Γιος του Αιγιμίου (Παυσ. 7,17,6).
Dymas, (Dumas), a son of Aegimius, and brother of Pamphylus and Hyllus. The three tribes into which each Doric state was divided, derived their names from these three brothers, and were called accordingly Hylleis, Dymanes, and Pamphyli. Dymas and Pamphylus were believed to have lived from the time of Heracles until the conquest of Peloponnesus, when both fell. (Apollod ii. 8.3; Schol. ad Pind. Pyth. li. 121, where the third brother is called Dorus; Paus. vii. 16.3.) There are three other mythical personages of this name. (Hom. Il. xvi. 719; Apollod. iii. 12.5 ; Ov. Met. xi. 761; Hom. Od. vi. 22; Virg. Aen. ii 310, 428.)
This text is from: A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, 1873 (ed. William Smith). Cited Oct 2005 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Σύμφωνα με τον ποιητή Ερμησιάνακτα ο Αττις ήταν γιος του Καλαού. Οταν μεγάλωσε πήγε στη Λυδία όπου έκανε οργιαστικές τελετές για τη θεά Μητέρα. Οι πολλές τιμές που του απέδωσαν οι Λυδοί προκάλεσαν την οργή του Δία, ο οποίος έστειλε ένα αγριογούρουνο να καταστρέψει τις καλλιέργειές τους.Το αγριογούρουνο σκότωσε και τον Αττι. Σύμφωνα με άλλη παράδοση καθώς ο Δίας κοιμόταν άφησε σπέρμα στη γη, από το οποίο γεννήθηκε πλάσμα ερμαφρόδιτο που ονομάστηκε Αγδιστις. Οι θεοί από φόβο του έκοψαν τα ανδρικά γεννητικά όργανα, από τα οποία φύτρωσε μια μυγδαλιά. Οταν έβγαλε καρπούς μια κόρη του Σαγγάριου πήρε ένα αμύγδαλο, το έκρυψε στον κόρφο της και θαυματουργά έμεινε έγκυος. Οσο το παιδί μεγάλωνε αποκαλυπτόταν η απίστευτη ομορφιά του, που ενέπνευσε τον έρωτα της Αγδιστης. Οταν ο Αττις μεγάλωσε πήγε στην Πεσσινούντα για να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής η Αγδιστη προκάλεσε μανία στον Αττι ο οποίος έκοψε τα γεννητικά του όργανα.
Φίλος του Ηρακλή. Σκοτώθηκε πριν από εκείνον και γι' αυτό ο Ηρακλής του έφτιαξε τάφο έξω από τη Δύμη και πρόσφερε εκεί τα μαλλιά του. Ο Παυσανίας είδε στήλη πάνω στον τάφο και ανάγλυφη παράσταση του Ηρακλή. Οι Δυμαίοι έκαναν και εναγισμούς για το Σώστρατο (Παυσ. 7,17,8).
Σύμφωνα με τον Παυσανία το παλιότερο όνομά της ήταν Πάλεια. Ηταν η μοναδική από τις Αχαϊκές πόλεις που είχε κυριεύσει ο Φίλιππος του Δημητρίου και αργότερα ο Αύγουστος την προσάρτησε στην Πάτρα (Παυσ. 7,17,5).
And he ( Hecataeus of Miletus) says, further, that Dyme is an Epeian and an Achaean city. However, the early historians say many things that are not true, because they were accustomed to falsehoods on account of the use of myths in their writings; and on this account, too, they do not agree with one another concerning the same things. Yet it is not incredible that the Epeians, even if they were once at variance with the Eleians and belonged to a different race, later became united with the Eleians as the result of prevailing over them, and with them formed one common state; and that they prevailed even as far as Dyme. For although the poet has not named Dyme, it is not unreasonable to suppose that in his time Dyme belonged to the Epeians, and later to the Ionians, or, if not to them, at all events to the Achaeans who took possession of their country.
This extract is from: The Geography of Strabo (ed. H. L. Jones, 1924), Cambridge. Harvard University Press. Cited Dec 2003 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
Συνοικίστηκε το 750 π.Χ. από οκτώ κωμοπόλεις της περιοχής.
Οι Λακεδαιμόνιοι με αρχηγό τον Κλεομένη κέρδισαν αποφασιστική νίκη κατά του Αρατου και των Αχαιών σε μάχη κοντά στη Δύμη. Αργότερα ο Κλεομένης έκανε ειρήνη με τους Αχαιούς και τον Αντίγονο (Παυσ. 7,7,3).
Η Αρχαία Δύμη βρισκόταν στη θέση της σημερινής Κάτω Αχαΐας. Αυτό το
θέμα έχει εξακριβωθεί και πιστοποιηθεί από τις αρχαιολογικές έρευνες. Οι αρχαίοι
συγγραφείς και προπαντός οι Βυζαντινοί δίνουν συγκεχυμένες πληροφορίες, με αποτέλεσμα
να επικρατήσει για πολλούς αιώνες η άποψη ότι στην Κάτω
Αχαΐα βρισκόταν η Ώλενος, η οποία τοποθετείται από τους αρχαιολόγους σε ύψωμα
πλησίον του Ανω Αλισσού, στα βόρεια της Καμενίτσας.
Η Δυμαία χώρα ήταν αρκετά μεγάλη και περιλαμβανόταν μεταξύ των ποταμών, Πείρου
προς τα ανατολικά, Λαρίσου προς τα δυτικά και Πηνειού προς τα νότια. Σε αυτή την
πολύ εύφορη χώρα είχαν ιδρυθεί από τους Ίωνες γύρω στα 2000 π.Χ. δύο αξιόλογες
πόλεις, η Ώλενος και η Δύμη. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς περιλαμβάνουν τις δύο
πόλεις στον κατάλογο της Ιωνικής Δωδεκάπολης, που αργότερα (από το 1089 π.Χ.)
λεγόταν Αχαϊκή Δωδεκάπολη.
Α' Περίοδος Ωλένου (2000 π.Χ. - 757 π.Χ.)
Κατά την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία η «Ωλενία αιξ», προσέφερε το γάλα
της στον Δία. Πιθανόν ο Πέλοψ εγκαταστάθηκε στην Ώλενο ή Αλισσό, προτού γίνει
βασιλιάς στην Ήλιδα.
Αυτά αναφέρει ο καθηγητής Μιχαήλ Σακελλαρίου. Ο Ηρακλής φιλοξενήθηκε από το βασιλιά
της Ωλένου Δεξαμενό. Τότε φόνευσε τον κένταυρο Ευρυτίωνα, που είχε απαγάγει τη
θυγατέρα του Δεξαμενού Μνησιμάχη. Από την Ώλενο καταγόταν ο πατέρας του Διομήδη
Τυδεύς. Μητέρα του Τυδέως ήταν η Περίβοια, κόρη του βασιλιά Ιππόνου. Γιος του
Ιππόνου ήταν ο Καπανεύς, ένας από τους «Επτά επί Θήβας».
Περίπου το 1250 π.Χ. οι Ηλείοι άρχισαν επιδρομές εναντίον των Ιώνων
της Ωλένου και της Δύμης, οι οποίοι ζήτησαν τη βοήθεια του Ηρακλή και μαζί του
έχτισαν το «Τείχος Δυμαίων» που σώζεται ολόκληρο σε καλή κατάσταση στο χωριό Αραξος,
κοντά στο δάσος της Στροφιλιάς. Είναι ένα από τα αρχαιότερα φρούρια της Ελλάδας.
Το 1400 π.Χ. οι κάτοικοι της Ωλένου και της περιοχής έστειλαν αποίκους
στη Λέσβο, Χίο,
Σάμο και Ρόδο
με αρχηγό το Μακαρέα. Περί το 1150 π.Χ. ο ήρωας του Τρωικού πολέμου Κηφεύς από
την Ώλενο και Δύμη ξεκινώντας ίδρυσε αποικίες στην Κύπρο
(την Τύμη κ.α.)
Β΄ Περίοδος Δύμης (757 π.Χ. - 27 π.Χ.)
Ο παλαιός αρχαιολόγος Αλέξανδρος Ραγκαβής αναφέρει στα «Ελληνικά»
του, ότι το 757 π.Χ. έγινε ο «συνοικισμός» της Δύμης, με την ένωση των γύρω κωμοπόλεων
Τευθέας, Φαιστού, Θέλπουσας
κ.λπ. Τα επόμενα χρόνια υπόταξε και την Ώλενο και ενσωμάτωσε την Ωλενία χώρα.
Το 281 π.Χ. η Δύμη πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Β΄ Αχαϊκής Συμπολιτείας
και έγινε πρωτεύουσά της μέχρι το 255 π.Χ. Κατόπιν έγινε πρωτεύουσα το Αίγιο.
Από το 227 μέχρι το 222 π.Χ. η Δύμη διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο
των Αχαιών αναντίον της Σπάρτης.
Κατά της Δύμης εκστράτευσε ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης με 20.000 στρατό.
Οι Αχαιοί με στρατηγό τον Αρατο αντιμετώπισαν τους Σπαρτιάτες στη μάχη του Εκατόμβαιου,
κοντά στη Δύμη, το 226 π.Χ. Οι Αχαιοί νικήθηκαν κατά κράτος. Πολλοί αρχαιολόγοι
υποστηρίζουν ότι το Εκατόμβαιον ήταν πλησίον του χώρου Καγκάδι.
Από το 220 μέχρι το 217 π.Χ. ήταν το επίκεντρο του Συμμαχικού πολέμου
μεταξύ Αχαϊκής και Αιτωλικής Συμπολιτείας. Από το 200 μέχρι το 140 π.Χ. οι Δυμαίοι
πολλές φορές συγκρούστηκαν με τους Ρωμαίους και υποστήριξαν την ανεξαρτησία της
Ελλάδας βοηθώντας πάντοτε τους Μακεδόνες. Γι' αυτό οι Ρωμαίοι αντιπαθούσαν τη
Δύμη, την λεηλάτησαν πολλές φορές και τέλος την κατάστρεψαν.
Το 145 π.Χ. οι Δυμαίοι δημοκρατικοί με αρχηγό Τον «Σώσον Ταυρομένεος»
επαναστάτησαν εναντίον των Ρωμαίων και των προδοτών φίλων των αριστοκρατικών.
Η Δύμη ανάδειξε σπουδαίους Ολυμπιονίκες, τον Οιβώτα και τον Πάταικο, τον 6ο αιώνα
π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρας ίδρυσε αποικία στη Δύμη το 47 π.Χ. την «Colonia Iulia
Augusta Dymaeorum». Από αυτή την αποικία προήλθε η Χριστιανική-Βυζαντινή πόλη
Αχαΐα η σημερινή Κάτω Αχαΐα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Δήμου Δύμης
Perseus Project index : Dyme, Palea, Paleia
(Dume) or Dymae (Dumai). A town in the west of Achaia, near the coast; one of the twelve Achaean towns.
(Dume, Dymae, Liv. xxvii. 31: Eth. Dumaios, also Dumios, Steph. B.
s. v., Dymaeus, Cic. ad Att. xvi. 1; The territory he Dumaia, Pol. v. 17: nr.
Karavostasi).
A town of Achaia, and the most westerly of the 12 Achaean cities,
from which circumstance it is said to have derived its name. (Herod. i. 145; Pol.
ii. 41; Strab. viii. p. 387.) It was situated near the coast, according to Strabo
60 stadia from the promontory Araxus, and according to Pausanias 30 stadia from
the river Larisus, which separated its territory from Elis. It is further said
by Strabo (viii.) to have been formed out of an union of 8 villages, one of which
was called Teuthea; and it is probable, that some of the different names, by which
the city is said to have been called, were originally the names of the separate
villages. Thus, its more ancient name is stated by Pausanias to have been Paleia
(Paleia), and by Strabo to have been Stratus (Stratos). The poet Antimachus gave
it the epithet Cauconis, which was derived by some from the iron Caucon in the
neighbourhood, and by others from the Caucones, who were supposed to have originally
inhabited this district. (Strab., Paus. vii. 17. § 5, seq.) After the death of
Alexander the Great, Dyme fell into the hands of Cassander, but his troops were
driven out of the city by Aristodemus, the general of Antigonus, B.C. 314. (Diod.
xix. 66.) This city had the honour, along with Patrae, of reviving the Achaean
League in 280; and about this time or shortly afterwards its population received
an accession from some of the inhabitants of Olenus, who abandoned their town.
(Pol. ii. 41.) In the Social War (B.C. 220, seq.), the territory of Dyme, from
its proximity to Elis, was frequently laid waste by the Eleans. (Pol. iv. 59,
60, v. 17.) It is mentioned by Livy in the history of the war between Philip and
the Romans, and Pausanias says that, in consequence of its being the only one
of the Achaean cities which espoused the cause of the Macedonian king, it was
plundered by the Romans (Paus. l. c.). From this blow it never recovered; and
it is said to have been without inhabitants when Pompey settled here a large number
of Cilician pirates. In the civil wars which followed, some of these new inhabitants
were expelled from their lands, and resumed in consequence their old occupation.
(Strab. pp. 387, 665; Appian Mithr. 96; Plut. Pomp. 28; Cic. ad Att. xvi. 1, Dymaeos
agro pulses mare infestum habere, nil miruim.) Both Strabo and Pliny (iv. 6) call
Dyme a colony; but this statement appears to be a mistake, since we know that
Dyme was one of the towns placed under the authority of Patrae, when it was made
a Roman colony by Augustus (Paus. l. c.); and we are expressly told that no other
Achaean town except Patrae was allowed the privilege of self-government. The remains
of Dyme are to be seen near the modern village of Karavostasi.
In the territory of Dyme, near the promontory Araxus, there was a
fortress, called Teichos, which was said to have been built by Hercules, when
he made war upon the Eleans. It was only a stadium and a half in circumference,
but its walls were 30 cubits high. It was taken by the Eleans under Euripides
in the Social War, B.C. 220, but it was recovered by Philip and restored to the
Dymaeans in the following year. Its site is perhaps occupied by the castle of
Kallogria. (Pol. iv. 59, 88) There were also two other places in the territory
of Dyme, between the city and the frontiers of Elis, named Hecatombeon (Ekatombaion)
and Langon (Langon, the latter of which, however, appears properly to have belonged
to the Eleans. Near Hecatombaeon Aratus and the Achaeans were defeated by Cleomenes,
who followed up his victory by gaining possession of Langon, B.C. 224. (Pol. ii.
51; Plut. Cleom. 14.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Χτίστηκε στην Μυκηναϊκή εποχή. Σύμφωνα με την παράδοση το έχτισε ο Ηρακλής στον αγώνα του κατά των Ηλείων του Αυγεία. To τείχος περιέβαλε την κατοικία ενός ντόπιου ηγεμόνα ο οποίος από την θέση αυτή έλεγχε τους χερσαίους και τους θαλάσσιους δρόμους, επόπτευε το εμπόριο, συγκέντρωνε την σοδειά της πεδιάδας και παρείχε στον λαό του ασφάλεια. Σήμερα γίνονται ανασκαφές για συμπλήρωση της έρευνας και ανάδειξη του χώρου. Σε συνεννόηση με την αρχαιολογική υπηρεσία μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την ανασκαφή. Από εκεί ψηλά φαίνεται η λιμνοθάλασσα του Πρόκοπου, ένα τοπίο που θυμίζει Σκανδιναβικές χώρες. Η λιμνοθάλασσα αυτή ενωνόταν με την λιμνοθάλασσα του Πάπα στα Μυκηναϊκά χρόνια και τα Μαύρα Βουνά φαίνονταν σαν νησί.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Λαρισσού
Ο Παυσανίας χαρακτηρίζει το λατρευτικό άγαλμα της θεάς "πολύ αρχαίο" (Παυσ. 7,17,9).
Ο Παυσανίας παραθέτει τους μύθους που έχει ακούσει σχετικά με τον Αττι (Παυσ. 7,17,9-12).
Aristaenetus(Aristainetos), of Dymae, an Achaean general, the commander of the Achaean cavalry on the right wing in the battle of Mantineia, B. C. 207. (Polyb. xi. 11)
Νικητής στο στάδιον 756 π.Χ., 6η Ολυμπιάδα. Οταν έγινε ολυμπιονίκης οι συμπατριώτες του δεν τον τίμησαν και γι' αυτό εκείνος τους καταράστηκε να μην κερδίσει άλλος Αχαιός. Οι Αχαιοί έμαθαν από χρησμό τι έφταιγε που δεν είχαν άλλους ολυμπιονίκες και για να εξευμενίσουν τον Οιβώτα του έστησαν ανδριάντα στην Ολυμπία (Παυσ. 7,17,13-14).
Κάλπη 496 π.Χ., 71η Ολυμπιάδα.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
