Εμφανίζονται 18 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΣΥΡΟΣ Νησί ΚΥΚΛΑΔΕΣ" .
Syros or Syrus (Suros, also Surie, Hom. Od. xv. 403, and Sura, Diog.
Laert. i. 115; Hesych.; Suid.: Eth. Surios: Syra (Sura), and the present inhabitants
call themselves Suriotai or Surianoi, not Surioi), an island in the Aegaean sea,
one of the Cyclades, lying between Rheneia and Cythnus, and 20 miles in circumference,
according to some ancient authorities. (Plin. iv. 12. s. 22.) Syros produces good
wine, but is upon the whole not fertile, and does not deserve the praises bestowed
upon it by Homer (l. c.), who describes it as rich in pastures, cattle, wine,
and wheat. It is usually stated upon the authority of Pliny (xxxiii. 12. s. 56)
that Syros produced: Sil or yellow ochre; but in Sillig's edition of Pliny, Scyros
is substituted for Syros.
Syros had two cities even in the time of Homer (Od. xv. 412), one
on the eastern, and the other on the western side of the island. The one on the
eastern side, which was called Syros (Ptol. iii. 15. § 30), stood on the same
site as the modern capital of the island, which is now one of the most flourishing
cities in Greece, containing 11,000 inhabitants, and the centre of a flourishing
trade. In consequence of the numerous new buildings almost all traces of the ancient
city have disappeared; but there were considerable remains of it when Tournefort
visited the island. At that time the ancient city was abandoned, and the inhabitants
had built a town upon a lofty and steep hill about a mile from the shore: this
town is now called Old Syra, to distinguish it from the modern town, which has
arisen upon the site of the ancient city. The inhabitants of Old Syra, who are
about 6000 in number, are chiefly Catholics, and, being under the protection of
France and the Pope, they took no part in the Greek revolution during its earlier
years. Their neutrality was the chief cause of the modern prosperity of the island,
since numerous merchants settled there in consequence of the disturbed condition
of the other parts of Greece.
There are ruins of the second ancient city on the western coast, at
the harbour of Maria della Grazia. Ross conjectures that its name may have been
Grynche or Gryncheia, since we find the Grunches, who are otherwise unknown, mentioned
three times in the inscriptions containing lists of the tributary allies of Athens.
There was another ancient town in the island, named Eschatia. (Bockh, Inscr. no.
2347, c.) Pherecydes, one of the early Greek philosophers, was a native of Syros.
(Comp. Strab. x. pp. 485, 487; Scylax, p. 22; Steph. B. s. v.; Tournefort, Voyage,
vol. i. p. 245, seq. Engl. tr.; Prokesch, Erinnerungen, vol. i. p. 55, seq.; Ross,
Reisen auf den Griech. Inseln, vol. i. p. 5, seq., vol. ii. p. 24, seq.; Fiedler,
Reise, vol. ii. p. 164, seq.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited September 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
An island in the Cyclades group, cited in the Odyssey (15.414) as the kingdom of the father of Eumaios. It seems to have been colonized by Athens, and appeared in the tribute lists of the Delio-Attic League. Modern Hermoupolis, the port on the E coast, is the site of one of the ancient centers, but almost no trace of it remains. Near Chalandriani in the N of Syros an ancient Cycladian necropolis was discovered in 1895. Recently on an upland near Kastri a settlement from the same period (Ancient Cycladian II) has been found, with partially preserved fortification walls. The greater part of the finds are at the National Museum in Athens. There is also a small museum at Hermoupolis.
M. G. Picozzi, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΧΑΛΑΝΔΡΙΑΝΗ (Οικισμός) ΣΥΡΟΣ
Near Chalandriani in the N of Syros an ancient Cycladian necropolis was discovered in 1895
ΣΥΡΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
A Latin diocese, suffragan of Naxos,
comprising the Island of Syra of the Cyclades
in the Aegean Sea. The island
has an area of about thirty-one square miles. It was first called Syria and also
Syros, and appears to have been inhabited by the Phoenicians. It was the country
of the philosopher Pherecydes, teacher of Pythagoras. It possessed two leading
cities, Syros (now the modern
Hermupolis) and another city on the western coast where stands today Maria della
Grazia.
The island played no role in antiquity nor in the Christian epoch;
it was not even a diocese, at a time when the smallest island possessed its bishop.
Devastated several times during the Middle Ages with the other Cyclades
by the Sicilians, Arabs, Turks, and Venetians, it was definitively conquered by
these last in 1207. They kept it until 1522 when the corsair Barbarossa took possession
of it for the Turks; after 1821 it was annexed to the Hellenic kingdom. The Venetians
established there a Latin bishopric which was subject to the Archbishopric of
Athens until 1525, afterwards
to that of Naxos.
From the occupation of the island by the Turks in the sixteenth century,
the Greeks established there a metropolitan. The island became for the most part
Catholic. Syra took no part in the Greek revolt of 1821; but here the refugees
flocked and founded the town of Hermupolis,
which rapidly became the leading port of Greece.
Since 1870 the ports of Piraeus
and Patras have greatly injured
it from a commercial standpoint.
S. Vailhe, ed.
Transcribed by: Thomas M. Barrett
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
ΑΝΩ ΣΥΡΟΣ (Κωμόπολη) ΣΥΡΟΣ
Η Ανω Σύρος με τα τείχη, τα καντούνια, τις καμάρες διατηρεί σχεδόν ακέραια την μεσαιωνική της μορφή. Τα ανηφορικά δρομάκια της με τα αμέτρητα σκαλοπάτια δίνουν στην πόλη τη γοητεία μιας άλλης εποχής. Στην κορυφή υψώνεται ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου, δίπλα στον οποίο στεγάζεται το Κέντρο Ιστορικών Μελετών. Πιο κάτω ξεχωρίζουν τα δύο μοναστήρια των Ιησουϊτών και των Καπουκίνων, ενώ στο κέντρο της πόλης βρίσκεται το Δημαρχείο με το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Άνω Σύρου και το Μουσείο του δασκάλου της λαϊκής μουσικής - μουσικοσυνθέτη Μάρκου Βαμβακάρη. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, συνήθως, λειτουργούν στην Ανω Σύρο εκθέσεις με λαογραφικό χαρακτήρα.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κυκλάδων
ΒΑΡΗ (Κωμόπολη) ΣΥΡΟΣ
Ο χρόνος τυλίγει και ψιθυρίζει στις αγκαλιές του την αναρρίγηση της
ζωής στη Βάρη, στο νοτιοανατολικότερο άκρο στον Όρμο με τον χαρακτηριστικό πύργο
που δημιουργεί μεσαιωνική ατμόσφαιρα ή στη Φάμπρικα
και λίγο πριν στην Αζόλιμνο και στους Σαντορινιούς
με τα γραφικά καφενεδάκια, τις ταβέρνες και τα ξενοδοχεία.
Οι φωκιότρυπες με το Ασπρονήσι απέναντι, συγκεντρώνουν εκτός από τις
φώκιες, κορμοράνους - εδώ λέγονται καλικατσούδες - γλάρους και μαυροπετρίτες.
Ο κάμπος με τις καλαμιές, τις σύγχρονες καλλιέργειες, τα μαγκανοπήγαδα, τα αγροτόσπιτα
και τις στέρνες, φανερώνουν την αγροτική ζωή. Το Αχλάδι
με τον απάνεμο όρμο και τον κάβο του Αι Γιώργη με τις σκαλισμένες φιγούρες από
χέρια θαλασσοδαρμένων ναυτικών, είναι σήμερα ένα τουριστικό θέρετρο. Ο Μέγας Γιαλός
απλώνεται δίπλα στις ακτές της νότιας πλευράς του νησιού. Η γαλαζοπράσινη θάλασσα,
οι μικροί όρμοι, οι ανεμότρατες, οι βάρκες, τα καράβια που περνούν, σε προδιαθέτουν
για αναχωρήσεις έσω και έξω του νου. Το γυμνό τοπίο με τις Ράσες, τα ξωκλήσια,
τα μονοπάτια και την Αγία Θέκλα, χαρίζουν το άλλο της ζωής φως.
Η επιθυμία για εξερεύνηση είναι έντονη και οι γύρω περιοχές Αμπέλα,
Τρία Λαγγόνια, Χασάνι
προσφέρονται.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Δήμου Ποσειδωνίας
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ (Χωριό) ΣΥΡΟΣ
Η Ποσειδωνία μέσα στους κήπους και στα πεύκα, διατηρεί την αρχοντιά
που δημιούργησε η πρώτη γνήσια Ελληνική αστική τάξη της Ερμούπολης, τον 19ο αιώνα.
Δείγματά της, οι επαύλεις με τον πλούσιο διάκοσμο, ο ορθόδοξος ναός του Αγίου
Ιωάννου με τις προτομές του Γ. Βέλτσου και Θ. Πετροκόκκινου, έργα αντίστοιχα των
Γ. Βιτάλη και Γ. Μπονάνου, η Λέσχη και το παλιότερο ίσως στην Ελλάδα γήπεδο τένις.
Στο λόφο δεσπόζει ο καθολικός ναός του Αγίου Πέτρου από το 1860.
Οι αμμουδιές Φετουρή, Αγκαθωπές,
Κόμητο είναι από τις
πιο κοσμοπολίτικες. Στις Αγκαθωπές σε ασυνήθιστη αφθονία ανθίζουν οι κρίνοι της
θάλασσας, γεγονός που μαρτυρεί το πλούσιο οικοσύστημά της.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Δήμου Ποσειδωνίας
ΣΥΡΟΣ (Νησί) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Διοικητικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο του νομού, η Σύρος, καρδιά των Κυκλάδων, είναι από τα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά. Η Σύρος, ορεινή στο βόρειο τμήμα της, διακρίνεται για την ποικιλία του τοπίου στο εσωτερικό της με την πλούσια εναλλαγή λόφων, κάμπων, αγρών και καλλιεργειών. Οι ακτές της σχηματίζουν μικρούς και μεγάλους όρμους, ακρωτήρια και δυο μεγάλους κόλπους, της Ερμούπολης ανατολικά και του Φοίνικα δυτικά. Το νησί, όπως έδειξαν οι ανασκαφές, ήταν κατοικημένο στα νεολιθικά χρόνια. Οι ανασκαφές στο Καστρί και την Χαλανδριανή έφεραν στο φως προϊστορική ακρόπολη, οικισμό και νεκρόπολη καθώς και ευρήματα του πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού .. Το νησί διαθέτει καλή τουριστική υποδομή και προσφέρεται ιδιαίτερα για διακοπές χάρις στην όμορφη φύση του, τα ενδιαφέροντα μνημεία του και την επάρκεια αγαθών και υπηρεσιών που παρουσιάζει σε σχέση με άλλα πιο απομονωμένα νησιά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κυκλάδων
ΣΥΡΟΣ (Πόλη) ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Η «Αρχόντισσα των Κυκλάδων» η Ερμούπολη, πρωτεύουσα και λιμάνι της Σύρου, είναι και η αδιαφιλονίκητη πρωτεύουσα όλων των Κυκλάδων. Χτισμένη αμφιθεατρικά με νεοκλασικά κτίρια, παλιά αρχοντικά αλλά και κάτασπρα σπίτια που κατεβαίνουν τους γύρω λόφους μέχρι το λιμάνι, αποκτά ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στο κέντρο της, όπου βρίσκεται η πλατεία Μιαούλη με τα γραφικά καφενεδάκια της. Ξεχωρίζουν εδώ το Δημαρχείο, σε σχέδια του Ziller, ο ανδριάντας του ναυάρχου Μιαούλη και το Δημοτικό θέατρο Απόλλων, μικρογραφία της σκάλας του Μιλάνου. Από τις μεγαλόπρεπες εκκλησίες της ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, η Κοίμηση της Θεοτόκου, ο Άγιος Δημήτριος, οι Τρεις Ιεράρχες, ο Άγιος Νικόλαος.
Η Σύρος είναι διάσπαρτη από μεσόγειους και παραθαλάσσιους οικισμούς
στο νότιο και γραφικές αγροικίες στο βόρειο τμήμα της.
Είναι λοφώδες νησί με έδαφος γενικά πετρώδες. Ψηλότερη κορυφή του
είναι ο Πύργος με ύψος 442 μ.
Απότομες πλαγιές και στενές ρεματιές χαρακτηρίζουν το τοπίο κυρίως
στην Πάνω Μεριά (βόρειο μέρος). Οι αναβαθμίδες (πεζούλια), κατασκευές στις πλαγιές
των λόφων, είναι αποτέλεσμα του μόχθου των Συριανών γεωργών, ενδεικτικές της έλλειψης
καλλιεργήσιμης γης. Στο βόρειο τμήμα, που είναι σχετικά ανεκμετάλλευτο, υπάρχουν
λίγοι γραφικοί οικισμοί. Από εκεί η πρόσβαση στη θάλασσα είναι δύσκολη και γι΄
αυτό οι παραλίες είναι σχεδόν παρθένες.
Στο εσωτερικό και ιδιαίτερα στο νότιο μέρος υπάρχουν καλλιεργήσιμες
εκτάσεις με αμπέλια και θερμοκήπια. Η Συριανή γη διαθέτει μεγάλη ποικιλία σπανίων
μεσογειακών φυτών και βοτάνων.
Οι πολυσχιδείς ακτές του νησιού με μήκος 87 χμ. περίπου, σχηματίζουν
πολλούς μικρούς και μεγάλους όρμους με σημαντικότερους αυτούς του Φοίνικα,
του Γαλησσά, του Κινίου
και της Βάρης.
This text is cited Apr 2003 from the University of Patras' XENIOS DIAS website URL below.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
