Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΚΩΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Kos has solfatara fields and hot springs. Most of the rocks are Pleistocene in age. There have not been any eruptions in the last 10,000 years. The solfataras have feeble hydrogen sulfide emanations and thin sulfur deposits.

• http://volcano.und.edu/vwdocs/volc_images/europe_w... (1 φωτ.)

ΝΙΣΥΡΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ

• http://volcano.und.edu/vwdocs/volc_images/europe_w... (6 φωτ.)
• http://www.rhodes.aegean.gr/sxedia/selides%20sxole... (3 φωτ.)
• http://www.hri.org/E/1997/97-05-12.dir/keimena/gre...
• http://www.space-unit.gr/volcanic.html

ΓΥΑΛΙ (Νησάκι) ΝΙΣΥΡΟΣ

• http://volcano.und.edu/vwdocs/volc_images/europe_w...

Μορφολογία Νισύρου

ΝΙΣΥΡΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Η Νίσυρος έχει σχήμα σχεδόν κυκλικό και οι ακτές της δεν παρουσιάζουν πλούσιο διαμελισμό. Έχει εμβαδόν 41,6 τ.χ. και μήκος ακτών 28 χλμ. Αποτελείται από ηφαιστειογενή όρη, ενώ στο κέντρο της υπάρχει η τεράστια καλντέρα του ηφαιστείου που έχει μήκος 2400 μ. και πλάτος 950 μ. Εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει τους εντυπωσιακούς κρατήρες. Ο μεγαλύτερος έχει διάμετρο 260 και βάθος 30 μέτρα και είναι επισκέψιμος. Εκεί οι εκλυόμενοι υδρατμοί και οι ατμοί διοξειδίου του θείου, το σκοτεινό χρώμα της λάβας και τα κίτρινα στρώματα του θειαφιού στα τοιχώματα του κρατήρα κάνουν το τοπίο μοναδικό. Σε πολλά σημεία του νησιού υπάρχουν θερμές ιαματικές πηγές, οι ονομαστότερες από τις οποίες βρίσκονται σε μικρή απόσταση από το Μαντράκι. Οι κρημνώδεις –συνήθως- ακτές διακόπτονται από λίγες αλλά ειδυλλιακές παραλίες κι άλλοτε συνδυάζουν τους ερυθροκίτρινους χρωματισμούς τους με το πράσινο της πλούσιας βλάστησης.

Ιστοσελίδα Αναπτυξιακής Εταιρείας Δωδεκανήσου
• http://www.ando.gr/dimoi/nisiros/morfologia.htm

Μορφολογία

ΤΗΛΟΣ (Νησί) ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ
Ο όγκος της υψώνεται ανάμεσα στη Ρόδο και την Κω, στο μέσο σχεδόν της απόστασης που χωρίζει τα δύο αυτά νησιά. Γύρω της, πιο κοντά, τη συντροφεύουν η Νίσυρος (ΒΔ), η Χάλκη (ΝΑ) και η Σύμη (ΒΑ). Στα βόρεια της απλώνεται η Μικρασιατική Κνίδος (Κάβο- Κριός). Πέρα στη Δύση της είναι η Αστυπάλαια και στον Νοτιά την αγναντεύει από μακριά η Κάρπαθος και παραπέρα η Κάσος. Ορεινή σε όλη της σχεδόν την έκταση (περί τα 63 τετρ.χ/μ) , με μόνη αξιόλογη πεδινή περιοχή τον κάμπο του Μεγάλου Χωριού (περί το 1/10 της επιφάνειάς της) και με καλλιεργούμενες άλλοτε τις πλαγιές και τις κοιλάδες της, συντηρούσε τους κατοίκους της στο πλαίσιο κυρίως της παραδοσιακής αγροτικής οικονομίας, με βασικό της χαρακτηριστικό τα μεγάλα νοικοκυριά, που οφείλονταν στο ακατάτμητο των περιουσιών, όπως απαιτούσε το τοπικό έθιμο των "πρωτοτοκίων".
Η όψη των βουνών της (με ψηλότερο τον Προφήτη Ηλία, 654 μ. στα Δυτικά του νησιού) γυμνή και τραχειά, με γκρεμούς που προκαλούν δέος, καθώς μετεωρίζονται κατακόρυφοι στις ακρώρειες ή βυθίζονται στη θάλασσα, εναλλάσσεται με τοπία γεμάτα γαλήνη και ημερότητα. Οι γραφικές παραλίες των Λιβαδιών, της Ερίστου, της Πλάκας, της Σκάφης, των Λεθρών, του Αϊ Αντώνη, οι ρεματιές και οι λαγκαδιές της με τις πηγές και τα κρύα κεφαλόβρυσα και στ' απόμερα ακόμη του νησιού, στη Σκάφη, στη Βαθειά Πηγή, στον Αγ. Παντελεήμονα, στον Πόταμο, στου Δεσπότη το Νερό, ο κατάφυτος κάμπος του Μεγάλου Χωριού, δίνουν μια ξεχωριστή εικόνα της φύσης του νησιού. Το κλίμα της ξηρό και υγιεινό. Τις σχετικά ψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού τις μετριάζουν οι Βορινοί άνεμοι που τη δροσίζουν. Τον χειμώνα όμως, σαν φυσούν, φέρνουν στα μέρη που προσβάλλουν κάπως περισσότερο κρύο, από τ' απέναντι βουνά της Μικρασίας.

• http://www.ando.gr/tilos/morfologia.htm (3 φωτ.)