Εμφανίζονται 14 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΡΟΙΖΗΝΙΑΣ Επαρχία ΕΛΛΑΔΑ" .
ΠΟΡΟΣ (Νησί) ΕΛΛΑΔΑ
Ο Πόρος στην αρχαιότητα ονομαζόταν Καλαυρία. Η Σφαιρία, όπου βρίσκεται
η πόλη του Πόρου σήμερα, ήταν
ακατοίκητη. Νεολιθικά ευρήματα υπάρχουν στη χερσόνησο των Μεθάνων και στον Πόρο,
κοντά στο ιερό του
Ποσειδώνα, όπου λατρεύονταν ο Ποσειδώνας και η Απατουρία Αθηνά και όπου αναπτύχθηκε
η αμφικτυονία (ιερή συμμαχία) της Καλαυρίας. Σ’ αυτήν συμμετείχαν επτά πόλεις-κράτη
της περιοχής: Αθήνα, Αίγινα,
Επίδαυρος, Ερμιόνη,
Πρασσιές, Ναύπλιον,
Ορχομενός, και ήκμασε μέχρι
τον 5ο π.Χ. αι. Όμως το ιερό
του Ποσειδώνα συνέχισε να είναι χώρος λατρείας και άσυλο για τους φυγάδες
που προσέφευγαν εκεί. Ο πιο σπουδαίος απ’ αυτούς ήταν ο ρήτορας Δημοσθένης
που με τους πύρινους λόγους του εναντίον των Μακεδόνων ξεσήκωνε τους Αθηναίους,
όταν όμως η Αθήνα κατακτήθηκε
από τον Αλέξανδρο κατηγορήθηκε για κατάχρηση και αφού δεν μπορούσε να πληρώσει
το βαρύ πρόστιμο που του επέβαλαν, διέφυγε στην Αίγινα,
απ’ όπου συνέχισε τον αγώνα του. Τότε τον καταδίκασαν σε θάνατο και αναγκάστηκε
να προσφύγει ικέτης στο ναό
του Ποσειδώνα. Οι διώκτες του όμως τον ακολούθησαν και αυτός μη θέλοντας να
παραδοθεί, αυτοκτόνησε με δηλητήριο, και τάφηκε στο νησί.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Δεκέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
του Συλλόγου Ενοικιαζομένων
Δωματίων & Διαμερισμάτων Γαλατά & Πόρου.
Island in the Saronic Gulf to the NE of Troizen. It was known as Kalauria (Strab. 8.6.14) and Kalaureia (Apoll. Rhod. III 1243) in antiquity. Chanddler (Voy. As. Mm. Grece I 228) identified Poros as Kalauria. The ancient city was located at the highest part of Poros. At first it was independent, with a high magistrate called tamias but later came under the dominion of Troizen. The area was inhabited from the Early Helladic period. The city preserves sections of the Hellenistic walls, a contemporary stoa and an unidentified heroon that lie at the agora. The harbor of the city was named Pogon. A street led from it to the Temple of Poseidon through a propylon. The cult on the area dates to the beginning of the 8th c. B.C. The temple, enclosed in a peribolos, is a Doric peripteros (6 x 12 columns) and dates to ca. 520 B.C. Between the temple and the propylon there were three stoas dating in the 4th c. B.C. and a fourth dating ca. 420 B.C. Another long stoa and a rectangular building lie SW of the hieron. The latter has been associated with the convention of the maritime amphictyony of Kalauria (Strab. 8.6.14). The tomb of Demosthenes, who poisoned himself at the sanctuary in 332 B.C., was still preserved in the time of Pausanias (2.33.3).
D. Schilardi, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains 12 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
The modern Poro; a small island in the Saronic Gulf off the coast of Argolis and opposite Troezen, possessing a celebrated Temple of Poseidon, which was regarded as an inviolable asylum. Hither Demosthenes fled to escape Antipater, and here he took poison, B.C. 322. His tomb was one of the sights of the island.
This text is cited Oct 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Now Poros; an island off the coast of Troezen, in Argolis, and between it and the island of Calauria.
Troezen is sacred to Poseidon, after whom it was once called Poseidonia. It is situated fifteen stadia above the sea, and it too is an important city. Off its harbor, Pogon by name, lies Calauria, an isle with a circuit of about one hundred and thirty stadia. Here was an asylum sacred to Poseidon; and they say that this god made an exchange with Leto, giving her Delos for Calauria, and also with Apollo, giving him Pytho for Taenarum. And Ephorus goes on to tell the oracle: "For thee it is the same thing to possess Delos or Calauria, most holy Pytho or windy Taenarum." And there was also a kind of Amphictyonic League connected with this temple, a league of seven cities which shared in the sacrifice; they were Hermion, Epidaurus, Aegina, Athens, Prasieis, Nauplieis, and Orchomenus Minyeius; however, the Argives paid dues for the Nauplians, and the Lacedaemonians for the Prasians. The worship of this god was so prevalent among the Greeks that even the Macedonians, whose power already extended as far as the temple, in a way preserved its inviolability, and were afraid to drag away the suppliants who fled for refuge to Calauria; indeed Archias, with soldiers, did not venture to do violence even to Demosthenes, although he had been ordered by Antipater to bring him alive, both him and all the other orators he could find that were under similar charges, but tried to persuade him; he could not persuade him, however, and Demosthenes forestalled him by suiciding with poison. Now Troezen and Pittheus, the sons of Pelops, came originally from Pisatis; and the former left behind him the city which was named after him, and the latter succeeded him and reigned as king. But Anthes, who previously had possession of the place, set sail and founded Halicarnassus; but concerning this I shall speak in my description of Caria and Troy.
This extract is from: The Geography of Strabo (ed. H. L. Jones, 1924), Cambridge. Harvard University Press. Cited Oct 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
ΜΕΘΑΝΑ (Κωμόπολη) ΕΛΛΑΔΑ
Εισαγωγή
Μέθανα ή Μεθήνη ή Μεθώνη ή Μεθάνη ή Αρσινόη, όποιο όνομα κι αν δόθηκε κατά καιρούς, στο πέρασμα των αιώνων, τίποτα δεν αλλάζει την σημαντικότατη ιστορική διαδρομή της Χερσονήσου από την Νεολιθική Εποχή (6.000-3.200π.Χ.) μέχρι σήμερα.
Αρχαϊκοί Χρόνοι
Η πόλη και η Χερσόνησος των Μεθάνων αναφέρονται για πρώτη φορά σε γραπτά κείμενα από τους ιστορικούς: Θουκυδίδη (5ος αιώνας π.Χ.), Διόδωρο το Σικελό (1ος αι..π.Χ.), από τους Γεωγράφους , Στράβωνα (1ος αιώνας π.Χ.) και Κλαύδιο Πτολεμαίο (2ος αιώνας μ.Χ.) από τον Λατίνο ποιητή Οβίδιο (1ος αιώνας π.Χ.) καθώς και από τον μεγάλο περιηγητή της Αρχαιότητας Παυσανία (2ος αιώνας π.Χ.). Αργότερα αναφέρεται από τον Ιεροκλή (6ος αιώνας μ.Χ).
Η πρώτη κατοίκηση στην Χερσόνησο των Μεθάνων, ανάγεται στα Νεολιθικά
Χρόνια, σύμφωνα με τα σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα στο Παλαιόκαστρο (Βαθύ)
και στην κορυφή του βουνού της Χελώνας. Στο Παλαιόκαστρο βρίσκεται η Ακρόπολη
των αρχαίων Μεθάνων. Στην επόμενη περίοδο την πρωτοελλαδική (2800-1900 π.Χ.) φαίνεται
να υπάρχει πιο έντονη κατοίκηση στην περιοχή. Πρωτοελλαδικοί οικισμοί εντοπίστηκαν
στον Ισθμό και στο νησάκι των Μεθάνων. Στην Υστεροελλαδική, Μυκηναϊκή εποχή κάτοικοι
της περιοχής είναι οι Ίωνες. Έχτισαν τους οικισμούς τους στην περιοχή του Μεγαλοχωρίου,
στο υψίπεδο Θρονί και στη Χελώνα. Με την έναρξη των ιστορικών χρόνων τα Μέθανα
όπως και η Καλαύρεια δέχτηκαν ειρηνικά τους Δωριείς εποίκους. Η επόμενη περίοδο,
η κλασσική είναι περισσότερο γνωστή λόγω των πλουσιότερων πληροφοριών. Κυρίως
για τα Μέθανα γνωρίζουμε ότι οχυρώνεται ο οικισμός του Μεγαλοχωρίου και χτίζονται
νέοι οικισμοί στο Νησάκι Μεθάνων, στο Θρονί, στον Ογά και τη Μαγούλα, στη Καημένη
Χώρα και τη Χελώνα. Από πληροφορίες των ιστορικών συμπεραίνεται ότι ο πληθυσμός
της περιοχής στα κλασσικά χρόνια θα ήταν περίπου 9.000 χιλ. άνθρωποι (μαζί με
τα Μέθανα). Το πολίτευμα πρέπει να ήταν ολιγαρχικό. Στα Ελληνιστικά χρόνια τα
Μέθανα και η Καλαύρεια ήσαν ανεξάρτητα, ενώ εκείνη τη περίοδο αρχίζουν να χρησιμοποιούνται
οι λουτρικές εγκαταστάσεις στην Πηγή της Βρωμολίμνης (Άγιος Χαράλαμπος) και της
Κάτω Μούσκας Τον 4ο και 3ο αιώνα π.Χ. τα Μέθανα πρέπει να είχαν κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας,
αφού έκοβαν και δικά τους νομίσματα τα οποία παρίσταναν την κεφαλή του Ηφαίστου
(θεού της φωτιάς και των ηφαιστείων). Τον 3ο αιώνα π.Χ. στην περίοδο των Ελληνιστικών
χρόνων που βασιλιάς ήταν ο Μακεδόνας Αντίγονος Γονατάς (283- 239 π.Χ.), το ηφαίστειο
των Μεθάνων εξερράγη. Επίσης, την ίδια περίοδο η Χερσόνησος κατακτήθηκε από την
δυναστεία των Πτολεμαίων για ένα περίπου αιώνα και ονομάστηκε Αρσινόη προς τιμήν
τις συζύγου του Πτολεμαίου του 4ου.
Ρωμαϊκοί / Βυζαντινοί Χρόνοι
Στα Ρωμαϊκά χρόνια υπήρχε ο ναός του Σαράπιδος και της Ίσιδος, ενώ στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο χτίστηκαν Παλαιοχριστιανικές βασιλικές πρώιμες βυζαντινές εκκλησίες που διατηρήθηκαν μέχρι το τέλος του 6ου ή τις πρώτες δεκαετίες του 7ου αιώνα μ.Χ. Γραπτές πληροφορίες για την Βυζαντινή περίοδο, δηλαδή από το 330 μ.Χ έως το 1453 και κατά τα πρώτα 150 περίπου χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν έχουμε. Όμως μελετώντας τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα είναι δυνατόν να προχωρήσουμε στην ανασύσταση του ιστορικού παρελθόντος της συγκεκριμένης περιόδου. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η Χερσόνησος είχε λίγους κατοίκους και μάλλον μόνο 2 μεγάλους οικισμούς. Έναν στην περιοχή της Παναγίτσας και έναν ακόμη στην περιοχή του Προφήτη Ηλία. Κάποιο μικρό χωριό φαίνεται ότι υπήρχε γύρω από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι για τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και μέχρι περίπου το 900 μ.Χ. υπάρχουν πληροφορίες για ύπαρξη Τοπικής Επισκοπής στα Μέθανα. Αργότερα φαίνεται ότι η Επισκοπή καταργείται και συγχωνεύεται με την διπλανή Επισκοπή της Τροιζήνας η οποία στα Βυζαντινά χρόνια και στην Τουρκοκρατία είχε το όνομα Επισκοπή "Δαμαλά".
Νεώτεροι Χρόνοι
Σημαντική αλλαγή όσον αφορά τα πληθυσμιακά στοιχεία της περιοχής, παρατηρείται από την Επανάσταση του 1821 και μετά. Ενώ μέχρι το 1821 οι κάτοικοι της περιοχής δεν θα ξεπερνούσαν τους 500-600. Παρατηρούμε ότι το 1830 φθάνουν τους 1084 και το 1870 τους 1946. Αξίζει πάντως εδώ να αναφερθεί ότι κατά την διάρκεια της Επαναστάσεως του 1821 στα Μέθανα κατέφυγαν για αποτελεσματική προστασία από την τουρκική βαρβαρότητα εκατοντάδες πρόσφυγες, κυρίως γυναικόπαιδα, και βέβαια στην περιοχή αυτή κατέφυγε το 1826-27 ο αξιωματικός Κάρολος Φαβιέρος μαζί με λίγους στρατιώτες, όπου και έχτισε το γνωστό κάστρο του. Η σπουδαιότερη όμως εξέλιξη που παρατηρείται στα Μέθανα είναι η ίδρυση της Λουτροπόλεως των Μεθάνων γύρω στο 1870. Χάρις στις αξιολογότατες ιαματικές της πηγές γρήγορα χτίστηκαν σπίτια και οικήματα για τους χρήστες των πηγών, κι έτσι το 1928 οι μόνιμοι κάτοικοι των Λουτρών έφθασαν τους 490, ενώ το 1961 σύμφωνα με την επίσημη απογραφή έφθασαν τους 693. Το 1906 δύο κτήρια κατασκευάσθηκαν για την χρήση των πηγών με 10 λουτήρες το καθένα, ενώ το 1904 άλλο ένα κτήριο είχε κατασκευασθεί 250 μέτρα πιο βόρεια από τις άλλες πηγές. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου 1920-1940 τα Μέθανα ως Χερσόνησος και τα Λουτρά ως πόλη, γνώρισαν σημαντική ανάπτυξη. Μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου η ανάπτυξη άρχισε σιγά- σιγά να αλλάζει την όψη των Μεθάνων. Τα τουριστικά καταλύματα αυξήθηκαν, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι κατασκευάστηκαν και άρχισε η σύνδεση με Πορθμείο- Φέρυ- Μπότ των Μεθάνων με τον Πειραιά. Ο πληθυσμός των Λουτρών αυξήθηκε το 1971 σε 740 κατοίκους, αλλά ο μόνιμος πληθυσμός όλης της Χερσονήσου άρχισε να μειώνεται λόγω μετανάστευσης. Έτσι από 2.413 το 1961, έπεσε στους 2.233 το 1971. Σήμερα, ο πληθυσμός της Χερσονήσου των Μεθάνων ανέρχεται σε 2.300 κατοίκους (απογραφή 2001). Σημαντική ανάπτυξη έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια με τη συνεργασία των τοπικών αρχών και των κατοίκων της περιοχής. Ο τουρισμός και η γεωργία παραμένουν οι κύριες οικονομικές δραστηριότητες των δημοτών της χερσονήσου.
ΤΡΟΙΖΗΝ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
Putting out from Epidaurus, they (the Athenians) laid waste the territory of Troezen, Halieis, and Hermione, all towns on the coast of Peloponnese, and thence sailing to Prasiai, a maritime town in Laconia, ravaged part of its territory, and took and sacked the place itself; after which they returned home, but found the Peloponnesians gone and no longer in Attica.
...In this year (419 BC) the Argives, charging the Lacedaemonians (1)
with not paying the sacrifices to Apollo Pythaeus,(2) declared
war on them; and it was at this very time that Alcibiades, the Athenian general,
entered Argolis with an army. Adding these troops to their forces, the Argives
advanced against Troezen, a city which was an ally of the Lacedaemonians, and
after plundering its territory and burning its farm-buildings they returned home.
The Lacedaemonians, being incensed at the lawless acts committed against the Troezenians,
resolved to go to war against the Argives... (Diod. 12.78.1)
Commentary:
1. The Epidaurians, not the Lacedaemonians (see Thuc. 5.53); but Diodorus frequently
uses the term "Lacedaemonian" in a wide sense to refer to any ally of
Sparta.
2. The temple is likely the one in Asine, which was the only building spared by
the Argives when they razed that city (cp. Paus. 2.36.5; Thuc. 5.53.1).
...Epameinondas, who had with him the bravest of the Thebans, with great effort
forced back the Lacedaemonians, and cutting through their defence and bringing
his army through, passed into the Peloponnese, thereby accomplishing a feat no
whit inferior to his former mighty deeds. Having proceeded straightway to Troezen
and Epidaurus, he ravaged the countryside but could not seize the cities, for
they had garrisons of considerable strength... (Diod. 15.68.5-69.1)
The league, however, did not acquire any great strength until B.C. 251, when Aratus united Sicyon, his native place, with it, and some years later also gained Corinth for it. Megara, Troezen, and Epidaurus soon followed their example. Afterwards Aratus prevailed upon all the more important towns of Peloponnesus to join the confederacy, and Megalopolis, Argos, Hermione, Phlius, and others were added to it. In a short time the league thus reached its highest power, for it embraced Athens, Aegina, Salamis, and the whole of Peloponnesus, with the exception of Sparta, Tegea, Orchomenus, Mantinea, and Elis.
The following took part in the war: from the Peloponnese... the Troezenians furnished five ships...
. . . By these one thousand Troezenians were posted, and after them two hundred men of Lepreum
The Troezenians furnished five ships
Those who fought best after the Athenians were the men of Corinth and Troezen and Sicyon.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
