Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο για το τοπωνύμιο: "ΛΕΡΟΣ Νησί ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ".
One of the Sporades, lying between Patmos and Kalymnos, ca. 40 km
from the Anatolian coast (Caria). The island was inhabited in prehistoric times
and again at least from the 7th c. B.C. A close, though not exactly definable,
political relationship with Miletos is attested epigraphically and by statements
of Herodotos (5.125) and Thucydides (8.26-27) from at least the early 5th c. to
Roman times. It has been suggested that Leros was a deme of Miletos in Hellenistic
times, a cleruchy earlier. Habitation of the island apparently continued uninterrupted
into Byzantine times.
There have been no systematic excavations. The principal ancient town
may have been located on the site of the modern Ayia Marina, where remains of
a few unidentified Classical structures are visible. However, the places where
various inscriptions have been found suggest that the administrative center was
Parthenion in the N part of the island. The temple of Parthenos (Artemis) mentioned
by Athenaeus (Deipnosophists (14.655,b,c) and in inscriptions has not been located,
but is presumed to have been in the locality now known as Partheni (Metochion).
At the S end of the island, on top of the hill of Xerokampos, are the remains
of a wall probably built in the late 4th c. B.C., usually thought to be part of
a tower. This, and a similar tower at Partheni, may link Leros to the precautions
taken by Miletos on its peripheral islands, in order to control the sea in Hellenistic
times. Architectural fragments of Classical date are built into later structures,
especially churches, in various parts of the island (Smalu and Lakki), implying
widespread habitation in Classical times. Inscriptions and some ancient objects
are in the Archaeological HaIl in the Library at Platanos.
J. L. Benson, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
A small island, one of the Sporades, opposite to the mouth of the Sinus Iassius, on the coast of Caria ( Herod.v. 125). Here the sisters of Meleager were said to have been transformed into guinea-pigs (meleagrides).
Leros (Leros: Eth. Lerios: Leros), a small island of the Aegean, and
belonging to the scattered islands called Sporades. It is situated opposite the
Sinus Iassius, on the north of Calymna, and on the south of Lepsia, at a distance
of 320 stadia from Cos and 350 from Myndus. (Stadiasm. Mar. Magni, § § 246, 250,
252.) According to a statement of Anaximenes of Lampsacus, Leros was,like Icaros,
colonised by Milesians. (Strab. xiv. p. 635.) This was probably done in consequence
of a suggestion of Hecataeus; for on the breaking out of the revolt of the Ionians
against Persia, he advised his countrymen to erect a fortress in the island, and
make it the centre of their operations, if they should be driven from Miletus.
(Herod. v. 125; comp. Thucyd. viii. 27.) Before its occupation by the Milesians,
it was probably inhabited by Dorians. The inhabitants of Leros were notorious
in antiquity for their ill nature, whence Phocylides sang of them: -
Lerioi kakoi, ouch ho men, hus d'ou,
Pantes, plen Prokleous: kai Proklees Lerios.
(Strab. x. p. 487, &c.) The town of Leros was situated on the west of the modern
town, on the south side of the bay, and on the slope of a hill; in this locality,
at least, distinct traces of a town have been discovered by Ross. (Reisen auf
d. Griech. Inseln, ii. p. 119.) The plan of Hecataeus to fortify Leros does not
seem to have been carried into effect. Leros never was an independent community,
but was governed by Miletus, as we must infer from inscriptions, which also show
that Milesians continued to inhabit the island as late as the time of the Romans.
Leros contained a sanctuary of Artemis Parthenos, in which, according to mythology,
the sisters of Meleager were transformed into guinea fowls (meleagrides; Anton.
Lib. 2; comp. Ov. Met. viii. 533, &c.), whence these birds were always kept in
the sanctuary of the goddess. (Athen. xiv. p. 655.) In a valley, about ten minutes'
walk from the sea, a small convent still bears the name of Partheni, and at a
little distance from it there are the ruins of an ancient Christian church, evidently
built upon some ancient foundation, which seems to have been that of the temple
of Artemis Parthenos. This small island, says Ross, though envied on account of
its fertility, its smiling valleys, and its excellent harbours, is nevertheless
scorned by its neighbours, who charge its inhabitants with niggardliness (l. c.
p. 122; comp. Bockh, Corp. Inscript. n. 2263; Ross, Inscript. ined. ii 188.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Titular see of the Cyclades,
suffragan of Rhodes. According
to Strabo, this island must have been a colony of Miletus;
it next became independent before falling under the Roman domination.
According to the poet Phocylides, the inhabitants of Leros had, without
exception, an evil reputation. It was here that Aristagoras, the leader of the
Tonian revolt against the Persians (499 B.C.), was advised to hide from the vengeance
of Darius.
The island possessed a famous sanctuary of Artemis the Virgin, on
the site of which the present convent of Parthenia and the adjoining church are
supposed to be built. A possession of the Knights of Rhodes,
the island sustained a siege in 1505, and was taken by the Turks in 1523; it was
recovered by the Venetians, who razed its fortifications, in 1648; and it once
more fell into the possession of the Osmanli.
The island is about nine and a quarter miles long by seven and a half
wide. It is barren, mountainous, and rich only in marble quarries.
S. Vailhi, ed.
Transcribed by: Mario Anello
This extract is cited June 2003 from The Catholic Encyclopedia, New Advent online edition URL below.
Ένα μικρό νησί, μόλις 53 τ.χλμ., με μήκος ακτών όμως που ξεπερνά τα
70 χλμ., αριθμός που μεταφράζεται σε πολλές δαντελωτές ακτές. Πανέμορφες παραλίες,
ένα κάστρο στολίδι, γραφικοί οικισμοί, παλαιά αρχοντικά, πλούσια κουζίνα, φιλόξενοι
κάτοικοι: όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της Λέρου που αβίαστα κερδίζει την καρδιά
των επισκεπτών της.
Πρωτεύουσα του νησιού, και αρχαιότερη συνοικία, είναι ο Πλάτανος.
Παλιά αρχοντικά, νεοκλασικά κτίρια, ο ανεμόμυλος στο Αυλάκι και τα στενά γραφικά
σοκάκια που σε οδηγούν στην Παναγιά του Κάστρου, ένα από τα ομορφότερα βυζαντινά
κάστρα των ελληνικών νησιών. Ο επισκέπτης θα ανέβει 500 σκαλιά για να μπορέσει
να απολαύσει την πανοραμική θέα στο Αιγαίο, από την Πάτμο έως την Κάλυμνο και
τις ακτές της Μικράς Ασίας.
Οι περισσότεροι από τους 8.500 κατοίκους μένουν στο Λακκί, το λιμάνι
του νησιού (κάτι που πολλοί δεν ξέρουν για το νησί είναι ότι το λιμάνι της είναι
το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου). Το Λακκί έχει το δικό του ξεχωριστό
χρώμα από το υπόλοιπο νησί λόγω της αρχιτεκτονικής των κτηρίων που αποτελούν πολύτιμα
απομεινάρια της παραμονής των Ιταλών στο νησί. Συγκεκριμένα, η πόλη γκρεμίστηκε
κατά τον Μεσοπόλεμο από τους Ιταλούς για να φτιαχτεί μια νέα από την αρχή, με
μοναδική αρχιτεκτονική στην Ευρώπη, η οποία περιλαμβάνει αγορά, κινηματοθέατρο,
σχολείο, εκκλησία, ξενοδοχείο.
Γραφικά χωριά
Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το γραφικό ψαροχώρι Παντέλι, την Παναγιά
την Καβουράδαινα, εκκλησιά χτισμένη στο βράχο, με την εικόνα της Μεγαλόχαρης (οι
κάτοικοι θα σας πουν την ιστορία της), το μουσείο Μπελλένη και κυρίως τον Αγιο
Ισίδωρο (η περιγραφή δεν είναι αρκετή, απλώς επισκεφτείτε το). Πολύ όμορφη είναι
επίσης η διαδρομή μέχρι τη Μερικιά. Για βραδινή έξοδο, ο δρόμος θα σας οδηγήσει
μέχρι την Αγία Μαρίνα, το γραφικό δεύτερο λιμάνι του νησιού.
Παραλίες
Ξεχωρίζουν ο Βρωμόλιθος, τα Αλιντα (η κοσμική πλαζ της Λέρου), αλλά
και ο Μπλεφούτης, οι Παναγιές, τα Δύο Λισκάρια (οπωσδήποτε να πάρετε ένα ούζο
στο ξύλινο καφενεδάκι), η Γούρνα και ο Ξηρόκαμπος. Η Αγία Κιουρά είναι επίσης
πανέμορφη. Αν πάτε για μπάνιο, επισκεφθείτε και την εκκλησία για να δείτε τις
αγιογραφίες που έχουν ζωγραφίσει οι πολιτικοί κρατούμενοι από την περίοδο της
χούντας. Ειδική αναφορά πρέπει να κάνουμε στην παραλία του Κρυφού, όπου πρόσβαση
έχει κανείς μόνο με σκάφος, εκτός και αν έχει διάθεση για πεζοπορία (ή και για
αναρρίχηση): Πεντακάθαρα, γαλάζια νερά, και μέσα από το βυθό να αναβλύζει πηγή
με παγωμένο νερό.
Η Λέρος αποτελεί μια έκπληξη για όποιον αποφασίσει να περάσει τις
διακοπές του εκεί. Είναι από τα πιο δαντελωτά νησιά του Αιγαίου, με πολλές ομορφιές
που αξίζει να τις ανακαλύψετε. Ένα νησί που έχει απ' όλα - και κυρίως τον δικό
του, προσωπικό χαρακτήρα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Δωδεκανήσου Α.Ε.
Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι πεδινό, με κάμπους που φτάνουν
ως τη θάλασσα, με χαμηλά βουνά (το ψηλότερο σημείο στο Κλειδί με 320μ.). Γι’
αυτό και πήρε τ’ όνομά του από την αρχαία λέξη "λερός", που σημαίνει
λείος, επίπεδος. Πλούσια βλάστηση καλύπτει μεγάλο μέρος του νησιού. Δασωμένοι
κάμποι με πεύκα ευκαλύπτους, βελανιδιές και ελαιώνες πρασινίζουν και ομορφαίνουν
το τοπίο. Ένα τοπίο με συνεχείς εναλλαγές. Με έντονο θαλάσσιο διαμελισμό που σχηματίζει
βαθιά απάνεμα λιμάνια και μεγάλους όρμους σε πολλά σημεία του.
Στα βόρεια της Λέρου ο κόλπος του Παρθενιού
με το νησάκι Αρχάγγελος στην
είσοδό του, που το προστατεύει από τους ανέμους. Στο νοτιότερο άκρο της ο στενός
και μακρύς κόλπος του Ξηρόκαμπου
στέκεται απέναντι από την Κάλυμνο
με τα Γλαρονήσια μπροστά του.
Το νησί διαθέτει δύο λιμάνια, νοτιοδυτικά το Λακκί,
ένα από τα πιο μεγάλα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, και στα βορειοανατολικά αυτό
της Αγίας Μαρίνας. Πολλά
μικρά γραφικά νησάκια την τριγυρίζουν: η Αγία
Κυριακή, η Πηγανούσα,
το Φαρμοκονήσι, η Στρογγυλή,
η Τρυπητή. Τα περισσότερα
απ’ αυτά είναι πλούσιοι ψαρότοποι, μ’ ένα βυθό απαράμιλλης ομορφιάς
που γοητεύει τους αυτοδύτες. Η Λέρος έχει αρκετές μικρές πηγές.
Οι γνωστότερες είναι ο Παληασκλούπης, ο Καλικάρης, τα Συκίδια και
οι Παναγιές. Το κλίμα στο
νησί είναι ήπιο κι ευχάριστο χωρίς εξάρσεις. Αυτό μαρτυρούν η μεγάλη πλούσια ποικιλία
λουλουδιών που κοσμούν αυλές, πόρτες και παραθύρια. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι
κυμαίνεται από 20°-26° C και το χειμώνα από 12°-17° C. Έτσι η
Λέρος είναι ιδανικός τόπος διακοπών για κάθε εποχή.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάρτιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Δήμου Λέρου.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
