Εμφανίζονται 8 τίτλοι με αναζήτηση: Μυθολογία για το τοπωνύμιο: "ΙΣΘΜΙΑ Αρχαίο ιερό ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ".
Ο βασιλιάς του Ορχομενού Αθάμας καταδίωκε την Ινώ για να τη σκοτώσει. Εκείνη για να γλυτώσει πήρε το γιο της Μελικέρτη αγκαλιά κι έπεσε στη θάλασσα. Η Ινώ έγινε θαλασσινή θεότητα με το όνομα Λευκοθέα ενώ το παιδί, που αργότερα πήρε και το όνομα Παλαίμων, το έβγαλε στη στεριά νεκρό ένα δελφίνι στην περιοχή της Ισθμίας. Εκεί το βρήκε ο Σίσυφος, το έθαψε και καθιέρωσε, σύμφωνα με την παράδοση, τα Ισθμια προς τιμήν του (Παυσ. 2,1,3).
Ino. The daughter of Cadmus, and wife of Athamas. Being followed by the latter after he had been seized with madness, she fled to the cliff Moluris, between Megara and Corinth, and there threw herself into the sea with her infant son Melicertes. At the isthmus, however, mother and child were carried ashore by a dolphin, and, from that time forward, were honoured as marine divinities along the shores of the Mediterranean, especially on the coast of Megara and at the Isthmus of Corinth. Ino was worshipped at Leucothea, and Melicertes as Palaemon. They were regarded as divinities who aided men in peril on the sea. As early as Homer, we have Ino mentioned as rescuing Odysseus from danger by throwing him her veil ( Od.v. 333-353). Among the Romans Ino was identified with Matuta
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited Oct 2003 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Μελικέρτης ή Παλαίμων. Γιος του Αθάμαντα και της Ινούς. Οταν η Ινώ κινδύνευε από τον Αθάμαντα, πήρε το μικρό Μελικέρτη στην αγκαλιά της και έπεσε στη θάλασσα. Το παιδί βρήκε νεκρό ο βασιλιάς Σίσυφος στην Ισθμία, όπου το είχε βγάλει ένα δελφίνι. Προς τιμήν του καθιέρωσε τα Ισθμια.
Melicertes, (Melikertes). In Greek mythology the son of Athamas and Ino, and changed after his death by drowning into the marine deity Palaemon, while his mother became Leucothea. His name (=Melkart), however, shows him to have been originally a Phoenician god. Like Ino-Leucothea, he was worshipped on all the coast of the Mediterranean, especially on that of Megara and at the Isthmus of Corinth, where he was so closely connected with the cult of Poseidon that the Isthmian Games, originally instituted in honour of this god, came to be looked upon as the funeral games of Melicertes. The Romans regarded him as a beneficent god of the sea, and identified him with Portunus, the god of harbours.
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Perseus Project Index. Total results on 18/7/2001: 148 for Ino, 31 for leucothea, 5 for Leukothea, 27 for Melicertes, 4 for Melikertes, 48 for Palaemon,
Ibycus. A Greek lyric and erotic poet of Rhegium in Lower Italy, who flourished about B.C. 530. Like Anacreon, he led a roving life, and spent much of his time at the court of Polycrates of Samos. According to his epitaph, he died in his native town; but according to the legend made familiar by Schiller's poem, he was slain on a journey to Corinth, and his murderers were discovered by means of a flock of cranes, which, as he died, he had invoked as his avengers. The story goes that, after his murder, when the Corinthians were gathered in the theatre, the cranes appeared; whereupon one of the assassins who was present cried out, "See the avengers of Ibycus!" thus giving a clue to their detection. Hence arose the expression used of the cranes, Ibukou geranoi. His poems, which were collected into seven books, survive in scanty fragments only. They dealt partly with mythological themes in the metres of Stesichorus and partly with love-songs in the spirit of Aeolic lyric poetry, full of glowing passion and sensibility. It was mainly to the latter that he owed his fame.
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited Oct 2003 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Την περίοδο των Ισθμίων οι Κορίνθιοι κήρυξαν εκεχειρία στον πόλεμο Ηλείων-Αργείων. Ο Ηρακλής όμως σκότωσε τους Ηλείους Εύρυτο και τον Κτέατο καθώς εκείνοι πήγαιναν θεωροί στους αγώνες καταπατώντας, έτσι, την εκεχειρία. Οταν οι Ηλείοι ανακάλυψαν το δολοφόνο απαίτησαν από τους Αργείους ικανοποίηση και, καθώς εκείνοι αρνούνταν, ζήτησαν από τους Κορίνθιους να αποκλείσουν από τα Ισθμια όλους τους Αργείους. Καθώς όμως ούτε αυτό το κατόρθωσαν η μητέρα των δύο αδελφών, η Μολίνη, καταράστηκε όσους Ηλείους θα δέχονταν να πάρουν μέρος στους αγώνες που θα συμμετείχαν και Αργείοι. Σύμφωνα με τον Παυσανία οι Ηλείοι ακόμα και στην εποχή του φοβούνταν την κατάρα της Μολίνης και δε συμμετείχαν στα Ισθμια. Αναφέρει επίσης και άλλες δύο παραδόσεις που δικαιολογούν την αποχή των Ηλείων από τους συγκεκριμένους αγώνες αλλά ο ίδιος δεν τις πιστεύει και μας εξηγεί τους λόγους (Παυσ. 5,2,1-5).
This extract is from: Pausanias. Description of Greece (ed. W.H.S. Jones, Litt.D., & H.A. Ormerod, 1918). Cited Oct 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
