Φάρος Ελαφόνησος

Η Ελαφόνησος βρίσκεται στο ΝΔ άκρο της Κρήτης απέναντι από την ακτή της αφρικανικής Τρίπολης, με περίεργη γεωγραφική εμφάνιση. Μία σειρά βράχων και αβαθή ύδατα καθιστούν εφικτή την επικοινωνία με την Κρήτη, όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν.

Η περιοχή αποτελείται από ένα σύμπλεγμα χαμηλών σκοπέλων και υφάλων που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τα διερχόμενα πλοία όταν επικρατεί θαλασσοταραχή. Γι αυτό και το πέρασμα του Λαφονησιού έχει ονομαστεί "Τάφος των καραβιών" από τους ναυτικούς. Μετά το μεγάλο ναυάγιο του υπερωκεανίου Imperetrice το 1907, στο οποίο πνίγηκαν 300 άνθρωποι και θάφτηκαν ομαδικά στο νησί, τοποθετήθηκε φάρος που λειτουργούσε με πετρέλαιο.

Ο φάρος εκείνος ήταν αρκετά ψηλός με εσωτερική πέτρινη σκάλα που αριθμούσε 132 σκαλοπάτια και 12 σιδερένια. Δίπλα του χτίστηκαν καταλύματα των φαροφυλάκων με φούρνο και δεξαμενή συγκέντρωσης του νερού. Δυστυχώς, τότε προκειμένου να ψηθεί ο ασβέστης που χρειαζόταν για το χτίσιμο, με άδεια των τοπικών αρχών κόπηκαν όλοι οι κέδροι και τα άλλα δέντρα του νησιού. Επρόκειτο για ένα μηχάνημα με μία λάμπα από απλό γυαλί και με ένα ειδικό αμίαντο πυράκτωσης. Μία σιδερένια πλάκα γύριζε το φωτιστικό μηχανισμό ,που η ταχύτητά του ρυθμιζόταν με βάρη για κάθε 24ωρο. Ένας μηχανισμός δηλαδή παρόμοιος με τα παλιά ρολόγια του τοίχου. Ο ανεφοδιασμός του με πετρέλαιο και άλλα απαραίτητα εφόδια γινόταν μία φορά ετησίως και πάντοτε τους καλοκαιρινούς μήνες, που ο καιρός το επέτρεπε.

Ο σημερινός φάρος είναι εγκατεστημένος σε λευκό σιδηρόπλεκτο πύργο, ύψους 15 μέτρων με εξώστη και είναι αναλαμπών λευκός ανά 40".