Εμφανίζονται 16 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΥΔΩΝΙΑ Επαρχία ΧΑΝΙΑ" .
ΧΑΝΙΑ (Πόλη) ΚΡΗΤΗ
1792 - 1868
(Χανιά 1792 Αθήνα 1868)
Φιλικός και αγωνιστής στην Κρήτη
κατά την Επανάσταση του 1821, λόγιος και απομνημονευματογράφος. Το 1819 μυήθηκε
στη Φιλική Εταιρεία. Πήρε ενεργό μέρος στην εξέγερση της Μεγαλονήσου και ασχολήθηκε
κυρίως με διοικητικά θέματα. Μετά την καταστολή της Επανάστασης κατέφυγε στην
Πελοπόννησο. Συμμετείχε στην
επιχείρηση της Γραμβούσας
και μετά την επιτυχή έκβασή της τοποθετήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση μέλος
της τριμελούς διοικητικής Επιτροπής Κρήτης.
Μετά το 1830 εγκαταστάθηκε οριστικά στο ελεύθερο ελληνικό κράτος και ανέλαβε υπηρεσία
σε διάφορες θέσεις. Έγραψε και δημοσίευσε "Απομνημονεύματα του περί της αυτονομίας
της Ελλάδος πολέμου των Κρητών".
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
ΚΥΔΩΝΙΑ (Αρχαία πόλη) ΧΑΝΙΑ
Aristocles of Cydonia was one of the most ancient sculptors; and though his age could not be clearly fixed, it was certain that he flourished before Zancle was called Messene (Paus. v. 25.6), that is, before 494 B. C.
The school of Phidias had rivals in the naturalistic school which followed Myron, including his son, Lycius, and Cresilas of Cydonia
Kresilas of Kydonia in Crete (not necessarily identical with the "Ctesilaus" who "made a Doryphoros and a wounded Amazon": Pliny in N.H. 34.75) is often given the Sciarra type, though his style is only known from the Perikles portrait (Ch. 6.3) if the copies we have indeed reproduce the statue noted by Pliny, N.H. 34.74 and Pausanias (1.28.2 -- but omitting the sculptor). "Cydon" probably repeats Kresilas's own ethnic, a slip which may have eliminated another name (Strongylion, whose Amazon is praised by Pliny in N.H. 34.82?); while Phradmon of Argos is known for three other works, all lost.
This extract is from: Andrew Stewart, One Hundred Greek Sculptors: Their Careers and Extant Works. Cited Oct 2003 from Perseus Project URL below, which contains extracts from the ancient literature, bibliography & interesting hyperlinks.
1918 - 1977
Neurologist; Pioneered treatment of Parkinson's disease.
ΚΑΜΠΟΙ (Οικισμός) ΚΕΡΑΜΕΙΕΣ
1916 - 1986
Από τα πιο γλυκά βιολιά των Χανίων ήταν ο Στρατής Γαλαθιανάκης. Ο
Στρατής ο Γαλαθιανός, ο αξιαγάπητος αυτός άνθρωπος και καλλιτέχνης. Βιολάτορας
της παλιάς σχολής, βιολάτορας όμως και με προοδευτικές τάσεις. Μερικοί που ακούν
σήμερα τον Στρατή Γαλαθιανό τον παρομοιάζουν με τον Νικολή Σαριδάκη, τον ανεπανάληπτο
Μαύρο. Πολλά τα κοινά σημεία τους, ίσως ότι ήσαν και οι δύο τόσοι απλοί και ήρεμοι
χαρακτήρες και αυτή τους την απλότητα την έβγαζαν πάνω στα όργανα τους με μελωδίες
και νότες. Γεννήθηκε το 1916 στους Κάμπους Κυδωνίας Χανίων, στην ορεινή και τραχειά
περιοχή των Κεραμιών. Σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τους γονείς του, κατόπιν ήρθε
και ο χαμός τριών αδελφών του. Αυτό ήταν η κύρια αιτία ώστε να ξεσπάσει στην μουσική.
Στα δεκατρία του πρωτόπιασε το βιολί και δεν άργησε να φανεί η αξία του. Το γλυκό
και απαλό του παίξιμο που συνδυαζόταν με τα περήφανα γυρίσματα των χανιώτικων
συρτών ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Με τον λαγουτιέρη Δημήτρη Γαλάνη έπαιξε
στα περισσότερα γλέντια. Αδελφικοί φίλοι, γίνονταν ένα την ώρα που έπαιζαν μαζί.
Δεμένη φιλία και συνεργασία για δεκαετίες. Μαζί τους στα γλέντια, στις παρέες
και στους δίσκους ο Θεοχάρης Τζινευράκης, το γλυκόλαλο αηδόνι από τα Νοχιά Κισσάμου.
Ο Στρατής Γαλαθιανός πήγε για αρκετό καιρό στην Θεσσαλονίκη
όπου και εκεί γλέντησε το κρητικό στοιχείο της Βορείου Ελλάδας. Οι κάτοικοι της
μεγάλης πόλης της Μακεδονίας πολύ συχνά έβλεπαν έναν λεβέντη με στιβάνια και κυλότα
να διαβαίνει στους δρόμους και πραγματικά ο θαυμασμός διαδεχόταν την έκπληξη.
Ο Στρατής Γαλαθιανός σύνθεσε τον δικό του συρτό, τον Λακκιώτικο, μια μελωδία τόσο
γλυκειά που παραπέμπει στο πρόσωπο του και μόνο εκεί. Από τον αιφνίδιο θάνατο
του Δημήτρη Γαλάνη ο Στρατής Γαλαθιανός έπεσε σε μελαγχολία και ίσως λένε, αυτή
ήταν η αιτία να φύγει ο ίδιος από την ζωή, το 1986. Και πραγματικά, είχε ακόμα
τόσα πολλά να προσφέρει.
Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr
Κάμποι Κυδωνίας: Το ωραίο καπετανοχώρι, το χωριό των ηρώων Καλογερήδων,
Κοκολογιάννηδων και άλλων, το χωριό των διακεκριμένων επιστημόνων και ρεκτών εμπόρων,
τιμίων και ευηπολήπτων ανθρώπων, είναι και η γενέτειρα του κορυφαίου καλλιτέχνη
της κρητικής μουσικής Μάρκου Κ.Παπαδάκη. Χαρισματικός και ταλαντούχος ο Μάρκος,
σε πολύ νεαρή ηλικία εκέρδισε την αναγνώριση και τη μεγάλη αγάπη των συναδέλφων
του, των ειδικών και του φιλόμουσου κοινού. Οι γονείς του δεν τον εμπόδισαν να
ξεκινήσει και να πορευτεί στον δρόμο που αυτός ήθελε. Ειδικά η μητέρα του Καλλιόπη,
το γένος Μαυρεδάκη, πρώτη διέγνωσε τις ικανότητες του και σαν καμπιανή κι αυτή,
στον αείμνηστο καμπιανό επιχειρηματία Ευτύχιο Νικολιουδάκη απευθύνθηκε (έγραψε
κι εκείνος μεγάλη ιστορία με την "ΤΕΡΨΗ" στο χανιώτικο εμπόριο και στην κοινωνία
με τις κρυφές πράξεις φιλανθρωπίας, αλλά και στην εθνική αντίσταση) και αγόρασε
στον γιό της το πρώτο του βιολί...
Ο Μάρκος είναι αυτοδίδακτος! Ακούοντας τους σπουδαίους εκείνης της
εποχής, έμαθε από πολύ μικρό παιδί να παίζει. Σε χρόνο ελάχιστο εξελίχθηκε σ΄
ένα από τα πρώτα βιολιά του Νομού Χανίων. Περιζήτητος από πολύ μικρός, είχε στα
24 του χρόνια κυριαρχήσει!...Γάμοι, βαφτίσεις, πανηγύρια και παρακαλεστός ο Μάρκος!..
Αγάπη του κοινού μεγάλη και συνεργάτες κορυφαίοι πρωτομάστορες: Μενέλαος Κασιανάκης,
Χρήστος Γαρμπιδάκης, Βαγγέλης Κουρής και, τελευταία, ο αλησμόνητος και υπέροχος
Δημήτρης Γαλάνης.
Με τον Γαλάνη είχε συνεργασθεί και στην εταιρεία του αληθινού προστάτη
των καλλιτεχνών Γ. Ορφανίδη, ανθρώπου σπουδαίου στον οποίο πολλά οφείλει η ελληνική
δημοτική και λαϊκή μουσική. Τα εμπορικά σήματα του Ορφανίδη ήταν RCA VICTOR και
OLYMPIC. Επτά , λοιπόν, δίσκους 45 στροφών με τον Γαλάνη έχει στο ενεργητικό του
ο Μάρκος και ευτυχώς εύκολα ευρίσκονται σήμερα σε κασέτες και σε CD με μεγάλη
ζήτηση και δικαιολογημένα: Η φωνή του Μάρκου είναι αρρενωπή με σεμνό ύφος, ταυτόχρονα
και άφαλτση, χαριτωμένη, ζεστή, ας πούμε και παραδοσιακή παρ΄ ότι έχει "φορεθεί"
πολύ αυτή η λέξη!.. Τον ακούει ο εκατοχρονίτης και αναντρανίζει! "Ετσά ήτονε η
κρητική μουσική στα νιάτα μου" σκέφτεται. Τον ακούει η γρε κι αρχίζει τον πανάρχαιο
συρτό! Οι μεσότριβοι συλλογούνται και στα φωναχτά επαινούν: "Μπράβο Μάρκο, ο Θεός
σχωρέσει σου Γαλάνη, αυτή ΄ναι μουσική!.." Ναι!.. Αυτή ΄ναι μουσική!.. Πρέπει,
αγαπητοί αναγνώστες, ν΄ ακούσετε και μόνο τότε θα εννοήσετε γιατί και οι σημερινοί
φιλόμουσοι νέοι αγαπούν το έργο του Μάρκου. Ειδικότερα όσοι προτιμούν ακούσματα
ρέγκε , "παθαίνουν" και με τη σωστή κρητική μουσική!..
Ο πρώτος δίσκος των Παπαδάκη και Γαλάνη εσημείωσε τον απίθανο και
απρόσμενο για δίσκο 45 στροφών με κρητική μουσική, αριθμό πωλήσεων: 9.000 (εννέα
χιλιάδες) αντίτυπα!.. Και σημειώστε: Χωρίς διαφήμιση βέβαια τότε!..
Στον κόσμο της κρητικής μουσικής κυριαρχούσαν τότε οι γίγαντες, τα
ιερά τέρατα Κουτσουρέληδες (Μανώλης, Γιώργης και Στέλιος), Τζιμάκης, Ναύτης, Μαύρος,
Κουνέλης, Καστάνης, Πλακιανός κ.α., ο μέγας Χαρίλαος Πιπεράκης, από το Ξηροστέρνι,
παρέμενε και εθριάμβευε στην Αμερική, όμως ο Μάρκος όχι μόνο δεν επέρασε σε δεύτερη
θέση, αλλά διακρίθηκε, καταξιώθηκε και όσο κανείς άλλος αγαπήθηκε!
Τίτλοι ασμάτων δισκογραφίας των Παπαδάκη και Γαλάνη: 1) Δεν βρέθηκε
στο δρόμο μου, 2) Δόσε μου κι άλλη μαχαιριά (αυτά είναι τα δύο πρώτα χρονολογικά
που τον καθιέρωσαν με τις απίστευτα υψηλές πωλήσεις), 3) Λίγη που είναι η ζωή,
4) Κάθε που πιάσεις το χορό (σε στίχους Ευαγγ. Ζαμπετουλάκη), 5) Μια μάγισσα ερώτησα,
6) Μοιάζω με βάρκα έρημη, 7) Συρτός Κεραμιανός, 8) Συρτός, 9) Ω ουρανέ πατέρα
μου, 10) Από τον πόνο της καρδιάς, 11) Πότε θα μπω στη μαύρη γη, 12) Συρτός σελινιώτικος,
13) Το κρητικό ντιρλαντά, 14) Κρήτη νησί της ανθρωπιάς. Αυτά περιλαμβάνονται και
στο CD, με στίχους του Δ. Βαρδουλάκη, τα δύο τελευταία και με τον Βαγγέλη Κουρή
στο λαούτο. Τα δύο της συνεργασίας με τον Γαλάνη που δεν περιλαμβάνονται θα εκδοθούν
αργότερα. Το CD τιτλοφορείται "Μάρκος Παπαδάκης - Αξέχαστες επιτυχίες" και δεν
είναι το μοναδικό του Μάρκου.
Μιχάλης Κακογιάννης: "Τι σχέση έχει με τον Μάρκο," θ΄ απορήσετε!..
Ναι!.. Του ανάθεσε ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο ενός βιολιστή κέντρου στην
διεθνούς κυκλοφορίας ταινία του τον περίφημο "Ζορμπά" με πρωταγωνιστή τον Αντονυ
Κουήν!.. Αν ξαναδείτε την ταινία να προσέξετε τον νεαρό τότε Μάρκο Παπαδάκη στον
μικρό του ρόλο!..
Πιέσεις και παρακλήσεις αντιμετωπίζει σήμερα ο Μάρκος πολλές για επανεμφάνιση!
Βέβαια πάντα νοσταλγεί την περίοδο της συνεργασίας του με τον υπέροχο Γαλάνη και
ίσως ενδώσει, αλλ΄ όπως δηλώνει, μόνο με συνεργασία σωστών συναδέλφων του!.. Δεν
μένει παρά να του ευχηθούμε υγεία και μακροημέρευση!
Μανώλης Χανιώτης από την μηνιαία εφημερίδα των Χανίων "Μήνυμα"
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της cretan-music.gr
ΚΟΥΦΟΣ (Χωριό) ΜΟΥΣΟΥΡΟΙ
1877 - 1947
Ο Νικόλαος Κατσούλης ή, Κουφιανός, γεννήθηκε το 1877 στον Κουφό Κυδωνίας
Χανίων. Από τον τόπο καταγωγής του λοιπόν, έμεινε να λέγεται "Κουφιανός".
Ο Κουφιανός ήταν ένας από τους πλέον δεξιοτέχνες λυράρηδες της εποχής
του και άριστος τραγουδιστής. Ήταν επίσης πολύ καλός γνώστης της κρητικής μουσικής
παράδοσης και ιδιαίτερα των χανιώτικών μοτίβων, συρτών και πεντοζάλι. Στο πεντοζάλι,
όπως θρυλείται σήμερα, ήταν μοναδικός!
Επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες της εποχής του, αλλά και νεώτερους του,
όπως ο Γιώργης Μουζουράκης, ο Αλέκος Καραβίτης, ο Μανώλης Λαγός, ο Χαρίλαος Πιπεράκης,
ο Αντώνης Παπαδάκης(Καρεκλάς), κ.α. Έπαιξε σε πολυάριθμα γλέντια της εποχής του
και διασκέδασε χιλιάδες κόσμο, που τον αποθέωναν σε κάθε εμφάνιση του και στην
Κρήτη και στην Αθήνα. Στην Σπλάντζια στα Χανιά, ήταν ένα από τα καλά του στέκια
και μερακλήδες από όλο τον νομό Χανίων, αλλά και από άλλες περιοχές της Κρήτης
έτρεχαν να ακούσουν τον μεγάλο λυράρη. Ο Γιώργης Κουτσουρέλης μιλούσε πάντα με
θαυμασμό για τον μεγάλο μουσικό, που είχε την τύχη να συνεργαστεί μαζί του. Την
δεκαετία του '30, το δίδυμο Κουφιανός - Κουτσουρέλης εμφανίστηκε στο Παναθηναϊκό
Στάδιο Αθηνών, αντιπροσωπεύοντας όλη την Κρήτη και απέσπασε τα καλύτερα σχόλια.
Επίσης ο Κωστής Παπαδάκης (Ναύτης), στο βιβλίο του "Κρητική λύρα,
ένας μύθος" αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για τον μεγάλο καλλιτέχνη. Ο
Κουφιανός έβγαλε και τον δικό του "σκοπό" πάνω στην μελωδία του συρτού.
Είναι ο Χαλεπιανός συρτός. Μια σύνθεση πραγματικά άριστη και λεβέντικη, που αν
και πολλοί σήμερα δεν ξέρουν την σωστή ονομασία της, ωστόσο την έχουν χορέψει
πολλές φορές και έχουν τραγουδήσει πάνω της χιλιάδες μαντινάδες.
Το δισκογραφικό έργο του Κουφιανού μετριέται στα δάχτυλα της μιας
παλάμης, αλλά αν και μικρό και σπάνιο, μας δίνει πολύ καλή εικόνα για την αξία
και την δεξιοτεχνία αυτού του μεγάλου λυράρη.
Ο θρυλικός Κουφιανός έφυγε από την ζωή το 1947. Αφησε πίσω του πολλούς
μιμητές, την ατόφια μουσική παράδοση, την μεγάλη δεξιοτεχνία του και την γλύκα
του παιξίματός του, που σπανίζει σήμερα. Ίσως τελικά, αυτά να είναι τα στοιχεία
που τον καθιέρωσαν, σαν ένα από τους καλύτερους δεξιοτέχνες της λύρας που γέννησε
ποτέ η κρητική γη. Και η μαντινάδα του Κώστα Παπαδάκη ή Ναύτη τα λέει όλα: "Τον
Κουφιανό στο γλέντι του όσοι κι αν τον ακούσαν, στο τράβηγμα του δοξαριού τ' αηδόνια
κελαηδούσαν".
Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr
ΠΑΝΑΓΙΑ (Οικισμός) ΚΕΡΑΜΕΙΕΣ
1906
Ο Σήφης Καντηλιεράκης ή Καντηλιέρης γεννήθηκε το 1906 στο ριζίτικο
χωριό την Παναγιά Κεραμιών του νομού χανίων. Η τραχειά φύση της περιοχής του τον
έκανε άριστο ριζίτη τραγουδιστή. Η φωνή του γνήσια, παραδοσιακή και σωστή αλλά
και οι άριστες γνώσεις στο ριζίτικο τραγούδι ήταν τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν
να ξεχωρίσει. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρείται ένας από τους πλέον άριστους γνώστες
του ριζίτικου τραγουδιού σε όλη την Κρήτη. Έγραψε τους στίχους σε περίπου είκοσι
ριζίτικα τραγούδια. Πολέμησε στην Αλβανία το 1940. Όμως οι πολιτικές του πεποιθήσεις
εκείνη τη δύσκολη περίοδο τον έκαναν να ζήσει το δικό του γολγοθά. Δυό φορές κληρωτός,
εικοσιεπτά χρόνια φυλακή εξορία και στρατιώτης. Πήγε στρατιώτης και για τον αδερφό
του που φυγοδικούσε και σαν αριστερός δέκα χρόνια εξορία. Στο χωριό του έχαιρε
μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού από τους συγχωριανούς του. Ήταν ένας άνθρωπος που
πέρασε πολλά, που πόνεσε, που πικράθηκε, αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκε από τη μεγάλη
του αγάπη στο ριζίτικο. Τραγουδούσε, συνέθετε και πάνω απ' όλα διέδωσε και διέσωσε
τα μοτίβα και τους στίχους του γνήσιου ριζίτικου τραγουδιού. Και κατ' ομολογία
στο γιο του και γνωστό βιολάτορα σήμερα τον Σταύρο Καντηλιέρη, είπε ότι τα πιο
πολλά τραγούδια τα έμαθε στην εξορία, στη φυλακή από παλιούς γέροντες που κατοικούσαν
στα χωριά της «ρίζας», δηλ. στις υπόριες των Λευκών
Ορέων. Εκεί λοιπόν κατέγραψε με τη γνήσια μορφή και τους σωστούς σκοπούς γύρω
στα εκατό παλιά τραγούδια! Η προσφορά του σήμερα αναγνωρίζεται από όλους τους
φίλους της γνήσιας Κρητικής μουσικής και ιδιαίτερα δε του ριζίτικου τραγουδιού.
Μια παραδοσιακή μορφή, μια ατόφια παρουσία που παρόλες τις δυσκολίες κρατήθηκε
ψηλά!
«Παιδιά γιάντα τσοι διώχνουνε του τόπου τσ' αντρειωμένους...»
Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
