Εμφανίζονται 21 τίτλοι με αναζήτηση: Photo Album στην ευρύτερη περιοχή: "ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ Σύμπλεγμα νήσων ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΡΚΟΙ (Σύμπλεγμα νήσων) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Οι Αρκοί ή Ακρίτις και Ναρκοί, όπως ήταν το αρχαίο τους όνομα, ανήκουν
διοικητικά στη Πάτμο και απέχουν από αυτή ΝΑ 11 μίλια.
Σχηματίσθηκαν από τη βύθιση της Αιγηίδας κατά την πλεκτόνιο περίοδο.
Το νησί έχει έκταση 6.697 στρέμματα και γύρω-γύρω περιβάλλεται από μικρές βραχονησίδες
που αποτελούν και το σύμπλεγμα των Αρκών (Μαράθι, Σμηνερονήσι, Τσούκα, Τσουκάκι,
Αβάπτιστος, Μακρονήσι, Ψαθονήσι, Καλόβολος και Νησάκι). Λόγω του άνυδρου και της
μικρής έκτασης οι Αρκοί δεν απέκτησαν ποτέ συγκροτημένο οικισμό. Όπως και στα
άλλα νησιά πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Κάρες, μετά οι Δωριείς και τέλος οι Ίωνες της
Μιλήτου που αξιοποίησαν τους Αρκιούς ως ενδιάμεσο σταθμό στο δίαυλο Σάμου-Κω.
Ίδρυσαν μικρό οχυρό ώστε να μπορούν να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του περάσματος.
Τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι το οχυρό ιδρύθηκε στα πρώτα Ελληνιστικά
χρόνια, πιθανότατα με δύο φάσεις κατασκευής. Η ΒΔ πλευρά του κάστρου (τουλάχιστον
ο πύργος) χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. Λέγεται ότι το κάστρο επί Ρωμαϊκών
χρόνων, κατά την περίοδο που ο Ιούλιος Καίσαρ κρατούνταν όμηρος στο Φαρμακονήσι,
καταστράφηκε από τον ίδιο μετά την απελευθερωσή του. Από το οχυρό ή "Κάστρο της
Αυγουστήνης" όπως έχει επικρατήσει να λέγεται πήρε και την ονομασία του το σημερινό
λιμάνι των Αρκιών και ονομάζεται το λιμάνι της Αυγούστας. Οι αρχαίες οχυρώσεις
χρησιμοποιήθηκαν εκ νέου κατά τα πρωτοβυζαντινά χρόνια, αφού ενισχύθηκαν κατάλληλα.
Στη θέση που είναι το οχυρό και στο ψηλότερο σημείο του πύργου πιθανότατα υπήρχε
απευθείας οπτική επαφή με το Καστέλι, την ακρόπολη της Πάτμου. Όταν το 1087 ο
Όσιος Χριστόδουλος γίνεται κάτοχος της Πάτμου, οι Αρκοί θα χρησιμοποιηθούν από
τη Μονή σαν αγροκτήματα και βοσκοτόπια της.
Οι σημερινοί κάτοικοι ίσως είναι απόγονοι των καλλιεργητών και βοσκών
της Μονής στην οποία ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος ακόμα η γη. Στο νησί βρέθηκαν
2 χάλκινα νομίσματα εκ των οποίων το ένα ρωμαϊκού τύπου ομονοίας (Αλικαρνασσού-Κω)
όπου στη μία πλευρά του εικονίζονται οι Καρκάλας και Γιέτης. Στα Τηγανάκια, στη
μικρή αμμουδερή παραλία νότια του νησιού και κυρίως στο ανατολικό άκρο, υπάρχουν
κεραμικά προϊστορικά (νεολιθική περίοδος). Στην Κουτσούρα (περιοχή) στο ΒΑ σημείο
του νησιού οι ψαράδες αναφέρουν ότι μέσα στη θάλασσα υπάρχουν κτίσματα. Στη Παντανάσα
στην κορφή του βουνού ήταν ο παλιός οικισμός των Αχαιών. Στην ίδια περιοχή υπάρχει
και ο πιο παλιός Ναός του νησιού, η Παναγία Παντανούσα. Άλλες εκκλησίες είναι
οι Άγιοι Ανάργυροι στην είσοδο του λιμανιού και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος μέσα
στον οικισμό. Υπό κατασκευή είναι ο Ναός του Αγ. Ελευθερίου. Ο επισκέπτης αξίζει
να δει τα υπολείμματα του κάστρου και, αν του αρέσει η πεζοπορία, σε περίπου μία
ώρα με τα πόδια και από την πίσω πλευρά του νησιού θα ανακαλύψει ένα υπέροχο σπήλαιο
με σταλακτίτες και σταλαγμίτες ακόμα παρθένο και ανεξερεύνητο. Στους Αρκιούς κυριαρχεί
ο ασβεστόλιθος. Στο νησί υπάρχουν αρκετές συστάδες δένδρων όπως αρμυρίκια, αγρελιές,
χαρουπιές, συκιές, σκοίνα και πεύκα. Την άγρια πανίδα του νησιού αποτελούν λαγοί
και πέρδικες. Οι πολύ παλιές αγριελιές μαρτυρούν αξιόλογους ελαιώνες.
Οι μόνιμοι σημερινοί κάτοικοι των Αρκιών, 40 συνολικά τον αριθμό σαν
κύριο επάγγελμα έχουν την αλιεία και την κτηνοτροφία. Οι Αρκοί με το πανέμορφο
και γραφικότατο λιμανάκι τους αποτελούν έναν παράδεισο το καλοκαίρι για τα κότερα
και γιώτ που θέλουν ήρεμες και γαλήνιες διακοπές. Το πανηγύρι που γίνεται στις
23 Αυγούστου της Παναγιάς, προσφέρει στον επισκέπτη γνήσιο Ελληνικό χαρακτήρα
με παραδοσιακή μουσική και ντόπια κουζίνα. Στο νησί υπάρχουν πανσιόν που μπορούν
να εξυπηρετήσουν την διαμονή των επισκεπτών που αποζητούν ηρεμία, ομορφιά και
γνήσια φιλοξενία των κατοίκων. Το νησί κατά τους χειμερινούς μήνες χάνει κάθε
επικοινωνία με τα γύρω νησιά για βδομάδες και οι κάτοικοι είναι αναγκασμένοι να
αυτοεξυπηρετούνται. Το καλοκαίρι εξυπηρετείται με καραβάκια από την Πάτμο 2 φορές
την εβδομάδα, από τη Χίο με το τοπικό καραβάκι και από τους Λειψούς με ναυλωμένα
καΐκια. Παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι έχουν κρατήσει
την αυθεντικότητα, της παραδόσεις και τις αξίες τους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του evretirio-dodekanisou.gr, της ΚΙΝΗΤΡΟ Εκδοτικής
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ (Δήμος) ΡΟΔΟΣ
ΚΑΛΥΜΝΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Αρχαιότεροι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Κάρες, όπως αναφέρει ο Διόδωρος
ο Σικελιώτης, ενώ την ίδια άποψη εκφράζει και ο Στράβων. Αργότερα το κατοίκησαν
οι Αιολείς από τη Θεσσαλία και οι Δωριείς από τη Νότια Ελλάδα. Ερείπια όμως με
Καρικά χαρακτηριστικά στην αρχαία μητρόπολη του Κάστελλα, κοντά στα σημερινά Στημένια,
αποδεικνύουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Πελασγοί, Κάρες και Λέλεγες. Ο ιστορικός
Ηρόδοτος που γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό της Κρίας (5ος αι. π.Χ.) ταυτίζει Κάρες
και Λέλεγες που συγχωνεύτηκαν σε ένα λαό.
Το 1927-1928, ο Ιταλός αρχαιολόγος Amedeo Antonio Maiuri έκανε ανασκαφές
στην Κάλυμνο, εντοπίζοντας Καρικά ίχνη στον Κάστελλα του Βαθύ και στις Αγγιναριές
των Σκαλίων. Η εγκατάσταση των Κάρων στην Κάλυμνο τοποθετείται στις αρχές της
γεωμετρικής εποχής. Σε έρευνες του 1938 από τον Ιταλοεβραίο Mario Segre στον αρχαίο
Ναό του Απόλλωνα, βρέθηκε σπασμένο πήλινο αγγείο με χαραγμένες επιγραφές, ξένες
προς το Ελληνικό αλφάβητο, που η γλώσσα τους πλησίαζε την Καρική. Αυτό το αγγείο
ανήκει στην γεωμετρική εποχή (7ος-8ος αι. π.Χ.) και δηλώνει την εγκατάσταση των
Κάρων στην Κάλυμνο στις αρχές του 11ου π.Χ. αιώνα. Στην περίοδο 1150 π.Χ. - 800
π.Χ., η Κάλυμνος εποικίστηκε από τους Δωριείς, οι οποίοι ανάγκασαν τους Κάρες
να φύγουν από το νησί. Σημαντική απόδειξη είναι η σημερινή ονομασία ΔΑΜΟΣ και
τα αξιόλογα ερείπια του Ιερού από το ναό του θεού Απόλλωνα.
Η Κάλυμνος πήρε μέρος στην εκστρατεία της Τροίας (12ος αι. π.Χ.) με
30 πλοία και με τους δύο βασιλείς της, τον Φείδιππο και τον Αντίφαντο. Μετά τον
Τρωικό πόλεμο (σύμφωνα με τον Διόδωρο), τέσσερα από τα πλοία του Αγαμέμνονα στο
γυρισμό τους ναυάγησαν έξω από το νησί. Τα πληρώματά τους (Αργείοι και Επιδαύριοι)
εγκαταστάθηκαν τότε μόνιμα στο νησί και έχτισαν έναν οικισμό πάνω στο οροπέδιο
του νησιού, που για ανάμνηση της μακρινής τους πατρίδας ονομάστηκε Άργος. Η πόλη
ήταν ατείχιστη και απλωμένη σε ολόκληρη την κοιλάδα του αρχαίου Δήμου Αμφιπετράν.
Για πολύ καιρό υπήρξε η πρωτεύουσα του νησιού. Αργότερα όμως και για λόγους άγνωστους,
εγκαταλείφθηκε και χτίστηκε νέα πρωτεύουσα, η Ποθαία (σημερινή Πόθια). Επιγραφές
που σώζονται σήμερα μαρτυρούν ότι οι Δωριείς κυριάρχησαν στο νησί με αρχηγό το
Θεσσαλό, γιο του Ηρακλή και της Χαλκιόπης. Κατά τους Περσικούς χρόνους το νησί
βρισκόταν κάτω από την επικυριαρχία της Αρτεμισίας της Αλικαρνασσού, πιστής συμμάχου
των Περσών. Τον 5ο αι. όμως το νησί έγινε σύμμαχος των Αθηναίων στην πρώτη Αθηναϊκή
Συμμαχία.
Το 535 μ.Χ. φοβερός σεισμός άλλαξε την όψη του νησιού. Οι δονήσεις
κράτησαν πάνω από 14 ημέρες. Η Ποθαία βρέθηκε στο βυθό και η Τέλενδος στην άλλη
άκρη της θάλασσας.
Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο (431 - 404 π.Χ.), ανάλογα με την έκβαση
του πολέμου και ανεξάρτητα από την θέλησή του, το νησί βρισκόταν πότε στο πλευρό
των Αθηναίων και πότε στο πλευρό των Σπαρτιατών. Κατέληξε στα χέρια των Περσών
και της Αρτεμισίας της Β' της Αλικαρνασσού, αφού η Ανταλκίδειος Ειρήνη (387 π.Χ.)
άφησε τα νησιά εκτεθειμένα στους δυνάστες της Αλικαρνασσού. Απελευθερώθηκαν το
333 π.Χ. από τον Πτολεμαίο, στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του evretirio-dodekanisou.gr, της ΚΙΝΗΤΡΟ Εκδοτικής
ΛΕΙΨΟΙ (Σύμπλεγμα νήσων) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Οι Λειψοί γεωγραφικά, βρίσκονται βόρεια της Λέρου και ανατολικά της
Πάτμου. Έχουν έκταση 21 τ.χμ.Κατά τη μυθολογία οι Λειψοί είναι ταυτισμένοι με
τη μυθική Ωγυγία, το νησί της Νύμφης Καλυψούς, όπου κατέφυγε ο Οδυσσέας. Σύμφωνα
με αρχαία γραπτή μνεία που βρέθηκε σε μαρμάρινη πλάκα του 2ου ή 3ου αιώνα π.Χ.
το αρχαίο όνομα του νησιού ήταν "Η Λεψία", μεταγενέστερες ονομασίες το αναφέρουν
σαν: ο Λειψός - ο Λιψός - Η Λειψώ και τέλος η επίσημη οι Λειψοί.
Το 1370 π.Χ. ζουν σ' αυτό οι Κάρες. Γύρω στα 1200 π.Χ. έρχονται οι
Δωριείς για να εκδιωχθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα από τους Ίωνες της Μιλήτου.
Το μαρτυράει και η μαρμάρινη πλάκα που βρέθηκε, με την εξής φράση: " ΕΔΟΞΕ ΜΙΛΗΣΙΩΝ
ΤΟΙΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΣΙΝ ΕΝ ΛΕΨΙΑΙ ". Το νησί κατοικείται από την εποχή του χαλκού. Από
τις περιόδους της Μυκηναϊκής εποχής (1600 - 1100 π.Χ.) και της Γεωμετρικής εποχής
(1110 - 800 π.Χ.) σώζονται αγγεία, που φυλάσσονται στο Εκκλησιαστικό Νικηφόρειο
Μουσείο του νησιού. Ν.Α. του σημερινού οικισμού των Λειψών, πάνω στο λόφο υπάρχουν
λείψανα θεμελίων αρχαίας οχύρωσης. Από τα ευρήματα της περιοχής, μπορούμε να υποθέσουμε
ότι υπήρξε εκεί ακρόπολη. Τα τείχη αυτά, που χρονολογούνται περίπου από τον 4ο
αιώνα π.Χ., αποδεικνύουν ότι στο νησί υπήρχε αξιόλογος πολιτισμός. Στη θέση του
σημερινού οικισμού υπήρξε η αρχαία πόλη. Τα ευρήματα μεταξύ ακροπόλεως και πόλης
(από τους Αγ. Ανάργυρους μέχρι τον Αϊ - Στάθη), δείχνουν ότι υπήρχε εκτεταμένη
Νεκρόπολη κατά τους Κλασσικούς χρόνους μέχρι και την Ελληνορωμαϊκή εποχή. Λόγω
της γεωγραφικής θέσης του, το νησί έγινε μάρτυρας πολλών ναυμαχιών. Κατά τη διάρκεια
του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ..), τα πλοία και των δύο αντιπάλων αγκυροβολούν
συχνά στους φυσικούς και ασφαλείς όρμους τους.
Στην Παναγιά του Κουσελιού υπάρχουν λείψανα θεμελίων μεγάλου Χριστιανικού
Ναού της πρώιμης Χριστιανικής εποχής. Δίπλα στο Ναό υπάρχει ένα μεγάλο Βαπτιστήρι
σε σχήμα Σταυρού. Το 730 μ.Χ., οι Λειψοί γίνονται κομμάτι του Βυζαντίου. Στους
μετέπειτα αιώνες λόγω της διαμάχης του Βυζαντίου με τους Άραβες και των επιθέσεων
πειρατών, το νησί ερημώνεται και γίνεται άντρο πειρατών και ληστών.
Το 1087 μ.Χ., ο Αλέξιος ο Α΄ ο Κομνηνός, με το Χρυσόβουλο που δίνει
στον Όσιο Χριστόδουλο του παραχωρεί την Πάτμο και τα γύρω νησιά. Έτσι οι Λειψοί
περνάνε για 566 χρόνια στην κατοχή της Μονής της Πάτμου. Μοναχοί, γεωργοί και
κτηνοτρόφοι έρχονται στο νησί για να φροντίζουν σπαρτά και ζώα. Το 1308 οι Λειψοί
και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, πλην της Καρπάθου, Κάσου και Αστυπάλαιας, καταλαμβάνονται
από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ. Το 1522 μ.Χ.,
το νησί υποτάσσεται στην Τουρκική αυτοκρατορία. Το 1669 μ.Χ., η υποταγή και της
Κρήτης στους Τούρκους αναγκάζει πολλούς Κρητικούς να ζητήσουν καταφύγιο στη Δωδεκάνησο
και, κατά συνέπεια, στους Λειψούς. Το 1821, οι Λειψιώτες έλαβαν μέρος στον αγώνα
του Γένους κατά των κατακτητών. Το 1824, προσφέρουν φιλοξενία στον εξόριστο Πατριάρχη
Αλεξανδρείας Θεόφιλο, αλλά και σε Υδραίους, Σπετσιώτες και Ψαριανούς Ναυάρχους.
Από τους Λειψούς ξεκίνησαν ο Ανδρέας Μιαούλης και ο Γεώργιος Σαχτούρης, για να
αντιμετωπίσουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στον κόλπο του Γέροντα, όπου έληξε με
νίκη του Ελληνικού στόλου. Το 1832, όπως και άλλες Ελληνικές περιοχές, μένει εκτός
των ορίων του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους. Το 1912 περνάει στην κυριαρχία των
Ιταλών, και το 1943 στους Γερμανούς. Το 1945 υπάγεται, σε προσωρινή Αγγλική διοίκηση,
έως και την 7η Μαρτίου 1948, όπου το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και επιτέλους
τα Δωδεκάνησα ενώνονται με τη Μητέρα - Πατρίδα.
Οι Λειψιώτες έχουν έντονα ανεπτυγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα. Το
αποδεικνύει ο μεγάλος αριθμός εκκλησιών που υπάρχουν στο νησί. Η συμβολή του Αρχιμανδρίτη
Νικηφόρου Κουμουνδούρου, πνευματικού ποιμένα του τόπου, είναι μεγάλη στην ανακαίνιση
και συντήρηση πολλών απ' αυτές. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις εκκλησίες
επιστατούνται από τις οικογένειες των κτητόρων. Μια από τις αξιόλογες και παλαιές
εκκλησίες του νησιού είναι και η " Παναγιά του Χάρου ", που χτίσθηκε γύρω στα
1600 μ.Χ. από Μοναχούς της Μονής της Πάτμου. Η Εκκλησία ονομάστηκε έτσι από την
πρωτότυπη εικόνα της Παναγιάς. Η Θεοτόκος κρατά τον Εσταυρωμένο Χριστό στην αγκαλιά
της κι επειδή ο νεκρός έχει σχέση με το Χάρο, η εικόνα ονομάστηκε "Η Παναγιά του
Χάρου". Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (τα εννιάμερα της κοίμησης της Θεοτόκου).
Πολλοί πιστοί έρχονται για να την τιμήσουν όχι μόνο για τη μεγαλοπρέπειά της,
αλλά και για το θαύμα με τους κρίνους, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο από τον
Απρίλιο του 1943. Την άνοιξη, τοποθετούνται από τους πιστούς κρίνοι πάνω στην
εικόνα και αφήνονται να εκεί μέχρι να ξεραθούν. Με ανεξήγητο τρόπο, τα ξερά κλαδιά
αρχίζουν να βγάζουν μπουμπούκια και ανήμερα της γιορτής ανοίγουν. Για τους κατοίκους
του νησιού, η μέρα αυτή γιορτάζεται ιδιαίτερα. Προσκυνητές και ντόπιοι μετά τον
Εσπερινό γλεντούν, στις δύο πλατείες του χωριού με φαγοπότι και χορεύουν στους
ήχους παραδοσιακών λαϊκών συγκροτημάτων.
Η γραφικότητα του νησιού και η άρτια υποδομή του γίνεται πόλος έλξης
εκατοντάδων επισκεπτών. Σαν γνήσιοι απόγονοι του Ξένιου Δία, οι κάτοικοι είναι
φιλόξενοι, γνήσιοι και έτοιμοι να τους εξυπηρετήσουν. Γραφικές ταβέρνες με την
παραδοσιακή Ελληνική και Λειψιώτικη κουζίνα γοητεύουν ντόπιους και επισκέπτες.
Το Λειψιώτικο ψωμί με άρωμα από γλυκάνισο, μαστίχα και μοσχοκάρυδο είναι μοναδικό.
Το μαύρο γλυκό κρασί του νησιού, κατά την περίοδο της Ιταλικής κατοχής πήγαινε
συσκευασμένο ως " Άναμμα " στο Βατικανό. Οι Λειψοί ανήκουν στην ένωση οινοποιητικών
πόλεων της Ευρώπης, "Resevil" και στις 10 Αυγούστου γιορτάζουν την ημέρα του κρασιού.
Τα άρτια εξοπλισμένα ξενοδοχεία και επιπλωμένα δωμάτια, παρέχουν πλήρη
άνεση στον παραθεριστή. Οι καταπληκτικές, σε ποικιλία και χρώμα, παραλίες του
νησιού προδιαθέτουν για ήρεμες και ξένοιαστες διακοπές. Καραβάκια και καΐκια πραγματοποιούν,
καθημερινά, εκδρομές στα γύρω νησιά. Αξίζει να δει κανείς το Μακρονήσι με την
εκπληκτική ιδιομορφία των βράχων του και την σπηλιά του. Σήμερα οι κάτοικοι (περίπου
600) των Λειψών, παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αντεπεξέρχονται
με τον καλύτερο τρόπο στις σημερινές ανάγκες του νησιού. Πραγματικά βελτιώνουν,
δραστηριοποιούν και αξιοποιούν στο μέγιστο τον τόπο τους, δημιουργώντας προϋποθέσεις
και βάσεις για τη νέα γενιά του νησιού.
Η μετάβαση στους Λειψούς γίνεται με ιπτάμενα δελφίνια καθημερινά από
Λέρο και Πάτμο, κατά την θερινή περίοδο και 2-3 φορές την εβδομάδα με τα πλοία
της γραμμής από το λιμάνι του Πειραιά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του evretirio-dodekanisou.gr, της ΚΙΝΗΤΡΟ Εκδοτικής
ΛΕΡΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
ΜΕΓΙΣΤΗ (ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ) (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
ΤΗΛΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
