Πληροφορίες τοπωνυμίου

Νίκος Γκάτσος

ΚΑΤΩ ΑΣΕΑ (Οικισμός) ΒΑΛΤΕΤΣΙ
  Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 στα Χάνια Φραγκόβρυσης (κάτω Ασέα) της Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Τις γυμνασιακές του σπουδές έκανε στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ηξερε ήδη αρκετά καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης. Στην Αθήνα, όπου εγκαταταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά "Νέα Εστία" το 1931 και "Ρυθμός" το 1933. Την ίδια περίοδο έγραψε κριτικά σημειώματα στα περιοδικά "Μακεδονικές Ημέρες", "Ρυθμός" και "Τα Νέα Γράμματα" (για τον ποιητή Κωστή Μπαστιά, την ποιήτρια Μυρτιδιώτισσα και τον Θ. Καστανάκη αντίστοιχα). Το 1943 εξέδωσε από τις εκδόσεις "Αετός" (σε 308 αντίτυπα) το βιβλίο του "Αμοργός" με το ομώνυμο ποίημα, που έμελε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αυτό ήταν και το μοναδικό βιβλίο του. Το έργο, που αποτελείται από μόνον 20 μόνον σελίδες,εκφράζει τις διαθέσεις της νεότερης ποίησης και θεωρείται σαν κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Στην πρώτη κυκλοφορία του μάλιστα προκάλεσε δυσμενείς κριτικές και αντιδράσεις, αλλά πολύ σύντομα,το 1947, το κλίμα αντιστράφηκε και η "Αμοργός"με τις ευμενείς ελληνικές και ξένες κριτικές κατατάχτηκε στην κορυφή της ελληνικής ποίησης. Η "Αμοργός" επανεκδόθηκε το 1963, το 1969 και το 1987. Από τότε ο ποιητής εδημοσίευσε μόνον τρία ακόμη ποιήματα: το "Ελεγείο" (1946, "Φιλολογικά Χρονικά"), το "Ο Ιππότης και ο Θάνατος" ( 1947, "Μικρό Τετράδιο") και το "Τραγούδι του παλιού καιρού" (1963, "Ο Ταχυδρόμος"), αφιερωμένο στο Γ. Σεφέρη. Εγραψε επίσης πολλές μελέτες και σχόλια πάνω στην ποίηση.
  Με το τέλος του πολέμου ο Ν. Γκάτσος συνεργάστηκε με την "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" ως μεταφραστής και με το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας ως ραδιοσκηνοθέτης, για βιοποριστικούς λόγους. Παράλληλα άρχισε να γράφει στίχους πάνω στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ανοίγοντας έτσι μια λαμπρή θητεία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Αργότερα θα συνεργαζόταν και με άλλους αξιόλογους συνθέτες, όπως με τον Θεοδωράκη και τον Ξαρχάκο.
  Ο Ν. Γκάτσος, εκμεταλευόμενος την εκφραστική του δεινότητα, ασχολήθηκε πολύ με τη μετάφραση έργων, κύρια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του "Ματωμένου Γάμου". Μετέφρασε πολλούς συγγραφείς και συγκεκριμένα από τα ισπανικά τους Λόρκα, Λοπε δε Βέγα και Ραμόν δελ Βάλιε-Ινκλάν,από τα γαλλικά, τον Ζενέ και από τα αγγλικά τον Τ. Ουιλλιαμς, Ε. Ο΄Νηλ, Α.Μακ Λης, Σων Ο΄Κέιζυ, Αύγουστο Στρίντμπεργκ, Κρίστοφερ Φράυ και άλλους. Το 1944 μετέφρασε ("Φιλολογικά Χρονικά") το ποίημα "Νυχτερινό Τραγούδι" του Λόρκα. Μετέφρασε επίσης τα έργα: "Ματωμένος Γάμος" (1948), "Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα" (1945) του Φ. Λόρκα, "Ο πατέρας" του Στρίνμπεργκ (1962) και "Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα" του Ο' Νηλ (1965). Ολα τα έργα αυτά ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Νέα Εστία", "Τράμ", "Μακεδονικές Ημέρες", "Μικρό Τετράδιο", "Τα Νέα Γράμματα", "Φιλολογικά Χρονικά", "Ρυθμός" και "Καλλιτεχνικά Νέα". Επίσης, σε συνεργασία του με την ελληνική ραδιοφωνία, σκηνοθέτησε διάφορα θεατρικά έργα.
Μεγάλη προσφορά έχει ο Νίκος Γκάτσος σαν στιχουργός στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο αφιερώθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την "Αμοργό". Συνεργάστηκε στενά με κορυφαίους Ελληνες συνθέτες. Στίχους του μελοποίησαν οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης,, Λ. Κελαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.α. σε κορυφαίες δημιουργίες και επιτυχίες ("Αθανασία", "Της γής το χρυσάφι", "Ρεμπέτικο", "Αρχιπέλαγος", "Πήρες το μεγάλο δρόμο", "Πορνογραφία", "Λαϊκή Αγορά", "Η μικρή Ραλλού", "Μια γλώσσα μια πατρίδα", "Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου", "Η νύχτα", "Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά","Αντικατοπτρισμοί", "Τα κατά Μάρκον", "America America" κ.α.). Ιδιαίτερη σχέση και συνεργασία ανέπτυξε ο ποιητής με τον Μ. Χατζιδάκι και μάλιστα για μεγάλο διάστημα μέχρι και το θανατό του ήταν επίλεκτο μέλος της ομάδας Xατζιδάκι, Eλύτη, Tσαρούχη, Mποσταντζόγλου και Αργυράκη.
  Με της υψηλής ποιότητας και μεστή ποίησή του ο Ν. Γκάτσος καθιερώθηκε σαν κορυφαίος στιχουργός της ελληνικής έντεχνης μουσικής. Χαρακτηριστικά, αξέχαστοι θα μείνουν οι στίχοι του, που μελοποιήθηκαν από τον Μ. Χατζηδάκη, από το "Ματωμένο Γάμο", "Χάρτινο το Φεγγαράκι" και "Πάει ο καιρός":
"Πάει ο καιρός πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και καθ' αυγή ξεκινούσε μια πληγή
για να ποτίσει όλη τη γη..."
  Μάλιστα, το γεμάτο νόημα αυτό τραγούδι, απαγορεύτηκε από τη δικτατορία. Μετά την πτώση της, το 1974, ο ποιητής συνεχίζοντας το δρόμο του, θα απαντήσει :
"Ηρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός
πάνου στου κόσμου την πληγή
ήρθε ο καιρός ήρθε ο καιρός
να ξαναχτίσετε τη γη..."
  Ο Ν. Γκάτσος πέθανε στις 12 Μαϊου 1992 και τάφηκε στην Ασέα. Θα μείνει για πάντα σαν ο κατ' εξοχήν εκφραστής του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού και σαν μια εξέχουσα μορφή του ελληνικού ποιοτικού τραγουδιού.
Σημ.: Η ακόλουθη ιστοσελίδα περιλαμβάνει αποσπάσματα από το έργο του και ενδιαφέρουσες συνδέσεις

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/per... (2 φωτ.)

• http://noesis.tri.forthnet.gr/eos/ark/gatsos.htm (1 φωτ.)
Ιστοσελίδα Νομαρχίας Αρκαδίας
• http://www.arcadia.gr/greek_ver/c7/sc2/c2/default.... (1 φωτ.)
Ιστοσελίδα Δήμου Βαλτετσίου
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/baltetsi/civil/gats... (1 φωτ.)
Ιστοσελίδα Δήμου Τριπόλεως
• http://www.tripolis.gr/Sosiety/personalities/gatso...

Γιάννης Ταλαγάνης-Ζεύγος

ΔΟΡΙΖΑΣ (Χωριό) ΒΑΛΤΕΤΣΙ
  Ο Γιάννης Ταλαγάνης-Ζεύγος υπήρξε μια μεγάλη πολιτική Αρκαδική μορφή. Γεννήθηκε στο χωριό Δόριζα της Αρκαδίας από αγροτική οικογένεια. Τελείωσε το Γυμνάσιο Τρίπολης και στη συνέχεια αποφοίτησε από το Διδασκαλείο της Αθήνας. Υπηρέτησε σαν δάσκαλος σε πολλά χωριά της Αρκαδίας. Το 1919 γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε. Την περίοδο της δικτατορίας του Πάγκαλου συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Φολέγανδρο.
  Το 1929 παντρεύεται την αγωνίστρια του Κ.Κ.Ε. Καίτη Ζεύγου και αποκτά μαζί της μια κόρη. Οι εξορίες και οι φυλακίσεις τον αναγκάζουν να αφήσει την κόρη του δύο χρονών και να συναντηθεί μαζί της μετά δεκαπέντε χρόνια. Το 1933 αναλαμβάνει υπεύθυνος της έκδοσης "Κομουνιστική Επιθεώρηση" και το 1935 εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 6ο Συνέδριο του κόμματος. Το 1938 συλλαμβάνεται από τη δικτατορία του Μεταξά, βασανίζεται και εξορίζεται διαδοχικά στην Αίγινα, στην Κέρκυρα, στις αγροτικές φυλακές του Βίδο και αργότερα στην Ακροναυπλία. Εκεί μάλιστα έγραψε ένα σύντομο δοκίμιο για την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 21 όπως και μαθήματα φιλοσοφίας για τους κρατουμένους.
  Το 1943 μεταφέρεται άρρωστος σε νοσοκομείο της Αθήνας όπου το κόμμα οργανώνει την απόδρασή του. Αμέσως μετά την απόδραση του γίνεται μέλος της τριμελούς Γραμματείας του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. Επίσης, μέλος της Κ.Ε του ΕΑΜ και ένας από τους αντιπροσώπους του Εθνικού Συμβουλίου στις Κορυσχάδες. Με το σχηματισμό της Εθνικής Κυβέρνησης από το Γεώργο Πορφυρογένη υπέγραψε το σύμφωνο της Γκαζέρτας το 1944. Το 1945 ορίστηκε υπεύθυνος διαφώτισης του κόμματος και διευθυντής της "Σχολής Γληνού".
  Το 1946 γίνεται απόπειρα δολοφονίας του στην Κόρινθο αλλά σώζεται την τελευταία στιγμή. Το 1947, ενώ βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σαν αντιπρόσωπος του ΕΑΜ σε κλιμάκιο του ΟΗΕ, δολοφονείται σε κεντρικό σημείο της πόλης. Την κηδεία του η αστυνομία δεν επέτρεψε να την παρακολουθήσει κόσμος παρά μόνο η γυναίκα του και η κόρη του.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/per... (1 φωτ.)