Εμφανίζονται 60 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΧΑΪΑ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 580100
Φαξ: +30 2610 325051
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του κέντρου
της Πάτρας,
βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας Achaia Clauss που ξεχωρίζει ως ένα
από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.
Ιδρυτής της, ήταν ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους, που ήρθε στην Πάτρα
το 1854 για να εργαστεί σε μια γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από
τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή που τον μάγεψε με το φυσικό της κάλλος.
Αγόρασε ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και κατέληξε στη
δημιουργία του Κάστρου-Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861
ίδρυσε την εταιρία Achaia Clauss και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του, μεταξύ
των οποίων και η Μαυροδάφνη Πάτρας, κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή
αγορά.
Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη
ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό
τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στα 200.000 άτομα.
ΛΑΡΙΣΣΟΣ (Δήμος) ΠΑΤΡΑ
Πευκοδάση
Διακρίνεται σε μια πρώτη ζώνη χαλέπιου πεύκης προς το μέρος της θάλασσας
και μια δεύτερη κουκουναριάς, με μια ενδιάμεση ζώνη με μικτές συστάδες και από
τα δυο είδη. Γενικά η κουκουναριά καταλαμβάνει μικρότερη έκταση και εμφανίζεται
αμιγής στο Β.Α και Ν.Α. τμήμα του δάσους. Η Χαλέπιος Πεύκη παρουσιάζει έντονη
αυξητική τάση που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο δάσος Κουκουναριάς διαπιστώνονται
προγκήματα εξαιτίας της απουσίας φυσικής αναγέννησης του είδους τείνει να εκτοπίσει
και να υποκαταστήσει βαθμιαία την Κουκουναριά. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα
επιμήκη ανοίγματα κατακλυζόμενα από νερά, που σχηματίζονται εντός των πευκόφυτων
εκτάσεων, συνήθως παρατηρούμενα από θίνες εποικιζόμενες από πεύκα παράλληλα προς
την ακτή. Ένα από αυτά το Κέντρο είναι αρκετά βαθύ και έχει πάρει τη μορφή μικρού
ποταμού και απάγει τα νερά της Λάμιας προς τη θάλασσα.
Δάσος βελανιδιάς
Πιο εσωτερικά από το πευκοδάσος συναντάμε τμήματα αραιού δάσους ήμερης
βελανιδιάς (Quercus macropelis), με πολύ μικρότερη έκταση από αυτήν του πευκοδάσους.
Aλλα φυτικά είδη συναντώνται σε μικρό αριθμό με χαρακτηριστική την επικράτηση
βισκοανθεκτικών ειδών, όπως ο ασφόδελος (Asphodelus microcarpus). Αρκετή εξάπλωση
εμφανίζει η φτέρη (pteridium aquilinum) ενώ απαντούν διάσπαρτα και άλλα δενδρώδη
είδη όπως η γκορτσιά (Pyrus amygdaliformis), η τσικουδιά (Pistacia terebinthus)
και θαμνοκέδρα (Juniperus phoenica).
Υγρά λιβάδια
Λιβάδια σχηματίζονται είτε ως μεγάλα ανοίγματα μεταξύ των συστάδων
του πευκοδάσους και της βελανιδιάς είτε περιφερειακά των λιμνών και βαλτών. Χαρακτηριστικά
είδη που απαντώνται στους λιβαδικούς χώρους των ανοικτών περιφερειακών εκτάσεων
της λιμνοθάλασσας Προκοπού και του έλους Λάμιας είναι τα Vicia villosa, Asphodelus
microcarpus, Parentucelia viscosa, Brisa minor, Arthoxanthum odoratum, Orchis
laxiflora, Iris spuria κ.α.
Υγρότοποι
Το σύμπλεγμα των υγροτόπων της περιοχής αποτελείται από τις λιμνοθάλασσες
Πάπα, Προκόπου, και το έλος Λάμιας και περιλαμβάνουν μια τυπική σειρά από επιμέρους
βιοτόπους όπως καλαμώνες, ψαθοτόπια, αλμυρόβαλτους και ανοιχτές επιφάνειες ρηχών
νερών. Τυπικά είδη των υγροτόπων είναι το αγριοκάλαμο (Phragmites australis),
ψαθιά (Typha latifolia και Τ. angustata) φτελιές και ιτιές (Salix sp.). Απαντώνται
ακόμα με μεγάλη συχνότητα το καλάμι (Arundo donax) κύπερη ( Cyperus longus) και
βούρλα ( Juncus maritimus). Στις παρακείμενες των λιμνοθαλασσών και ελών περιοχές
επικρατούν τα ανθεκτικά στα άλατα φυτά -αλόφυτα όπως αυτά των γενών Salicornia.
Λιμνοθάλασσα περιοχής (Πάππα - Πρόκοπος)
Οι λιμνοθάλασσες της περιοχής λειτουργούν ως φυσικά ιχθυοτροφεία και
πραγματοποιούνται καλλιέργειες εκστατικής μορφής. Τα κύρια αλιεύσιμα είδη είναι
ο Κέφαλος, το Λαυράκι, η Τσιπούρα και το Χέλι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Λαρισσού
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Στη συνοικία της Πάτρας Νέος δρόμος μεταξύ της παλαιάς και της νέας
εθνικής οδού υπάρχει περιφραγμένος αρχαιολογικός χώρος όπου βρίσκεται η γέφυρα
του Μείλιχου (Παυσανία). Αποτελείται από 2 καμάρες και βάσεις από πελεκητές πέτρες
και τούβλινα τόξα. Ονομάστηκε γέφυρα του Παυσανία γιατί όπως λέγεται πέρασε από
εκεί ο περιηγητής πηγαίνοντας προς το Αίγιο
από την Πάτρα. Το όνομα του ποταμού ήταν Αμείλιχος (σκληρός) γιατί κάθε χρόνο
εκεί γίνονταν ανθρωποθυσίες προς εκτόνωση της θεάς Αρτεμης η οποία οργίστηκε και
έφερε αρρώστιες , θανάτους και ξηρασία της γης, επειδή 2 νέοι, η Κομαιθώ και ο
Μελάνιππος, μην έχοντας πουθενά αλλού να πάνε για να χαρούν τον έρωτά τους αφού
οι δικοί τους δεν τους άφηναν να παντρευτούν κατέφευγαν στο ναό. Με την παρέμβαση
όμως του Ευρύπυλου που πρόσφερε στη θεά λάρνακα με το άγαλμα του Διονύσου η θεά
ηρέμησε και σταμάτησαν οι ανθρωποθυσίες. Έτσι άλλαξε και η ονομασία του ποταμού
σε Μείλιχος (ήρεμος).
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Το αισθητικό δάσος έχει μεγάλη αξία κυρίως λόγω της εγγύτητας του
με την πόλη των Καλαβρύτων (αξία ως περιαστικό πράσινο). Τα ορεινά φρύγανα, οι
συστάδες με ελληνική ελάτη, με μακία (αείφυλλα-σκληρόφυλλα) και τα χορτολίβαδα
(εγκαταλελημένοι αγροί), καθώς και οι μικρής έκτασης αναδασώσεις με μαυροπεύκα
και ακακίες δημιουργούν ένα πράσινο καταφύγιο δίπλα στην πόλη των Καλαβρύτων.Η
περιοχή συγκρατεί τυπικά είδη ορεινής χλωρίδας, ορισμένα από τα οποία είναι σπάνια
όπως το είδος Gypsophilla nana. Eδώ, απαντούν, επίσης, χαρακτηριστικά είδη της
ορεινής και ημιορεινής Πελοποννήσου: πολλά ασπόνδυλα (ορισμένα ενδημικά της Ελλάδας),
πολλά είδη ερπετών (όπως Lacerta graeca, Podarcis peloponnesiaca), καθώς και ορισμένα
τυπικά, για παρόμοιες περιοχές, είδη θηλαστικών. Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία
της αγριόγατας, ενός σπάνιου θηλαστικού για την Πελοπόννησο.
Ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης και Ιερό Προσκύνημα είναι
ο Τόπος Θυσίας, στο λόφο του Καπή, που βρίσκεται ανατολικά της πόλης των Καλαβρύτων
(500 μέτρα από το κέντρο), στο δρόμο προς Χιονοδρομικό
Κέντρο.
Στη Ράχη του Καπή οδηγήθηκαν οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω από
τους Γερμανούς κατακτητές στις 13 Δεκεμβρίου 1943, όπου και τους εκτέλεσαν.
Σήμερα στη ράχη του Καπή βρίσκεται ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει
το αποτρόπαιο έγκλημα. Στις στήλες που περιβάλλουν τον κεντρικό χώρο αναγράφονται
τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων. Στην κατακόμβη είναι αναρτημένα
μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες των εκτελεσθέντων.
Παράπλευρα της κατακόμβης δεσπόζει το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης μάνας,
έμβλημα του Δήμου και σύμβολο της ανθρώπινης καρτερικότητας που φιλοτέχνησε η
τότε σπουδάστρια της σχολής Καλών Τεχνών, Αννα Βαφεία. Έχει συμβολικό χαρακτήρα
για τις γυναίκες ηρωίδες των Καλαβρύτων (τη Μάνα, την αδελφή, τη γιαγιά, την κόρη)
που με υπερπροσπάθεια αγωνίστηκαν να ξαναστήσουν την ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη.
Κάθε χρόνο στις 13 Δεκεμβρίου, μετά το μνημόσυνο στον καθεδρικό ναό
της πόλης καταλήγει η πένθιμη πομπή στον Τόπο Θυσίας, όπου τελείται επιμνημόσυνη
δέηση και προσκλητήριο Πεσόντων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καλαβρύτων
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας και συγκεκριμένα το 1208 χτίστηκε
στην κορυφή του βουνού πάνω από τα σημερινά Καλάβρυτα, ένα από τα σημαντικότερα
μεσαιωνικά κάστρα της Πελοποννήσου, το Κάστρο Καλοβράτ ή αλλιώς Κάστρο της Ωριάς.
Η σημασία του για την ευρύτερη περιοχή ήταν τεράστια καθώς, κύριος σκοπός δημιουργίας
του ήταν ο έλεγχος των ορεινών περασμάτων της Βόρειας Πελοποννήσου, αλλά και η
αμυντική θωράκιση της ευρύτερης περιοχής. Μέσα στο κάστρο, το οποίο έχει εμβαδόν
25 περίπου στρέμματα, έμεναν οι Φράγκοι με τις οικογένειές τους ενώ οι κάτοικοι
της περιοχής έμεναν έξω και γύρω από αυτό. Η Φράγκικη κυριαρχία κράτησε 122 χρόνια
έως το 1330 όπου το κατέλαβαν οι Βυζαντινοί του δεσποτάτου του Μοριά. Από το έτος
αυτό μέχρι το 1460, κυμάτιζε στο κάστρο ο δικέφαλος αετός που ενσάρκωνε τα ιδανικά
του Βυζαντίου.
Το 1460, μετά από επίμονες και επίπονες προσπάθειες, το καταπάτησαν
οι Τούρκοι με αρχηγό τον Μωάμεθ τον Β΄ τον Κατακτητή. Από τότε μέχρι και το 1821
το κάστρο βρίσκεται στην κυριαρχία των Τούρκων, εκτός από το διάστημα 1687-1715
όπου είχε περιέλθει στους Ενετούς. Σήμερα το εσωτερικό του είναι γεμάτο από ερείπια
σπιτιών (μπορεί κάποιος με βάση τα σωζόμενα θεμέλια να αριθμήσει πάνω από 50 οικίες).
Επίσης διακρίνεται η ανατολική πλευρά της κύριας πύλης και πίσω από αυτή μια μεγάλη
πέτρα σκαλισμένη που μοιάζει με πηγάδι και έχει βάθος μισό μέτρο. Η θέα είναι
πραγματικά πανοραμική και αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος μόνο και μόνο για το
μαγευτικό θέαμα που θα αντικρίσει.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 623390
Φαξ: +30 2610 623005
Το Κάστρο της Πάτρας υψώνεται στους βόρειους πρόποδες του Παναχαϊκού. Το κάστρο της Πάτρας κατασκευάστηκε το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα μ.Χ. και καταλαμβάνει τη θέση της αρχαίας Ακρόπολης. Το Κάστρο αποτελείται από έναν ευρύ και επιμήκη εξωτερικό περίβολο με πύργους και προμαχώνες, τις τρεις πλευρές του οποίου περιέβαλε τάφρος. Η επιφάνεια που καλύπτει μαζί με τα τείχη είναι περίπου 22.600 μ2. Η είσοδος βρίσκεται στο μέσον της ανατολικής του πλευράς. Στο βορειοανατολικό τμήμα του, πάνω σε φυσικό ανάχωμα, υψώνεται ο εσωτερικός περίβολος με έξι πύργους περιμετρικά, το Εξαπύργιο.
Η συνεχής χρήση του Κάστρου από την ίδρυσή του μέχρι τους νεώτερους χρόνους για την άμυνα της περιοχής αλλά και ως διοικητικού και στρατιωτικού κέντρου είχε ως συνέπεια τις συνεχείς προσθήκες και επισκευές των τειχών, μαρτυρίες όλων των λαών που πέρασαν από αυτό. Το Κάστρο πολιορκείται το 805 μ.Χ. από τους Σλάβους και τους Σαρακηνούς, η ήττα των οποίων αποδίδεται σε θαύμα του πολιούχου αγίου Ανδρέα. Φράγκοι ιππότες καταλαμβάνουν το 1205 την Πάτρα και προχωρούν στη διαμόρφωση κυρίως του εσωτερικού περιβόλου του Κάστρου. Το 1408 η Πάτρα παραχωρείται από τον Πάπα έναντι μισθώματος στους Ενετούς, βασικότερο έργο των οποίων αποτελεί ο κυκλικός προμαχώνας στο βορειοδυτικό άκρο της οχύρωσης. Ο Δεσπότης του Μυστρά Κωνσταντίνος Παλαιολόγος καταλαμβάνει το 1430 το Κάστρο και τότε προστίθενται δύο πύργοι στη νότια πλευρά και στο βορειοανατολικό άκρο του εσωτερικού περιβόλου, στη δυτική πλευρά του οποίου κατασκευάζονται επίσης οκτώ ημικυκλικά τόξα. Το 1458 το Κάστρο παραδίδεται στους Οθωμανούς, οι επεμβάσεις των οποίων είναι ορατές σε όλα σχεδόν τα τμήματά του. Τα Βόρεια Τείχη ενισχύονται από έναν κυκλικό πύργο, ενώ στη νοτιοανατολική γωνία του εξωτερικού περιβόλου και στο βορειοανατολικό τμήμα του Εξαπύργιου κατασκευάζονται πολυγωνικοί προμαχώνες. Την ίδια εποχή στο εσωτερικό του Κάστρου ανεγείρονται διοικητικά κτίρια και ένα τζαμί, τμήμα του οποίου διατηρείται ώς σήμερα σε ικανό ύψος.
Το 1687 οι ενετικές δυνάμεις του Francesco Morosini κυριεύουν το Κάστρο, το 1715 όμως ανακαταλαμβάνεται από τους Οθωμα-νούς. Απελευθερώνεται το 1828 από τον Γάλλο στρατηγό Maison και παραδίδεται στον Ελληνικό στρατό. Από το 1950 μέχρι το 1975 το Κάστρο ανήκε στο Δήμο Πατρέων. Έκτοτε περιήλθε στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού λειτουργώντας ως αρχαιολογικός χώρος αρμοδιότητας της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Πηγή: Στερέωση-ανάπλαση Βορείων Τειχών και φωτισμός ανάδειξης Κάστρου Πάτρας Νομού Αχαιας, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς, 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, ISBN 978-960-386-143-0
Το Κάστρο της Πάτρας χτίστηκε κατά το β΄ μισό του 6ου μ.Χ. αιώνα,
επάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης. Βρίσκεται σ΄ ένα χαμηλό λόφο του Παναχαϊκού
σε απόσταση 800 μέτρων περίπου από την ακτή. Τα τείχη του περικλείουν μία έκταση
22.725 τ.μ. και αποτελείται από έναν τριγωνικό εξωτερικό περίβολο, ενισχυμένο
με πύργους και προμαχώνες, που προστατεύονταν αρχικά από βαθιά τάφρο και ένα εσωτερικό
περίβολο που υψώνεται στη Β.Α. γωνία και επίσης περιβάλλεται από τάφρο.
Κατασκευάστηκε απ' τον Ιουστινιανό μετά τον καταστροφικό σεισμό του
551 με υλικά προχριστιανικών οικοδομημάτων για την άμυνα της περιοχής και των
κατοίκων της. Στους αιώνες που ακολούθησαν και έως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε
σε αδιάκοπη χρήση για την άμυνα της πόλης, αλλά και ως διοικητικό και στρατιωτικό
κέντρο.
Στους Βυζαντινούς αιώνες, μέχρι τον ερχομό των Φράγκων (1205) το πολιόρκησαν
Σλάβοι, Σαρακηνοί, Βούλγαροι, Νορμανδοί κ.α. χωρίς όμως να μπορέσουν να το κατακτήσουν.
Στα 805 μ.Χ. οι κάτοικοι της πόλης πολιορκήθηκαν στο κάστρο από Σκλάβους και Σαρακηνούς
και η νίκη τους, που αποδόθηκε σε θαύμα του πολιούχου Αγίου Ανδρέα, ήταν σημαντική
για την αναχαίτιση των βαρβαρικών επιδρομών στην Πελοπόννησο.
Οι Φράγκοι σταυροφόροι, το μεγάλωσαν, το ενίσχυσαν και άνοιξαν τάφρο
στις τρεις πλευρές του. Το 1278 υποθηκεύτηκε στο Λατίνο Αρχιεπίσκοπο, ενώ το 1408
παραχωρήθηκε από τον Πάπα για πέντε χρόνια και έναντι μισθώματος, στους Ενετούς.
Στα χέρια του Λατίνου Αρχιεπισκόπου έμεινε έως το 1430 που απελευθερώθηκε από
τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο Κωνσταντίνος προχώρησε σε προσθήκες και επισκευές
των τειχών.
Σκλαβώθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πέρασε στα χέρια των Ελλήνων
το 1828 μετά την απελευθέρωσή του από το Γάλλο στρατηγό Μαιζόν.
Στα χρόνια 1941-1944 ήταν στη γερμανική κατοχή από την οποία ελευθερώθηκε
μαζί με την Πάτρα στις 4 Οκτωβρίου 1944. Από το 1973 το Κάστρο είναι στην εποπτεία
της 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στο λυόμενο θεατράκι (640 θέσεων) που
βρίσκεται στο εσωτερικό περίβολο, φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Οι οικοδομικές φάσεις που διακρίνονται σήμερα στο κάστρο αποτελούν
μαρτυρία των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του για
την επισκευή του και την προσαρμογή στις εξελίξεις της πολεμικής τεχνολογίας.
Σε ειδική εσοχή στην τοιχοποιία, είναι εντοιχισμένος κορμός αγάλματος
και κεφάλι ανδρός των ρωμαϊκών χρόνων. Το παραμορφωμένο αυτό άγαλμα πήρε μυθικές
διαστάσεις στα μάτια των κατοίκων της Πάτρας. Εγινε το στοιχειό της πόλης, η «Πατρινέλα».
Η παράδοση λέει ότι ήταν γυναίκα μεταμορφωμένη σε άντρα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας,
που φυλάει την πόλη από επιδημίες και κλαίει τις νύχτες, όταν πεθαίνει κάποιος
γνωστός Πατρινός.
Κάστρο:
ανοικτό 8.00 π.μ. - 6.00 μ.μ. εκτός Δευτέρας
8.00 π.μ. - 3.00 μ.μ. Κυριακή (είσοδος ελεύθερη)
Τηλ. 2610623390
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
ΡΙΟ (Λιμάνι) ΠΑΤΡΑ
Τηλέφωνο: +30 2610 990691
Φαξ: +30 2610 623005
Το 1499 έγινε η πρώτη οχύρωση
του περάσματος από τον Βαγιαζήτ Β΄, μικρότερη σε έκταση με
διπλό περίβολο και τάφρο.
Το 1532 έγινε κατάληψη από τους Ισπανούς και τον Αντρέα Ντόρια και ανακατάληψη από τους
Τούρκους. Το 1603 οι Ιππότες της Μάλτας προκαλούν σημαντικές καταστροφές. Το 1687 γίνεται
κατάληψη από το Μοροζίνι. Γίνονται ριζικές επισκευές και παίρνει τη
μορφή που έχει σήμερα:
νέοι πύργοι-προμαχώνες, ενίσχυση επάλξεων. Το 1715 γίνεται κατάληψη του Κάστρου από τους
Τούρκους, ενώ το 1828 το κάστρο ύστερα από πολιορκία παραδίδεται από τους Τούρκους στον
στρατηγό Μαιζών. Επισκευάζεται και παραδίδεται στους ΄Ελληνες.
Το Κάστρο
χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή για μεγάλο διάστημα. Στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκαν Γερμανοί.
Το κείμενο, που παρατίθεται, προέρχεται από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού
ΣΑΛΜΕΝΙΚΟ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Το Μεσαιωνικό κάστρο του Σαλεμενίκου βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές
του Παναχαϊκού του Δήμου
Ερινεού. Χτίστηκε κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας γύρω στο 1300 από ένα
Φράγκο Φεουδάρχη σε υψόμετρο 200μ. περίπου. Βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο πάνω
από την όχθη του ποταμού Φοίνικα, σε ένα ιδιαίτερα απότομο και απόκρημνο βράχο,
όπου το κάστρο προστατευόταν από φυσικά τείχη.
Είναι ιδιαίτερα γνωστό εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν το τελευταίο
ελληνικό κάστρο που έπεσε στα χέρια των Μουσουλμάνων κατακτητών. Στο κάστρο του
Σαλμενίκου εξαιτίας των ληστρικών επιδρομών, είχε καταφύγει για προστασία ο πληθυσμός
των γύρω περιοχών που έφθανε τα 6000 άτομα. Στα 1460 δέχτηκε την επίθεση του Μωάμεθ
του Β' του Ποθητού. Η πολιορκία του κάστρου είχε ήδη συμπληρώσει τον έναν χρόνο
και οι πολιορκημένοι είχαν ακόμη δυνάμεις. Ήλπιζαν όμως και στην εξωτερική βοήθεια
μιας και τα περιθώρια στένευαν. Δυστυχώς όταν διαπίστωσαν ότι η βοήθεια αυτή δεν
θα έφτανε ποτέ, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, υπό την πίεση της έλλειψης νερού και
της εξόντωσης του πληθυσμού, αποφάσισε να δεχτεί τις προτάσεις των Τούρκων και
έτσι το κάστρο παραδόθηκε.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να δει μερικά μόνο απομεινάρια από το κάστρο
που σώζονται στις κορυφές του βράχου της ακρόπολης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δήμου Ερινέου
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Κωμόπολη) ΑΧΑΪΑ
Το Αρχοντικό της Παλαιολογίνας αποτελεί ένα σημαντικό πολιτιστικό
απόθεμα για την πόλη των Καλαβρύτων.
Στις ιστορικές πηγές αναφέρεται ότι το αρχοντικό πιθανώς κτίστηκε
από το Θωμά Παλαιολόγο, όταν καταστράφηκε το περίφημο φράγκικο φρούριο του Geoffroy
de Tournay και το έτος 1440 πέρασε στον αδελφό του Κωνσταντίνο, επί του οποίου
τα Καλάβρυτα είχαν εξελιχθεί σε σπουδαίο πνευματικό κέντρο και πρωτεύουσα του
Δεσποτάτου του Μωριά.
Την ίδια περίοδο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πιθανώς δώρισε το Παλάτι
στην πριγκίπισσα Αικατερίνη Παλαιολόγου, κόρη ευγενών από τη Χαλανδρίτσα
και συγγενή της αυτοκρατορικής οικογένειας. Είναι περίεργο, ότι παρ' όλες τις
μετέπειτα δραματικές περιπέτειες του έθνους, το θρυλικό «Αρχοντικό της Παλαιολογίνας»
έχει σωθεί από όλες τις καταστροφές της πόλης, με μόνη τη φθορά του χρόνου και
κάποιες μεταλλαγές από τους Τούρκους να το έχουν επηρεάσει. Ο τελευταίος ιδιοκτήτης
του κ. Βασίλειος Τσαπάρας, προσέφερε το κτίριο στο Δήμο Καλαβρύτων, για να διασωθεί
και να αξιοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο.
Το κτίριο διαρθρώνεται σε τρεις ορόφους, με συνολικό καθαρό εμβαδόν
530 τ.μ. Η μελέτη του εκπονήθηκε από εργαστήριο Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού
του χώρου, του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών με επιστημονικό
υπεύθυνο τον καθηγητή κ. Διονύσιο Βέρρα. Προέβλεπε τη δομική και μορφολογική αποκατάσταση
του μνημείου και την προσαρμογή του σε πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Καλαβρύτων.
Το έργο ολοκληρώθηκε υπό την επίβλεψη της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών
και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και χρηματοδοτήθηκε από
το Π.Ε.Π. Δυτικής Ελλάδος με το ποσό των 337.000.000 δρχ., με τη συμμετοχή της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Δημοτική Πολιτιστική Επιχείρηση πρότεινε στο Δημοτικό Συμβούλιο
Καλαβρύτων να αναλάβει τη λειτουργία του Αρχοντικού της Παλαιολογίνας, δημιουργώντας
έναν «πολυχώρο» δραστηριοτήτων για συνέδρια, ημερίδες, συναντήσεις, διαλέξεις,
προβολές και φιλοξενία μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων με ιστορικό και λαογραφικό
χαρακτήρα.
Το καλοκαίρι του 2003 άνοιξε για πρώτη φορά μετά την ανακατασκευή
του για να φιλοξενήσει την Έκθεση Φωτογραφίας του διάσημου Έλληνα φωτογράφου-περιηγητή
Σπύρου Μελετζή με θέμα «Ελλάδα και Έλληνες & Αντίσταση». Από τότε έχει φιλοξενήσει
κατά καιρούς εκθέσεις ζωγραφικής, συνέδρια, ημερίδες κ.λπ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καλαβρύτων
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Σ΄ έναν καταπράσινο λόφο, οχτώ χιλιόμετρα ΝΑ του κέντρου της Πάτρας,
βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της οινοποιίας ACHAIA CLAUSS που ξεχωρίζει ως ένα
από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.
Ιδρυτής της, ήταν ο Βαυαρός Γουστάβος Κλάους που ήρθε στην Πάτρα το
1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις
εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή που τον μάγεψε με το φυσικό της κάλος. Αγόρασε
ένα αμπελάκι για να φτιάχνει κρασί για τον εαυτό του και κατέληξε στη δημιουργία
του Κάστρου - Οινοποιείου που διατηρείται ακέραιο έως σήμερα. Το 1861 ίδρυσε την
εταιρία ACHAIA CLAUSS και τα εξαιρετικής ποιότητας κρασιά του μεταξύ των οποίων
και η Μαυροδάφνη Πάτρας, κατέκτησαν την ελληνική αλλά και τη διεθνή αγορά.
Τα πέτρινα κτίρια, τα μεγάλα δρύινα σκαλιστά βαρέλια με μαυροδάφνη
ενός αιώνα, η παραδοσιακή κάβα για την υποδοχή των επισκεπτών αλλά και το μοναδικό
τοπίο με την εκπληκτική θέα προσελκύουν κάθε χρόνο γύρω στα 200.000 άτομα.
Επισκέψεις:
καθημερινά από 09.00 έως 17.00
Τηλ. 2610325051 έως 2610325059.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Το κτίριο του Δημοτικού
Θεάτρου "Απόλλων" ανηγέρθη το 1872 βάσει σχεδίων του Γερμανού αρχιτέκτονα
Ernst Ziller. Είναι κτίριο με χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής
του 19ου αιώνα. Κατασκευάσθηκε ως θέατρο και ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία
της πόλεως των Πατρών.
Εργασίες συντήρησης στο θέατρο έχουν πραγματοποιηθεί σε τακτά χρονικά
διαστήματα.
Το Δημοτικό Θέατρο "ΑΠΟΛΛΩΝ", βρίσκεται στην πλατεία Γεωργίου
Α΄, χαρακτηρίζεται ως το εντυπωσιακότερο αρχιτεκτονικό στολίδι της Πάτρας ενώ
είναι ένα από τα πρώτα θέατρα όπερας στην Ευρώπη. Κατασκευάστηκε το 1872, βάση
των σχεδίων του Γερμανού Αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ και με την οικονομική συνεισφορά
των εμπόρων της Πάτρας.
Διαθέτει τρεις σειρές θεωρείων επενδυμένες με κόκκινο βελούδο, γαλαρία,
υπερώο και πλατεία. Από τον πρώτο χρόνο της κατασκευής του, οι Πατρινοί είχαν
την ευκαιρία ν' απολαύσουν παραστάσεις μελοδράματος μεγάλων συνθετών όπως Βέρντι,
Απολλόνι, Πατσίνι, Ρίτσι, Ντονιτσέλι, Μπιζέ, όπως και παραστάσεις όπερας, οπερέτας.
Από τη σκηνή του πέρασαν αργότερα μεγάλοι ελληνικοί θίασοι όπως των Κοτοπούλη,
Μυράτ, Κυβέλη, Πλέσσα, ενώ στη διάρκεια της Αποκριάς φιλοξενούσε χοροεσπερίδες
και χορούς μπαλ μασκέ για να ταυτιστεί από τη δεκαετία του 1950 με τη διοργάνωση
των περίφημων και μοναδικών στο Πανελλήνιο "Μπουρμπουλιών".
Από το 1988 το Δημοτικό Θέατρο, αποτελεί τη μόνιμη στέγη του Δημοτικού
Περιφερειακού Θεάτρου της Πάτρας (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ) που διακόπτει τις παραστάσεις του
μόνο την περίοδο του Καρναβαλιού, όταν η παράδοση επιτάσσει ν' αρχίσουν οι χοροί
και βεβαίως τα "Μπουρμπούλια"!
Τηλ. 2610273613
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Νεοκλασικό κτίριο του Δανού αρχιτέκτονα CH. E. Hansen το οποίο λειτούργησε
σαν νοσοκομείο από το 1872 έως το 1973. Μετά από εργασίες αποκατάστασης εσωτερικών
και εξωτερικών όψεων το 1991 αρχίζει η λειτουργία του ως Πολιτιστικού Πολύκεντρου
της Πάτρας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Διατηρητέο κτίριο στην Ανω πόλη της Πάτρας, κτίστηκε πριν από 500
χρόνια και από τότε μέχρι σήμερα λειτουργούν σ’ αυτό χαμάμ τούρκικα θερμόλουτρα).
Είναι το μοναδικό που λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα
και με ένα όμοιό του στο Παρίσι
είναι τα μοναδικά που απόμειναν ενεργά στην Ευρώπη.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, τα πέτρινα κτίσματα των Δημοτικών
Σφαγείων λειτουργούσαν έως το 1998 και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι εργασίες αποκατάστασης
για την μετατροπή του χώρου σε μεγάλο εκθεσιακό κέντρο τοπικών προϊόντων.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
Το πρώτο Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Ελλάδος,
λειτουργεί από το 1927 ως δημοτική επιχείρηση. Σήμερα ανήκει στη ΔΕΗ έπειτα από
ειδική παραχώρηση της κυβέρνησης το 1967.
Βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή 8 χλμ νοτιοανατολικά του κέντρου της
Πάτρας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
ΤΣΙΒΛΟΣ (Οικισμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Η αφορμή του σχηματισμού της λίμνης Τσιβλού, ήταν μια μεγάλη κατολίσθηση
που έγινε στις 24 Μαρτίου του 1913. Από τον ορεινό όγκο που λέγεται Γερακάρια,
τεράστιοι όγκοι εδάφους αποκόπηκαν και κατρακύλησαν προς το ποτάμι, παρασύροντας
και εξαφανίζοντας ένα ολόκληρο χωριό, τη Συλίβαινα, η οποία βρισκόταν ακριβώς
από κάτω.
Από την κατολίσθηση το ποτάμι φράχτηκε δημιουργώντας μια λίμνη, ενώ
μια ολόκληρη συνοικία, απέναντι από τη λίμνη Τσιβλού καταπλακώθηκε.
Παρόλο που πέρασαν 85 χρόνια από τότε, στην περιοχή φαίνεται ακόμη
η βιβλική καταστροφή. Οι συνεχιζόμενες μικρές επιφανειακές κατολισθήσεις και η
απότομη κλίση του εδάφους δεν αφήνουν να φυτρώσουν δένδρα.
Η καταστροφή δεν ήταν αιφνιδιαστική, γιατί προηγήθηκε μια μικρή κατολίσθηση
και υπόγειοι κρότοι που προειδοποιούσαν για το τι θα επακολουθούσε. Οι ίδιοι ήξεραν
από παλιά ότι το έδαφος του χωριού δεν ήταν στέρεο, αλλά μάλλον αυτό δεν ήταν
αρκετό για να κάνει να ανησυχήσουν και να εγκαταλείψουν το χωριό.
Για τους υποχθόνιους κρότους μάλιστα που γίνονταν πιο έντονοι, οι
κάτοικοι διέδιδαν και τερατώδεις φαντασιώσεις (όπως π.χ. πτώση μετεωριτών, βομβαρδισμός
Τούρκων, κτλ.). Όταν τα συμπτώματα έγιναν πυκνότερα, άρχισαν να ανησυχούν και
προετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν το χωριό.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ξεκίνησε η καταστροφή (24 Μαρτίου). Τα
θύματα ήταν 4, αλλά η έκταση της κατολισθήσεως ήταν πρωτοφανής για την Ελλάδα.
Είχε μήκος περισσότερο από 5 χλμ. και πλάτος 1000 μ. Το υψόμετρο από όπου ξεκίνησε,
είναι γύρω στα 1650 μ. για να καταλήξει στα 600 μ., όπου βρίσκονταν η αρχική κοίτη
του ποταμού. Εννέα μήνες μετά το φράξιμο του ποταμού, η στάθμη της λίμνης συνέχιζε
να αυξάνεται και το χαλαρό έδαφος δεν μπορούσε να αντέξει την κολοσσιαία πίεση
του νερού που συγκεντρωνόταν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον Ιανουάριο του 1914,
να σπάσει το φράγμα που είχε δημιουργηθεί από την κατολίσθηση και το νερό να βρει
διέξοδο προς τη θάλασσα.
Με την πάροδο του χρόνου, δημιουργήθηκαν 3 λίμνες η μεγαλύτερη των
οποίων υπάρχει ακόμη και σήμερα. Αυτή δέχεται τα νερά (σε ένα μεγάλο ποσοστό),
των χειμάρρων των γύρω βουνών και διατηρεί τη στάθμη της περίπου σταθερή. Αυτή
η λίμνη του Τσιβλού που πήρε το όνομά της από τον ομώνυμο συνοικισμό, που βρίσκεται
δίπλα της.
Οι παλαιότεροι την έλεγαν και "Μαυρολίμνη" εξαιτίας της σκοτεινής
αποχρώσεως της.
Η μορφολογία της ευρύτερης περιοχής, χαρακτηρίζεται από την παρουσία
έντονου ανάγλυφου με μεγάλες κλίσεις, καταλήγοντας στα Αροάνια
όρη (Χελμός), των οποίων το ύψος ξεπερνά τα 2.300 μ. Περιτριγυρισμένοι με
πλούσια βλάστηση και σε υψόμετρο γύρω στα 720 μ., βρίσκεται η λεκάνη απορροής
της λίμνης. Η συνολική υδάτινη έκταση της είναι γύρω στα 100 στρ. και 180 στρ.
περίπου η λεκάνη απορροής της. Το σχήμα της είναι ακανόνιστο και το πιο βαθύ σημείο
της είναι 75 μ. Δέχεται τα νερά της από τους χειμάρρους που κατεβαίνουν από το
Χελμό, κυρίως την εποχή της τήξεως των χιονιών.
Ο Κράθης ποταμός,
ο οποίος βρίσκεται 50 μ. πιο χαμηλά από τη λίμνη και σε απόσταση 300 μ., δεν συνδέεται
με αυτή ούτε επιφανειακά, αλλά ούτε και υπόγεια. Θα πρέπει βέβαια να αναφερθεί,
πως ένα σημείο της υπάρχει φυσική επιφανειακή διέξοδος του νερού προς το ποτάμι
και έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα υπερχείλισης. Η περιοχή γύρω από τη λίμνη, καλύπτεται
από δασική και γεωργική γη, εκμεταλλευόμενη κυρίως από τους κατοίκους του χωριού.
Χρησιμεύει επίσης και σαν τόπος βοσκής για τα ζώα των βοσκών, που έχουν τις στάνες
τους στους γύρω λόφους.
Όσον αφορά τον αλιευτικό πλούτο της λίμνης, πρόχειρες παρατηρήσεις
δείχνουν ότι είναι αρκετά μεγάλος. Συγκεκριμένα έχει κυπρίνους (cyprinus caprio),
χέλια, καραβίδες και κέφαλους. Από πλευράς αλιείας, περιορίζεται μόνο σε ερασιτεχνικό
επίπεδο. Δεν υπάρχουν βάρκες παρά μόνο (περιστασιακά) μικρά φουσκωτά που τυχόν
φέρνουν μαζί τους οι ελεύθεροι κατασκηνωτές.
Πλούσια είναι η βλάστηση στην περιοχή γύρω από τη λίμνη, κυρίως λόγο
των ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών που επικρατούν. Στα ξηρότερα σχετικά μέρη φύονται
άκανθες ενώ σε άλλα υγρότερα επικρατεί υδροφιλή βλάστηση.
Από την καταγραφή της χλωρίδας στην ευρύτερη περιοχή προκύπτει ότι
αυτή βρίσκεται σε μια μεταβατική υπομεσογειακή ζώνη, στην οποία συνυπάρχουν χαρακτηριστικά
είδη της ευμεσογειακής παράκτιας ζώνης βλάστησης.
Χαρακτηριστικά είδη είναι η Αριά (Quercus ilex) χαρακτηριστικό είδος
της Δυτικής Ελλάδας, ο Σχοίνος (Pistacia lentiscus), η Μυρτιά (Myrtus communis),
η Αφάνα (Callicotome vilosa), είδη της υπομεσογειακής ζώνης (Quercus fra inetto,
Pinus spinosa), και της ορεινής ζώνης (Abies cephalonica, Pinus nigra).
Κατά μήκος του ποταμού αναπτύσσεται μια παραποτάμια στενή λωρίδα αζωνικής
βλάστησης, η οποία χαρακτηρίζεται από τα πλατάνια (Platanus orientalis ) και τις
λεύκες (Salix alba).
Η παραποτάμια αυτή βλάστηση είναι χαρακτηριστική για τις υπομεσογειακές
περιοχές της Ελλάδας.
Όσον αφορά την πανίδα, αυτή είναι τυπική αντίστοιχων βιοτόπων και
περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα εξής είδη:
•Canis aureus (Τσακάλι)
•Felis sylvestris (Αγριόγατος)
•Glis glis (Δασομυοζός)
•Martes foina (Κουνάβι)
•Spalax leucodon (Μικροτυφλοποντικός)
•Talpa caeca (Ασπάλακας)
•Meles Meles (Ασβός)
•Aquila chrysaetos (Χρυσαετός)
•Gyps fulvus (Ορνιο) φιδαετός
Βέβαια, από τον παραπάνω κατάλογο δεν θα μπορούσε να λείπει και ένα
θηλαστικό που απειλείται διεθνώς με εξαφάνιση. Πρόκειται για μια βίδρα, η οποία
βρέθηκε πρίν αρκετά χρόνια και την οποία σκότωσε "κατά λάθος" ένας κυνηγός και
την ταρίχευσε.
Από άποψη πτηνών, το υψόμετρο που βρίσκεται η λίμνη "Υποαλπική" καθώς
και η μικρή της ηλικία κάνουν αρκετά δύσκολο το γεγονός να ξεχειμωνιάζουν ή να
φωλιάζουν σπάνια πουλία. Έτσι εκτός από τα συνήθη πουλιά δασών π.χ. κίσσα, έχουν
βρεθεί κατά καιρούς και πάπιες.
Από την περιοχή δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ιστορικά γεγονότα
που της δίνουν ακόμα μεγαλύτερη αξία.
Στα 1117 μ. υψόμετρο και σε απόσταση 2 χλμ. από τη λίμνη βρίσκεται
η θέση "Πόρτες" όπου ο Νικόλαος Σουλιώτης, οπλαρχηγός στην επανάσταση του 1821,
εξόντωσε στρατιωτικό σώμα Τούρκων που περνούσε από την περιοχή. Το σπίτι του σώζεται
μέχρι και σήμερα στο χωριό Σόλο,
γνωστό ως "Πύργος του Σουλιώτη".
Ενας δεύτερος πύργος από την εποχή της Τουρκοκρατίας υπάρχει στη Ζαρούχλα,
ο οποίος σήμερα λειτουργεί σαν ξενώνας για τους επισκέπτες. Αξιοθαύμαστο είναι
το γεγονός ότι είναι χτισμένος σύμφωνα με την αρχιτεκτονική των αρχαίων Ελλήνων
οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το υγρό πυρ. Σε ένα ψηλό σημείο πάνω από την κεντρική
είσοδο υπάρχει χαρακτηριστική οπή από την οποία έπεφτε καυτό νερό σε περιπτώσεις
που οι Τούρκοι προσπαθούσαν να εισβάλουν στο κτίριο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχιακής Επιχείρησης Ανάπτυξης Αχαϊας
ΕΛΑΙΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Παραδοσιακό κτίριο του 19ου αιώνα, με γλυπτά στον εξωτερικό του διάκοσμο.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Το συναντάμε στην οδό Κορίνθου 241 και Κολοκοτρώνη όπου το ισόγειο
έχει μετατραπεί σε κατάστημα και ο πάνω όροφος μένει ερειπωμένος χρόνια τώρα αφού
ο Δήμος δεν έχει καταφέρει ως τώρα να το αγοράσει από τον ιδιώτη που το έχει σήμερα
και να το αξιοποιήσει όπως αρμόζει σε ένα σπίτι γεμάτο ιστορία.
Σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε το 1859 ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής Κωστής
Παλαμάς όπου και έζησε σε αυτό ως το 1865 πηγαίνοντας έπειτα να μείνει στο θείο
του στο Μεσολόγγι αφού έμεινε
νωρίς ορφανός από γονείς. Αφού συνέβησαν αυτά το σπίτι για κάποιο διάστημα λειτούργησε
ως σχολείο θηλέων.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Οργανισμού
Λιμένος Πατρών.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Ο πευκόφυτος αυτός λόφος αποκαλείται η "βεράντα" του Πατραϊκού
κόλπου για την εξαιρετική θέα που προσφέρει.
Το Δασύλλιο προσφέρεται για περιπάτους αναψυχής αλλά και για τζόκινγκ.
Περπατιέται ευχάριστα, χάρη στους διαμορφωμένους δρομίσκους που το διασχίζουν
και το δροσερό ίσκιο που προσφέρουν τα πανύψηλα δέντρα.
Υπάρχει Δημοτικό τουριστικό περίπτερο εναρμονισμένο στο περιβάλλον
από το οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει την Πάτρα, το λιμάνι, τον Πατραϊκό αλλά
και τις χαμηλές ακτές της περιοχής του Μεσολογγίου έως τα βουνά της Ρούμελης.
Τις απογευματινές ώρες η κίνηση αυξάνεται καθώς πολλοί είναι εκείνοι που ανηφορίζουν
στο Δασύλλιο για να δουν τον Πατραϊκό να βάφεται πορφυροκόκκινος από τα μοναδικά
χρώματα του ηλιοβασιλέματος.
Η πευκοφύτευση του Δασυλλίου έγινε το Μάρτη του 1916 από μαθητές των
Δημοτικών Σχολείων, των δύο Γυμνασίων και της Εμπορικής Σχολής, κάτω από την επίβλεψη
του Αυστριακού δασολόγου Στέγγελ. Η ιδέα της δεντροφύτευσης του άγονου λόφου,
ήταν του Ανδρέα Μιχαλόπουλου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Το σημερινό πηγάδι του Αγ. Ανδρέα παραπλεύρως του παλαιού Ι. Ναού
το οποίο άλλοτε ήταν πηγή της θεάς Δήμητρας που λειτουργούσε και σαν μαντείο.
Σώζεται επιγραφή "ΝΗΜΕΡΤΕΣ ΤΟΔ’ΥΔΩΡ / ΔΗΜΗΤΕΡΟΣ ΗΝ ΠΟΤΕ ΝΟΥΣΟΙΣ / "ΕΝΘΑ
ΠΑΓΕΙΣ ΞΥΛΩ ΑΝΔΡΕΑΣ / ΠΑΤΡΑΣ ΑΜΦΙΒΕΒΗΚΕΝ" (Το θεραπευτικό για τις αρρώστιες
τούτο νερό, ήταν κάποτε της Δήμητρας. Εδώ σταυρώθηκε και πέθανε ο Απόστολος Ανδρέας).
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Πατρών.
ΠΑΤΡΑ (Πόλη) ΑΧΑΪΑ
Είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης. Πριν ονομαζόταν Καλαμογδάρτη,
επειδή εκεί βρισκόταν η οικία του Καλαμογδάρτη. Επίσημη ονομασία της ήταν Όθωνος.
Μετά το 1862 ονομαζόταν Εθνική. Όταν, όμως, στο βασιλικό θρόνο ήταν το 1863 ο
Γεώργιος Α΄ πήρε το όνομά του. Το 1902 πήρε τη σημερινή μορφή, καθώς ισοπεδώθηκε
και δενδροφυτεύτηκε. Ήταν χώρος που γίνονταν εθνικοί χοροί, υπαίθριες συγκεντρώσεις,
κυρίως πολιτικού ενδιαφέροντος. Ήταν η πλατεία με τα κέντρα και τα καφενεία. Από
το 1875 υπήρχαν τα συντριβάνια τα οποία στοίχισαν 70.000 δρχ το ένα. Υπέρογκο
ποσό με τις οικονομικές δυνατότητες της τότε Ελλάδας και Πάτρας. Ήταν η πλατεία
του πολιτικού και πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης, ο χώρος που φιλοξενούνταν
οι πιο σημαντικές δραστηριότητες. Στα καφενεία της πλατείας τραγουδούσαν Ιταλοί
αοιδοί. Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το γεγονός, γιατί η Πάτρα της Μπελ Επόκ, αποτέλεσε
σημαντική πολιτιστική πόλη και οι επαφές της με τη Δύση ήταν συχνές και υψηλού
επιπέδου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συναυλίες όπερας τελούνταν στο θέατρο της
πλατείας Γεωργίου, το γνωστό θέατρο «Απόλλων». Η σημερινή πλατεία Γεωργίου εξακολουθεί
να αποτελεί την πλατεία των πολιτικών συναντήσεων, των συλλαλητηρίων, των πολιτιστικών
δρωμένων και κυρίως η πλατεία των καρναβαλικών εκδηλώσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Η πλατεία που φέρει το όνομα της γυναίκας του βασιλιά Γεωργίου Α΄,
Όλγας. Λεγόταν πλατεία Ομονοίας. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σ' αυτή την πλατεία
έπαιζε ως παιδί ο Κωστής Παλαμάς, καθώς η οικία του βρισκόταν λίγο πιο πάνω επί
της Κορίνθου, στη διασταύρωση με την Κολοκοτρώνη. Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό
σχέδιο προοριζόταν για αγορά δημητριακών, κατόπιν όμως δενδροφυτεύθηκε και ονομάστηκε
«Της βασίλισσας το περιβόλι». Σήμερα αυτή η πλατεία έχει μετονομασθεί σε πλατεία
«Εθνικής Αντίστασης».
Η συγκεκριμένη πλατεία φέρει το όνομα των Τριών Συμμαχικών Δυνάμεων
με την Ελλάδα στον αγώνα για την απελευθέρωση. Αυτές οι δυνάμεις ήταν η Αγγλία,
η Γαλλία και η Ρωσία. Πριν η πλατεία λεγόταν πλατεία Τελωνείου, επειδή εκεί κοντά
βρισκόταν το τελωνείο.
Εθεωρείτο η καλύτερη πλατεία της πόλης. Ήταν γήλοφος με πλάτωμα. Εκεί βρίσκονταν σταφιδάλωνα, σε πιο ψηλό μέρος σε σχέση με τις σταφιδοφυτείες. Η περιοχή από τα Υψηλά Αλώνια μέχρι το ναό της Αγίας Αικατερίνης, ονομαζόταν «Ελληνικό», λόγω της πληθώρας των αρχαιολογικών ευρημάτων. Το 1857 άρχισε ισοπέδωση μέρους της πλατείας και ολοκληρώθηκε το 1881 από το δήμαρχο Βεν. Ρούφο από τον οποίο πήρε τότε και το όνομά της. Πριν λεγόταν πλατείας Άρτας. Το 1863 ορκίστηκε η εθνοφυλακή εκεί. Υπήρχαν 5 βρύσες στην πλατεία. Το 1883 κατασκευάσθηκε εξέδρα για μουσική και εγκαταστάθηκαν 15 κρυστάλλινοι φανοί. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας έβοσκαν πρόβατα. Στο κάτω μέρος της υπήρχαν κρεοπωλεία. Το 1905 η πλατεία είχε πέντε καφενεία όπου διανυκτέρευαν. Αυτό αποτελεί στοιχείο της πληθώρας και 24ώρου βάσεως διασκέδασης και ψυχαγωγίας των Πατρινών. Στις 22-11-1821 οι Τούρκοι καταδίωξαν τους Έλληνες μέχρι το ύψος της πλατείας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Η΄ είχε αγοράσει έκταση 25 στρεμμάτων στη νότια πλευρά της πλατείας για να κτίσει ανάκτορο. Αυτό βέβαια δεν έγινε καθώς ο γιος του βασιλιά που κληρονόμησε αυτή την έκταση την πούλησε. Το 1944 στην πλατεία αυτή απαγχονίστηκαν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Στις 20-3-1923 έγινε τελετή αποκαλυπτηρίων του χάλκινου ανδριάντος του μητροπολίτη Παλαιών Γερμανού και στις 24-3-1953 της προτομής του Κωστή Παλαμά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Πατρών
Πρόκειται για την πλατεία προς το τέρμα της οδού Ερμού. Σε εκείνη
την περιοχή υπήρχε αγορά από τα αρχαία χρόνια. Το Μαρκάτο προέρχεται από τη λατινική
λέξη Mercurius (Ερμής). Δηλαδή, είναι η πλατεία του Ερμή, πλατεία της αγοράς.
Πιθανολογείται ότι ονομάστηκε έτσι μετά την απελευθέρωση από Κεφαλλονίτες και
Ζακυνθινούς. Προς τιμή όμως, του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της
Ελλάδας, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 1972 μετονομάσθηκε σε πλατεία
Καποδιστρίου και στήθηκε εκεί προτομή του.
Η πλατεία αυτή πήρε το όνομά της από το Θωμά Βούδ, που ήρθε στην Πάτρα
το 1843 από την Αγγλία και λόγω της οικονομικής ανάπτυξης του λιμανιού ένεκα του
εμπορίου σταφίδας, δελεάστηκε από αυτό και ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο εμπόριο.
Το 1894 πέθανε ενώ ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Πάτρα. Διεύθυνε το μεγάλο σταφιδικό
οίκο του Μπαρφ. Η περιοχή γύρω από την έπαυλη του πήρε το όνομά του. Τώρα αυτή
η πλατεία έχει μετονομασθεί σε πλατεία Αγωνιστών του 1821 ως ελάχιστο φόρο τιμής
στους αγωνιστές της ένδοξης επανάστασης.
Η πλατεία φέρει το όνομα της οικογένειας που έμενε εκεί της οικογένειας
Μαρούδα. Πρώτα λεγόταν πλατεία Γιαννιά, προς τιμή του Γεωργίου Γιαννιά ή Δεληγιώργη
του Γιαννιά. Τον Απρίλιο του 1821 οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο Γιαννιά και του πρότειναν
να παραδοθεί, αλλά αυτός και οι σύντροφοί του το αρνήθηκαν. Σε δημοτικά τραγούδια
αναφέρονται οι άθλοι του Γιαννιά.
Βρίσκεται εκεί που τελειώνουν οι σκάλες Γεροκωστοπούλου και Πατρέως.
Πήρε το όνομά της από την ημερομηνία συγκέντρωσης των αγωνιστών της Ελληνικής
Επανάστασης και του όρκου που έδωσαν στον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να υπερασπίσουν
την ελευθερία της πατρίδας μας. Η παλαιά ονομασία προέρχεται από το ναό του Αγίου
Γεωργίου που βρισκόταν εκεί.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Λιμένος
Πατρών.
ΖΑΡΟΥΧΛΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
΄Ενας πύργος από την εποχή της Τουρκοκρατίας υπάρχει στη Ζαρούχλα, ο οποίος σήμερα λειτουργεί σαν ξενώνας για τους επισκέπτες. Αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι είναι χτισμένος σύμφωνα με την αρχιτεκτονική των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το υγρό πυρ. Σε ένα ψηλό σημείο πάνω από την κεντρική είσοδο υπάρχει χαρακτηριστική οπή από την οποία έπεφτε καυτό νερό σε περιπτώσεις που οι Τούρκοι προσπαθούσαν να εισβάλουν στο κτίριο.
Σημαντικότατοι για την ιστορία της περιοχής είναι επίσης οι πύργοι του Φωτήλα
και του αρχιστράτηγου των όπλων στην επαρχία Καλαβρύτων του 1821 Σωτήρη Χαραλάμπη.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (Χιονοδρομικό κέντρο) ΑΧΑΪΑ
Ταυτότητα του έργου:
Έργο: «ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ» το νέο τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών
Κατασκευαστής: Carl Zeiss Jena GmbH, Γερμανία
Κόστος έργου: 1.745.000.000 δρχ.
Χρηματοδότηση: ΕΠΕΤ ΙΙ της ΓΓΕΤ του Υπουργείου Ανάπτυξης
Τεχνικά Χαρακτηριστικά:
Διάμετρος: 2.3 μέτρα Στήριξη: Αλταζιμουθιακή Οπτικό πεδίο: 1.04 μοίρες Χειρισμός:
Εξ αποστάσεως μέσω δικτύου Λειτουργία: Αυτοματοποιημένη και προγραμματισμένη εκ
των προτέρων.
Το τηλεσκόπιο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών με το όνομα "ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ"
είναι το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο των Βαλκανίων και το δεύτερο μεγαλύτερο της Ηπειρωτικής
Ευρώπης, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή "Νεραϊδόραχη" του Χελμού σε
υψόμετρο 2.340 μ.
Μερικά χαρακτηριστικά του τηλεσκοπίου είναι το μεγάλο οπτικό πεδίο
που είναι ιδανικό για συμμετοχή σε διεθνή προγράμματα, η πολύ καλή ποιότητα οπτικών
τα οποία έχουν ευκρίνεια ειδώλων, δυνατότητα τηλεχειρισμού και προγραμματιζόμενη
λειτουργία μέσω δικτύου από την έδρα του Αστεροσκοπείου στην Αθήνα ή και από άλλα
συνεργαζόμενα Αστεροσκοπεία της Ελλάδας ή και του εξωτερικού, εξοπλισμός με υπερσύγχρονα
αστρονομικά όργανα, όπως κάμερες CCD και φασματογράφοι υψηλής και ενδιάμεσης ευκρίνειας.
Οι λόγοι που προτιμήθηκε η κορυφή του Χελμού για ένα τόσο σύγχρονο
και σημαντικό εγχείρημα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών είναι ότι υπάρχει παροχή
λειτουργικής υποδομής λόγω της εγκατάστασης του Χιονοδρομικού Κέντρου όπου είναι
εύκολη η οδική πρόσβαση, παροχή ρεύματος και τηλεφώνου, δεν υποφέρει από φωτορρύπανση
των πόλεων αφού οι μεγάλες πόλεις βρίσκονται πίσω από τα βουνά. Επίσης είναι μια
από τις σκοτεινότερες περιοχές της Ευρώπης, το τηλεσκόπιο είναι πάνω από τα σύννεφα
σε μεγάλο ποσοστό ετησίως και μπορεί να παρατηρεί είδωλα τα οποία είναι εξαιρετικής
ποιότητας. Ακόμη, το υψόμετρο (2.340 μ.) που είναι τοποθετημένο το τηλεσκόπιο,
είναι κατάλληλο να παρατηρεί και στο υπέρυθρο φως και να ερευνά για ύπαρξη πλανητών
του γαλαξία μας, αστρικές εκρήξεις, χημική σύσταση, δομή και δυναμική γαλαξιών,
καθώς επίσης και σμήνη γαλαξιών.
Η λειτουργία του τηλεσκοπίου είναι οπτοηλεκτρομηχανική, φιλική με
το περιβάλλον. Η εγκατάσταση διάταξης μέτρησης του επιπέδου υπόβαθρου αερίων ρύπων
και αερίων φαινομένου θερμοκηπίου, πολύ σημαντικές για την προστασία του περιβάλλοντος.
Επίσης παρέχει μετεωρολογικά στοιχεία στο Χιονοδρομικό Κέντρο.
Η εγκατάσταση του τηλεσκοπίου με το όνομα Αρίσταρχος έχει εκπαιδευτικό
χαρακτήρα είτε για εκπαίδευση φοιτητών επί τόπου αλλά και μέσω δικτύου, είτε για
επιμόρφωση κοινού, όπως σχολεία, πανεπιστήμια, πολιτιστικούς φορείς κ.λπ., είτε
για παροχή επιστημονικών και τεχνολογικών υπηρεσιών υψηλής ποιότητας σε εκπαιδευτικούς
και κοινωνικούς φορείς.
Το τηλεσκόπιο έχει ενταχθεί στο Πανευρωπαϊκό Πρόγραμμα "OPTICON"
στο οποίο συμμετέχουν τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα τηλεσκόπια της Ευρώπης και
υπάρχει ενδιαφέρον χρησιμοποίησης του τηλεσκοπικού φακού από ερευνητικά ιδρύματα
για επιστημονική συνεργασία και έρευνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καλαβρύτων
ΛΑΡΙΣΣΟΣ (Δήμος) ΠΑΤΡΑ
Το μεγάλο φυσικό ατού του Δήμου Λαρίσσου είναι το υπέροχο δάσος και οι υδροβιότοποι
προστατευόμενοι από την διεθνή συνθήκη Ραμσάρ. Η θαυμάσια παραλία της Καλόγριας,
με την υπέροχη θάλασσα, τις αμμοθίνες και το εξαίσιο φυσικό τοπίο. Oι απέραντες
αμμουδιές που εκτείνονται σε όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης του Δήμου, από
την πανέμορφη παραλία Γιαννισκάρι, Λακόπετρας κ.λπ.
ΑΧΑΪΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Η Πάτρα,
πρωτεύουσα του νομού Αχαΐας, αποτελεί σπουδαίο εμπορικό, οικονομικό και πολιτιστικό
κέντρο καθώς το λιμάνι της είναι η πύλη της Ελλάδας
προς την Ευρώπη. Για να γνωρίσετε πρώτα την ίδια, επισκεφτείτε τον επιβλητικό
ναό του Αγ. Ανδρέα, το μεσαιωνικό
της κάστρο απ' όπου η θέα είναι μαγευτική καθώς το βλέμμα φθάνει ως τα βουνά
της Ρούμελης και το Αρχαίο
Ωδείο που είναι το ωραιότερο ρωμαϊκό κτίσμα της περιοχής. Στην πόλη λειτουργούν
Αρχαιολογικό Μουσείο,
Δημοτική Πινακοθήκη
και Μουσείο Λαϊκής
Τέχνης. Η Πάτρα ζει με έντονη πολιτιστική δραστηριότητα και ανάμεσα στις άλλες
εκδηλώσεις της ξεχωρίζουν το καρναβάλι που είναι το μεγάλο χειμερινό πολιτιστικό
γεγονός και το Διεθνές Φεστιβάλ που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες το καλοκαίρι.
Από την αρχαιότητα σώζεται κοντά στο σημερινό χωριό Αραξος,
το τείχος των Δυμαίων ενώ στην περιοχή της Αρλας
βρίσκεται καλοδιατηρημένο το μεσαιωνικό Γυφτόκαστρο. Ανατολικά της Πάτρας, θα
συναντήσετε το περίφημο κάστρο
του Ρίου και μετά από μια διαδρομή με υπέροχες παραλίες, το Αίγιο.
Εδώ θα θαυμάσετε την υπέροχη θέα προς τον Κορινθιακό
κόλπο από την πλατεία των Υψηλών Αλωνιών και τα πανέμορφα νεοκλασικά κτίσματα
του Τσίλλερ. Αφού περάσετε από το Προσκύνημα της Παναγίας της Τρυπητής (πολιούχου
του Αιγίου) μπορείτε να επισκεφθείτε το τοπικό Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο.
Στην ευρύτερη περιοχή αξίζει να περάσετε από τη Μονή Ταξιαρχών (και να δοκιμάσετε
την υπέροχη ροδοζάχαρη). Λίγο έξω από τα Καλάβρυτα μπορείτε να επισκεφθείτε την
Ι.Μ. Μεγάλου Σπηλαίου,
το Κάστρο της Ωριάς, τον τόπο θυσίας των Καλαβρυτινών και το μοναστήρι
της Αγίας Λαύρας, απ' όπου ξεκίνησε η επανάσταση του 1821.
Σε απόσταση 12 χλμ. από την πόλη βρίσκεται πλήρως εξοπλισμένο το χιονοδρομικό
κέντρο που μετατρέπει τα ήσυχα Καλάβρυτα σε κοσμοπολίτικο μέρος και σε 16 χλμ.
το περίφημο Σπήλαιο
των Λιμνών, στα Καστριά. Ο επόμενος σταθμός σας θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι
το Πλανητέρο με το μαγευτικό
πλατανόδασος και τα πεστροφεία που λειτουργούν στις πηγές του Αροανίου ποταμού.
Από την οδό 111, περνώντας τη Δάφνη
θα φτάσετε στην τεχνητή λίμνη
του Λάδωνα και θα συναντήσετε γραφικά χωριά όπως το Βεσίνι
και το Δεχούνι. Επίσης πανέμορφα
παραδοσιακά χωριά θα συναντήσετε κυρίως στο Δήμο
Αροανίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Γενικής Γραμματείας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας/a>
ΚΑΣΤΡΙΑ (Χωριό) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Τηλέφωνο: +30 26920 31633
Φαξ: +30 26920 31588
Στο χωριό Καστριά της Αχαΐας
60 χλμ. από την ΤΡΙΠΟΛΗ και
9 χλμ. από την ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ βρίσκεται
το ξακουστό “Σπήλαιο των Λιμνών”.
Είναι ένα σπάνιο δημιούργημα της φύσης. Εκτός από τους λαβυρινθώδεις
διαδρόμους, τις μυστηριώδεις στοές και τους παράξενους σταλακτιτικούς σχηματισμούς
το “Σπήλαιο των Λιμνών” έχει κάτι το αποκλειστικά δικό του, που δεν
υπάρχει σε άλλα γνωστά σπήλαια. Είναι οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές και μάλιστα σε
τρεις ορόφους λίμνες του, που το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο.
Είναι παλαιά κοίτη υπόγειου ποταμού με εξερευνημένο μήκος 1980 μέτρα.
Τον χειμώνα που λιώνουν τα χιόνια το σπήλαιο μετατρέπεται σε υπόγειο ποταμό με
φυσικούς καταρράκτες. Κατά τους θερινούς μήνες ένα τμήμα του σπηλαίου ξηραίνεται
και αποκαλύπτονται πρωτότυπες δαντελωτές λιθωματικές λεκάνες και φράγματα ύψους
μέχρι και 4μ. Το υπόλοιπο σπήλαιο διατηρεί μόνιμα νερά σε 13 γραφικές λίμνες.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου προς το παρόν ανέρχεται
σε 500 μέτρα. Περιλαμβάνει εγκατάσταση καλλιτεχνικού φωτισμού. Ο επισκέπτης μπαίνει
στο σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα, που καταλήγει κατ’ ευθείαν στο δεύτερο
όροφο. Οι διαστάσεις του τμήματος αυτού προκαλούν δέος, έκσταση, θαυμασμό. Η διάβαση
των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γεφυρούλες.
ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου
και διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων και ιπποπόταμου. Το τμήμα αυτό προορίζεται
για βιοσπηλαιολογικό εργαστήριο διεθνούς προβολής.
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Ο μύθος λεει πως οι κόρες του βασιλιά της Τίρυνθας Προίτου,
Λυσίππη, Ιφινόη και Ιφιάνασσα, καυχήθηκαν ότι ήσαν ωραιότερες από τη θεά Ήρα και
περιφρόνησαν τη λατρεία του Διονύσου. Η σύντροφος του Δία δε συγχώρεσε την αλαζονεία
τους και σάλεψε τα λογικά τους, με συνέπεια να πιστέψουν πως ήσαν δαμάλες και
τρέχοντας σε βουνά και λιβάδια της Πελοποννήσου,
μεταδίδανε μανία παιδοκτονίας στις γυναίκες της Αργολίδας.
Κάποτε φτάσανε στο σπήλαιο των Αροανίων,
όπου τις βρήκε ο Μελάμποδας και τις θεράπευσε. Στη συνέχεια τις οδήγησε στο χωριό
Λουσσοί.
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ - ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Το 1964, κάτοικοι των Καστριών ανέβηκαν για πρώτη φορά στον δεύτερο
όροφο με ξυλόσκαλες από αναβαθμίδα ύψους 9 μ. Η εξερεύνηση έγινε από τον Ελληνικό
Ορειβατικό Σύνδεσμο με τον καθηγητή Ι. Μελέντη και η χαρτογράφηση από την Ελληνική
Σπηλαιολογική Εταιρία με την Σπηλαιολόγο Αννα Πετροχείλου. Η αξιοποίηση του σπηλαίου
άρχισε το 1981 από τον Ε.Ο.Τ.
(Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού) και συνεχίστηκε από την πρώην Κοινότητα Καστριών.
Σήμερα την ευθύνη της λειτουργίας του έχει ο Δήμος
ΛΕΥΚΑΣΙΟΥ με έδρα την ΚΛΕΙΤΟΡΙΑ
(Μαζέϊκα).
ΠΕΤΡΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΠΑΤΡΑ
Κοντά στο ναό αλλά τοπογραφικά υψηλότερα, υπάρχει σπήλαιο και πολύ παλαιό ναΰδριο
εντός αυτού το οποίο σύμφωνα με την παράδοση ήταν κρυφό σχολειό στη διάρκεια της
Τουρκοκρατίας.
ΒΟΥΡΑΪΚΟΣ (Ποταμός) ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Η κοιλάδα του Βουραϊκού και η περιοχή γύρω από τα Καλάβρυτα ήταν λίμνη. Η διέξοδος που βρήκαν τα νέρα προς την θάλασσα, δημιούργησαν το φαράγγι, που όλα τα μετέπειτα χρόνια βαθαίνει με το πέρασμά του ο Βουραϊκός, ο "Ερασίνος" των Αρχαίων. Το φαράγγι είναι βαθύτερο της Σαμαριάς και το μήκος του είναι 20 χλμ. Το στενότερο σημείο είναι λίγα χιλιόμετρα πριν την Ζαχλωρού ανεβαίνοντας, και ονομάζεται "Πόρτες". Οι φυσικές του ομορφιές, καταρράχτες, σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε διάφορες παραστάσεις, η πυκνή και εναλλασσόμενη ανάλογα με το υψόμετρο βλάστηση, που αρχίζει από ελιά και πικροδάφνη, συνεχίζει την Ανοιξη σε ανθισμένο σπάρτο και πλατάνια και καταλήγει στον έλατο, το κατατάσσουν πρώτο στην Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή απαντά μια ποικιλία τύπων μεσογειακής βλάστησης, στην οποία επικρατούν θαμνώνες και δάση ή υπολείμματα δασικών συστάδων καθώς και απόκρημνες βραχώδεις ορθοπλαγιές. Οι οικότοποι που κυριαρχούν είναι:
- Δάση και θαμνώνες με αριές
- Πευκοδάση με χαλέπιο πεύκη
- Δάση ελληνικής ελάτης (στα υψηλότερα μέρη του φαραγγιού)
- Παρόχθια βλάστηση πλατάνου ( κατά μήκος του ποταμού και των χειμάρρων )
- Απόκρημνες ασβεστολιθικές και κροκαλοπαγείς ορθοπλαγιές ( ο σημαντικότερος οικότοπος για τα περισσότερα είδη σπάνιας, απειλούμενης και ενδημικής χλωρίδας )
Στους βραχώδεις σχηματισμούς φύονται σπάνια και ενδημικά φυτικά είδη, όπως η Aurinia moreana, η Asperula arcadiensis κ.α.
Εδώ φωλιάζουν, επίσης, σπάνια είδη αρπακτικών πουλιων όπως το όρνιο κι ο πετρίτης, ενώ στην περιοχή ζουν ελάχιστοι χρυσαετοί και σπιζαετοί. Ο φιδαετός φωλιάζει στα δένδρα των απόκρημνων βουνοπλαγιών και τρέφεται με φίδια και σαύρες, που αφθονούν στην περιοχή. Πηγή ζωης του Βουραϊκού είναι ο ομώνυνος ποταμός, όπου ζουν νερόφιδα, πλήθη βατράχων, πέστροφες και το είδος ψαριού Barbus meridionalis. Όλα αυτά αποτελούν τροφή για τη βίδρα, ένα απειλούμενο θηλαστικό, το οποίο επίσης, ζει στην περιοχή. Μια πρόσθετη ομορφιά που κάνει το φαράγγι του Βουραϊκού μοναδικό, είναι το τραινάκι του Οδοντωτού.
The trip on the funicular railway resembles a journey in a dream.
Once the train has left the tranquil, peaceful landscape of Diakofto,
it delves into the deep gorge of the Vouraikos river that runs down from Helmos.Before
long the little train is clutching the rails with its "teeth".
The higher you go the better you appreciate nature' s silent work.
Enormous rocks, boulders gnawed by time, trees hanging from the mountain slopes
call forth awe and admiration.
The first stop - pause for breath - is at Trekilia for a quick cup
of coffee; then on to the village of Zahlorou at an altitude of 642 m.
This traditional village possesses a rare natural beauty.
The town of Kalavrita,
the third stop on the funicular, is spread out on the slopes of Helmos at an altitude
of 750 meters.
Numerous tall plane trees offer their welcoming shade. They line the
streets like an arcade.
The charming houses, streets, trees all make you feel right at home.
The town exudes tranquillity. Just outside town a Venetian fortress, "the
castle of Orea", stands atop a bluff.
This text is cited December 2004 from the West Greece Region General Secretariat URL below, which contains image.
Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού
- Καλαβρύτων και η μοναδική
διαδρομή του μέσα από το φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού αποτελούν ένα από τα ωραιότερα
φυσικά αξιοθέατα της χώρας μας. Έχει χαρακτηριστεί η θεαματικότερη σιδηροδρομική
γραμμή των Βαλκανίων.
Το τοπίο στο βόρειο τμήμα της Πελοποννήσου χαρακτηρίζεται από κροκαλοπαγές
τείχος που αυλακώνεται από παράλληλες χαράδρες ξεκινώντας από τα εσωτερικά υψίπεδα
και φτάνουν λίγα χιλιόμετρα πριν το επίπεδο της θάλασσας. Σ' αυτό το κροκαλοπαγές
τείχος είναι σκαμμένο το φαράγγι του Βουραϊκού.
Το όνομα του φαραγγιού μνημονεύει τη Βούρα
σημαντική πόλη της αρχαιότητας που πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
Στα κάθετα τοιχώματα του φαραγγιού διασώζονται πολύ ενδιαφέρουσες
και σπάνιες φυτοκοινωνίες μοναδικών ειδών, χαρακτηριστικές των βραχωδών βιότοπων
της ανατολικής Μεσογείου. Ανάμεσα στα είδη είναι η καμπανούλα των βράχων Campanula
versicolor, το αρωματικό Teucrium pollium, τη μικρή φτέρη Ceterach officinarum
και από τα σπανιότερα είδη το τοπικό ενδημικό Achillea unbelata ssp monocephala,
την ενδημική των βουνών της βόρειας Πελοποννήσου Aurinia moreana και της Asperula
arcadiensis, είδος ενδημικό του Χελμού,
της Ζήρειας και της
Γκιώνας.
Το πιο αξιομνημόνευτο στοιχείο του φαραγγιού είναι το μικρό τρενάκι που
το διασχίζει απ' άκρη σ' άκρη. Η κατασκευή του οδοντωτού σιδηροδρόμου αποφασίστηκε
στα χρόνια της Τρικουπικής διακυβέρνησης, στο πλαίσιο του μεγαλεπήβολου σχεδίου
σιδηροδρομικής σύνδεσης όλης της Ελλάδας. Αυτό το έργο υποστηρίχθηκε από το φίλο
του Τρικούπη και τοπικό πολιτευτή Ασημάκη Φωτήλα. Η γραμμή κατασκευάστηκε από
γαλλική εταιρεία ενώ συνέδραμαν και Ιταλοί τεχνίτες, που είχαν αποκτήσει μεγάλη
εμπειρία σε ανάλογα έργα στις Αλπεις. Το έργο τελείωσε το 1895 και τα εγκαίνια
έγιναν την επόμενη χρονιά με την συμμετοχή του τότε βασιλιά. Η πρώτη μηχανή ήταν
ατμοκίνητη και σε κάθε στάση υπήρχαν υδατόπυργοι για την αναπλήρωση του νερού.
Το Διακοπτό απέχει
από τα Καλάβρυτα 22 χιλιόμετρα,
η διαδρομή διαρκεί μια ώρα και η ταχύτητα του συρμού κυμαίνεται από 30 έως 40
χιλ./ώρα στην απλή γραμμή και 6 έως 15 στα δόντια. Η μεγάλη κλίση της γραμμής
δεν επιτρέπει την κυκλοφορία ενός συμβατικού συρμού, γι' αυτό ανάμεσα στις σιδηροτροχιές
τοποθετήθηκε ένας οδοντωτός άξονας που επιτρέπει με τη λειτουργία ενός μηχανισμού,
να ανέβει από το επίπεδο της θάλασσας στο σταθμό των Καλαβρύτων με υψόμετρο 750
μέτρα. Έχει το μικρότερο μήκος σε πλάτος γραμμών στην Ευρώπη (0,75 μ.). Σήμερα
το τρενάκι με δυο μικρά βαγόνια και την ντηζελοηλεκτρική μονάδα στο κέντρο ξεκινά
από το σταθμό του Διακοπτού ανηφορίζοντας προς τα Καλάβρυτα περνώντας στην αρχή
από το ομαλό κομμάτι και συνεχίζει βγάζοντας τα δόντια του, μπαίνοντας στο πρώτο
στένεμα της χαράδρας και την στάση στον οικισμό Νιάματα. Το τρενάκι με το όνομα
Οδοντωτός περνάει από μικρά τούνελ όπου ανάμεσα στα μικρά ανοίγματα προλαβαίνουμε
να διακρίνουμε στην απέναντι όχθη μεγάλη βραχοσκεπή με διαδοχικές σπηλαιώδεις
αίθουσες, σε μια από τις οποίες οι σταλαγμίτες έχουν σχηματίσει όρθιες στήλες
που μοιάζουν με μορφές παραταγμένες με σύνθεση δικαστηρίου (δικαστής, πρόεδρος
και εισαγγελέας). Ο Οδοντωτός μαζεύει τα δόντια του στη στάση των Τρικλιών. Η
διαδρομή συνεχίζει σε άγρια τοπία με καταρράκτες και φτάνουμε στο πιο στενό σημείο
της διαδρομής που λέγεται "Πόρτες" και το τρενάκι περνάει μέσα από σήραγγα.
Ανηφορίζοντας ο Οδοντωτός βγάζει τα δόντια του και φτάνει στο σταθμό του Μεγάλου
Σπηλαίου όπου βρίσκεται στον οικισμό της Κάτω
Ζαχλωρούς. Συνεχίζοντας τώρα πλέον την ομαλή διαδρομή του προς Καλάβρυτα αναπτύσσει
ταχύτητα περνώντας από την στάση της Κερπινής και φτάνει στα Καλάβρυτα μέσα από
τον ανοιχτό κάμπο.
Δίπλα από τις γραμμές του τρένου υπάρχει μονοπάτι που παλιότερα χρησιμοποιούνταν
από τους κατοίκους της περιοχής, σήμερα η ίδια χάραξη έχει σηματοδοτηθεί με σύμβολα
του Ευρωπαϊκού Μονοπατιού Ε4 που χρησιμοποιείται από πεζοπόρους Έλληνες και ξένους
πεζοπόρους. Η διαδρομή για το κατέβασμα απαιτεί περίπου 6 ώρες και για το ανέβασμα
περίπου 7 με 8 ώρες.
Κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Μαΐου διοργανώνεται από το Σύλλογο
Ορειβασίας και Χιονοδρομίας Καλαβρύτων, το Πανελλήνιο Πέρασμα με τη συμμετοχή
εκατοντάδων ορειβατών και πεζοπόρων.
Μετά από ένα χρόνο διακοπής των δρομολογίων του οδοντωτού λόγω εργασιών
ανακαίνισης και αντικατάστασης των σιδηροτροχιών επαναλειτούργησε τον Ιούνιο του
2004. Η παραλαβή των τεσσάρων νέων σύγχρονων μηχανών και συρμών θα δώσει πνοή
στην περιοχή τα επόμενα χρόνια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καλαβρύτων
ΣΕΛΙΝΟΥΣ (Ποταμός) ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Ανάμεσα στο Μαρμπά
και τον Κλωκό σχηματίζεται
το φαράγγι του Σελινούντα. Ένα ζωντανό θαμνοτόπι πλαισιώνει το φαράγγι στο οποίο
βρίσκει καταφύγιο η μοναδική αποικία όρνιων της Πελοποννήσου.
Ο ίδιος ο Κλωκός είναι ένας
κάπως ξεκομμένος όγκος, οριοθετημένος καθώς είναι από το Σελινούντα και τον Κερυνίτη.
Στα ανατολικά, πάνω από τη Φτέρη
διατηρείται ένα ωραίο ελατόδασος. Η ανάβαση στην κορφή του Κλωκού
γίνεται από ράχη που ξεκινά έξω από το χωριό (ξενοδοχεία) σε 1-1ω30λ.
Το κείμενο παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Περιφέρειας
Δυτικής Ελλάδας.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
