Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σισανίου

  Βρίσκεται στο Σισάνι, στην αντίπερα όχθη της κοίτης του ποταμού Μύριχου, 2 χλμ. νοτιοδυτικά του χωριού. Ο ναός είναι κτίσμα του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα. Τα ερείπια που βρέθηκαν γύρω και κάτω από το σημερινό ναό φανερώνουν την ύπαρξη παλαιότερου κτίσματος (πιθανότατα του 5ου ή 6ου αιώνα) του οποίου η μορφή παραμένει αδιευκρίνιστη. Δεν ήταν από την αρχή μοναστηριακός ναός, αλλά μετατράπηκε μεταξύ του 1762 και 1797. Το μοναστήρι λειτούργησε ως παρεκκλήσι της Μητρόπολης Σισανίου, δηλαδή του Βυζαντινού ναού που αποκαλύφθηκε, μετά από ανασκαφές, το 1991. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι επί Τουρκοκρατίας η μονή λειτουργούσε ως κρυφό σχολείο. Πολύτιμες υπηρεσίες προσέφερε και κατά το Μακεδονικό Αγώνα.
  Ο ναός, που βρίσκεται στο νότιο μέρος του περιβόλου του όλου συγκροτήματος, χαμηλός, χωμένος κατά το ήμισυ στο έδαφος, είναι μονόκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με νάρθηκα και εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά των εκκλησιών της Τουρκοκρατίας (χαμηλό ύψος, έλλειψη παραθύρων και γενικά λιτή εμφάνιση).
  Οι εικόνες του τέμπλου και η αγιογράφηση του ναού έγιναν το 1821 από τον αξιόλογο Ερατυαίο αγιογράφο Γεώργιο Εμμανουήλ. Στην είσοδο βρίσκεται εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα της Ρωμαϊκής εποχής (146 - 147 μ.Χ.), όπου αναγράφονται ονόματα νεαρών αθλητών της εποχής.