Πληροφορίες τοπωνυμίου

Πευκιάς

  Ακολουθώντας την παλιά εθνική οδό ανάμεσα στους οικισμούς του Ξυλοκάστρου και της Συκιάς, μια στενή λωρίδα φυσικού πευκοδάσους κατά μήκος του Κορινθιακού δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
  Έχει μήκος 1.760μ και πλάτος 80 έως 220μ. Η έκτασή του είναι 243 στρέμματα. Το είδος που κυριαρχεί είναι η χαλέπιος πεύκη. Η φυσική βλάστησή του περιλαμβάνει ακόμη σχίνο, μυρτιά, λυγαριά, κέδρο, φοινικικό πουρνάρι, αλμυρίκι, αρκουδόβατο, αγριοκάλαμο, κουνούκλα, θυμάρι, αφάνα και άλλα 17 φυτά που έχουν αναπτυχθεί στην υφάλμυρη ζώνη. Κατά καιρους φυτεύτηκαν και άλλα είδη όπως τραχεία πεύκη, κουκουναριά, ευκάλυπτος, σφενδάμι, λεύκη λευκή, ορθόκλαδο κυπαρίσσι, βαγιά, κουμαριά, πικροδάφνη, ξυλοκερατιά, πλατάνι, ράμνοι, αγριελιά, σπάρτο, μοσχοϊτιά, θαλάσσια πεύκη. Συνολικά περιέχονται 83 διαφορετικά είδη της ελληνικής χλωρίδας. Επομένως δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας πολύ καλός βοτανικός κήπος.
  Ο Πευκιάς είναι χαρακτηρισμένος ως Αισθητικό Δάσος και αυτό επιβάλλει ιδιαίτερα αυξημένα μέτρα προστασίας του οικοσυστήματος.
  Ο Πευκιάς, “το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας” του Κώστα Καρυωτάκη και πηγή έμπνευσης του Αγγελου Σικελιανού, που το θαυμάσιο σπίτι του ακόμη σώζεται, σχεδόν μέσα στα πεύκα της Συκιάς, θα είναι πάντα η ψυχή του Ξυλοκάστρου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ξυλοκάστρου.