγεται στην μυκηναϊκή περίοδο. Το λιμάνι της αρχαίας Παλαίρου βρισκόταν στη
θέση της σημερινής Πογωνιάς,
στο νοτιοανατολικό τμήμα της Χερσονήσου, όπου έχουν εντοπιστεί λείψανα των λιμενικών
εγκαταστάσεων ανατολικά του χωριού.
Στο κέντρο περίπου της χερσονήσου της Πλαγιάς στη θέση Στέρνα υπήρχε
φρούριο, που έλεγχε οπτικά την περιοχή προς βορειοδυτικά και νοτιανατολικά.
Το φρούριο είχε κατασκευαστεί στα μέσα του 5 ου αιώνα και κατά μια
άποψη ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Σόλλιον,
αποικία των Κορινθίων. Σήμερα στη θέση αυτή σώζονται ερείπια και οι απόψεις των
ιστορικών για το φρούριο της Στέρνας αν εκεί υπήρχε κάποια μεγάλη αρχαία πόλη
και ποια ήταν αυτή διίστανται. Αλλοι τοποθετούν το Σόλλιο, άλλοι τοποθετούν την
Νήρικο και άλλοι τοποθετηθούν
στην Στέρνα άλλη αρχαία πόλη με τεράστια δύναμη. Υπέρ αυτής της γνώμης συνηγορεί
το γεγονός της θέσης στην οποία βρίσκεται το φρούριο, απ' την οποία μπορεί κανείς
να έχει τον έλεγχο μιας τεράστιας γεωγραφικής περιοχής. Το Σόλλιον ήταν ένας ναυτικός
σταθμός της Κορίνθου
που εκυριεύθει κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο από τους Αθηναίους και σύμφωνα με
το Θουκυδίδη ( 430 π.Χ.) περιήλθε στην κατοχή των Παλαιραίων-Ακαρνάνων. Τα ενδιαφέροντα
των Αθηναίων από το 454 π.Χ.,οδηγούν σε συγκρούσεις, στις οποίες εμπλέκονται οι
Ακαρνανικές πόλεις τον 5ο αι. π.Χ.. Η Ακαρνανία
στον Πελοποννησιακό πόλεμο βρίσκεται στο πλευρό των Αθηναίων και προς τα τέλη
του 5 ου αι. κερδίζει δύναμη.
Βόρεια της πόλεως της Παλαίρου απλώνεται η Λίμνη Βουλκαριά,
η Λίμνη Μυρτούντιον κατά τον Στράβωνα. Λίμνη πιθανόν κατάλοιπο της λιμνοθάλασσας
που κατέκλειε την έκταση της σημερινής πεδιάδας της Παλαίρου κατά τα Ομηρικά χρόνια.
Η λιμνοθάλασσα αυτή ήταν κατά την παράδοση σωτήρας της Βασίλισσας Κλεοπάτρας,
όταν κατά την Ναυμαχία του Ακτίου
κυνηγημένη από τους διώκτες της πέρασε εύκολα με τα πλοία της από το ρηχό αύλακα
της Παλαίρου. Ανάμνηση του παραπάνω περάσματος της Βασίλισσας της Αιγύπτου αποτελεί
η διατήρηση της επωνυμίας του αρχαίου περάσματος ως Μόλος της Κλεοπάτρας.
Μετά την νίκη των Ρωμαίων στο Ακτιο το 31 π.Χ., χάνονται τα ίχνη της
αρχαίας Παλαίρου και ιστορικά αυτό αποδίδεται στην ίδρυση της Νικοπόλεως
μετά την ναυμαχία του Ακτίου. Η ίδρυση της Νικοπόλεως το 30 π.Χ. είναι σημαντικό
γεγονός για την κατανομή των πληθυσμών και την οικονομία σε ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία.
Οι γύρω πόλεις χάνουν σημαντικό μέρος του δυναμικού τους, με αποτέλεσμα να μετατραπούν
σε περιοικίδες πόλεις της νέας μητρόπολης, έτσι η Ακαρνανία γίνεται territorium
της νέας αυτής πόλης.
Επί Τραϊανού ολόκληρη η Ακαρνανία υπάγεται στη αυτοκρατορική επαρχία
της Ηπείρου, που είχε έδρα την Νικόπολη. Αργότερα, η Νικόπολη ανακηρύσσεται έδρα
της Επαρχίας Παλαιάς Ηπείρου από τον Διοκλητιανό, στην οποία περιλαμβάνεται και
η σημερινή Αιτωλοακαρνανία. Έκτοτε όλη η Αιτωλοακαρνανία ακολουθεί τις τύχες της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στην οποία ανήκε. Η Πάλαιρος ήταν μεταξύ των πόλεων
που εμφανίζονται και στην αρχαιότητα, στην μυκηναϊκή περίοδο, και στην ρωμαϊκή
περίοδο.
Αν τοποθετηθούμε γύρω στην 2 η χιλιετηρίδα π.Χ. θα παρατηρήσουμε ότι
η χερσόνησος της σημερινής Πλαγιάς ήταν αυτόνομο νησί. Η Πλαγιά βρίσκεται στο
βορειοδυτικό άκρο του Ν. Αιτωλ/νίας και χωρίζεται από την Λευκάδα
με διώρυγα που αρχικά κατασκεύασαν οι Κορίνθιοι το 600 π.Χ. περίπου, με σκοπό
να βελτιώσουν την επικοινωνία του Βορείου Ιονίου
πελάγους με τον Πατραϊκό
κόλπο. Το κανάλι αυτό απέκοψε το σημερινό νησί από την Αιτωλοακαρνανία, με
την οποία ενωνόταν με μια σειρά από βάλτους και νησίδες.
Υπέρ του ισχυρισμού περί της νήσου Πλαγιάς συνηγορεί το γεγονός της
υψομετρικής διαφοράς του κάμπου της Παλαίρου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια
της θάλασσας με έδαφος αμμουδερό, όπου υπήρχε θάλασσα με την οποία ήταν αποκομμένη
η χερσόνησος στην οποία βρίσκεται η σημερινή Πλαγιά
από την υπόλοιπη Αιτωλοακαρνανία με τέναγος το οποίο εξετείνετο από τον όρμο της
σημερινής Παλαίρου μέχρι του όρμου του Αγίου
Νικολάου Βόνιτσας. Κατάλοιπο της λιμνοθάλασσας η Λίμνη Βουλκαριά η συνδεόμενη
και σήμερα με τάφρο προς τη θάλασσα. Η άποψη ότι η Πλαγιά ήταν νησί κατά τα Ομηρικά
χρόνια πυροδοτεί θεωρίες για την οποία ήταν η γεωγραφική τοποθέτηση της Ομηρικής
Ιθάκης.
Ο Γερμανός ερευνητής , όσον αφορά την Χερσόνησο της Πλαγιάς, την κατατάσσει
στο χώρο της γεωγραφικής ενότητας της Ομηρικής Ιθάκης ( Ομήρου ω 353 ) και την
πόλη της αρχαίας Παλαίρου την ταυτίζει με την Ομηρική Νήρικο, ενώ για την κλασική
Νήρικο θεωρεί ότι βρισκόταν στο λόφο του Αγίου Γεωργίου, όπου υπάρχει σήμερα το
Κάστρο του Αγίου Γεωργίου.
Οι απόψεις των μελετητών διίστανται όσον αφορά την τοποθέτηση της
Ομηρικής Ιθάκης και πολλές
είναι οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί. Κατά τον Γερμανό Dorpefld , η χερσόνησος
της Πλαγιάς, η οποία ήταν αρχικά νήσος, θεωρείται ότι ήταν η Ομηρική χώρα των
Κεφαλλήνων, όπου βρισκόταν η πόλη Νηρίκος, την οποία είχε εκπορθήσει ο Λαέρτης
και προσαρτήθηκε στην Ιθάκη, ενώ οι Κεφαλλήνες έγιναν πολεμιστές του Οδυσσέα.
Στην χερσόνησο της Πλαγιάς, κατά αυτήν την άποψη, η οποία χρησιμοποείται και σήμερα
όπως και στην αρχαιότητα ως βοσκότοπος δύναται ο Οδυσσέας να είχε τις αγέλες των
χοίρων, προβάτων, βοών, αιγών. Για τον Βουκόλο Φιλοίτιο πληροφορεί ο ποιητής ότι
έμενε στον Δήμο Κεφαλλήνων. Οι Κεφαλλήνες έμεναν κατά την εποχή του Οδυσσέα στη
απέναντι ηπειρωτική ακτή, και οι αγέλες του Οδυσσέα όπως γνωρίζουμε κατά τον Οδυσσέα
(ξ, 100 και υ, 210) ευρίσκοντο επί της χερσονήσου της Στερεάς και συγχρόνως στην
περιοχή των Κεφαλλήνων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Κεκροπίας
ΣΤΡΑΤΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
The project is under the auspices of the Berlin Head Office of the Deutsches Archaologisches Institut.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
