Πληροφορίες τοπωνυμίου

Φελεσάκης Ιωάννης

ΑΕΡΙΝΟΣ (Οικισμός) ΙΝΝΑΧΩΡΙ
1866 - 1944
  Πρωτομάστορας και αυθεντικός. Καλλιτέχνης υψηλού επιπέδου.
  Ο Φελεσογιάννης ήταν ο χρυσός κρίκος της γενιάς του Ματζουράνα, του Μανιατογιάννη με την γενιά του Χάρχαλη, του Μαριάνου, του Κουνελοκωστή. Ατόφιος ορεσείβιος μουσικός. Με τα χαρίσματα και την σοφία ενός παλιού ανθρώπου. Γεννήθηκε το 1866 στον Αερινό Κισσάμου, στην ορεινή περιοχή των Εννιά Χωριών. Ο Αερινός είναι ένα από τα "ψηλότερα" χωριά των Χανίων και γενικά της Κρήτης. Κτισμένος σε υψόμετρο 800 μέτρων. Όχι όμως και άγονο αυτό το χωριό. Καστανιές, πλατάνια, κήποι και αμπέλια, ρυάκια και πηγές να τρέχουν από τα υψώματα. Ατενίζει τον Aγιο Δίκαιο, τον Μουστάκο, το βαθύ γαλάζιο του πελάγους, κάπου εκεί που απρίζει με την χάρη της η Παναγιά η Χρυσοσκαλίτισσα. Εκεί ο Φελεσογιάννης έζησε όλα του τα χρόνια, στην γειτονιά του, τα Φελεσιανά, λίγο παραπάνω από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού. Πρωτόπιασε μια λύρα με γερακοκούδουνα και με αυτό το όργανο συμμετείχε στις χαροκοπιές του χωριού του αλλά και σε όλη την περιφέρεια των Εννιά Χωριών, ακόμα και μέχρι το γειτονικό Σέλινο. Στα λαγούτα είχε τον Βεστομανώλη από την γειτονική Μελισιά της Κισσάμου, τον Σημαντηρόκωστα από τα Σημαντηριανά κ.α.
  Ο Φελεσογιάννης άφησε όμως την λύρα και ασχολήθηκε ως επί το πλείστον με το βιολί, όπου με αυτό το όργανο έγινε πιο γνωστός στον κόσμο. Ήταν αδελφός με την μητέρα του Νικολή Χάρχαλη. Ο Χάρχαλης σαν μαθητευόμενος βιολάτορας από τον Φελεσογιάννη πήρε τα πρώτα του μαθήματα. Αλλά πολλές φορές έτυχε να παίζουν και οι δύο στο ίδιο γλέντι, άλλος στην αρχοντοκάμαρη του σπιτιού, άλλος στον οντά.
  Ο Φελεσογιάννης απόκτησε μεγάλη κτηματική και κτηνοτροφική περιουσία, την οποία διαχειριζόντουσαν τα παιδιά του όταν αυτός έλειπε στις πολυήμερες διασκεδάσεις. Σαν συνθέτης μας άφησε τρείς πανέμορφες μελωδίες. Τον Αερινιώτικο συρτό το 1886, την Ηλέκτρα το 1908 που αποτέλεσε κύριο μέρος στην σειρά συρτών που διασκευάστηκαν μετέπειτα από τον μεγάλο Ανδρέα Ροδινό, την Μπεμπέκα το 1912, έναν σκοπό από τους δυσκολότερους αλλά και από τους πλέον λεβέντικους. Ο Φελεσογιάννης ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλοξενίας και μερακλοσύνης. Έζησε άνετα και όμορφα όλα του τα χρόνια, πάντρεψε τα παιδιά του, βίωσε τα γλέντια και τους μερακλήδες και το 1944 έφυγε από την ζωή. Μια μεγάλη μορφή, μια γνήσια παρουσία στην κρητική μουσική παράδοση.

Κώστας Βασιλάκης
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της cretan-music.gr

• http://www.cretan-music.gr/felessogiannis.htm (1 φωτ.)