Λέγεται: μέγας, ευρυρέεθρος (Φ 141), βαθυδίνης (Φ 143). Για τα νερά του: κάλλιστον ύδωρ (Β 849, Π 288, Φ 157).
Σύζυγος της Περιβοίας, πατέρας του Πελαγόνος (Ομηρ. Φ.141-157).
The chief river of Macedonia, rising in Mount Scardus and flowing southeast into the Thermaicus Sinus.
Axius: (Axios, Axios), the principal river of Macedonia, and the eastern boundary of the kingdom before the reign of Philip, rises in Mt. Scardus between Dardania and Dalmatia, a little NW. of Scupi. It flows in a south-easterly direction through Macedonia, and, after receiving the Erigon and Astycus and passing by Pella, falls into the Thermaic gulf. The Lydias also now flows into the Axius, but in the time of Herodotus (vii. 127) the former river joined the Haliacmon. The Axius has frequently changed its course. In earlier times it flowed into the sea between Chalastra and Thessalonica. (Strab. vii. p. 330.) In the middle ages it was called Bardarium (Bardarion, Anna Comn. i. p. 18, Pans.), whence its modern name of Vardhari. The principal bridge across the Axius was near Pella (Liv. xliv. 43); this bridge is probably identical with the Mutatio Gephyra in the Itin. Hierosol. (p. 605, Wess.). The Axius is a deep and rapid river in winter, and is nearly two miles in breadth before reaching the sea; but it can be crossed by several fords both in the lower and upper parts of its course. (Clark, Travels, vol. iii. p. 334; Leake, Northern Greece, vol. iii. pp. 258, 289, 437, 469; Tafel, Thessalonica, pp. 69, seq. 287, seq.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Astycus (Astupalaia : Vravnitza, or river of Istib), a river of Paeonia, flowing into the Axius, on which was situated the residence of the Paeonian kings. (Polyaen. Strat. iv. 12; Leake, Northern Greece, vol. iii. pp. 464, 475.)
Στην περιοχή του Δέλτα του Αξιού συναντώνται περισσότερα από 500 φυτικά
είδη, τα οποία διατάσσονται σε ζώνες βλάστησης, οι οποίες είναι:
1. Αλοφυτική Βλάστηση (Therosalicornietalia). Η ζώνη αυτή βρίσκεται
σε περιοχές με υψηλή αλατότητα εδάφους, όπως είναι τα χαμηλότερα σημεία των εκβολών.
Ορισμένα από τα είδη που ευδοκιμούν είναι τα Hordeum sp., Limonium gmelinni, Salicornia
europea, κ.ά.
2. Θαμνώνες με Tamarix (Tamaricetalia). Βρίσκεται εσωτερικά της προηγούμενης
ζώνης, όπου τα εδάφη έχουν σαφώς λιγότερη αλατότητα. Κυρίως περιλαμβάνει τα είδη
Cynodon dactylon, Tamarix sp., κ.ά.
3. Λειμώνες με Juncus (Juncetalia). Εμφανίζεται σε υγρά εδάφη όπου
κυριαρχούν τα βούρλα (Juncus acutus).
4. Καλαμιώνες (Phragmitetea). Υπάρχουν κυρίως στις όχθες των ποταμών
με είδη όπως τα Bolbodchoenus maritimus, Butomus umbellatus, Phragmites australis,
Typha latifolia κ.ά.
5. Βλάστηση υδροφύτων. Μπορεί να είναι υποβρύχια ή στην επιφάνεια
των υδάτων με είδη όπως τα Ceratophyllum sp., Lemna sp., Potamogeton sp., κ.ά..
6. Παρυδάτια δενδρώδης βλάστηση. Αναπτύσσεται κυρίως στις όχθες καθώς
και στις νησίδες των ποταμών. Τα είδη που απαντούν είναι: Alnus glutinosa (Σκλήθρο),
Populus alba, Populus nigra (Λεύκα), Salix alba (Ιτιά), κ.ά.
Ιχθυοπανίδα
Ο αριθμός των ειδών των ιχθύων που βρίσκονται στον Αξιό ποταμό είναι
περί τα 33, τα οποία ανήκουν στις παρακάτω οικογένειες: Πέστροφα (Salmonidae),
Κυπρίνος Πεταλούδα (Cyprinidae), Βελονίτσα (Cobitidae), Γουλιανός (Siluridae),
Αγκαθερό (Gasterosteidae), Πέρκα (Percidae), Περκί (Centrarchidae), Γοβιός (Cobiidae),
Χέλι (Anguillidae), Κουνουπόψαρο (Poecillidae).
Ορνιθοπανίδα
Στον υγροβιότοπο του Δέλτα του Αξιού έχουν παρατηρηθεί περί τα 215
είδη πουλιών από τα οποία τα 39 περιλαμβάνονται στο κόκκινο βιβλίο των απειλούμενων
σπονδυλόζωων της Ελλάδος. Ορισμένα από τα είδη που απαντούν είναι τα Μικροτσικνιάς
(Ixobrychus minutus), Κορμοράνος (Phalacrocorax cardo), Αργυροπελεκάνος (Pelecanus
crispus), Πελαργός (Ciconia ciconia), Φοινικόπτερο (Phoenicopterus rubber), Φιδαετός
(Circaetus gallicus), Γερακίνα (Buteo buteo), Ποταμογλάρονο (Sterna hirundo),
Καστανολαίμης (Saxicola rubetra), Κίσσα (Garrulus glandarius), κ.α.
Θηλαστικά
Έχουν αναφερθεί 17 είδη θηλαστικών μερικά από τα οποία είναι ο Αγριόγατος
(Felis silvestris), ο Ασβός (Meles meles), το Τσακάλι (Canis aureus), ο Μυοκάστορας
(Myocastor corpus), κ.ά.
Αμφίβια και Ερπετά
Στον υγροβιότοπο φιλοξενούνται ορισμένα είδη αμφιβίων, όπως Βατράχια
(Rana sp.) και Φρύνοι (Bufo sp.), καθώς και ερπετά όπως η Σαύρα (Lacerta viridis)
και το Νερόφιδο (Natrix natrix).
Προστασία
Το Δέλτα του Αξιού, που είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους
στην Ελλάδα, προστατεύεται από πλήθος διεθνών συμβάσεων, μεταξύ των οποίων είναι
η σύμβαση Ramsar, η σύμβαση της Βέρνης, της Βαρκελώνης και η οδηγία 79/409 της
Ε.Ε.. Ακόμη αποτελεί καταφύγιο θηραμάτων και εντάσσεται στο κοινοτικό δίκτυο προστατευμένων
περιοχών Natura 2000.
Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Αξιού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
