Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ Χωριό ΧΑΝΙΑ" .
ΔΡΑΚΟΝΑ (Χωριό) ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ
1840
Για σωθεί ένα όνομα μέχρι την εποχή μας σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Και ιδιαίτερα όταν αυτό το όνομα το συνοδεύει μια ολόκληρη παράδοση, τότε αυτό
παίρνει διαστάσεις θρύλου.
Ο Κων/νος Μπουλνταδάκης, ο λεγόμενος Καναρίνης είναι πλέον ένας θρύλος.
Ένας θρύλος με σάρκα και οστά, με προσφορά και παράδοση, με ιστορία και περγαμηνές.
Παλιός μουσικός, πολύ παλιός. Του 1840 γεννηθής. Την εποχή των Κιόρων, του Βουρογιάννη,
του Ματζουράνα, του Μπαλαμπού, την εποχή της μουσικής έξαρσης, την εποχή εκείνη
και ο Καναρίνης μεγαλούργησε. Και η λέξη "μεγαλουργώ" είναι πολύ φτωχή
για να περιγράψει το πρόσωπο αυτό. Η Δρακώνα Κισσάμου είναι η γενέτειρα του. Βιολάτορας
μοναδικός, άριστος λέγανε οι παλαιότεροι που είχαν την τύχη πραγματικά να τον
ακούσουν. Σαν τραγουδιστής όμως λέγεται ότι ήταν ανεπανάληπτος, τόσο γλυκός σαν
καναρίνι. Έτσι και το παρατσούκλι αυτό τον συνοδεύει μέχρι σήμερα. Για εκείνη
την εποχή που τα μεταφορικά μέσα ήταν ανύπαρκτα και πενιχρά τον βρίσκουμε να παίζει
σε χωριά πολύ μακρυά από την Δρακώνα, χιλιόμετρα ολόκληρα, μέρες και ώρες για
να φτάσει στα γλέντια. Μέχρι το Σφηνάρι, τον Κάμπο, το Αμυγδαλοκεφάλι, αλλά και
μέχρι τον Βατόλακο. Συνθέτης από τους "πρώτους". Ο περίφημος "Καρεφυλιανός
συρτός" του 1866 που αποτελεί το κύριο γύρισμα του "Ανεμου" του
Θανάση Σκορδαλού, ο κλασσικός πλέον "Ινάντιος συρτός" του 1870 που πήγαινε
ανάποδα "ινάντια" στον μουσικό χρόνο, ο "Σφηναριώτικος συρτός"
του 1875 με τα γλυκά γυρίσματα, ο "Συρτός του Καναρίνη" του 1880 με
τα δύσκολα ταλίμια, ο "Τριαλώνης συρτός" και ο "Δρακονιανός συρτός"
μελωδίες που σήμερα δυστυχώς δεν ακούγονται. Συνθέτης μεγάλος, αλλά και μουσικό
μυαλό έστω και ασπούδαστο. Ένα επεισόδιο όμως σε ένα γαμήλιο γλέντι θα του προκαλέσει
μόνιμη εγκεφαλική αναπηρία, έτσι και ο Καναρίνης χωρίς οικογένεια, μόνος και άρρωστος
θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο αγαπημένο του χωριό, στις αρχές του περασμένου
αιώνα. Το όνομα του όμως ακούγεται ακόμα περήφανα, σαν τον Ινάντιο συρτό που όμοιος
του δεν ξαναβγαίνει. Ο βιολάτορας, ο τραδουδιστής, ο συνθέτης, ένας θρύλος. Ο
Καναρίνης...
Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της cretan-music.gr
ΚΑΛΥΔΩΝΙΑ (Χωριό) ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ
1924 - 1996
Από τους εκφραστικότερους καλλιτέχνες ήταν ο Παναγιώτης Βολανάκης.
Γεννήθηκε το 1924 στην Καληδωνία Κισσάμου. Μαθητής του θρυλικού Νικολή
Χάρχαλη. Από την Καληδωνία έτρεχε μικρό παιδί στα Χαρχαλιανά, στην άλλη πλευρά
της Κισσάμου για να μάθει βιολί. Τόση ήταν η δίψα του για την μουσική. Και το
όργανο αυτό πήρε σάρκα και οστά, χρώματα και τσακίσματα στα δάκτυλα του. Καλλίφωνος,
μερακλής, λεβεντιά! Από νέος ξεκίνησε στα γλέντια, σε όλα τα χωριά της Σπάθας
και της Κυδωνίας ακόμα. Αγαπητός από τον κόσμο. Συνεργάστηκε με μεγάλους λαγουτιέρηδες
όπως ο Γιώργης Κουτσουρέλης, ο Λεφογιάννης, ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, ο Λαϊνοστέλιος
ο Λαρδιανός κ.α. Στα συρτά είχε μια μοναδική τεχνική. Έπαιζε σειρές με συρτά και
οι μαντινάδες του ήταν πάντα χαρακτηριστικές. Τον θυμάμαι λίγο καιρό πριν φύγει
όπου με το βιολί του σε μια φιλική παρέα σκόρπισε τέρψη και μελωδίες πραγματικά
«αγγελικές». Έπαιζε με πάθος τον Κολυμπαριανό συρτό και τον Ροδοπιανό του Ναύτη.
Έφυγε από την ζωή το 1996. Και όμως, είχε ακόμα τόσα πολλά να προσφέρει.
Επιμέλεια: Κώστας Βασιλάκης, Πηγές: Αθ. Δεικτάκης "Χανιώτες λαϊκοί μουσικοί"
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της cretan-music.gr
ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ (Χωριό) ΧΑΝΙΑ
1901 - 1985
Καμαρωτή λεβεντιά, κρητικό παρουσιαστικό και μερακλοσύνη. Ο Μανώλης
Σιδεράκης ήταν ένας αυθεντικός τύπος κρητικού. Ο Κωστής Παπαδάκης πρίν λίγα χρόνια
μου μίλησε για αυτόν τον καλλιτέχνη.
Γεννήθηκε στα Γριμπιλιανά Κισσάμου το 1901. Παραδειγματίστηκε από
τον πατέρα του που έπαιζε λύρα και έτσι ξεκίνησε την ενασχόληση του με την μουσική.
Όμως τον κέρδισε το παραδοσιακό όργανο των Χανίων, το βιολί. Και έπαιζε καλά.
Ήταν της σχολής του Μαριάνου, οι ήχοι του είχαν κάτι από τον θρυλικό Δραπανιανό
βιολάτορα. Έπαιξε σε όλα τα χωριά της περιοχής αλλά και στις άλλες επαρχίες του
νομού Χανίων. Ξεκινούσε το γλέντι του πάντα με ριζίτικο και με τον Γ' Λουσακιανό
συρτό. Όταν ο Κωστής Παπαδάκης ή Ναύτης σύνθεσε τον Αφρατιανό συρτό, μια από τις
καλύτερες του συνθέσεις, ο Σιδερομανώλης ήταν από τους πρώτους που τον «υιοθέτησαν»
στο κύριο ρεπερτόριο τους. Και κατά ομολογία του στον Ναύτη «τούτος ο σκοπός είναι
καμάρι». Το ρεπερτόριο του ήταν πλουσιότατο, έπαιζε και παλιούς σκοπούς όπως την
Ρουμαθιανή σούστα και την Γλυκομηλίτσα. Στο πανηγύρι του Γκιώνα, στην Χώνη, στο
Κολυμπάρι τον δεκαπενταύγουστο έδινε σχεδόν κάθε χρόνο το παρόν. Ερασιτεχνική
ηχογράφηση του περιλαμβάνεται σε συλλεκτική έκδοση γαλλικής δισκογραφικής εταιρείας.
Ο Μανώλης Σιδεράκης πέθανε το 1985 σφραγίζοντας τις μνήμες όλων όσων τον γνώρισαν.
Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr
ΣΚΟΥΤΕΛΩΝΑΣ (Οικισμός) ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ
1910 - 1994
Ο Μαύρος, που το πραγματικό του όνομα είναι Νίκος Σαριδάκης, γεννήθηκε
το 1910 στο Σκουτελώνα Κισσάμου του νομού Χανίων. Το ψευδώνυμο «Μαύρος» του έμεινε
από τα παιδικά του χρόνια, επειδή ήταν πολύ μελαχροινός. Αρχισε να ασχολείται
με το βιολί από τα 10 του χρόνια και σε ηλικία 15 χρονών πρωτόπαιξε σε γλέντι
στο χωριό του. Στη μακρόχρονη καλλιτεχνική του σταδιοδρομία συνεργάστηκε με πολλούς
και σημαντικούς οργανοπαίχτες της περιοχής του, μεταξύ των οποίων ο Γιώργος Κουτσουρέλης,
ο Μ.Πολυχρονάκης, ο Μανώλης Θεοδωράκης, ο Λευτέρης Ντουρουντάκης, ο Στέλιος Λαϊνάκης
και ο αδικοχαμένος (σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα) Αντώνης Γερεουδάκης (Μαρουβάς).
Ο Μαύρος, που ήταν αγράμματος (δεν πήγε σχολείο), αν και αυτοδίδακτος
στο βιολί, διακρίθηκε και μεγαλούργησε ως δημιουργός και μεγάλος σολίστας στο
όργανο αυτό, αλλά και ως άνθρωπος με ήθος σπάνιο. Η δεξιοτεχνία του, το προσωπικό
του ύφος και το γεμάτο ευαισθησία παίξιμό του σπανίζουν σήμερα. Η πιο γόνιμη περίοδος
της σταδιοδρομίας του, κυρίως στη δυτική Κρήτη, ήταν η περίοδος 1935-1965. Την
πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση την πραγματοποιεί το 1938, ηχογραφώντας μαζί με
το Γιώργη Κουτσουρέλη ένα δίσκο 78 στροφών, που περιείχε το περίφημο «Κολυμπαριανό
συρτό», τραγουδισμένο από τη σπουδαία φωνή του Κισσαμίτη τραγουδιστή Θεοχάρη Τζινευράκη,
που έγινε μεγάλη επιτυχία την εποχή εκείνη και σήμερα θεωρείται κλασικό τραγούδι.
Στη συνέχεια και συγκεκριμένα μετά τον Πόλεμο και μέχρι το τέλος της
δεκαετίας του 1960, συμμετέχει σε αρκετές ηχογραφήσεις με τους προαναφερθέντες
συνεργάτες του.
Ο Μαύρος συνέχισε σε μεγάλη ηλικία να παίζει το αγαπημένο του βιολί,
όχι όμως επαγγελματικά, αλλά για τους φίλους και συγχωριανούς του στο Σκουτελώνα,
όπου διέμενε. Για τη μεγάλη προσφορά του στη μουσική μας παράδοση ο φιλόμουσος
κρητικός λαός τον ευχαριστεί. Ο Νίκος Σαριδάκης έφυγε από τη ζωή στις 23 Αυγούστου
1994. Η κόρη του Αριάδνη έγραψε στο μνήμα του:
"Φίλε πού 'ρθες στον τάφο μου, μην κλάψεις για τον πόνο,
τραγούδησε ψιθυριστά ένα σκοπό μου μόνο"
Αθ.Δεικτάκη, από τα κείμενα στους "Πρωτομάστορες", Στέλιος Αεράκης και το "Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πια"
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
