Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
  Ιδρυτής του Φαλήρου, όπως μαθαίνουμε από αρχαίους συγγραφείς ήταν ο τότε τοπικός ήρωας Φαληρός. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές η εδαφική έκταση του Φαλήρου διατηρείται στο ακέραιο μέχρι σήμερα. Τότε το λιμάνι του Φαλήρου ήταν το μόνο λιμάνι της Αθήνας, αφού ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί το λιμάνι του Πειραιά. Σε αυτό το λιμάνι φαίνεται ότι αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος το 50 μ.Χ.
  Το Φάληρο μέχρι το 1920 περίπου ήταν ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό. Τα σπίτια ήταν πολύ αραιά ενώ υπήρχαν απέραντες εκτάσεις σπαρμένες με σιτάρι, κριθάρι και βρόμη. Επίσης υπήρχαν πολλοί αμπελώνες. Κάποιοι κάτοικοι ήταν ψαράδες ενώ οι περισσότεροι ήταν γεωργοί, κτηνοτρόφοι και βοσκοί.
  Το 1883 εγκαινιάστηκε το πρώτο μεταφορικό μέσο, το οποίο συνέδεε το Π. Φάληρο με την Αθήνα. Ονομάστηκε "Ιπποκίνητος τροχιόδρομος". Αργότερα, στα 1890 τα άλογα αντικαταστάθηκαν με ατμομηχανή η οποία ήταν ικανή να τραβήξει λίγα βαγόνια με μικρή ταχύτητα. Το 1910 ήρθαν οι ηλεκτροκίνητες μηχανές και το γνωστό σε όλους μας "Τραμ".
  Το 1900 ιδρύθηκε στο Φάληρο ο πρώτος ζωολογικός κήπος της Ελλάδας, ο οποίος όμως έκλεισε άδοξα το 1916 λόγω του Α' παγκοσμίου πολέμου και των οικονομικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν.
  Γύρω στα 1910 - 1915 κάποιοι εύποροι της εποχής εκείνης άρχισαν να οικοδομούν επαύλεις και βίλες, εμπνευσμένοι από την φυσική ομορφιά του Φαλήρου και της παραλίας του, αλλάζοντας ουσιαστικά την εικόνα της περιοχής.
  Το 1914 μεταφέρθηκε στο Π. Φάληρο η πρώτη αεροπορική σχολή από την Ελευσίνα. Επίσης στο Φάληρο έγινε η πρώτη σχολή τεχνικών αεροπορίας ενώ το 1925 ιδρύθηκε το πρώτο κρατικό εργοστάσιο αεροπλάνων (Κ.Ε.Α.) από την Αγγλική εταιρία Μπλάκμπερν. Στο φαληρικό Δέλτα δημιουργήθηκε και ο πρώτος Αερολιμένας για υδροπλάνα εγκαινιάζοντας παράλληλα την πρώτη διεθνή αεροπορική γραμμή Μπρίντιζι - Φάληρο - Κωνσταντινούπολη την 1η Αυγούστου του 1926.
  Παράλληλα και ως το 1918 λειτούργησε και το πρώτο σχολείο του Φαλήρου εγκατεστημένο στο βάθος της αυλής του σπιτιού του κ. Νίκου Σκορδαρά.
  Έως το 1920 οι δρόμοι του Π. Φαλήρου φωτίζονται με φανάρια γκαζιού, τα οποία ήταν σχεδόν έργα τέχνης. Ψηλά, περίπου 3 μέτρα, κομψά, σιδερένια και στο κάτω μέρος τους είχαν ανάγλυφη την θεά Αθηνά, όρθια με περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ.
  Το 1925 συνεστήθη η Κοινότητα Παλαιού Φαλήρου με το Προεδρικό Διάταγμα 27/8/1925. Παράλληλα έγινε και η μετονομασία του τότε συνοικισμού Βουρλοποτάμου, σε Αμφιθέα.
  Τέλος το 1942 η κοινότητα Παλαιού Φαλήρου αναγνωρίζεται ως Δήμος Παλαιού Φαλήρου. Στο Δήμο συγχωνεύτηκε και η κοινότητα Καλαμακίου η οποία τελικά αποσπάσθηκε το 1945. Από τότε μέχρι σήμερα ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου διατηρεί μια συνεχή πορεία ανάπτυξης και ευημερίας των δημοτών του θεωρούμενος ως μια προνομιακή περιοχή στα προάστια της Μεγαλούπολης.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Παλαιού Φαλήρου

• http://www.p-faliro.gr/dhmos/istoria.html (3 φωτ.)