Εμφανίζονται 10 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ Νομαρχία ΑΤΤΙΚΗ" .
ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Χωριό) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Η Καμάριζα βρίσκεται στα βορειοδυτικά της πόλης μας σε απόσταση 5
χμ. και σήμερα ονομάζεται Αγιος Κωνσταντίνος, παίρνοντας το όνομά του από τον
ιερό ναό του χωριού. Ονομάστηκε έτσι από τις καμάρες των μεταλλευτικών στοών.
Ήταν το κέντρο των μεταλλευτικών έργων, όχι μόνο στα αρχαία αλλά και στα νεότερα
χρόνια. Στην αρχαιότητα είναι γνωστή με το όνομα Μαρώνεια. Ο πολεμικός στόλος
τριηρών που νίκησε τους Πέρσες στη ναυμαχία της Σαλαμίνας
το 480 π.Χ. κατασκευάστηκε από τους Αθηναίους χάρη στο ασήμι που βρέθηκε στην
περιοχή. Στη νεότερη εποχή αποτελεί το κέντρο των εργασιών της Γαλλικής εταιρείας.
Οι υπόγειες στοές της έχουν μήκος 50 χμ. Η ανακάλυψη καλαμίνας [ανθρακικός ψευδάργυρος]
στην περιοχή το 1870 από τον Ανδρέα Κορδέλα βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη της εταιρείας.
Είναι ένας από τους πρώτους βιομηχανικούς οικισμούς. Σήμερα διατηρούνται τα περισσότερα
κτίρια, χαρακτηριστικά δείγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.
Λειτουργεί Ορυκτολογικό Μουσείο. Σημαντικοί είναι οι ναοί του προστάτη του χωριού
Αγίου Κωνσταντίνου και του Αγίου Νεκταρίου.
ΑΙΓΙΛΟΣ (Αρχαίος δήμος) ΑΝΑΒΥΣΣΟΣ
Η Αιγιλία, δήμος της Αντιοχίδος φυλής με έξι βουλευτές στην βουλή,
ήταν πολύ γνωστή κατά την αρχαιότητα από τα σύκα της, τα οποία αναφέρονταν σαν
τα καλύτερα της Αττικής. Ο Στράβων τοποθετεί την Αιγιλία στον κατάλογο των παραλίων
δήμων, μεταξύ των Θορών και
της Αναφλύστου και τοποθετείται
μεταξύ της Φέριζας, του λόφου
Βαλμά και του Αγίου Παντελεήμονα, ανατολικά του Ολύμπου.
Οι παλαιότεροι μελετητές τοποθετούν την Αιγιλία στον Oλυμπο ενώ οι νεώτεροι ακολουθούν
τον Vanderpool.
Στην περιοχή της Φέριζας και του Βαλμά έχουν εντοπισθεί αρχαιότητες
των κλασικών και των ρωμαϊκών χρόνων ενώ στον Aγιο Παντελεήμονα είναι γνωστό το
εκτεταμένο γεωμετρικό νεκροταφείο του οποίου τα πλούσια ευρήματα σήμερα βρίσκονται
στο Μουσείο της Βραυρώνας.
Θεωρείται ένα από τα πλουσιότερα γεωμετρικά νεκροταφεία με πάνω από εκατό τάφους
και είναι ένα από τα ελάχιστα της Αττικής που έχει ερευνηθεί ολόκληρο. Με πάρα
πολλά μοναδικής τέχνης γεωμετρικά αγγεία, όπως και πλήθος χρυσά, αργυρά και χάλκινα
ευρήματα, έχει συμβάλλει ουσιαστικά στην μελέτη των ταφικών εθίμων της εποχής.
Από την ίδια περιοχή μεταξύ λόφου Βαλμά και λεωφόρου Καλυβίων βρέθηκε
ο γνωστός κούρος Αριστόδικος, ο κούρος της Νέας Υόρκης, ο κούρος του Μονάχου και
η επιτύμβια στήλη της Νέας Υόρκης - Μονάχου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβιών Θορικού
ΒΟΥΛΑ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: +30213 2020000
Φαξ: +30210 9657131
Η περιοχή της Βούλας, όπως μαρτυρούν τα μέχρι τώρα γνωστά ευρήματα κατοικήθηκε
σε όλες τις περιόδους της αρχαιότητας από την προϊστορική εποχή ως τα Βυζαντινά
χρόνια.
Το Βόρειο τμήμα του Δήμου Βούλας ανήκε σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις
στο μεγάλο Αττικό Δήμο της Αιξωνής, ενώ το Νοτιότερο τμήμα του Δήμου αποτελούσε
την έδρα του γειτονικού Δήμου των Αλών Αιξωνίδων.
Από την αρχαιότητα ως τις αρχές του 20ου αιώνα η περιοχή της Βούλας
είχε αγροτικό χαρακτήρα και αποτελούσε τμήμα ενός μεγάλου μοναστηριακού τσιφλικιού
με έδρα τη Βάρη.
Η σύγχρονη ιστορία της περιοχής ξεκινά στο μεσοπόλεμο. Οι ραγδαίες
εξελίξεις που ακολουθούν την Μικρασιατική καταστροφή και η εκρηκτική ανάπτυξη
της πρωτεύουσας διακόπτουν την μεσαιωνική ηρεμία της Βούλας και την καθιστούν
τμήμα της περιαστικής ζώνης.
Χάρη στο εξαιρετικό φυσικό της περιβάλλον και το υγιεινό της κλίμα
η Βούλα έλκει ένα τμήμα της εξόδου προς τα προάστεια και επιλέγεται για την εγκατάσταση
δύο νοσοκομείων. Το 1926 εγκρίνεται, σε μία παραλιακή έκταση 1100στρ. το σχέδιο
του Εξοχικού Συνοικισμού Βούλας, που ακολουθεί τα υψηλά πολεοδομικά και σχεδιαστικά
πρότυπα της «κηπούπολης» και σφραγίζει την περαιτέρω οικιστική ανάπτυξη του Δήμου.
Το 1934 εγκρίνεται το σχέδιο του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Βούλας (405 στρ.) που
συνεχίζει το σχέδιο της κηπούπολης και χαρακτηρίζεται από εξίσου υψηλά πολεοδομικά
πρότυπα.
Παράλληλα, από το 1920, ιδρύεται από τον ΕΕΣ το Ασκληπιείο Βούλας.
Το νοσοκομείο, που ήταν αφιερωμένο στη θεραπεία της φυματίωσης, γνώρισε μεγάλη
ανάπτυξη και αποτέλεσε μία από τις βασικές συνιστώσες της ανάπτυξης της περιοχής.
Στη δεκαετία του 1930 ξεκινά ακόμα η δράση του ΠΙΚΠΑ, που θα προσφέρει πολύπλευρες
υπηρεσίες στη διάρκεια των επομένων δεκαετιών.
Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου η Βούλα επιλέγεται για την αποκατάσταση
μιας προσφυγικής ομάδας. Ένα τμήμα του μοναστηριακού αγροκτήματος (5126 στρ.)
παραχωρείται σε 43 προσφυγικές οικογένειες, που εγκαθίσταται στην περιοχή (Ανω
Βούλα) και δημιουργούν αγροτικό οικισμό.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, η μεγάλη επέκταση της πρωτεύουσας και
οι γενικότερες κονωνικοοικονομικές αλλαγές μετατρέπουν την παραλιακή ζώνη και
την συνδέουν ακόμα πιο στενά με το Πολεοδομικό Συγκρότημα της Πρωτευούσης. Η μακρινή
και σε μεγάλο βαθμό αγροτική Βούλα της μεσοπολεμικής περιόδου μετατρέπεται σταδιακά,
πρώτα σε παραθεριστικό οικισμό και κέντρο αναψυχής, και στη συνέχεια όλο και περισσότερο
σε Αθηναϊκό προάστειο.
Από τους 228 κατοίκους του 1928 η Βούλα σήμερα έχει 30.000 κατοίκους.
Είναι χωρισμένη σε 6 συνοικίες Πολιτεία, Ευρυάλη, Δικηγορικά, Πανόραμα, Εξοχή
και Πηγαδάκια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2006 από την ιστοσελίδα http://www.dimosvoulas.gr/istoriko.html
του Δήμου Βούλας
ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ (Προάστιο της Αθήνας) ΑΤΤΙΚΗ
H Πόλη σήμερα
Η Βουλιαγμένη είναι το μοναδικό πραγματικά πράσινο προάστιο στις ακτές
του Σαρωνικού. Περιτριγυρισμένη
από πευκόφυτους λόφους που απολήγουν σε υπέροχες παραλίες με άμμο και καθαρή θάλασσα,
αποτελεί πηγή ζωής και αναψυχής για τους κατοίκους και τους επισκέπτες.
Κυρίαρχος στόχος της Δημοτικής αρχής είναι η προστασία του φυσικού
κάλους και του πρασίνου της Βουλιαγμένης, ώστε να διατηρηθεί η απαράμιλλη φυσιογνωμία
και το μοναδικό περιβάλλον της. Με συστηματικό σχεδιασμό η πόλη εμπλουτίζεται
με πάρκα, πανέμορφους κήπους, λειτουργικές παιδικές χαρές, πεζόδρομους και σύγχρονες
υποδομές.
Στα πλαίσια της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004, λόγω
του φυσικού της τοπίου και της καταλληλότητας των υποδομών της, η Βουλιαγμένη
επιλέχθηκε για τη διεξαγωγή δυο Ολυμπιακών Αθλημάτων, του Τρίαθλου και της Ποδηλασίας
- Ατομική Χρονομέτρηση.
Οι Παραλίες
Αρχίζουν από τις αμμουδιές στον Aγιο Νικόλαο Πάλλων, συνεχίζουν στο
Μεγάλο Καβούρι, γύρω από τον Λαιμό
και τον κόλπο της κεντρικής Βουλιαγμένης και καταλήγουν στα μικρά λιμανάκια κάτω
από τη λίμνη, στο αναλλοίωτο Αττικό τοπίο, στην περιοχή της Φασκομηλιάς. Οι παραλίες
τις Βουλιαγμένης είναι πεντακάθαρες και γι' αυτό τους έχει απονεμηθεί γαλάζια
σημαία από το F.E.E.E (Foundation for Environmental Education in Europe)
Η Βουλιαγμένη σε αριθμούς
Η συνολική της έκταση είναι 75.000 στρέμματα. Το ύψος του εδάφους
αρχίζει από 0 - 114 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το χειμώνα οι μόνιμοι
κάτοικοι είναι περίπου 4.000 ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός πολλαπλασιάζεται.
Η υποδομή
Ο Δήμος σήμερα διαθέτει οργανωμένες υπηρεσίες σε όλους τους τομείς
δραστηριότητας του καθώς και πλήρως οργανωμένα και εξοπλισμένα τμήματα Δημοτικής
Αστυνομίας και Πυρασφάλειας.
Στη Βουλιαγμένη λειτουργούν πολλές πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες,
οργανωμένες πλαζ, εστιατόρια, παραδοσιακές ταβέρνες, καφέ και μια μικρή αλλά πλήρης
αγορά με μαγαζιά ειδών πρώτης ανάγκης. Επίσης, παρέχονται απεριόριστες δυνατότητες
για όλα τα είδη των θαλάσσιων σπορ, μέσω σχολών στα ξενοδοχεία ή στις εγκαταστάσεις
των Ναυτικών Ομίλων που λειτουργούν στην περιοχή, καθώς και εγκαταστάσεις γηπέδων
τένις, Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο όπου λειτουργεί σύγχρονο γυμναστήριο, γήπεδο ποδοσφαίρου
και γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ.
Τέλος η Βουλιαγμένη διαθέτει Μαρίνα, στη περιοχή του Λαιμού, διεθνών
προδιαγραφών με όλες τις παροχές για τον ελλιμενισμό σκαφών όλων των ειδών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Βουλιαγμένης
ΘΟΡΑΙ (Αρχαίος δήμος) ΑΝΑΒΥΣΣΟΣ
Δήμος της Αντιοχίδος φυλής με τέσσερις βουλευτές στη βουλή. Τοποθετείται
στην περιοχή της Φοινικιάς και της Κιτέζας νότια και γύρω από τον Πύργο του Μελισσουργού
όπου σώζονται ερείπια, ίχνη από τοίχους, δρόμοι, λουτρά κ.λπ., της κλασικής, ελληνιστικής,
ρωμαϊκής αλλά και βυζαντινής περιόδου, ενώ στην παραλία αναφέρεται οχύρωση, η
οποία σήμερα δεν διατηρείται 28. Αν και δεν έχουμε επιγραφικές μαρτυρίες που να
επιβεβαιώνουν την ακριβή θέση των Θορών, όμως όλοι οι μελετητές συμφωνούν ότι
ο δήμος ευρίσκεται στην περιοχή της Φοινικιάς ακολουθώντας την μαρτυρία του Στράβωνα,
ο οποίος τοποθετεί τις Θορές μετά τον Αναγυρούντα
(Βάρη) και πριν την Ανάβυσσο.
Η περιοχή όμως έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω των ευρημάτων ιδιαίτερα
της αρχαϊκής περιόδου, μια και εδώ βρέθηκε ο Κούρος Κροίσος (περίπου 520 π.Χ.)
με το ωραίο επίγραμμα στην βάση του. Επίσης από την ίδια περιοχή προέρχονται ο
Κούρος της Νέας Υόρκης (περίπου 610 π.Χ.), καθώς επίσης και ο Κούρος του Μονάχου
(540-530 π.Χ.) και η στήλη των δύο αδελφών Berlin/N.York.
Σημαντικά εκτός των άλλων είναι τα νεκροταφεία της περιοχής-αρχαϊκά,
κλασικά- όπως και ο τύμβος απ’ όπου βρέθηκε η βάση του Κροίσου, ενώ λίγο νοτιοδυτικά
έχει εντοπισθεί (ακόμα και σήμερα γίνονται σωστικές ανασκαφές) μικρός οικισμός
αποτελούμενος από διάσπαρτες αγροικίες. Ακόμη μέχρι σήμερα σωστικές ανασκαφές
γίνονται και στο εκτεταμένο νεκροταφείο που βρίσκεται δυτικά του Πύργου του Μελισσουργού
και το οποίο ήταν σε χρήση από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι και τα βυζαντινά, καθώς
επίσης και σε διάφορα άλλα μέρη της περιοχής της Κιτέζας. Μεταξύ δε των άλλων
σημαντικών ευρημάτων αυτών των ανασκαφών είναι και ένας όρος όπου αποτιμάται η
προίκα της Πυθίππης, κόρης του Μνησάρχου του 3ου αι. π.Χ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβιών Θορικού
ΘΟΡΙΚΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Ο Θορικός ήταν στην αρχαιότητα μια από τις σημαντικές πόλεις της Αττικής που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της παράλια, μισή ώρα βόρεια του Λαυρίου και την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, ίδρυσε ο Κέκρωψ. Ήταν χτισμένος στο βόρειο μυχό του κόλπου, στα ριζά του εκεί λόφου Βελατούρι και στον προς τα δυτικό ομαλό χώρο.
Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης ανήκουν ίσως στα νεολιθικά χρόνια (αρχές 3ης χιλιετίας). Ήδη στη ΜΕ εποχή (1900-1600 π.χ.) οι κάτοικοι του Θορικού γνώριζαν και ασκούσαν την επεξεργασία των μεταλλευμάτων του Λαυρίου. Τη μυκηναϊκή εγκατάσταση στο χώρο επιβεβαιώνουν δύο θολωτοί τάφοι, στους οποίους υπάρχουν σαφή ίχνη ηρωολατρίας κατά την αρχαϊκή εποχή. Στα γεωμετρικά χρόνια υπήρχε οικισμός και νεκροταφείο, τα οποία εντοπίστηκαν.
Στα κλασικά και στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια ήταν σημαντικό οχυρό
των Αθηναίων. Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση, που μάλλον αντανακλά ιστορικά γεγονότα, πριν από το Θησέα αποτελούσε ξεχωριστό δήμο όπου ο Ερεχθεύς είχε κάνει βασιλιά τον γαμπρό του Κέφαλο. Επί Κλεισθένους έγινε δήμος της Ακαμαντίδος φυλής. Ήταν κέντρο εμπορικής κίνησης στο οποίο συγκεντρωνόταν η ξυλεία των γύρω δήμων.
Τον Θορικό δεν τον αναφέρει καθόλου ο Παυσανίας, γιατί είχε τελείως
παρακμάσειστην εποχή του. Ήδη από τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα είχαν εμφανιστεί
σοβαρά σημάδια παρακμής, που οφείλονται ίσως στις πολλαπλές ήττες της Αθήνας.
Μια αναλαμπή τον 4ου π.Χ. αιώνα αποτέλεσε πρόσκαιρη αναβίωση της οικονομικής άνθησης της πόλης, που παράκμαζε σταθερά μετά την εξάντληση των εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων του Λαυρίου και την υποτίμηση του αργύρου τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Ο Πομπώνιος ο Μέλας, ο οποίος έζησε κατά το πρώτο μισό του 1ου μ.Χ.
αιώνα, υποστηρίζει ότι ο Θορικός και η Βραυρώνα ήταν κάποτε πόλεις, ήδη δε παρέμειναν ονομασίες μόνο, πράγμα που μας κάνει να συμπεραίνουμε ότι κατά την εποχή εκείνη ο Θορικός ήταν εγκαταλελειμμένος και κατεστραμμένος.
Στη μέση της χερσονήσου που χωρίζει το βόρειο όρμο (Φραγκολίμανο)
από το νότιο (το κυρίως λιμάνι του Θορικού) υπάρχουν φτωχά λείψανα ενός φρουρίου που είχαν χτίσει οι Αθηναίοι στο τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα για να προστατεύουν τα πλοία που θα περνούσαν από 'κει αν υπήρχε ανάγκη. Το οχυρό μπορούσε να χρησιμεύει και ως ακρόπολη του Θορικού, ο οποίος βρισκόταν 1 χλμ. δυτικότερα. Εκεί υπάρχουν σημαντικά λείψανα του θεάτρου, προσιτά από τη θέση όπου ο σημερινός δημόσιος δρόμος στρέφεται προς νότια με κατεύθυνση προς τον Κυπριανό και το Λαύριο, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 3.5 περίπου χλμ. από το θέατρο.
ΜΑΡΑΘΩΝΑ, ΛΙΜΝΗ (Λίμνη) ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ
Η Αθήνα και
τα περίχωρα αυτής υδρεύονταν προ της λειτουργίας της Λίμνης από το Αδριάνειο υδραγωγείο
που κατασκευάστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και από μερικά ιδιωτικά φρεάτια. Το έτος
1925 η Αμερικανική Εταιρεία Γιούλεν και Σία Νέας συμφώνησε με το Ελληνικό Κράτος
για την κατασκευή Έργων τα οποία σήμερα υδρεύουν την πρωτεύουσα.
Η μελέτη προέβλεπε την κατασκευή τεχνητής λίμνης στη συμβολή των χειμάρων
Χαράδρου και Βαρνάβα περιοχής Μαραθώνα 30 χλμ.ΒΑ των Αθηνών. Τα έργα κατασκευάστηκαν
με αξιοσημείωτη ταχύτητα και επιτυχία. Το φράγμα του Μαραθώνα, εκτός από την τεχνική
του αρτιότητα έχει ιδιαίτερη γοητεία, γιατί είναι το μόνο σε ολόκληρο τον κόσμο
επενδεδυμένο με το πασίγνωστο Πεντελικό μάρμαρο. Η διάβαση κατά μήκος της κορυφής
του έχει πλάτος 4,5 μέτρων και μήκος 285 μέτρα. Το φράγμα έχει πλάτος 48 μέτρα
στη βάση του και το ύψος του είναι 54 μέτρα. Στο χαμηλότερο σημείο υπάρχει από
πεντελικό μάρμαρο αντίγραφο του θησαυρού των Αθηναίων εις τους Δελφούς.
Η λίμνη δέχεται τα νερά μιας έκτασης 132 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Η περιεκτικότητα της είναι 41,000,000 κυβικά μέτρα και το ανώτερο βάθος αυτής
είναι 50 μέτρα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Δήμου Μαραθώνα
ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ (Δήμος) ΑΤΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
Ο δήμος μας βρίσκεται Β.Α των Αθηνών και περιλαμβάνει την κωμόπολη του Μαραθώνα
έδρα του ομώνυμου δήμου, την παραλιακή κωμόπολη του Αγίου
Παντελεήμονα (Τύμβος-Παραλία
Μαραθώνα), τα χωριά Ανω
και Κάτω Σούλι και τους
οικισμούς Καλέτζι, Παντείου Πολιτείας, Ανω Αύρας, Αύρας
και Σχινιά. Συνδυάζει
ένα τοπίο γραφικό και εύφορο με ένα βαρύ ιστορικό και πολιτισμικό παρελθόν. Η
εύφορη πεδιάδα του, το μοναδικό πευκοδάσος του Σχινιά, τα σπάνια αρχαία ευρήματα,
οι φιλόξενες παραλίες του σίγουρα αποζημιώνουν και τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες
που έρχονται από όλα τα μέρη του κόσμου να προσκυνήσουν τον τόπο της ένδοξης Νίκης
των Αθηναίων το 490 π.Χ., τον τόπο που γέννησε το αγώνισμα του Μαραθωνίου Δρόμου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Δήμου Μαραθώνα
ΠΡΟΣΠΑΛΤΑ (Αρχαίος δήμος) ΚΑΛΥΒΙΑ ΘΟΡΙΚΟΥ
Τα Πρόσπαλτα ήταν Δήμος της Ακαμαντίδος φυλής με πέντε (5) αντιπροσώπους
στην βουλή και βρισκόταν δυτικά των Καλυβίων μεταξύ Αγίου Πέτρου και Βαλομάνδρας.
Από τον Παυσανία μας είναι για τα Πρόσπαλτα γνωστή η λατρεία της Δήμητρας και
της Κόρης, ενώ από ένα σημαντικό αριθμό επιγραφών που μας έχουν διασωθεί, γνωρίζουμε
Προσπαλτίους σε διάφορα αξιώματα της Αθήνας
(βουλευτές, πρυτάνεις, γραμματείς, άρχοντες, τριηράρχους, καταλόγους εφήβων κ.λπ.)
Γνωστός ακόμη από τους πλατωνικούς διαλόγους είναι ο προσπάλτιος μάντης
Ευθύφρων, ενώ σε μία κωμωδία για τους Προσπαλτίους που είχε γράψει ο Εύπολις,
πιθανόν να διακωμωδούσε την φιλοδικία τους, μια και αναφέρονται οι Προσπάλτιοι
σαν «δικαστικοί».
Από τα δύο γνωστά εκτεταμένα νεκροταφεία που έχουν εντοπισθεί στην
περιοχή (Πούσι Γκέρι-Ρέθι, Βαλομάνδρα) με αρκετά λείψανα ταφικών περιβόλων έχουμε
ευρήματα από τα γεωμετρικά χρόνια μέχρι και τα ρωμαϊκά, με κυριώτερο το γνωστό
Κούρο της Βαλομάνδρας (περί το 550 π.Χ.). Ακόμη από την περιοχή έχουν δημοσιευτεί
αρκετές επιγραφές από τον Χρίστο Ν. Πέτρου - Μεσογείτη, ενώ μία ενεπίγραφη επιτύμβια
στήλη, που βρίσκεται στην αυλή του Ιωάννη Κόλλια στα Καλύβια αναφέρεται σε Προσπαλτίους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβιών Θορικού
ΦΡΕΑΡΟΙ (Αρχαίος δήμος) ΑΤΤΙΚΗ
Δήμος της Αντιοχίδος φυλής με τέσσερις βουλευτές στη βουλή. Τοποθετείται
στην περιοχή της Φοινικιάς και της Κιτέζας νότια και γύρω από τον Πύργο του Μελισσουργού
όπου σώζονται ερείπια, ίχνη από τοίχους, δρόμοι, λουτρά κ.λπ., της κλασικής, ελληνιστικής,
ρωμαϊκής αλλά και βυζαντινής περιόδου, ενώ στην παραλία αναφέρεται οχύρωση, η
οποία σήμερα δεν διατηρείται. Αν και δεν έχουμε επιγραφικές μαρτυρίες που να επιβεβαιώνουν
την ακριβή θέση των Θορών,
όμως όλοι οι μελετητές συμφωνούν ότι ο δήμος ευρίσκεται στην περιοχή της Φοινικιάς
ακολουθώντας την μαρτυρία του Στράβωνα, ο οποίος τοποθετεί τις Θορές μετά τον
Αναγυρούντα (Βάρη) και πριν
την Ανάβυσσο. Η
περιοχή όμως έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω των ευρημάτων ιδιαίτερα της αρχαϊκής
περιόδου, μια και εδώ βρέθηκε ο Κούρος Κροίσος (περίπου 520 π.Χ.) με το ωραίο
επίγραμμα στην βάση του. Επίσης από την ίδια περιοχή προέρχονται ο Κούρος της
Νέας Υόρκης (περίπου 610 π.Χ.), καθώς επίσης και ο Κούρος του Μονάχου (540-530
π.Χ.) και η στήλη των δύο αδελφών Berlin/N.York.
Σημαντικά εκτός των άλλων είναι τα νεκροταφεία της περιοχής-αρχαϊκά,
κλασικά- όπως και ο τύμβος απ’ όπου βρέθηκε η βάση του Κροίσου, ενώ λίγο νοτιοδυτικά
έχει εντοπισθεί (ακόμα και σήμερα γίνονται σωστικές ανασκαφές) μικρός οικισμός
αποτελούμενος από διάσπαρτες αγροικίες. Ακόμη μέχρι σήμερα σωστικές ανασκαφές
γίνονται και στο εκτεταμένο νεκροταφείο που βρίσκεται δυτικά του Πύργου του Μελισσουργού
και το οποίο ήταν σε χρήση από τα αρχαϊκά χρόνια μέχρι και τα βυζαντινά, καθώς
επίσης και σε διάφορα άλλα μέρη της περιοχής της Κιτέζας. Μεταξύ δε των άλλων
σημαντικών ευρημάτων αυτών των ανασκαφών είναι και ένας όρος όπου αποτιμάται η
προίκα της Πυθίππης, κόρης του Μνησάρχου του 3ου αι. π.Χ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβιών Θορικού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
