Εμφανίζονται 17 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΠΕΙΡΑΙΑΣ Πόλη ΑΤΤΙΚΗ" .
ΝΕΟ ΦΑΛΗΡΟ (Συνοικία) ΠΕΙΡΑΙΑΣ
O Mπάμπης Kανάς γεννήθηκε το 1952 και μεγάλωσε στο Nέο Φάληρο. Γιος
του θαλασσογράφου Aντώνη Kανά, από παιδί εξεδήλωσε ενδιαφέρον και αγάπη για τη
μουσική, και μάλιστα τη σύνθεση. Tο 1969 αρχίζει σπουδές στο Ωδείο Aθηνών, αρμονία
με τον Mενέλαο Παλλάντιο και φλάουτο με τον Oύρς Pούτιμαν. Aρίστευσε και στους
δύο τομείς, που τελείωσε το 1977 και 1980 αντίστοιχα, ενώ συνέχισε σπουδές αντίστιξης,
φούγκας και σύνθεσης κατά τη διάρκεια πολυετούς μαθητείας κοντά στον αείμνηστο
Γιάννη A. Παπαϊωάννου. Aργότερα, σε συνεργασία με τον Kώστα Kλάββα, εξασκήθηκε
στη γραφή και την ενορχήστρωση της μοντέρνας μουσικής. Tότε κατοχύρωσε και τους
τίτλους σπουδών του (Kεντρικό Ωδείο 1994 - δίπλωμα σύνθεσης με A' βραβείο).
Εχει διατελέσει εκτελεστής και δάσκαλος του φλάουτου. Eθήτευσε σε
κάθε είδους ορχήστρες και έχει δώσει ατομικά ρεσιτάλ. Eίναι καθηγητής θεωρητικών
στο Ωδείο Aθηνών, το Kεντρικό Ωδείο, το Ωδείο "Ν. Μάντζαρος" και καλλιτεχνικός
διευθυντής του Mελανθείου Ωδείου στη Pόδο. Εχει συνεργαστεί με το Γ' Πρόγραμμα
της EPA. Aπό το 1984 είναι μέλος της Ενωσης Eλλήνων Mουσουργών, και από το 1988,
μέλος του Δ.Σ. της. Tο Nοέμβρη του 1996 εκπροσώπησε την Eλλάδα στη Pώμη, ως μέλος
της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού σύνθεσης "Valentino Bucchi".
H συνθετική του γραφή είναι ως επί το πλείστον αντιστικτική, παρ'
όλο που βασική του επιδίωξη είναι η ανάδειξη του μελωδικού στοιχείου. Tο ύφος
του χαρακτηρίζεται από μία ταλάντευση στα όρια διευρυμένης τονικότητας - πολυτονικότητας
που κάποτε επιτυγχάνεται με τη χρήση πολύφθογγων και αλλοιωμένων συγχορδιών (απόηχος
της jazz), αρχαϊκών τρόπων ή / και λαϊκών δρόμων. Πιστεύει ακράδαντα στην "έλλογη"
μουσική.
Στα μέχρι σήμερα έργα του συμπεριλαμβάνονται: έργα για σόλο όργανα,
μουσική δωματίου, έργα για φωνή, για χορωδία, για σολίστ και ορχήστρα, επίσης
τραγούδια, μουσική για το θέατρο και το ραδιόφωνο.
Εχει διευθύνει έργα του με την ορχήστρα σύγχρονης μουσικής της EPA.
Εχει δεχθεί παραγγελίες από φορείς όπως η Ενωση Eλλήνων Mουσουργών, το Mέγαρο
Mουσικής Aθηνών, το Ιδρυμα Aλέξανδρος Ωνάσης, το Eυρωπαϊκό Kέντρο Δελφών, ο Oργανισμός
Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Eυρώπης. Εργα του έχουν ηχογραφηθεί από την EPA,
εκτελούνται τακτικά σε συναυλίες στην Eλλάδα και το εξωτερικό (Tσεχία, Oυγγαρία,
Aυστρία, Oλλανδία, Bουλγαρία, Iταλία, Bέλγιο, Γαλλία, Ουκρανία, HΠA) και έχουν
βραβευθεί σε διαγωνισμούς. Oι μουσικοί οίκοι Φ. Nάκας και Παπαγρηγορίου - Nάκας
έχουν εκδώσει έργα του Mπ. Kανά και η εταιρία Musica Viva κυκλοφορεί δίσκο με
έργα του μουσικής δωματίου, παιγμένα από εκλεκτούς Ελληνες εκτελεστές. Tον Iανουάριο
του 1992, όταν παρουσιάστηκε στο MMA το έργο του "Partita" για φλάουτο και έγχορδα
από την Oρχήστρα Φίλων της Mουσικής, της οποίας και ήταν παραγγελία - η πρώτη
για ελληνικό έργο - με σολίστ τον Patrick Gallois, ο τελευταίος δήλωσε: "νιώθω
να έχουμε την ίδια κουλτούρα με τον Mπάμπη Kανά. Eίναι Ευρωπαίος δημιουργός".
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
ΠΕΙΡΑΙΑΣ (Πόλη) ΑΤΤΙΚΗ
Ο Μιχάλης Αδάμης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929, ολοκλήρωσε στην Αθήνα
τις σπουδές του στην Ευρωπαϊκή και τη Βυζαντινή Μουσική, καθώς και στη θεολογία,
και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη σύνθεση, ηλεκτρονική μουσική και Βυζαντινή
μουσικοπαλαιογραφία στο Πανεπιστήμιο Μπραντάϊς της Βοστώνης.
Στις σπουδές και την όλη μουσική του ενασχόληση συνεδύαζε ανέκαθεν
τον προβληματισμό στη Σύγχρονη Μουσική με την εμβάθυνση στη Βυζαντινή, δύο χώρους
που σύντομα δέθηκαν στο συνθετικό του έργο, δίνοντας του μια ξεχωριστή ταυτότητα
στο διεθνή χώρο της μουσικής πρωτοπορίας, όπου το προσωπικό ιδίωμα που ανέπτυξε,
θεμελιωμένο στο μουσικό πολιτισμό της Ελληνικής Παράδοσης, αναγνωρίζεται ως μια
νέα τάση στη Σύγχρονη μουσική δημιουργία.
Ο κατάλογος των έργων του περιλαμβάνει έργα για Ορχήστρα, για μικρά
οργανικά σύνολα, για όργανα σόλο, για φωνή, χορωδία, πολλαπλά μέσα, έργα καθαρά
ηλεκτρονικής μουσικής ή σε συνδυασμό με όργανα ή φωνές, μουσική για την Εκκλησία,
για το θέατρο και την Τηλεόραση. Εχει επανειλημμένως δεχθεί τιμητικές αναθέσεις
σύνθεσης έργων από μεγάλους Οργανισμούς, στους οποίους περιλαμβάνονται: το Πανεπιστήμιο
Μπραντάϊς της Βοστώνης (Τρία Κομμάτια για Κόντρα Μπάσσο και Πιάνο, 1962),
το Αγγλικό Φεστιβάλ Μπαχ (Τετέλεσται το 1971, με επανάληψη το 1972 και
Φωτώνυμον το 1973), οι Ελληνικές Εβδομάδες Σύγχρονης Μουσικής (Αποκάλυψις,
σφραγίς έκτη το 1967, Γέννεσις το 1968, Κράτημα το 1971), το
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Βυζαντινά Πάθη, 1968), ο ΕΣΣΥΜ
(Γλάρος, για το Τριήμερο Ηλεκτρονικής Μουσικής στο Ηρώδειο το 1977), η
πόλη Σβέτσινγκεν της Γερμανίας (Κουαρτέτο, το 1978), το Φεστιβάλ Αθηνών
(Προμηθέϊον, 1983), η ΕΡΤ (Ροδανόν,1983), η ΕΤ Θεσσαλονίκης (Εν
Βηθλεέμ, 1988), η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία για τα 150 χρόνια του Αρσακείου
(Περίακτον, 1988), το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Ερευνας (Ενεστώτα,
στη μνήμη Γ.Α. Παπαϊωάννου, 1991), ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Και
Είδον και Ιδού, ή Οράματα απ' τη Αποκάλυψη 1993), η Διεύθυνση Μουσικών
Συνόλων της ΕΡΤ (Εν Χορδαίς και Οργάνοις, 1994), η Cappella Romana του
Portland U.S.A. (Μοιρολόι της Παναγιάς, 1994), η Εταιρεία ΤΕΧΝΗ για τα
εγκαίνια του Βυζαντινού Μουσείου Θεσσαλονίκης (Ως θησαυρόν, 1994) καθώς
και παραγγελίες από μουσικά σύνολα κι εκτελεστές.
Τα έργα του έχουν παιχθεί σε μεγάλα Φεστιβάλ διεθνώς, όπως: στις "Διεθνείς
Ημέρες Σύγχρονης Μουσικής" το 1973 (στο Ρεϊκγιαβικ της Ισλανδίας, Ορέστης),
το 1978 (Στοκχόλμη και Ελσίνκι, Ειρμός) και το 1979 (Αθήνα, Κουαρτέτο),
στο "Πανευρωπαϊκό Χορωδιακό Φεστιβάλ Europa Cantat" το 1968 (Βυζαντινά
Πάθη) και το 1970 (Αποκάλυψη) στο Γκρατς της Αυστρίας, το 1973 (Τετέλεσται)
στην Βαρκελώνη - Ισπανία, το 1975 (Τετέλεσται) στο Σεν Μόριτς της Ελβετίας
και το 1976 (Φωτώνυμον) στο Λέστερ της Αγγλίας, στις "Ελληνικές Εβδομάδες
Σύγχρονης Μουσικής" στην Αθήνα, στις "Ημέρες Νέας Μουσικής του Βίττεν"
το 1976 (Ειρμός), στα "Europalia" των Βρυξελλών το 1982 (Evolutiones
με την Εθνική Ορχήστρα του Βελγίου, Δ/ση Δημ. Χωραφά), στον "Ελληνικό Μήνα
του Λονδίνου" το 1975 (Κράτημα) και το 1989 (Ροδανόν και Αλλοιόστροφα),
στο "ONCE" στις ΗΠΑ το 1962 (Φωνές), στο "Διεθνές Φεστιβάλ
Χορού" στη Βραζιλία το 1973 (Γένεση - επίσης το 1973 σε περιοδεία
των ΧΟΡΙΚΩΝ της Ζ. Νικολούδη στην Ισπανία, Πορτογαλία, Νότια Αμερική και Η.Π.Α.),
στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1978 (Γένεση), το 1983 (Προμηθέϊον), το 1986
(Evolutiones), στο "17ο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικής μουσικής της
Bourges" το 1987, στο "Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής των Βαλκανικών Χωρών"
στη Σόφια το 1985 (Evolutiones), στην Επίδαυρο το 1993 (Ροδανόν)
κ.α. καθώς επίσης σε πλήθος τοπικών φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη: στην "Ελληνική
Εβδομάδα στο Dortmund" το 1976 (Κράτημα και Μεταλλικά Γλυπτά), στα
"Δημήτρια" της Θεσσαλονίκης το 1976 (Φωτώνυμον), στις Συναυλίες
Ελληνικής Μουσικής στη Βαρσοβία το 1978 (Κουαρτέτο), στη Στοκχόλμη το 1978
(Γλάρος) και στη Γενεύη το 1978 (Ηχημα), στο "Τετραήμερο Ελληνικής
Μουσικής στο Βερολίνο" το 1979 (Φωτώνυμον, με τη Χορωδία του Αμβούργου),
στο "Musicus Concentus της Φλωρεντίας" το 1981 (Παίγμα), στο
"Μουσικό Φθινόπωρο του Κομό" το 1982 (Ηχημα και Κράτημα),
στο "Φεστιβάλ του Αγίου Βίκτορος στη Μασσαλία" το 1983 (Ροδανόν),
στο "Κέντρο Πομπιντού" στο Παρίσι κ.ά.
Παράλληλα έχει αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα ως ιδρυτής και διευθυντής
Χορωδίας και ως ερευνητής της Βυζαντινής μουσικολογίας, αλλά και έντονη δράση
για την προώθηση της μουσικής παιδείας και τη διάδοση της μουσικής δημιουργίας.
Σημαντικότερη ανάμεσα στις μουσικολογικές του μελέτες είναι η ανακάλυψη
του σε χειρόγραφα του 14ου-15ου αι. του αρχαιότερου δείγματος πολυφωνικής μουσικής
στο Βυζάντιο, που ανακοίνωσε στο 11ο Συνέδριο της Διεθνούς Μουσικολογικής Εταιρίας,
το 1972 στην Κοπεγχάγη.
Το 1965 ίδρυσε το πρώτο ηλεκτρονικό μουσικό εργαστήρι στην Αθήνα.
Για μια δεκαετία (1975 - 1985) διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης
Μουσικής, του ΕΣΣΥΜ, που υπήρξε ο φορέας που με πλήθος μουσικών εκδηλώσεων (Φεστιβάλ,
συναυλίες, δισκογραφήσεις, ανταλλαγές) κατέστησε τη Σύγχρονη Μουσική μια δυναμική,
ζωντανή παρουσία στα καλλιτεχνικά πράγματα του τόπου μας.
Μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών από το 1958 και μέλος του Διοικητικού
της Συμβουλίου από το 1971 έως και το 1973. Μέλος της Ανθρωπιστικής Εταιρείας
και της Ελληνικής Αισθητικής Εταιρείας. Κατά καιρούς μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής
της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και μέλος επιτροπών κρίσεως διεθνών βραβείων σύνθεσης.
Ιδρυτικό μέλος (1977) και Πρόεδρος της "Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας"
που αναπτύσσει εξαιρετικά ευρεία δραστηριότητα με συναυλίες και δισκογραφία στην
Ελλάδα και το εξωτερικό προωθώντας την αυθεντική Ορθόδοξη εκκλησιαστική μουσική
με την υποστήριξη σοβαρής μουσικολογικής έρευνας στα μουσικά χειρόγραφα και την
προφορική παράδοση.
Από το 1968 ως 1999 επικεφαλής του Μουσικού Τμήματος και Διευθυντής
της Χορωδίας του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδος - Pierce College. Από το 1981
ως και το 1984 διετέλεσε Πρόεδρος της Ομάδας Εργασίας του Υπουργείου Πολιτισμού
για τη Χορωδιακή Ανάπτυξη, που μελέτησε και προώθησε πρόγραμμα για την τόνωση
της χορωδιακής δραστηριότητας με παράλληλη ανάπτυξη της παιδείας και μιας γενικότερης
υποδομής, υποστηρίζοντας πλήθος εκδηλώσεων και πραγματοποιώντας Συνέδρια-Σεμινάρια,
Χορωδιακές εκδόσεις, αναθέσεις έργων για χορωδία και ένδεκα Χορωδιακές Συναντήσεις
με τις οποίες προώθησε ιδιαίτερα το θεσμό του Χορωδιακού Εργαστηρίου και του Ομαδικού
Τραγουδιού.
Από το 1981 ως το 1984 ως μέλος της Επιτροπής Μουσικής του Υπουργείου
Πολιτισμού, στην οποία ανετέθη η εκπόνηση σχεδίου Νόμου για τη θεσμοθέτηση Ανωτέρας
βαθμίδας μουσικών σπουδών, υπήρξε από τους κύριους εισηγητές και βασικός συντάκτης
του σχετικού προσχεδίου για την Ιδρυση και Λειτουργία Δημοσίων και Ιδιωτικών Ανωτέρων
Σχολών Μουσικής Εκπαιδεύσεως.
Από το 1990 ως το 1994 υπήρξε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου
Πανεπιστημίου στα πλαίσια της οποίας επιμελήθηκε προσωπικά τη διαμόρφωση του Προγράμματος
Σπουδών καθώς και τις διαδικασίες λειτουργίας του νεοϊδρυθέντος (1992) Τμήματος
Μουσικών Σπουδών στο οποίο και εδίδαξε.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 3 Απριλίου 1959. Απόφοιτος της Ιωνιδείου
Προτύπου Σχολής, σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών. Μουσικές σπουδές στο Κεντρικό Ωδείο Αθηνών, Ανώτερα Θεωρητικά με τον Κώστα
Κλάββα, Βυζαντινή Μουσική με τον Κωνσταντίνο Κατσούλη, Σύνθεση με τον Θόδωρο Αντωνίου
(δίπλωμα με άριστα και Α' βραβείο, ειδικό βραβείο στη μνήμη Μάνου Χατζιδάκι).
Παράλληλα διδάχτηκε ύφος εκφοράς του βυζαντινού μέλους και ελληνική δημοτική μουσική
από τον Βασίλη Νόνη.
Αυτοδίδακτος στα ελληνικά παραδοσιακά νυκτά όργανα, είχε την πολύτιμη
εμπειρία της συνεργασίας με λαϊκούς οργανοπαίκτες της παλαιότερης γενιάς (Νίκο
Στεφανίδη, Στέφανο Βαρτάνη, Μαθιό Μπαλαμπάνη, Παντελή Καβακόπουλο, Καρυοφύλλη
Δοϊτσίδη κ.α.) σε σειρές ηχογραφήσεων δημοτικής μουσικής της Ε.Ρ.Τ., καθώς και
σε πολλές συναυλίες, ενώ "ατομικό πορτραίτο" του παρουσιάστηκε ραδιοφωνικά
και τηλεοπτικά από τις εκπομπές του Γιώργου Παπαδάκη "λαϊκοί οργανοπαίκτες".
Επίσης, προς την κατεύθυνση του "ελεύθερου αυτοσχεδιασμού"
συνεργάστηκε με μουσικούς από διάφορους χώρους συμμετέχοντας στις πρώτες συναυλίες
του φεστιβάλ PRAXIS, υπήρξε μέλος των συγκροτημάτων "Ανατολικός και Δυτικός
Ανεμος" και "MELITA GAMBES" που ίδρυσε ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος,
ενώ μαζί με τους Ανδρέα Γεωργίου και Βασίλη Σταματιάδη ίδρυσαν το συγκρότημα ελεύθερου
αυτοσχεδιασμού ΕΡΜΑΙ, με το οποίο ηχογράφησαν πολλές φορές στο "Μουσικό Εργαστήρι"
του Γ' προγράμματος (που επιμελείτο ο Μιχάλης Γρηγορίου), δισκογράφησαν και έδωσαν
συναυλίες σε διεθνή φεστιβάλ.
Εχει γράψει μουσική για solo όργανα, μικρά και μεγάλα σύνολα και συμφωνική
μουσική. Εργα του έχουν παιχτεί στο Ινστιτούτο Γκαίτε και στην Ελληνοαμερικανική
Ενωση στα πλαίσια των συναυλιών της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών (Invention για solo
κοντραμπάσσο (1992), ΔΙΑΛΟΓΟΣ για βιολί και άρπα (1994), ΚΗΔΟΣ για μικρό σύνολο,
1ο κουαρτέττο εγχόρδων από το Νέο Ελληνικό Κουαρτέττο (1996)), καθώς και σε άλλους
συναυλιακoύς χώρους. Επίσης η καντάτα του ΟΝΕΙΡΑ σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη κατά
παραγγελία του Γ' Προγράμματος παίχτηκε στις εκδηλώσεις σύγχρονης μουσικής στη
Μονή Δαφνίου με διεύθυνση Θόδωρου Αντωνίου (1996).
Εχει γράψει επίσης μουσική για τα βραβευμένα σε διεθνή φεστιβάλ οπτικοακουστικών
μέσων ντοκυμανταίρ "ΛΥΚΙΑ" και "ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ" της σκηνοθέτιδας
Μαίρης Χατζημιχάλη-Παπαλιού, μουσική για θέατρο (ΠΛΟΥΤΟΣ Αριστοφάνη-Θέατρο) ενώ
με το έργο του "SAMANDAKAS' DANCE" για μικρό σύνολο, συμμετείχε στους
τελικούς του διεθνούς διαγωνισμού σύνθεσης του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (1996).
Σαν διευθυντής του Συγκροτήματος Παραδοσιακής Μουσικής του Πρότυπου
Μουσικού Κέντρου Πειραιά έχει επιμεληθεί και διευθύνει τις δισκογραφικές παραγωγές
"ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ" (1994) και "ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ" (1997).
Εχει διδάξει στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης, στην πρωτοβάθμια
εκπαίδευση και σε σεμινάρια για την παραδοσιακή μουσική. Από το 1990 διδάσκει
Ανώτερα θεωρητικά στο Κεντρικό Ωδείο Αθηνών και από το 1994 είναι υποδιευθυντής
στο Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά και καλλιτεχνικός διευθυντής του εκεί Εργαστηρίου
Παραδοσιακής Μουσικής, διδάσκοντας επίσης Βυζαντινή Μουσική και Ανώτερα Θεωρητικά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Γεννήθηκε στον Πειραιά.
Σπούδασε ακορντεόν και πιάνο στο Εθνικό Ωδείο, ανώτερα Θεωρητικά με
τον Δημήτρη Δραγατάκη και σύνθεση με τον Μιχάλη Τραυλό. Εχει παρακολουθήσει μαθήματα
και σεμινάρια κλασικού τραγουδιού, ανάλυσης μουσικών έργων, διεύθυνσης ορχήστρας
καθώς και κινηματογραφικής μουσικής (Θ. Αντωνίου, Ε. Ζoran, Μ. Λογιάδη κ.α.).
Το 1994 παρακολούθησε τα θερινά μουσικά σεμινάρια του Darmstadt της Γερμανίας.
Εχει γράψει έργα για σόλο όργανα, σύνολα μουσικής δωματίου, χορωδία
και συμφωνική ορχήστρα. Εργα της παρουσιάζονται από το 1989 στην Ελλάδα και στο
εξωτερικό.
Τον Οκτώβρη του '95, στα πλαίσια του φεστιβάλ Britain in Greece, παρουσιάστηκε
το έργο "ΑΙΧΜΕΣ" για 7 εκτελεστές.
Τον Ιούνιο του '96 συμμετείχε ως πιανίστα στο 1ο Φεστιβάλ Μουσικού
Αυτοσχεδιασμού και το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, μετά από παραγγελία του Τρίτου
Προγράμματος της Ε.Ρ.Α., παρουσίασε το έργο "ΑΙΟΛΟΣ" για μικρή
ορχήστρα και απαγγελία (ποίηση Γ. Μολφέτα).
Τον Απρίλη του 1997 παρουσίασε στο Ινστιτούτο Goethe το έργο "ΠΥΡ
ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ" για κουιντέτο εγχόρδων - πιάνο και κίνηση και το Μάιο
της ίδιας χρονιάς στο Tilburg της Ολλανδίας το προαναφερθέν έργο "ΑΙΧΜΕΣ".
Το Μάιο του 1998 συμμετείχε στον κύκλο "Ημέρες Νέας Μουσικής",
που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με το έργο "ΑΒΑΤΟΝ"
για ορχήστρα δωματίου.
Εχει διακρίσεις στον Α' Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης "ΟΛΥΜΠΙΑ" για το
έργο "ΔΙΑΛΟΓΟΙ" για βιολί, τσέλο και πιάνο (1989) και στο Διεθνή
Διαγωνισμό Σύνθεσης "ALEA ΙΙΙ" του Παν/μίου της Βοστώνης για το έργο "ΕΠΙΚΟΝ"
για 15 εκτελεστές ( 1990), καθώς επίσης και στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης
της Εταιρίας Γραμμάτων και Τεχνών με το ποίημα "ΑΝΕΜΟΣ" (1996).
Είναι τακτικό μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών. Διδάσκει στο ΕΘνικό
Ωδείο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
O Xάρης Ξανθουδάκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950.
Σπούδασε μουσική, φιλολογία, γλωσσολογία, σημειολογία και ιστορία
της τέχνης στην Aθήνα και το Παρίσι.
Εργα του έχουν παιχτεί σε πολλές χώρες (από τις HΠA και την Aργεντινή
ως το Bιετνάμ και από τη Φινλανδία ως την Πορτογαλία και τη Mάλτα) και επιστημονικές
μελέτες του έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ρωσικά.
Δίδαξε ως προσκεκλημένος καθηγητής σε πανεπιστήμια, κονσερβατόρια
και Iνστιτούτα και συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και Fora. Tο 1992 εξελέγη
καθηγητής στο Iόνιο Πανεπιστήμιο και, υπ' αυτήν την ιδιότητα, διδάσκει θεωρητικά
της μουσικής και σύνθεση στο Tμήμα Mουσικών Σπουδών, το οποίο και συντονίζει από
το 1993.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1925.
Mουσικές σπουδές: Πιάνο Eλληνικό Ωδείο (κ. Kοτσιρίδου) και Δ. Mαρής.
Θεωρητικά, αρμονία: M. Bάρβογλης. Eιδικό αρμονίας, οργανογνωσία και ενορχήστρωση:
Γ. A. Παπαϊωάννου.
Συνεργάτης της EPT από το 1942, ως πιανίστας τζάζ, ακκομπανιατέρ και
μέλος συγκροτημάτων τζαζ και από το 1963-1975 διευθυντής και ενορχηστρωτής Ποικίλλης
Oρχήστρας EPT.
Συνθέτης άνω των 50 τραγουδιών, μουσικής 12 κινηματογραφικών ταινιών
και 4 θεατρικών παραστάσεων. Eπίσης συνέθεσε το χορόδραμα "Tου Kουτρούλη ο Γάμος",
μουσική κιθάρας (ως υπόκρουση ταινίας με τον Γερ. Mηλαρέση, παιδικά τραγούδια
- μεγάλος δίσκος). Προκρίθηκε για τα τελικά 20 φεστιβάλ τραγουδιού (14 Eλληνικά
και 6 διεθνή). Mεγαλύτερες επιτυχίες: 1ο Φεστιβάλ Bαρκελώνης 1965, 1ο Bραβείο
Φεστιβάλ Aγκριτζέντο Σικελίας 1962, 2ο Bραβείο Φεστιβάλ λαϊκού τραγουδιού - Aθήνα
1963. Εκπροσώπησε την Eλλάδα ως σολίστ πιανίστας τζαζ, στην εκπομπή "Φωνή της
Aμερικής" τζάζ εκτός H.Π.A. - 1963.
Αλλες σπουδές: Δίπλωμα Xημικού Πανεπιστημίου Aθηνών.
Mέλος της Ενωσης Eλλήνων Mουσουργών και της Eταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1960. Σπούδασε κλασσική κιθάρα με τον Κ.
Τρίαντο, Ανώτερα Θεωρητικά με τον Σ. Παπανικολάου και είναι τελειόφοιτος στην
τάξη Σύνθεσης και Διεύθυνσης Ορχήστρας του Θ. Αντωνίου.
Εχει παρακολουθήσει σεμινάρια για την μπαρόκ μουσική, ανάλυσης και
ερμηνείας έργων για κιθάρα, μουσικής για κινηματογράφο και θέατρο, σημειογραφίας
του 20ου αιώνα, σύγχρονης μουσικής κ.ά.
Εργάζεται σε Ωδεία της Αθήνας και του Πειραιά σαν καθηγητής κλασσικής
κιθάρας και Ανώτερων Θεωρητικών.
Εχει γράψει έργα για διάφορα σύνολα (μουσική δωματίου, για συμφωνική
ορχήστρα κ.ά.), καθώς επίσης για σόλο όργανα, τραγούδια για φωνή και πιάνο και
μουσική για το θέατρο.
Εχει εμφανιστεί σαν σολίστ και έχουν παιχτεί έργα του σε διάφορες
αίθουσες της Αθήνας και του Πειραιά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
O Γιώργος Σιωράς γεννήθηκε το 1952 στον Πειραιά και άρχισε τις μουσικές
του σπουδές το 1956: Στη μαθητική του σταδιοδρομία, ο Οργανίστας R. GLEASON και
ο Συνθέτης Χ. Ξανθουδάκης άφησαν τα βαθύτερα ίχνη. 0 θαυμασμός του για το πλάτος
και το βάθος της Ελληνικής Μουσικής Επιστήμης τον κράτησαν στην Ελλάδα όπου διδάσκει
και δημιουργεί δίνοντας πολύ μεγάλη σημασία στη Βασική Μουσική Εκπαίδευση.
Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Οργάνου, του Ακκορντεόν & των Ανώτερων
Θεωρητικών της Μουσικής, συγγραφέας 27 Μουσικοπαιδαγωγικών έργων, ιδρυτικό μέλος
του Συλλόγου Συνθετών Ηλεκτρονικής Μουσικής, του Πανελληνίου Συλλόγου Ακκορντεονιστών,
του Συλλόγου Φίλων του Εκκλησιαστικού Οργάνου και μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών,
ίδρυσε και Διευθύνει το ΔΙΕΘΝΕΣ ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ.
Μεγάλο μέρος τον συγγραφικού του έργου έχει εκδοθεί από τον Εκδοτικό
Μουσικό Οίκο Φ. ΝΑΚΑΣ, ενώ έργα του έχουν ερμηνεύσει Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες,
Μουσικά Σύνολα και Συμφωνικές Ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το έργο
του "Των Ελλήνων Κάλαντα" κυκλοφορεί σε cd. με τη Συμφωνική Μαθητική
Ορχήστρα της Νομαρχίας Αττικής και την Παιδική Χορωδία της Κορίνθου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
O Mιχάλης Tραυλός γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1950 στον Πειραιά.
Πήρε τα πρώτα μαθήματα Αρμονίας στο Εθνικό Ωδείο, από το Μιχάλη Βούρτση
(1970-1972) και συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση, στη Μουσική Ακαδημία του
Δυτικού Βερολίνου, με καθηγητή τον Isang Yun (1975-1980).
Από το 1980 έως σήμερα ζει στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως ελεύθερος
επαγγελματίας και καθηγητής θεωρητικών (αρχικά στο Ελληνικό Ωδείο και αργότερα
στο Ωδείο Σκαλκώτα και στο Σύγχρονο Ωδείο).
Eχει γράψει μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα, για σόλο όργανα,
μία όπερα δωματίου, χορωδιακά έργα, καθώς και κοντσέρτα για διάφορα όργανα και
ορχήστρα.
Tα έργα του έχουν βραβευτεί στην Eλλάδα και το εξωτερικό όπως: A'
Bραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης JEUNESSES MUSICALES - BELGRADE 1979, A'
Bραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό της Στουτγάρδης - 1979, B' Bραβείο στο Διαγωνισμό
Yπουργείου Πολιτισμού - 1979, PRINCE PIERE DE MONACO MUSICAL AWARD - 1982, B'
Bραβείο στο Διαγωνισμό Yπουργείου Πολιτισμού - 1982, B' Bραβείο στο Διαγωνισμό
του Δήμου Aθηναίων (A' Bραβείο δεν εδόθη) - 1991.
O Mιχάλης Tραυλός έχει λάβει μέρος τρεις φορές στις Διεθνείς Hμέρες
Σύγχρονης Mουσικής στο GAUDEAMUS της Oλλανδίας, καθώς και στις Παγκόσμιες Hμέρες
Mουσικής στο Aμστερνταμ το 1985. Είναι μέλος της Eνωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Στις συνθέσεις του χρησιμοποίησε με ευχέρεια και φαντασία τις σύγχρονες
τεχνικές, αλλά με διάθεση επαναπροσδιορισμού των βασικών στοιχείων της παράδοσης
μέσα στο σύγχρονο ιδίωμα. Η τεχνική του βασίζεται στο "χρώμα" των διαστημάτων,
που καθορίζει ανάλογα με τη χρήση του, τη προσέγγιση ή απομάκρυνση από παραδοσιακές
εστίες αναφοράς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
1920
Γεννήθηκε στον Πειραιά το Σεπτέμβριο του 1920 όπου και ολοκλήρωσε
τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην Κατοχή
πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την Απελευθέρωση, το 1947, εξορίζεται στην
Ικαρία και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου μετάγεται στην Μακρόνησο. Απολύεται το
1949, με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Από το 1958 έως το 1962 εργάζεται
στη Σύρο όπου φτιάχνει δικό του φροντιστήριο. Σε φροντιστήρια υποψηφίων για τα
ΑΕΙ δίδαξε επίσης στην Αθήνα τη δεκαετία από το 1963 έως το 1973. Το 1973 διδάσκει
στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο
ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτείται το 1986.
Το
ΦΑΛΗΡΟΝ (Αρχαίος δήμος) ΠΕΙΡΑΙΑΣ
(Dimitrios). A native of Phalerum in Attica, and the last of
the more distinguished orators of Greece. He was the son of a person who had been
slave to Timotheus and Conon. But, though born in this low condition, he soon
made himself distinguished by his talents, and was already a conspicuous individual
in the public assemblies when Antipater became master of Athens, for he was obliged
to save himself by flight from the vengeance of the Macedonian party. He was compelled
to quit the city a second time when Polysperchon took possession of it through
his son. Subsequently named by Cassander as governor of Athens (B.C. 317), he
so gained the affections of his countrymen that, during the six years in which
he filled this office, they are said to have raised to him three hundred and sixty
statues. Athenaeus, however, on the authority of Duris , a Samian writer, reproaches
him with luxurious and expensive habits, while he prescribed, at the same time,
frugality to his fellowcitizens and fixed limits for their expenditures. After
the death of his protector, Demetrius was driven from Athens by Antigonus and
Demetrius Poliorcetes (B.C. 306). The people of that city, always fickle, overthrew
the numerous statues they had erected to him, although he had been their benefactor
and idol, and even condemned him to death. Demetrius, upon this, retired to the
court of Alexandria, where he lived upwards of twenty years. It is generally supposed
that he was the individual who gave Ptolemy the advice to found the Museum and
the famous Library. This prince consulted him also as to the choice of a successor.
Demetrius was in favour of the monarch's eldest son, but the king eventually decided
for the son whom he had by his second wife Berenice.
When Ptolemy II., therefore, came to the throne, he revenged
himself on the unlucky counsellor by exiling him to a distant province in Upper
Egypt, where Demetrius put an end to his own life by the bite of an asp (B.C.
282). Cicero describes Demetrius as a polished, sweet, and graceful speaker, but
deficient in energy and power. Plutarch cites his treatise "On Socrates,"
which appears to have contained also a life of Aristides. The works of Demetrius
are lost. There exists, it is true, under his name a treatise on elocution (Peri
Hermeneias), a work full of ingenious observations; but critics agree in making
it of later origin. Besides the treatise on elocution, there exists a small work
on the apophthegms of the Seven Sages, which Stobaeus has inserted in his third
discourse, as being the production of Demetrius Phalereus.
This text is from: Harry Thurston Peck, Harpers Dictionary of Classical Antiquities. Cited Nov 2002 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Demetrius Phalereus, the most distinguished among all the literary persons of
this name. He was at once an orator, a statesman, a philosopher, and a poet. His
surname Phalereus is given him from his birthplace, the Attic demos of Phalerus,
where he was born about Ol. 108 or 109, B. C. 345. He was the son of Phanostratus,
a man without rank or property (Diog. Laert. v. 75; Aelian, V. H. xii. 43); but
notwithstanding this, he rose to the highest honours at Athens through his great
natural powers and his perseverance. He was educated, together with the poet Menander,
in the school of Theophrastus. He began his public career about B. C. 325, at
the time of the disputes respecting Harpalus, and soon acquired a great reputation
by the talent he displayed in public speaking. He belonged to the party of Phocion;
and as he acted completely in the spirit of that statesman, Cassander, after the
death of Phocion in B. C. 317, placed Demetrius at the head of the administration
of Athens. He filled this office for ten years in such a manner, that the Athenians
in their gratitude conferred upon him the most extraordinary distinctions, and
no less than 360 statues were erected to him (Diog. Laert. l. c.; Diod. xix. 78;
Corn. Nep. Miltiad. 6). Cicero says of his administration, "Atheniensium rem publicam
exsanguem jam et jacentem sustentavit" (De Re Publ. ii. 1). But during the latter
period of his administration he seems to have become intoxicated with his extraordinary
good fortune, and he abandoned himself to every kind of dissipation (Athen. vi.,
xii.; Aelian, V. H. ix. 9, where the name of Demetrius Poliorcetes is a mistake
for Demetrius Phalereus; Polyb. xii. 13). This conduct called forth a party of
malcontents, whose exertions and intrigues were crowned in B. C. 307, on the approach
of Demetrius Poliorcetes to Athens, when Demetrius Phalereus was obliged to take
to flight (Plut. Demet. 8; Dionys. Deinarch. 3). His enemies even contrived to
induce the people of Athens to pass sentence of death upon him, in consequence
of which his friend Menander nearly fell a victim. All his statues, with the exception
of one, were demolished. Demetrius Phalereus first went to Thebes (Plut. Demnetr.
9; Diod. xx. 45), and thence to the court of Ptolemy Lagi at Alexandria, with
whom he lived for many years on the best terms, and who is even said to have entrusted
to him the revision of the laws of his kingdom (Aelian, V. H. iii. 17). During
his stay at Alexandria, he devoted himself mainly to literary pursuits, ever cherishing
the recollection of his own country (Plut. de Exil. p. 602, f.). The successor
of Ptolemy Lagi, however, was hostile towards Demetrius, probably for having advised
his father to appoint another of his sons as his successor, and Demetrius was
sent into exile to Upper Egypt, where he is said to have died of the bite of a
snake (Diog. Laert. v. 78; Cic. pro Rabir. Post. 9). His death appears to have
taken place soon after the year B. C. 283.
Demetrius Phalereus was the last among the Attic orators worthy of
the name (Cic. Brut. 8; Quintil. x. 1. 80), and his orations bore evident marks
of the decline of oratory, for they did not possess the sublimity which characterizes
those of Demosthenes: those of Demetrius were soft, insinuating, and rather effeminate,
and his style was graceful, elegant, and blooming (Cic. Brut. 9, 82, de Orat.
ii. 23, Orat. 27; Quintil. x. 1. § 33); but he maintained withal a happy medium
between the sublime grandeur of Demosthenes, and the flourishing declamations
of his successors. His numerous writings, the greater part of which he probably
composed during his residence in Egypt (Cic. de Fin. v. 9), embraced subjects
of the most varied kinds, and the list of them given by Diogenes Laertius (v.
80, &c.) shews that he was a man of the most extensive acquirements. These works,
which were partly historical, partly political, partly philosophical, and partly
poetical, have all perished. The work on elocution (peri hermeneias) which has
come down under his name, is probably the work of an Alexandrian sophist of the
name of Demetrius. It is said that A. Mai has discovered in a Vatican palimpsest
some genuine fragments of Demetrius Phalereus. For a list of his works see Diogenes
Laertius, who has devoted a chapter to him. (v. 5.) His literary merits are not
confined to what he wrote, for he was a man of a practical turn of mind, and not
a mere scholar of the closet; whatever he learned or knew was applied to the practical
business of life, of which the following facts are illustrations. The performance
of tragedy had greatly fallen into disuse at that time at Athens, on account of
the great expenses involved in it; and in order to afford the people less costly
and yet intellectual amusement, he caused the Homeric and other poems to be recited
on the stage by rhapsodists (Athen. xiv.; Eustath. ad Hom.). It is also believed
that it was owing to his influence with Ptolemy Lagi that books were collected
at Alexandria, and that he thus laid the foundation of the library which was formed
under Ptolemy Philadelphus. There is, however, no reason whatever for calling
him the first in the series of librarians at Alexandria, any more than there is
for the belief that he took part in the Greek translation of the Septuagint. A
life of Demetrius Phalereus was written by Asclepiadas (Athen. xiii.), but it
is lost.
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Aug 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
