Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ Αρχαία πόλη ΑΡΚΑΔΙΑ" .
ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Stalemate after the Battle of Mantinea
The alliances of the various city-states shifted often in the repeated
conflicts that took place in Greece during these early decades of the fourth century
B.C. The threat from Thessaly faded with Jason's murder in 370 B.C., and the former
enemies Sparta and Athens momentarily allied against the Thebans in the battle
of Mantinea in the Peloponnese in 362 B.C. Thebes won the battle but lost the
war when its great leader Epaminondas fell at Mantinea and no credible replacement
for him could be found. The Theban quest for dominance in Greece was over. Xenophon
adroitly summed up the situation after 362 B.C. with these closing remarks from
the history that he wrote of the Greeks in his time (Hellenica ): "Everyone
had supposed that the winners of this battle would be Greece's rulers and its
losers their subjects; but there was only more confusion and disturbance in Greece
after it than before". The truth of his analysis was confirmed when the naval
alliance led by Athens dissolved in the mid-350s B.C. in a war among the leader
and the allies. All the efforts of the various major Greek states to extend their
hegemony over mainland Greece in this period therefore ended in failure. By the
mid 350s B.C., no Greek city-state had the power to rule more than itself on a
consistent basis. The struggle for supremacy in Greece that had begun eighty years
earlier with the outbreak of the Peloponnesian War had finally ended in a stalemate
of exhaustion that opened the way for a new power-- the kingdom of Macedonia.
This text is from: Thomas Martin's An Overview of Classical Greek History from Homer to Alexander, Yale University Press. Cited Sep 2002 from Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
Οι Λακεδαιμόνιοι με βασιλιά τον Αγησίπολι νίκησαν σε μάχη τους Μαντινείς, οι οποίοι κλείστηκαν μέσα στα τείχη της πόλης. Ο Αγησίπολις δεν μπόρεσε να τους αναγκάσει με άλλο τρόπο να ρίξουν τα τείχη, γι’ αυτό έκανε το εξής: έφραξε την έξοδο του ποταμού Οφεως από την πόλη, με αποτέλεσμα να πάρουν νερό και να αρχίσουν να υποχωρούν τα τείχη, που ήταν φτιαγμένα με πλιθιά. Τότε οι Μαντινείς αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Ο Αγησίπολις άφησε ένα μικρό μέρος της πόλης να κατοικείται, το υπόλοιπο όμως το κατεδάφισε και υποχρέωσε τους κατοίκους να διαλύσουν την ενιαία πόλη και να φτιάξουν πάλι ξεχωριστές κώμες, όπως πριν τον πρώτο συνοικισμό της Μαντίνειας. Οι κάτοικοι επέστρεψαν στην πόλη μετά τη μάχη των Λεύκτρων, με τη βοήθεια των Θηβαίων (Παυσ. 8,8,7-10).
Οταν οι Μαντινείς επέστρεψαν στην πόλη τους μετά τη μάχη των Λεύκτρων συμμάχησαν με τους Σπαρτιάτες. Αρχικά ο Αρατος τους επανέφερε με τη βία στην Αχαϊκή Συμπολιτεία. Εκείνοι όμως τον νίκησαν και ξαναπροσχώρησαν στους Λακεδαιμόνιους, μέχρι που ο Αντίγονος Δώσων κατέλαβε και λεηλάτησε τη τη Μαντίνεια, στην οποία έφερε νέους κατοίκους από το Αργος και από αλλού. Οι νέοι αυτοί Μαντινείς δέχτηκαν τον Αντίγονο ως οικιστή τους και ονόμασαν την πόλη Αντιγόνεια. Το όνομα Μαντίνεια το επανέφερε ο αυτοκράτορας Αδριανός δέκα γενιές αργότερα (Παυσ. 8,8,11-12).
Η ιστορική ζωή της περιοχής της Μαντινείας ευνοήθηκε από την ιστορική
διαμόρφωση του εδάφους του όλου χώρου από την αρχαιότητα ακόμα. Η φυσική αυτή
διευθέτηση της γης (φυσικοί φραγμοί) ιστορικά επέδρασε επί του διαχωρισμού της
ιδιοκτησίας και επί των ηθών. Αγρια η ιδιοσυγκρασία των κατοίκων εμπόδισε την
υποταγή στις γνωστές, για τους υπόλοιπους Έλληνες πολιτικές μορφές και διατήρησε
ένα ανόθευτο, γνήσιο, με έντονο και μοναδικό χρώμα πνευματικό παρελθόν. Η Μαντινεία
ήταν γνωστή κατά τα χρόνια της προϊστορίας και ο Όμηρος την αναφέρει σαν "πολυάμπελος
χώρα". Πρώτος βασιλιάς της περιοχής ο Πελασγός και η χώρα ονομάστηκε Πελασγία.
Αργότερα ενώθηκαν σε πόλεις της Αρκαδίας, οι σημαντικότερες ήσαν: η Τεγέα, ο Ορχομενός,
ο Φενεός και η Μαντινεία.
Η ένδοξη αυτή αρκαδική πόλη που στις Περιηγήσεις του ο Παυσανίας επιδεικνύει
τον πλούτο της, σε θρησκευτικό βίο, σε έργα τέχνης, σε πνευματική κίνηση, κτίστηκε
αρχικά στο λόφο "Γκορτσούλι" από τον Μαντινέα έναν από τους τριάντα γιούς του
Λυκάωνα (γιό του Πελασγού). Κατά τον Παυσανία αποτελούνταν από πέντε χωριά: Μελάγγεια,
Νεστάνη, Μαιρά, Ελισφάσιοι και Πετρόσακα και περιελάμβαναν: η πρώτη το λόφο Αγχισία,
η δεύτερη την περιοχή με κέντρο το ιερό του Ιππίου Ποσειδώνα, η τρίτη την περιοχή
του σημερινού Κάψια με τις ορεινές περιοχές μέχρι το Μεθύδριο, η τέταρτη στις
περιοχές της Νεστάνης και η πέμπτη την περιοχή προς το όρος Μαίναλο. Οι κάτοικοι
ήταν διασκορπισμένοι σε πέντε Δήμους με κέντρο την "Πτόλι".
Οι επιδρομές ανάγκασαν τους κατοίκους να συνενωθούν υπό την ηγεσία της Αντινόης, κόρη του Κηφέα (γιου του βασιλιά της Τεγέας Αλέου) και να εγκατασταθούν στην πεδιάδα εκεί που βρίσκονται σήμερα τα ερείπια της αρχαίας πόλης (σημερινή Παλαιόπολη). Κατά τη μυθολογία η Αντινόη επέλεξε το χώρο ακολουθώντας ένα φίδι , για αυτό ονομάστηκε ο ποταμός που περιβάλλει την πόλη "Όφις ποταμός".
Στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου αν και πολλές φορές βάδισε
εναντίον της η ισχυρή Σπάρτη που επιβουλεύονταν την ύπαρξή της επιβίωσε και γνώρισε
νέα ακμή. Συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία της Αρκαδικής Συμπολιτείας. Λόγω προστριβών
αποχώρησε και συμμάχησε με τη Σπάρτη. Τότε βάδισε εναντίον της η Θήβα με τους
συμμάχους της το 362 π.Χ. στη μάχη της Μαντινείας. Οι Θηβαίοι νίκησαν τους Σπαρτιάτες
αλλά σκοτώθηκε ο αρχηγός τους Επαμεινώνδας, μεγάλος πολιτικός και στρατιωτικός
ηγέτης. Ο Επαμεινώνδας έχει θαφτεί στην περιοχή και ο τάφος δεν έχει βρεθεί .
Στην περιοχή της αρχαίας Νέστανης λατρεύονταν ιδιαίτερα ο Ίππιος Ποσειδώνας
θεός χθόνιος και η Δήμητρα θεά της βλάστησης και της καρποφορίας.
Οι Φράγκοι κυρίευσαν την περιοχή το 1205 και τη χώρισαν σε πέντε επαρχίες (βαρονίες). Ίδρυσαν αρκετά φρούρια για την ασφάλειά τους. Σημαντικότερο ήταν αυτό του υψώματος Γουλά πάνω από την Νεστάνη. Το 1330 οι Βυζαντινοί με τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο ανέκτησαν από τους Φράγκους ολόκληρη την Αρκαδία. Το 1458 κυρίευσαν την περιοχή οι Τούρκοι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαντινείας
Οι Μαντινείς πήραν μέρος στην εκστρατεία των Αθηναίων κατά της Σικελίας, ως φίλοι τους (Παυσ. 8,8,6).
The Hellenes who awaited the Persians in that place were these: three hundred
Spartan armed men; one thousand from Tegea and Mantinea, half from each place;
one hundred and twenty from Orchomenus in Arcadia and one thousand from the rest
of Arcadia; that many Arcadians, four hundred from Corinth, two hundred from Phlius,
and eighty Mycenaeans. These were the Peloponnesians present; from Boeotia there
were seven hundred Thespians and four hundred Thebans.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
