Πληροφορίες τοπωνυμίου

«Κούρου»

ΑΡΔΑΣΣΑ (Κωμόπολη) ΚΟΖΑΝΗ
Δάσος, χώρος αναψυχής.

Τα Βέντζια

ΒΕΝΤΖΙΟ (Δήμος) ΓΡΕΒΕΝΑ
  Τα Βέντζια είναι μια περιοχή με ήπιο ανάγλυφο απλωμένη στα πόδια του σκοτεινόχρωμου Βούρινου. Η βλάστηση στην πλευρά αυτή του Βούρινου είναι φτωχή και απαρτίζεται από αραιούς θάμνους, κυρίως πυξάρια και κέδρα και μερικές σκόρπιες βελανιδιές. Οι λίγες ορεινές εξάρσεις που εμφανίζονται μέσα στην περιοχή των Βεντζίων (Κίσσαβος 1.097 μ., Φακιόλια 1.116 μ., Ανάληψη 1.125 μ.) ανήκουν στο σώμα του Βούρινου, ξεκομμένες από αυτόν με τις παχιές στρώσεις της μολάσσας. Νότια από τα Βέντζια από την απέναντι μεριά του Αλιάκμονα, απλώνεται η ομαλή και εύφορη Φιλουριά, με τον έντονο γεωργικό χαρακτήρα και τα περισσότερα ποτιστικά χωράφια του νομού. Προς τα εδώ χαμηλώνουν και τα Χάσια δημιουργώντας ένα ομαλό πέρασμα προς τη Θεσσαλία, από το οποίο διέρχεται και ο οδικός άξονας Καλαμπάκας - Γρεβενών.
  Σ' ολόκληρη τη ζώνη της μολάσσας τη φυσική βλάστηση αποτελούν οι βελανιδιές, που τις συναντούμε κυρίως σε παρεμνοφυή μορφή, αποτέλεσμα της μακρόχρονης εκμετάλλευσής τους για καυσόξυλα. Μεγάλο μέρος των δασών αυτών έχει μετατραπεί σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κυρίως σταροχώραφα. Συστάδες και δάση βελανιδιών υπάρχουν ως επί το πλείστον στους άξονες των ρεματιών ή σε πλαγιές με αρκετή κλίση. Τα πιο εκτεταμένα δρυοδάση διατηρούνται στην περιοχή των Χασίων και στις παρυφές της Πίνδου. Στα δρυοδάση βρίσκουν τροφή μια σειρά θηλαστικών και πουλιών. Αρκούδες, αγριογούρουνα, μυωξοί, ποντίκια, κίσσες, τρώνε τα θρεπτικότατα βελανίδια, ενώ από τα μυριάδες ασπόνδυλα που αποσυνθέτουν την οργανική ύλη που συσσωρεύεται στο έδαφος τρέφονται πολλά μικροπούλια και μικρά θηλαστικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι άφθονες ρεματιές της ζώνης αυτής γιατί αποτελούν τους πιο αδιατάραχους φυσικούς άξονες που είναι πολύτιμοι για την διατήρηση της άγριας ζωής και σαν βιότοποι της πανίδας που συνδέεται με τα νερά: αμφίβια, νερόφιδα, βίδρες, παρυδάτια πουλιά.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.

Τα δάση της Πίνδου

ΓΡΕΒΕΝΑ (Νομός) ΕΛΛΑΔΑ
Photo Album in URL, information in Greek only.

Prefecture of Grevena WebPage
• http://www.grevena.gr/George/Dasos.htm (3 φωτ.)

ΕΛΑΤΗ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Επίκεντρο του ενδιαφέροντος αποτελεί το δάσος το οποίο απλώνεται στην Ν.Δ. πλευρά του όρους Καμβούνια και στις βόρειες πλαγιές της κορυφογραμμής Βουνάσα (υψ.1460), Μαυρολίθαρο (υψ.1364), Προφήτης Ηλίας (υψ.903). Η μεγάλη ποικιλία δασικών ειδών που συναντούμαι εκεί και η μεγάλη βιολογική και αναψυχική τους αξία, αποτελούν το ενδιαφέρον κάθε επισκέπτη. Τα είδη που κυριαρχούν είναι το Abies Borisii Regis, υβριδογενής ελάτη που σχηματίζει πυκνές-συμπαγείς συστάδες, το Quercus Comferta πλατύφυλλος δρυς, το Quercus Cerris, ευθύφλοιος δρυς, το Quercus Sessiliflora,άμισχος δρυς και διάφορα άλλα είδη όπως ο φράξος, η καστανιά, το σφενδάμι το πεδινό, ο καρπίνος και η οστρυά σε μικρότερους όμως πληθυσμούς. Η υπόλοιπη βλάστηση (η υδροφυτική, η βλάστηση λειμώνων, η παρόχθια δενδρώδη και θαμνώδη βλάστηση) δυστυχώς είναι ελάχιστα εξερευνημένη, όμως με την πρώτη ματιά διαπιστώνει κανείς την μεγάλη ποικιλία της.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Νομαρχίας Κοζάνης

• http://www.kozani.gr/Nomos/DHMOI/s_Kamvounia.htm

Καστανόδασος

ΕΜΠΟΡΙΟ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ

ΚΑΛΗΡΑΧΗ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
Γνωστές δασικές θέσεις της περιοχής είναι η Ψηλή Ράχη, Καραούλια, Μεράτ, Μπισταριές. Περιλαμβάνουν δρύες, κρανιές, άρκενθο, ψευδοπλάτανο και αποτελούν καταφύγιο για αλεπούδες, ασβούς, μπεκάτσες και ποντικοβαρβακίνες.

Τα δάση της περιοχής

ΜΕΓΑΡΟ (Χωριό) ΓΡΕΒΕΝΑ
  Τα δάση της περιοχής, «Μπακαρέλλα» και «Τζιόρκας», περιλαμβάνουν είδη δρυός, κρανιές, σφένδαμο, άρκενθο και μαύρη πεύκη. Διασχίζονται από δασόδρομους και αποτελούν καταφύγιο αλεπούδων, ασβών κ.ά.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.

«Αγρόμπολο»

ΜΗΛΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΚΟΖΑΝΗ
Δάσος με απαράμιλλο φυσικό κάλλος.

Ιστοσελίδα Νομαρχίας Κοζάνης
• http://www.kozani.gr/Nomos/DHMOI/s_Mourikiou.htm

Το μικτό δάσος του Ορλιακα

ΟΡΛΙΑΚΑΣ (Βουνό) ΓΡΕΒΕΝΑ
  Στις παρυφές της Πίνδου, εκεί που τα βουνά σβήνουν σταδιακά για να δώσουν τη θέση τους στην κυματιστή λεκάνη της μολάσσας, συναντάμε μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία ανάγλυφου του νομού: τους ασβεστολιθικούς όγκους του Ορλιακα και του Τσούργιακα με τις απόκρημνες πλαγιές και τα εντυπωσιακά φαράγγια τους.
  Προσήλιο και ευνοημένο από το φιλόξενο εδαφικό υπόστρωμα που δημιουργεί ο ασβεστόλιθος αλλά και από την υψομετρική κλιμάκωσή του αφού εκτείνεται τόσο στην ημιορεινή ζώνη των θερμόφιλων δρυών όσο και στη ζώνη των ψυχρόβιων κωνοφόρων και πλατύφυλλων, το δάσος του Ορλιακα έχει μια ασυνήθιστη ποικιλία ειδών δέντρων. Πλάι στα κυρίαρχα έλατα, τα μαυρόπευκα και τις βελανιδιές χαμηλότερα, θα συναντήσουμε σφεντάμια, λεύκες, φτέλιες, φλαμουριές, φράξους, οστρυές, οξυές, τον σπάνιο ίταμο και μια μεγάλη ποικιλία άγριων και ημιάγριων καρποφόρων, σορβιές, τρικουκιές, κρανιές, αγριομηλιές, αγριοαχλαδιές, αγριοκερασιές, αγριοκορομηλιές. Από κοντά και μια σειρά θάμνοι, κέδρα, πυξάρια, αρκουδοπούρναρα που τα βρίσκουμε εδώ και σε δενδρώδη μορφή - σχεδόν αγνώριστα αφού τα φύλλα του δένδρου δεν έχουν την χαρακτηριστική αγκαθωτή περίμετρο αλλά είναι λεία - αγιόκλημα, άγριο γιασεμί, αγριοτριανταφυλλιές, βατομουριές.
  Είναι το πιο πολύχρωμο δάσος του νομού το φθινόπωρο αφού το καθένα από τα πολυάριθμα φυλλοβόλα είδη του παίρνει μια ξεχωριστή απόχρωση, λεμονί ή λεύκα, τριανταφυλλί το σφενδάμι, μενεξεδένια ο φράξος.
  Μέσα σ' αυτό το πλούσιο δασικό περιβάλλον μια ατέλειωτη ποικιλία από δασόβιους οργανισμούς, πουλιά, θηλαστικά, έντομα, βρίσκουν το θώκο τους. Από κοντά και μια μεγάλη ποικιλία αγριολούλουδων, άλλα σκαιόφιλα που φυτρώνουν στο σκοτεινό ελατόδασος κι άλλα φωτόφιλα που αποικούν τα μικρά ξέφωτα που είναι συνήθως υπολείμματα παλιών χωραφιών που είχαν ανοιχτεί στα ομαλότερα σημεία του δάσους. Η πρίμουλα η κοινή ανθίζει νωρίς την άνοιξη στο ελατόδασος και τα λευκοκίτρινα άνθη της αναδίδουν ένα ελαφρύ ευχάριστο άρωμα.
  Στο δάσος του Ορλιακα θα συναντήσει κανείς και πολλά είδη ορχεοειδών, φυτά που οφείλουν το όνομά τους την ομοιότητα που παρουσιάζουν οι βολβοί τους με όρχεις. Ο όρχις ο πορφυρός είναι ένα στιβαρό φυτό που μπορεί να φθάσει και τα 80 εκ. ύψος. Η πυκνή κυλινδρική ταξιανθία φέρει μικρά ανθρωπόμορφα άνθη κατάστικτα με πορφυρές πιτσιλιές.
  Χαρακτηριστικά στα τοπία του Ορλιακα είναι και τα ασβεστολιθικά βράχια, είτε ως διάσπαρτοι βραχώδεις σχηματισμοί μέσα στο δάσος του αλλά κυρίως ως μεγάλοι βράχινοι γκρεμοί στη βάση του βουνού που σχηματίζουν και το χαρακτηριστικό φαράγγι. Οι ασβεστολιθικοί βράχοι φιλοξενούν μια ιδιαίτερη χλωρίδα, βραχοδίαιτων φυτών ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν τα σταυρανθή Aubrieta scardica με τα μικρά βιολετιά άνθη, και το Alyssum doerlferi σπάνιο είδος με γκριζωπά φύλλα από το πυκνό χνούδι που τα καλύπτει και κίτρινα ανθάκια.
  Ξεχωριστές παρουσίες στο χώρο της πανίδας, η αρκούδα που μένει μεγάλος μέρος του χρόνου στα δάση του Ορλιακα αφού εδώ βρίσκει μια μεγάλη ποικιλία τροφικών πηγών, ο μαυροπελαργός που φωλιάζει στο φαράγγι του Ορλιακα κι ένα ζευγάρι ασπροπάρηδες που έρχονται κάθε καλοκαίρι στην περιοχή.
  Την Πίνδο μοιάζουν να οριοθετούν οι δύο κλάδοι του Βενέτικου καθώς περιτρέχουν τις υπώρειες των βουνών. Οι δύο κλάδοι σμίγουν στην έξοδο του φαραγγιού του Ορλιακα για να συνεχίσουν την μακριά πορεία προς τον Αλιάκμονα, αφού ενισχυθούν κι από το Σταυροπόταμο που μαζεύει τα νερά της περιοχής των Χασίων.
  Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας Γρεβενών.