Εμφανίζονται 18 τίτλοι με αναζήτηση: Κέντρα πολιτισμού & τέχνης στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΒΡΟΣ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Το Εκκλησιαστικό Μουσείο στεγάζεται στη Λεονταρίδειο σχολή, δίπλα στη Μητρόπολη (τηλ.0551-27853). Είναι ένα Νεοκλασικό κτίριο του 1909, δωρεά του Μαρωνίτη εμπόρου Αντώνη Λεονταρίδη. Μέχρι το 1972 λειτουργούσε σαν εξατάξιο Γυμνάσιο. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κος Ανθιμος στις αίθουσές του συγκέντρωσε τα ιερά κειμήλια της Βόρειας Θράκης (Ανατολική Ρωμυλία) και Ανατολικής Θράκης. Μπορούμε να δούμε μέρος της ταφικής μαρμάρινης πλάκας του Αυτοκράτορα Ισαάκιου Κομνηνού, την Παναγία Τριφώτισσα (θαυματουργή εικόνα που έφεραν οι Αινίτες κατά τον μεγάλο διωγμό), μεταβυζαντινές εικόνες από την Παναγία Κοσμοσώτηρα των Φερών, άμφια, ιερά σκεύη, ξυλόγλυπτα, αγγεία, κεντήματα, ιστορικά έγγραφα της Θράκης.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας του Δέλτα του Έβρου ιδρύθηκε το 1985 και μετεφέρθηκε πρόσφατα στο νέο χώρο που δημιούργησε ο Δήμος Αλεξανδρουπόλης και η Ε.Π.Α.Δ.Α. στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού "Γ. Βιζυηνός". Σε μιά αίθουσα κατάλληλα διαμορφωμένη, σπάνια είδη πουλιών και ζώων δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη να προσεγγίσει την ζωή στο ΔΕΛΤΑ του Έβρου. Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης ίδρυσε αυτό το Μουσείο αξιοποιώντας την συλλογή ταριχευμένων πουλιών και ζώων του κ. Χρήστου Γκούτνερ.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Στα πλαίσια της αξιοποίησης και προβολής των πολιτιστικών αξιών της περιοχής, ο Δήμος Αλεξανδρούπολης ίδρυσε το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας του Δέλτα του Εβρου. Αυτό δημιουργήθηκε με αξιοποίηση της συλλογής ταριχευμένων πουλιών του κ. Χρήστου Γκούτνερ, Αλεξανδρουπολίτη και γνώστη του Δέλτα και της πανίδας του. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή του Μουσείου στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, ιδιαίτερα των νέων. Για να είναι όσο γίνεται περισσότερο ενημερωτική η παρουσίαση, τα πουλιά και τα ζώα τοποθετήθηκαν σε χώρο όπου γίνεται αναπαράσταση των φυσικών βιοτόπων του Δέλτα. Με άμμο, πέτρες, χαλίκια, χώμα και φυτά που πάρθηκαν από το Δέλτα, απεικονίζονται οι βιότοποι στους οποίους τοποθετείται ένα μέρος της σπάνιας πλέον πανίδας. Εδώ θα δει κανείς ερωδιούς που δεν φωλιάζουν πια στην περιοχή, τα υδρόβια και παρυδάτια που ακόμη περνούν ως μεταναστευτικά, την αγκαθόκαλη μάνα, τη χαλκοκουρούνα, το μελισσοφάγο και το θαλασσαετό. Εξάλλου παρουσιάζονται οι ορεινοί βιότοποι που βρίσκονται στα βόρεια του Δέλτα μαζί με ζώα που ζουν εκεί όπως ο λύκος, η αλεπού, το κουνάβι καθώς και αρπακτικά πουλιά. Αυτός ο συνδυασμός στοχεύει στο να δείξει ότι τα οικοσυστήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους τόσο δομικά όσο και λειτουργικά και η ύπαρξη και διαφύλαξή τους έχει πρωταρχική σημασία για την περιοχή. Τονίζει επίσης ότι η παρουσία μιας μεγάλης ποικιλίας σπάνιων βιοτόπων είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που δίνουν στον Εβρο μοναδικότητα μέσα στην Ευρώπη. Η ενημέρωση σομπληρώνεται με πολλές φωτογραφίες τοπίων, ζώων και πουλιών, που δείχνουν πώς αυτά συμπεριφέρονται στο φυσικό τους περιβάλλον, πώς φτιάχνουν τις φωλιές τους και παρουσιάζουν την κατοικία όπου ζουν. Αυτό το σύνολο ολοκληρώνεται με φυσικές φωνές και κελαηδήματα πολλών ειδών πουλιών που έχουν μαγνητοφωνηθεί στη φύση. Η όλη παρουσίαση, μαζί με την ενημέρωση από τον υπεύθυνο κ. Γκούτνερ, αποτελούν μια ώθηση για να επισκεφτεί κανείς το Δέλτα και να το γνωρίσει από κοντά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Ο Σύλλογος Αρχαιοφίλων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Νομού Έβρου έφτιαξε το δικό του Μουσείο στην Λ. Δημοκρατίας 319 (τηλ.0551-28926). Το μουσείο λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος. Δεν υπάρχει σ'αυτό καμμία μόνιμη έκθεση
Εδώ στη Θράκη ο χρόνος δεν έχει ηλικία. Στο μυστήριο του θρακικού
τοπίου, στην ποίηση της καθημερινότητας αποκαλύπτεται η γεωγραφία ενός κόσμου
που έζησε και ζει με τη συνύπαρξη του διαφορετικού, την πολυπολιτισμική ποικιλία,
τον πλούτο, που είναι η δύναμη και η δυναμική του τόπου.
Στον λαϊκό πολιτισμό της Θράκης ηχούν πανάρχαιες τελετουργίες και
διατηρείται ζωντανή η μνήμη μιας ζωής που διαμορφώθηκε μέσα από ποικίλα ιστορικά
γεγονότα που καθόρισε η γεωγραφική ιδιαιτερότητα του χώρου.
Το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης - Αγγελική Γιαννακίδου στεγάζεται στο
πέτρινο νεοκλασικό του 1899, επί της οδού 14ης Μαΐου 63, στην Αλεξανδρούπολη.
Οι θεματικές ενότητες που αναπτύσσονται κατά χρονολογική τάξη, καλύπτουν την εποχή
από τα τέλη του 17ου ως τις αρχές του 20ού αιώνα και αφορούν την ενδυμασία, τον
λατρευτικό κύκλο, την προβιομηχανική διατροφή-ζαχαροπλαστική, τις παραδοσιακές
καλλιέργειες, ενώ περιλαμβάνουν επίσης εγκαταστάσεις σουσαμοτριβείου και βαφείου.
Ο διαμορφωμένος χώρος του Μουσείου, το εκθεσιακό υλικό, η μουσική
επένδυση, η χρήση των πολυμέσων, το πωλητήριο και το καφέ αποτελούν αφορμή για
μια επανεκτίμηση της παράδοσης.
Το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης είναι ένας ζωντανός τόπος γνωριμίας με
τον λαϊκό πολιτισμό της περιοχής, που θα συνδέσει την παράδοση και τη γνώση που
εμπεριέχεται σ' αυτήν, με τον προβληματισμό της σύγχρονης κοινωνίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΒΡΥΣΙΚΑ (Χωριό) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Τηλέφωνο: +30 25530 94439
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Στεγάζεται σε ένα από τα χαρακτηριστικά προ-βιομηχανικά κτίρια της πόλης. Στους τρεις ορόφους του, γίνεται μια παρουσίαση της ιστορίας του ελληνικού στρατού, μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, με την έκθεση στρατιωτικών ιστορικών αντικειμένων (όπλα, στολές, σημαίες κ.α.). Το πλουσιότατο οπτικοακουστικό υλικό (χάρτες, φωτογραφίες, προβολές), βοηθά στην πρόσληψη των παραστάσεων και στη βαθύτερη γνώση αυτού που θέλει να προβάλει το Μουσείο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ:
ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Κείμενο : Χαράλαμπου Λασκαράκη
Ο αιφνιδιασμός από τον χαρακτηριστικό ήχο του κουδουνιού που βρίσκεται
πάνω από την πόρτα εισόδου, αποτελεί την πρώτη επαφή με τον χώρο του Στρατιωτικού
Μουσείου Διδυμοτείχου. Αυτός ο ήχος είναι ταυτόχρονα και η προειδοποίηση για τους
οπλίτες που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή (στις ώρες λειτουργίας φυσικά) να αρχίσουν
ξενάγηση στους χώρους του. Ένα μουσείο που λειτουργεί από τα τέλη του 1999 (χωρίς
να έχει εγκαινιαστεί ακόμη) και δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να έρθει σε
επαφή με τη «στρατιωτική ιστορία» της Θράκης, αλλά και γενικότερα του ελληνισμού.
Στην είσοδο λοιπόν του Μουσείου μας υποδέχθηκαν δύο στρατιώτες. Ο Κρητικός Καραβαλάκης
Μανώλης και ο Αθηναίος (με καταγωγή από τον Έβρο) Στογιαννίδης Γιάννης. Οι δύο
τους, μαζί με ακόμη έναν συνάδελφό τους και υπό την καθοδήγηση και ευθύνη ενός
μόνιμου στελέχους του Στρατού, ξεναγούν τους επισκέπτες (μεμονωμένους ή σε ομάδες)
του Στρατιωτικού Μουσείου.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Το κτίριο, όπου σήμερα στεγάζεται το Μουσείο, χτίστηκε το 1907. Μέχρι
πρόσφατα (μέσα της δεκαετίας του ’90) λειτουργούσε ως χώρος «πολλαπλών χρήσεων»
για την εξυπηρέτηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των κατοίκων της περιοχής.
Έτσι υπήρχε αποθήκη δημητριακών, τυροκομείο, καθώς και ένας χώρος (2ος όροφος)
επεξεργασίας και παραγωγής μεταξιού. Όλος ο εσωτερικός του χώρος είναι κατασκευασμένος
με ξύλο που προέρχεται από τη Σιβηρία και τα περισσότερα ξύλα σώζονται μέχρι και
σήμερα. Διαμορφωμένος ήταν και ο περιβάλλων χώρος του κτιρίου, όπου υπήρχε ένα
κτίσμα το οποίο λειτουργούσε ως καφενείο ή χώρος αναμονής όσων έφερναν τα προϊόντα
τους.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
Από το 1996 άρχισαν οι προσπάθειες μετατροπής του κτιρίου σε ένα σημείο
αναφοράς για την πολιτιστική δράση της πόλης και της περιοχής. Έτσι ο Δήμος Διδυμοτείχου
προχώρησε στην αγορά του κτιρίου και στη συνέχεια, με τη συνεργασία και την ένθερμη
υποστήριξη της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας μας, προχώρησε η ιδέα και η υλοποίηση
ενός μουσείου με περιεχόμενο που θα αφορά την ιστορία της Ελλάδας, σε συνάρτηση
με τη στρατιωτική της πορεία. Βέβαια το βάρος δεν θα μπορούσε να πέσει αλλού εκτός
από την ιστορία της Θράκης.
ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
Ο χώρος όπου στεγάζεται το στρατιωτικό μουσείο Διδυμοτείχου έχει τρεις
ορόφους με εκθέματα. Οπλισμός, στολές διαφόρων εποχών, μετάλλια και παράσημα,
πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες, αλλά και διάφορα στρατιωτικά κειμήλια, είναι
περιληπτικά τα εκθέματα που μπορεί να δει από κοντά ο επισκέπτης.
Στο ισόγειο του Μουσείου βρίσκεται η αίθουσα ενημερώσεων και προβολών,
όπου ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει αρκετά στοιχεία για την ιστορία αλλά και να
δει κάποιες εικόνες σε βίντεο, πάντα σχετικά με την πορεία του ελληνισμού τους
δύο τελευταίους αιώνες. Επίσης στον ίδιο χώρο υπάρχουν τρεις αίθουσες. Στη μία
βλέπουμε διάφορα μετάλλια και παράσημα του ελληνικού στρατού. «Μια ιδιαίτερα μεγάλη
συλλογή που ελκύει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, αρκετοί εκ των οποίων ισχυρίζονται
πως είναι ίσως η μεγαλύτερη στην χώρα» θα μας πει ο Μανώλης Καραβαλάκης. Δίπλα
ακριβώς είναι η αίθουσα με τις φωτογραφίες των πεσόντων στρατιωτών και αξιωματικών
από το νομό Έβρου. Ανθρωποι που συμμετείχαν σε διάφορες μάχες και πολέμους, καθώς
επίσης και σε πρόσφατες ειρηνευτικές αποστολές. Η τρίτη αίθουσα του ισογείου περιλαμβάνει
πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από τη δράση των κατοίκων στην ιστορική Θράκη σε περιόδους
πολέμων, καθώς επίσης και των μνημείων που υπάρχουν στο νομό Εβρου.
Ο δεύτερος όροφος είναι κατά τέτοιο τρόπο διαμορφωμένος που ο επισκέπτης
μπορεί να δει από κοντά την πορεία που είχαν οι αγώνες των Ελλήνων από το 1821
μέχρι σήμερα. Αυτό γίνεται με την παρουσία των εκθεμάτων που είναι οπλισμός και
στολές των πολεμιστών, τα λάβαρα, τους χάρτες και τα κείμενα από την έναρξη της
Επανάστασης και στη συνέχεια του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, του
πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής, του
δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι τη σύγχρονη περίοδο με τις στολές και τον
οπλισμό των Ελλήνων στις ειρηνευτικές αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Όλα αυτά τα κειμήλια, σε συνδυασμό με την ξενάγηση από την πλευρά των οπλιτών,
δίνουν την ευκαιρία μιας πολύ καλής επαφής του καθενός μας με την πρόσφατη ιστορία
του ελληνισμού. Και αυτή την ευκαιρία, όπως μας είπαν οι δύο στρατιώτες, δεν την
χάνουν οι μαθητές των σχολείων της περιοχής που επισκέπτονται το Μουσείο, καθώς
επίσης και οι εκδρομείς από διάφορες περιοχές (κύρια της Βόρειας Ελλάδας) στο
Διδυμότειχο.
Το στρατιωτικό Μουσείο όμως έχει ακόμη έναν όροφο, ο οποίος χρησιμοποιείται
για την οργάνωση περιοδικών εκθέσεων, ενώ σύντομα αναμένεται να τοποθετηθούν και
μόνιμα εκθέματα τα οποία αυτό το διάστημα συντηρούνται στο εργαστήριο που λειτουργεί
στο μουσείο. Στον ίδιο όροφο βρίσκονται και δύο οπλοπολυβόλα, το ένα εκ των οποίων
είναι από τα πλέον σπάνια που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ανεβαίνοντας όμως στον τελευταίο
όροφο του Μουσείου συναντήσαμε μία σκάλα διαφορετική από τις άλλες, αφού ήταν
η γνωστή ειδικής κατασκευής για τη μεταφορά ατόμων με κινητικά προβλήματα, κύρια
αυτών που χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι. Μέχρι τον δεύτερο όροφο η μεταφορά
γίνεται με τον ανελκυστήρα που λειτουργεί επίσης στο κτίριο του μουσείου. Πρόκειται
για μία ξεχωριστή πρόβλεψη όταν είναι γνωστό πως στο σύνολό τους τα δημόσια αλλά
και τα ιδιωτικά κτίρια στη χώρα μας στερούνται τέτοιων διευκολύνσεων προς αυτές
τις ομάδες των συνανθρώπων μας. Όμως θα πρέπει να επισημάνουμε και κάτι αρνητικό
που διαπιστώσαμε και έχει να κάνει με τη στέγη του κτιρίου η οποία σε ορισμένα
σημεία της «μπάζει» νερά, κάτι που σίγουρα δημιουργεί, αργά αλλά σταθερά, προβλήματα
στο κτίριο και κυρίως στα πολύτιμα - από κάθε πλευρά - εκθέματα του Μουσείου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΝΕΑ ΒΥΣΣΑ (Κωμόπολη) ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ
Μια περιδιάβαση στο Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Βύσσας, δίνει την ευκαιρία για ένα ταξίδι στο παρελθόν της. Οι παλιοί δάσκαλοι της κωμόπολης, ήταν οι πρώτοι που συγκέντρωσαν τα παλιά αντικείμενα και τα φορέματα που είχαν αρχίσει να αποσύρονται στο παρασκήνιο της αχρηστίας. Βρήκαν εδώ καταφύγιο οι καπνισμένες εικόνες από τα εικονοστάσια, τα σπιτικά σκεύη και τα εργόχειρα και οι αρχοντικές γυναικείες στολές και με την έκθεσή τους διηγούνται στους επισκέπτες τις αναμνήσεις των παλιών ημερών.
Οι στολές ιδιαίτερα της Βυσσιώτισσας, είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Από φίνο μετάξι οι γιορταστικές, υφαντές οι καθημερινές, όλες φαρδιές από τη μέση και κάτω, με άφθονα μεσοφόρια από μέσα. Με τέσσερα οι φτωχότερες και μέχρι εννιά οι πλουσιότερες που συγκρατούνται στη μέση με συρμάτινο στεφάνι. Γι' αυτό και η Νέα Βύσσα, χαρακτηρίστηκε από παλιά "πατρίδα του ελληνικού κρινολίνου".
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΝΕΟΙ ΨΑΘΑΔΕΣ (Χωριό) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Αρχισε να λειτουργεί από το 1965 σε υπόγεια αίθουσα του Δημοτικού
Σχολείου της κοινότητας Νέων Ψαθάδων.
Τα εκθέματα αποτελούν τη συλλογή του ιερέα και δασκάλου του χωριού
Γεωργίου Κομνίδη, ο οποίος τα συγκέντρωσε στο χώρο αυτό το 1962 για να ικανοποιήσει
τις ανάγκες διδασκαλίας των μαθητών του. Εκτός από τα λαογραφικά εκθέματα και
τις τοπικές φορεσιές, τα περισσότερα εκθέματα είναι ταριχευμένα ζώα, απολιθωμένα
δένδρα, σταλακτίτες, ορυκτά και μεταλλεύματα.
Ο εμπνευστής του Μουσείου βραβεύτηκε το 1980 από την Ακαδημία Αθηνών
για το έργο του και τη συνολική προσφορά του στην Κοινότητα.
ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Η μνήμη του παλιού κόσμου της Αδριανούπολης και των χωριών της περιοχής της, διασώζεται στο Λαογραφικό Μουσείο που έστησε ο Πολιτιστικός Σύλλογος που έχει το όνομά του "Μορφωτικός Σύλλογος Μουσείο Λαογραφίας και Ιστορίας Τέχνης Ορεστιάδας και Περιφέρειας".
Το Λαογραφικό αυτό Μουσείο, είναι από τα πιο σύγχρονα της χώρας, χάρη στις προσπάθειες των μελών του και στην επιστημονική στήριξη της Ελληνικής Εταιρίας Λαογραφικής Μουσειολογίας. Η μεθοδευμένη έκθεση των συλλογών, βοηθά στην εκποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους μαθητές και το κοινό, ώστε τα εκθέματα να αποτελέσουν πηγή μάθησης και φρονηματισμού, γύρω από την τοπική ιστορία. Στην αυλή και στο ισόγειο, εκτίθενται το κάρο του ξεριζωμού, φορτωμένο με το νοικοκυριό και την πίκρα των προσφύγων, γεωργικά εργαλεία και γωνιές των επαγγελμάτων καθώς και φωτογραφίες από την πρώτη εγκατάσταση στην Νέα Ορεστιάδα.
Στον επάνω όροφο, εκτίθενται σε ενότητες διάφορα μέρη του σπιτιού και οι ασχολίες της νοικοκυράς. Η κρεβατοκάμαρα του αστικού σπιτιού της Αδριανούπολης, το δωμάτιο υποδοχής και μια ατέλειωτη σειρά από φορεσιές των χωριών όλης της βόρειας περιοχής του 'Eβρου. Εντυπωσιάζουν τα εκκλησιαστικά κειμήλια και ο ξυλόγλυπτος θρόνος του τελευταίου Μητροπολίτη Αδριανούπολης και πρώτου της Νέας Ορεστιάδας Πολύκαρπου. Είναι και τα παλιά βιβλία με τα δερμάτινα ντυσίματα κι ανάμεσά τους κι ένα Ευαγγέλιο τυπωμένο στη Ζυρίχη, με τούρκικη γλώσσα, αλλά και κι ελληνικά στοιχεία για τη χρήση του από τους τουρκόφωνους Γκαγκαβούζηδες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ (Χωριό) ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ
Λαογραφική συλλογή στο παλιό σχολείο από εργαλεία, φορεσιές και είδη καθημερινής χρήσης.
ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
Πριν από λίγα χρόνια στη Χώρα, ιδρύθηκε το Λαογραφικό Μουσείο, με
πρωτοβουλία του Δήμου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Σαμοθράκης, με διάφορα αντικείμενα
που συνθέτουν την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Εδώ υπάρχουν αντικείμενα
από την καθημερινή αγροτική ζωή, υπάρχουν οικιακά σκεύη, εργαλεία, κεντήματα,
υφαντά, δαντέλλες, έπιπλα, φωτογραφίες από διάφορες εποχές και αντιπροσωπευτικές
φορεσιές από το νησί.
Στους τοίχους υπάρχουν όλα τα γνώριμα στοιχεία της λαϊκής αρχιτεκτονικής.
Θυρίδες για τα μικροπράγματα, ο λανοστάτης για το πόσιμο νερό, το τζάκι και τα
οικιακά σκεύη για το μαγείρεμα, ο αργαλειός. Πιο πίσω στο βάθος του χώρου είναι
το καθιστικό. Στους τοίχους ψηλά, περιμετρικά είναι στερεωμένο ξύλινο ράφι, φορτωμένο
με διακοσμητικά πιάτα και οικιακά σκεύη. Ο εξοπλισμός του νοικοκυριού συμπληρώνεται
με τη μεγάλη κασέλα για τα δημητριακά.
Στο Λαογραφικό μουσείο υπάρχουν επίσης επίσης και οι τοπικές φορεσιές.
Η ανδρική αποτελείται από τα τσιρβούλια (παπούτσια), το καλτσούν (1), τη βράκα,
το Ζναρ, το πκαμσιού, το Γιλέκι (1), τον Αμπά (σακκάκι) και το σκούφο. Η γυναικεία
φορεσιά είναι πολύ απλή αλλά όμορφη. Γαλάζια ή κόκκινη ή πράσινη απλή φούστα με
ζώνη όπου φαντάζουν οι γνωστές ασημένιες φουσκωτές πόρπες. Στο κεφάλι φοράνε ένα
απλό άσπρο μαντήλι σαν πέπλο που πέφτει στη ράχη και στους ώμους πάνω από τα μακρυά
μαλλιά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Στεγάζεται σε διώροφο αρχοντικό πλάι στην πλατεία. Στον ένα του όροφο φιλοξενεί τα εργαλεία και τα σκεύη του σαμοθρακίτικου αγροτικού νοικοκυριού, ενώ ο επάνω όροφος είναι στρωμένος με όλα τα προικιά της Σαμοθρακίτισσας νύφης.
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
Στεγάζεται στο αρχοντικό Μπρίκα, που έχει αναγερθεί, γύρω στο 1890. Εκτός από κατοικία του ιδιοκτήτη, χρησίμευε για εκτροφή μεταξοσκωλήκων, αποθήκη ξηρών κουκουλιών και παραγωγή μεταξόσπορου. Προς το παρόν, λειτουργεί μόνο το λαογραφικό τμήμα. Σ' αυτό εκτίθενται αγροτικά εργαλεία, σπιτικά έπιπλα και σκεύη που ήταν οι αχώριστοι σύντροφοι των παλιών Σουφλιωτών, στολίδια και κοσμήματα και στολές αντρικές και γυναικείες. Ιδιαίτερα οι γυναικείες στολές των αρχών του 20ου αιώνα, δείχνουν το μέγεθος της ευημερίας του Σουφλίου και της καλαισθησίας των κατοίκων του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
