Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Οικισμός) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Παίρνουμε τον επαρχιακό δρόμο Αργους-Καρυάς και στο 4ο χιλιόμετρο, ύστερα από το παλαιό λατομείο και τη μεγάλη γέφυρα στα Λειβαδιταίϊκα.
  Ασφάλτινος δρόμος οδηγεί στο χωριουδάκι του Αγίου Στεφάνου (με 142 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 33 κατά την απογραφή του 1991). Προχωράμε νοτιοδυτικά και παράλληλα με τον Ξεριά σαν να πορευόμαστε προς τα πίσω μέσα στο χρόνο, καθώς περνάμε άγριες αντικριστές βουνοκορφές σπαρμένες με έρημες πια κατοικίες κτηνοτρόφων.
  Ο Αγιος Στέφανος είναι ένας απομονωμένος συνοικισμός ριζωμένος στα υψώματα του όρους Μεγαβούνι, που φτάνουν σε ύψος από τα 700 ως τα 993 μέτρα. Ανήκε παλαιότερα στην κοινότητα τη Φρέγκαινας, όπως και το Μανδράκι, μικρότερο χωριό στα ΝΔ, που η επικοινωνία μαζί του από τον Αγιο Στέφανο γίνεται συχνά δύσκολη, καθώς ο δρόμος για το Μανδράκι περνάει μέσα από το ποτάμι.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΑΡΙΑ (Οικισμός) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Το Μάζι ή Αρία κοντά στη θέση της αρχαίας Οινόης, είναι ένα όμορφο χωριό χτισμένο στην ανατολική πλευρά του Αρτεμισίου με θέα προς τη χαράδρα της Χούνης και σε αρκετό υψόμετρο, που το κάνει ελκυστικό το καλοκαίρι για τη δροσιά του.
  Οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοί του (107 κατοίκους είχε το 1951 και μόνο 57 με την απογραφή του 1990) ασχολούνται με τις αγροτικές καλλιέργειες, τις ελιές, τη μελισσοκομία και την κτηνοτροφία. Τα παλιά πέτρινα σπίτια του διατηρούν το παραδοσιακό τους χρώμα, αρκετά απ’ αυτά ανακαινίζονται, ενώ προστίθενται και σύγχρονες κατασκευές, που χρησιμεύουν ως παραθεριστικές κατοικίες των ντόπιων, που κατοικούν μόνιμα στο Αργος ή στην Αθήνα και επιστρέφουν εδώ το καλοκαίρι και στις γιορτές. Το χωριό με τα νερά του μέσα στο πράσινο αποτελεί ένα δέλεαρ ακόμα και για τον ξένο, που θα τύχει να το επισκεφτεί ή να περάσει από εδώ.
  Η αρχαία Οινόη ήταν μικρή αργείτικη πόλη, γνωστή μόνο από μια νίκη Αθηναίων και Αργείων κατά των Λακεδαιμονίων γύρω στα 460 π.Χ. (λίγο πριν από τη μάχη της Τανάγρας του 457). Από τα λεγόμενα του Παυσανία προσδιορίζεται με σαφήνεια μόνο η περιοχή, στην οποία πρέπει να την αναζητήσουμε. Βαδίζοντας κανείς από το Αργος προς τα δυτικά, με κατεύθυνση αντίθετη προς το ρεύμα του Ξεριά, συναντούσε την Οινόη, όταν άρχιζε να ανηφορίζει προς τα υψώματα του Αρτεμισίου, κοντά στο σημερινό χωριό Μάζι, όπου έχουν επισημανθεί αρχαία οικοδομικά λείψανα, μεταξύ των οποίων ένας πολυγωνικός τοίχος υπόστυλης αίθουσας.
  Πάνω από την Οινόη στο όρος Αρτεμίσιο και στην κορυφή του υπήρχε ιερό της Αρτεμης. Αλλο αξιοθέατο δεν υπήρχε στο μέρος αυτό.
  Επιστρέφοντας από την άσφαλτο προς τη Χούνη παίρνουμε το δρόμο της Καρυάς και συναντάμε σε δύο χιλιόμετρα τον οικισμό Αγριλίτσα σε πεδινή περιοχή χτισμένο, με την εκκλησία της Ευαγγελίστριας κατάδρομα, πριν από τη Γέφυρα του Ξεριά. Αν περάσουμε τη γέφυρα και συνεχίσουμε, ο δρόμος οδηγεί στην Καρυά. Αν πάρουμε το δρόμο δεξιά, πριν τη γέφυρα, πηγαίνουμε στο Βρούστι.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΓΥΜΝΟ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Στην είσοδο του χωριού ανάμεσα στα αμπέλια και τις ελιές συναντάμε και τις εγκαταστάσεις επώνυμης ποτοποιίας της περιοχής, ενώ ο δρόμος διακλαδίζεται με άλλον, που οδηγεί στη Νεμέα, με την οποία τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι του Γυμνού έχουν συχνές επαφές.
  Το Γυμνό είναι ένα ζωντανό χωριό, ειδικά το καλοκαίρι (737 κατοίκους είχε στην απογραφή του 1951 και 499 με την απογραφή του 1991) αμφιθεατρικά χτισμένο καθώς ανηφορίζουμε τις ανατολικές πλαγιές του Φαρμακά.
  Διατηρεί το ορεινό του χρώμα με τα παλιά πέτρινα σπίτια του, την παραδοσιακή βρύση με το άφθονο νερό στο πάνω άκρο του χωριού δίπλα στο παλιό βυζαντινό εκκλησάκι της Παναγίας, που ήταν και η μητρόπολη του χωριού μέχρι το 1934.
  Ταυτόχρονα όμως είναι και ένα χωριό με πεδινά χαρακτηριστικά με τα ομαλά χτήματά του στους πρόποδες του Φαρμακά, τα σύγχρονα σπίτια που ήρθαν να προστεθούν στα παλιά, την εύκολη επικοινωνία του με το Αργος και τη Νεμέα.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Καπαρελλίου

ΚΑΠΑΡΕΛΛΙ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 71430
  Το Καπαρέλλι, 27 χλμ. από το Αργος, έχει 284 (με 358 κατοίκους στην απογραφή του 1951), κατοίκους και είναι πλαισιωμένο από πλούσια ορεινή βλάστηση ανάμεσα σε δύο γίγαντες, το Λύρκειον και το Αρτεμίσιο, με τις ψηλές κορφές, τα τρεχούμενα νερά, τις καρυδιές και τη μητρόπολή του, τον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, κυκλώνεται από αιώνιες κορφές και αρχαίες μνήμες.
  Απέναντί του προς νότο, το Ξεροβούνι (Μελιδόνι) τρυπάει τον ουρανό με τη μυτερή του κορφή, την Τσούγκα (1289 μ. ύψος). Στη ράχη του το Αρμενόκαστρο με τουρ θρύλους του. Από εκεί έρχεται και το εύγευστο νερό της κοινότητας. Πιο πάνω, δυτικά του χωριού, το "Παλιόκαστρο" και οι Πόρτες. Βόρεια η "Γουρνοσπηλιά".
  Από τις ζωντανές του λαϊκές παραδόσεις λίγες απομένουν ακόμα μαζί με μερικά όμορφα δημοτικά τραγούδια, που τραγουδιούνται σε όλα τα ορεινά με ντόπια λαϊκά όργανα, καραμούτζα, πίπιζα, τύμπανο και νταούλι.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Καρυάς

ΚΑΡΥΑ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 75223
  Ανετος δρόμος 8 χλμ. με λίγες στροφές οδηγεί στον όμορφο χωριό της Καρυάς, το μεγαλύτερο και πιο συγκροτημένο ακόμα και σήμερα οικισμό της περιοχής (με 402 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 303 κατά την απογραφή του 1991), και ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά της Αργολίδας.
  Αγαπημένο καταφύγιο των ανθρώπων του κάμπου του Αργους, όταν θέλουν ν’ απολαύσουν το χιονισμένο τοπίο και να παίξουν χιονοπόλεμο το χειμώνα, μια ορεινή ανάσα 20 μόνο χλμ από το Αργος, η Καρυά δικαιώνει την προσμονή το επισκέπτη της μόλις προβάλλει πανοραμική εμπρός του.
  Σαν σκηνογραφημένη σύνθεση ανάμεσα σ’ όλη τη μεγαλόπρεπη διαδοχή των ορεινών όγκων, με το Αρτεμίσιο (1771 μ. ύψος ) πίσω της και το Ξεροβούνι (1256 μ. ύψος) δεξιά της, αναπτύσσεται αμφιθεατρικά από τα ψηλά στα χαμηλότερα σαν ένα μεγάλο κοπάδι που κατηφορίζει για το χειμαδιό του.
  Το χωριό της Καρυάς αρχικά χτίστηκε στην κορυφή του Προφήτη Ηλία (Μαλεβό) σκαλωμένο ψηλά από το φόβο των καιρών της σκλαβιάς, όπου υπάρχουν ακόμη ερείπια του Αη Δημήτρη και ίχνη οικισμού. Έπειτα, όταν ημέρεψαν τα χρόνια, κατηφόρισαν και οι άνθρωποι, για να γλιτώσουν από τα αγρίμια και το κρύο. Και από την Ελληνική Επανάσταση και ύστερα στέριωσαν στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό. Το 1829 η Καρυά απόκτησε και σχολείο αλληλοδιδακτικό.
  Χωριό που έζησε τον τρόμο του Ιμπραήμ - πέρασε από εκεί κι έκαψε κάμποσα σπίτια - αλλά και την έξαρση του Εικοσιένα. Δικό του γέννημα το πρωτοπαλλήκαρο του Κολοκοτρώνη, ο Γιαννάκος Νταγρές, όπως και οι Παναγιώτης, Σωτήρης και Κωνσταντίνος Νταγρές με σημαντική προσφορά στον απελευθερωτικό αγώνα. Η φήμη της παλληκαριάς και της σκληρής τους γνώμης σώθηκε σε πολλά δημοτικά τραγούδια.
  Το μεγαλοχώρι της Καρυάς είχε κάποτε 1.299 κατοίκους. Κτηνοτροφία, αμπέλια, χωράφια και ελιές οι ασχολίες τους. Μ’ όλο τον εκσυγχρονισμό του και τα ανακαινισμένα σπίτια του διατηρεί και σήμερα στις γραφικές παλιές γειτονιές τα πανέμορφα πέτρινα σπίτια με τα χαγιάτια και τις αυλόπορτες. Ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η μητρόπολη της Καρυάς, προσελκύει ακόμα και σήμερα στις 29 Αυγούστου πολύ πανηγυριώτικό κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, καθώς τα παλαιά σπίτια ένα-ένα ανακαινίζονται από ντόπιους, που επιστρέφουν στα πάτρια, και από ξένους που τ’ αγοράζουν το χωριό αποκτάει όψη σύγχρονου θέρετρου με τα μαγαζιά του και την όμορφη πλατεία στο κέντρο του, που διαμορφώθηκε πρόσφατα με πελεκητές πέτρες.
  Στον παραδοσιακό φούρνο της, που λειτουργεί στο χωριό τα τελευταία χρόνια και τροφοδοτεί ολόκληρη την περιοχή με ψωμί, μπορεί κανείς να προμηθευτεί νοστιμότατο χωριάτικο ψωμί και βουτήματα με εξαιρετικές γεύσεις, τώρα που οι νοικοκυρές δε ζυμώνουν πια και οι φούρνοι στις αυλές των σπιτιών δεν καπνίζουν.
  Στο κέντρο του χωριού το παλιό πετρόχτιστο κτίριο του δημοτικού σχολείου περιμένει ακόμα κάθε πρωί τους λιγοστούς μαθητές του, που επιμένουν να φοιτούν εκεί για να μη χάσει η Καρυά τη ζωή της. Τα καλοκαίρια και τις αργίες στο προαύλιό του μαζεύονται πολύ περισσότερα παιδιά ντόπιων και ξένων παραθεριστών, για ν’ απολαύσουν το παιχνίδι τους με μια απλή μπάλα, όπως τον παλιό καιρό, και να δροσιστούν με το γάργαρο νερό, που τρέχει από την πέτρινη βρύση στην άκρη της αυλής.
  Αν περπατήσει κανείς λίγα μέτρα προς την πάνω άκρη του χωριού, θα βρει ανάμεσα στα πλατάνια τα ερείπια των παλιών νερόμυλων της Καρυάς. Κάποτε δούλευαν μέρα-νύχτα με τα νερά, που έφταναν ως εκεί από τις φυσικές πηγές του Αρτεμισίου και εξυπηρετούσαν ολόκληρη την περιοχή. Οι εγκαταλειμμένες μυλόπετρες μέσα στα χαλάσματα μαρτυρούν ακόμα τα παλιά μεγαλεία τους.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Κεφαλοβρύσου

ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 71388
  Στα 4χλμ μετά το Δούκα συναντάμε το Κεφαλόβρυσο (γνωστό και ως Πάνω Μπέλεσι) (με 195 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 189 κατά την απογραφή του 1991). Στις υπώρειες του Λύρκειου όρους, μέσα στο πράσινο και στα δροσερά νερά, ένα από τα ομορφότερα και πιο εντυπωσιακά ορεινά χωριά της Αργολίδας, που κατοικείται σήμερα από 60 περίπου οικογένειες, οι περισσότερες με δύο γεροντάκια μόνο μέλη τους, και απέχει μόλις 36χιλιόμετρα από το Αργος.
  Το όνομά του το χρωστάει στην περίφημη πηγή του, δίπλα στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, με το άφθονο νερό της, που κυλάει πάντοτε ανάμεσα στο χωριό και στους εγκαταλελειμμένους πια κήπους. Λένε ότι τα νερά της ξεκινάνε από υπόγειες λίμνες και σπήλαια με σταλακτίτες, χθόνια μυστήρια, και ορμητικά ξεχύνονται με τέτοια δύναμη, που χαλάει από καιρό σε καιρό τη μεγάλη πλατεία του χωριού.
  Έτσι όπως αναπάντεχα ξεπροβάλει το χωριό ισορροπημένο μέσα στις περήφανες πανύψηλες κορφές - Φραγκοκούκουρα 1648μ, Μαυροβούνι 1260μ - κορφές του Λύρκειου όρους, ριζωμένο μέσα στην πλούσια βλάστηση με πυκνές καρυδιές, λεύκες, λίγα οπωροφόρα και πολλά πλατάνια, που το αγκαλιάζουν από παντού, συναρπάζει τον επισκέπτη του.
  Κοσμογονικό γεγονός ο γάμος παλαιότερα στο Πάνω Μπέλεσι, τον γιόρταζαν με ιδιαίτερη ζωντάνια ακολουθώντας τα γνήσια λαϊκά έθιμα της περιοχής. Οι συμπεθέροι, χωρατατζήδες και εύθυμοι, και οι φίλοι του γαμπρού πήγαιναν στο συμπεθεριό της νύφης, που τους υποδεχόταν με μια πίττα, μια “τσιότρα” και ποτήρια για τα κεράσματα. Έφθαναν ύστερα κρατώντας το “Φλάμπουρο”, ένα καλάμι με ρόδι και δυο μαντήλια στολισμένο, ντυμένοι φουστανελάδες. Η προίκα φορτωνόταν στ’ άλογα: Ο γιούκος, τα σαϊσματα, οι μπατανίες, τα χιράμια, τα γιουρντιά (μάλλινα πανωφόρια), τα ράσα (καπότες), τα ζουνάρια. Βδομάδα ολόκληρη κρατούσε το γλέντι.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Λυρκείας

ΛΥΡΚΕΙΑ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Το πεδινό τοπίο έχει μετασχηματισθεί πια σε ορεινό. Το αργιλώδες χώμα του κάμπου λίγο-λίγο αλλάζει σε κοκκινωπά πετρόχτιστα, κατάλληλα για αμπέλια, ελιές, και τα περίφημα καπνά, που καλλιεργούνται εδώ στην πεδιάδα της Λυρκείας.
  Η Λυρκεία (με 837 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 613 κατά την απογραφή του 1991), άλλοτε Κάτω Μπέλεσι και πρωτεύουσα σήμερα του δήμου Λυρκείας, έχει πάρει το όνομά της από την προϊστορική πολιτεία Λύρκεια ή Λυγκεία. Τα λείψανα της πόλης αυτής και μέρος από τα τείχη της υπάρχουν κοντά στο σημερινό χωριό ΒΑ πάνω σ’ ένα λόφο, που λέγεται κι αυτός Παλιοκαστράκι και θα τον περάσουμε, όταν πάρουμε τη διακλάδωση που οδηγεί στο Κεφαλόβρυσο.
  Το χωριό της Λυρκίας είναι χτισμένο ανηφορικά, έχει 779 κατοίκους, και είναι ένα από τα πιο αξιόλογα και φιλόπονα χωριά της Αργολίδας. Οι κάτοικοί του, οι Μπελεσιώτες, αξιοποιούσαν πάντοτε τα αποδοτικά τους χώματα με τη γεωργία, τις ελιές και τα καπνά και ανέκαθεν έστρεφαν τα παιδιά τους προς τα γράμματα, για να ξεφύγουν από τις δύσκολες συνθήκες ζωής.
  Περνώντας τη Λυρκεία θα πάρουμε τη διακλάδωση για το χωριό Δούκα Βρύση και θα συναντήσουμε παίρνοντας τις στροφές του δρόμου από κοντά τα τείχη της ακρόπολης της προϊστορικής Λυγκείας μέσα στην άγρια βλάστηση. Σ’ αυτή τη θέση επιζεί ο θρύλος της Υπερμήστρας, της μοναδικής από τις 50 θυγατέρες του Δαναού, που παράκουσε την πατρική διαταγή να σκοτώσει τον πρωτοξάδελφό της και άντρα της την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Από εδώ ασφαλής ο Λυγκέας, ο άντρας της, άναψε το δαυλό να την καθησυχάσει πως είναι σώος κι εκείνη με τον ίδιο τρόπο του απάντησε από τη "Λάρισα", το κάστρο του Αργους. Ο Παυσανίας, που βρήκε τη Λύρκεια, μας πληροφορεί πως η Λύρκεια, γνωστή από τα προϊστορικά χρόνια, που πήρε το όνομά της από το Λύρκο που την έχτισε, ήταν έρημη τα χρόνια της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία, γι’ αυτό και δεν την αναφέρει ο Όμηρος.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΜΕΡΚΟΥΡΙ (Οικισμός) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Η δυτική διακλάδωση οδηγεί μετά από πέντε χιλιόμετρα στο χωριό Μερκούρι (με 96 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 91 κατά την απογραφή του 1991).
  Ένα μικρό συνοικισμό 30 περίπου σπιτιών χωρίς ιδιαίτερο ορεινό χαρακτήρα. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με ελιές, κηπευτικά και κτηνοτροφία. Εκκλησιά του είναι ο Αγιος Νικόλαος και κοντά του βρέθηκαν ερείπια αρχαίου ιερού της Αρτέμιδος και λουτρά των ελληνιστικών χρόνων.
  Ο φυσικός χώρος που το περιβάλλει είναι μαγευτικός και μεγαλειώδης, καθώς σμίγουν στη δύση του το Αρτεμίσιο με τον Κτενιά, κι υψώνεται βορινά του η ράχη Μπεκίτσα. Ένας στενός δρόμος οδηγεί μέσα από μεγαλόπρεπη διαδρομή στον τελευταίο οικισμό της περιοχής, το Ταυλάρι, λίγα χιλιόμετρα μετά το Μερκούρι.
  Η διαδρομή αυτή μέσα από τον Ξεριά, το Χάραδρο των αρχαίων, οδηγούσε από Αργος προς τη Μαντίνεια κάτω από το Αρτεμίσιο και μέσα από το Τουρνίκι από το δρόμο της "Κλίμακος". Σ’ αυτή τη διαδρομή υπήρχε και η αρχαία Οινόη, κοντά στο χωριό Αρία-Μάζι.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Νεοχωρίου

ΝΕΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Χωριό χτισμένο σε ύψος 580 μέτρα, 35χλμ από το Αργος. Μικρό φτωχό χωριό, όπου ακόμα φαίνεται η αγωνία των κατοίκων του να καλλιεργήσουν ψηλά στις πλευρές του Λύρκειου τα πετροχώραφά τους με τις πεζούλες και τα φτωχικά χώματα. Τώρα τελευταία αρχίζει να βλέπει κι αυτό καλύτερες μέρες. Οι άνθρωποί του χτίζουν νέα σπίτια.
  Οσοι έχουν απομείνει εδώ ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τις ελιές και τις μικροκαλλιέργειες. Πάνω από το χωριό ΒΔ στο πέρασμα “Πόρτες” - η οδός του Πρίνου - η “μαρμαρένια σούδα”, μια θύρα λοξευτή και ροδιές από τα κάρα φαίνονται ακόμη. Διάφοροι φόβοι για στοιχειά, φαντάσματα κι αερικά είναι δεμένοι με τις “Πόρτες” κι ένας πανύψηλος επικίνδυνος φουστανελοφόρος ακόμη τριγυρίζει εκεί. Στη “Νεραϊδόστρατα” πάνω στο Αρτεμίσιο από καιρό σε καιρό ακούγονται, όπως λένε οι παλιοί Νεοχωρίτες, άσματα, ταμπούρλα και τουφεκίδι πάνω από τα σπίτια του χωριού, κάπου στ’ ανοιχτά στέρνα των βουνών.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Στέρνας

ΣΤΕΡΝΑ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 71455
  Χτισμένη κατάδρομα 6 χλμ. μετά το Χάνι του Παπαδόπουλου.
  Η Στέρνα (με 211 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 165 κατά την απογραφή του 1991), χωριό-πέρασμα πάνω στον ξερό το καλοκαίρι Ίναχο - 17 χιλιόμετρα συνολικά από το Αργος, υδρευόταν κάποτε από την πηγή Τσιρίστρα (8 χλμ. απόσταση ) απ' όπου έπαιρνε νερό και το Αργος. Ίχνη του παλαιού υδραγωγείου και κάποιου υδρόμυλου υπήρχαν λίγο έξω από το χωριό. Υπάρχει ακόμη μεγάλη χτιστή δεξαμενή-στέρνα παλιά των ρωμαϊκών ίσως χρόνων. Σ’ αυτήν και το χωριό χρωστάει τ’ όνομά του, καθώς και σε άλλες τεχνητές στέρνες, που έγιναν για να εξυπηρετήσουν τη στερημένη από νερό και πηγές περιοχή του.
  Χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα το χωριό αυτό, αφού θεωρείται πια πεδινό και είναι πιο γνωστό από τον ομώνυμο κόμβο της νέας εθνικής οδού Κορίνθου-Τρίπολης, που οδηγεί στο Πανόραμα και στο Αργος. Αμέσως μετά τη Στέρνα επαρχιακή οδός διακλαδίζεται βορινά για το χωριό Γυμνό και τις κατασκηνώσεις του όρους Φαρμακά.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΦΑΡΜΑΚΑΣ (Βουνό) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Ενα μεγαλόπρεπο βουνό κατάφυτο με έλατα από ένα ύψος και μετά, που χρωστάει το όνομά του στα πολλά θεραπευτικά βότανα (φάρμακα) που φυτρώνουν στις πλαγιές του και τα μάζευαν με επιμέλεια οι παλαιότεροι, για να τα χρησιμοποιήσουν όπως ήξεραν για κάθε ασθένεια.
  Μετά τα πρώτα χιλιόμετρα άσφαλτο συνεχίζουμε σ’ έναν ανηφορικό χωματόδρομο 10 χιλιομέτρων με στροφές και σκόνη, αλλά και με καταπληκτική θέα προς τη Νεμέα και τον κάμπο της, κατάλληλο και για το “ράλλυ Ακρόπολις”, μέχρι να φτάσουμε στο διάσελο, όπου αρχίζει το ελατοδάσος, μέσα στο οποίο θα ανακαλύψουμε τις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων του δήμου Αργους.
  Στο Φαρμακά υπάρχει και η μονή της Παναγίας με το καθολικό της χτισμένο σε σπηλιά από το 1246, όπως θέλει η παράδοση. Η εικόνα της Παναγίας αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά από τους ντόπιους, οι οποίοι στη διάρκεια της τουρκοκρατίας και σε κάθε δύσκολο καιρό χρησιμοποιούσαν τη μονή για ασφαλές καταφύγιο.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

Δημοτικό Διαμέρισμα Φρεγκαίνης

ΦΡΕΓΚΑΙΝΗ (Χωριό) ΛΥΡΚΕΙΑ
Τηλέφωνο: +30 27510 75295
  Φρέγκαινα, χωριό που ριζώθηκε εκεί κάποτε από τους Τουρνικιώτες για χειμαδιό τους, έχει σήμερα 104 κατοίκους (με 116 κατοίκους στην απογραφή του 1951).
  Οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι, που έχουν επικοινωνία πιο πολύ με το Αργος παρά με την Καρυά. Κρατάει ακόμη κάτι από το παλιό του χρώμα με τα πέτρινα σπίτια της συμπληρωμένα με σύγχρονες μοντέρνες κατοικίες, που πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο. Το ομορφότερο χαρακτηριστικό της είναι η εκκλησία της, οι Αγιοι Απόστολοι, στο ξάγναντο των χωραφιών της. Η Φρέγκαινα απέχει 16 χλμ. από το Αργος.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.

ΧΟΥΝΗ (Οικισμός) ΛΥΡΚΕΙΑ
  Αν συνεχίσουμε παράλληλα με τον Ξεριά από τη δεξιά του όχθη το δρόμο προς την Καρυά.
  Αφήνουμε προς το νότο το Μεγαβούνι με τις κορφές του - Γουλά, Κούκου Φωλιά, Ντελή Δήμα - και πάνω στο δρόμο μας περνάμε το συνοικισμό της Χούνης (με 399 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 166 κατά την απογραφή του 1991), και τα Σπαναίικα (με 93 κατά την απογραφή του 1991), που ζωντανεύουν διαδοχικά τη διαδρομή μας με τα ευχάριστα πρόσωπα των σπιτιών τους, παλιών και σύγχρονων, που είναι κατάδρομα διασκορπισμένα και από τις δυο πλευρές του δρόμου. Τα τελευταία χρόνια η περιοχή αυτή αναπτύχθηκε θεαματικά με τα θαυμάσια περιβόλια αυτή αναπτύχθηκε θεαματικά με τα θαυμάσια περιβόλια με βερυκοκιές και πορτοκαλιές, που καλλιεργήθηκαν στα εύφορα χώματά της προστατευμένα από την παγωνιά του χειμώνα μέσα στη χαράδρα της Χούνης.
  Στο 13ο περίπου χιλιόμετρο η διακλάδωση του επαρχιακού δρόμου διχάζεται: νότια για τη Φρέγκαινα, δυτικά για το Μερκούρι και το Ταυλάρι, ευθεία για την Καρυά και πιο πάνω δεξιά, στην Αγριλίτσα, για το Βρούστι.
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Αργολίδας.