Εμφανίζονται 15 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα για το τοπωνύμιο: "ΜΥΣΤΡΑΣ Βυζαντινός οικισμός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ".
Τηλέφωνο: +30 27310 83377, 23315
Φαξ: +30 27310 83377
Στην κορυφή ενός λόφου-μικρογραφία του Ταΰγετου υψώνεται η βυζαντινή καστροπολιτεία του Μυστρά πάνω από την καταπράσινη κοιλάδα του Ευρώτα. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζεται ο Μυστράς μετά την Δ΄ Σταυροφορία του 1204, όταν οι σταυροφόροι κατακτητές του Βυζαντίου ιδρύουν τη Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης (1204-1261) και άλλα κρατίδια επί ελληνικού εδάφους. Έτσι η Πελοπόννησος καταλαμβάνεται από Φράγκους ιππότες και γίνεται το Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο νέος ηγεμόνας της, ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, θα οχυρώσει το Μυστρά και θα χτίσει το κάστρο του στην κορυφή του λόφου, προκειμένου να εξασφαλίσει τον έλεγχο της εύφορης Λακεδαίμονας. Στα 1259, όμως, ο Βιλλεαρδουίνος πέφτει αιχμάλωτος στα χέρια του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου και τα κάστρα της Πελοποννήσου θα γίνουν τα λάφυρα για να εξαγοράσει την ελευθερία του. Από εδώ και πέρα αρχίζει η ιστορία του Μυστρά ως τελευταίο προπύργιο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Μετά την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη, ο Μυστράς ήταν το σημαντικότερο διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο της αυτοκρατορίας. Η άνθηση των τεχνών και ιδιαίτερα τα επιτεύγματα της ζωγραφικής, σε συνδυασμό με την αναβίωση των κλασικών γραμμάτων και της αρχαίας φιλοσοφίας, δημιούργησαν το πολιτιστικό φαινόμενο του Μυστρά, που οι νεότεροι μελετητές ονόμασαν Παλαιολόγεια Αναγέννηση.
The first edifice to be raised at Mystra was the Villehardouin castle
on the summit of the cone-shaped hill. The outer wall begins to descend from the
north, follows the side of the hill until it reaches the foot, then turns right,
passing behind the Marmara restaurant, in the direction of the Peribleptos. At
frequent intervals the wall is fortified with high square towers.
The second line of defense, which begins at the Nauplia Gate, may
be discerned on the lofty ground where the Palace is situated. Following the contours
of the hill in an eastward direction, it then continues south as far as the Monastery
of the Pantanassa, after which it continues to descend as far as the level of
the Peribleptos. At this point, it turns west and, still following the contours
of the hill, climbs up to the level of the castle.
The hill on which Mystra is built was thus defended by two strongly
fortified walls, dominated by an impregnable castle. Within the lower and larger
enceinte, i.e. the lower city, dwelt the urban classes. Higher up, in the Upper
City, was situated the aristocratic quarter, with its palaces, mansions and government
offices.
Only two gateways led to the Upper City; the Monembassia Gate, with
towers, gun embrasures and an iron doorway; and the Nauplia Gate similarly fortified.
The whole fortification system is crowned by the Castle, which served
as an observation post in peace, as a last refuge in times of siege.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
Ο Μυστράς, η νεκρή σήμερα πολιτεία, υψώνει τα ερείπια του στη δυτική
πλευρά του Ταΰγετου επάνω
από την κοιλάδα και την πόλη της Σπάρτης.
Ο Μυστράς είναι κτισμένος στα χείλη χαράδρας του Παρορίου,
σε μια εκθαμβωτικής ομορφιάς τοποθεσία. Αριστο δείγμα βυζαντινής πόλης του 14ου
και 15ου αιώνα, ιδρύθηκε το 1249 από τους Φράγκους, σύντομα όμως περιήλθε στην
βυζαντινή κυριαρχία και άρχισε να αναπτύσσεται σταδιακά με αποτέλεσμα να μετατραπεί
σε μια ακμάζουσα πόλη 20.000 κατοίκων. Το 1348 έγινε έδρα του Δεσποτάτου του Μορέως.
Ήταν ένα από τα τελευταία σημαντικά πνευματικά κέντρα του Βυζαντίου, καθώς αποτελούσε
πόλο έλξης λόγιων και καλλιτεχνών από την Κωνσταντινούπολη
και την Ευρώπη. Τα ερείπια του Μυστρά χωρίζονται σε τρία τμήματα: 1) στο Κάστρο,
το κυρίως οχύρωμα στην κορυφή του λόφου, 2) στην Ανω Πόλη, με τα σπίτια και τα
στενοσόκακα γύρω από το ανάκτορο του δεσπότη, που περικλείονταν από επάλξεις και
3) στην Κάτω Πόλη, με τα σπίτια και τα μοναστήρια, που την προστάτευε τρίτο τείχος.
Τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά σύνολα του Μυστρά είναι:
•Η Μητρόπολη, η οποία αποτελεί και την παλαιότερη εκκλησία του Μυστρά,
είναι αφιερωμένη στον Αγ. Δημήτριο και βρίσκεται κοντά στην πύλη της Κάτω Πόλης.
Οι τοιχογραφίες του ναού ανήκουν σε τρεις διαφορετικές σχολές αγιογράφων και απεκαλύφθησαν
μόλις το 1896 από τον Γ. Μιλλέ, γιατί οι μεταγενέστεροι είχαν ασβεστώσει τους
τοίχους. Επίσης, υπάρχει σκαλιστός θρόνος με σκαλίσματα μπαρόκ, που μάλλον κατασκευάστηκε
κατά την ενετοκρατία. Στο δάπεδο του μεσαίου κλίτους υπάρχει ανάγλυφη πλάκα στην
οποία απεικονίζεται ένας δικέφαλος αετός. Λέγεται ότι εκεί το 1449 στάθηκε ο Κωνσταντίνος
Παλαιολόγος, για να στεφθεί αυτοκράτορας.
•Η Μονή Βροντοχίου υπήρξε το πνευματικό κέντρο της πολιτείας του Μυστρά
στο οποίο τον 15ο αιώνα φέρεται να δίδαξε ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων
(1355 - 1452). Το συγκρότημα έχει τις εκκλησίες της Παναγίας της Οδηγήτριας ("Αφεντικό")
και των Αγ. Θεοδώρων.
•Ο ναός της Μονής της Περιβλέπτου βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη
του εξωτερικού τείχους. Είναι δίστυλος, σταυρικός με μικρό τρούλο όπου εικονίζεται
ο Παντοκράτωρ, περιβαλλόμενος από την Παρθένο και προφήτες και στηρίζεται σε σπηλαιώδη
βράχο. Υπάρχει η απεικόνιση ενός άγνωστου αρχοντικού ζευγαριού, που φέρεται να
έκτισε τον ναό στις αρχές του 14ου αιώνα. Στη σπηλιά βρίσκεται το παρεκκλήσι της
Αγ. Αικατερίνης. Λέγεται ότι ήταν το σπήλαιο των Ελευσίνιων που μνημονεύεται από
τον Παυσανία. Η ζωγραφική των τοιχογραφιών του θεωρείται πρόδρομος της "Κρητικής"
τεχνοτροπίας και είναι αριστουργηματική για τη ζωηρότητα των μορφών και τη χάρη
των κινήσεων. Υπάρχει ακόμη και μια περίεργη ανάγλυφη πλάκα, στην οποία παριστάνεται
ο Μέγας Αλέξανδρος να ανεβαίνει στους ουρανούς με τη βοήθεια δυο αρπακτικών πουλιών.
Οι επισκέπτες θα παρατηρήσουν ακόμη τον ισχυρό πύργο με τις επάλξεις που θυμίζει
ιταλική αρχιτεκτονική και ορθώνεται πάνω από την τράπεζα.
•Η Μονή της Παντάνασσας κτίστηκε το 1428 από τον πρωτομάστορα του
Θεοδώρου Παλαιολόγου Β', βρίσκεται στα χείλη του γκρεμού στο ανατολικό σημείο
του λόφου και είναι το καλύτερα διατηρημένο μνημείο του Μυστρά. Αποτελεί λαμπρό
δείγμα της αρχιτεκτονικής της εποχής. Αξιόλογες είναι οι τοιχογραφίες του ενώ
η θέα από το Μοναστήρι της κοιλάδας του Ευρώτα
είναι φαντασμαγορική. Οι επισκέπτες μένουν εκεί εκστατικοί καθώς ξεκουράζονται
από την πορεία στις ανηφοριές του Μυστρά.
•Τα παλάτια των δεσποτών του Μυστρά είναι ογκώδη οικοδομήματα σε σχήμα
Γ με διαφορετικής χρήσεως κτήρια και αποτελούνται από δυο πτέρυγες, οι οποίες
επισκευάσθηκαν σήμερα. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη αίθουσα με το θρόνο του Ηγεμόνος.
Η πλατεία μπροστά στα παλάτια ήταν χώρος δημοσίων συγκεντρώσεων την περίοδο της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αγορά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, Οι αμαθείς
περιηγητές της Τουρκοκρατίας τα περιγράφουν σαν "Παλάτια του Μενελάου" και η λαϊκή
παράδοση τα αποκαλεί "Παλάτια της βασιλοπούλας". Αξιόλογη είναι η αίθουσα του
θρόνου διαστάσεων με τα γοτθικά παράθυρα και τους φεγγίτες της. Υπάρχουν και τα
ερείπια 2.000 αρχοντικών σπιτιών, αλλά και εκκλησίες και πύργοι που μαζί με τα
ανάκτορα δίνουν μια εικόνα της τότε ζωής.
Το Κάστρο είναι κτισμένο το 1249 διατηρεί το αρχικό του σχέδιο
αν και αργότερα υπέστη πολλές μετατροπές. Βρίσκεται στην κορυφή της Ανω Πόλης
και προστατεύεται από τα δυτικά και τα νότια με απότομες χαράδρες. Είναι προσιτό
μόνο από ένα μονοπάτι το οποίο ξεκινάει από την είσοδο, πάνω από την εκκλησία
της Αγίας Σοφίας. Ένα δεύτερο, εσωτερικό τείχος περιβάλλει το ψηλότερο μέρος του
κάστρου. Η πόρτα ανοίγει κάτω από την προστασία ενός ψηλού πύργου κτισμένου, όπως
και η πύλη, από τους βυζαντινούς. Ο εξωτερικός περίβολος καταλήγει σε μια πλατφόρμα
πάνω από μια δεξαμενή και ένα κυκλικό προμαχώνα. Πάνω από το καταφύγιο δεσπόζει
ένας πύργος, αρκετά κατεστραμμένος που ανέγειραν οι Φράγκοι πάνω από μια δεξαμενή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών
Βυζαντινή καστροπολιτεία, 5 χλμ ΒΔ από τη Σπάρτη.
Πλάι της δημιουργήθηκε ο νέος Μυστράς, κοινότητα με τέσσερις οικισμούς Σκλαβική,
Πικουλιάνικα, Ταϋγέτη,
Βλαχοχώρι - και 790 κατοίκους.
Σε πλαγιά του Ταΰγετου είναι η ερειπωμένη, νεκρή πια, βυζαντινή πολιτεία,
που υπήρξε πρωτεύουσα του βυζαντινού και μεσαιωνικού Μυστρά. Αντιπροσωπευτικό
δείγμα βυζαντινής πόλης 14ου και 15ου αι., είναι γεμάτη από ερείπια εκκλησιών
και σπιτιών, ενώ ο όγκος των ανακτόρων, που είναι σκαρφαλωμένα στην απότομη πλαγιά,
εντυπωσιάζουν. Ο χώρος είναι μοναδικός σε ομορφιά και αξίζει μια οργανωμένη περιδιάβαση.
Ο ψηλός αυτός λόφος, με τα μοναστήρια και τις εκκλησίες του, τα ερειπωμένα σπίτια,
τα ελικοειδή δρομάκια και τις φυσικές ομορφιές, μας αφήνει αξέχαστες εντυπώσεις.
Σαν παλιότερο όνομα παραδίδεται ο Μυζηθράς από κάποιον ιδιοκτήτη του τόπου.
Η πολιτεία αυτή έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο για δυο αιώνες και
η επίσκεψη και μελέτη των ερειπίων της αποτελεί αξιόλογη πηγή για να γνωρίσει
κανείς την ιστορία και τον πολιτισμό του Βυζαντίου.
Η ιστορία του Μυστρά αρχίζει στα μέσα του ΙΓ' αιώνα, όταν οι Φράγκοι
είχαν κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Το 1249 ο Βιλαρδουίνος ο Β' (Φράγκος
αυθέντης του Μορέως) στην κορφή ενός απότομου βουνού που λεγόταν Μυστράς ή Μυζηθράς
είχε χτίσει ένα φρούριο (κάστρο). Δέκα χρόνια αργότερα (1259) ο Βιλαρδουίνος αιχμαλωτίστηκε
από τον αυτοκράτορα τού Βυζαντίου Μιχαήλ Παλαιολόγο και εξαγόρασε την ελευθερία
του προσφέροντας για αντάλλαγμα τα κάστρα της Μονεμβασιάς,
του Μυστρά και της Μαϊνης (Μάνης).
Από το 1262 το κάστρο του Μιστρά έγινε έδρα Βυζαντινού στρατηγού με
ετήσια θητεία. Οι κάτοικοι της γειτονικής Λακεδαίμονας (Σπάρτης) άρχισαν να χτίζουν
τα σπίτια τους στην πλαγιά του Μιστρά για ασφάλεια. Η περιοχή προφυλαγόταν με
τείχη, αλλά καθώς τα σπίτια πλήθυναν, χτίσθηκαν και νέα τείχη για να περιλάβουν
τις νεώτερες συνοικίες. Η πρώτη λεγόταν «Χώρα» και η δεύτερη «Κάτω Χώρα». Τότε
μεταφέρθηκε εκεί από τη Λακεδαίμονα και η μητρόπολη. Από το 1308 οι στρατηγοί
σχεδόν πάντοτε ήταν μόνιμοι διοικητές. H περιοχή εξελίχτηκε σε αξιόλογη πόλη και
o Μιστράς έγινε πρωτεύουσα της Πελοποννήσου με ισόβιο άρχοντα, το «δεσπότη», και
έτσι δημιουργήθηκε το «δεσποτάτο του Μορέως».
Η ιστορία του δεσποτάτου εκείνου βασικά είναι αδιάκοπη πάλη εναντίον
ξένων επιδρομέων: Σλάβων, Φράγκων, Αλβανών, Τούρκων κ.ά. αλλά και χαρακτηριστικό
παράδειγμα της ακμής του βυζαντινού πολιτισμού στις παραμονές της ολοκληρωτικής
υποταγής του Βυζαντίου στους Τούρκους.
Πρώτος δεσπότης του Μιστρά υπήρξε ο Μανουήλ (1348-1380), δευτερότοκος
γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού. Αυτός ήταν ο θεμελιωτής
της ευημερίας του δεσποτάτου και ο πρωτεργάτης της ακμής του στον τομέα της τέχνης.
Μετά το θάνατό του δεσπότης έγινε ο Ματθαίος (1380-1383) και έπειτα ο Δημήτριος
(1383-1384). Σε λίγο η εξουσία πέρασε στην οικογένεια των Παλαιολόγων με πρώτο
δεσπότη το Θεόδωρο Α' (1383-1407), γιο του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιωάννη Παλαιολόγου.
Στις μέρες τους ο Μυστράς εξουσίαζε ολόκληρη σχεδόν την Πελοπόννησο. Αργότερα,
το 1400, ίδρυσε εκεί φιλοσοφική σχολή ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων. Η σχολή εκείνη
έδινε τον τόνο στην πνευματική ζωή της πόλης. Το Θεόδωρο Α', που στο τέλος της
ζωής του έγινε μοναχός, τον διαδέχτηκε ο ανιψιός του Θεόδωρος Β' (1407-1443),
δευτερότοκος γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Β'. Διάδοχός του ήταν ο νεώτερος αδερφός
του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (1443-1449).
Όταν το 1448 πέθανε ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄, όλοι στράφηκαν προς
τον Κωνσταντίνο. Ο Κωνσταντίνος ανακηρύχτηκε το 1449 αυτοκράτορας στο μητροπολιτικό
ναό του Μυστρά και έφυγε για την Κωνσταντινούπολη. Τον διαδέχτηκε, ως δεσπότης
του Μιστρά, ο Δημήτριος, ανίκανος άρχοντας που παρέδωσε το κάστρο στους Τούρκους
χωρίς μάχη ( 1460).
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας o Μιστράς άρχισε να παρακμάζει, αν και
εξακολούθησε να έχει πάνω από 40 χιλιάδες κατοίκους και να διατηρεί ακμαίο εμπόριο.
Το 1821, αποδεκατισμένος από διάφορες σφαγές των Τουρκαλβανών, ο Μυστράς πήρε
μέρος στον αγώνα, γεγονός που κατάληξε στην καταστροφή μεγάλου τμήματος της πόλης
από τον Ιμπραήμ. Οι κάτοικοι έφυγαν. Αλλοι έχτισαν σπίτια στην περιοχή της σημερινής
Σπάρτης και άλλοι το σημερινό νέο Μυστρά. Έτσι, ο Μυστράς έγινε ερείπια. Το 1952
οι ιδιοκτησίες απαλλοτριώθηκαν και η βυζαντινή πολιτεία έγινε ένας από τους πιο
ενδιαφέροντες αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.
Αξιοθέατα αποτελούν:
Η Βυζαντινή Πολιτεία. Όλη η πόλη προστατεύεται από το ισχυρό
φρούριο που έχτισε στην κορυφή του λόφου το 1249 ο Γουλιέλμος Β' ο Βιλαρδουίνος,
το ωραιότερο κάστρο της Πελοποννήσου κατά τον ποιητή του «Χρονικού του Μορέως».
Στο κάστρο, βλέπουμε τμήματα των τειχών και του περιβόλου, ερείπια δεξαμενής,
κυκλικού προμαχώνα και φράγκικου πύργου. Σιγά σιγά, γύρω από το κάστρο, χτίστηκαν
τα παλάτια και τα σπίτια των αρχόντων στο βόρειο μέρος, τα σπίτια των αστών στο
νότιο, καθώς και οι εκκλησίες. Ένας δρόμος χώριζε την πόλη σε δύο μέρη. Γρήγορα
όμως, στο τέλος του 13ου αι., άρχισαν να χτίζονται σπίτια και έξω από το τείχος
της πόλης. H συνοικία που δημιουργήθηκε ονομάστηκε Κάτω Χώρα ή Μεσοχώρα και η
άλλη, η εσωτερική των τειχών, Πάνω Χώρα. Σύντομα χτίστηκε ένα δεύτερο τείχος για
να προστατέψει την Κάτω Χώρα, αλλά τα σπίτια συνεχίζονταν να χτίζονται έξω και
από τα δεύτερα τείχη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί και τρίτη συνοικία, η Έξω
Χώρα. Η διάταξη αυτή του Μυστρά είναι ορατή και σήμερα.
Στην Πάνω Χώρα, κάτω από το κάστρο, βλέπουμε το ανάκτορο του δεσπότη,
τεράστιο ερείπιο στην άκρη ενός πλατώματος, το σημαντικό ναό της Αγίας Σοφίας,
που χτίστηκε το 1350 σαν εκκλησία του παλατιού, με θαυμάσιες τοιχογραφίες, και
τη μονή Περιβλέπτου, που χτίστηκε στα μέσα του 14ου αι. και από την οποία σώζεται
κυρίως o ναός. Διατηρεί τις ωραιότερες τοιχογραφίες του Μυστρά, που φιλοτεχνήθηκαν
κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μανουήλ Καντακουζηνού.
Τέλος, η μονή Παντάνασσας, με την όμορφη εξωτερική κεραμοπλαστική
διακοσμητική και τις αξιόλογες τοιχογραφίες, που αφιέρωνε το 1428 στη βασίλισσα
του κόσμου ο Ιωάννης Φραγκόπουλος, υπουργός του Κωνσταντίνου Δραγάτση, την εκκλησία
της Ευαγγελιστρίας, 14ου αι., με τοιχογραφίες της εποχής, και το ναό του Aγίου
Ιωάννη, με τη θαυμάσια τοιχογραφία της Σταύρωσης, 15ου αι.
Μετά την Πύλη της Μονεμβασιάς, βρισκόμαστε Κάτω Χώρα. Εκεί δεσπόζει
την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, χτισμένη το 1296 πάνω στο σχέδιο της εκκλησίας
του Δαφνιού, με αρκετές τοιχογραφίες, και την Οδηγήτρια (Αφεντικό) του 1311, με
θαυμάσιες τοιχογραφίες αλλά και την ανάγλυφη διακόσμηση.
Η μητρόπολη, αφιερωμένη στον Αγιο Δημήτριο, χτίστηκε μάλλον το 1311,
σε σχέδιο βασιλικής και διαθέτει ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες στο νάρθηκα και τον
κυρίως ναό, με σκηνές από το μαρτύριο και τον ενταφιασμό του Αγίου Δημητρίου,
κ.ά. Στη μητρόπολη στεγάζεται και το Βυζαντινό Μουσείο του Μυστρά, στο οποίο αξίζουν
εκτός από τα γλυπτά που βρέθηκαν στο χώρο, το τμήμα υπέρθυρου με το μονόγραμμα
και το οικόσημο της Ισαβέλας Λουζινιάν, τις επιγραφές, τις βυζαντινές εικόνες,
τα τμήματα των τοιχογραφιών και τα αντικείμενα μικροτεχνίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Πειραιά
The most important group of buildings associated with the city's defense
system are to be found within the Castle area. The wall with battlements and towers
was built in 1249 by the Franklin prince, William II de Villehardouin. Later,
it was repaired by Byzantines and Turks who also made additions to it. The main
entrance is protected by a large square tower.
Ruins of buildings erected during the Turkish occupation are scattered
about the entire declivity extending between the outer enceinte and the southern
section. A strong still fairly well preserved round tower rises on the north-east
side, near a large underground cistern which supplied the fortress with water
in times of siege. The tower formed part of the fortification system of the castle
and also served as a look-out post whence the movements of the population dwelling
on the slopes of Taygetos could be observed.
Both from this side of the hill and from the one overlooking Taygetos
the rocky eminence of Mystra rises sheer from the revine below and is thus rendered
impregnable at this point. Returning towards the tower, one encounters - just
before reaching the tower - the entrance which pierces the second line of defense,
and beyond which extends the highest and most inaccessible part of the castle.
The building with the underground cistern served ad the residence of successive
garrison commanders. A little higher up are the ruins of a twin chapel, one side
of which is embedded in the southern battlements of the fortification wall. This
little edifice, the oldest at Mystra, existed before the Frankish conquest and
the building of the castle. Still higher up, the west end of the ledge is crowned
by the ruins of another round tower with an observation post overlooking the opposite
slope of Taygetos, from which wild tribes of Melings, issuing out of their mountain
fastnesses, would make sudden hostile irruptions. The view from this part of the
castle is superbly impressive. In front extends the Lacedaemonian plain, across
which flows the Eurotas, with Sparta in the middle; to the west tower the savage
and grandiose contours of Taygetos; to the east the ruined city descends the hill,
dotted with the outlines of a variety of charming churches and the shells of ancient
mansions whose shattered masonry, pointing skywards, conjures up an image of human
hands raised in prayer.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
The still imposing bulk and monumental height of the buildings on
this high-lying terrace immediately indicate that these edifices were once palaces.
In spite of the ravages of time and the poor quality of the materials used, there
is an awesome air about the group of ruined buildings, which, for a span of nearly
three centuries, formed the seat of two Byzantine dynasties and of numerous foreign
and Greek princes.
The various buildings of the Palace comprise two wings, which almost
form a right angle whose apex is at the northern section of the level space, thus
shutting off any approach from the north and east sides. The level space thus
formed - unique on this conical hill - was the scene of numerous public assemblies.
Later, during the Turkish occupation, it served as a market place.
On public holidays the inhabitants assembled here to watch solemn
processions; on the Prince's name-day they came to wish him 'many years of life'.
Here strolled Plethon, the famous philosopher, surrounded by students who had
journeyed from the four corners of the Byzantine world to listen to his teachings.
The ruins which now occupy the two other sides of the terrace and confine the
open space considerably belong to the Turkish period. The only building of the
late Byzantine period is a fountain, commissioned by the Cantacuzenoi, the ruins
of which may be discerned at the north-west of the terrace.
The various apartments of the Palace were not all built at the same
time. The first apartment on the right of the level space has pointed Gothic windows
and a small balcony. It is the oldest section of the whole group of buildings
and betrays Western European architectural influences. Although named the palace
of Cantacuzenoi, it undoubtedly dates back to the short period of Frankish rule.
The next edifice - on the same side, and extending as far as the north-east
of the whole complex - is dated to the period of the Cantacuzenoi (1350-1400)
and includes the Despot's private apartments which consisted of spacious chambers
on each storey, a palace chapel on the top floor and, on the east side, overlooking
the alley of the Eurotas, an open colonnade supported by five pilasters and decorated
with a series of small arches similar to those on the mansions of the local aristocracy.
The north side of the Palace built during the period of the Palaeologoi
(1400-1460), is a single structural unit. The facade recalls the Palace of Constantine
Porphyrogenitus in Constantinople, as well as Early Italina Renaissance palaces.
Its present aspect is very unprepossessing; gone are the grace and beauty provided
by the two-storied colonnade of the facade, of which all that remains are the
bases of pilasters. On the level above the ground floor are eight vaulted chambers
which do not communicate with each other.
These probably served as the headquarters of various state services,
and must have been crowded with gorgeously robed signatories and courtiers. The
whole of the second story forms a single large hall. Between two large windows,
embellished with late Gothic arches, overlooking the level space, projects an
apse in which the throne was placed.Here were held the assemblies and solemn ceremonies;
here foregathered the foreign emissaries. A stone beach, on which visitors and
courtier sat, still surrounds the walls of the entire chamber.
A series of large rectangular windows runs along the length of the
facade surmounted by another row in the form roundels and squares. The hall was
consequently well lighted. Along the north wall eight fireplaces which, connected
with hearths in the vaulted apartments of the first storey, heated both the hall
and the entire building during the winter.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains images.
Τα Παλάτια των δεσποτών του Μωρέως
δεσπόζουν σε όλο το Μυστρά από τη βραχώδη βάση τους στην πλατεία της Ανω Χώρας,
όπου οδηγεί από την Κάτω Χώρα η πύλη της Μονεμβασιάς.
Εντυπωσιακό συγκρότημα, αποτελείται από κτίρια, που κατασκευάστηκαν σε διαφορετικές
εποχές. Το πρώτο, το "ανάκτορο των Καντακουζηνών",
δημιούργημα ίσως των Φράγκων, χτίστηκε στη αρχή της ζωής του Μυστρά. Στην ίδια
περίοδο (1250-1350) ανήκει και το δεύτερο κτίριο. Το τρίτο κτίριο, τετραώροφο,
κατασκευάστηκε στην περίοδο 1350-1460, όπως και το τέταρτο, διώροφο αυτό, όπου
κατοικούσε ο δεσπότης. Το πέμπτο κτίριο, της περιόδου 1400-1460, είναι το παλάτι
των Παλαιολόγων. Έχει μήκος 38μ. και πλάτος 12μ. Ο πρώτος όροφος προοριζόταν
για τις υπηρεσίες του Δεσποτάτου. Ο δεύτερος ήταν η αίθουσα του θρόνου. Βασικός
πόλος έλξης για τον σημερινό επισκέπτη τα ερειπωμένα Παλάτια θυμίζουν, μετά την
αναστήλωσή τους, με ενάργεια μια εποχή, που άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της. Όπως,
άλλωστε, και η μεγάλη πλατεία μπροστά του, χώρος των επισήμων εκδηλώσεων τον καιρό
της δόξας και παζάρι τα κατοπινά χρόνια της ακμαίας εμπορικής ζωής του Μυστρά.
(κείμενο: Σωτήρης Μπακανάκης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Λακωνίας.
Η ιστορία, αλλά και η καθημερινή ζωή, από το πέρασμα των αιώνων στα
ελικοειδή δρομάκια του Μυστρά, αναδύονται και από τα αρχοντικά
και τα σπίτια του. παλαιότερα και νεώτερα, έχοντας τα περισσότερα
διατηρήσει την αρχική τους μορφή, αποτελούν πηγή γνώσης για την αρχιτεκτονική
και τον τρόπο της κατασκευής, αλλά και για τις συνήθειες της ζωής, από τον 13ο
και μετά. Σημαντικότερα - σώζονται, άλλωστε, σε καλύτερη κατάσταση - είναι το
αρχοντικό του Λάσκαρη κοντά στη Μαρμάρα, το αρχοντικό
του Φραγκόπουλου ανάμεσα στην Περίβλεπτο και την Παντάνασσα και το Παλατάκι,
όπως λέγεται το αρχοντικό κοντά στον Αγιο Νικόλαο, στην Πάνω Χώρα, που οι διάφορες
φάσεις της κατασκευής του οριοθετούν τη χρονολόγησή του από το δεύτερο μισό του
13ου αιώνα ως τις αρχές του 15ου αιώνα.
(κείμενο: Σωτήρης Μπακανάκης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Λακωνίας.
The edifice constitutes a fine example of a Byzantine mansion, which
is traditionally believed to have been the property of the Lascaris, one of the
most distinguished families of Mystra.
Two-storied, it was built with considerable taste, if one is to judge
from the surviving series of small arches which supported the balcony. The small
floor with a vaulted roof was probably uses as a stables. Clumsy repairs of a
later period have spoilt the original aspect of the edifice. Ruins of Byzantine
houses, approximately contemporary to the main mansion, are scattered around it.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
The earliest and largest aristocratic mansion, which is in a relatively good state of preservation, rises immediately above the Church of St. Nicholas. The building consists of two sections belonging to different periods. The north section, including the tower, was built 1.300 a.c.; the south one was added later - some time during the 14th century. The exterior sides of the edifice are plain. Those of the tower, however, possess a lavish decoration superior to any encountered of the exterior walls of other mansions of Mystra. The tower was three storied; and foreign archeologists, impressed by the mansion's numerous arches, chambers, cellars and attics, christened it "Le Petit Palais" (Palataki).
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
Left of the path leading to a level spot shaded by a plane tree are
the remains of a Turkish fountain with a pointed arch and an ornamental marble
frieze. The paved path that starts near the fountain climbs the hill as far as
the Pantanassa.
In Byzantine times water for these fountains, which are encountered
up to the Palace level (higher up there are only cisterns for rain water), was
supplied from the wooded ravine on the opposite slope of Targets.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
Τρεις εισόδους είχε η βυζαντινή πολιτεία. Την οχυρωμένη
με πύργο Πύλη στο εξωτερικό τείχος, κύρια είσοδο σήμερα για τους
επισκέπτες - σ’ αυτήν σταματάει, άλλωστε, ο δρόμος - την Πάνω Πύλη
(Πύλη Κάστρου) και την Πύλη του Ναυπλίου, ψηλά στη βορεινή πλευρά
του εσωτερικού τείχους, οχυρωμένη με τετράγωνους και στρογγυλούς πύργους και με
σιδερένια πόρτα που ανεβοκατέβαινε. Η εσωτερική επικοινωνία μεταξύ Κάτω και Πάνω
Χώρας γινόταν από την πύλη της Μονεμβασιάς ή Σιδερόπορτα.
(κείμενο: Σωτήρης Μπακανάκης)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Λακωνίας.
This gate is the only entrance that pierces the city's second line
of defense and leads to the Upper City, the aristocratic quarter where the palaces
were situated. A solid square town with gun embrasures, still existent, protects
the gate which had a portcullis; this slid smoothly up and down the jambs of the
doorways, protecting the passage way in times of danger. Immediately above this
fortified gateway survives a rare type of three-storied Byzantine mansion with
numerous arched apertures. The paved path which begins here was called the "middle
road
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below, which contains image.
The name derives from the fact that travelers bound for Nauplia and Continental Greece passed through this gate, whereas the Monembassia Gate was used by travelers on their way to Monembassia, the port of Mystra at the time. Apart from the portcullis, which slid up and down the jambs, the gateway possessed impressive fortifications consisting of a group of strong defense towers, both round and square, of very considerable height in relation to the gate itself. Two alternative theories have been advanced regarding the great strength of this fortification. According to one, it constituted a defense post for the nearby Palace; other conjecturers believe it served as the main entrance to the city.
This text is cited Apr 2003 from the Laconian Professionals URL below.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
