gtp logo

Πληροφορίες τοπωνυμίου

Εμφανίζονται 10 τίτλοι με αναζήτηση: Μυθολογία  στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΕΓΑΡΑ Δήμος ΕΛΛΑΔΑ" .


Μυθολογία (10)

Ηρωες

Μέγαρος

ΓΕΡΑΝΕΙΑ ΟΡΗ (Βουνό) ΑΤΤΙΚΗ
Γιος του Δία και μιας από τις Σιθνίδες Νύμφες. Επέζησε μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα κολυμπώντας προς τα Γεράνεια, που πήραν αυτό το όνομα επειδή ο Μέγαρος κολυμπούσε οδηγημένος από τις κραυγές γερανών (Παυσ. 1,40,1).

Θεοί & ήρωες σχετικοί με τον τόπο

Πανδίων & Πυλία

ΜΕΓΑΡΑ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ
Pandion. A son of Cecrops and Metiadusa, was likewise a king of Athens. Being expelled from Athens by the Metionidae, he fled to Megara, and there married Pylia, the daughter of king Pylas. When the latter, in consequence of a murder, emigrated into Peloponnesus, Pandion obtained the government of Megara. He became the father of Aegeus, Pallas, Nisus, Lycus, and a natural son, Oeneus, and also of a daughter, who was married to Sciron (Apollod. iii. 15.1; Paus. i. 5.2, 29.5; Eurip. Med. 660). His tomb was shown in the territory of Megara, near the rock of Athena Aethyia, on the sea-coast (Paus. i. 5.3), and at Megara he was honoured with an heroum (i. 41.6). A statue of him stood at Athens, on the acropolis, among those of the eponymic heroes (i. 5.3).

This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Sep 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks


Pandionidae (Pandionidai), a patronymic of Pandion, i. e. the sons of Pandion, who, after their father's death, returned from Megara to Athens, and expelled the Metionidae. Aegeus, the eldest among them, obtained the supremacy, Lycus the eastern coast of Attica, Nisus Megaris, and Pallas the southern coast. (Apollod. iii. 15.6; Paus. i. 5.4; Strab. ix.; Eustath. ad Hom.; Dionys. Perieg.1024.)

Μέγαρος

Megarus (Megaros), a son of Zeus, by a Sithnian or Megarian nymph. In the Deucalionian flood he is said to have escaped to the summit of Mount Gerania, by following the cries of cranes. (Paus. i. 40.1)

Lelex

ΝΙΣΑΙΑ (Αρχαίο λιμάνι) ΜΕΓΑΡΑ
Lelex. A son of Poseidon and Libya, the daughter of Epaphus. He was regarded as the ancestor of the Leleges, and is said to have immigrated from Egypt into Greece, where he became king of Megara; and his tomb was shown below Nisaea, the acropolis of Megara. (Paus. i. 44. 5, 39. 5; Ov. Met. vii. 443, viii. 567, 617.)

Ιδρυτές

Κόροιβος

ΤΡΙΠΟΔΙΣΚΟΣ (Αρχαίος οικισμός) ΜΕΓΑΡΑ
Σύμφωνα με το μύθο όταν βασιλιάς στο Αργος ήταν ο Κρότωπος η κόρη του Ψαμάθη γέννησε ένα μωρό από τον Απόλλωνα. Από φόβο για τον πατέρα της άφησε το μωρό έκθετο και το σκότωσαν τα σκυλιά του. Ο Απόλλων για τιμωρία που σκοτώθηκε το παιδί του έστειλε στο Αργος την Ποινή, η οποία έπαιρνε τα παιδιά από τις μητέρες. Ο Κόροιβος σκότωσε την Ποινή και ως συνέπεια έπεσε στο Αργος λοιμός. Ο χρησμός που πήρε στους Δελφούς του όριζε να πάρει έναν τρίποδα και να πορευτεί και όπου του πέσει ο τρίποδας εκεί να χτίσει Ναό του Απόλλωνα και να μείνει και ο ίδιος . Ο τρίποδας έπεσε κάπου κοντά στο όρος Γεράνεια και εκεί ίδρυσε ο Κόροιβος τον Τριποδίσκο. Οι Μεγαρείς έδειχναν τον τάφο του στην πόλη τους (Παυσ. 1,43,7).

Ιστορικές προσωπικότητες

ΝΙΣΑΙΑ (Αρχαίο λιμάνι) ΜΕΓΑΡΑ
Nisus (Nissos). A son of Pandion (or, according to others, of Deion or Ares) and Pylia, was a brother of Aegeus, Pallas, and Lycus, and husband of Abrote, by whom he became the father of Scylla. He was king of Megara; and when Minos, on his expedition against Athens, took Megara, Nisus died, because his daughter Seylla, who had fallen in love with Minos, had pulled out the purple or golden hair which grew on the top of her father's head, and on which his life depended (Apollod. iii. 15.5, 6, 8). Minos, who was horrified at the conduct of the unnatural daughter, ordered Scylla to be fastened to the poop of his ship, and afterwards drowned her in the Saronic gulf. According to others, Minos left Megara in disgust, but Scylla leaped into the sea, and swam after his ship; but her father, who had been changed into an eagle, perceived her, and shot down upon her, whereupon she was metamorphosed into either a fish or a bird called Ciris (Ov. Met. viii. 6, &c.; Hygin. Fab. 198; Virg. Georq. i. 405, Eclog. vi. 74). The tradition current at Megara itself knew nothing of this expedition of Minos, and called the daughter of Nisus Iphinoe, and represented her as married to Megareus. It is further added, that in the dispute between Sciron and Nisus, Aeacus assigned the government to Nisus (Paus. i. 39.5), and that Nisa, the original name of Megara, and Nisaea, afterward the port town of Megara, derived their names from Nisus, and that the promontory of Scyllaeum was named after his daughter (Paus. i. 39.4, ii. 34.7; Strab. viii.). The tomb of Nisus was shown at Athens, behind the Lyceum (Paus. i. 19.5) .

This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Sep 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks


Περίφημοι ληστές

Σκίρων

ΣΚΙΡΩΝΙΔΕΣ ΠΕΤΡΕΣ (Τοποθεσία) ΜΕΓΑΡΑ
Ληστής που έριχνε στη θάλασσα όσους περνούσαν από τους βράχους της Σκιρωνίδας οδού. Τον σκότωσε ο Θησέας ρίχνοντάς τον στη θάλασσα από το ίδιο σημείο (Παυσ. 1,44,8).

Sciron (Skiron or Skeiron). A famous robber who haunted the frontier between Attica and Megaris, and not only robbed the travellers who passed through the country, but compelled them, on the Scironian rock to wash his feet, during which operation he kicked them with his foot into the sea. At the foot of the rock there was a tortoise, which devoured the bodies of the robber's victims. He was slain by Theseus, in the same manner in which he had killed others (Plut. Thes. 10; Diod. iv. 59; Strab. ix.; Paus. i. 44.12; Schol. ad Eurip. Hipp. 976; Ov. Met. vii. 445). In the pediment of the royal Stoa at Athens, there was a group of figures of burnt clay, representing Theseus in the act of throwing Sciron into the sea. (Paus. i. 3.1.)

Τοπωνύμια

ΜΕΓΑΡΑ (Αρχαία πόλη) ΕΛΛΑΔΑ

"Mέγαρα: Ενα όνομα μια ιστορία"
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πόλη μας μετρά πολλούς αιώνες ιστορικής παρουσίας. Το ίδιο ισχύει και για το όνομά της, το οποίο της είχε αποδοθεί ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Γιατί όμως δόθηκε αυτή η ονομασία στην πόλη μας; Ποιοι μύθοι, δοξασίες ή μήπως αληθινά ιστορικά γεγονότα συνέβαλαν στην επιλογή και επικράτηση αυτού του τοπωνυμίου;
  Μια πρώτη απάντηση στα ερωτήματα αυτά μας παρέχει η μυθολογία. Σύμφωνα με το μύθο η πόλη ονομαζόταν αρχικά Νίσα από το όνομα του Νίσου, του βασιλιά της. Στη συνέχεια όμως μετονομάστηκε σε "Μέγαρα" ως ένδειξη τιμής στον ήρωα Μεγαρέα. Ποιος ήταν όμως ο Μεγαρέας και ποιες οι ηρωικές πράξεις του για τα Μέγαρα; Στο σημείο αυτό ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο εκδοχές του μύθου, μια Μεγαρική και μια Βοιωτική.
  Ο Παυσανίας αναφέρει ότι κατά τους Βοιωτούς ο Μεγαρέας ήταν γιος του Ποσειδώνα, ενάρετος και ικανός πολεμιστής. Ο ήρωας αυτός αρχικά ζούσε στη Βοιωτία, όμως ένα σημαντικό γεγονός τον οδήγησε στην πόλη που έμελλε να πάρει το όνομά του. Ειδικότερα, όταν στα Μέγαρα βασίλευε ο Νίσος, ο βασιλιάς της Κρήτης Μίνωας εκστράτευσε εναντίον του. Ο Μίνωας έφτασε με μεγάλη ναυτική και στρατιωτική δύναμη έξω από την πόλη και ξεκίνησε μια τρομερή πολιορκία που έφερε τους κατοίκους σε εξαιρετικά δεινή θέση. Τότε ο Μεγαρέας βλέποντας την επικείμενη ήττα του βασιλιά Νίσου, οργάνωσε ισχυρό στρατό από Βοιωτούς και έσπευσε να ενισχύσει τους πολιορκούμενους Μεγαρείς. Πράγματι, η ενίσχυση που πρόσφερε στην πόλη, στρατιωτική και ηθική, εκείνη την κρίσιμη στιγμή ήταν σημαντική. Ωστόσο κατά τη διάρκεια μιας μάχης με τους Κρήτες ο Μεγαρέας τραυματίστηκε θανάσιμα. Τότε, όπως αναφέρει η βοιωτική παράδοση, οι Μεγαρείς νια να τον τιμήσουν έθαψαν το σώμα του στη πόλη τους κι επιπλέον έδωσαν σε αυτή το όνομα του νεκρού ήρωα.
  Σύμφωνα τώρα με τη μεγαρική εκδοχή του μύθου, η ονομασία της πόλης αποδίδεται πάλι στον Μεγαρέα, όμως μέσα σε ένα διαφορετικό μυθολογικό πλαίσιο. Ο Αριστοτέλης στα "Μετεωρολογικά" του αναφέρει ότι "περί την Ελλάδα την αρχαία" ο Δίας πραγματοποίησε μεγάλο κατακλυσμό, γνωστό ως κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Από αυτή την καταστροφή ελάχιστοι επιβίωσαν, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μεγαρέας. Αυτός επέζησε, γιατί καθώς κολυμπούσε παρατήρησε ένα κοπάδι γερανών και το ακολούθησε. Τα πουλιά τον έσωσαν οδηγώντας τον στην κορυφή ενός βουνού που είναι γνωστό ως τις μέρες μας εξαιτίας αυτού του μυθικού περιστατικού ως "Γεράνεια". Αλλη μεγαρική παράδοση αναφέρει ότι ο Μεγαρέας παντρεύτηκε την κόρη του Νίσου, τον οποίο διαδέχτηκε στον θρόνο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, από αυτόν τον γάμο ο Μεγαρέας απέκτησε δύο γιους, τον Τίμαλκο και τον Ένιππο. Όμως και τα δύο του παιδιά είχαν τραγική μοίρα, καθώς ο Τίμαλκος φονεύτηκε από τον Θησέα και ο Ένιππος βρήκε τον θάνατο από το λιοντάρι του Κιθαιρώνος. Τότε ο Μεγαρέας υποσχέθηκε το χέρι της κόρης του, Εναίχμης, και τη διαδοχή στο θρόνο των Μεγάρων σε όποιον θα κυνηγούσε και θα εξόντωνε το θηρίο του Κιθαιρώνος. Αυτός που πραγματοποίησε τον άθλο ήταν ο Αλκάθους, ο οποίος διαδέχτηκε στον θρόνο τον Μεγαρέα. Στο σημείο αυτό τελειώνουν οι αναφορές στους μύθους και τις παραδόσεις και αρχίζει η αναζήτηση της προέλευσης της ονομασίας των Μεγάρων με πηγή την ιστορική πραγματικότητα.
  Αρκετά πιθανή για την προέλευση του τοπωνυμίου είναι η άποψη ότι τα Μέγαρα πήραν το όνομά τους από ομώνυμα μικρά ιερά αφιερωμένα στη θεά Δήμητρα. Συγκεκριμένα, η λατρεία της Δήμητρας που αντιπροσωπεύει τη γονιμότητα και τη μυστική θεία ισορροπία ανάμεσα στη φθορά και την αναπαραγωγή είναι πανάρχαια, ιδιαίτερα εδώ, στην Αττική. Για να τιμήσουν τη θεά οι Μεγαρείς οικοδόμησαν μικρά ιερά, τα "μέγαρα", τα οποία ήταν υπόγειοι χώροι, κατάλληλα διαμορφωμένοι για την τέλεση των μυστηρίων.
  Η πιο σημαντική γιορτή που τελούσαν εκεί ήταν τα Θεσμοφόρια. Από όλες τις πόλεις που γιόρταζαν τα Θεσμοφόρια ξεχώριζαν τα Μέγαρα, η Αθήνα και η Θήβα για τη λαμπρότητα των εκδηλώσεών τους. Η γιορτή πραγματοποιόταν τον μήνα Πυανοψιώνα, [Οκτώβριος ? Νοέμβριος ], που ήταν ο μήνας της σποράς και διαρκούσε τρεις μέρες . Στην τελετή συμμετείχαν μόνο γυναίκες που καλούνταν "αντλήτριαι". Αυτές κατέβαιναν στα υπόγεια ιερά, τα "μέγαρα", και επέστρεφαν φέρνοντας δοχεία που περιείχαν χοιρίδια, κουκουνάρια και ομοιώματα από ζυμάρι σε σχήμα φιδιών. Οι προσφορές αυτές λέγονταν θεσμοί και η αντίστοιχη γιορτή θεσμοφόρια. Έπειτα τις προσφορές τις τοποθετούσαν στο βωμό της Δήμητρας και τις αναμείγνυαν με ,τον σπόρο της νέας σποράς προσδοκώντας την ευλογία της θεάς για μια καλή σοδειά.
  Τα μικρά αυτά ιερά, τα μέγαρα, πιστεύεται ότι συνδέονται άμεσα με την ονομασία της πόλης μας. Όμως, είναι εξίσου σημαντικό ότι από αυτά τα μνημεία αντλούμε πληροφορίες για τον πολιτισμό αλλά και την οικονομία των Μεγάρων κατά τη αρχαιότητα, όπως η λατρεία της Δήμητρας αποτελεί σαφές δείγμα της αγροτικής οικονομίας της περιοχής. Σε γενικές γραμμές, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η ύπαρξη πολλών μύθων, παραδόσεων αλλά και ιστορικών τεκμηρίων διατήρησε το όνομα της πόλης μας ανέγγιχτο από το χρόνο και αποδεικνύει ότι τα Μέγαρα διακρίνονται για το πλούσιο πολιτιστικό και ιστορικό τους υπόβαθρο. Αυτή είναι η κληρονομιά του τόπου μας που εμείς οι νεότεροι οφείλομε όχι μόνο να την γνωρίζουμε και να τη συντηρούμε αλλά και να την εμπλουτίζουμε με νέες δραστηριότητες. Μέλημά μας πρέπει να είναι όχι μόνο η πίστη στο παρελθόν αλλά και η φροντίδα για το μέλλον της πόλης μας.
Βιβλιογραφία: Παυσανίας 1,39,4 Αριστοτέλης Μετεωρολογικά Α, 14
Ε. Highbarger "History and Civilization of ancient Megara" (1972),'
W. Burkert "Μυστηριακές λατρείες της αρχαιότητας" (1997)

Κείμενο: Ελευθερία Σαμούρη, Ιστορικός-Αρχαιολόγος
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Μεγαρέων


Έχετε τη δυνατότητα να δείτε περισσότερες πληροφορίες για γειτονικές ή/και ευρύτερες περιοχές επιλέγοντας μία από τις παρακάτω κατηγορίες και πατώντας το "περισσότερα":

GTP Headlines

Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.

Εγγραφείτε τώρα!
Greek Travel Pages: Η βίβλος του Τουριστικού επαγγελματία. Αγορά online

Αναχωρησεις πλοιων

Διαφημίσεις

ΕΣΠΑ