Εμφανίζονται 30 τίτλοι με αναζήτηση: Οι κάτοικοι του τόπου στην ευρύτερη περιοχή: "ΝΟΤΙΟ ΑΙΓΑΙΟ Περιφέρεια ΕΛΛΑΔΑ" .
ΛΕΙΨΟΙ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο πληθυσμός ήταν 200 περίπου κάτοικοι. Σήμερα οι Λειψοί έχουν 606 κατοίκους, ενώ κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός αυξάνεται σημαντικά εξαιτίας της επίσκεψης των μεταναστών από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γερμανία, την Αττική και τη Ρόδο καθώς και των τουριστών, Ελλήνων και ξένων.
ΔΗΛΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Concerning the Hyperborean people, neither the Scythians nor any other inhabitants of these lands tell us anything, except perhaps the Issedones. And, I think, even they say nothing; for if they did, then the Scythians, too, would have told, just as they tell of the one-eyed men. But Hesiod speaks of Hyperboreans, and Homer too in his poem The Heroes' Sons, if that is truly the work of Homer.
But the Delians say much more about them than any others do. They say that offerings wrapped in straw are brought from the Hyperboreans to Scythia; when these have passed Scythia, each nation in turn receives them from its neighbors until they are carried to the Adriatic sea, which is the most westerly limit of their journey; from there, they are brought on to the south, the people of Dodona being the first Greeks to receive them. From Dodona they come down to the Melian gulf, and are carried across to Euboea, and one city sends them on to another until they come to Carystus; after this, Andros is left out of their journey, for Carystians carry them to Tenos, and Tenians to Delos.
I know that they do this. The Delian girls and boys cut their hair in honor of these Hyperborean maidens, who died at Delos; the girls before their marriage cut off a tress and lay it on the tomb, wound around a spindle (this tomb is at the foot of an olive-tree, on the left hand of the entrance of the temple of Artemis); the Delian boys twine some of their hair around a green stalk, and lay it on the tomb likewise.
In this way, then, these maidens are honored by the inhabitants of Delos. These same Delians relate that two virgins, Arge and Opis, came from the Hyperboreans by way of the aforesaid peoples to Delos earlier than Hyperoche and Laodice; these latter came to bring to Eileithyia the tribute which they had agreed to pay for easing child-bearing; but Arge and Opis, they say, came with the gods themselves, and received honors of their own from the Delians. For the women collected gifts for them, calling upon their names in the hymn made for them by Olen of Lycia; it was from Delos that the islanders and Ionians learned to sing hymns to Opis and Arge, calling upon their names and collecting gifts (this Olen, after coming from Lycia, also made the other and ancient hymns that are sung at Delos). Furthermore, they say that when the thighbones are burnt in sacrifice on the altar, the ashes are all cast on the burial-place of Opis and Arge, behind the temple of Artemis, looking east, nearest the refectory of the people of Ceos.
I have said this much of the Hyperboreans, and let it suffice; for I do not tell the story of that Abaris, alleged to be a Hyperborean, who carried the arrow over the whole world, fasting all the while. But if there are men beyond the north wind, then there are others beyond the south. And I laugh to see how many have before now drawn maps of the world, not one of them reasonably; for they draw the world as round as if fashioned by compasses, encircled by the Ocean river, and Asia and Europe of a like extent. For myself, I will in a few words indicate the extent of the two, and how each should be drawn.
This extract is from: Herodotus. The Histories (ed. A. D. Godley, 1920), Cambridge. Harvard University Press. Cited Feb 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
ΚΕΑ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Με την έκφραση αυτή οι αρχαίοι όριζαν το σπάνιο έθιμο των γερόντων του νησιού οι οποίοι όταν δεν μπορούσαν να προσφέρουν άλλες υπηρεσίες στην κοινωνία τους αυτοκτονούσαν πίνοντας κώνειο. Το "κωνειάζεσθαι" παραδίδεται ότι λειτούργησε από τον 4ο μέχρι τον 1ο αι. π.Χ.
ΚΥΘΝΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
The expelled ( from Mount Oeta by Malians and Hearcles) Dryopes settled at Hermione and Asine in the Peloponnese, at Styra, and Carystus in Euboea; also in Cythnus and in Ionia
ΝΑΞΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
The Naxians are Ionians descended from Athens.
ΡΟΔΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Homer clearly testifies that, among these, Rhodes and Cos were already inhabited by Greeks before the Trojan War
It is also related of the Rhodians that they have been prosperous by sea, not merely since the time when they founded the present city, but that even many years before the establishment of the Olympian Games they used to sail far away from their homeland to insure the safety of their people. Since that time, also, they have sailed as far as Iberia; and there they founded Rhodes, of which the Massaliotes later took possession; among the Opici they founded Parthenope; and among the Daunians they, along with the Coans, founded Elpiae. Some say that the islands called the Gymnesiae were founded by them after their departure from Troy; and the larger of these, according to Timaeus, is the largest of all islands alter the seven--Sardinia, Sicily, Cypros, Crete, Euboea, Cyrnos, and Lesbos, but this is untrue, for there are others much larger. It is said that "gymnetes " are called "balearides" by the Phoenicians, and that on this account the Gymnesiae were called Balearides. Some of the Rhodians took up their abode round Sybaris in Chonia. The poet, too, seems to bear witness to the prosperity enjoyed by the Rhodians from ancient times, forthwith from the first founding of the three cities:
and there his people settled in three divisions by tribes, and were loved of Zeus, who is lord over gods and men; and upon them,wondrous wealth was shed by the son of Cronus.
Other writers refer these verses to a myth, and say that gold rained on the island at the time when Athena was born from the head of Zeus, as Pindar states.
This extract is from: The Geography of Strabo (ed. H. L. Jones, 1924), Cambridge. Harvard University Press. Cited Feb 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
Αιματηρή εξέργεση των μεταλλωρύχων για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
ΚΑΜΕΙΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΡΟΔΟΣ
The Dorians formed three city states on the island: Ialysos, Lindos, Kameiros.
ΚΩΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
The Rhodians, like the people of Halicarnassus and Cnidus and Cos, are Dorians; for of the Dorians who founded Megara after the death of Codrus, some remained there, others took part with Althaemenes the Argive in the colonization of Crete, and others were distributed to Rhodes and to the cities just now mentioned. But these events are later than those mentioned by Homer, for Cnidus and Halicarnassus were not yet in existence, although Rhodes and Cos were; but they were inhabited by Heracleidae. (Strabo 14.2.6)
ΡΟΔΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Heliadae (Heliadai), a people said to have succeeded the Telchines
as inhabitants of the island of Rhodes, and to have been produced from the earth
by the agency of the solar heat, whence their name, from Helios. (Strab. xiv.
p. 654.) They are further said to have been skilled in all the arts, especially
in astronomy, to have advanced navigation, and to have divided the year into days
and hours. (Diod. Sic. v. 57.) In consequence of the Heliadae, the whole island
of Rhodes was sacred to the sun, who favoured it so much that not a day passed
in the whole course of a year during which the island was not warmed by his rays.
(Plin. ii. 62; comp.)
ΑΤΑΒΥΡΟΣ (Δήμος) ΡΟΔΟΣ
Ο Γάμος κρατούσε μέρες .Οι προετοιμασίες ξεκινούσαν την Τετάρτη με το στόλισμα του σπιτιού. Την Πέμπτη το πρωί έφτιαχναν το μελεκούνι ,ένα είδος παστελιού που μοιράζεται την Παρασκευή πόρτα - πόρτα στα σπίτια του χωριού ή στην εκκλησία . Αυτό σήμαινε το κάλεσμα για τον γάμο. Οι συγγενείς έριχναν χούφτες αλευριού και λεφτά στη σκάφη .Την επομένη μεγάλες σε ηλικία γυναίκες που έπρεπε να έχουν στη ζωή και τους δύο γονείς τους έφτιαχναν πίττες για τις γυναίκες που βοηθούσαν στις ετοιμασίες και ζύμωναν τα ψωμιά για το γάμο που γίνονταν οπωσδήποτε Κυριακή .Το Σάββατο λοιπόν ετοίμαζαν τα σφαχτά και το βράδυ πήγαιναν συγγενείς με δώρα και έτρωγαν παστά και κεφαλάκια. Την ίδια μέρα το ζευγάρι έκανε μετάνοιες στους συγγενείς και τέλος την Κυριακή γινόταν ο γάμος με γλέντι που κρατούσε μέρες Έτρωγαν κατσίκι κοκκινιστό ,μακαρόνια πλαστά πατάτες τραχανά λουκάνικα. πευγούρι.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ατταβύρου
ΙΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Τα παραδοσιακά στοιχεία ελάχιστα πλέον διατηρούνται στο νησί, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην τουριστική εισβολή αλλά και στον εξωραϊσμό που σημειώθηκε από τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει απ΄αυτά.
Η παραδοσιακή Νιώτικη φορεσιά για τους άνδρες αποτελείται από κάλυμμα του κεφαλιού, το "σωκάδι" και το " γελέκι", ζωνάρι, βράκα, κάλτσες, τσαρούχια και εσώρουχα. Για τις γυναίκες η αντίστοιχη φορεσιά αποτελείται απότα κυρίως εσώρουχα, το "καρκάλι", το "σωπιναμικό μπρουτζιτσένιο", το "σωκάρδι", το "κοντογούνι με προφίλια", το μεταξωτό φουστάνι, το μαντήλι στους ώμους και το χειμώνα " μποξαδάκι" και μαντήλι στο δεξί πλευρό. Για το γυναικείο κεφάλι η ιδιόρρυθμη καλύπτρα γνωστή με την ονομασία "βενετική σκέπη". Στην Ίο γίνονται διάφορα λαϊκά πανηγύρια σπουδαιότερα από τα οποία είναι στις 24 Ιουνίου (Πύργος), στις 24 Αυγούστου (ρεματιές, Βαρδούμη), στις 29 Αυγούστου (Ψάθη, Κάλαμος) και στις 8 Σεπτεμβρίου (Αγία Θεοδότη, Παλιόκαστρου). Στα πανηγύρια αυτά εκτός από τις θρησκευτικές τελετές οργανώνονται γιορταστικά φαγοπότια με τραγούδια και χορούς.
Μέχρι πριν από τον τελευταίο πόλεμο είχαν διατηρηθεί στην Ίο και μερικά έθιμα σχετικά με την γέννηση και την βάπτιση των παιδιών τα οποία όμως σώζονται στις μέρες μας. Δύο απ΄ αυτά είναι το στόλισμα του νεογέννητου με χρυσαφικά την τρίτη ημέρα και το " φερτάρισμα" όπου περιλαμβάνει ρίξιμο νομισμάτων μέσα σε νερό για την εκλογή της μαμής.
Τέλος υπήρχαν ορισμένα έθιμα τα οποία σχετίζονται με την επιλογή γαμπρού από τις νύφες. Έτσι έχουμε το "ανέγκαρδο" όπου οι κοπέλες μετά την ύφανση μάλλινων ή βαμβακερών στην "κρεβαταριά " (αργαλειός), έπαιρναν την βέργα, την έκρυβαν στην φορεσιά τους και έβγαιναν στο δρόμο. Όποιο ανδρικό όνομα άκουγαν πρώτο πίστευαν πως θα είναι το όνομα του μελλοντικού τους συζύγου. Επίσης υπήρχαν και οι "φωτάρες του Αγίου Ιωάννου που μετά το τέλος του "κλείδωνα" με το " αμείλιτο νερό" και τα πειραχτικά δύστυχα, οι κοπελιές έβαζαν λίγες σταγόνες του νερού στο στόμα τους και βάδιζαν αμίλιτες μέχρι το σπίτι. Και πάλι το πρώτο ανδρικό όνομα πιστευόνταν πως θα ήταν του μέλλοντα συζύγου. Ακόμη την παραμονή του Ψυχοσάββατου οι κοπελιές ετοίμαζαν και έψηναν το "αλμυροπιτάρι" μια αλατισμένη πίτα στην οποία έβαζαν ένα νόμισμα και μοίραζαν την πίτα. Όποια έβρισκε το νόμισμα πίστευαν πως θα παντρευόταν μέσα στην χρονιά. Οι άλλες κοπέλες έβαζαν στην τσέπη τους ένα κομματάκι από την πίτα και τριγύριζαν στα δρομάκια ώσπου να άκουγαν ένα αντρικό όνομα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΑΡΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Demeter: queen of the land of sweet Eleusis and sea-girt Paros (Homeric Hymn To Demeter 2.491)
Tellis appears as a youth in years, and Cleoboea as still a maiden, holding on her knees a chest such as they are wont to make for Demeter. All I heard about Tellis was that Archilochus the poet was his grandson, while as for Cleoboea, they say that she was the first to bring the orgies of Demeter to Thasos from Paros.(Paus. 10,28,3)
The special cult of Demeter at Paros is attested by the title Demetrias applied to the whole island. Archilochus composed a hymn to Demeter at Paros. The cult is also known by an inscr. from Paros "demetri thesmophoroi kai korei kai dii euboulei kai baboi (= Bauboi)." An ear of corn and the head of Demeter are common types on the coinage.
ΡΟΔΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Dendritis, the goddess of the tree, occurs as a surname of Helen at Rhodes, and
the following story is related to account for it. After the death of Menelaus,
Helen was driven from her home by two natural sons of her husband. She fled to
Rhodes, and sought the protection of her friend Polyxo, the widow of Tlepolemus.
But Polyxo bore Helen a grudge, since her own husband Tlepolemus had fallen a
victim in the Trojan war. Accordingly, once while Helen was bathing, Polyxo sent
out her servants in the disters. guise of the Erinnyes, with the command to hang
Helen on a tree. For this reason the Rhodians afterwards built a sanctuary to
Helena Dendritis. (Paus. iii. 19.10.)
Halia. A sister of the Telchines in Rhodes, by whom Poseidon had six sons and one daughter, Rhodos or Rhode, from whom the island of Rhodes received its name. Halia, after leaping into the sea, received the name of Leucothea, and was worshipped as a divine being by the Rhodians. (Diod. v. 55)
ΚΩΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Αttempt to repel Herakles, their muster for the Trojan war, settle in Andros, tell myth about Polybotes, dedicate statue at Olympia, Coan lady, daughter of Hegetorides, released by Pausanias.
ΠΑΡΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Σπάζω συμφωνία σαν Πάριος
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ (Σύμπλεγμα νήσων) ΕΛΛΑΔΑ
Οι κάτοικοι των νησιών είναι από παράδοση λιτοδίαιτοι. Τρέφονται με
φυτικές κυρίως τροφές (όσπρια, χόρτα), με γαλακτοκομικά προϊόντα, που και σήμερα
ακόμα παράγονται με τους παραδοσιακούς τρόπους, με μέλι εξαιρετικής ποιότητας
καθώς και με φρέσκα ψάρια που μαγειρεύονται με ντόπιες παραδοσιακές συνταγές.
(Κείμενο: Μανόλης Μακρής)
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Τοπικής
Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Δωδεκανήσου.
ΛΕΡΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Λέριοι δέχτηκαν πάμπολλες επιρροές
από τους ξένους και οικείους που προσέγγιζαν το νησί. Κατάφερναν όμως πάντα να
απομονώνουν τα θετικά στοιχεία κάθε κουλτούρας και να διατηρούν μια γνήσια παράδοση.
Ο χριστιανισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος και αναπτύχθηκε από την πρώιμη εποχή του.
Κι αργότερα, ο Οσιος Χριστόδουλος ενέπνευσε το βαθύ χριστιανικό αίσθημα στους
κατοίκους. Είναι η περίοδος που η Λέρος γνωρίζει ιδιαίτερη πνευματική άνθιση και
ευημερία. Ανθρωποι νοικοκυραίοι, ζεστοί, ανοιχτόκαρδοι και φιλόξενοι, οι Λέριοι
αγαπούσαν πάντα τον τόπο τους και ό,τι τους έδενε μαζί του. Σαν νησιώτες, ήταν
πάντα δεινοί ναυτικοί και ψαράδες, οι περισσότεροι. Λίγοι είναι οι αγρότες, μια
και το νησί είναι μικρό και τα καλλιεργήσιμα εδάφη λιγοστά.
Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν και άξιοι τεχνίτες, μάστορες στο να φτιάχνουν
πλεούμενα, αλλά και στο χτίσιμο των σπιτιών τους. Σήμερα στο νησί υπάρχουν δεκάδες
διάσπαρτοι παραδοσιακοί οικισμοί. Με “κατοικίες”, χαμηλοτάβανα σπιτάκια,
με πολλές “τράβες”, μικρά παράθυρα, κατάλευκους τοίχους και μπλε “μαντώματα”,
που κατά το παρελθόν φάνταζαν μυστικά, σαν την ελληνική σημαία, ενάντια στους
τότε κατακτητές. Κάτι που μαρτυρά το έντονο ταμπεραμέντο των ανθρώπων που δε σηκώνουν
εύκολα ζυγό επάνω τους. Που δεν ξεχνούν. Ανθρώπους με πνεύμα αδούλωτο.
Οι σημερινοί Λέριοι αγαπούν και καλλιεργούν την παράδοση και την πνευματική
κίνηση. Στον αναπαλαιωμένο Πύργο Μπελένη στεγάζεται σήμερα το Λαογραφικό
και Ιστορικό Μουσείο της Λέρου, με σπάνια εκθέματα. Στο Αρχαιολογικό
Μουσείο της εκτίθενται αξιόλογα ευρήματα, επιγραφές, επιτύμβιες στήλες, νομίσματα,
ψηφιδωτά και αγγεία. Στις πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται
κάθε καλοκαίρι (15 Ιουλίου - 30 Αυγούστου) από το Δήμο
σε στενή συνεργασία με τοπικούς συλλόγους, περιλαμβάνονται αξιόλογες συναυλίες,
θεατρικές παραστάσεις, ναυταθλητικοί αγώνες, εκθέσεις ζωγραφικής και διαλέξεις.
Τόπος φιλόξενος η Λέρος, έτοιμη να καλωσορίσει καινούριους κόσμους,
νέες τάσεις, παραμένοντας αυθεντική και ανθρώπινη. Και οι σημερινοί Λέριοι, χωρίς
να προδίδουν τα έθιμα και την παράδοσή τους, έχουν κατορθώσει να συνδυάσουν και
τα θετικά στοιχεία της σύγχρονης ζωής. Έτσι στη Λέρο συναντάς απ’τη μια
τους ψαράδες να ξεψαρίζουν τα δίχτυα τους στην προκυμαία κι από την άλλη πιο πέρα
βλέπεις ένα τζετ σκι να σχίζει τη θάλασσα. Βρίσκεσαι μπροστά σε σύγχρονες τουριστικές
μονάδες που προσφέρουν όλες τις ανέσεις απόλυτα εναρμονισμένες στο φυσικό περιβάλλον
του νησιού.
Το κείμενο παρατίθεται το Νοέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Λέρου.
ΣΥΡΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Στη Σύρο ζουν περίπου 25.000 κάτοικοι (21.547 στην απογραφή του 1991),
οι περισσότεροι στην πρωτεύουσα του Νομού Κυκλάδων, την αρχοντική Ερμούπολη, η
οποία αποτελούσε σπουδαίο λιμάνι και το πρώτο βιομηχανικό κέντρο της νεότερης
Ελλάδας.
Τα νεοκλασικά κτήρια της "πόλης του Ερμή" καθρεφτίζονται στα νερά
του λιμανιού και απλώνονται αμφιθεατρικά μέχρι το λόφο της Ανάστασης. Ακριβώς
απέναντι υψώνεται ο λόφος της
Άνω Σύρου με τη Μεσαιωνική πολιτεία να στριμώχνεται στην πλαγιά του και τον
Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου στην κορυφή του. Αυτή η υπέροχη θέα είναι
η πρώτη εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης φτάνοντας στο λιμάνι του νησιού. Τα
μεγαλόπρεπα νεοκλασικά κτίρια μαρτυρούν το μεγαλείο και την ανάπτυξη που γνώρισε
η πόλη αυτή έως τις αρχές του αιώνα μας. Σήμερα μπορεί να μην έχει την αίγλη του
παρελθόντος, μα παραμένει μια ζωντανή πόλη χειμώνα και καλοκαίρι.
Οι υπόλοιποι κάτοικοι ζουν στην Άνω Σύρο, έναν παραδοσιακό μεσαιωνικό
οικισμό χτισμένο πάνω στο λόφο, και στα χωριά που υπάρχουν κυρίως στο νότιο τμήμα
του νησιού, τα περισσότερα από τα οποία είναι παραθαλάσσια. Στο βόρειο τμήμα,
που είναι σχετικά ανεκμετάλλευτο, υπάρχουν λίγοι γραφικοί οικισμοί. Από εκεί η
πρόσβαση στη θάλασσα είναι δύσκολη και γι΄ αυτό οι παραλίες είναι σχεδόν παρθένες.
Μοναδικό φαινόμενο που παρατηρείται στη Σύρο είναι η αρμονική συμβίωση Καθολικών
και Ορθοδόξων Χριστιανών. Γίνονται πολλοί μεικτοί γάμοι και οι Συριανοί έχουν
μάθει να συμβιώνουν υποδειγματικά. Οι Συριανοί είναι άνθρωποι ευχάριστοι, φιλόξενοι
και ευγενικοί. Στις φλέβες τους κυλά η αρχοντιά και η ευρωπαϊκή κουλτούρα της
αστικής τάξης του τέλους του περασμένου αιώνα μαζί με το ρεμπέτικο αίμα καθώς
ο καθαρός αιγαιοπελαγίτικος αέρας ανακατεύεται με τον ευρωπαϊκό αέρα που αποπνέουν
τα αριστουργήματα του Τσίλερ και τα άλλα νεοκλασικά της Ερμούπολης. Η κοινωνική
και πολιτιστική ζωή είναι πραγματικά πρωτόγνωρη για επαρχιακή πόλη. Πολλές θεατρικές
παραστάσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, συνέδρια κλπ. το καλοκαίρι αλλά
και το χειμώνα ξεπερνούν τα όρια του νησιού και μαρτυρούν το πολιτιστικό επίπεδο
αυτού του τόπου και των ανθρώπων που τον κατοικούν.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΤΗΝΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Η Τήνος υπήρξε πρωτοπόρα στον θρησκευτικό - προσκυνηματικό τουρισμό.
Η εύρεση της εικόνας, η ανέγερση του καλλιμάρμαρου ναού που τη στέγασε και η βελτίωση
της θαλάσσιας συγκοινωνίας μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, είχαν πολύπλευρες οικονομικο-κοινωνικές
επιδράσεις στην εξέλιξη του νησιού. Η υπερανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού,
είχε ως συνέπεια την οικιστική και πληθυσμιακή υπερτροφία της πόλης σε βάρος των
χωριών. Εν μέρει όμως περιόρισε τη μετανάστευση και συνέβαλε στην παραμονή των
Τηνιακών αν όχι στα χωριά τους, τουλάχιστον στο νησί. Σε διάστημα 40 ετών (1940
- 1981) πληθυσμός του νησιού μειώθηκε κατά 32%. Η πόλη κατά το 1940 συγκέντρωνε
το 25% των κατοίκων του, ενώ σήμερα ο πληθυσμός της αντιπροσωπεύει το 75% περίπου
του συνολικού.
Ο λαογραφικός και πολιτιστικός πλούτος της Τήνου έχει το ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό να προέρχεται από την ορθόδοξη και καθολική παράδοση, αφού στο
νησί υπήρχε πάντοτε σημαντικός αριθμός κατοίκων δυτικού δόγματος.
Η Τηνιακή διάλεκτος ανήκει βασικά στα βόρεια ελληνικά ιδιώματα και
κύρια χαρακτηριστικά της είναι η αποβολή των φωνηέντων και των διφθόγγων των συλλαβών
των λέξεων, η μετατροπή των συμφώνων (πχ. Γλέπουν αντί βλέπουν), η αποβολή των
άτονων (π.χ. κτλώ αντί κουτουλώ) , η μετατροπή του -ο σε -ου κ.α. Όμως η επίδραση
του δυτικού στοιχείου είναι εμφανής και στα ονόματα των ανθρώπων.
Κοινό γνώρισμα των Τηνίων, ορθόδοξων και καθολικών, είναι η βαθιά
θρησκευτικότητά τους και η ιδιαίτερη αγάπη τους προς την Παναγία.
Οι κάτοικοι της Τήνου ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Σήμερα στα
χωράφια παράγεται βρώμη, κριθάρι, βίκος, καλαμπόκι και τριφύλλι ενώ στους οπωρώνες
αναπτύσσονται λεμονιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές, αχλαδιές, ροδιές, κορομηλιές
κ.α. Υπάρχουν αρκετές χιλιάδες ελαιόδεντρα και συκιές και μερικές εκατοντάδες
στρέμματα αμπέλου παράγουν εξαιρετικό άσπρο και κόκκινο κρασί. Παράγονται ακόμη
φασόλια και άλλα όσπρια, κηπευτικά, εσπεριδοειδή και οπωροφόρα.
Μέχρι τον περασμένο αιώνα ανθούσε η μεταξοσκωληκοτροφία. Η εκτροφή
βοοειδών και κατά δεύτερο λόγο των χοίρων, των πουλερικών και των αιγοπροβάτων
είναι ασχολίες των κτηνοτρόφων της Τήνου. Επίσης οι κάτοικου ασχολούνται με την
εκτροφή περιστεριών, την αλιεία, τη μελισσοκομία, το κυνήγι και με διάφορες βιοτεχνίες.
Τα τελευταία χρόνια όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στρέφεται στον τουριστικό
τομέα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
