Εμφανίζονται 7 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχαιολογικοί χώροι στην ευρύτερη περιοχή: "ΣΟΥΛΙ Επαρχία ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ" .
Βρίσκεται ΒΑ της πόλης με πλούσια παλαιολιθικά ευρήματα.
ΕΛΕΑ (Αρχαία πόλη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Εχει ταυτιστεί με τα ερείπια αρχαίου οικισμού νότια της Παραμυθιάς, ανατολικά της Χρυσαυγής. Πρόκειται για το σημαντικότερο οικισμό στην Ελεάτιδα, την περιοχή δηλαδή μεταξύ Νεκρομαντείου και Παραμυθιάς, όπου κατοικούσε το φύλο των Ελεατών Θεσπρωτών. Για μερικές δεκαετίες μετά την ίδρυσή της (μέσα 4ου π.Χ. αι.) υπήρξε πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας και έδρα του Κοινού των Θεσπρωτών. Το όνομα της βεβαιώνεται από την αρχαία παράδοση, επιγραφές του 4ου π.Χ. αι. και τα νομίσματα των Ελεατών (360-340 π.Χ.). Βρίσκεται σε ανηφορικό και ευρύχωρο επίπεδο, εμβαδού 105 στρεμμάτων, στην κορυφή ενός πρόβουνου του Κορίλα, σε υψόμετρο 460-525 μ.
Ο πληθυσμός του εντός των τειχών οικισμού -γιατί την ελληνιστική περίοδο ο οικισμός αναπτύχθηκε και εκτός των τειχών- ανερχόταν σε 3.000 κατοίκους. Κατασκευή τείχους και πύλης στη ΒΑ/Α πλευρά είναι μνημειακή. Το πάχος του ξεπερνά τα 4,5 και το ύψος του τα 6 μ. ακόμα και σήμερα. Ο οικισμός διασχίζεται από ΒΑ προς ΝΔ από κεντρική οδική αρτηρία που πιθανόν κατέληγε στις δύο κύριες πύλες, την ανατολική και τη νοτιοδυτική. Αριστερά και δεξιά βρισκόταν ορθογώνια οικοδομικά συγκροτήματα. Στα νότια της κεντρικής αρτηρίας ευρύτερος ορθογώνιος χώρος, πλαισιωμένος από την ανασκαφείσα στοά, το θέατρο και κάποια άλλα κτίρια, χρησίμευε ως πολιτική αγορά. Από το θέατρο διατηρούνται στη θέση τους λίγα εδώλια και λείψανα τοίχων της σκηνής. Η μεγάλη διάμετρος του κοίλου ήταν 45-50 μ., το ύψος του 8-9 μ. και η χωρητικοτητά του 3/4.000 θεατές. Η ανασκαφική έρευνα στην Ελέα που άρχισε το 1985 έχει αποκαλύψει στοά, δυτικά του θεάτρου, ημιυπόγειους αποθηκευτικούς χώρους, ναΐσκο και δημόσιο κτίριο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Θεσπρωτίας
ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ (Χωριό) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Οχυρωμένος οικισμός κλασικής & ελληνιστικής περιόδου.
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (Κωμόπολη) ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
Η επίκαιρη θέση της, ο αποκαλυφθείς στην περιοχή κιβωτιόσχημος τάφος
της Υστεροελλαδικής Περιόδου καθώς και τα προερχόμενα από την περιοχή κινητά ευρήματα
συνηγορούν στην ύπαρξη του, μοναδικού ίσως εντός των ορίων του νομού
Θεσπρωτίας, οικισμού της 2η χιλιετίας (εποχή Χαλκού) στην περιοχή της σύγχρονης
Παραμυθιάς. Για την ύπαρξη οικισμού των ιστορικών χρόνων στη θέση της σημερινής
πόλης αψευδείς μάρτυρες αποτελούν το αρχαίο κάστρο στο λοφίσκο του Γαλατά και
το πολύ μεγαλύτερο του "Αγ. Δονάτου". Το δεύτερο ίσως είναι το αναφερόμενο
από τον Προκόπιο οχυρό, όπου κατέφευγαν οι κάτοικοι της γειτονικής Φωτικής
από την περίοδο του Ιουστινιανού και έπειτα. Από κάποιους μελετητές η περιοχή
της Παραμυθιάς ταυτίζεται με τη θέση της νεότερης Εύροιας. Ιστορικά και αρχαιολογικά
είναι βεβαιωμένη η ύπαρξη οικισμού της υστεροβυζαντινής περιόδου (Ι. Μ. Παναγίας),
ο οποίος αρχικά με το όνομα Αγ. Δονάτος και αργότερα με αυτό της Παραμυθιάς -
που πήρε το όνομά της από την Ι. Μ. της Παναγίας της "Παραμυθίας" (Παρηγορήτριας)
- αποτέλεσε ουσιαστικά την πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας.
Ο οικισμός αυτός γνώρισε ιδιαίτερη ακμή κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο (λουτρά,
"Κούλια").
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
ΧΟΪΚΑ (Χωριό) ΣΟΥΛΙ
Στην Χόικα αλλά και στο Γαρδίκι σώζονται ακόμη αρχαίοι οικισμοί και αρχαία τείχη. Επίσης μικρή οχυρωμένη ακρόπολη βρίσκεται στη θέση «Κιοτέζα» της Αγοράς αλλά και στην Χόικα, επάνω στην εθνική οδό, βρίσκεται μικρό αρχαίο Σπήλαιο το οποίο δεν έχει εξερευνηθεί ακόμη.
ΖΕΡΒΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Στη θέση Μάρμαρα στον κάμπο Ζερβοχωρίου (τ. Δραγουμή), μερικές εκατοντάδες
μέτρα από τον ποταμό Κωκυτό,
αποκαλύφθηκε τετράγωνο κτήριο διαστάσεων 15,36Χ15,47μ. με πρόσοψη προς ΒΑ, χτισμένο
με λαξευμένους γωνιόλιθους μεγάλων διαστάσεων, που, όπως έδειξε η αρχαιολογική
έρευνα, πρόκειται για ταφικό ηρώο. Σε αρκετά καλή κατάσταση σώζεται ο ορθοστάτης
του τοίχου της πρόσοψης και οι δύο πλαϊνές πλευρές. Στη ΒΔ πλευρά αποκαλύφθηκε
μεγάλων διαστάσεων συλημένος κιβωτιόσχημος τάφος και ακριβώς απέναντί του το δάπεδο
μιας υπέργειας κατασκευής που λειτουργούσε ως "τράπεζα προσφορών". Τον
υπαίθριο χαρακτήρα του μνημείου επιβεβαιώνει η ανυπαρξία κεραμιδιών στέγης, ενώ
στο εσωτερικό του βρέθηκαν διάσπαρτα αρκετά όστρακα πήλινων άβαφων και μελαμβαφών
αγγείων, στοιχεία που μας επιτρέπουν τη χρονολόγησή του στην ελληνιστική περίοδο
(3ος αι. π.Χ.), από την οποία είναι γνωστά αρκετά παρόμοια ταφικά ηρώα από την
περιοχή της βορειοδυτικής Ελλάδας.
(κείμενο: Γ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Μ. ΠΑΣΙΑΚΟΣ)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Θεσπρωτίας.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
