Εμφανίζονται 2 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες για το τοπωνύμιο: "ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ Χωριό ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ".
1959
Γεννήθηκε το 1959 στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου. Σπούδασε Πολιτικές
Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Πορεύεται με το συναίσθημα και τη φαντασία γι' αυτό και ασχολήθηκε
με το παραμύθι και το νεανικό μυθιστόρημα. Έχει εκδώσει τα εξής βιβλία: Γελωτοποιός
για κλάματα (Παραμύθι, 1986), Ο Θείος Ορέστης (Αφήγημα, 1987), Μάγος Μπλου (Παραμύθι,
1988), Δάφνη και Λεονάρδο (Παραμύθι, 1988), Σαν όνειρο και σαν παραμύθι (Παραμύθι,
1988) και Ο δρόμος του Μπλε Φεγγαριού (Μυθιστόρημα, 1992), Το κόκκινο πουλί που
το λέγαν φλόγα (Μυθιστόρημα, 1996), Σκιούπι, Όνομα για καθώς πρέπει κλόουν (Μυθιστόρημα,
1996), Ο Τρυφεράκανθος (Παραμύθι, κυκλοφορεί και σε θεατρικό έργο) (1999), Βικτώρια
(Αφήγημα, 1999), Το άλογο που το λέγανε Έκτορα (Παραμύθι), Το χελωνάκι χωρίς καβούκι
(Παραμύθι), Η καπετάν-Ζωή (Μυθιστόρημα για εφήβους), Τα χάρτινα Πουλιά (2001).
Το κείμενο αυτό είναι παρμένο από το βιβλίο «ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΛΙΝΜΟΘΑΛΑΣΣΑΣ»
που εκδόθηκε από την Παπαχαραλάμπειο Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπάκτου το
2002.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου
Η Αλκη Γουλιμή ήταν μία από τις πρώτες συγγραφείς που ασχολήθηκαν
μεταπολεμικά με το παιδικό βιβλίο. Το παιδικό βιβλίο δεν ήταν της μόδας ακόμα,
όπως είναι σήμερα που ο κάθε συγγραφέας προσπαθεί να γράψει ένα βιβλίο για παιδιά
κι ο κάθε εκδότης να εξασφαλίσει κάποιο για τις εκδόσεις του. Ήταν ελάχιστοι οι
συγγραφείς εκείνα τα χρόνια που καταδέχονταν να γράψουνε για παιδιά, μια και η
παιδική λογοτεχνία θεωρούνταν το αποπαίδι της λογοτεχνίας.
Τα παιδικά και νεανικά της χρόνια η Αλκη τα πέρασε μαζί με τη μητέρα
της στο Καλιφτάκι, γιατί ο πατέρας και ο αδελφός της είχαν φύγει να πολεμήσουν
τους Γερμανούς στη Μέση Ανατολή, αφήνοντας πίσω μόνες τη μάνα και την κόρη. Αυτό
το κτήμα και τα βιώματα της Κατοχής παίζουν μεγάλο ρόλο σε πολλά από τα έργα της.
Πρωτοπαρουσιάστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1954 γράφοντας μικρές
ιστορίες και διηγήματα για παιδιά στα περιοδικά Το Ελληνόπουλο και Οι φίλοι του
παιδιού. Από το 1956 ως το 1959 υπήρξε τακτική συνεργάτις της θείας Λένας (Αντιγόνης
Μεταξά) στην «Ώρα του παιδιού», στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Συνεργάστηκε με
το ιστορικό περιοδικό Διάπλασις των παίδων, στην δεύτερη περίοδο της έκδοσής του
(1958-1965), τον Ταχυδρόμο, στη στήλη για παιδιά, την εφημερίδα Νίκη, επίσης στη
στήλη για παιδιά και με τα παιδικά περιοδικά Γειά Χαρά, Tο Ρόδι και Συνεργασία.
Το 1960 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα Το μυστικό του κόκκινου
σπιτιού, ένα αστυνομικό που για σκηνικό έχει τον καταστροφικό σεισμό της Ζακύνθου.
Η Αλκη πίστευε πως ένα βιβλίο που έχει για βάση του ένα μυστήριο αρέσει περισσότερο
στα παιδιά. Κι αυτός είναι ο λόγος που τα άλλα πέντε μυθιστορήματα που ακολούθησαν
είχαν κι εκείνα αστυνομική υφή: Ο μυστηριώδης επισκέπτης έχει για θέμα την αρχαιοκαπηλία,
Ο χαμένος θησαυρός που η δράση του εξελίσσεται σ' ένα κτήμα όμοιο με το Καλιφτάκι,
περιστρέφεται γύρω από μια κλοπή, Ο χρυσαφένιος κρίνος έχει για θέμα τον κρίνο
που ανακάλυψε ο πατέρας της συγγραφέα στις βοτανολογικές περιπλανήσεις του στα
βουνά και που κάποιοι ξένοι προσπαθούν να τον αρπάξουν, ενώ στην Εξαφάνιση του
Ανταίου εκτός από το μυστήριο, η συγγραφέας χρησιμοποιεί στοιχεία επιστημονικής
φαντασίας και μας δίνει πολλές πληροφορίες γύρω από την αστρονομία, ένα ακόμη
χόμπι της. Την Αόρατη Σελίδα, το έκτο μυθιστόρημά της, η συγγραφέας το εμπνεύστηκε
από την τραγωδία της Κύπρου, την οποία επισκέφτηκε κατ' επανάληψη κατά τη διάρκεια
της συγγραφής του βιβλίου, για να μείνει όσο πιο κοντά γινόταν στα πραγματικά
γεγονότα, δίχως όμως να ξεχάσει να περάσει κι εδώ κάποιο μυστήριο.
Τα βιβλία της με παραμύθια και διηγήματα είναι πολύ περισσότερα: Η
ακατάδεχτη πεταλούδα, Οι τρεις φίλοι, Ο κήπος του Αγγελάκη, Τα παραμύθια της μανούλας,
Το γκρινιάρικο αστεράκι κι άλλα παραμύθια, Το τεμπέλικο αρκουδάκι, Τα άμυαλα ποντικάκια,
Τα γενέθλια του καφετούλη, Τα πεισματάρικα κατσικάκια, Η πονηρή αλεπού και τ'
άταχτα κοτοπουλάκια, Η γαλαζούλα αποτελούν μια ολόκληρη συλλογή παραμυθιών για
μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά...
Πολλά από τα βιβλία της Αλκης έχουν βραβευτεί Ο χρυσαφένιος κρίνος
(1968) και Τα παραμύθια της μανούλας (1972) βραβεύτηκαν από τη Γυναικεία Λογοτεχνική
Συντροφιά, Ο Περσέας τιμήθηκε με τον έπαινο του Κρατικού Βραβείου του Υπουργείου
Πολιτισμού (1972), Ο Χαμένος θησαυρός με τον έπαινο του διεθνούς βραβείου Αντερσεν
και Η αόρατη σελίδα πήρε το Α΄ Βραβείο του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Καρδίτσας (1985).
Το Χριστουγεννιάτικο τριφύλλι τιμήθηκε με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας της
Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1991). Για την προσφορά της στην Παιδική
Λογοτεχνία ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της απένειμε το βραβείο της
Πηνελόπης Δέλτα (1993).
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
