Εμφανίζονται 35 τίτλοι με αναζήτηση: Προσκυνήματα στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΡΓΟΛΙΔΑ Νομός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" .
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ (Οικισμός) ΜΙΔΕΑ
Ναός
σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο, σύνθετου τετρακιόνιου τύπου, με νάρθηκα και
προστώα. Εδράζεται σε κρηπίδα. Είναι κτισμένος χαμηλά κατά το ψευδοϊσόδομο σύστημα
και ψηλότερα κατά το πλινθοπερίκλειστο. Ποικιλία κεραμοπλαστικών κοσμεί τις όψεις.
Το μνημείο χρονολογείται στα τέλη του 12ου ή στον 13ο αιώνα. Στο εσωτερικό ο ναός
έχει τοιχογραφίες βυζαντινών χρόνων.
Για την ιστορία του ναού δεν υπάρχει μαρτυρία. Η χρονολόγησή του επιτυγχάνεται
με βάση τα ανασκαφικά και αρχιτεκτονικά δεδομένα. Η σύνδεσή του με τον αρχαιολάτρη
αρχιεπίσκοπο Κορίνθου William de Meerbeke είναι πιθανή. Το 1691 είναι μετόχι της
"εν Ναυπλίω" Μονής του Αγ. Θεοδοσίου και παραχωρείται από τον Morosini στον επίσκοπο
Ρεθύμνης Αθανάσιο Χορτάτζη που ήταν στην Πελοπόννησο. Τον Ιούνιο του 1825, κατά
την πυρπόληση του ΄Αργους από τον Ιμπραήμ θα πρέπει να πυρπολήθηκε και η Μονή.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα (1855) και από τις αρχές του 20ου αιώνα
(1912), ήδη, ξεκίνησαν εργασίες επισκευής του μνημείου. Εκτελούνται εργασίες αποκατάστασης
και ανάδειξης του ναού καθώς και συντήρησης και αποκάλυψης των τοιχογραφιών. Σήμερα
λειτουργεί ως νεκροταφειακός ναός του χωριού.
Ανασκαφικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το 1989 και το 1990 έφεραν
στο φως την κρύπτη του ναού κάτω από το ΄Αγιο Βήμα, τους στυλοβάτες του αρχικού
τέμπλου καθώς και ταφές στον κυρίως ναό και στο νάρθηκα (που χρονολογούνται στα
ύστερα βυζαντινά χρόνια ή στην Τουρκοκρατία).
Σε κοντινές αποστάσεις, στην αργολική πεδιάδα, υπάρχουν τα ακόλουθα
εξαιρετικά σημαντικά μνημεία:
•Αγία Μονή Αρείας Ναυπλίου (1149)
•Κοίμηση Θεοτόκου Χώνικα (αρχών 12ου αιώνα)
•Μεταμόρφωση του Σωτήρα στο Πλατανίτι
•Κοίμηση Θεοτόκου στο ΄Αργος (12ου αιώνα).
ΑΝΩ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Χωριό) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Βρίσκεται στον οικισμό της Ανω Επιδαύρου και απέχει 4χλμ από την Αρχαία
Επίδαυρο. Είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια βασιλικής του 7ου-10ου αιώνα που
και αυτή με τη σειρά της είχε χτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό, του οποίου τα απομεινάρια
βλέπουμε σήμερα κάτω από τον υπάρχοντα ναό.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Επιδαύρου.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Δήμος) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Κτίσθηκε τον 11ο αιώνα περίπου. Οι αγιογραφίες στην αρχική τους μορφή και τα ηχητικά αγγεία, από τα οποία διασώζονται αρκετά έως σήμερα, σε ευθεία γραμμή καί σε κανονικές αποστάσεις, μαρτυρούν την αρχική ωραιότητα του παλαιοχριστιανικού αυτού μνημείου. Παλαιότερα, στην Ανατολική εξωτερική πλευρά της κόγχης του ιερού, υπήρχε ξύλινο σήμαντρο, όπου σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, ο ναός είχε χρυσή καμπάνα με τον ήχο της ν' ακούγεται έως την Αίγινα
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, το γραφικό και αξιόλογο αυτό χριστιανικό μνημείο, είναι κτίσμα του 13ου αιώνα. Ο ναός εξωτερικά, δίνει την εικόνα μικρού εξωκκλησιού, εσωτερικά όμως εντυπωσιάζει ο εικονογραφικός του πλούτος.
ΕΡΜΙΟΝΗ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Η Μητρόπολη της πόλης, ιστορική εκκλησία βυζαντινού ρυθμού του 16ου
αιώνα, είναι κτισμένη ακριβώς στη θέση του αρχαίου ναού της Χθονίας Δήμητρας όπως
αποδεικνύουν οι μεγάλοι λίθοι στα θεμέλια και το προς Βορρά Αρχαίο Τείχος. Εδώ
έγινε η ορκωμοσία των πληρεξουσίων της Γ΄Εθνοσυνέλευσης.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Ερμιόνης.
ΛΥΓΟΥΡΙΟ (Κωμόπολη) ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ
Σταυροειδής
εγγεγραμμένος ναός με οκτάπλευρο τρούλο, δικιόνιου τύπου, που χρονολογείται
στον 12ο αιώνα. Η κόγχη του ιερού είναι εξαγωνική. Ο νάρθηκας στα δυτικά είναι
μεταγενέστερος. Η τοιχοδομία του ναού είναι αμελής πλινθοπερίκλειστη στα ανώτερα
μέρη και αργολιθοδομή (μεγάλοι δόμοι, αρχαίο οικοδομικό υλικό) με παρέμβλητη χρήση
βησσάλων με περιορισμένη χρήση κεραμεικού διακόσμου. Στο εσωτερικό υπάρχουν σπαράγματα
τοιχογραφιών 12ου αιώνα. Επάνω στο επίχρισμα των τοιχογραφιών του νάρθηκα υπάρχουν
ακιδογραφήματα πλοίων.
Η περιοχή είναι πλούσια σε αρχαιότητες που χρονολογούνται από την
αρχαία και βυζαντινή περίοδο. Για τον Αγ. Ιωάννη Ελεήμονα και για τον οικισμό
του Λυγουριού δεν υπάρχουν πληροφορίες από βυζαντινά ή μεταγενέστερα κείμενα,
ενώ η παλαιότερη μνεία του κάστρου του Λυγουριού ανάγεται στα μέσα του 15ου αιώνα.
Ο ναός δεν αποκλείεται να υπήρξε αρχικά καθολικό μονής, καθώς σε μικρή απόσταση
εντοπίστηκαν λείψανα τοίχων μεσοβυζαντινής εποχής που ανήκαν ενδεχομένως σε κτήρια
της Μονής. ΄Εχουν γίνει εργασίες συντήρησης του ναού και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος
χώρου.
Στην Κοινότητα Λυγουριού και στην περιφέρειά της υπάρχουν και άλλα
σημαντικά μνημεία:
•ο μονόχωρος ναός του Αγ. Αθανασίου του 1622
•ο σταυροειδής εγγεγραμμένος τετρακιόνιου τύπου, με τρούλο ναός της Παναγίας,
του 1701
•ο σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο ναός του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου, κτισμένος
στα μέσα του 11ου αιώνα
•ο μεταβυζαντινών χρόνων σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός της Αγ. Μαρίνας
•ο μονόχωρος ναός του Αγ. Μερκουρίου, κτίσμα των αρχών της Τουρκοκρατίας,
καθολικό διαλελυμένης Μονής.
Παρατηρώντας τον Αγιο Ιωάννη του Παλιού Λυγουριού θα μπορούσε κανείς
να νομίσει ότι ανήκει σε μεταγενέστερη εποχή. Είναι ένα μνημείο επαρχιακό που
χαρακτηρίζεται από διάθεση οικονομίας στην κατασκευή και μπορεί να χρονολογηθεί
περίπου στα μέσα του 11ου αιώνα. Οι μεταγενέστερες επισκευές του μνημείου έχουν
αλλοιώσει την μορφή του όχι τόσο όμως ώστε να μη διακρίνονται τα καθαρά βυζαντινά
στοιχεία. Τέτοιες επεμβάσεις εντοπίζονται στον Τρούλο που είναι κωνικός και όχι
ημισφαιρικός, στην τοιχοδομία και στη διάνοιξη ενός κυκλικού φεγγίτη (oculus).
Δεν υπάρχει νάρθηκας, αντίθετα υπάρχουν προσκτίσματα που μάλλον λειτουργούσαν
ως χώρος διαμονής ενός ή δυο μοναχών. Υπάρχει επίσης προστώο όπως αυτά που συμπληρώνουν
την εικόνα πολλών Αργολικών μνημείων. Ο ναός ανήκει στους λεγόμενους Ελλαδικούς
μεταβατικούς σταυροειδείς εγγεγραμμένους ναούς. Ονομάζεται μεταβατικός γιατί αποτελεί
ένα ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην τρουλαία Βασιλική και στο σταυροειδή εγγεγραμμένο.
Η στήριξη του τρούλου γίνεται με τοίχους που σχηματίζουν πεσσούς και όχι σε κίονες.
Το Ιερό έχει τρεις τρίπλευρες κόγχες.
Τα παράθυρα έχουν κι αυτά υποστεί μετασκευές. Αρχικά ήταν δίλοβα και
τα περιέβαλλε ένα πλίνθινο τόξο. Φαίνεται επίσης και μια ζωοφόρος από μαίανδρο.
Οι όψεις διαρθρώνονται με τη χρήση του πλινθοπερίκλειστου συστήματος
δομής και διακοσμούνται με κεραμοπλαστικά στοιχεία όπως τριγωνικά πλακίδια όχι
συνηθισμένο στοιχείο είναι το opus reticulatum.
Κουφικά (δηλαδή πλίνθινα διακοσμητικά που μιμούνται τα γράμματα της
αραβικής γραφής) αλλά και Ελληνικά γράμματα στους κάθετους αρμούς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ασκληπιείου
ΝΑΥΠΛΙΟ (Πόλη) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Εκεί που η οδός Ποταμιανού συναντα την οδό Καποδίστρια.
Στους δυτικούς βράχους της Ακροναυπλίας.
ΝΕΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Βρίσκεται στο κάστρο της Ν. Επιδαύρου χτισμένος από τον 11ο περίπου
αιώνα. Ηταν γεμάτος αγιογραφίες που δυστυχώς έχουν καταστραφεί και σύμφωνα με
την τοπική παράδοση είχε χρυσή καμπάνα της οποίας ο ήχος ακουγόταν μέχρι την Αίγινα.
Μέχρι πρότινος υπήρχε στον τοίχο κάτω από το σήμαντρο χαραγμένο βυζαντινό
αίνιγμα που έλεγε: “ΚΥΡΗΞ ΠΕΦΥΚΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΥ ΥΜΝΩΔΙΑΣ ΦΩΝΗΝ ΜΕΝ ΟΥΚ ΕΝΑΡΘΡΟΝ,
ΕΥΗΧΟΝ ΕΧΩ”. Η λύση του αινίγματος ήταν το ίδιο το σήμαντρο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Επιδαύρου.
Ναός χτισμένος σε μικρό υψίπεδο της Ν. Επιδαύρου ανατολικά του αρχαίου
Μυκηναϊκού οικισμού και νεκροταφείου, χτίσθηκε το 13ο αιώνα και είναι γεμάτος
αγιογραφίες που διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση. Χαρακτηριστική είναι η
αγιογραφία που είναι αφιερωμένη στην αγροτική ζωή του τόπου.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Επιδαύρου.
ΝΕΑ ΚΙΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Ο Βυζαντινός Ναός της "Θεομάνας", όπου υπάρχουν θαυμάσιες αγιογραφίες ,καθώς και η θαυματουργή εικόνα της Θεομάνας-Οδηγήτριας του 11ου αιώνα και οι εικόνες της Παναγίας της Κουκουζέλισσας ή Tριχερούσας, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Παναγίας της Πορταϊτισσας.
Ο Ιερός Ναός της Αγίας Ειρήνης που είναι από τους μεγαλύτερους νέους Ναούς στην Αργολίδα αφού έχει χωρητικότητα μεγαλύτερη των 1000 ατόμων.
ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ (Χερσόνησος) ΝΑΥΠΛΙΟ
ΒΡΟΥΣΤΙ (Χωριό) ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙ
Στο Βρούστι ανήκει και ένα, ορατό και από το δρόμο Αργους-Καρυάς,
μικρό εκκλησάκι χτισμένο μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά και απόκρημνο βράχο πάνω από
το συνοικισμό Χούνη, η Αγία
Ιερουσαλήμ, που γιόρταζε κάποτε με μεγαλοπρέπεια δυο φορές το χρόνο, της Υπαπαντής
στις 2 Φεβρουαρίου, αλλά και στις 2 Ιουλίου, οπότε διανυκτέρευαν εκεί όλοι σχεδόν
οι κάτοικοι του χωριού που έφταναν με τα ζώα τους. Διαμορφωμένο σε οχυρό με πολεμίστρες
και δρύινη παλιά πόρτα, χρησίμεψε στα Ορλωφικά ως καταφύγιο των Αργείων, αλλά
και ως οχυρό του καπετάν Δαγρέ επί Ιμπραήμ. Στο εσωτερικό του οχυρού υπάρχει στέρνα
με πηγή, που αναβλύζει μέσα από το βράχο.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Αργολίδας.
ΝΑΥΠΛΙΟ (Πόλη) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
ΑΔΑΜΙ (Χωριό) ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ
Τηλέφωνο: +30 27530 22160
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (Δήμος) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Ιδρύθηκε αρχικά ως ασκητήριο, στις αρχές του 15ου αιώνα, από ένα μοναχό της Ιεράς Μονής Αγνούντος, ο οποίος όμως στη συνέχεια με τους μαθητές του, ίδρυσε την Μονή της Παναγίας της "Πολεμάρχας". Σήμερα, έχουν απομείνει ο μισοτελειωμένος ναός, με μερικά ερειπωμένα κελλιά και η πέτρινη υδατοδεξαμενή. Ομως, παρά την ατέλεια του ναού, θαυμάζουμε την συμμετρία του, την θολωτή του στέγη και τα ηχητικά αγγεία κατά μήκος των μακρών πλευρών του. Ο λόγος της εγκατάλειψης της Μονής, ήταν η πειρατική μάστιγα της εποχής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Επιδαύρου
'Ενα από τα ωραιότερα μοναστήρια της περιοχής, σ' ένα εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο με εξίσου καταπληκτική θέα.
ΕΡΜΙΟΝΗ (Κωμόπολη) ΑΡΓΟΛΙΔΑ
Τηλέφωνο: +30 27540 31280
Στο μυχό του νοτίου κόλπου της Ερμιόνης (Αργολίδος), του "Πόρτο-Κάπαρη",
σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου από την παραλία, βρίσκεται η Μονή των Αγίων
Αναργύρων. Η αύρα της θάλασσας, η γοητεία της φύσεως και η υπερκόσμια γαλήνη της
Μονής σε φέρνουν κοντά σε μια άλλη έκσταση, εκεί που ατενίζεις μια κλίμακα, μια
σκάλα, από τη γη στον ουρανό και τότε νιώθεις την μικρότητα σου μπροστά στη μεγαλωσύνη
της ταπεινοφροσύνης του μοναστηριού.
Εδώ αφοπλίζεται η ματαιοδοξία του εγωϊσμού και η απληστία του αλλοτριωμένου
ανθρώπου. Εδώ από παλιά ο Ασκληπιός (κατά μία παράδοση του τόπου), γιάτρευε τους
ανθρώπους με τα ιαματικά νερά της πηγής και στα θεμέλια του ιερού του οι Αγιοι
Ανάργυροι συνεχίζουν από τον 11ον αιώνα να θεραπεύουν τους ανθρώπους όχι μόνο
από σωματική ασθένεια (που και αυτό γίνεται τις περισσότερες φορές και διαλαλούνται
πανταχού τα θαύματα) αλλά με μια συναίσθηση της μικρότητα μας, σε μια μετάνοια
και αποκατάσταση στην πρωταίρα μας θέση απέναντι στον Θεό. Την ψυχική υγεία χρειάζεται
πρωτίστως ο σημερινός αλλοτριωμένος άνθρωπος, που βασανίζεται από τα προβλήματα
της ζωής, από το εσωτερικό κενό που δημιούργησε ο σημερινός αμαρτωλός τρόπος ζωής,
με τον καταναλωτισμό και τα ψυχολογικά προβλήματα, που άσκοπα προσπαθεί να καλύψει
με την εξωτερική προβολή του. Φουσκωμένος παρουσιάζεται μπροστά στην ήρεμη στάση
των μοναχών, που παραξενεύονται με την ματαιοδοξία μας, γιατί το κενό προδίδει
το πρόσωπο μας, καθότι όπου λατρεύεται το Εγώ ξερριζώνεται ο Θεός, ατροφεί η ψυχή,
χάνεται η ανθρωπιά. Κυριαρχεί ο ατομισμός. Βολεύεται ο εαυτούλης μας στή δική
του ευημερία ή στα προβλήματα του, αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπο του, φτάνοντας
σε κάποιο αδιέξοδο και τότε ζητά καταφύγιο γαλήνης..."Ασθενούντας θεραπεύετε,
λεπρούς καθαρίζετε... δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν".
Η αρχή της ιστορίας της ανάγεται στόν 11ον μ.Χ. αιώνα, αλλά από τον
16ον αιώνα έχουμε σαφείς και ακριβείς αποδείξεις και λεπτομερή στοιχεία της ιστορίας
της.
Ο Ι.Β.Π. Βασιλείου στο βιβλίο του "Η Ερμιονίς από των αρχαιοτάτων
χρόνων μέχρι των καθ' ημάς" Αθήνα 1907 γράφει ότι επί ηγουμενίας Μακαρίου Μπουφογγέλη
σωζόταν στη βιβλιοθήκη της Μονής μεμβράνη με σημειώσεις, σύμφωνα με τις οποίες
το Καθολικό της Μονής κτίσθηκε τον 11ον αιώνα. Τη μεμβράνη αυτή, κατά τις ίδιες
πληροφορίες, είχε δει και ο άλλοτε πρωθυπουργός της Ελλάδος Δημ. Γ. Βούλγαρης
(ο Τσουμπές). Δυστυχώς η μεμβράνη αυτή με τις σημειώσεις χάθηκε από τις πολλές
περιπέτειες στις οποίες κατά καιρούς περιέπεσε η Μονή.
Μία άλλη νεώτερη πληροφορία σχετική με την ίδρυση της Μονής είναι
εκείνη που αναφέρει ο Κρανιδιώτης λόγιος και πολυγραφώτατος Μητροπολίτης Κορινθίας
κ.κ. Παντελεήμων Καρανικόλας στο βιβλίο του "Το Κρανίδι. Κομμάτια από την χαμένη
ιστορία του" Κόρινθος 1980. Στο βιβλίο αυτό, που περιλαμβάνει πλουσιώτατη βιβλιογραφία,
δημοσιεύεται, εκτός των άλλων εγγράφων, και το αρχείο της οικογενείας των Μονοχαρτζαίων,
παλαιών αγωνιστών του Κρανιδίου. Εκεί υπάρχει η πληροφορία ότι η Μονή εκτίσθη
το 1340μ.Χ. από τον Ιωάννη τον ΣΤ΄ τον Κατακουζηνό πάνω στις ιαματικές πηγές του
Αρχαίου Ασκληπιού.
Στη μεγάλη θύρα της Μονής υπάρχει αχρονολόγητη επιγραφή σε μαρμάρινη
πλάκα : "ΧΡΙΣΤΩ ΣΩΤΗΡΙ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΙΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΟΝ"
Από τον 17ον αιώνα ήταν μετόχι της μονής της Μεγίστης Λαύρας του Αθω και το 1720
γίνεται πατριαρχικό Σταυροπήγιο ενώ το 1798 ο Γρηγόριος ο Ε΄ ανανεώνει την Σταυροπηγιακήν
αξίαν της Μονής με Σιγίλιον το οποίο εσώζετο μέχρι πρότινος στη Μονή του Προφήτου
Ηλιού της Υδρας. Μεγάλη είναι
η συμβολή της Μονής στον Αγώνα του Εικοσιένα υπό την πνοήν των αξίων Ηγουμένων.
Εδώ είχε καταφύγει και ο Αγωνιστής Ιεράρχης Ιωσήφ Ανδρούσης από τη Νεστάνη
Αρκαδίας, καταδιωκόμενος από τον Ιμπραήμ με γενναία αμοιβή. Κατά τους μαύρους
χρόνους της Τουρκοκρατίας η Μονή ακμάζει και βοηθά όλους τους κατοίκους της περιοχής
και σε πνευματικά θέματα και σε οικονομικά τοιαύτα. Ο πρώτος αναφερόμενος ηγούμενος
είναι ο Μακάριος Αγοράτης 1711 ο ορθώσας και μέχρι σήμερον υπάρχων θαυμάσιον ξυλόγλυπτον
τέμπλον.
Από τον Οκτώβριο του 1822 ως το Φεβρουάριο του 1823 η Ερμιόνη έγινε
έδρα της επαναστατικής Κυβερνήσεως. Τα μέλη της επικαλούνται τη δραστηριότητα
του άλλου μεγάλου Ηγουμένου της Μονής Χατζη-Μακάριο για την εξεύρεση καταλυμάτων
εντός ή εκτός Μονής. Όταν η Κυβέρνηση μεταφέρεται στο Κρανίδι
οι πάντες πριν φθάσουν εκεί περνούν να πάρουν ευλογία από τους Αγίους Αναργύρους.
Από τις αρχές του 1826 άρχισαν οι προετοιμασίες για την σύγκληση της Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως.
Οι πρόκριτοι της Υδρας προτείνουν στους Σπετσιώτας να συναντηθούν στη Μονή "ίνα
συσκεφθώμεν ωρίμως περί των κοινών συμφερόντων. Ειδοποιήσαμεν περί τούτου και
τους αδελφούς Ψαριανούς". Αυτά και άλλα πολλά έκαναν την Μονήν των Αγίων Αναργύρων
τόσο γνωστή και τόσο σεβαστή που δόξα τω Θεώ απέφυγε την διάλυση της κατά την
εποχή του ΄Οθωνος, παρά το γεγονός ότι δεν είχε και πολλούς μοναχούς. Το γεγονός
όμως τούτο της λειψανδρίας αναγκάζει την ίδια την Μονή να γίνει μετόχι της Μονής
του προφήτου Ηλιού της Υδρας. Δεκατρία χρόνια κράτησε τούτο το καθεστώς και το
Φεβρουάριο του 1863 κάποιοι μοναχοί ζητούν από τον επίσκοπο Υδρας να κάνει πάλι
την Μονή των Αγίων Αναργύρων ανεξάρτητη και να πάνε να μονάσουν σ' αυτήν. Κάτι
που γίνεται και η Μονή ξεκινά μια νέα ιστορία.
Από το 1864-1888 και επί ηγουμενίας Δωροθέου Δακουτρέ η Μονή ανασυγκροτείται
και φθάνει τις παλιές της δόξες. Από εκείνα ήδη τα χρόνια οι πλοίαρχοι Κρανιδίου,
Ερμιόνης, Σπετσών και Υδρας,
"φέροντες τα πλοία των εις τον εγγύς της Μονής λιμένα Κουβέρτα, προσεκάλουν τον
Ηγούμενον, ο οποίος έφερε την εικόνα των Αγίων Αναργύρων και ετέλουν αγιασμόν.
Την ιεράν των εικόνα προσεκάλουν επίσης κατά τας λιτανείας εις τας περιπτώσεις
ανομβρίας ή άλλας αιτίας". Με την έναρξη του 20ου αιώνος η Μονή αρχίζει πάλι μιά
πορεία φθοράς για να φθάσει μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να έχει μόνο τρεις
γέρους μοναχούς ανίκανους να την συντηρήσουν. Κάτω απ' αυτό το φάσμα ο τότε Μητροπολίτης
Προκόπιος μετετρέπει την Μονή σε γυναικεία και το 1946 το μοναστήρι εγκαινιάζεται
εκ θεμελίων, "αρχιερατεύοντος Προκοπίου Καραμάνου και ηγουμένης Θέκλας". Πράγματι
η εξαίρετη αυτή γυναίκα η ηγουμένη Θέκλα, τόσο μέ την σοφία της όσο και με την
αγιώτητά της έδωσε άλλη πνοή στη Μονή. Το 1965 απέθανε εις βαθύ γήρας ο Μητροπολίτης
Προκόπιος και τον διεδέχθη το 1967 ο σημερινός Μητροπολίτης Υδρας κ. Ιερόθεος,
ο οποίος περιβάλλει τη Μονή με αγάπη και ενδιαφέρεται τόσο για την πρόοδο και
την ευημερία αυτής, όσο και για την πνευματική της εξύψωση και τον αγγελικό βίο
που ασκείται σ' αυτήν. Τον Ιανουάριο του 1970 απέθανε η πρώτη, μετά την μετετροπή,
ηγουμένη Θέκλα Καψοπούλου και την διαδέχεται η μοναχή Ευφημία Δάλλα. Μετά και
τον θάνατο της Ευφημίας το 1991 εξελέγη ομοφώνως ηγουμένη η δραστήρια και ικανότατη
μοναχή Χαριτίνη Κωνσταντακοπούλου, η οποία από ηλικίας 17 ετών ακολουθεί τον μοναχικό
δρόμο, παρά τους πόδας της θαυμασίας ηγουμένης Θέκλας μαθητεύσασα, αγαπά και ενδιαφέρεται
για την Μονή και στην οποία ευχόμαστε να φανεί αντάξια των προκατόχων της προς
δόξαν Θεού, ανύψωση της μοναχικής ζωής και σωτηρία όσον καταφθάνουν σ' αυτό το
ήσυχο λιμάνι του Θεού το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων.
Αν ιστορία εννέα αιώνων καταφέραμε μετά κόπου να την περάσουμε σε
δύο σελίδες μας είναι τελείως αδύνατον να κλείσουμε σε λίγες γραμμές τις υπέροχες
ομορφιές της Μονής : Την πολυσύνθετη αρχιτεκτονική της! Τις θαυμάσιες τοιχογραφίες
της, έργο Κρητικής σχολής και ίσως αμέσου μαθητή Θεοφάνους Κρητός! Τα υπέροχα
κειμήλια της, έργα υψηλής τέχνης και δωρεές των υψηλών προσώπων που έζησαν ή πέρασαν
απ' τη Μονή! Την πλούσια βιβλιοθήκη της των 2000 περίπου σπανίων θεολογικών, φιλολογικών,
νομικών και ιστορικών τόμων της! Τα εκθέματα μιας άλλης εποχής με τα ελαιοτριβεία,
τους αργαλειούς, τα μαγγανοπήγαδα! Τους απέραντους και ζηλευτούς κήπους της! Τις
ιαματικές πηγές της! Και πάνω απ' όλα την ησυχία της και την πνευματική ζωή της!
Για όλα αυτά θα έπρεπε κάποιος να πάρη τον κόπο και να επισκευθή την Μονή και
να ζητήση απ' τους Αγίους Αναργύρους ίασιν ψυχής και σώματος.
ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ (Μοναστήρι) ΜΙΔΕΑ
Τηλέφωνο: +30 27520 44240
ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΑ (Μοναστήρι) ΝΕΑ ΤΙΡΥΝΣ
Τηλέφωνο: +30 27520 91196
ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Μοναστήρι) ΝΑΥΠΛΙΟ
Τηλέφωνο: +30 27520 27764
ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΓΝΟΥΝΤΟΣ (Μοναστήρι) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Είναι το αρχαιότερο και το ωραιότερο μοναστήρι
της Επιδαυρίας.
Βρίσκεται στ' ανατολικά όρια του Δήμου
της Επιδαύρου, πλησίον της εθνικής οδού Κορίνθου
- Επιδαύρου.
Η ονομασία της προήλθε πιθανώτατα από την αρχαία ελληνική λέξη "άγνους"=
λυγαριά, φυτό που αφθονεί στην περιοχή και στην κοντινή λίμνη. Υπάρχει όμως και
μια άλλη επικρατέστερη άποψη για την ονομασία της Μονής, όπως την έχει καταγράψει
η τοπική λαϊκή μούσα, που μιλάει γιά τα γύρω μοναστήρια της Παναγίας, "....στο
Στείρι εστήριξε, στην Αγνάντα αγνάντεψε, στην Φανερωμένη φανερώθηκε, στο Σπήλαιο
στερεώθηκε...".
Κατά την επικρατέστερη άποψη μελετητών, ο ναός είναι κτίσμα του 11ου
αι., ενώ η Μονή είναι παλαιότερη και οπωσδήποτε προϋπήρχε της Τουρκοκρατίας.
Η Μονή παρουσιάζει φρουριακή μορφή καί περιβάλλεται από υψηλά καί
ισχυρά τείχη. Προστατεύεται επίσης από πύργους, πολεμίστρες καί καταχύστρα. Από
τα σωζόμενα κτίρια, έχουμε σαφή εικόνα του τετράπλευρου κτιριακού συγκροτήματος,
που υψώνεται γύρω από την περιορισμένη εσωτερική της αυλή.
Η κυρία είσοδος ασφαλιζόταν από δίφυλλη ξύλινη πόρτα, πάχους 6 - 8
εκ., ενισχυμένη με σιδηρά ελάσματα.
Ο ρυθμός του ναού είναι σύνθετος. Εσωτερικά, είναι μονόκλιτη βασιλική
με τρούλο, ενώ εξωτερικά, εμφανίζει σταυρόμορφη όψη. Είναι κράμα βασιλικής μετά
τρούλου και βυζαντινού ρυθμού.
Το πλέον εντυπωσιακό όμως όλων, είναι οι αγιογραφίες του ναού που
διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση. ´Εχει γραφεί ότι οι αγιογραφίες ανέρχονται
σε 1250. Τέλος, το τέμπλο του ναού έχει ηλικία 300 ετών.
ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ (Μοναστήρι) ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Τηλέφωνο: +30 27530 31142, 31182
Μοναστήρι κτισμένο στα μέσα του 15ου αιώνα περίπου, σε μια πανέμορφη, γαλήνια τοποθεσία, με πολλές και ποικίλες προσφορές κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
