Πληροφορίες τοπωνυμίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Αγίας Μαρίνας

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ (Χωριό) ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 26650 24413
Η Αγία Μαρίνα είναι ένα από τα Κ. Διαμερίσματα του Δήμου Ηγουμενίτσας. Βρίσκεται 7χλμ από την Ηγουμενίτσα στην διαδρομή προς Μαζαρακιά. Οι εγγεγραμμένοι κάτοικοι είναι 578 και οι μόνιμοι ειναι 179. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία. Δυστυχώς απο το 1960 και μετά υπήρξε μεγάλη ματανάστευση πολών κατοίκων ιδιαίτερα προς Γερμανία. Είναι ένα χωριό με αρκετή βλάστηση και μπορείτε να κάνετε αρκετές διαδρομές για πεζοπορία.

ΑΧΕΡΟΝΤΑΣ (Δήμος) ΣΟΥΛΙ
  Ο Καποδιστριακός Δήμος Αχέροντα βρίσκεται στο Ν.Α. άκρο του Νομού Θεσπρωτίας βόρεια συνορεύει με το Δήμο Παραμυθιάς, ανατολικά με τη διευρυμένη πλέον κοινότητα Σουλίου, νότια με το Δήμο Φαναρίου του Nομού Πρεβέζης και τέλος Δυτικά με το Δήμο Μαργαριτίου. Η έκτασή του ανέρχεται στα 67.343 στρέμματα.
Ιστορικό: Κατά την αρχαιότητα και ιδιαίτερα την εποχή του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, όπου έζησε και έδρασε ο Αγιος Δονάτος, η περιοχή αυτή ήταν θάλασσα και αποτελούσε τμήμα του Γλυκύ Κόλπου και της Αχερουσίας Λίμνης.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Θεσπρωτίας

• http://www.nthesprotias.gr/munic_category.php?id=1... (3 φωτ.)

Παλαιά Εύροια

ΕΥΡΟΙΑ (Αρχαία πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Η γνωστή από τη φιλολογική παράδοση πόλη της (Παλαιάς) Εύροιας τοποθετείται στη θέση του σημερινού χωριού Γλυκή, στη δυτική όχθη του ποταμού Αχέροντα, παρόλο που είναι σχεδόν ανύπαρκτες αρχαιολογικές μαρτυρίες, οι οποίες να πιστοποιούν την ύπαρξη ενός εκτεταμένου παλαιοχριστιανικού οικισμού. Η πρωιμότερη, παλαιοχριστιανική, φάση της σωζόμενης σε ερείπια τρίκλιτης μεσοβυζαντινής βασιλικής ταυτίζεται με το μαρτυρημένο από ιστορικές πηγές μεγάλο ναό, που έκτισε ο επίσκοπος τη πόλης Δονάτος με χορηγία του Μεγάλου Θεοδοσίου. Ο Προκόπιος αναφέρει μετακίνηση των κατοίκων της Εύροιας την εποχή του Ιουστινιανού (6ος αιώνας) σε ασφαλέστερη θέση, η οποία έχει κατά καιρούς ταυτιστεί με το κάστρο των Ιωαννίνων, με το λόφο Καστρί στη θέση της αρχαίας Πανδοσίας, είτε, τέλος, με τη θέση της μεταγενέστερης Παραμυθιάς.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (Πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Η Ηγουμενίτσα, πρωτεύουσα του Νομού Θεσπρωτίας, είναι μια όμορφη πόλη 10.000 περίπου κατοίκων. Συνδυάζει το πράσινο των δέντρων με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας γιατί απλώνεται κάτω από ένα καταπράσινο δάσος και μπροστά βρέχεται από τα βαθυγάλανα νερά του Ιονίου Πελάγους.
  Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας αποτελεί συνδετικό κρίκο της Ελλάδας με την Ευρώπη. Αυτό την καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς κόμβους της χώρας. Η πόλη συνδέεται ακτοπλοϊκά με τους Παξούς, την Κέρκυρα την Πάτρα και λιμάνια της Ιταλίας όπως το Μπάρι, το Πρίντεζι, η Βενετία και η Ανκόνα. Αυτή την στιγμή εκτελούνται στην περιοχή δυο μεγάλης σημασίας έργα για την περαιτέρω οικονομική και εμπορική ανάπτυξη της Ηγουμενίτσας: η Εγνατία οδός (οδική σύνδεση Ηγουμενίτσας- Αλεξανδρούπολης) και το νέο Εμπορικό λιμάνι.
Προτείνουμε
- Το Καλοκαίρι μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά της παραλίας Δρέπανος και Μακρυγιάλι.
- Βόλτα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο μπροστά στο λιμάνι για να θαυμάσετε τα υπέροχα λουλούδια και τη θάλασσα.
- Πεζοπορία ή βόλτα με ποδήλατο στον ποδηλατόδρομο που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα
- Καφές ή φαγητό στην καφετέρια /ρεστωράν στη θέση Πανόραμα για να έχετε μια πανοραμική άποψη της πόλης, να δείτε τα καράβια που έρχονται και φεύγουν, να θαυμάσετε το υπέροχο θαλασσινό τοπίο που προβάλλει μπροστά στα μάτια σας και κυρίως για να απολαύσετε ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα.
Αξίζει να επισκεφτείτε την περιοχή
  Η Ηγουμενίτσα δεν διαθέτει πολλά αρχαιολογικά αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία. Η ίδια όμως ως πόλη αποτελεί από μόνη της ένα φυσικό στολίδι, ένα φυσικό αξιοθέατο το οποίο αξίζει να επισκεφθεί κανείς για να θαυμάσει το θαλασσινό τοπίο, τις έντονες φυσικές χρωματικές αντιθέσεις και να νιώσει την ηρεμία και τη γαλήνη της φύσης.
Διαμονή
  Η πόλη διαθέτει πολλά καταστήματα για να κάνει ο επισκέπτης τις κάθε είδους αγορές του και σύγχρονα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια με όλες τις ανέσεις.
Φαγητό / Διασκέδαση
  Το Καλοκαίρι λόγω της μεγάλης εισροής τουριστών η νυχτερινή ζωή είναι πιο έντονη αλλά και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου μπορεί κάποιος να διασκεδάσει εξίσου καλά στα διάφορα clubs της πόλης. Επίσης υπάρχουν πολλές καφετέριες κοντά στη θάλασσα στις οποίες μπορεί κανείς να απολαύσει τον καφέ ή το ποτό του έχοντας ως θέα τη θάλασσα και πολύ όμορφες και γραφικές ψαροταβέρνες και εστιατόρια με καλό φαγητό.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Θεσπρωτίας

• http://www.nthesprotias.gr/munic_category.php?id=2... (3 φωτ.)

ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ (Νομός) ΗΠΕΙΡΟΣ
  Η Θεσπρωτία είναι περιοχή κατεξοχήν ορεινή και σχηματίζεται από τις δυτικές οροσειρές της Πίνδου που βαθμιαία χαμηλώνουν προς της θάλασσα και από στενόμακρες κοιλάδες, ανάμεσα στις οροσειρές. Οι πεδινές περιοχές - στα παράλια οι πεδιάδες που έχουν σχηματισθεί από τις προσχώσεις των ποταμών Καλαμά και Αχέροντα και στην ενδοχώρα οι κοιλάδες των ίδιων ποταμών και των παραποτάμων τους - καλύπτουν μόλις το 5% της συνολικής έκτασης του νομού. Παρόλο που μεγάλο μέρος των ακτών είναι απότομες, πολλοί μικροί κόλποι εναλλάσσονται με μεγαλύτερους, αποτελώντας το προγεφύρωμα της Ελλάδας προς την Ιταλία - "πρόκεινται της Ελλάδος προς την Ιταλία" (Πολύβιος) - χαρίζοντάς της δίκαια το χαρακτηρισμό "ευλίμενος Θεσπρωτία" που διέσωσε η αρχαία γραπτή παράδοση.
  Στα παράλια και στη χαμηλή ζώνη του εσωτερικού το κλίμα είναι μεσογειακό, με ήπιους χειμώνες και θερμά καλοκαίρια, ενώ στην ημιορεινή και ορεινή ενδοχώρα το κλίμα γίνεται ηπειρωτικό. Η Θεσπρωτία ανήκει στη ζώνη της μεσογειακής χλωρίδας, με εξαίρεση τα υψηλότερα βουνά, όπου επικρατεί βλάστηση της Κεντρικής Ευρώπης.
  Η οικονομία της περιοχής βασίζεται, κατά κύριο λόγο, στην αγροτική παραγωγή. Στις πεδινές εκτάσεις στις εκβολές του Καλαμά και του Αχέροντα καλλιεργούνται εσπεριδοειδή, καλαμπόκι, τριφύλλι, ρύζι και ακτινίδια. Από τα πλούσια σε νερά ποτάμια της Θεσπρωτίας, Καλαμά και Αχέροντα, αρδεύεται το σύνολο σχεδόν των παραποτάμιων πεδινών εκτάσεων. Στα παράλια και στις χαμηλές κοιλάδες της ενδοχώρας ευδοκιμεί η ελιά.
  Στα παραποτάμια λιβάδια και στα ορεινά βοσκοτόπια αναπτύσσεται η κτηνοτροφία των αιγοπροβάτων και των βοοειδών, γνωστών ήδη από την αρχαία φιλολογική παράδοση. Υπάρχουν επίσης αξιόλογες βιοτεχνίες και ελάχιστες μικρού μεγέθους βιομηχανίες, ενώ μεγάλη ανάπτυξη παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια ο τουρισμός, το εμπόριο και οι μεταφορές απασχολώντας το 1/3 του ενεργού πληθυσμού του νομού.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Μαργαριτίου

ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Μετά την ίδρυσή του, τον 15ο αιώνα, αποτέλεσε αξιόλογο φρούριο και σημαντικό εμπορικό κέντρο. Πέραν του κάστρου, στον παραδοσιακό οικισμό διατηρούνται αρκετά λιθόκτιστα αρχοντικά των προηγούμενων αιώνων.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

ΟΖΔΙΝΑ (Βυζαντινός οικισμός) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
  Στη βραχώδη ράχη Παλιοχώρα σε φυσικά οχυρή θέση στην ανατολική όχθη του Καλαμά, κάτω από το χωριό Πέντε Εκκλησιές, στην έξοδο του ποταμού από το στενό φαράγγι στην εύφορη κοιλάδα, αιώνες αργότερα από την εγκατάλειψη του ελληνιστικού οικισμού, από τον οποίο μικρά μόνο τμήματα της πολυγωνικής οχύρωσής του διατηρούνται, ιδρύθηκε η βυζαντινή Οσδίνα ή Ουζντίνα. Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τη διάρκεια των υστεροβυζαντινών (13ος-14ος) και πρώτων μεταβυζαντινών (15ος-17ος) αιώνων. Η ύπαρξη τεσσάρων εκκλησιών εντός του οικισμού, εκ των οποίων των Ταξιαρχών (1577) και της Κοίμησης της Θεοτόκου (1609-1610) διατηρούνται σε καλή κατάσταση, καθώς και ακόμη περισσότερων στην ευρύτερη περιοχή δηλώνει την έντονη θρησκευτική δραστηριότητα των ασχολούμενων, κατά κύριο λόγο, με τη γεωργία κατοίκων του οικισμού.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

ΠΕΡΔΙΚΑ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Η Πέρδικα απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα Σύβοτα. Είναι χτισμένη πάνω σε βουνό με θέα μπροστά της τα γαλάζια νερά του Ιονίου Πελάγους. Το τοπίο στην Πέρδικα συναγωνίζεται σε ομορφιά το τοπίο που συναντά κανείς στα Σύβοτα. Η περιοχή διαθέτει πλούσια βλάστηση και όπως είναι φυσικό καταπληκτικές παραλίες.
Ιστορικό
  Μέχρι το 1926 ονομαζότανε Αρπιτσα. Το όνομα αυτό κατά την παράδοση, πήρε από μία Αραπίνα (Αραβία) που είχε έρθει για να εξισλαμίσει τους Χριστιανούς σε Μουσουλμάνους. Η αλλαξοπιστία των Τσάμηδων στην Πέρδικα άρχισε να κορυφώνεται επί Αλή Πασά. Από το 1737 το Οικουμενικό Πατριαρχείο λαμβάνει δραστήρια μέτρα για τη διάσωση του Χριστιανισμού και Ελληνισμού της Ηπείρου, στέλνοντας κατά τα μέσα του 18ου αιώνα στα μέρη της Ηπείρου τον Πατέρα Κοσμά.
  Το 1926 μετονομάστηκε Πέρδικα και αυτό γιατί το σχήμα του οικισμού είχε τότε την μορφή της ιπτάμενης Πέρδικας και γιατί η περιοχή είχε πολύ κυνήγι από Πέρδικες.
  Αποτελείται από τον οικισμό Πέρδικα και το συνοικισμό Αρίλλα. Τον συνοικισμό Αρίλλα κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους τον είχε σαν κτήμα ο Ρωμαίος στρατηγός Αρίλλας, από όπου πήρε και το όνομά του.
  Πριν το 1944 ήταν το μεγαλύτερο χωριό της Θεσπρωτίας και εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Η όλη έκταση της Κοινότητας (καλλιεργήσιμη και μη) ανέρχεται σε 35.000 στρέμματα.
  Η Πέρδικα βρίσκεται ανάμεσα στην Ηγουμενίτσα και την Πάργα. Οι σημερινοί κάτοικοι, που υπερβαίνουν τους 2.000, αποτελούν ένα σύνολο από κατοίκους διαφόρων περιοχών, που εγκαταστάθηκαν μετά την αποχώρηση των Αλβανοτσάμηδων.
  Παρά την ανομοιογένεια και το μωσαϊκό που παρουσιάζει η σύνθεση των κατοίκων, οι Περδικιώτες διακρίνονται για τα φιλήσυχα και φιλοπρόοδα αισθήματά τους. Από παλιά στην Πέρδικα έλειπαν πολλά έργα υποδομής και ανάπτυξης. Εκτός από τα σπίτια, δεν υπήρχε τίποτε άλλο. Πρώτη φροντίδα των Περδικιωτών ήταν η ύδρευση, αφού μέχρι τότε έπαιρναν νερό από τα πηγάδια. Με εθελοντική εργασία των κατοίκων και με προαιρετικές εισφορές τους, διαμόρφωσαν την κεντρική πλατεία, όπου στο κέντρο υπήρχε Τζαμί με μιναρέ το οποίο και κατεδάφισαν. Διάνοιξαν το δρόμο Πέρδικας-Καρτερίου (μήκους 12 χλμ.) που μας συνδέει με την έδρα του νομού. Διάνοιξαν αγροτικούς και εσωτερικούς δρόμους.
Προτείνουμε
  Να επισκεφθείτε το φυσικό πάρκο που διαθέτει η περιοχή για να δείτε από κοντά ζώα του δάσους όπως ελάφια και αγριογούρουνα αλλά και πάπιες, χήνες, κύκνους και ψάρια που κολυμπούν στο μικρό ποταμάκι που διασχίζει το πάρκο.
  Να επισκεφθείτε το πολύ παλιό εκκλησάκι Αγιος Αθανάσιος που είναι χτισμένο με πέτρα μέσα στον ελαιώνα.
  Να απολαύσετε τον καφέ ή το ποτό σας από τη βεράντα των ξενοδοχείων έχοντας θέα τη θάλασσα και το βραδάκι το υπέροχο ηλιοβασίλεμα.
Αξίζει να επισκεφτείτε την περιοχή
- Για να απολαύσετε αξέχαστες και ονειρεμένες διακοπές
- Για να κολυμπήσετε στις πεντακάθαρες παραλίες της.
- Γιατί διαθέτει πολύ καλή τουριστική υποδομή.
Διαμονή
Για να μείνετε μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ ενοικιαζόμενων δωματίων, studios, ξενοδοχείων ή κάμπινγκ.
Φαγητό / Διασκέδαση
Για τον καφέ σας υπάρχουν αρκετές καφετέριες μέσα στην Πέρδικα αλλά και στα διάφορα ξενοδοχεία. Τα clubs της περιοχής προσφέρονται για διασκέδαση το βράδυ ενώ στις γραφικές ψαροταβέρνες μπορείτε να απολαύσετε το φαγητό σας δίπλα στο κύμα. Καλό φαγητό προσφέρουν επίσης και τα ρεστωράν των ξενοδοχείων.

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχίας Θεσπρωτίας

• http://www.nthesprotias.gr/munic_category.php?id=9...

Δημοτικό Διαμέρισμα Πλαισίου

ΠΛΑΙΣΙΟ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΕΣ
Τηλέφωνο: +30 26640 23073
  Η πατρίδα της Κυρά Βασιλικής και του πατριάρχη ´Ανθιμου είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα χωριά του ορεινού όγκου της επαρχίας των Φιλιατών κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

Plataria Community

ΠΛΑΤΑΡΙΑ (Χωριό) ΗΠΕΙΡΟΣ
Η Πλαταριά, έδρα του Δήμου Συβότων βρίσκεται στα παράλια ανάμεσα στα ακρωτήρια Αγιονήσι και Χοιρονήσι και μεταξύ των λιμένων Ηγουμενίτσας και Συβότων. Στη θέση της σημερινής Πλαταριάς, λέγεται ότι προϋπήρξε η αρχαία Καλαμίνη ή Καλαμωνία του Στεφάνου Βυζαντίου και η Αλμίνη του Πτολεμαίου. Η Πλαταριά είναι ένας πανέμορφος οικισμός με σύγχρονη ρυμοτομία και με φυσικές ομορφιές. Στον όρμο της υπάρχουν πλάζ, μαρίνα υποδοχής σκαφών αναψυχής και χώροι πρασίνου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Σίδερης

ΣΙΔΕΡΗ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΕΣ
Τηλέφωνο: +30 26640 23577
  Καλοδιατηρημένος παραδοσιακός οικισμός στα νοτιοανατολικά των Φιλιατών, με εξαιρετική θέα, που αποτελείται από συγκροτήματα πέτρινων καλοπελεκημένων σπιτιών και πλακοστρωμένους δρόμους.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

ΣΟΥΛΙ (Κοινότητα) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Το Σούλι βρίσκεται σε μια μικρή πεδιάδα, στην κορυφή ενός απότομου υψώματος, 600 μέτρα πάνω από την κοίτη του ποταμού Αχέρoντα. Ενα απότομο και πολύ επικίνδυνο μονοπάτι κατεβαίνει στο ποτάμι, ενώ πίσω του υψώνεται μια επιβλητική αλυσίδα βουνών.
  Η Κοινότητα Σουλίου συνορεύει Βόρεια με τον Δήμο Παραμυθιάς, Νότια με τον Νομό Πρεβέζης, Ανατολικά με τον Νομό Ιωαννίνων και Δυτικά με τον Δήμο Αχέροντα.
   Αποτελείται από τις κοινότητες Αυλότοπος (Γκλαβίτσα), Κουκουλιοί, Σαμονίβα, Τσαγγάρι και Φροσύνη (καρύστιανη) και ο συνολικός πληθυσμός της ανέρχεται στα 926 άτομα.
Ιστορικό
  Η σύγχρονη Κοινότητα του Σουλίου ιδρύθηκε την 01.01.1999 με το πρόγραμμα «Καποδίστριας», ακριβώς 196 χρόνια μετά από την εγκατάλειψη της ιστορικής «Σουλιώτικης Συμπολιτείας» (στις 12 Δεκεμβρίου του 1803).
   Τη "Σουλιώτικη Συμπολιτεία" αποτελούσαν τα χωριά Σούλι, Σαμονίβα, Κιάφα, Αβαρίκος, Τσεκουράτι, Περεχάτι, Βίλια, Αλποχώρι, Κοντάτες, Γκιονάλα και Ρουσιάτσα που βρισκόταν στους πρόποδες των Κασσιώπιων βουνών και τα οποία δημιουργήθηκαν από την προσέλευση στα μέρη αυτά πολλών κυνηγημένων από τους Τούρκους χριστιανών (γύρω στο 1550).
  Το 1956 το Σούλι ανακηρύχθηκε διατηρητέος οικισμός και τα καινούργια σπίτια κτίστηκαν στο πρότυπο των παλαιοτέρων, υπό την εποπτεία της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων των Ιωαννίνων.
Αξίζει να επισκεφτείτε την περιοχή
- Για το Κάστρο της Κιάφας.
- Τα πηγάδια των Σουλιωτών.
- Το μονοπάτι της Τζαβέλαινας.
- Την τοποθεσία "Σκάλα της Τζαβέλαινας".

Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Θεσπρωτίας

• http://www.nthesprotias.gr/munic_category.php?id=1... (1 φωτ.)

Δημοτικό Διαμέρισμα Συβότων

ΣΥΒΟΤΑ (Λιμάνι) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Τηλέφωνο: +30 26650 93130
Τα Σύβοτα είναι γνωστά από την αρχαιότητα λόγω της ναυμαχίας των Συβότων το 433 π.Χ. μεταξύ Κερκυραίων και Κορινθίων. Τα δύο νησιά στην είσοδο του όρμου των Συβότων θεωρούνται από τους ιστορικούς ότι είναι τα "Σύβοτα νησιά" που αναφέρει ο ιστορικός του Πελοποννησιακού πολέμου Θουκυδίδης. Τα τελευταία χρόνια τα Σύβοτα έχουν εξελιχθεί από οικισμό αγροτικού χαρακτήρα σε ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Ηπείρου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Τσαμαντά

ΤΣΑΜΑΝΤΑΣ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΕΣ
Τηλέφωνο: +30 26640 41548
  Στο βορειότερο τμήμα της ορεινής Θεσπρωτίας, σε μία πλαγιά της Μουργκάνας, στα χρόνια του δεσποτάτου της Ηπείρου χτίστηκε ο ιδιαίτερα καλά σωζόμενος οικισμός με τα επιβλητικά λίθινα σπίτια και τις βρύσες.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Φιλιάτων

ΦΙΛΙΑΤΕΣ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
  Κωμόπολη του Νομού Θεσπρωτίας της Περιφέρειας Ηπείρου. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Ηπείρου και σε απόσταση 10 περίπου χιλιομέτρων -σε νοητή ευθεία- από τα Αλβανικά σύνορα και το Ιόνιο πέλαγος.
  Σήμερα είναι έδρα ομώνυμου Δήμου -του Δήμου Φιλιατών- του μεγαλύτερου σε συνένωση χωριών και έκταση Δήμου της Ελλάδας. Περιλαμβάνει στο δυναμικό του 41 Δημοτικά Διαμερίσματα και 16 οικισμούς, με πληθυσμό 9.780 κατοίκων και έκταση 490.430 στρεμμάτων.
  Η κωμόπολη των Φιλιατών είναι κτισμένη στις εκτεταμένες απολήξεις- πρόποδες του βουνού Αϊ Λιάς, πάνω σε μικρούς λόφους και μικρές πεδινές εκτάσεις, με υψόμετρο 180-230 μέτρα από την θάλασσα, περιβαλλόμενη από τεχνητό δάσος Πεύκης, κτηνοτροφικά λιβάδια και ελαιώνες, με εξαίρετο και υγιεινό μεσογειακό κλίμα.
  Κατοικείται από 2.537 κατοίκους οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με το εμπόριο, τις τέχνες, την παροχή υπηρεσιών και σε μικρότερη κλίμακα με αγροτικές εκμεταλλεύσεις, με κύριο τομέα την κτηνοτροφία. Η μετανάστευση ευδοκιμούσε ανέκαθεν, στην περιοχή και την ευρύτερη Ήπειρο.
  Πόλη - αγορά της ομώνυμης και εκτεταμένης Επαρχίας, των 46 χωριών, συγκεντρώνει τις διοικητικές, στρατιωτικές, οικονομικές, εκπαιδευτικές, νοσηλευτικές κ.λπ. αρχές της Επαρχίας: Έδρα του Δήμου Φιλιατών, Ειρηνοδικείο, Εφορεία, ΙΚΑ, Υποθηκοφυλακείο, Δασαρχείο, Αγρονομείο, Στρατιωτικό Τάγμα, Σώμα Συνοριακής Φύλαξης, Νοσοκομείο, Γηροκομείο, Ίδρυμα Ψυχικής αποκατάστασης, Γυμνάσιο- Λύκειο, Ωδείο, Φιλαρμονική, Σχολή Παραδοσιακού Χορού, δύο Δημοτικά σχολεία και δύο Παιδικούς σταθμούς καθώς και Ορφανοτροφείο και Μαθητική Εστία. Επίσης Αγροτική και Εθνική Τράπεζα, Εμπορικό Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών, Τυροκομείο, Σύλλογο Αγροτών, και αρκετούς κοινωφελείς φορείς: ΚΑΠΗ, Πολιτιστικό Σύλλογο, δύο Αθλητικά Σωματεία, Κυνηγετικό & Ορειβατικό Σύλλογο, Αγαθοεργά Σωματεία και εκπαιδευτικά Φροντιστήρια, Ινστιτούτα ξένων γλωσσών κ.λπ.
  Το καλό κλίμα της πόλης της δίνει βαθμούς στην επιλογή της σαν τόπο κατοικίας, καθώς και οι φιλήσυχοι και φιλότιμοι κάτοικοί της. Έχει καλή ρυμοτομία και υπέροχη κεντρική πλατεία. Κάποια σημεία της διατηρούν αρχιτεκτονικά παραδοσιακά στοιχεία, όπως ο Βλαχομαχαλάς κ.λπ. Το περιαστικό δάσος της, που άρχισε να φυτεύεται προπολεμικά, δίνει μια ξεχωριστή εικόνα στην πόλη και ξεκουράζει το μάτι και τα νεύρα. Διατηρεί πολλά και καλά φαγάδικα, για τις βραδινές ώρες κυρίως, τα οποία σερβίρουν φημισμένα ντόπια κρέατα. Υπάρχουν πολλά καφενεία, ταβέρνες, μπαρ, κλαμπ και μια αγορά δυσανάλογη του πληθυσμού της που μπορείς να βρεις όλα σχεδόν τα αγαθά.

Δημοτικό Διαμέρισμα Φοινικίου

ΦΟΙΝΙΚΙ (Χωριό) ΦΙΛΙΑΤΕΣ
  Από τους καλύτερα διατηρημένους οικισμούς της Θεσπρωτίας. Τα πετρόκτιστα σπίτια συμπληρώνουν οι λιθόστρωτες αυλές και οι επιβλητικές καμάρες.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.