Εμφανίζονται 35 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΧΑΛΚΙΔΑ Επαρχία ΕΥΒΟΙΑ" .
ΚΕΡΑΣΕΑ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Τα τελευταία χρόνια σε μια περιοχή της Κερασιάς "Ντάμκα" σε ένα επιβλητικό
ορεινό όγκο, δυτικό τμήμα του Ξηρού Ορους, υπάρχουν επιφανειακά πετρώματα, ένα
μεγάλο τμήμα απολιθωμένης γης, ένας φυσικός θησαυρός. Εκεί βλέπει κανείς ατόφιους
απολιθωμένους κορμούς δέντρων εκατομμυρίων χρόνων ζωής. Ο επισκέπτης έκπληκτος
αντικρίζει κορμούς μέχρι και 20 μ. μήκους που βρίσκονται καταγής εκεί, επί αιώνες.
Αν και δεν έχουν γίνει συστηματικές ανασκαφές οι πολυπλθείς αναφορές
ειδημόνων υποδηλώνουν την ύπαρξη σε βάθος και έκταση ενός μεγάλου γωλογικού θησαυρού.
Ισως όλη αυτή η υπαρκτή μαρμαρωμένη χλωρίδα διαμορφώθηκε πριν από 20 εκ. χρόνια,
όταν η όλη περιοχή του Β. Αιγαίου μετεβλήθη από ξηρά σε θάλασσα. Τότε λέγεται
ότι πύρινες μάζες που βγήκαν από τα έγκατα της γης κατέκαυσαν τα πάντα, χλωρίδα
και πανίδα και την απολίθωσαν για αιώνες πια. Το ίδιο δε αυτό συνταρακτικό γεωλογικό
φαινόμενο του Β. Αιγαίου τότε να διαφμόρφωσε και το απολιθωμένο δάσος της Λέσβους.
Στη θέση επίσης "Κόκκινο χώμα", κοντά στο χωριό Κερασιά, έχουν γίνει
ανασκαφές από την επιστημονική ομάδα του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Αθήνας
Θεοδώρου και έχουν βρεθεί απολιθώματα οστών προϊστορικών ζώων (6-10 εκατομμυρίων
ετών).
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Η καλωδιακή (κρεμαστή) γέφυρα υπάρχει στην είσοδό της πόλης. Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε το 1993. Εντυπωσιακή, ένα σύγχρονο τεχνολογικό επίτευγμα, που αντικατέστησε τη μικρή και παλιά συρταρωτή γέφυρα στον Πορθμό του Ευρίπου. Η νέα γέφυρα που κατασκευάστηκε νοτιότερα συμβάλλει στην ευκολότερη προσέγγιση της πόλης και στην αποφυγή της κυκλοφοριακής συμφόρησης στο κέντρο της
Προϊστορικά αναφέρεται από τον Διόδωρο ότι το 410 π.χ. κατασκεύασαν ξύλινη γέφυρα στον πορθμό και από έναν πύργο στις δύο πλευρές: τη Βοιωτική και την Ευβοϊκή. Το 510 μ.Χ. επί Ιουστινιανού κατασκευάσθηκε γέφυρα συρταρωτή. Επί Τουρκοκρατίας και μετά ήταν ξύλινη και ακίνητη. Το 1858 μετετράπη σε ξύλινη περιαιρετή. Το 1896 αντικαταστάθηκε με σιδερένια περιστροφική και διατηρήθηκε μέχρι το 1962, οπότε κατασκευάσθηκε η σημερινή συρταρωτή. Χρησιμοποιείται από τους επισκέπτες ως σημείο παρατήρησης της παλιρροιακής εναλλασσόμενης κίνησης των νερών του Ευβοϊκού.
Είναι χρήσιμο για τον επισκέπτη να γνωρίζει λίγα πράγματα για πολυθρύλητο παλιρροϊκό
φαινόμενο του πορθμού του Ευρίπου. Πολλοί είναι οι μύθοι, αλλά και επιδίωξη ζωής
για πολλούς ερευνητές , για την εξήγηση της μοναδικότητάς του. Όσοι πίστεψαν ότι
το εξήγησαν, παρέμειναν με την ψευδαίσθηση και άλλοι αντιλήφθηκαν την απεραντοσύνη
και το άλυτο.
Το παλιρροϊκό φαινόμενο της Χαλκίδας που παρατηρείται στον περίφημο
πορθμό του Ευρίπου είναι ένα σπάνιο φαινόμενο αλλαγής της κατεύθυνσης της ροής
των θαλασσίων ρευμάτων. Το φαινόμενο αυτό έχει προκαλέσει τον θαυμασμό και το
ενδιαφέρον των ανθρώπων από τα πολύ παλιά χρόνια, τόσο από αστρονομικής και γεωφυσικής
άποψης όσο και από φιλοσοφικής.
Το σημείο όπου υπάρχει η παλαιά γέφυρα ο επισκέπτης μένει έκθαμβος
παρατηρώντας την αλλαγή της κατεύθυνσης του νερού κάθε (6) ώρες περίπου. ´Αλλοτε
από τον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο με κατεύθυνση προς τον νότιο και άλλοτε αντίστροφα,
αποτελεί δε το μοναδικό σημείο κορύφωσης του φαινομένου όπου η ταχύτητα του ρεύματος
φθάνει ακόμη και τα 9 μίλια την ώρα. Στο σημείο αυτό γίνεται ακόμα πιο αισθητό
το παλιρροϊκό φαινόμενο, επιβεβαιώνοντας έτσι την ύπαρξη των θαυμαστών φυσικών
κανόνων που λειτουργούν στα πλαίσια της νομοτέλειας της φύσης.
ΨΑΧΝΑ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Μοναστήρι
της Παναγίας: Στο συνοικισμό Μακρυμάλλη,
2 χλμ. βόρεια των Ψαχνών. Η Μονή κάηκε στην Γερμανική Κατοχή και αναδομήθηκε.
Η Μονή μπορεί να φιλοξενήσει ακόμη και ολόκληρα γκρουπ στα κελιά που διαθέτει.
Εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής: Βρίσκεται 4 χλμ. βορειοανατολικά
των Ψαχνών, στο δρόμο προς Τριάδα.
Εκεί, το σωματείο Επαγγελματοβιοτεχνών έχει κατασκευάσει στέγαστρο με πολύ όμορφα
καθίσματα για να ξεκουράζονται οι επισκέπτες και να δροσίζονται από το γάργαρο
νερό που τρέχει στη διπλανή ρεματιά.
Μονή
Καλυβίτη: 4 χλμ. βορειοδυτικά των Ψαχνών. Η Μονή ανάγεται στη Βυζαντινή
περίοδο.
Μονή Γοργοϋπήκοος:
Βυζαντινή Μονή, στα σύνορα με το Κοντοδεσπότι, περίπου 5 χλμ. από τα Ψαχνά.
Κτίριο Κεραμιδά: Διατηρητέο κτίριο που κληροδοτήθηκε
από τον πρύτανη Κεραμιδά στο Δήμο, για να χρησιμοποιηθεί ως βιβλιοθήκη. Από τα
Ψαχνά κατάγεται ο γνωστός Έλληνας γλύπτης Καραχάλιος, καθώς και ο πρύτανης της
Ανωτάτης Εμπορικής, Τριαντάφυλλος Κεραμιδάς.
Στα Ψαχνά λειτουργούν και τα ΤΕΙ
Χαλκίδας.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Μεσσαπίων
ΑΤΤΑΛΗ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Πολύ κοντά στο χωριό Ατταλη, έχουν εντοπισθεί τα ερείπια δύο Βυζαντινών
Ναών. Των Εισοδίων της Θεοτόκου και του Αγίου Νικολάου, που η απόσταση μεταξύ
τους είναι περίπου 50 μ. Ο ρυθμός του Αγ. Νικολάου είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος
μετά τρούλου. Θεωρείται ότι κτίστηκε στα τέλη του 10ου αιώνα. Ο ρυθμός του ναού
είναι μοναδικός στην Εύβοια. Ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου και ο Ναός του Αγ.
Νικολάου κατασκευάστηκαν από τα ερείπια αρχαίων κλασικών μνημείων. Από τα σωζώμενα
τμήματα των εκκλησιών φαίνεται ότι ο Ναός των Εισοδίων είναι μεταγενέστερος.
ΦΥΛΛΑ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Βρίσκεται στην κορυφή ενός βραχώδους και απόκρημνου υψώματος στο Ληλάντιο
πεδίο, ορατό σε όλη την ευρύτερη περιοχή.
Είναι άρρηκτα δεμένο με μία μεγάλη ερωτική ιστορία, ένα ιπποτικό μυθιστόρημα
του Μεσαίωνα. Ανήκε στο Φεουδάρχη Merito dalle Carceri. Κυριεύτηκε όμως από το
θρυλικό ιππότη Λικάριο, τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά την εγκατάστασή των Φράγκων
στην Εύβοια (13ος αι.) κα
παραδόθηκε στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Μιχαήλ Η´. Ο Λικάριος εγκατέλειψε
το στρατόπεδο των Φράγκων για χάρη της ωραίας χήρας Φελίζας και με ορμητήριο το
κάστρο των Φύλλων, άρχισε να καταλαμβάνει, για λογαριασμό των Βυζαντινών, το ένα
μετά το άλλο, τα φράγκικα κάστρα της Εύβοιας.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια
(1470) γκρέμισαν μέρος των τειχών του κάστρου, για να το αχρηστεύσουν ως φρούριο.
Η βόρεια και δυτική πλευρά των τειχών είναι αυτές που διατηρούνται
καλύτερα. Στη βόρεια πλευρά βρίσκεται και η είσοδος του κάστρου. Μόλις ο επισκέπτης
περάσει το άνοιγμα, αντικρύζει τον επιβλητικό όγκο των ερειπίων ενός μεγάλου κτιρίου,
που ήταν αρχοντική κατοικία. Το μέγαρο ήταν διώροφο και σώζονται ακόμα ανοίγματα
των παραθύρων του β´ ορόφου, τοξωτά και διακοσμημένα με κεραμικές πλάκες,
κατά το Βυζαντινό τρόπο. Δίπλα στο μέγαρο, βρίσκονται τα ερείπια των άλλων κτιρίων,
που εξυπηρετούσαν ποικίλες ανάγκες των ανθρώπων του κάστρου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της
Νομαρχίας Εύβοιας.
Ένα από τα καλύτερα διατηρημένα κάστρα της Εύβοιας δεσπόζει επιβλητικό
στην κορυφή ενός βραχώδους και απόκρημνου λόφου στο χωριό Φύλλα.
Η ιστορία του κάστρου έχει συνδεθεί με την ζωή του θρυλικού ιππότη
Λικάριο, που έδρασε το 13ο αιώνα, γι' αυτό καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ορισμένα
πράγματα για το ιστορικό αυτό πρόσωπο.
Ήταν ένας φτωχός ιππότης στην υπηρεσία του ηγεμόνα της Κεντρικής Εύβοιας
Guiberto Dalle Carceri. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Ιταλική πόλη Vicenza
και η μητέρα του λέγεται ότι καταγόταν από την Κάρυστο.
Ο Λικάριο ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε κρυφά την ωραία Φελίζα, προστατευόμενη
της οικογένειας Carceri. Τότε, οι συγγενείς της και ο ίδιος ο ηγεμόνας ενοχλήθηκαν
φοβερά και αντέδρασαν στο ζευγάρι με προσβολές και ταπεινώσεις. Ο Λικάριο, πικραμένος
και οργισμένος, επέστρεψε στην Κάρυστο και εγκαταστάθηκε σε ένα βραχώδες φρούτιο
της περιοχής, που ονομάζεται "Ανεμοπύλαι". Αποφασισμένος για εκδίκηση δημιούργησε
μια ορδή πολεμιστών, με τους οποίους σκόρπισε τον τρόμο στις γειτονικές περιοχές.
Οι επιθέσεις αυτές δεν ικανοποιούσαν το Λικάριο που διψούσε για μεγαλύτερη εκδίκηση.
Έτσι, ήρθε σε επαφή με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' τον Παλαιολόγο
και του πρότεινε να αναλάβει για λογαριασμό των Βυζαντινών την υποταγή όλης της
φεουδαρχικής φραγκοκρατούμενης Εύβοιας, με τον όρο πως θα του δίνονταν αρκετές
στρατιωτικές δυνάμεις. Ο αυτοκράτορας αποδέχτηκε τις προτάσεις του και από τότε
άρχισε ένας πολύ οδυνηρός για τους Φράγκους πόλεμος με μορφή επιδρομών. Το ένα
μετά το άλλο τα φράγκικα κάστρα της Εύβοιας έπεσαν στα χέρια του Λικάριο και του
στρατού του. Μετά την άλωση του ισχυρού κάστρου της Καρύστου "Κάστελ-Ρόσσο", ο
Λικάριο ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από τον αυτοκράτορα.
Επιπλέον, ο Μιχαήλ Η' διέθεσε στο γενναίο ιππότη όλο το νησί ως φέουδο
και του έδωσε ως σύζυγο μια ευγενή και πλούσια Ελληνίδα που πήρε της θέση της
μοιραίας για την Εύβοια Φελίζας. Τον τίμησε μάλιστα με τα υψηλότερα αξιώματα,
εκείνα του Μεγάλου Κοντόσταυλου και του Μεγαδούκα. Η εκδίκηση του Λικάριο ολοκληρώθηκε,
όταν ο μεγάλος εχθρός του, βαρόνος Guilberto Dalle Carceri που τόσο σκληρά τον
είχε ταπεινώσει, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην αυλή του αυτοκράτορα και πέθανε αφού
είδε την πρώην άσημο ιππότη να απολαμβάνει τη φιλία και την εύνοια του Μιχαήλ
Η'.
Επιστρέφοντας από την Κωνσταντινούπολη
στην Εύβοια, ο Λικάριο θριαμβευτής πλέον, διάλεξε για μόνιμη κατοικία το ισχυρό
φρούριο των Φύλλων. Από τότε, το όνομά του χάθηκε από την ιστορία και Δε γνωρίζουμε
ούτε καν το τέλος του θρυλικού ιππότη.
Ο τόπος κατοικίας και ταυτόχρονα ορμητήριο του Λικάριο, το γνωστό
μας "Καστέλλι" γνώρισε τον 13ο αιώνα μεγάλες δόξες. Σήμερα, ωστόσο,
έχει εγκαταλειφθεί και όποιος θέλει να το επισκεφτεί πρέπει να περάσει αρκετές
δυσκολίες εξαιτίας της τραχύτητας του εδάφους μέχρι να φτάσει στην κορυφή του
υψώματος. (Από το καλοκαίρι του 1999 ο νεοσύστατος δήμος Ληλαντίων άρχισε μία
σειρά έργων για τον καθαρισμό των χώρων και την ευκολότερη πρόσβαση στο φρούριο,
βελτιώθηκε η πρόσβαση με την κατασκευή δρόμου. θεωρείται από την δημοτική αρχή
αλλά και από το Δήμαρχο ως έργο πρωταρχικής σημασία η αναστήλωση του ιστορικού
φρουρίου και δουλεύει προς αυτή την κατεύθυνση). Όποιος ανέβει στο Καστέλλι παρόλη
την εγκατάλειψη του είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθεί από την υπέροχη θέα που προσφέρει.
Αλλά και το ίδιο το κάστρο είναι πολύ εντυπωσιακό, καθώς αρκετά τμήματά του διατηρούνται
ικανοποιητικά και έχουν τη μαγική δύναμη να μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο.
Οι καλύτερα σωζόμενες πλευρές του κάστρου είναι η βόρεια και δυτική,
που κοιτάζουν αντίστοιχα προς Αφράτι
και Χαλκίδα, ενώ η νοτιοανατολική
έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά.
Μόλις τελειώνει ο δρόμος που οδηγεί στο Καστέλλι, ο επισκέπτης αντικρίζει
πρώτα τα ερείπια της ανατολικής πλευράς και στη συνέχεια περνά στο εσωτερικό του
κάστρου. Ανακαλύπτει ότι το ψηλό τείχος που έβλεπε από χαμηλά περικλείει ένα αρχοντικό
μέγαρο στα δυτικά και άλλα βοηθητικά κτίρια. Ο εσωτερικός χώρος του μεγάρου που
ήταν διώροφο είναι αρκετά ευρύχωρος. Στο άνω μέρος των ερειπίων του όπου βρισκόταν
ο δεύτερος όροφος με τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του αφέντη, σώζονται στον τοίχο
τα ανοίγματα των παραθύρων, τοξωτά και διακοσμημένα με κεραμικές πλάκες, τοποθετημένες
με εξαιρετική επιμέλεια, σύμφωνα με την Βυζαντινή διακοσμητική αρχιτεκτονική.
Δίπλα στα ερείπια του ανακτόρου βρίσκονται τα υπολείμματα άλλων κτιρίων
που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των ανθρώπων του κτιρίου. Ένα μάλιστα από αυτά τα
κτίρια (στα ντόπια) είναι εσωτερικά επιχρισμένο με προστατευτικό κονίαμα. Πίσω
από τα ερείπια αυτά υψώνεται, σε αρκετά καλή κατάσταση, τμήμα των τειχών του κάστρου,
που χωρίζεται από τα ερείπια των παραπάνω κτιρίων με ένα στενό ευθύ διάδρομο σχεδόν
αθέατο.
Στο εσωτερικό σώζονται ακόμη λιθόκτιστες σκάλες που οδηγούν πάνω στο
τείχος της Βόρειας πλευράς. Όταν ο επισκέπτης ανέβει στις σκάλες αυτές, βλέπει
να απλώνεται μπροστά του η κεντρική Εύβοια καθώς και μεγάλο τμήμα του νότιου Ευβοϊκού
κόλπου. Την ίδια ακριβώς πανοραμική θέα είχαν και οι πολεμιστές του, όταν πίσω
από τις επάλξεις άγρυπνα παρακολουθούσαν και έλεγχαν την κίνηση κάτω στην πεδιάδα.
Αξίζει εδώ να επισημάνουμε τα βασικά στοιχεία της όλης αμυντικής φιλοσοφίας
του κάστρου των Φύλλων. Πρώτα-Πρώτα, η επιλογή μιας δεσπόζουσας, αλλά εξαιρετικά
δύσβατης θέσης, ώστε να μην είναι εύκολη ούτε η προσέγγισή της, ούτε η μεταφορά
πολιορκητικών μηχανών από τον εχθρό. Δεύτερο, η κατασκευή ενός τείχους με έναν
τουλάχιστο πύργο ή με ένα εσωτερικό οχυρό, όπου βρισκόταν η κατοικία του άρχοντα
και η αίθουσα τελετών για όλες τις σημαντικές κοινωνικές εκδηλώσεις των κατοίκων
του κάστρου.
Ας θυμίσουμε, τέλος ότι όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια στα μέσα
του 15ου αιώνα, το κάστρο παραδόθηκε σε αυτούς με συνθήκη. Στη συνέχεια, γκρέμισαν
μέρος των τειχών για να το αχρηστεύσουν ως φρούριο. Από τότε, το κάστρο του Λικάριο
μένει έρημο και ξεχασμένο στην κορυφή του λόφου, θυμίζοντας μας παλιές ένδοξες
εποχές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ληλαντίων
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Στις βοιωτικές ακτές της Εύβοιας,
απέναντι από τη Χαλκίδα, σ’ ένα ύψωμα που εποπτεύει το στενό
του Ευρίπου, με άριστη θέα στο βόρειο
και νότιο Ευβοϊκό, είναι
χτισμένο το κάστρο του Καράμπαμπα.
Το κάστρο που υπάρχει σήμερα το έχτισαν οι Τούρκοι κατά τη διάρκεια
του Βενετοτουρκικού πολέμου, που ξέσπασε το 1684. Σχεδιαστής ήταν ο Βενετός εξωμότης
Γερόλυμος Γκαλόπο. Επειδή σχεδιάστηκε από Ευρωπαίο, έχει ευρωπαϊκή φυσιογνωμία
στην αρχιτεκτονική του μορφή, κάποιοι, όμως, χώροι του θυμίζουν τουρκικό κάστρο.
Το καλοκαίρι του 1688 οι Βενετοί με τους συμμάχους τους πολιόρκησαν τη Χαλκίδα,
αλλά η τουρκική φρουρά του Καράμπαμπα έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόκρουση
και την τελική αποτυχία τους. Το φρούριο καταλαμβάνει ολόκληρη την κορυφή του
υψώματος και έχει σχήμα ακανόνιστο.
Είναι εξοπλισμένο με 3 προμαχώνες κι ένα μεγάλο πύργο. Ο προμαχώνας
της ανατολικής πλευράς έχει έξοχη θέα προς τη Χαλκίδα - με τα κανόνια του επιτηρούσε
τα στενά του Ευρίπου, τα
θαλάσσια τείχη της Χαλκίδας και το θαλάσσιο πύργο της. Σε μερικά σημεία του έχουν
εντοιχιστεί μεγάλοι μαρμάρινοι ογκόλιθοι, τμήματα αρχαίων κιόνων. Οι δύο άλλοι
προμαχώνες, πλαγιοφυλάττουν τα τείχη τα τείχη από Βορρά και Νότο.
Εσωτερικά, το μόνο κτίριο που στέκεται όρθιο σήμερα είναι η εκκλησία
του Προφήτη Ηλία, χτισμένη το 1895.
Το σημαντικότερο οχυρωματικό έργο όλου του φρουρίου είναι ο εφτάπλευρος
δυτικός πύργος. Το ύψος του είναι λίγο μεγαλύτερο από τα τείχη και τους προμαχώνες.
Στο εσωτερικό του πύργου ένας θολωτός διάδρομος ακολουθεί περιμετρικά τον εξωτερικό
τοίχο. Ακολουθεί δεύτερος εσωτερικός τοίχος - δεύτερο εφτάπλευρο. Ένας ακόμη θολωτός
διάδρομος και το κεντρικό εφτάπλευρο αποτελεί και στέρνα νερού. Οι διάδρομοι επικοινωνούν
μεταξύ τους με αψίδες. Η όλη διάταξη του πύργου είναι επιβλητική και δημιουργεί
την εντύπωση λαβύρινθου. Σε κανένα άλλο κάστρο της Ελλάδας
δε σώζεται πύργος με αυτό το αρχιτεκτονικό ύφος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της
Νομαρχίας Εύβοιας.
Κατασκευάστηκε το 1684 για την προστασία των Τούρκων από τις επιδρομές των Ενετών. Στις 20-3-1833 μετά την αναχώρηση του Ομέρ πασά από την Χαλκίδα για να μην περαστή στην παράδοση,τον αντικαθιστά ο Χατζή Ισμαήλ Μπέης. Η Χαλκίδα αλλά και όλη η Εύβοια μετά από συνθήκη στις 25-3-1833 παρεδόθη στην Ελλάδα. Πρώτος Νομάρχης διορίστηκε ο Γεώργιος Αινιάν. Παρών κατά την παράδοση και ο Αγγλος Ναύαρχος κυβερνήτης του δρόμωνα που μετέφερε τους δύο άνδρες επισήμους στην χαλκίδα, οργισθείς μάλιστα για την ολιγόλεπτη καθυστέρηση του Χατζή Ισμαήλ Μπέη, ο οποίος προσέφερε τελικά τα κλειδιά του φρουρίου επί αργυρού δίσκου. Βρίσκεται στην Βοιωτική ακτή της πόλης, και καταλαμβάνει ολόκληρη την κορυφή του λόφου της Κανήθου. Στο εσωτερικό του κάστρου σώζεται η εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Εδώ ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να θαυμάσει την υπέροχη θέα της πόλης.
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Τριώροφο κτίριο με νεοκλασικά στοιχεία εκλεκτικιστικά και στοιχεία μπαρόκ. Βρίσκεται στην παραλία της Χαλκίδας και δεσπόζει σε μεγάλο τμήμα του Ευβοϊκού κόλπου. Το 1904 ο έμπορος Κότσικας, αγόρασε ένα εργοστάσιο που ήταν σ’ αυτή τη θέση. Μετά από 2 χρόνια το 1906, κατασκευάστηκε το κτίριο, με μηχανικό τον Ποθητό Καμάρα (ο ίδιος που έκτισε το ξενοδοχείο παλίρροια). Στη σημερινή του μορφή αποτελείται από ισόγειο, μεσώροφο, Α και Β όροφο. Έχει δύο τρούλους προς την παραλία και δύο κομψές εξάρσεις προς τη Φαρμακίδου.
Το κτίριο αγοράστηκε από τον Δήμο Χαλκιδέων, όπου σήμερα στεγάζεται το Δδημαρχείο της πόλης.
Βρίσκεται στην κατεύθυνση προς Λάμψακο, ανατολικά από την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Στην περιοχή υπάρχει λαξευτή κλίμακα και πολλά βιομηχανικά κτίρια των αρχών του περασμένου αιώνα..
Τα εγκαίνια του Σιδηροδρόμου Χαλκίδας έγιναν το 1904. Κατασκευάστρια εταιρία ήταν η Γαλλική Μπατινιόλ. (Το χρονικό των εγκαινίων του σιδηροδρόμου "του υψηλής σημασίας για το μέλλον της Χαλκίδας" δημοσιεύεται στον "Εύριπο", στις 8-3-1904. "Στας 11 και ½ π.μ. η αμαξοστοιχία φέρουσα και την μουσικήν της φρουράς των Αθηνών παιανίζει, κατέρχονται της Βασιλικής αμαξοστοιχίας οι Βασιλείς μετά του Διαδόχου και των πριγκήπων και ολόκληρον το Υπουργικόν Συμβούλιον. Τα εν των λιμένι πολεμικά ρίπτουν 21 κανονιοβολισμούς, υποδοχή, προπόσεις, γεύματα και εορταί ακολουθούν".
Βρίσκεται έξω από το κάστρο, με θέα την πόλη και τον Ευβοϊκό. Η πόλη που τόσο αγάπησε έζησε και έδρασε, ένας ιδιότυπος λογοτέχνης, ποιητής και πεζογράφος. Ο Γιάννης Σκαρίμπας ανήκει στη γενιά του 1930 και εμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων με τη συλλογή διηγημάτων “Καημοί στο Γριπονήσι”. Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου είναι η παραδοξογραφία, το απροσδόκητο και το απίθανο, μια φαντασία που φτάνει ως την πιο αχαλίνωτη αυθαιρεσία και μια εκφραστική τεχνική που στις ακραίες περιπτώσεις παραμορφώνει την γλώσσα και την έκφραση.
Στη μνήμη όσων χάθηκαν στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το μνημείο αυτό βρίσκεται έμπροσθεν του Εβραϊκού νεκροταφείου στην οδό Μεσσαπίων (που πρόσφατα μετονομάσθηκε σε οδό "Εβραίων Ελλήνων Μαρτύρων"). Η επέτειος έχει ορισθεί για τις 27 του Εβραϊκού μήνα Νισάν (ημερομηνία εξέγερσης στο Γκέτο της Βαρσοβίας), που αντιστοιχεί σε Απρίλιο - Μάιο.
ΦΥΛΛΑ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Το 1/2 του σπιτιού που βρίσκεται πίσω από την εκκλησία της Αγίας Ελεούσας
στα Φύλλα και τα δύο στρέμματα αμπέλια εκ των τεσσάρων που είχε λάβει ως προίκα
η θεία του Μιαούλη, η Τσαλπαρίνα, κληρονόμησε ο μεγαλύτερος γιός αυτής Παναγιώτης
Τσαλπαράς, ο οποίος εγεννήθει και ενημφεύθη στην Ύδρα,
αργότερα επειδή διέλυσε το γάμο του, ήρθε μαζί με τους δύο γιούς του και εγκατεστάθη
καταρχάς μεν στα Φύλλα, έπειτα δε στη Χαλκίδα.
Τα άλλα δύο στρέμματα εκληρονόμησε ο δεύτερος γιός της Τσαλπαρίνας Ευάγγελος,
στον οποίο εδώρησε και ο Ανδρέας το μερίδιο του πατέρα του από το σπίτι και τα
αμπέλια.
Επειδή όμως αυτός παρέμεινε άγαμος, ολόκληρο το σπίτι και τα έξι στρέμματα
αμπέλια περιήλθαν στους γιούς του Παναγιώτη Τσαλπαρά, Βασίλειο και Γεώργιο, οι
οποίοι άλλαξαν το Τουρκικό πατρικό επώνυμο Τσαλπαράς σε Αθηνάδης. Ο Βασίλειος
Αθηνάδης μάλιστα ήταν Γυμνασιάρχης και απέθανε το 1872 στη Χαλκίδα. Τα δύο αδέλφια
επώλησαν τα αμπέλια στην οικογένεια Σεπετή και το σπίτι στον Αντώνιο Ρηγγίνα,
που το κληροδότησε στους δύο γιους του Δημήτριο και Ιωάννη, εκ τούτων ο πρώτος
εγεννήθει το 1863 και ο δεύτερος το 1867. Εάν λάβωμε υπόψη μας ότι
ο Γυμνασιάρχης Β. Αθηνάδης πέθανε το 1873 και το πρώτο παιδί του Α.Ρηγγίνα εγεννήθη
το 1863, είναι λογικό να δεχτούμε πως έγινε η ανωτέρω αγοραπωλησία. Ο Δημήτριος
Ρηγγίνας έδωσε το σπίτι ως προίκα στην θυγατέρα του Αναστασία, σύζυγο Β.Κουμιανού,
η οποία το επώλησε στην Κοινότητα Φύλλων (και νυν δήμο Ληλαντίων) για να χαρακτηρισθεί
ως διατηρητέο Ιστορικό μνημείο. Για τις ανωτέρω μεταβιβάσεις υπήρχαν έγγραφα τα
οποία είχε η Α.Ρηγγίνα έως το 1952, όπου επεσκεύθη τα Φύλλα η επιμελητής αρχαιοτήτων
Εύβοιας δ/νις Ιωάννα Κωνσταντίνου. Τότε θέλησε να ιδεί και το σπίτι που εγεννήθει
ο Α.Μιαούλης. Η ιδιοκτήτρια αυτού Α. Ρηγγίνα της είπε: "Ναι αυτό είναι το
σπίτι του Ναύαρχου και έχομεν και χαρτιά που το αποδείχνουν". Με χαρά δε
τα έβγαλε από ένα μπαούλο και τα παρέδωσε στην αρχαιολόγο.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ληλαντίων
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Το Κόκκινο σπίτι της οικογένειας Μάλλιου κοσμεί το κρηπίδωμα στη Βόρεια πλευρά της παραλίας της πόλης. Χτίστηκε τοι 1884 αρχιτέκτονας του οποίου ήταν ο Γάλλος Φλεγκίς. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Χαλκιδέων βρίσκεται στο στάδιο της συντήρησης και αναπαλαίωσης με προορισμό λειτουργίας ως Εστία Επιστημών, Εστία της Γνώσης.
Βρίσκεται απέναντι από το "Κόκκινο Σπίτι" και ανήκε και αυτό στην οικογένεια Μάλλιου. Χτίστηκε περίπου το 1895 από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Χάνσεν (χωρίς να καθορίζεται από ποιόν από τους δύο εξαδέρφους Χάνσεν). Το κτίσμα είναι τριώροφο με δώμα και μεγαλοπρεπή βεράντα, η οποία διακοσμείται από επιβλητικά αγάλματα ενώ στο αριστερό τμήμα του χωλ δεσπόζει η μνημειώδης μαρμαρένια σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Στον επισκέπτη εντύπωση προκαλεί η διαφορετική επεξεργασία των διαφορετικών όψεων με υλικά υψηλότερης ποιότητας. Η κατασκευή του κτιρίου αποτελεί δείγμα υψηλής σχετικά ποιότητας ζωής της εποχής, καθώς και των αυξημένων οικονομικών δυνατοτήτων των ιδιοκτητών. Σήμερα, το κτίριο έχει περιέλθει ωςδιατηρητέο στην ιδιοκτησία του Δήμου Χαλκιδέων και στεγάζει το Λύκειο Ελληνίδων Χαλκίδας και την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών.
Το Κριεζώτειο είναι το κτίριο της οδού Τζαβέλλα 5 στην πλατεία Μαργαρίτη. Αποτελεί ένα ανεπανάληπτο ιστορικό στοιχείο της Χαλκίδας και ολόκληρης της Εύβοιας αφού εκεί στεγάστηκε το αρχοντικό του ήρωα της Εθνεγερσίας του 1821, Νικόλαου Κριεζώτη. Από ευρήματα της περιοχής, αποδεικνύεται ότι στο χώρο αυτό, ήταν μεγαλοπρεπές Αραβικό κτίριο, που καταστράφηκε σε άγνωστη χρονολογία. Τμήματα του κτιρίου με αραβουργήματα, βρίσκονται σήμερα στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου, στον περίβολο πίσω από το ιερό και μ’ αυτά έχει κατασκευαστεί η βρύση του αρχοντικού. Το αρχοντικό, τμήμα μεγαλυτέρου συγκροτήματος της εξοχικής κατοικίας του Ομέρ Πασά, αγοράστηκε από τον ήρωα του Εικοσιένα, Νικόλαο Κριεζώτη, ανάμεσα στα 1830-1833. Εκεί ο Κριεζώτης εγκαταστάθηκε μετά την προαγωγή του από τον Όθωνα σε συνταγματάρχη και Νομοεπιθεωρητή Ευβοίας. Ο Δήμος Χαλκιδέων στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό Κριεζώτη έχει στεγάσει το Ιστορικό αρχείο της πόλης, τη Δημοτική βιβλιοθήκη και το κέντρο Ευβοϊκής έρευνας.
ΑΤΤΑΛΗ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Στην κορυφή του βουνού της Ταναΐδας, υπάρχει ένα μεγάλο οροπέδιο που -παρά το δύσβατο της
διαδρομής- αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.Η διαδρομή είναι φανταστική, μέσα από ένα ατελείωτο δάσος, ενώ έκπληξη αποτελεί η ανεπανάληπτη πεδιάδα στην κορυφή του βουνού.
ΧΑΛΚΙΔΑ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
Βρίσκεται στην κατεύθυνση προς Λάμψακο, ανατολικά από την εκκλησία του Αγ. Στεφάνου. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα αρέθω που σημαίνει το άφθονο αναβλύζων ύδωρ, κοινώς κεφαλάρι, και με το όνομα αυτό είναι γνωστές οι περισσότερες πηγές κατά την αρχαιότητα και μεταξύ αυτών και της Χαλκίδας, που αναφέρεται από πολλούς συγγραφείς.
ΝΕΑ ΛΑΜΨΑΚΟΣ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Στο κέντρο της κωμόπολης υπάρχει μεγάλη πλατεία με μνημείο από τον ξεριζωμό των
Λαμψακινών από την αρχαία πατρίδα τους της Μικράς Ασίας.
ΒΑΣΙΛΙΚΟ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
Αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία της Εύβοιας και υπολογίζεται
ότι έχει κτισθεί μεταξύ του 13ου και 15ου αιώνα. Ο πύργος του Βασιλικού είναι
από τους ογκωδέστερους που υπάρχουν στο νησί, με διαστάσεις 8.40 Χ 8,40 μέτρα.
Η τοιχοδομία του αποτελείται από αργολιθοδομή. Η πύλη του πύργου βρίσκεται σε
μεγάλο ύψος από την επιφάνεια του εδάφους. Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν εργασίες αναστήλωσης
του πύργου, με στόχο να εμποδιστεί η ερείπωση του.
Από το βιβλίο του ΔΗΜΟΥ ΛΗΛΑΝΤΙΩΝ "Πολιτιστικά Μνημεία Του Ληλαντίου πεδίου"
που επιμελήθηκε η Σταυρούλα Μπίτσικα και για την έρευνα των πηγών και τελική επιλογή
του υλικού συνέβαλαν τα μέλη του Περιβαλλοντικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Αφρατίου.
Ιστοσελίδα Δήμου Ληλαντίου
ΓΥΜΝΟ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Στο ψηλότερο σημείο του χωριού στέκεται επιβλητικός ο Ενετικός Πύργος. Ένας κρίκος της αλυσιδωτής οχύρωσης της Εύβοιας, αλλά και δείμα της σημασίας της περιοχής για την άμυνά της.
ΜΥΤΙΚΑΣ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Η νήσος Εύβοια καταλήφθηκε το 1205 από το Φλαμανδό σταυροφόρο Ζακ
Ντ' Αβένζ, που έχτισε φρούριο στη μέση του Ευρίπου και εγκατέστησε σε αυτό φρουρά.
Λίγο καιρό μετά, ο Ντ' Αβένζ λάβαινε μέρος με τους άλλους Φράγκους στην κατάκτηση
της Πελοποννήσου και φονεύθηκε κατά την πολιορκία της Κορίνθου,
σε μία έξοδο του Λέοντος Σγουρού.
Ο Λομβαρδός τότε βασιλιάς της Θεσσαλονίκης,
στην επικράτεια της οποίας είχε υπαχθεί η Εύβοια, παραχώρησε το νησί σε τρεις
Λομβαρδούς ευπατρίδες από την Ιταλική πόλη Βερόνα. Από τους τρεις αυτούς που ονομάστηκαν
τριτημόριοι, ο μεν Πεγοράρος Ντεϊ Πεγοράρι έλαβε τη βόρειο Εύβοια, ο Γυβέρτος
το μέσο του νησιού και ο Ροβανός Δαλεκατσέρι τη νότιο Εύβοια.
Οι νέοι κύριοι του νησιού φρόντισαν να οχυρώσουν την πλούσια κτίση
τους για να διαιωνίσουν την παραμονή τους εκεί, καθώς και να εξασφαλίσουν τις
γαίες που απέκτησαν με το σπαθί.
Για το λόγο αυτό κατασκεύασαν ψηλούς ορθογώνιους πύργους σε διάφορες
τοποθεσίες της Εύβοιας, κατάλληλους για την άμυνά τους και την υπεράσπιση των
τοποθεσιών πάνω στις οποίες δεσπόζουν. Πολλοί από αυτούς τους πύργους στέκουν
ακόμα όρθιοι, μάρτυρες της πολυτάραχης μεσαιωνικής ιστορίας του νησιού.
Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι πύργοι της Εύβοιας ανήκουν σε μια κατηγορία
αμυντικών οικοδομημάτων, η οποία αναπτύχθηκε κατά τον 11ο αιώνα και ήταν πολύ
διαδεδομένη στη μεσαιωνική Ευρώπη. Δείγματα αυτής της αρχιτεκτονικής είναι διάσπαρτα
σε ολόκληρη τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη. Πύργοι της ίδιας εποχής με τους Ευβοϊκούς,
με είσοδο πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, συναντώνται σε τόπους πολύ μακρινούς
από την Εύβοια, όπως η Ιρλανδία και η Σκοτία, πράγμα που μαρτυρά την ενότητα της
Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Γενικά, η ύπαρξη πύργων μέσα ή κοντά σε οικισμό με στόχο
την άμυνα της Κοινότητας φανερώνει την παλαιότητα και τη συνεχή οίκηση των οικισμών
αυτών. Φανερώνει ακόμη την ευφορία και την έκταση των καλλιεργήσιμων εδαφών, καθώς
και το πυκνοκατοικημένο των περιοχών όπου βρίσκονται οι πύργοι. Πράγματι, η περιοχή
της Κεντρικής Εύβοιας, στην οποία είχε κατασκευαστεί μεγάλος αριθμός πύργων, μπορεί
να θεωρείται ως η πιο πυκνοκατοικημένη και η πιο πλούσια αγροτική περιοχή της
Εύβοιας, κατά την είσοδο της Φραγκοκρατίας.
Στην καρδιά του Ληλαντίου πεδίου, πάνω σε ένα βραχώδες, αλλά ομαλό
ύψωμα με δύο κορυφές, από τη βάση του οποίου περνά ο Λήλαντας ποταμός, είναι κτισμένοι
δύο πύργοι οι οποίοι σώζονται σε αρκετά καλή κατάσταση. Οι δύο αυτοί πύργοι είχαν
ως αποστολή, εκτός των άλλων, να ελέγχουν και να ασφαλίζουν τα νερά του ποταμού
για την καλύτερη ύδρευση της Χαλκίδας
και το πότισμα του πλούσιου κάμπου. Οι πηγές αναφέρουν ότι το 1429 σε έναν από
τους δύο πύργους πιθανότατα κατοικούσε ο ποταμάρχης, δηλαδή, ένας Βενετός αξιωματούχος
που επιτηρούσε τη ροή του ποταμού, την άρδευση των αγρών και την συντήρηση του
θαυμαστού υδροδοτικού συστήματος της Χαλκίδας.
Όμως οι πύργοι είχαν άλλο βασικό προορισμό. Σε αυτούς έβρισκαν καταφύγιο
οι ντόπιοι σε περίπτωση ληστρικών, πειρατικών ή άλλων εχθρικών επιδρομών. Οι φρουροί
των πύργων αγνάντευαν το ορίζοντα κα αμέσως ειδοποιούσαν τους κατοίκους για τον
κίνδυνο, ώστε να προφτάσουν να κλειστούν στους πύργους και τα κάστρα ή να βρουν
καταφύγιο μέσα στα πυκνά δάση και τα βουνά, αποφεύγοντας κατ' αυτό τον τρόπο το
θάνατο ή την αιχμαλωσία.
Ο πρώτος από ανατολικά πύργος είναι τετράγωνος, έχει πλάτος 6,10 μ.
και άλλο τόσο μήκος. Η είσοδος του πύργου βρίσκεται σε ύψος 6 μ. από την επιφάνεια
του εδάφους. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του πύργου αυτού, ο οποίος χρονολογείται
από τον 15ο αιώνα, είναι τα τέσσερα κυκλικά ανοίγματα στο ψηλότερο τμήμα του,
που δίνουν την εντύπωση ότι ο πύργος έφερε δίσκους ρολογιών και στις τέσσερις
πλευρές του. Δε αυτή την περίπτωση, ο πύργος του Ληλάντιου πεδίου πρέπει να θεωρηθεί
ως ο παλαιότερος πύργος ρολογιού στην Ελλάδα, ίσως και σε ολόκληρη τη Βαλκανική
Χερσόνησο.
Ο άλλος πύργος έχει μήκος 7,5 Μ. και 7 μ. πλάτος. Οι θυρίδες για τα
ελαφρά όπλα που βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα της τοιχοποιίας του, καθώς και οι
επάλξεις σχήματος Μ, υποδηλώνουν τον πολεμικό χαρακτήρα του οικοδομήματος.
Και οι δύο πύργοι είναι κατασκευασμένοι με αργούς (ακατέργαστους)
λίθους, τοποθετημένους όμως με πολλή επιμέλεια και συγκολλημένους με ασβεστοκονίαμα.
Σε πολλά σημεία της αργολιθοδομής έχουν τοποθετηθεί κομμάτια από οπτόπλινθους
για μεγαλύτερη αντοχή και στερεότητα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Ληλαντίων
ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΑ
Στην κορυφή του οι σταυρεπίστεγες μονόκλιτες βυζαντινές εκκλησίες, Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και Κοίμηση της Θεοτόκου. Δίπλα τους οικισμούς νεολιθικής περιόδου (2.500 π.Χ.) με πλήθος ευρημάτων που φυλάσσονται στο Μουσείο Ερέτριας, Νοτιοανατολικά της Αμαρύνθου.
ΑΤΤΑΛΗ (Χωριό) ΧΑΛΚΙΔΑ
Πρόκειται για μια από τις τρεις καλύτερες και μεγαλύτερες σπηλιές της Εύβοιας.
Είναι ακόμη εντελώς αναξιοποίητη, αλλά ευτυχώς -λόγω της εύκολης πρόσβασης - επισκέψιμη.
Βρίσκεται 300 μ. δυτικά της Ατταλης μέσα σε ένα φαράγγι άγριας φυσικής ομορφιάς.
Αξιοσημείωτο είναι, ότι για ανεξερεύνητους ως σήμερα λόγους, η σπηλιά βυθίζεται
1-2 cm το χρόνο.
ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Χωριό) ΔΙΡΦΥΣ
Σε απόσταση 1000 μ. από το χωριό Αγ. Αθανάσιος στους πρόποδες της
Δίρφης βρίσκεται το φαράγγι
της Αγάλης. Η άγρια ομορφιά του είναι μοναδική, καθώς απόκρημνοι βράχοι με ποικίλους χρωματισμούς εναλλάσσονται με καταπράσινες πλαγιές. Την άνοιξη στο φαράγγι κυλάει ολοκάθαρο νερό που σχηματίζει μικρούς καταρράχτες. Ο επισκέπτης του θα δει ρυάκια να σκίζουν με ορμή τους απόκρημνους βράχους και θα συναντήσει τη σπηλιά Βοϊδοκλέφτρα, τόπος κατοικίας ανθρώπων της νεολιθικής εποχής.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Ευβοίας.
ΝΗΛΕΑΣ (Δήμος) ΧΑΛΚΙΔΑ
Προς την περιοχή των Αμελάντων
κοντά στην Παλαιόβρυση και
την Κεράμεια κατά μήκος του ποταμού
Νηλέα υπάρχει μια στενωπός άγριας μεγαλοπρέπειας.
Ο ποταμός Νηλέας κατά τη μακροχρόνια διαδρομή του διαμόρφωσε το σχήμα
των εκεί λόφων και βουνών σε μια άγρια και αυστηρή, με βράχους γυμνούς και με
μια απότομη, συνεχόμενη χαράδρα, που το ύψος των εκατέρωθεν πλευρών της φθάνει
τα αρκετά μέτρα. Το δε μήκος έχει υπολογισθεί σε πορεία 7 έως 8 ωρών. Εκεί ακριβώς
υπάρχει και μια μεγάλη σπηλιά, κρυψώνα των κυνηγημένων από τους Τούρκους.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα αξιόλογο φαράγγι, με στενωπό
και κρημνώδες βάθρο σε πολλά σημεία. Μια μεταβαλλόμενη ομορφιά ζώνει όλη την περιοχή.
Η πυκνή βλάστηση της εκεί περιοχής έχει δημιουργήσει ένα σπάνιο βιότοπο και μια
πλούσια ερπετοπανίδα. Η μορφή αυτή του φαραγγιού με το μεγάλο ύψος και τις στενωπές
διαβάσεις, είχε γίνει ασφαλές καταφύγιο στα γυναικόπαιδα όλης της περιοχής του
δήμου στους δύσκολους καιρούς της δοκιμασίας του ελληνικού έθνους από τους κατακτητές
ιδιαίτερα στα χρόνια του χαλασμού του 1823, για να αποφύγουν τις ορδές του Μπερκόφτσαλη
και τη μανία του χιτλερικού στρατού το 1944. .
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου
Νηλέως.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
