Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Προϊόντα στην ευρύτερη περιοχή: "ΛΕΣΒΟΣ Νομός ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ" .
ΛΕΣΒΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
It is everywhere well supplied with fruits, but like Chios and Lesbos it is best in respect to its wine.(Strabo 14,2,9)
Lesbos which exports olives and oil, and Chios, which is famous for wine.
ΛΕΣΒΟΣ (Νομός) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
Είναι έντονη η αίσθηση του επισκέπτη ότι η Λέσβος
και η Λήμνος είναι νησιά που
διακρίνονται για τη διατήρηση του παραδοσιακού χρώματος και αντιστέκονται στην
ισοπεδωτική επιδρομή των ακραίων νεωτερισμών που αλλοιώνουν πολλές αστικές, αλλά
και αγροτικές περιοχές της υπόλοιπης χώρας. Τόσο οι παλαιότερες όσο και οι νεότερες
γενιές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό πιστές στα παραδοσιακά πρότυπα διατροφής, αυξάνοντας
έτσι τη ζήτηση των ντόπιων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.
Η τάση αυτή προς τον ελληνικό τρόπο διατροφής θα μπορούσε να ερμηνεύσει
την αναλλοίωτη μέχρι σήμερα διατήρηση της ποιότητας των παραδοσιακών γαλακτοκομικών
προϊόντων (Λαδοτύρι, Φέτα, Γραβιέρα, Καλαθάκι και Μελίχλωρο Λήμνου
κ.ά) από τους παραγωγούς του νησιού, καθώς και την αμετάβλητη προτίμησή τους,
όχι μόνο από το καταναλωτικό κοινό της Λέσβου και της Λήμνου
αλλά και της υπόλοιπης χώρας. Η φυσική χλωρίδα και οι τοπικές φυλές αιγοπροβάτων
αποτελούν τους γενεσιουργούς παράγοντες για το εξαιρετικής σύστασης αιγοπρόβειο
γάλα της περιοχής, που θα μπορούσε κάτω από ορισμένες συνθήκες να χαρακτηρισθεί
ως οικολογικό, το οποίο μετατρέπουν οι παραδοσιακές μονάδες τυροκόμισης εφαρμόζοντας
τις παραδόσεις, τις γνώσεις και τη μαστοριά που πέρασαν και διατηρήθηκαν τόσα
χρόνια από γενιά σε γενιά.
Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι καθοριστικός για τη μοναδικότητα των
γευστικών ιδιοτήτων των γαλακτοκομικών αυτών προϊόντων, διότι η άριστη ποιότητά
τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη γνώση των βιοτόπων, των συστημάτων εκτροφής
των ντόπιων φυλών των αιγοπροβάτων και των παραδοσιακών τεχνικών της τυροκόμισης.
Έτσι μπορούμε χρόνια τώρα να απολαμβάνουμε την πιπεράτη γεύση της Γραβιέρας Μυτιλήνης,
τη χαρακτηριστική δροσιά της Φέτας, τη μεστή αίσθηση του Λαδοτυριού, το μυρωδάτο
καλαθάκι της Λήμνου και το
ξεχωριστό Μελίχλωρο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Λέσβου και του ΕΟΤ.
Ένας τόπος τόσο όμορφος και γεμάτος χάρες, όπως είναι η λεσβιακή γη,
που υμνήθηκε και αποτέλεσε έμπνευση για ποιητές, ζωγράφους, συγγραφείς, με πλούσια
ηλιοφάνεια και έξοχη ποικιλία γλυκάνισου και άλλων αρωματικών φυτών, ήταν φυσικό
να γεννήσει και να εντάξει στην παράδοσή του, εδώ και αιώνες, την παραγωγή ούζου.
Το ούζο έχει μια ιστορία 200 τουλάχιστον ετών. Πριν το 1800, το ούζο
είναι ήδη γνωστό στο νησί και αποτελεί επώνυμο προϊόν που εξάγεται κυρίως στις
χώρες της Ανατολής. Είναι η εποχή που ανθεί το εμπόριο στο νησί.
Πολλές από τις ποτοποιίες που ιδρύθηκαν και λειτουργούσαν τον περασμένο
αιώνα δεν κατάφεραν να επιβιώσουν για διάφορους λόγους, αλλά όσες απέμειναν έχουν
ικανοποιητική παρουσία στη ντόπια αγορά και κάποιες κατάφεραν να ξεφύγουν από
τα στενά όρια του νησιού και να εξαπλωθούν όχι μόνο πανελλαδικά αλλά και σε όλο
τον κόσμο.
Το ούζο είναι αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται αποκλειστικά στην
Ελλάδα με παραδοσιακό τρόπο,
με χρήση αρωματικών φυτών της ελληνικής υπαίθρου και χάλκινων αμβύκων ορισμένου
τύπου. Λαμβάνεται με σύμμειξη αλκοολών, που έχουν αρωματιστεί με απόσταξη σπόρων
γλυκάνισου και άλλων αρωματικών φυτών, σπόρων και καρπών όπως μάραθου, μαστίχας,
κ.ά. Η αναλογία οινοπνεύματος στο ούζο που παρασκευάζεται στον τόπο μας κυμαίνεται
από 37.5% έως 48% vol.
Το ούζο αποτελεί το παραδοσιακό και παράλληλα το πιο αγαπητό ελληνικό
ποτό. Το λεσβιακό και λημνιακό όμως ούζο έχει τη δική του προσωπικότητα, τη δική
του γεύση, τη δική του κληρονομιά και κρύβει τα δικά του μυστικά, τα τόσο γνωστά
στους τεχνίτες μας που το παράγουν. Αυτά τα ενσωματωμένα στο προϊόν μυστικά, το
έχουν καθιερώσει στην αγορά ως προϊόν υψηλής ποιότητας και ζητείται είτε σαν ούζο
Μυτιλήνης, είτε σαν ούζο Πλωμαρίου,
είτε σαν ούζο Λήμνου. Χρησιμοποιείται
κυρίως ως ορεκτικό αυτούσιο ή με προσθήκη νερού. Απολαμβάνεται συνοδεία παραδοσιακών
μεζέδων, κυρίως όμως με ψάρι, χταπόδι και καλαμάρι. Μερικοί το προτιμούν σκέτο
ή με παγάκια σαν long drink. Το ούζο σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να ανταγωνίζεται
γευστικά τα διεθνώς γνωστά οινοπνευματώδη ποτά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Λέσβου και του ΕΟΤ.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά προϊόντα του Νομού Λέσβου (Λέσβος,
Λήμνος, Αη
Στράτης) είναι τα αλίπαστα ψάρια. Με τον όρο αλίπαστα εννοούμε ψάρια κατεργασμένα,
συντηρημένα αποκλειστικά σε αλάτι, συσκευασμένα σε κονσέρβες διαφόρων μεγεθών.
Το αλάτισμα αποτελεί μια από τις αρχαιότερες μεθόδους διατήρησης των
αλιευμάτων και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα λόγω της απλότητας και της σχετικά
καλής αποτελεσματικότητάς της. Βασίζεται στις αντισηπτικές ιδιότητες του αλατιού
σε συγκεντρώσεις ανώτερες του 10% και στην αφυδάτωση των ιστών που προκαλεί λόγω
της υγροσκοπικότητάς του.
Στο νομό Λέσβου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια λειτουργούν βιοτεχνίες
επεξεργασίας και τυποποίησης ψαριών. Η δυνατότητα αυτών των επιχειρήσεων σε επεξεργασία
ψαριών ξεκινά από τους 20 και μπορεί να φτάσει μέχρι και τους τετρακόσιους τόνους
ετησίως, ανάλογα με τη δυνατότητα της επιχείρησης και την παραγωγή των αλιευτικών
σκαφών.
Η παραγωγική διαδικασία γίνεται με καθαρά εμπειρικό τρόπο, δηλ. με
μια συγκεκριμένη τεχνική στην οποία χρησιμοποιείται ως μέσο κατεργασίας και συντήρησης
μόνο το αλάτι χωρίς κανένα άλλο πρόσθετο υλικό. Η διαδικασία αυτή μαθαίνεται από
τη μια γενιά στην άλλη, και βελτιώνεται με την πείρα και τη συνεχή τριβή. Ο τρόπος
παρασκευής είναι τελείως παραδοσιακός και γίνεται μόνο με τα χέρια χωρίς μηχανήματα.
Τα είδη των ψαριών που επεξεργάζονται οι βιοτεχνίες είναι σαρδέλα, κολιός, σκουμπρί,
γαύρος, αντζούγια και λακέρδα. Η αλιεία των παραπάνω αρχίζει από το Μάρτιο και
τελειώνει τον Οκτώβριο εκτός από τη λακέρδα που ψαρεύεται από τον Οκτώβριο και
μετά.
Η ποιότητα των συγκεκριμένων αλιευμάτων, στη θαλάσσια περιοχή του
νομού Λέσβου, είναι πάρα πολύ υψηλή πιθανόν λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και
της πλούσιας σε φυσικές τροφές (πλαγκτόν) θάλασσας. Αλλωστε όλοι γνωρίζουμε την
περίφημη σαρδέλα του Κόλπου Καλλονής,
η οποία είναι μικρή σε μέγεθος, αλλά η γεύση της είναι πολύ καλύτερη από κάθε
άλλη περιοχή της Ελλάδας. Σημαντική
μερίδα καταναλωτών δείχνει προτίμηση στις σαρδέλες αυτές, τις οποίες προμηθεύεται
σε μικρές ποσότητες χύμα και αφού τις καθαρίσει τις γεύεται με λάδι και ξύδι,
ως μεζέ εξαιρετικής νοστιμιάς και ποιότητας.
Ολα τα αλίπαστα ψάρια, που με την αλιπάστωση αποκτούν γεύση, άρωμα
και τραγανότητα συσκευάζονται σε πολλών ειδών συσκευασίες, από κλασσικά λευκοσιδηρά
δοχεία ποικίλου βάρους μέχρι γυάλινα βάζα και δίσκους με κενό αέρος. Η πρόοδος
που έχει επιτελεστεί τα τελευταία χρόνια στην κονσερβοποιία και στις τεχνικές
συσκευασίας έδωσε τη δυνατότητα στις βιομηχανίες αλιπάστων να προσφέρουν στην
κατανάλωση τροφές οι οποίες έχουν ζήτηση και ισχυρές προοπτικές ανάπτυξης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Λέσβου και του ΕΟΤ.
Κυδώνια, καλόγνωμες, χάβαρα, στρείδια, χτένια. Ο φυσικός πλούτος των
κόλπων των νησιών της Λέσβου
και της Λήμνου. Οι πιο εκλεκτοί
και νόστιμοι μεζέδες που μπορούν να στολίσουν το ίδιο, ένα πλούσιο τραπέζι με
θαλασσινά συνοδευόμενα από λευκό κρασί Λήμνου,
ή ένα παραδοσιακό τραπεζάκι ταβέρνας με δυο τρία πιάτα και μυρωδάτο ούζο Μυτιλήνης.
Τρώγονται έτσι όπως βγαίνουν από τη θάλασσα, φρέσκα, ωμά με λεμονάκι ή και ψητά.
Ακόμα τα χτένια και τις καλόγνωμες μπορούμε να τα μαγειρέψουμε με πιλάφι και δεν
ξεχνούμε ποτέ το ουζάκι.
Παρότι η συγκομιδή των θαλασσινών εξαρτάται ως επί το πλείστον από
τις καιρικές συνθήκες, την εκάστοτε εποχή του χρόνου αλλά και από τους κανονισμούς
που έχει θεσπίσει το κράτος, τα νησιά μας καταφέρνουν να έχουν μια συνεχή παραγωγή,
να καλύπτουν τις τοπικές ανάγκες και οι επιχειρήσεις που ασχολούνται παράλληλα
με την καλλιέργεια των οστράκων, να εξάγουν σημαντικές ποσότητες στις ευρωπαϊκές
κυρίως χώρες.
Η άριστη ποιότητα και το δώρο της αστείρευτης προσφοράς τους από τη
θαλάσσια περιοχή της Λέσβου
και της Λήμνου, έχει κάνει
τα όστρακα αυτά διάσημα και περιζήτητα. Από τη ντόπια παραγωγή των θαλασσινών
ξεχωρίζουν τα μοναδικά χτένια του Κόλπου
της Καλλονής, τα οποία φημίζονται για τη γεύση και τη νοστιμιά τους και γίνονται
ανάρπαστα.
Οι ντόπιες μονάδες οστρακοκαλλιέργειας ενημερώνονται συνεχώς και εκσυγχρονίζονται
σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, προσπαθώντας να συνδυάσουν την ποιότητα των οστράκων
με όλο και καλύτερες συνθήκες για την παραγωγή, τη διατήρηση και τη συσκευασία
τους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Λέσβου και του ΕΟΤ.
Μαρμελάδες, αρτοσκευάσματα, ζυμαρικά, μέλι, χαλβάς. Πώς θα μπορούσε
άλλωστε να υστερεί ο Νομός Λέσβου εδώ! Ιδιαίτερη δε ανάπτυξη σ' αυτό τον τομέα
έδωσε τα τελευταία χρόνια το συνεταιριστικό πνεύμα των γυναικών του Νομού, οι
οποίες όντας γυναίκες της υπαίθρου- αφού δημιούργησαν τους ανά περιοχή συνεταιρισμούς
των γυναικών- ασχολήθηκαν με κάτι δημιουργικό όπως είναι η παρασκευή παραδοσιακών
γλυκών του κουταλιού και του ταψιού, αλλά ταυτόχρονα και μαρμελάδες, όλο άρωμα
και θεϊκή γεύση.
Μερικά από τα είδη γλυκών του κουταλιού και μαρμελάδων είναι: πορτοκάλι,
λεμόνι, νεράντζι, μανταρίνι, κίτρο, περγαμόντο, καρυδάκι, κυδώνι, μήλο, ντοματάκι,
καρπούζι, κολοκύθι, τσάγαλο (μοναδικό στην Ελλάδα).
Οσο για τα περίφημα γλυκά ταψιού μεγάλη ζήτηση έχουν ο μπακλαβάς, η καρυδόπιτα,
το κανταΐφι, το ραβανί, κ.ά.
Ολα τα γλυκά παράγονται με περίτεχνες παραδοσιακές συνταγές και με
τον παλιό χειροποίητο τρόπο, όπως τον διδάχτηκαν από τις γιαγιάδες, για να προσφέρουν
στο σύγχρονο καταναλωτή μοναδικές σε αγνότητα γευστικές εμπειρίες, κρατώντας τη
φήμη που είχαν στους περασμένους αιώνες.
Αλλα προϊόντα των γυναικείων συνεταιρισμών του Νομού είναι λικέρ από
ντόπιους χυμούς, ανθόνερο από νερατζόφυλλα, τραχανάς, ζυμαρικά τριμμένα στο χέρι,
σφολιατοειδή, κουλουράκια, παξιμάδια, τα ονομαστά αμυγδαλωτά, παστέλι, κ.ά.
Οσο για το μέλι της Λέσβου, αρκεί να αναφέρουμε ότι έχει τιμηθεί με
το βραβείο “GREAT TASTE AWARD”. Βασικά συστατικά του είναι 20%-30%
θυμάρι, 40% αγριολούλουδα, 15% λυγαριά και διάφορα οπωροφόρα.
Τέλος ο γευστικότατος χαλβάς Λήμνου
παράγεται από την επεξεργασία του σησαμιού (ταχίνι) χωρίς παρέμβαση χημικών μέσων,
χωρίς προσθήκη συντηρητικών ή βελτιωτικών υλών. Έτσι καθίσταται μία από τις πιο
υγιεινές και αγνές τροφές και μάλιστα σε διάφορες γεύσεις όπως βανίλια, με κακάο,
φυστίκια, με μέλι, με αμύγδαλα, κλπ. Χρησιμοποιείται ως αντίδοτο μετά από μεγάλη
οινοποσία!
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Λέσβου και του ΕΟΤ.
ΜΥΡΙΝΑ (Δήμος) ΛΗΜΝΟΣ
Μερικά απο τα πιό γνωστά προϊόντα της Λήμνου είναι τα παρακάτω:
•Τυρί
•Κρασί Λήμνου
•Ούζο
•Μέλι
•Φλωμάρι
•Λουκούμια
•Γλυκά Κουταλιού
Λάδι Λέσβου
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη Λέσβο χωρίς τα ελαιόδεντρά της
που ασημίζουν κάτω από το άπλετο φως του ήλιου. Εκτός από τη θάλασσα, κανένα άλλο
αγαθό της φύσης δε δέθηκε τόσο πολύ με τον Ελληνικό χώρο, όσο η ελιά και το λάδι
της, που έθρεψε τόσους πολιτισμούς, από τη βαθιά αρχαιότητα έως σήμερα.
Στη Λέσβο σήμερα υπάρχουν πάνω (11.000.000) έντεκα εκατομμύρια ελαιόδεντρα
σε έκταση 465 χιλ στρεμμάτων με μέση παραγωγή 100.000 τόνους καρπούς ή 20.000
τόνους ελαιολάδου. Ασύγκριτο σε γεύση, άρωμα και με καλύτερους και με τις καλύτερες
διατροφικές ιδιότητες, το ελαιόλαδο της Μυτιλήνης είναι ένα αληθινό δώρο της Λεσβιακής
φύσης. Αυτό το φημισμένο ελαιόλαδο πηγή υγείας και βασικό συστατικό της διατροφής
του σύγχρονου καταναλωτή.
Στη Λέσβο καλλιεργούνται δυο ποικιλίες ελιών. Η μία, τοπικής προέλευσης,
καταλαμβάνει το 65% των ελαιώνων προς τα νότια και νοτιανατολικά του νησιού και
λέγεται "Κολοβή". Η άλλη, λέγεται "Αδραμυτινή" με ποσοστό 30% σε αμιγείς ελαιώνες
που καλύπτουν το βόρειο και βορειοανατολικό τμήμα της Λέσβου, ενώ μικρό ποσοστό
5% καλύπτουν οι λεγόμενες λαδολιές. Και οι δύο όμως δίνουν προϊόν υψηλής ποιότητας
από οργανοληπτική και χημική άποψη, που προσφέρεται να χρησιμοποιηθεί και ως βελτιωτικό
άλλων ελαιολάδων Ιταλικής και Ισπανικής προέλευσης.
Όπως όλα τα λίπη και τα έλαια η θερμιδική του ικανότητα είναι περίπου
9cal/gr. Παρουσιάζει ανθεκτικότητα σε φαινόμενα οξείδωσης και είναι από τα έλαια.
Το γεγονός ότι το λάδι έχει κατάλληλη αναλογία κεκορεσμένων και ακόρεστων οξέων
που το κάνει να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της μεσογειακής δίαιτας, της οποίας
η αξία και η προσφορά στην αποφυγή σιβαρών ασθενειών και κατ' επέκταση στη μακροβιότητα
του ανθρώπου έχει παγκόσμια αναγνωριστεί.
Τυριά Λέσβου και Λήμνου
Ακόμα και ο Όμηρος στην Οδύσσεια δίνει μια πολύ παραστατική περιγραφή
παραγωγής τυριού από αιγοπρόβειο γάλα. Αποτέλεσμα εμπειρίας αιώνων σε συνδυασμό
με τις εδαφοκλιματολογικές συνθήκες, τα τυροκομικά προϊόντα της Λέσβου και της
Λήμνου ξεχωρίζουν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Παραδοσιακά τυροκομικά προϊόντα (και μάλιστα με ονομασία προέλευσης)
είναι το Λαδοτύρι Μυτιλήνης, η Φέτα, το Κασέρι και το Καλαθάκι Λήμνου, μοναδικά
στη γεύση τους και το άρωμά τους. Οι παραδοσιακές μονάδες τυροκόμησης, εγγυώνται
τις ξεχωριστές οργανοληπτικές ιδιότητες του από το ίδιο το γεγονός ότι μεταποιούν
το εξαιρετικής ποιότητας και σύστασης αιγοπρόβειο γάλα της περιοχής που θα μπορούσε
κάτω από ορισμένες συνθήκες να χαρακτηριστεί και ως οικολογικό. Η φυσική χλωρίδα
και οι τοπικές φυλές αιγοπροβάτων αποτελούν με τη σειρά τους γενεσιουργούς παράγοντες
της ανώτερης ποιοτικής σύνθεσης του γάλακτος.
Ένας ακόμα όμως καθοριστικός παράγοντας είναι και ο άνθρωπος-παραγωγός-
ο οποίος διατήρησε χρόνια τώρα τον παραδοσιακό τρόπο τυροκόμησης προσφέροντας
έτσι στις νέες γενιές το παραδοσιακό και μοναδικό τυρί (Φέτα, Λαδοτύρι, Γραβιέρα,
Κεφαλοτύρι, Κασέρι, Καλαθά κι κλπ) του Νομού.
Το λαδοτύρι παρασκευάζεται παραδοσιακά στη Λέσβο από πρόβειο γάλα
και οφείλει την ονομασία του στην συντήρηση του που γινόταν μέσα σε ελαιόλαδο
άριστης ποιότητας. Ωριμάζει για τρεις τουλάχιστον μήνες σε υπόγειες αποθήκες ή
δροσερούς θαλάμους και έχει πικάντικη γεύση.
Τέλος το καλαθάκι Λήμνου παρασκευάζεται Παραδοσιακά και μόνο στη Λήμνο,
από αιγοπρόβειο γάλα. Το όνομα του το οφείλει στον τρόπο παραγωγής του μια που
όταν δημιουργηθεί το τυπόπηγμα τοποθετείται σε μικρά καλαθάκια. Οι ραβδώσεις τους
φαίνονται στο "σώμα" του και γενικά περνάει από διάφορα στάδια ωρίμανσης.
Αλίπαστα
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά προϊόντα του Β. Αιγαίου και ειδικότερα
του Νομού Λέσβου, είναι τα αλίπαστα. Πασίγνωστη είναι σε όλο τον κόσμο η σαρδέλα
Καλλονής. Και στα δυο μεγάλα νησιά του Νομού (Λέσβος και Λήμνος) λειτουργούν εδώ
και πάρα πολλά χρόνια βιοτεχνίες επεξεργασίας και τυποποίησης ψαριών.
Η πρώτη ύλη (ψάρια) αλιεύεται καθημερινά από τα ψαροκάικα και γρι-γρι
του Νομού ενώ η τυποποιητική διαδικασία γίνεται με καθαρά εμπειρικό τρόπο που
μαθαίνεται από γενιά σε γενιά ενώ βελτιώνεται με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων
και φυσικά με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων και φυσικά με την πείρα. Ειδικότερα
τα ψάρια που επεξεργάζονται και τυποποιούνται είναι οι σαρδέλες, οι κολιοί, ο
γαύρος, αντζούγια και η λακέρδα. Η επεξεργασία τους γίνεται με καθαρά αγνό και
παραδοσιακό τρόπο μόνο με αλάτι.
Αυτό όμως που κάνει τα αλίπαστα του Νομού να ξεχωρίζουν είναι η ποιότητα
των ψαριών της περιοχής, πιθανόν λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και του πλαγκτόν
που υπάρχει στην περιοχή, κύρια όμως στους δύο κόλπους της Λέσβου (Γέρας και Καλλονής)
Ούζο
Η Ιστορία του ποτού αυτού, είναι μια δική μας ιστορία κι ένα μεγάλο
επίτευγμα της παραδοσιακής τέχνης των ποτοποιών του τόπου μας. Είναι ποτό που
διακρίνεται από μια ευχάριστη επιθετικότητα που ισορροπεί την πλημμυρίδα των αρωμάτων
του, φέρνοντας επανάσταση στις αισθήσεις και προσφέροντας τη γλυκιά ανάμνηση και
χαρά κάθε ξεχωριστής στιγμής στη ζωή.
Ένα σωστό και ισορροπημένο ούζο, περιέχει μέχρι και 46% αλκοόλ, ώστε
να μπορεί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, ανεπηρέαστο από τις κλιματολογικές συνθήκες
και να αντέχει στο χρόνο, διατηρώντας το άρωμα και τη γεύση του. Η παραγωγή του
κατ' εξοχήν Ελληνικού αυτού ποτού, που έχει ταυτιστεί απόλυτα με την Ελληνική
ψυχή, τη φιλοξενία, τη θάλασσα και τον καταγάλανο ουρανό, είναι μια τέχνη επίπονη
αλλά και προκλητική. Πίνεται σκέτο ή με πάγο ενώ προσθέτοντας νερό θα δείτε να
εμφανίζεται ένα πλούσιο γαλάκτωμα, το οποίο είναι και ένδειξη της υψηλής του ποιότητας.
Ο μεζές (κυρίως θαλασσινός) είναι ουσιαστικά ο απαραίτητος συνοδός
του ούζου. Η Λέσβος ουσιαστικά έχει ταυτιστεί με αυτό το ποτό, πράγμα που το μαρτυρούν
τα πολλά ποτοποιεία της και αυτό γιατί μόνο εδώ συναντάται η ειδική ποικιλία γλυκάνισου
ο οποίος είναι και ο βασικός αρωματοποιός.
Κρασί
Στην αρχαιότητα το κρασί της Μήθυμνας εθεωρείτο το νέκταρ των Ολύμπιων
Θεών. Υπήρξαν τεράστιοι αμπελώνες, αλλά σήμερα υπάρχουν μόνο λίγοι και μικροί
με μορφή οικοτεχνίας, που παράγουν μικρές αλλά άριστης ποιότητας κρασί.
Η Λήμνος όμως παραμένει κρασοπαραγωγό νησί και η φήμη της ποιότητας
των κρασιών της, έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την υπέροχη θέα του
πανέμορφου λιμανιού στην Μύρινα της Λήμνου, "παντρεύεται" η γνήσια γεύση της παράδοσης
και οι ήρεμες διακοπές στο νησί του Διόνυσου. Η μοναδικότητα της ποικιλίας του
Μοσχάτου Αλεξάνδρειας που παραμένει ο χρυσός καρπός εκατοντάδων αμπελοκαλλιεργητών
στο νησί συνεχίζεται η τεράστια αυτή παράδοση των χρόνων της μυθολογίας στην παραγωγή
του περίφημου κρασιού της Λημνιάς γης.
Γραμμικοί και προσεγμένοι αμπελώνες κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, καλύπτουν
6.500 στρέμματα στο νησί, ενώ η μικρή στρεμματική απόδοση των 700 κιλών ανά στρέμμα
(μια που δεν χρησιμοποιούνται λιπάσματα και ενισχυτικά) εξασφαλίζει την άριστη
ποιότητα της πρώτης ύλης και φυσικά του κρασιού της.
Μέλι
Διάσπαρτα σε κάθε περιοχή του Νομού θα δείτε κάτι άσπρα ή γαλάζια
κουτάκια, τα μελίσσια, τα οποία "περιμένουν" υπομονετικά τις εργάτριες μέλισσες
να το γεμίσουν με το υπέροχο Λεσβιακό μέλι.
Το γνωστό για τη γεύση του και το άρωμά του θυμαρίσιο μέλι της Λέσβου
και της Λήμνου, το συναντά κανείς σε οποιοδήποτε σημείο του Νομού, ενώ η κατεργασία
του γίνεται με παραδοσιακό τρόπο, χωρίς πρόσθετα, διατηρώντας έτσι για χρόνια
την ποιότητα του και μεγαλώνοντας μέρα με τη μέρα τη φήμη του. Σε μερικά σημεία
επίσης (πευκοδάσους Καλλονής κλπ) μπορείτε να δοκιμάσετε και άλλες γεύσεις όπως
το πευκόμελο ή το ανθόμελο.
Κεραμικά
Η Λέσβος ήταν και είναι ένα από τα γνωστότερα κέντρα παραδοσιακής
αγγειοπλαστικής. Ίσως λόγω της συστάσεως του χώματός της (αργιλόχωμα και κοκκινόχωμα)
η Λέσβος είναι ουσιαστικά "σπασμένη" με εργαστήρια κεραμικής ή "τσουκαλάδικα"
όπως τα ονομάζουν και στην τοπική ομιλία. Τα μεγαλύτερα και τα γνωστότερα τα συναντά
κανείς στο Μανταμάδο, στην Αγιάσο και στη Μυτιλήνη όπου η τέχνη της αγγειοπλαστικής
μεταβιβάζεται απαράλλαχτη από γενιά σε γενιά.
Ξυλογλυπτική
Παραδοσιακή λαϊκή τέχνη στη Λέσβο είναι και η ξυλογλυπτική, όπου έμπειροι
τεχνίτες σκαλίζουν και σκαλίζουν το ξύλο της ελιάς, της καστανιάς και της κερασιάς,
δίνοντάς του μορφή αναλλοίωτη στο χρόνο, είτε τιμώντας τους αγίους στους ναούς
και στα μοναστήρια, είτε διακοσμώντας τα σπίτια με τα περίφημα Λεσβιακά ξυλόγλυπτα
έπιπλα που τα συναντά κανείς και στις τρεις ηπείρους. Η Αγιάσος, ο Ασώματος και
η Μυτιλήνη είναι οι κατ'εξοχήν περιοχές που συναντά κανείς τεχνίτες με μεράκι
και γούστο γι'αυτό που τους δίδαξαν οι πρόγονοί τους.
Υφαντά
Και φυσικά τα υφαντά που οι νοικοκυράδες έκαναν τα προικιά τους με
τρόπο περίτεχνο που ευτυχώς έχει διασωθεί. Ευτυχώς που κάποιοι πρίν από εμάς φρόντισαν
να τα κρατήσουν και να τα "διδάξουν" στις νέες γενιές, που μέχρι σήμερα με το
ίδιο μεράκι, με την ίδια τεχνική και με τα ίδια μέσα, ουσιαστικά αναπαράγουν τη
λαϊκή αυτή τέχνη που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη της λαϊκής μας παράδοσης.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
