Πληροφορίες τοπωνυμίου

The mercantile class at Chios

ΧΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
For there are several classes both of the people and of those called the notables; for instance classes of the people are, one the farmers, another the class dealing with the arts and crafts, another the commercial classoccupied in buying and selling and another the one occupied with the sea and this is divided into the classes concerned with naval warfare, with trade, with ferrying passengers and with fishing lpar;for each of these classes is extremely numerous in various places, for instance fishermen at Tarentum and Byzantium, navy men at Athens, the mercantile class at Aegina and Chios.
(Aristotle, Politics, 1291b)

Perseus: Aristotle, Politics
• http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=...

ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
  Τριακόσιοι περίπου άνθρωποι ζουν μόνιμα στον Αη-Στράτη. Ασχολούνται κυρίως με την αλιεία αλλά και με την κτηνοτροφία και λιγότερο με τη γεωργία. Ένα μεγάλο μέρος γης του νησιού ανήκει στα Αγιορείτικα μοναστήρια, στις Μονές της Μεγίστης Λαύρας, του Διονύσου, του Καρακάλλου, που τη νοικιάζουν στους ντόπιους. ´Αλλοτε, από το 16ο αιώνα έως τις αρχές της δεκαετίας του ’60, η οικονομία του νησιού στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στη συλλογή βελανιδιών.
  Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ο τουρισμός. Οι όμορφες και καθαρές παραλίες είναι που προσελκύουν τους ξένους, χωρίς να υποτιμούν τα φρέσκα ψάρια και το εξαιρετικής ποιότητας τυρί.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχίας Λέσβου & Επαρχείου Λήμνου.

Λαϊκές Τέχνες

ΛΕΣΒΟΣ (Νησί) ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
  Η ενασχόληση των κατοίκων με τις τέχνες έχει τις ρίζες της στον 14ο π.Χ. αιώνα, όπως αυτό αποδεικνύεται μέσα από ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών. Πρωταρχικά αναπτύχθηκε η αγγειοπλαστική, λόγω της ύπαρξης άφθονων αποθεμάτων της απαραίτητης πρώτης ύλης (άργιλος) στο Λεσβιακό έδαφος και εν μέρει η χαλκουργία. Η Λέσβος σταδιακά αναδείχτηκε σε κέντρο κεραμικής, με την λειτουργία πολυάριθμων εργαστηρίων, κυρίως στις περιοχές της Αγιάσου και Μανταμάδου, όπου κατασκευάζονται εκτός από χρηστικά αντικείμενα και διακοσμητικά, με μοτίβα αντλούμενα από την Βυζαντινή παράδοση και την πλούσια σε ερεθίσματα Λεσβιακή φύση. Οι ως άνω αναφερόμενες περιοχές - ακόμη και σήμερα - συνεχίζουν να πρωτοστατούν αδιάλειπτα στην κεραμική δημιουργία, ενώ δείγματα της κεραμικής τέχνης και αγγειοπλαστικής εκτίθενται στα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης και στις Λαογραφικές Συλλογές του νησιού.
  Επίσης, η ξυλογλυπτική αναπτύσσεται λόγω ύπαρξης πληθώρας ξύλου κυρίως ελιάς και καστανιάς. Αρχικά, κατασκευάζονται αντικείμενα εκκλησιαστικά, όπως έντεχνα τέμπλα, εικονοστάσια, προσκυνητάρια κι άλλα αντικείμενα περίτεχνα αυστηρά πάντα εκκλησιαστικής χρήσης. Σταδιακά η ξυλογλυπτική επεκτείνεται στην διακόσμηση των Λεσβιακών σπιτιών (στα λεγόμενα «σαχνισίνια», οροφές, πόρτες, εσωτερικές σκάλες), καθώς και στην επιπλοποιία . Ονομαστές είναι οι «κασέλες» ή «σεντούκια» που κοσμούν το παραδοσιακό, αλλά και σύγχρονο Λεσβιακό σπίτι. Τα διακοσμητικά μοτίβα αντλούνται - όπως και στην κεραμική - από τη Βυζαντινή παράδοση και την Λεσβιακή φύση. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ξυλόγλυπτα έργα σε Λαογραφικά και Εκκλησιαστικά Μουσεία του νησιού, αλλά ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί εργαστήρια ξυλογλυπτικής και τις εκθέσεις τους.
  Παράλληλα η υφαντουργική γνωρίζει άνθηση με την κατασκευή πολύχρωμων υφασμάτων, με τη χρήση του παραδοσιακού ξύλινου αργαλειού, ενώ τα νήματα που χρησιμοποιούνται για την διακόσμηση των υφαντών βάφονται με φυτικά χρώματα. Η υφαντουργική αποτελεί κατά το πλείστον γυναικεία ενασχόληση, ενώ τα διακοσμητικά μοτίβα αντλούνται από τα φυσικά τοπία και τα υφαντά διαχωρίζονται σε καθημερινής ή εορταστικής χρήσης. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει δείγματά τους στα Λαογραφικά Μουσεία του νησιού και ταυτόχρονα να προβεί στην αγορά μοναδικών κομματιών σε καταστήματα και Συνεταιρισμούς Γυναικών στις κωμοπόλεις και χωριά του νησιού. Η ενασχόληση των κατοίκων με τις τέχνες έχει τις ρίζες της στον 14ο π.Χ. αιώνα, όπως αυτό αποδεικνύεται μέσα από ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών.
  Πρωταρχικά αναπτύχθηκε η αγγειοπλαστική, λόγω της ύπαρξης άφθονων αποθεμάτων της απαραίτητης πρώτης ύλης (άργιλος) στο Λεσβιακό έδαφος και εν μέρει η χαλκουργία. Η Λέσβος σταδιακά αναδείχτηκε σε κέντρο κεραμικής, με την λειτουργία πολυάριθμων εργαστηρίων, κυρίως στις περιοχές της Αγιάσου και Μανταμάδου, όπου κατασκευάζονται εκτός από χρηστικά αντικείμενα και διακοσμητικά, με μοτίβα αντλούμενα από την Βυζαντινή παράδοση και την πλούσια σε ερεθίσματα Λεσβιακή φύση. Οι ως άνω αναφερόμενες περιοχές - ακόμη και σήμερα - συνεχίζουν να πρωτοστατούν αδιάλειπτα στην κεραμική δημιουργία, ενώ δείγματα της κεραμικής τέχνης και αγγειοπλαστικής εκτίθενται στα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης και στις Λαογραφικές Συλλογές του νησιού.

Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Λέσβου

• http://www.lesvos.gr/nomos/lesvos_tourist_guide/gr... (11 φωτ.)