Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΩΡΕΟΙ Χωριό ΕΥΒΟΙΑ" .
ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΙΣΣΑ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Στις πλαγιές ενός καταπράσινου βουνού, μέσα στο δάσος, σε υψόμετρο
μεγαλύτερο από 300 μέτρα, βρίσκεται χτισμένη η Καστανιώτισσα. Πρόκειται για ένα
από εκείνα τα χωριά που οι λάτρεις του βουνού ονειρεύονται να επισκεφθούν.
Η Καστανιώτισσα μετά την απελευθέρωση της Εύβοιας πέρασε στην κατοχή
ξένων ιδιοκτητών και κυρίως Γάλων και Αγγλων. Από τους τελευταίους ιδιοκτήτες
ήταν ο Αγγλος Λεϊβς.
Το όνομα του χωριού προέρχεται από τις καστανιές και τα κάστανα που
όπως φαίνεται από έγγραφο του 1839 παράγονταν στην περιοχή. Το 1925 όμως μεταφέρθηκαν
εκεί ανταλλάξιμοι πρόσφυγες από τα βάθη της Μ. Ασίας, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν
λίγο πιο κάτω από το χωριό κτίζοντας τον οικισμό Νέα Εγκίν. Με την πάροδο του
χρόνου η Νέα Εγκίν ξεχάστηκε και επικράτησε η παλιά ονομασία του χωριού.
Παρότι η Καστανιώτισσα ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ωρεών συνδέεται
ειδικά (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) με την πρωτεύουσα του Δήμου μόνο μέσω Ιστιαίας.
Δύο συγκεκριμένα είναι οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που συνδέουν το χωριό με την
Ιστιαία. Ο ένας μέσω Γαλατάδων-Καματριάδων-Καμαρίων
και ο άλλος μέσω Αγίου Γεωργίου.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει υπέροχο κοντοσούβλι και ντόπιο
τσίπουρο στις ταβέρνες του χωριού. Μπορεί επίσης να ξεκινήσει για ένα υπέροχο
οδοιπορικό μέσω των μαγευτικών κορυφών του Τελεθρίου
προς το Μοναστήρι του
Αγίου Γεωργίου των Ηλίων. Το οδοιπορικό αυτό είναι ιδανικό για τους εραστές
της φύσης που συγχρόνως ενδιαφέρονται για την υγεία και τη φόρμα τους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ωρεών.
ΝΕΟΣ ΠΥΡΓΟΣ (Κωμόπολη) ΙΣΤΙΑΙΑ
Η κατοίκιση της περιοχής αρχίζει από τη νεολιθική περίοδο σε οικισμό
της πόλης του Ωρεού, που έχει εντοπιστεί στην θέση Καστρί. Στην ίδια θέση υπάρχει
εκτεταμένος οικισμός και οχυρή ακρόπολη των κλασσικών και ελληνιστικών χρόνων.
Σημαντική ήταν η ανακάλυψη πριν από λίγα χρόνια στην περιοχή του Νέου Πύργου ενός
αρχαϊκού συμπλέγματος, που αναπαριστούσε μάχη Ηρακλέους με λέοντα και το οποίο
σήμερα βρίσκεται σε συντήρηση στο Αρχαιολογικό
Μουσείο Ερέτριας.
Η πανέμορφη παραλιακή πόλη, που βλέπουμε σήμερα είναι δημιούργημα
των προσφύγων, οι οποίοι το 1926 έφθασαν εδώ από τον Πύργο της Κωνσταντινούπολης,
μετατρέποντας την ακαλλιέργητη μέχρι τότε περιοχή σε αληθινό παράδεισο, όπως μπορεί
να διαπιστώσει ο σύγχρονος επισκέπτης με την πρώτη κιόλας ματιά.
Ο Ν. Πύργος από τον καιρό της ίδρυσής του ακολουθεί μια πορεία ραγδαίας
εξέλιξης διατηρώντας στον τομέα αυτόν την πρωτιά μεταξύ των πόλεων της Β. Εύβοιας.
Βρίσκεται δίπλα στον δρόμο Ιστιαίας-Αιδηψού
σε απόσταση 7 χλμ. από την Ιστιαία, κατά μήκος μιας πολύ όμορφης αμμουδερής παραλίας.
Σήμερα είναι σχεδόν ενωμένος με την πόλη των Ωρεών αφού τα οικοδομήματα φυτρώνουν
το ένα μετά το άλλο.
Δυτικά του Ν. Πύργου (ένα χιλιόμετρο περίπου) βρίσκεται μια μικρή,
πανέμορφη και καθαρή φυσική πλαζ δίπλα στον παλιό δρόμο Ιστιαίας-Αιδηψού. Πρόκειται
για την περιοχή που έχει το όνομα "Νησιώτισσα". Στο δυτικό άκρο της παραλίας αυτής
σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων από την ακρογιαλιά, βρίσκεται μια μικρή βραχονησίδα
με κάποια ερείπια στην κορυφή της, τα οποία ανήκουν κατά άλλους σε εκκλησίδιο
της Φραγκοκρατίας και κατά άλλους σε ανεμόμυλο της ίδια περιόδου.
Ο σύγχρονος Ν. Πύργος των 1500 περίπου μονίμων κατοίκων, διαθέτει
σήμερα πολλά ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών, καθώς και πολλές ενοικιαζόμενες μικρές
και μεγάλες γκαρσονιέρες σε σχετικά προσιτές τιμές για τις δυνατότητες του μέσου
Ελληνα.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ωρεών.
ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ (Χωριό) ΙΣΤΙΑΙΑ
Το πανέμορφο, μεγάλο και γραφικό χωριό του Ταξιάρχη βρίσκεται χτισμένο
στους πρόποδες του καταπράσινου Τελέθριου,
σε μικρή σχετικά απόσταση από την πόλη των Ωρεών.
Η σύγχρονη εικόνα του Ταξιάρχη, ή Μουρσαλή, όπως ονομαζόταν πριν το
1954, είναι δημιούργημα των προσφύγων, που ήλθαν εδώ μετά το 1925.
Πριν την έλευση των προσφύγων στην περιοχή, υπήρχαν τρεις οικισμοί,
που είχαν σχέση με την ιστορία της αρχαίας
Ωρεού και Ιστιαίας, αφού έπαιζαν ρόλο ακρόπολης. Από τα ευρήματα (αρχαία αλλά
και νεώτερα) φαίνεται πως οι οικισμοί αυτοί, που είχαν άμεση οπτική επαφή με τις
ακτές της Β. Εύβοιας, αποτελούσαν ένα είδος συναγερμού και προειδοποίησης αλλά
και μια διέξοδο ασφαλούς φυγής των κατοίκων της Ιστιαίας και του Ωρεού προς το
Τελέθριο, όταν επιδρομείς προσπαθούσαν να επιτεθούν από την θάλασσα στην περιοχή.
Αυτοί οι οικισμοί ήταν τρεις. Οι Βλαχάτες ή Βλαχάδες, που σήμερα έχει εξαφανισθεί
και μόνο λίγα ερείπια θυμίζουν την ύπαρξή του, οι Αγιοι Θεόδωροι που αφομοιώθηκε
στα διπλανά μεγαλύτερα χωριά και κυρίως στον Ταξιάρχη, και ο Αγιος Ιωάννης που
συνυπάρχει σήμερα με τον Ταξιάρχη.
Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους η περιοχή έγινε κτήμα του
Γάλλου Φελίξ Μιμόντ, αξιωματικού του γαλλικού στρατού και ιππότη της τιμής. Το
όνομά του συνδέθηκε με την Ελλάδα και ειδικότερα με την Β. Εύβοια λόγω της διάθεσης
υπέρογκων ποσών (για την εποχή) προκειμένου να αγοράσει 6 χωριά της Β. Εύβοιας.
Αυτά ήταν ο Αγ. Ιωάννης, οι Αγ. Θεόδωροι, οι Βλαχάτες, η Καστανιώτισσα
(μετά το θάνατο του Λέϊβς), η Γερακιού
και το Αρτεμίσιο.
Η έλευση των προσφύγων από το Μουρσαλή της Μ. Ασίας (οι οποίοι είχαν
παλιές καταβολές από την Πελοπόννησο), είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία εξέλιξη
της περιοχής.
Σήμερα ο Ταξιάρχης αποτελεί ένα δροσερό βραδινό καταφύγιο για τους
τουρίστες του καλοκαιριού που θέλουν να απολαύσουν ένα δροσερό δείπνο σε μια από
τις αρκετές ήσυχες ταβέρνες του χωριού, ξεφεύγοντας λίγο από την κοσμοπολίτικη
νυχτερινή ατμόσφαιρα του Ν. Πύργου και των Ωρεών.
Το χωριό επίσης μπορεί να γίνει το ορμητήριο αυτών, που επιθυμούν
να κάνουν κάποιους μικρούς ή μεγάλους περιπάτους ή μεγαλύτερα οδοιπορικά στο βουνό,
στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένος ο Ταξιάρχης. Η πεζοπορία στα καταπράσινα
βουνίσια μονοπάτια δεν θα προσφέρει μόνο "δόσεις" υγείας στους επισκέπτες αλλά
ανεπανάληπτες εμπειρίες σαν κι αυτές, που μόνο η Β. Εύβοια ξέρει να προσφέρει.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ωρεών.
ΩΡΕΟΙ (Χωριό) ΕΥΒΟΙΑ
Οι Ωρεοί είναι σήμερα η έδρα του Δήμου. Αποτελούν, μαζί με την γειτονική
Ιστιαία, τον πυρήνα της ιστορίας
της Β. Εύβοιας. Οι δύο πόλεις είναι πανάρχαιες και η παράλληλη ιστορία τους χάνεται
στα βάθη των αιώνων.
Οι εκδοχές προέλευσης του ονόματος της πόλης είναι αρκετές. Μερικοί
ισχυρίζονται ότι προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη ώρα-ώρη = φροντίδα, μέριμνα.
Αλλοι υποστηρίζουν πως το όνομα προέρχεται από την δυναστεία των Ωρών, που κάποτε
βασίλευσε εκεί. Μια τρίτη εκδοχή είναι ότι οι Ωρεοί πήραν το όνομά τους από τον
αδελφό της Ιστιαίας Ωρεό.
Η πόλη πάντως είτε σαν Ωρεοί είτε σαν Ωρεός
γνώρισε πολλούς κατακτητές στα 2.500 και πλέον χρόνια της καταγραμμένης ιστορίας
της. Σπαρτιάτες, Αθηναίοι, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Ενετοί, Οθωμανοί, πέρασαν κατά
μεγάλα χρονικά διαστήματα από τα εδάφη της. Οι πρώτες ενδείξεις κατοίκισης της
περιοχής χρονολογούνται στους νεολιθικούς χρόνους. Γνωστές νεολιθικές θέσεις βρίσκονται
πάνω στο νησάκι της Νησιώτισσας και στην θέση Κάστρο δυτικά του χωριού Νέος
Πύργος.
Πολλά είναι τα μικρής ή μεγάλης σημασίας γεγονότα και περιστατικά,
που αναφέρονται από αρχαίους ιστορικούς και χρονογράφους για την πόλη Ωρεών, αλλά
ο χώρος δεν επιτρέπει εκτενείς αναλύσεις. Η πόλη πάντως είχε πρωτεύοντα ρόλο σε
όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους. Η μεγάλη ακμή του αρχαίου Ωρεού ξεκίνησε
μετά την δυσμένεια των Αθηναίων και του Περικλή, στην οποία έπεσε η Ιστιαία. Ακολούθησε
η κυριαρχία των Σπαρτιατών και αργότερα των Μακεδόνων, εποχή κατά την οποία αναδεικνύεται
η προσωπικότητα του Ωρείτη πλατωνικού φιλοσόφου και πολιτικού Ευφραίου.
Η πόλη ανθίσταται στις Ρωμαϊκές επιδρομές και τελικά καταστρέφεται
από το βασιλιά της Περγάμου Ατταλο, ο οποίος και την λεηλατεί, μεταφέροντας τους
θησαυρούς της στην Πέργαμο.
Στα χρόνια του Βυζαντίου μετά το 400 η Ωρεός φέρεται σαν έδρα Επισκόπου
υπαγόμενου στη Μητρόπολη των Αθηνών, και μετά το 1300 στην Μητρόπολη Ευρίπου.
Κατά την Ενετοκρατία γίνεται έδρα Βαρονίας του Λομβαρδού Peccoraro
Dei Peccorari.
Οταν έγινε επαναστατική απόπειρα απελευθέρωσης της Εύβοιας, λίγο μετά
από το 1270, από τον Καρυστινό ιππότη Λικάριο, αποτέλεσε το βασικό ορμητήριο των
δυνάμεων του θρυλικού ιππότη, που ενθαρρύνονταν και ενισχύονταν από τον αυτοκράτορα
Μιχαήλ Παλαιολόγο προκειμένου η Εύβοια να ενταχθεί στο νέο Βυζαντινό κράτος.
Το 1310 οι Ενετοί ανακαταλαμβάνουν την πόλη, που γίνεται αιτία διαμάχης
ανάμεσα στην Γαληνοτάτη και τους Γενουάτες για πολλά χρόνια. Από το 1400 αρχίζουν
και οι συνεχείς επιδρομές του οθωμανικού στόλου στα ευβοϊκά παράλια.
Μετά την άλωση της Χαλκίδας από τον Μωάμεθ, η Ωρεός ακολουθεί την
μοίρα όλης της Εύβοιας. Αυτό συμβαίνει καθόλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέχρι
και την απελευθέρωση του 1833.
Το λιμάνι των Ωρεών, που από τα πολύ αρχαία χρόνια είχε μεγάλη στρατηγική
σημασία, χρησιμοποιήθηκε σαν ορμητήριο του Ελληνικού στόλου στους Ελληνοτουρκικούς
πολέμους του 1897 και του 1912.
Η πόλη των Ωρεών, και κυρίως το παραλιακό της τμήμα, είναι χτισμένη
με άψογη ρυμοτομία πάνω σε τοπογραφικό σχέδιο που εκπόνησε το 1833 ο Βαυαρός τοπογράφος
Γεώργος Σδουμάγερ. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η περιοχή γύρω από το λιμάνι,
για τον φόβο των από θαλάσσης επιδρομών, κατοικούνταν ελάχιστα τα παλιότερα χρόνια.
Η οικοδόμηση του κάτω μέρους άρχισε μετά το 1850, και αποτέλεσε πειραματική εφαρμογή
των νέων πολεοδομικών σχεδίων των Βαυαρών μηχανικών του παλατιού και του επικεφαλής
τους, του μεγάλου έλληνα Κωνσταντινουπολίτη μηχανικού Σταμάτη Κλεάνθη.
Τον Αύγουστο του 1965 βρέθηκε στην παραλία ένας μαρμάρινος ταύρος
μήκους 3,2 μέτρων της Ελληνιστικής εποχής, που σήμερα βρίσκεται μέσα σε γυάλινο
κουβούκλιο πίσω από το ναό του Σωτήρος, στο λιμάνι.
Σε μια αίθουσα του Δήμου της πόλης φιλοξενούνται τα ευρήματα της Αρχαιολογικής
Συλλογής των Ωρεών, τα οποία μαρτυρούν την παλιά αίγλη των Ωρεών, της Ιστιαίας
αλλά και της γύρω περιοχής.
Το λιμάνι των Ωρεών σήμερα είναι ο κύριος χώρος βραδινής εξόδου ξένων
και ντόπιων, κατά την διάρκεια της περιόδου από Μάιο - Οκτώβριο. Στο λιμάνι την
ίδια περίοδο "δένουν" ιστιοπλοϊκά σκάφη ενοικιαζόμενα στους λάτρεις του αθλήματος
αυτού. Διεξάγονται επίσης ιστιοπλοϊκοί αγώνες σε ερασιτεχνικό επίπεδο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάϊο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου
Ωρεών.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
