Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΟΙΤΥΛΟ Δήμος ΛΑΚΩΝΙΑ" .
ΟΙΤΥΛΟ (Χωριό) ΛΑΚΩΝΙΑ
Από την αρχαιότητα ως το Μεσαίωνα οι Έλληνες δεν σταμάτησαν ποτέ να
«βομβαρδίζουν» αποικιστικά (και πολιτιστικά) όλα τα σημεία του ορίζοντος, (έγραφε
21-11-1993 η εφημ. Καθημερινή).Το ίδιο το Μαντείο
των Δελφών πολλές φορές χρησμοδότησε να ιδρυθούν αποικίες σε συγκεκριμένους
τόπους, βλέποντας την αναγκαιότητα και την αξία της πολιτιστικής προώθησης των
Ελλήνων.
Η αργότερα κοσμοκράτειρα Ρώμη
είναι υπερήφανη για την απώτερη καταγωγή των Λατίνων από τη Λακωνία. Αλλά και
το Παλέρμο, η Νεάπολη,
το Σάσσαρι, ιδρύθηκαν από
Λάκωνες κατά τον Πρώιμο Μεσαίωνα, όπως και δεκάδες χωριά της νότιας Ιταλίας και
Σικελίας. Περιοχές όπως η Απουλία
και η Καλαβρία αποικίστηκαν
από Ελληνες και Ελληνοϊλλυριούς.
Εγκατάσταση
Από τους γνωστότερους και νεώτερους εποικισμούς είναι εκείνα των
Μανιατών κατά το 1675 στην Τοσκάνα-Σιένα και στην Παόμια της Κορσικής.
Η πίεση των Οθωμανών και η απομάκρυνση του οράματος της περιπόθητης
απελευθέρωσης, παρά τις αλλεπάληλες επαναστάσεις στη Μάνη και το Μωρέα, ενίσχυσαν
την απόφαση ορισμένων Μανιατών να εκπατρισθούν.
Υστερα από συνεννοήσεις των Μεδίκων -Γιατριάνων- της Μάνης με τους
Μεδίκους της Φλωρεντίας από το 1663 ως το 1671, εγκαταστάθηκαν 1.500 Μανιάτες
στη Βολτέρα της Σιένας (Μπιμπόνα, Σαν Τζιμινιάνο, Κασάλαπις), όπου οι πύργοι τους
σήμερα κινούν το ενδιαφέρον τουριστών. Σε πρώτη φάση διατήρησαν: κατά τα συμφωνηθέντα-
τη θρησκεία τους, αλλά η propaganda του Πάπα, όσους δεν δέχτηκαν να εκλατινιστούν
τους εκτόπισε σε ελώδεις περιοχές, όπου αποδεκατίστηκαν από τις ασθένειες (ελονοσία
κ.λπ.).
Σημείωση
Στην εκστρατεία αυτή (με καράβια) εκτός Μάνης -για τα πέρατα του δυτικού
πελάγους, ένα από τα καράβια άφησε Μανιάτες- Οιτυλιώτες στη νήσο των Φαιάκων (Κέρκυρα),
οι οποίοι δημιούργησαν εκεί τον οικισμό Μιχαλάδες. Αξιοσημείωτο είναι ότι εδώ
στο Οίτυλο της Μάνης, την ημέρα των Χριστουγέννων -γιορτάζουν ακόμα μέχρι σήμερα
οι Άνδρες του γένους των Γιατριάνων (που εδώ και 500 χρόνια κρατούν μεταξύ τους
το «κρυμμένο μυστικό», το μεταδίδουν στους 18ρηδες άρρενες. Μυστικό (επτασφράγιστο)
που κρατούν σαν ταυτότητα του γένους των.
Ο άλλος μανιάτικος εποικισμός στην Παόμια της Κορσικής, σύγχρονος
με τον πρηγούμενο (1675), αλλά με αρχηγούς τους Στεφανόπουλους - Κομνηνούς του
Οιτύλου, είχε καλύτερη μοίρα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Οιτύλου
Κατόρθωσαν να επιβιώσουν ως τα 1775, οπότε ο Μαρμπέφ τους εγκατέστησε
στο Καργκέζε (ΒΔ της Κορσικής).
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, οι ντόπιοι Κόρσοι τους ανάγκασαν να
επιστρέψουν στο Αιάκειο,
αλλά το 1796 επέστρεψαν στο Καργκέζε με την προστασία του Ναπολέοντα, όπου έμειναν
μόνιμα ως σήμερα.
Άλλωστε ο ίδιος ο Ναπολέων, για να δικαιολογήσει τη στέψη του σε αυτοκράτορα
διέδωσε, μέσω της συγγενούς του Laure Δημητ. Στεφανοπούλου (που είχε παντρευτεί
τον δούκα Zynot ντ’ Αμπραντές) ότι κατάγεται από τους Κομνηνούς Καλόμερους (=Καλομέρηδες)
της Μάνης. Ο Ναπολέων είχε κηδεμόνα του στη Στρατιωτική Σχολή Μπριέν-λε-Σατό τον
πατέρα της Laure, τον Δ.Στεφανόπουλο, που μερικοί κακόβουλοι «ψιθυριστές» λέγαν
πως ο Ναπολέων ήταν νόθος γιος του με την πολύτεκνη Λετίτσια Βοναπάρτη, μητέρα
του Ναπολέοντα, που παιδιόθεν ήταν «κολλητή» φίλη του ίδιου και της αδελφής του
Πανώριας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η πρώτη πραγματεία (η «διπλωματική» του
όπως λέμε τώρα) του Ναπολέοντα στη Σχολή του ήταν το «Memoires sur I’ education
de jeunes Maniotes», (=Απομνημονεύματα από την αγωγή των νεαρών Μανιατών). Απ’όλα
αυτά εμπνεύστηκε και ο Αλ. Σούτσος να γράψει:
«Διετήρει αίματός του εις τας φλέβας του ρανίδα,
ο Κορσικανός ο έχων τον Ταΰγετον πατρίδα...»
Όσο για τους ελληνικούς τόπους, λίγοι είναι εκείνοι που δεν δέχτηκαν
μικρής ή μεγάλης κλίμακας αποικισμό και πολλοί είναι οι Νεοέλληνες που - ακόμα
και αν δεν το ξέρουν - έχουν λίγη ή πολλή σύνδεση με τη Μάνη, από την παλαιά ως
τη νεότερη εποχή: χωριά της Χερσώνας του Πόντου,
της Προποντίδας, της Καλλίπολης,
της Σμύρνης, της Χίου,
της Μυτιλήνης, της Σάμου
και Ικαρίας, των Κυκλάδων,
της Ρόδου, και Κύπρου,
της Κρήτης και Επτανήσων,
της Εύβοιας και Αττικής,
της Θεσσαλίας και Χαλκιδικής,
της Αιτωλίας, των Ιωαννίνων
και της Χειμάρρας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Οιτύλου
Η Μάνη ( Δυτική Μέσα Μάνη) συγκεντρώνει μια πλούσια ιστορία με ίχνη
που άφησαν όλες οι εποχές. Με τα ευρήματα στην "Αλεπότρυπα" και "Βλυχάδα" (Πύργος
Διρού) και στο "Απήδημα" στα "Καλαμάκια" (Αρεόπολης)
δείχνουν πως αυτός ο τόπος κατοικήθηκε για πρώτη φορά στην Παλαιολιθική εποχή.
Ολόκληρη σχεδόν η χερσόνησος καλυπτόταν εκείνη την περίοδο από λόγγους και αραιά
δάση, όπου ζούσαν ελέφαντες, ρινόκεροι, αίγαγροι, ελάφια και άλλα άγρια ζώα. Οι
άνθρωποι ήσαν κυνηγοί - τροφοσυλλέκτες, ζούσαν νομαδικά και κατοικούσαν στα σπήλαια
και στις βραχοσκεπές. Από τότε η ανθρώπινη παρουσία συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι
σήμερα.
Στις μετέπειτα εποχές (και κατά τον Παυσανία ) πρωτίστως διακρίνεται
ότι κατοικήθηκε από τους Λέλεγες.
•1650-1100 π.Χ. οι Αχαιοί εκδιώχνουν τους Λέλεγες από την Μάνη και την κατακτούν
αυτοί.
•1150 π.Χ. η Μάνη και οι πόλεις της ανήκουν (όταν έγινε ο Τρωικός πόλεμος)
στο Βασίλειο του Μενελάου. Αναφέρονται και οι πόλεις Οίτυλο,
Μέσση και Λάας.
•1100-195 π.Χ. οι Δωριείς που κατακτούν την Μάνη από τους Αχαιούς, είναι
η εποχή της Ιστορίας της Σπάρτης.
•195-21π.Χ. ιδρύεται το «Κοινόν των Λακαιδεμονίων».
•21π.Χ.-300μ.Χ. «κοινόν των Ελευθερολακώνων». Ονομάσθηκε έτσι, διότι ο τύραννος
της Σπάρτης Νάβης, τους εξανάγκασε (Βασιλικούς, Πολιτικούς και Θρησκευτικούς Ηγέτες)
να μετακινηθούν στη Χερσόνησο του Ταινάρου.
Έτσι ιστορικά η Μάνη ταυτίζεται με την Σπάρτη
και ο διαχωρισμός της γίνεται την εποχή που ιδρύεται το « Κοινό των Ελευθερολακώνων»
στην Καινήπολη (κοντά στο
σημερινό κεντρικό οικισμό των Αλίκων
που εξακολουθεί να είναι το Πολιτιστικό και Θρησκευτικό κέντρο των Ελευθερολακώνων)
και διατηρείται μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Με την κατάκτηση της Πελοποννήσου
από τους Φράγκους συγκεντρώνονται στην περιοχή της Μάνης αρκετοί πρόσφυγες. Κατά
την εποχή της τουρκοκρατίας επίσης η Μάνη δέχεται φυγάδες και από την Κρήτη
όταν αυτή κατακτάται (1669).
Το άγονο έδαφος μαζί με το μεγάλο ρεύμα των φυγάδων δημιουργεί προβλήματα
επιβίωσης. Έτσι αρχίζει ένας αγώνας για ζωτικό χώρο, ανάμεσα σε οικογένειες -
σόγια και ολόκληρα χωριά. Ξέσπασαν αληθινοί τοπικοί πόλεμοι και οι βεντέτες που
αναστάτωναν επί αιώνες την Μάνη. Το μόνο που τους ένωνε ήταν όταν γινόταν τουρκική
εισβολή. Πολλοί φεύγουν και γίνονται μισθοφόροι του Δόγη. Πάντα όμως με πατριωτικά
κίνητρα (έτσι έχουμε μανιάτικα πυρπολικά να καταστρέφουν μέρος του οθωμανικού
στόλου στα Χανιά).
Στα μέσα του 17ου αιώνα οι Τούρκοι αφήνουν την Μάνη ανενόχλητη υπό
την διακυβέρνηση του Μπέη με ονομαστικό ετήσιο φόρο 4000 γρόσια. Ο Μπέης Λυμπεράκης
Γερακάρης, δυναμικός φιλόδοξος αλλά και αδίστακτος, άλλοτε πολεμά με τους Τούρκους
και άλλοτε για λογαριασμό των Βενετών και αναγκάζει να διακόψουν οι Τούρκοι για
εκατό περίπου χρόνια την εφαρμογή του θεσμού. Ο θεσμός επανέρχεται μετά τα Ορλωφικά
από το 1776 έως το 1821. Η Μάνη κυβερνήθηκε διαδοχικά από οκτώ μπέηδες
•Τζανέτος Κουτήφαρης 1776-1778
•Μιχάλμπεης Τρουπάκης 1778-178
•Τζανέτμπεης Καπετανάκης Γρηγοράκης 1782-1797
•Παναγιώτης Κουμουνδούρος 1798-1802
•Αντώνμπεης Γρηγοράκης 1803-1810
•Κωνσταντίνος Ζερβάκος ή Ζερβόμπεης 1810-1811
•Θεοδωρόμπεης Γρηγοράκης 1811-1815
•Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης 1815-1821
Οι σημαντικότεροι από τους μπέηδες ήταν ο Τζανέτμπεης Γρηγοράκης και
ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Του πρώτου το όνομα είναι συνδεδεμένο με την εξόντωση
της τούρκικης φρουράς του Πασσαβά,
την επέκταση της βορειοανατολικής Μάνης, την αναγέννηση της πόλεως του Γυθείου,
τις συναντήσεις με τους Έλληνες οπλαρχηγούς και τον Λάμπρο Κατσώνη καθώς και με
τις συνεννοήσεις, αρχικά με τους Ρώσους και μετά με τον Ναπολέοντα για την απελευθέρωση
της Ελλάδος.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης είναι συνδεδεμένος με την ηγεσία και την
έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα του 1821.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Οιτύλου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
