Η κοινότητα Καρδαμά, με στοιχεία πρώτης αναγνώρισης Β.Δ. 18-8-1912,
ΦΕΚ Α. 256/1912, προήλθε από τον τέως Δήμο Ελίσσης. Στην κοινότητα προσαρτήθηκε
και η κοινότητα
Κορυφής με
Δ.12-10-1931 ΦΕΚ Α 364/1931. Βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ. Ν.Δ. Η κοιν. Κορυφής
εμφανίζεται με στοιχεία πρώτης αναγνώρισης ως κοινότητα Κουκουβίτσας με Β.Δ. 18-8-1912
ΦΕΚ. Α. 256/1912, που προήλθε από τον τέως Δήμο Ελίσσης της Αμαλιάδας. Στην κοινότητα
Καρδαμά ανήκει ο συνοικισμός
Πετρούλες.
Ο συνοικισμός "Ασφάλακτον", που αποσπάστηκε από την κοινότητα Κουκουβίτσας
Δ. 12-10-1931 ΦΕΚ Α364/1931, ανήκε στην κοινότητα μέχρι το έτος 1947, οπότε και
προσαρτήθηκε στο Δήμο Αμαλιάδας Β.Δ. 14-1-1947 ΦΕΚ Α 22/1947.
Το έδαφός του πεδινό και εύφορο, σε υψόμετρο 54 μ., με 982 κατοίκους το 1971,
873 κατ. το 1981 και 1029 το 1991. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία (πατάτες,
καρπούζι, βιομηχανική ντομάτα, δημητριακά, σταφίδα κτλ.).
Η έκταση της κοινότητας ήταν 6398 στρεμ. ως το 1940, γιατί περιελάμβανε
και την παραθαλάσσια περιοχή "
Παλούκι",
όπου υπήρχε μικρό λιμάνι και λειτουργούσε τελωνείο, που έφερε τα στοιχεία της
κοινότητας Καρδαμά. Το Τελωνείο επαναλειτούργησε το 1985.
Με τους σεισμούς του 1952 (επίκεντρο Ζάκυνθος) οι πλινθόκτιστες κατοικίες
καταρρέουν και με δάνεια για σεισμόπληκτους ξανακτίζονται νέες.
Έως και τη δεκαετία του '70 η θέρμανση γίνεται με καυσόξυλα, από το παρακείμενο
δάσος, συνεχίζεται με θερμάστρες πετρελαίου, ενώ σταδιακά αρχίζει η χρήση καλοριφέρ.
Ο Καρδαμάς, ως συνοικισμός, δημιουργείται με την απελευθέρωση (1830;)
από τους Γορτύνιους κατοίκους του Κορτυκίου. Πρώτος έποικος ο Γεώργιος Ηλιόπουλος
ή Παπαγιώργης, από τον οποίο προήλθε η οικογένεια Παπαγεωργίου. Ο Παπαγιώργης
κτίζει το Ναό του Αγίου Ιωάννη, γύρω από τον οποίο δημιουργείται το χωριό. Λόγω
δε των πολλών κάρδαμων που φυτρώνουν στις όχθες του χειμάρρου πήρε την ονομασία
Καρδαμάς. Πρώτος Κοινοτάρχης ο Μπράμος Φώτιος από τις Χώρες Γορτυνίας. Το χωριό
και σήμερα τιμά τον Αγιό του με θρησκευτική πανήγυρι, στις 26 Σεπτεμβρίου, στη
μνήμη του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου.
Δυο χλμ. Α. υπήρξε ο οικισμός "Κουρτίκι" (1750;) από Γορτύνιους
κατοικούμενος. Ονομασία που έχει σχέση με τον Κούρτη Πασά. Αυτός, εκμεταλλευόμενος
τα νερά του χειμάρρου, έκτισε πέντε νερόμυλους που έδωσε για εκμετάλλευση στους
Έλληνες με είσπραξη δική του το 1/10 των εσόδων. Τα νερά του χειμάρρου αρδεύουν
την περιοχή και σήμερα.
"Του Τούρκου το πηγάδι" δηλώνει την ύπαρξη πηγαδιών για
την ύδρευση των κατοίκων, καθώς το Υδραγωγείο αρχίζει τη λειτουργία του το 1969.
Αλλά και το Λατίφι μας θυμίζει ότι εκεί, ίσως, υπήρξε το τζαμί του
Λατίφ Πασά με την αίθουσα δικαστηρίου. Οι καταδικασμένοι μεταφέρονταν στην παρακείμενη
περιοχή, δένονταν σε παλούκια με το πρόσωπο προς τον ήλιο. Έτσι έμεινε και η περιοχή
με το όνομα "Παλούκι".
Η ιστορία του χωριού συμβαδίζει με την ιστορία του σχολείου. Λειτουργεί
στο νάρθηκα της εκκλησιάς από το 1866, με δάσκαλο τον Παπαγιώργη. Το 1896 διορίζεται
ο πρώτος κοινοτικός δάσκαλος Δημόπουλος Γεώργιος, ο οποίος διδάσκει σε οίκημα
της κοινότητας που είχε χρησιμοποιηθεί ως αποθήκη συγκέντρωσης φόρων από τους
Τούρκους. Ο Σκανδάμης Νικόλαος υπηρέτησε το 1913. Για τριάντα χρόνια υπηρετεί
στο χωριό ο Ευθυμιόπουλος Ευθύμιος (1936-1966), που συμβάλει στη σχολική και κοινωνική
ανάπτυξη του χωριού. Το 1960, το σχολείο είχε 220 μαθητές. Το Σχολείο αποκτά δικό
του οίκημα , σε οικόπεδο που αγόρασε η Σχολική Εφορεία με δωρεά προς αυτήν χρηματικού
ποσού από την Κοινότητα, το 1966. Οι προκατασκευασμένες αίθουσες Ιταλικού Τύπου
τοποθετούνται το 1968, ενώ οι Νέου Τύπου, το 1996, από τον Ο.Σ.Κ.
Σήμερα το Σχολείο λειτουργεί ως 4/Θ με 48 μ. με ειδικότητες των Αγγλικών
και της Γυμναστικής. Από δε το 1972 λειτουργεί και Νηπιαγωγείο.
