Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΑΝΔΡΙΤΣΑ (Χωριό) ΛΕΡΝΑ
  Το τοπίο βαθαίνει μέσα στη ρεματιά και νερά κάτω από δένδρα βαθύσκιωτα δροσίζουν το πέρασμά μας προς την Ανδρίτσα. Όλο και πιο κοντά διαγράφεται στα νότια κι αριστερά μας αυστηρό, γυμνό, το βουνό της Ζάβιτσας και διακλαδώνεται ο παλιός δρόμος επικοινωνίας με το Ελαιοχώρι της Αρκαδίας, στην είσοδο της Ανδρίτσας.
  Ανηφορικός ο δρόμος μας οδηγεί σε τούτο το ακραίο χωριό, το νοτιότερο στην περιοδεία μας, 28 χλμ. από το Αργος. Σκάλωμα άλλοτε κατοίκων από τα Βέρβενα κάτω στις πηγές του "Ξωβριά", - "του Παπάζογλου το τσιφλίκι" λεγόταν η περιοχή - εξυπηρέτησε ανάγκες άλλων καιρών η Ανδρίτσα και αποτελεί κλασικό παράδειγμα των μικρών χωριών, που η αιτία της δημιουργίας τους ξεπεράστηκε από τα πράγματα.
  Ωστόσο με την αυτάρκειά τους την καλλιεργητική - ελιές κυρίως, λίγα κηπευτικά, δημητριακά - και με την κτηνοτροφία τους οι λίγοι Ανδριτσιώτες που απέμειναν εκεί κρατάνε την πίστη τους στην ιστορική συνέχεια άσβηστη μαζί με τα καντήλια των εκκλησιών τους, όπως εκείνα του Αγιου Βλάση (των ποιμένων), από το 1928 χτισμένου ψηλά στην κορφή του λόφου τους, όπου υπάρχουν και θεμέλια αρχαίου κτίσματος, πιθανότατα ιερού ή οχυρού, αλλά και του Αη Δημήτρη στην επισκευασμένη μικρή βυζαντινή εκκλησούλα, μ’ ένα λιοτρίβι και παλιά πιθάρια δίπλα, χτισμένη πάνω στο μονοπάτι που οδηγεί στο σταθμό του τραίνου.
  Η Ανδρίτσα (με 143 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 74 κατά την απογραφή του 1991) είναι ριζωμένη μέσα σε περιοχή κατάσπαρτη από λείψανα αρχαίων και μεσαιωνικών χρόνων. Στα χώματά της έχουν βρεθεί διάφορα κτίσματα, όπως στο λόφο του Αη Βλάση, αλλά και στο σταθμό βρέθηκε ένα ωραίο τρίγλυφο - φαίνεται πως με την ανέγερση της μεγάλης γέφυρας καταχώθηκαν πολλά αρχαία λείψανα - ενώ αρκετές φορές έχουν βρεθεί κτερίσματα, νομίσματα κ.ά. Στην τοποθεσία "Στέρνα του Γουλά" βρέθηκαν ίχνη αρχαίας δεξαμενής. Η Ζάβιτσα με υψόμετρο 975 μέτρα υψώνεται ανατολικά με τις σκληρές πλαγιές της. Από κει πέρασε ο Παυσανίας για τα Ανιγραία, "οδόν στενήν και άλλως δύσβατον", όπως λέει χαρακτηριστικά.
  Η Ανδρίτσα αγναντεύει απέναντι πάνω στις νότιες ράχες του Κτενιά την Αγωγιόστρατα, τούρκικη στράτα που οδηγούσε στον Αχλαδόκαμπο. Εκεί ήταν και του "Δεληγιάννη η Βίγλα", καρτέρι των ξεσηκωμένων Ελλήνων στην επανάσταση του 1821.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ (Οικισμός) ΛΕΡΝΑ
  Πολύ κοντά στου Κοτσώνη βρίσκεται το χωριουδάκι Βελανιδιά, 22 χλμ. από το Αργος. Ποταμιά το έλεγαν άλλοτε.
  Είναι ένας συνοικισμός από 20 περίπου οικογένειες (με 131 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 102 συνολικά το 1991), που ασχολούνται με τις ελιές, την κτηνοτροφία και τις δενδροκαλλιέργειες. Έχουν την καταγωγή από το Παρθένι, την Ανδρίτσα και το Νεοχώρι, και επικοινωνία (γάμους, συγγένειες κλπ.) με την Αρκαδία, στην οποία οδηγεί και ο δρόμος, αν συνεχίσουμε ευθεία μετά το χωριό. Κεντρική εκκλησία του χωριού ο Αγιος Κωνσταντίνος, που ανήκει στην ενορία του Κιβερίου. Στον κεντρικό δρόμο του χωριού σώζεται μια κάμαρα από την παλιά πέτρινη βρύση, που τρέχει και σήμερα καθαρό νερό για τους περαστικούς, αφού οι ντόπιοι υδρεύονται πλέον από το μόνιμο δίκτυο ύδρευσης. Στην Ποταμιά βρέθηκε παλαιότερα κιονόκρανο βυζαντινών χρόνων, που δείχνει την ιστορική πορεία της περιοχής τους περασμένους αιώνες.
  Πρόκειται για έναν οικισμό, που κατατάσσεται στους ορεινούς, αλλά ζει με τη λογική του κάμπου, εκσυγχρονίζεται, αναπτύσσει την οικονομία του τα τελευταία χρόνια, γι’ αυτό και διατηρεί σχετικά σταθερό τον πληθυσμό του, όπως και το δυναμισμό και τη ζωντάνια του.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Κιβερίου

ΚΥΒΕΡΙ (Κωμόπολη) ΛΕΡΝΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 47349
  Στο Κιβέρι, σύμφωνα με τις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων τοποθετείται το Γενέσιον, δηλαδή το σημείο όπου πρωτοαγκυροβόλησε ο Δαναός. Προς τιμήν του γεγονότος αυτού είχε ανεγερθεί στην περιοχή αυτή ο ναός του Γενεσίου Ποσειδώνος.
  Οι ανασκαφές εργασίες στο Κιβέρι έφεραν στο φως Μυκηναϊκούς τάφους, αρχαίες εγκαταστάσεις στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου και ίχνη αρχαίου ναού στον Αη Λια.
  Δυο χιλιόμετρα νότια από το Κιβέρι, στον ορμίσκο του Αη Γιώργη αναβλύζει μεγάλη υποθαλάσσια πηγή γλυκού νερού, ο Ανάβαλος, που η αξιοποίηση του υδατικού του δυναμικού, με τα μεγάλα έργα που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, αναμένεται να επιλύσει το αρδευτικό πρόβλημα του Νομού κατά τρόπο ριζικό.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αργολίδας.

ΜΥΛΟΙ (Χωριό) ΛΕΡΝΑ
  Το πανέμορφο πεδινό και ταυτόχρονα παραθαλάσσιο χωριό, που αποτελεί καίριο συγκοινωνιακό κόμβο, καθώς διαθέτει οδική δικτύωση, σιδηροδρομικό σταθμό και λιμάνι. Οι Μύλοι δεσπόζουν στην περιοχή της αρχαίας πολιτείας της Λέρνας, ο μυθικός ιδρυτής της οποίας ήταν ο Λέρνος.
  Στη νεότερη εποχή, οι Μύλοι οφείλουν τη φήμη τους στην ιστορική μάχη που έγινε στην περιοχή τους, τον Ιούνιο του 1825, ανάμεσα σε Ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον Υψηλάντη και το Μακρυγιάννη και σε στρατεύματα του Ιμπραήμ.
  Σήμερα, οι Μύλοι είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό κατάλληλο για αναψυχή και ξεκούραση.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αργολίδας.

ΣΠΗΛΙΩΤΑΚΗΣ (Οικισμός) ΛΕΡΝΑ
  Συνέχεια της πεδιάδας του Κιβερίου ο συνοικισμός Σπηλιωτάκη (με 113 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 38 μόνο κατοίκους κατά την απογραφή του 1951 και 38 μόνο κατά την απογραφή του 1991) με πεδινές εκτάσεις και λιβάδια, εύφορους λόφους και χωράφια της ρεματιάς, καλλιεργημένη με σύγχρονα μέσα περιοχή - εσπεριδοειδή και βερύκοκα (καϊσια). Δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή και στο ρέμα του Ξαβριά, του Φειδούλη όπως τον ονομάζουν οι ντόπιοι, αποτελούν έναν θαυμάσιο εξώστη πάνω από το μυχό του Αργολικού, στο σημείο όπου γίνεται και προαιρετική στάση του τραίνου. Κοντά του το Παλιοτζίβερο (το παλαιό Κιβέρι ή Τζιβέρι) εγκαταλειμμένο από αιώνα και πλέον.
  Στο νότιο μυχό της πεδιάδας, 1 χιλιόμετρο από το Σπηλιωτάκη, βρέθηκε επιμήκης αποθέτης με πλήθος αγγεία, ειδώλια, πηνία και άλλα σημαντικά λείψανα της αρχαίας πόλεως Ελαιούς, που ανήκουν ίσως σε αρχαϊκό ιερό.
  Ο βατός χωματόδρομος, πάντα δίπλα στο ρέμα και στο τραίνο, αποκαλύπτει όμορφα μικρά απόσκια πλατανιών. Αλλοτε ήταν πυκνά και γιγαντόσωμα, πριν τα κόψουν, ανέκοπταν την ορμή των νερών και προφύλαγαν τα παραποτάμια χωράφια. Σήμερα, όταν πλημμυρίζει ο Ξαβριάς, παρασύρει ελιές, καταστρέφει δέντρα και καλύπτει με λάσπη τα χωράφια της περιοχής ανεμπόδιστος κι οργισμένος.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.