Πληροφορίες τοπωνυμίου

Cius

ΚΙΟΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ
  Cius (he Kios or Kios: Eth. Kianos: Kio or Ghio), a city in Bithynia, at the head of a gulf in the Propontis, called the gulf of Cius, or Cianus Sinus. Herodotus calls it Cius of Mysia; and also Xenophon (Hell. i. 4. § 7), from which it appears that Mysia, even in Xenophon's time, extended at least as far east as the head of the gulf of Cius. According to one tradition, Cius was a Milesian colony. (Plin. v. 32.) It was at the foot of Mount Arganthonius, and there was a myth that Hylas, one of the companions of Hercules on the voyage to Colchis, was carried off by the nymphs, when he went to get water here; and also that Cius, another companion of Hercules, on his return from Colchis, stayed here and founded the city, to which he gave his name. (Strab. p. 564.) Pliny mentions a river Hylas and a river Cius here, one of which reminds us of the name of the youth who was stolen by the nymphs, and the other of the mythical founder. The Cius may be the channel by which the lake Ascania discharges its waters into the gulf of Cius; though Pliny speaks of the Ascanium flumen as flowing into the gulf, and we must assume that he gives this name to the channel which connects the lake and the sea. If the river Cius is not identical with this channel, it must be a small stream near Cius. As Ptolemy (v. 1) speaks of the outlets of the Ascanius, it has been conjectured that there may have been two, and that they may be the Hylas and Cius of Pliny; but the plural ekbolai does not necessarily mean more than a single mouth; and Pliny certainly says that the Ascanius flows into the gulf. However, his geography is a constant cause of difficulty. The position of Cius made it the port for the inland parts. Mela calls it the most convenient emporium of Phrygia, which was at no great distance from it.
  Cius was taken by the Persian general Hymees, after the burning of Sardis, B.C. 499. (Herod. v. 122.) Philip V., of Macedonia, the son of Demetrius and the father of Perseus, took Cius, which he gave to Prusias, the son of Zelas. Prusias, who had assisted Philip in ruining Cius, restored it under the name of Prusias (Prousias, Strab. p. 563; Polyb. xvi. 21, &c.). It was sometimes called Prusias eprthalassie, or on the sea, to distinguish it from other towns of the same name (Steph. B. s. v. Prousa; Memnon, ap. Phot. Cod. 224, c. 43), or thalassan. In the text of Memnon (Hoeschel's ed. of Photius) the reading is Cierus; but Memnon, both in this and other passages, has confounded Cius and Cierus. But it is remarked that Cius must either have still existed by the side of the new city, or must have recovered its old name; for Pliny mentions Cius, and also Mela (i. 19), Zosimus (i. 35), and writers of a still later date.
  There are coins of Cius, with the epigraph Kianon, belonging to the Roman imperial period; and there are coins of Prusias with the epigraph, Prousieon ton pros thalassan.

This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks

Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD)
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...

Cius, (Kios)

An ancient city in Bithynia, on a bay of the Propontis called Cianus Sinus, was colonized by the Milesians. It was destroyed by Philip III., king of Macedonia; but was rebuilt by Prusias, king of Bithynia, from whom it was called Prusias.

Perseus: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities (1898)
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Per...

Basilinopolis

ΒΑΣΙΛΙΝΟΥΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ

The Catholic Encyclopedia (1908)
• http://www.newadvent.org/cathen/02329b.htm

Cius

ΚΙΟΣ (Αρχαία πόλη) ΤΟΥΡΚΙΑ

The Catholic Encyclopedia (1908)
• http://www.newadvent.org/cathen/03794a.htm

Κίος

  Η ίδρυση της Κίου ανάγεται στην μυθολογική εποχή και αυτό εξαιτίας της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης και του σπουδαίου ρόλου που έπαιξε κατά την μακραίωνη ιστορία της αρχαίας και νεώτερης Ελλάδας. Ο μύθος της Αργοναυτικής εκστρατείας αναφέρει πως η Αργώ προσάραξε αναγκαστικά στον κόλπο του Κιανού ποταμού, γιατί το κουπί του ήρωα Ηρακλή, που ως είναι γνωστό αποτελούσε και αυτός μέλος του πληρώματος, είχε σπάσει και έπρεπε να βρεθεί κατάλληλος κορμός δέντρου στα απέραντα βαθύσκιωτα δάση της Βιθυνίας, για να λαξευτεί το κουπί του γίγαντα θεού. Στην ομάδα των ανδρών που μαζί με τον Ηρακλή ξεχύθηκαν για την αναζήτηση του κορμού ήταν ο αργοναύτης Πολύφημος και ο πανέμορφος νέος και πολύ αγαπητός σύντροφος του ήρωα θεού, ο ΄Υλας, που με χάλκινη στάμνα πήγε να φέρει νερό από την πηγή σε κάποια στιγμή, μετά την κοπιαστική μέρα. Στην πηγή όμως βρίσκονταν οι νεράιδες και μια από αυτές η Κύπρις μόλις είδε τον γλυκό ΄Υλα, γοητεύθηκε, τον άρπαξε από τον λαιμό, τον φίλησε γλυκά και σφιχτά αγκαλιασμένοι χάθηκαν στο δάσος, μαγεμένοι για πάντα. Μάταια ο δυστυχής από τον χαμό του φίλου του Ηρακλής αναζητούσε νύχτες και ημέρες τον μοναδικό του φίλο. Το καθήκον όμως τον καλούσε να συνεχίσει την εκστρατεία, γιαυτό και άφησε πιστούς συντρόφους στην συνεχή αναζήτηση, με σκοπό να τους παραλάβουν όλους μαζί στην επιστροφή. Μεταξύ των αργοναυτών που παρέμειναν ήταν και κάποιος με το όνομα Κίος, αυτός που ίδρυσε την πόλη, γιατί η επιστροφή των αργοναυτών δεν έγινε από την Προποντίδα και έτσι οι ξεχασμένοι σύντροφοι αποτέλεσαν και τους πρώτους κατοίκους της Κίου.Η εξιστόρηση αυτή έγινε από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο στα "Αργοναυτικά "του (295 π.Χ.).
   Σύμφωνα με άλλο μύθο η πόλη ιδρύθηκε από τον Ηρακλή και τον αργοναύτη Πολύφημο, που της έδωσε και τ΄όνομα του παρακείμενου ποταμού Κίου. Ο Ανδρόνικος ο Ρόδιος (1ος αιων π.Χ.) σχολιάζοντας το έργο του Αριστοτέλη "ΚΙΑΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ" που έγραψε ειδικά για την Κίο, που δυστυχώς δεν σώθηκε, αναφέρεται στην ίδρυση της πόλης, αποδίδοντας την στους Μιλήσιους, που κατά την περίοδο της μεγάλης ακμής των 700-500 π.Χ. έκτισαν στον Βόσπορο πολλές αποικίες όπως Πρίαπος, Αρτάκη, Κολωναί, Κύζικος, Μιλητόπολις,΄Αβυδος, Προκόννησος, Αστακός, Καλχηδών. ΄Ετσι θεωρείται πιθανή χρονολογία ίδρυσης της το έτος 625 π.Χ. Κατά τον Στράβωνα τ' όνομα της πόλης οφείλεται στον Κίο, στρατηγό των Μιλησίων. Ακόμη από τον Αριστοτέλη πληροφορούμεθα πως η πόλη από αιώνες πριν κατοικήθηκε από τους Μυσούς και τους Κάρες. Ο Ηρόδοτος (βιβλ Ε΄) αναφέρεται στην ίδρυση της Κίου, αποδίδοντας την στους Αργοναύτες.Τελικά φαίνεται πως η πόλη ιδρύθηκε από τους Αργοναύτες και κατόπιν ενισχύθηκε και ολοκληρώθηκε από τους αποίκους Μιλήσιους.΄Ετσι από την Αργοναυτική εκστρατεία περίπου 1200 π.Χ. μέχρι το 1922 μ.Χ., αριθμούνται συνολικά 3122 χρόνια ελληνικότητας της Κίου.
   Η αναζήτηση του 'Υλα, αποτελεί την πνευματική αναζήτηση του κάθε Κιώτη, του κάθε ΄Ελληνα, να γνωρίσει την Ιστορία του, τις ρίζες του, μέσα στα βάθη των αιώνων. Αυτή η διαρκής αναζήτηση θα τον εφοδιάζει με την υπερηφάνεια, αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία που χρειάζονται για να διατηρήσει την εθνική του υφή και τον χαρακτήρα του ελληνικού πολιτισμού.
   Ανατολικά της σημερινής θέσης ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη, όπου σήμερα σώζονται το αρχαίο νεκροταφείο, η ακρόπολη, τα μακρά τείχη, τα λατομεία κ.ά. όλα πελασγικής αρχιτεκτονικής. Τα μακρά τείχη περιέκλειαν την πόλη και την ακρόπολη μαζί μέχρι την θάλασσα, κατασκευασμένα από άξεστους, ακατέργαστους λίθους τεράστιων διαστάσεων 1,5-2 μέτρων, χωρίς συνδετικό υλικό. Η ακρόπολη ήταν κτισμένη στο ψηλότερο σημείο πάνω σε λόφο, ενώ χαμηλότερα απλωνόταν η πόλη μέχρι την θάλασσα. Η ακρόπολη είχε επιπλέον και τα δικά της τείχη. Υπόγειες στοές ευρύχωρες και αρκετά μακρές, άρχιζαν από την ακρόπολη και κατέλιγαν στην θάλασσα ή σε κύρια αμυντικά σημεία της πόλης. Ακόμη υπόγειες αποθήκες μεγάλης χωριτικότητος υπήρχαν διάσπαρτες για την αποθήκευση τροφίμων απαραίτητων για την αντιμετώπιση των πολιορκιών. Λόγω της θέσης του ο λιμένας αποτελούσε ένα σπουδαιότατο σημείο εμπορίου του τότε γνωστού κόσμου. Ο Στάβων αναφέρει πως το πλούσιο εμπόριο τροφίμων (παστά και καπνιστά ψάρια, κρασί, λάδι, ελιές, μέλι, ξηρά φρούτα) και πρώτων υλών (μαλλί, ξυλεία από τα απέραντα δάση) συνετέλεσε στην ακμή της πόλης. Από το Αργαθώνιο όρος γινόταν εξώρηξη σπουδαιότατου μαρμάρου (γνωστό με το όνομα σομακί,άσπρο-μαύρο). Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως η πόλη συμετείχε στην Ιωνική επανάσταση και στην συμμαχία της Δήλου. Το δημοκρατικό πολίτευμα της ,οι νόμοι,οι θεσμοί, η παιδεία, ο βίος των πολιτών, το φορολογικό σύστημα ήταν λόγοι που προσέλκυσαν τος φιλόσοφο Αριστοτέλη να μελετήσει και να συγγράψει την "Κιανών Πολιτεία" του. Κατά την διάρκεια των δημοκρατικών καθεστώτων υπήρχαν όλα τα είδη αρχών που τόσο ο Πλάτωνας αναφέρει στο έργο του "Πολιτείαι", όσο και ο Αριστοτέλης στο "Πολιτικά" του. Υπήρχε Βουλή και Γερουσία, αξιωματούχοι για κάθε αρμοδιότητα ή δραστηριότητα, όπως πρυτάνεις, ιερείς του ήλιου, ιεροποιοί, νεοποιοί, στεφανοφόροι, εξεταστές,κοσμητεύοντες, φύλαρχοι, γυμνασιάρχες. Απέδιδαν εξαιρετικές τιμές σε κάθε πολίτη που προσέφερε για το καλό της πόλης του. Το φορολογικό σύστημα βασίζονταν στην φορολογία του εισοδήματος. Επέβαλον φόρους στα εισερχόμενα από τους αγρούς προς την πόλη προϊόντα και στα διακινούμενα μέσω του λιμένα αγαθά, εισερχόμενα και εξερχόμενα.

Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Νέας Κίου

• http://www.neakios.gr