Εμφανίζονται 43 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΜΕΣΣΗΝΙΑ Νομός ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" .
ΛΑΜΠΑΙΝΑ (Χωριό) ΙΘΩΜΗ
Η Πάνω Βρύση Λάμπαινας και ο περιβάλλων χώρος της, είναι μνημείο που
συνδέεται άμεσα με τη ζωή και την ύπαρξη του οικισμού από τα μέσα περίπου του
19ου αιώνα. Η ιστορική, πολιτιστική και περιβαλλοντική αξία της αναγνωρίστηκε
από την Εφορία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και ανακηρύχθηκε "διατηρητέο
μνημείο απαράμιλλου φυσικού κάλλους". Ηδη εκπονείται μελέτη συντήρησης και ανάπλασης
για την ανάδειξη και αξιοποίησή του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Ιθώμης.
ΕΞΩΧΩΡΙ (Χωριό) ΛΕΥΚΤΡΑ
Το δάσος της Βασιλικής βρίσκεται μέσα σ' ένα φυσικό φρούριο του Ταϋγετου
δυτικά της οριογραμμής Μεσσηνίας-Λακωνίας, 6 χλμ. νότια από την ψηλότερη κορυφή
του, τον Προφήτη Ηλία. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Εξωχωρίου και το διαχειρίζεται
το Δασαρχείο Καλαμάτας, ενώ η έκτασή του ανέρχεται σε 10.900 στρέμματα και βρίσκεται
σε υψόμετρο από 950 μ. έως 2000 μ.
Έχει σχήμα ωοειδές και διαρρέεται από το Ρέμα της Βασιλικής ή Ρέμα
του Βυρού που περνά από το φαράγγι του Βυρού και χύνεται στο Μεσσηνιακό Κόλπο,
κοντά στην Καρδαμύλη.
Το κλίμα του δάσους είναι ηπειρωτικό με πολύ ψυχρό χειμώνα και δροσερό
καλοκαίρι και τις θερμές ημέρες του θέρους διαδέχονται ψυχρές νύκτες. Η χιονόπτωση
εμφανίζεται από το Δεκέμβριο έως το Φεβρουάριο, το δε χιόνι ύψους έως 2μ. διατηρείται
επί εβδομάδες. Η ομίχλη επίσης είναι συνηθισμένο φαινόμενο και οι άνεμοι είναι
βορειοδυτικοί.
Τα πετρώματα του εδάφους είναι ασβεστολιθικά στις ψηλότερες θέσεις
και κρυσταλλικοί σχιστόλιθοι σε χαμηλότερο υψόμετρο, που παράγουν αργιλλομαρμαρυγιακά
εδάφη καλών φυσικών ιδιοτήτων για τη δασική βλάστηση.
Η έκταση του δάσους είναι στα θερμοόρια της ψυχρής ζώνης, της υγρόφιλης
βλάστησης. Τα κύρια δασοπονικά προϊόντα είναι η PINUS NIGRA (μαύρη πεύκη) και
ABIES CEPHALONIGA (κεφαλληνιακή ελάτη). Αυτή ανήκει στην φυτοκοινωνική διάπλαση
των λιγότερο θερμόβιων παραμεσόγειων κωνοφόρων. Ο κεντρικός κορμός του δάσους
στα σχιστολιθικά πετρώματα καταλαμβάνεται από τη μαύρη πεύκη, ενώ στα ψηλότερα
μέρη βρίσκονται συστάδες ελάτης.
Η προσέγγιση του δάσους από τη Μεσσηνία γίνεται οδικά από το δρόμο
Καρδαμύλης-Προαστίου-Εξωχώρι ή από το Νεοχώριο Λεύκτρου και τη Σαϊδώνα, ενώ από
τη Λακωνία από το δρόμο Γυθείου-Κόκκινων Λουριών-Αγ. Νικολάου-Καστάνιας.
Το κείμενo παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΜΕΘΩΝΗ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων ΒΑ της Μεθώνης και στην θέση Παλιομοθώνη, βρίσκονται ερείπια Ενετικού Χριστιανικού Ναού με το όνομα Αγιος Λέοντας ή Αγιολαίος .Το μνημείο συνιστά κράμα ενετικής αρχιτεκτονικής και ελλαδικής βυζαντινής . Χοντροί τοίχοι ερειπίων με ευδιάκριτα τα ανοίγματα των παραθύρων, χωρίς στέγη ,μέσα στην βλάστηση και στους ελαιώνες της περιοχής, ζητούν την ανακάλυψη από τους επισκέπτες της περιοχής.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ (Πόλη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Βρίσκεται πίσω απο το βόρειο μέρος του Ναού της Υπαπαντής του Σωτήρoς, σε θέση στην οποία εικάζεται ότι βρισκόταν η ακρόπολη των ομηρικών (1580 - 1120 π.Χ) και των κλασσικών Φαρών (ανάκτορο του Ορτιλόχου και μετά του Διοκλή). Το μεσαιωνικό κάστρο κτίσθηκε το 1205 μ.Χ από το Γοδεφρέδο Βιλλεαρδουϊνο και δέχτηκε πολλές οικοδομικές μετατροπές και συμπληρώσεις από τους μετέπειτα κυρίαρχούς του, τους Βυζαντινούς του Μυστρά, τους Τούρκους και τους Ενετούς του Μοροζίνι. Στην είσοδό του δεσπόζει το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, δείγμα της περιόδου των Ενετών, ενώ μέσα και γύρω από το κάστρο υπάρχουν όστρακα (θραύσματα) και λείψανα μυκηναϊκών και ρωμαϊκών χρόνων, καθώς και τάφοι της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής εποχής. Στη βορεινή πλευρά του σώζεται μικρός βυζαντινός ναός, που πιθανολογείται ότι ήταν αφιερωμένος στην Παναγία την Καλομάτα, από την οποία κατά μια εκδοχή πήρε το όνομα της η πόλη της Καλαμάτας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΚΟΡΩΝΗ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Στο νότιο τμήμα της Κορώνης ορθώνεται το κάστρο της. Στους κλασικούς
χρόνους αποτελούσε μία απλή οχύρωση, για να γίνει αργότερα Βυζαντινό φρούριο,
το οποίο κατέλαβαν το 1205 οι Φράγκοι (Γάλλοι) της Δ Σταυροφορίας.
Με τη συνθήκη της νήσου Σαπιέντζας (1209) παραχωρήθηκε στους Βενετούς,
οι οποίοι το κατέστησαν οχυρό του λιμανιού της για την προώθηση των εμπορικών
προϊόντων τους.Τον Αύγουστο του 1500 καταλαμβάνεται απο τους Τούρκους και πολλοί
κάτοικοι αναχωρούν για Ζάκυνθο, Κεφαλλονιά και έπειτα για την Κάτω Ιταλία. Το
έτος 1532 ο αυτοκράτορας της Γερμανίας και της Ισπανίας Κάρολος ο Ε΄, επιθυμώντας
να προκαλέσει στο σουλτάνο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή αντιπερισπασμό στέλνει με
το ναύαρχο Αντρέα Ντόρια δυνάμεις στην Πελοπόννησο. Η επιχείρηση του Ντόρια και
των συμπολεμιστών του απέτυχε και εγκατέλειψαν τη Μεθώνη το 1534 παίρνοντας μαζί
τους και 2000 πρόσφυγες Κορωναίους, που εγκαταστάθηκαν στην Κάτω Ιταλία. Επανέρχονται
οι Βενετοί (1685 - 1715) με το Φραγκίσκο Μοροζίνη.
Το 1715 επανέρχονται οι Τούρκοι. Mέχρι το 1828, εγκαθίστανται στο
Κάστρο τούρκικες οικογένειες και αρχίζει η κοινωνική και η οικονομική παρακμή
η οποία συμπληρώθηκε με το βομβαρδισμό του Ορλώφ (1770).
Το 1828 απελευθερώνεται και παραδίδεται στην ελληνική κυβέρνηση και
στο φρούραρχο το Νικηταρά από τον Γάλλο Στρατηγό Μαιζόν.
Σήμερα το Κάστρο είναι ερειπωμένο, ενώ διατηρούνται το παλαιοημερολογίτικο
γυναικείο μοναστήρι του Τιμίου Ιωάννη του Προδρόμου, ο ερειπωμένος βυζαντινός
ναός της Αγίας Σοφίας, η εκκλησία του Αγ. Χαραλάμπους και το «ΡΕΣΑΛΤΟ», χώρος
ιστορικής μνήμης, όπου έπεσαν οι Έλληνες αγωνιστές οι οποίοι προσπάθησαν το 1824
να καταλάβουν το Κάστρο.
Σώζονται επίσης λαξευμένοι τάφοι, βενετσιάνικες στέρνες, τούρκικο
χαμάμ και οι περίφημοι «θόλοι». Σε κάθε γωνιά του κάστρου υπάρχει και μία «θόλος»
δηλ. μπαρουταποθήκη ή μπιζιχανές, ενώ η καλύτερη «θόλος» ανατινάχτηκε από τους
Γερμανούς το 1944 κατά την αποχώρηση τους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Στην Ανω Πόλη της Κυπαρισσίας, με θέα τη γαλάζια απεραντοσύνη του Ιονίου και τον ήμερο κάμπο, άγνωστο πότε, κτίστηκε το κάστρο, που αποτέλεσε την ακρόπολη της αρχαίας Κυπαρισσίας. Τα κάτω τείχη έχουν κτιστεί κατά τον ισοδομικό τρόπο οχύρωσης, που αποτελεί δείγμα αρχιτεκτονικής της Μυκηναϊκής Εποχής, ενώ τη Βυζαντινή εποχή, επί Ιουστινιανού το κάστρο ανακαινίζεται και στις τέσσερις γωνίες του οικοδομούνται ισάριθμοι πύργοι, από τους οποίους σήμερα σώζεται ο ανατολικός. Την εποχή της Φραγκοκρατίας (1205-1430 μ.Χ) ανακαινίσθηκε από τους Φράγκους και αποτέλεσε απόρθητο φρούριο της ακμάζουσας τότε πόλης της Κυπαρισσίας, ενώ στην Τουρκοκρατία έμεναν Τούρκοι επιφανείς, οι οποίοι βελτίωσαν τις υποδομές του. Σήμερα σώζεται ένα μικρό αμφιθέατρο στο οποίο γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΝΙΟΚΑΣΤΡΟ (Κάστρο) ΠΥΛΟΣ
Τηλέφωνο: +30 27230 22955
Το
φρούριο της Πύλου (Νιόκαστρο) άρχισε να κτίζεται από τους Οθωμανούς το 1573,
λίγο μετά την ήττα τους στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571). Σκοπός της κατασκευής
του ήταν ο έλεγχος της νότιας εισόδου στον όρμο του Ναβαρίνου, αφού πλέον η βόρεια
πρόσβαση (Στενό Συκιάς ή Φάλτσα Μπούκα) και το εκεί λιμάνι, στη λιμνοθάλασσα της
περιοχής Διβάρι ή Ριβάρι, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν λόγω προσχώσεων. Ονομάστηκε
"Νιόκαστρο" σε αντιδιαστολή με το προγενέστερο φρούριο του Κυρυφασίου (Παλιόκαστρο
ή Παλιό Ναβαρίνο), που ήλεγχε τη βόρεια είσοδο και το παλιό λιμάνι.
Εκτοτε το Νιόκαστρο
ακολούθησε την κοινή μοίρα των υπολοίπων φρουρίων της περιοχής εμπλεκόμενο στα
ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο. Εμεινε στην κατοχή των Τούρκων μέχρι
το 1686, οπότε και παραδόθηκε στους Ενετούς. Το 1715 οι Τούρκοι ανακατέλαβαν το
Νιόκαστρο μαζί με την Κορώνη και το Παλιοναβαρίνο. Το 1816 ο Ιμπραήμ Πασάς έγινε
κύριος του κάστρου μέχρι το 1828 οπότε και ελευθερώθηκε από το Γάλλο στρατηγό
Μαιζόν. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας (κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) το φρούριο
χρησιμοποιήθηκε για αρκετό χρονικό διάστημα ως φυλακή πριν αποδοθεί τελικά στη
Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ετσι, παρατηρούνται στο μνημείο αρκετές φθορές, επισκευές,
μετασκευές και προσθήκες.
Στη σημερινή του μορφή αποτελείται από την εξαγωνική ακρόπολη και
το προτείχισμά της, δύο τετράπλευρους, περίκλειστους, προμαχώνες (το δυτικό, καλούμενο
"Έβδομο", που ελέγχει την είσοδο του όρμου, και το βόρειο, του "Τζαφέρ Πασά" ή
της "Σάντα Μάουρα" που δεσπόζει στο λιμάνι, τον οχυρωματικό περίβολο που ενώνει
αυτά τα έργα, καθώς και τους τέσσερεις κυλινδρικούς πύργους που τον ενισχύουν.
Από τον "εντός τειχών" οικισμό ελάχιστα κτίρια διασώθηκαν. Η πληροφορία πάντως του Evliya Celebi, ότι κτίστηκε σε θέση όπου προηγουμένως δεν υπήρχε τίποτε, ελέγχεται ήδη ως προς την ακρίβειά της από τις αντίθετες ενδείξεις
που προέκυψαν κατά την εκτέλεση των απαιτουμένων εργασιών για τη διαμόρφωσή του
σε "Κέντρο Υποβρύχιων Αρχαιολογικών Ερευνών".
Η ιδέα για την ίδρυση του "Κέντρου"
οφείλεται στον τότε Εφορο Εναλίων Αρχαιοτήτων Γεώργιο Παπαθανασόπουλο. Χάρη
στις σύντονες προσπάθειές του, την άνοιξη του 1982 έγινε η έναρξη των έργων με
κονδύλια που διέθετε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας μέσω της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Από το 1991 οι δαπάνες καλύπτονται από κονδύλια που διαχειρίζεται ειδικός φορέας
του Υπουργείου Πολιτισμού.
Το κύριο βάρος των εργασιών αποκατάστασης και νέας χρήσης των χώρων
επικεντρώνεται στην ακρόπολη όπου τα πρώην κελλιά της φυλακής διαμορφώθηκαν σε
γραφεία, αποθήκες, χώρους εργασίας και ένα τμήμα τους, υπό μορφή ανοικτών θόλων,
καλύπτει ημιυπαίθριες εκθεσιακές ανάγκες. Επίσης, η κεντρική πυριτιδαποθήκη έγινε
αίθουσα συνεδρίων ή εκθέσεων. Ηδη το 1984 στο Νιόκαστρο πραγματοποιήθηκε το 3ο
Διεθνές Συνέδριο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας και έκτοτε έχει καλύψει ανάγκες αρκετών
πνευματικών εκδηλώσεων της περιοχής.
Κατά το πρόσφατο παρελθόν σχεδόν ολοκληρώθηκαν και οι εργασίες αποκατάστασης
του ανατολικού κυλινδρικού προμαχώνα, που φέρει κατά τη λαϊκή παράδοση το όνομα
του στρατηγού Μακρυγιάννη, με σκοπό τη διαμόρφωσή του σε στεγασμένο μόνιμο εκθεσιακό
χώρο. Στο πλαίσιο του κτιριολογικού προγράμματος του "Κέντρου" αναστηλώθηκε
από την ημιερειπωμένη κατάσταση που είχε περιπέσει και το κτίριο των στρατώνων
του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος της περιόδου 1827-1830. Προσδιορίζεται ως
"Στρατώνες Μαιζώνος", από το όνομα του επικεφαλής Γάλλου στρατηγού. Ο όροφος των
"Στρατώνων" διαμορφώθηκε σε βιβλιοθήκη για τις ανάγκες του "Κέντρου" η οποία φιλοξενεί
επίσης και την δωρεά της "Μεσσηνιακής" βιβλιοθήκης του εκδότη Νότη Καραβία. Περιλαμβάνει
επίπλέον χώρους ενδιαίτησης - βραχείας παραμονής ερευνητών και επιστημονικού ή
άλλου προσωπικού.
Το ισόγειο προορίστηκε για την έκθεση της συλλογής
του Γάλλου φιλέλληνα Rene Ρuaux, η οποία σύμφωνα με την επιθυμία του, έπρεπε να
στεγάζεται στην Πύλο. Το μεγαλύτερο τμήμα της φιλοξενήθηκε μεταξύ των ετών 1961-1984
στο "Αντωνοπούλειο" Αρχαιολογικό Μουσείο και στη συνέχεια παρελήφθη για συντήρηση
και έκθεση. Το υπόλοιπο τμήμα, που φυλασσόταν από το 1936 στο ελληνικό περίπτερο
της πανεπιστημιούπολης των Παρισίων, μεταφέρθηκε το 1986 στην Εθνική Πινακοθήκη
με φροντίδα του κου. Γ. Παπαθανασόπουλου και παρεδόθη το 1992 στην Εφορεία Εναλίων
Αρχαιοτήτων ώστε να οδηγηθεί στον τελικό προορισμό του.
To 1998 το Νιόκαστρο παραχωρήθηκε στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων,
αλλά οι αναστηλωτικές εργασίες πραγματοποιούνται από την 5η Εφορεία Βυζαντινών
Αρχαιοτήτων.
Κείμενο : Ηλίας Σπονδύλης-Αρχαιολόγος
Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων
Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα είναι:
- Το Νιόκαστρο το οποίο χωρίζεται σε δύο τμήματα:
Περίβολος-Κάτω Κάστρο: Το μεγαλύτερο από τα δύο τμήματα εκτείνεται στην πλαγιά του λόφου με περίμετρο 1566μ και καταλαμβάνει έκταση 80 στρεμμάτων, ενώ είναι κτισμένο με πελεκημένους ασβεστόλιθους
Επάνω Κάστρο: Εξαγωνικό οχυρό με ισχυρές επάλξεις και προεξέχοντες προμαχώνες
που καλύπτουν τις πέντε από τις έξι γωνίες. - Ο ναός της Μεταμόρφωσης Σωτήρος:
Σταυροειδής ναός με τρούλο γοτθικού ρυθμού που κτίσθηκε από τους Φράγκους. Λειτούργησε
ως μουσουλμανικό τέμενος (τζαμί) και ακολούθως ως χριστιανικός ναός.
- Το κτίριο του στρατηγού Μαιζόν: Ορθογωνικό διώροφο λιθόκτιστο κτίριο των πρώτων
δεκαετιών του 19ου αιώνα, στο οποίο σήμερα, μετά την αποκατάστασή του, λειτουργούν
το Μουσείο και γραφεία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιανουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΜΕΘΩΝΗ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Το παλαιοχριστιανικό Κοιμητήριο του Αγίου Ονουφρίου το οποίο είναι
λαξευμένο στον φυσικό βράχο, 3 χλμ βορείως της Μεθώνης. Το Παλαιοχριστιανικό Κοιμητήριο
- Βυζαντινό Ασκητήριο του Αγίου Ονουφρίου, βρίσκεται λαξευμένο στον φυσικό βράχο,
3 χλμ βορείως της Μεθώνης πλησίον της οδού προς Πύλο.
Το μνημείο ερευνήθηκε ανασκαφικά κατά τον Αύγουστο του 1967 και κατά το έτος 1968.
Αποτελείται από συγκρότημα διασκάφων εντός του βράχου χώρων και από υπαίθριους
τάφους. Η περιοχή γύρω από το μνημείο υπήρξε κατά τους αρχαίους και μεσαιωνικούς
χρόνους λατομείο πωρολίθου. Από εδώ χρησιμοποιήθηκε δομικό υλικό για την κατασκευή
του Κάστρου της Μεθώνης. Ανατολικά από το μνημείο σε απόσταση 400 μέτρων και στην
περιοχή που φέρει το όνομα Αγάκι βρίσκεται ένα άλλο εξίσου σημαντικό μνημείο της
περιοχής,ο Βυζαντινός Ναός του Αγίου Βασιλείου. Ο επισκέπτης μπορεί να βρεθεί
στην περιοχή με σχετική άνεση, να παρατηρήσει τα μνημεία και από τον λόφο να θαυμάσει
την υπέροχη θέα που απλώνεται μπροστά του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Μεθώνης
Πρόκειται για λαξευτό κοιμητήριο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων βόρεια της Μεθώνης. Είναι λαξευμένο εντός του βράχου από εύθρυπτο πωρόλιθο που αποτελείται από θαλάμους. Περικλείει αφενός αρκοσόλια που είναι ανοιγμένα στις παρειές των θαλάμων και αφετέρου από λακκοειδείς τάφους που είναι σκαμμένοι στο έδαφος.
ΒΑΛΤΑ (Χωριό) ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
Κοντά στο Δ.Δ. Βάλτας 5 χλμ. βόρεια των Γαργαλιάνων.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ (Πόλη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Κτίριο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, έργο Ιταλού αρχιτέκτονα. Αναπτύσσεται
σε δύο κύριους ορόφους και η κάτοψη έχει σχήμα Π με εσωτερική αυλή. Εξαιρετικής
τέχνης οροφογραφίες σώζονται στο εσωτερικό του κτηρίου.
Κατασκευάσθηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα, αρχικά για ιδιωτική
κατοικία Εφέσιου. Σήμερα στεγάζει το Γαλλικό Ινστιτούτο.
ΜΕΘΩΝΗ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Με παρότρυνση του Καποδίστρια που επισκέφθηκε τη Μεθώνη στα τέλη Μαρτίου 1829 και με την προσπάθεια των κατοίκων ιδρύθηκε ένα από τα πρώτα αλληλοδιδακτικά σχολεία του νεότερου ελληνικού κράτους. Τα σχέδια τα φιλοτέχνησε ο Γάλλος μηχανικός Σατομπριάν. Το κτίριο βρίσκεται στο κέντρο της Μεθώνης σε μία μικρή πάροδο .Έχει κηρυχθεί προστατευόμενο μνημείο .Ανήκει σε ιδιώτη και σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο ,όμως γίνεται προσπάθεια να αγοραστεί το μνημείο από το ΥΠ.ΠΟ ώστε να προστατευθεί και να αξιοποιηθεί .
ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ (Κωμόπολη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Πευκόφυτο ύψωμα στη βόρεια άκρη των Γαργαλιάνων
με θαυμάσια θέα στο κάμπο και το νησί Πρώτη
με ακτίνα από την Πύλο
μέχρι τα Φιλιατρά. Με
καθαρό καιρό στο βάθος διακρίνονται τα νησιά Στροφάδια
και η Ζάκυνθος.
ΜΕΣΣΗΝΗ (Πόλη) ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Στο κέντρο της πόλης, η μεγάλη πλατεία γίνεται χώρος συνάντησης γνωστών και φίλων που απολαμβάνουν τη δροσιά των πεύκων του καταπράσινου πάρκου με το επιβλητικό ρολόι και τις χορευτικές φιγούρες των νερών του σιντριβανιού, που συντονίζονται με τη μουσική και τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΜΕΣΣΗΝΙΑ (Νομός) ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Οι Μανιάτικοι Πύργοι αποτελούν μια ιδιότυπη και μοναδική στην Ελλάδα
κατηγορία λαϊκών αρχιτεκτονικών έργων, των οποίων η ύπαρξη δικαιολογείται από
την ανάγκη αντιμετώπισης των Τούρκων καθώς και από το ίδιο το κοινωνικό σύστημα
που επικρατούσε στην περιοχή, τη διάκριση σε πατριές και τους εξοντωτικούς μεταξύ
τους αγώνες.
Εκτός των πύργων που βρίσκονται κτισμένοι σε στρατηγικά σημεία και
είχαν ως σκοπό την άμυνα του συνόλου, αρκετοί άλλοι βρίσκονται είτε μεμονωμένοι
είτε σε οικισμούς, οι οποίοι αποκτούν μια ιδιότυπη και χαρακτηριστική φυσιογνωμία
αφού, εκτός των άλλων, το ύψος του πύργου μιας πατριάς όριζε το μέγεθος της δύναμης
και της αξίας της οικογένειας που τον κατείχε.
Είναι λιθοδόμητες και πολυόροφες κατασκευές, που ανάλογα του μεγέθους
τους αποτελούν είτε ολόκληρη την κατοικία είτε το οχυρωμένο τμήμα της, το οποίο
υψώνεται μέσα από την περιτειχισμένη αυλή και σε αυτό κατοικούν οι άνδρες της
οικογένειας, υπεύθυνοι για τη φύλαξη των γύρω σπιτιών. Οι διαστάσεις αυτών των
πύργων είναι περίπου 4x4 μ., ενώ στις πλευρές τους έχουν μικρά ανοίγματα που χρησιμεύουν
για πολεμίστρες.
Στην κορυφή τους φέρουν εξέχοντα κυκλικά ή εξαγωνικά παρατηρητήρια
και το δώμα τους περιβάλλεται από ψηλό στηθαίο. Τα δάπεδα των κατώτερων ορόφων
στηρίζονται πάνω σε θόλους, ενώ των ψηλότερων είναι πάντοτε ξύλινα, και η μεταξύ
τους επικοινωνία γίνεται με ξύλινες σκάλες. Οι παλαιότεροι πύργοι ήταν κτισμένοι
με ξερολίθια, ενώ από το 18ο αι. και έπειτα κτίζονται με ασβεστοκονίαμα και είναι
πολύ ανθεκτικότεροι, με γωνίες προσεκτικά κατασκευασμένες με μεγάλα αγκωνάρια.
Η κατασκευή των πύργων σταμάτησε στα τέλη του 19ου αι., όταν η κρατική
εξουσία επιβλήθηκε σιγά-σιγά και αντικατέστησε το πατριαρχικό καθεστώς της περιοχής.
Σήμερα είναι 800 περίπου και βρίσκονται σκορπισμένοι σε όλη τη Μάνη, όπως αυτοί
που βρίσκονται στον οικισμό της Βάθειας, του Μουρτζίνου στην Καρδαμύλη, του Τζανετάκη
και του Καπετανάκη και αποτελούν αξιόλογα λαϊκά αρχιτεκτονικά έργα, υπαγορευμένα
κυρίως από τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες της χερσονήσου της Μάνης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Οικισμός) ΛΕΥΚΤΡΑ
ΚΑΛΙΑΝΑΙΪΚΑ (Οικισμός) ΑΒΙΑ
ΣΧΙΖΑ (Νησάκι) ΟΙΝΟΥΣΕΣ
On the northeastern slopes of Vigla and at a distance of 350 m from the sea, there
is a remarkable unexplored cave known as "Mavri Trypa" (the Black Hole). The cave
lies in Eocene and Palaeocene limestone. Passing through the cave is extremely
difficult. The place that the bold explorer can reach is the gallery which is
split into smaller chambers. The sight of stalactites and stalagmites is spectacular.
Coarse unpainted pottery dating to pre-historic times have been discoverd. The
cave is of Archaeological, Geological and Touristic interest.
This text is cited March 2004 from the Municipality of Methoni URL below.
Στην περιοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος του Αγίου Νικολάου, του Δήμου
Λεύκτρου, στο δρόμο προς τη Τραχήλα, 3.5 χλμ. δυτικά βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο
σπήλαιο «Καταφύγιο» (Αγίου Δημητρίου Σελίνιτσας), που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα
της χώρας, σύμφωνα με τις απόψεις ειδικών που το έχουν επισκεφθεί.
Στο παρελθόν ένας υπόγειος ποταμός περνούσε απ' αυτό, διανοίγοντας
ένα πολυδαίδαλο σύστημα καναλιών μέσα σε μάρμαρο. Η βέβαιη έκταση των στοών του
είναι 900 μ. περίπου, το ολικό μήκος του όμως υπολογίζεται σε 1.600μ. Ένα μεγάλο
τμήμα του εξερευνήθηκε από το κ. Γιάννη Πετρόχειλο και το Σουηδό βιοσπηλαιολόγο
κ. Lindberg το 1953, ενώ οι έρευνες συνεχίσθηκαν από το κ .Ι. Ιωάννου.Ο κ. Ι.
Ιωάννου γράφει στο ΓΕΩ (τ. 3/2000) της Ελευθεροτυπίας:
"Η είσοδός του είναι εντυπωσιακή, μεγαλοπρεπής και αποτελεί το
στόμιο-έξοδο του παλαιού ποταμού. Στην ακτή έχει σχηματιστεί ένα «αμφιθέατρο»
από την εκβολή του υπόγειου ποταμού. Ένα «αμφιθέατρο», το οποίο με τους μεγάλους
λείους ασβεστόλιθους και τα τεμάχια μαρμάρου θεωρείται ένα από τα ωραιότερα σημεία
φυσικής ομορφιάς του κόσμου.Το σπήλαιο διαθέτει ένα τεράστιο θάλαμο, από τους
μεγαλύτερους ίσως με παρόμοιες διαστάσεις. Υπάρχει και επάνω όροφος, που με τις
καμινάδες του διοχετεύει τα νερά από την οροφή σε λεκάνες συλλογής νερού, όπου
οι ανακρυσταλλώσεις του αραγονίτου αντανακλούν τα φώτα των φακών δημιουργώντας
ένα λαμπυρίζοντα ονειρικό κόσμο.Εκεί υπάρχουν και τα μαργαριτάρια των σπηλαίων,
ενώ σε βάθος 8 μ. κάτω από τη ξερή κοίτη που υπάρχει, συναντά κανείς ένα υπόγειο
ποταμό. Ο λιθωματικός διάκοσμος του σπηλαίου είναι πλούσιος από βοτρυοειδείς σταλακτίτες,
ενώ υπάρχουν τέσσερις «δίσκοι», δηλαδή σπάνιοι και ανεξήγητοι σταλακτιτικοί σχηματισμοί.
Ένας από αυτούς έχει διάμετρο 2 μ., ενώ οι μικρότεροι μπορούν εύκολα
να χαρακτηρισθούν ως φυσικά κομψοτεχνητά θαύματα". Ένας από τους μικρούς
δίσκους που αναφέρει ο κ. Ι. Ιωάννου, έχει διάμετρο 0,40μ. αιωρείται στο τοίχο
σε ύψος 3μ. και στηρίζεται μόνο από το 1/10 της περιφέρειάς του. Ακόμη βλέπουμε
στους τοίχους «βοτρυοειδείς» σταλακτίτες, που θυμίζουν τσαμπιά σταφυλιών.Θα πρέπει
πάντως να αναφερθεί η σημαντική ζημιά που έχει υποστεί από ανεγκέφαλους επισκέπτες,
που δεν έχουν καταλάβει την αξία της διαφύλαξης των σπηλαίων της χώρας μας.Με
πρωτοβουλία του Δήμου Λεύκτρου, έχει ανατεθεί η μελέτη αξιοποίησής του στο Καποδιστριακό
Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το τελευταίο διάστημα έχει τοποθετηθεί σιδερένια βάση
για πόρτα στην εσωτερική είσοδο του σπηλαίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Γυθείου
ΕΞΩΧΩΡΙ (Χωριό) ΛΕΥΚΤΡΑ
Το φαράγγι του Βυρού βρίσκεται στην καρδιά της Μεσσηνιακής Μάνης και χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως δρόμος προς τη Λακωνία. Τη φυσική οδό του ρέματος πιστεύεται ότι ακολουθούσε η αποκαλούμενη Βασιλική οδός που συνέδεε τη Σπάρτη με την Καρδαμύλη. Παλιότερα στην κοίτη του ποταμού λειτουργούσαν πολλοί νερόμυλοι στην τοποθεσία μυλομαχαλάς, λίγο πιο κάτω από τις πηγές Εξωχωρίου. Σήμερα υπάρχουν μόνο τα ξεχασμένα ερείπια δείγματα τεχνολογίας άλλων εποχών. Ο Βυρός ξενικά από τον Αγιο Παντελεήμονα που βρίσκεται σε υψόμετρο 1400μ στον Ταύγετο και περνώντας από το Δάσος Βασιλικής κατεβαίνει προς τη θάλασσα διασχίζοντας την καρδιά της Μεσσηνιακής Μάνης.
Το δρόμο αυτό χρησιμοποιούσαν ευρύτατα οι Σπαρτιάτες όταν όλα τα κοντινά λιμάνια είχαν αποσπαστεί από την κυριαρχία τους και ως κύριο λιμάνι είχαν μόνο την Καρδαμύλη, όταν οι ελευθερολάκωνες είχαν κυριαρχήσει στη νότια Λακωνία. Η Βασιλική οδός, χτισμένη σε πολλά σημεία της ξεκινούσε από το Ξεροκάμπι Λακωνίας, στην αρχαία πολυγωνική γέφυρα, και κατέληγε στην Καρδαμύλη. Από τον δρόμο αυτό διέσχισε τον Ταύγετο ο γιος του Αχιλλέα Πύρρος, ανεβαίνοντας στην Σπάρτη για να παντρευτεί την αντάξια του σε ομορφιά Ερμιόνη, κόρη της 'Ωραίας Ελένης' και του Μενελάου. Την ίδια οδό χρησιμοποίησε και ο Αριστομένης για να εισβάλει στην πεδιάδα του Ευρώτα κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους.
Η ανάγκη για έγκαιρη ειδοποίηση και προστασία των κατοίκων της ενδοχώρας κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τις επιδρομές των πειρατών, ανάγκασε τους πρώτους να κατασκευάσουν σε σπηλιές στα απόκρημνα κάθετα πράνη του φαραγγιού, επανδρωμένες λίθινες κατασκευές (βίγλες - παρατηρητήρια) σε θέσεις ώστε να εξασφαλίζεται η οπτική μετάδοση του σήματος από σκοπό σε σκοπό φτάνοντας έτσι μέχρι τα βάθη της ενδοχώρας. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας όπως και επί Γερμανικής κατοχής τα ίδια αυτά παρατηρητήρια χρησίμευαν σαν καταφύγια σε κυνηγημένους.
Το κείμενο παρατίθεται το 2002 από ιστοσελίδα του Δήμου Λεύκτρου
ΡΙΝΤΟΜΟ (Οικισμός) ΑΒΙΑ
Το φαράγγι του Ριντόμου αποτελεί ένα δημιούργημα της φύσης ιδιαίτερου
κάλους, με ωραιότατους γεωμορφολογικούς σχηματισμούς, ποικιλομορφία ειδών πανίδας
και χλωρίδας και είναι χώρος κατάλληλος για αναψυχή, φυσική άσκηση και πεζοπορία,
με ειδική αισθητική και τουριστική σημασία.
Το φαράγγι βρίσκεται στην αρχή της Μεσσηνιακής Μάνης, 15 χλμ. από
την Καλαμάτα και ξεκινά από τις εκβολές του ρέματος Σάνταβα και φτάνει κάτω από
την κορυφή του Προφήτη Ηλία του Ταύγετου, σε μήκος 21 χλμ.. Πρώτη ιστορική αναφορά
γίνεται από τον Παυσανία (160 μ.Χ) όταν πέρασε από το φαράγγι, το οποίο αναφέρει
ως Χοίρειο Νάπη (φαράγγι των αγριόχοιρων) και αποτελούσε φυσικό όριο Μεσσηνίων
και Σπαρτιατών.
Χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους της περιοχής ως οδός επικοινωνίας
με τον Ταϋγετο και τη Λακωνία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα αρκετά αξιόλογα
πολιτιστικά στοιχεία του παρελθόντος, όπως τα πέτρινα καλοδιατηρημένα καλντερίμια
στα: Σωτηριάνικα-Αλτομιρά, Πηγάδια-Βόρειο και Σωτηριάνικα-Τούμπια, καθώς και τα
πέτρινα τοξοειδή γεφύρια στην Κοσκάρακα και τα Τούμπια.
Η διαδρομή χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερου κάλους γεωλογικούς σχηματισμούς,
βραχώδη απόκρημνα πρανή, σπάνιες παραγενέσεις, στρωματότοπους με χαρακτηριστικές
χρωματογραφικές περιοχές και ορθοπλαγιές με σπήλαια, που φέρουν ευδιάκριτους από
την κοίτη του ρέμματος σταλακτίτες.
Η πλέον εντυπωσιακή περιοχή του είναι το «στένεμα» της κοίτης του
σε πλάτος περίπου 3μ, ύψους 60μ και μήκους 100μ, που βρίσκεται στον πεζόδρομο
από το Κέντρο (Γαϊτσες) προς τα Πηγάδια. Σπουδαίο μνημείο παραδοσιακής μορφής
αποτελεί το διπλό πέτρινο γεφύρι που συνδέει τα κατακόρυφα συμπαγή πρανή του προαναφερόμενου
ιδιαίτερου κάλους φυσικού σχηματισμού.
Με σημείο αναφοράς τη στενή γέφυρα του φαραγγιού στο δρόμο Καλαμάτα-Κάμπος
και σε απόσταση 12 χλμ., το φαράγγι χωρίζεται σε δύο ρέματα, στο ρέμα του Ριντόμου
και το ρέμα του Καρέα. Στη θέση αυτή βρίσκεται το Μοναστήρι της Παναγίας της «Καψοδεματούσας»,
που εορτάζει στις 2 Ιουλίου με παραδοσιακό πανηγύρι. Όμοια, σε 5 χλμ. ανάντι και
επί του ρέματος του «Ριντόμου», κοντά στον οικισμό «Ρίντομο», υπάρχει το ξωκκλήσι
της Αγίας Μαρίνας που εορτάζει πανηγυρικά από τους κτηνοτρόφους της περιοχής στις
17 Ιουλίου.
Ανηφορίζοντας μέσα από το φαράγγι προς την αλπική ζώνη του Ταϋγετου
από τις Κιτριές στην εκβολή του χειμάρρου Σάνταβα, στη μεσογειακή ζώνη, υπάρχουν
σχίνα, κοκορεβυθιές, θαμνώδη πουρνάρια και άριες, φιλύκια, χρυσόξυλα, γκορτσιές,
κουμαριές, γλιστροκουμαριές κ.ά., ενώ στην ημιορεινή ζώνη υπάρχουν γαύροι, μελιοί,
σφενδάμια, μεγάλοι πρίνοι, μεγάλες αριές, πλατάνια κ.ά και στην ορεινή ζώνη έλατα,
κέδροι, μουρτζιές, τρικουκιές και αγριοκορομηλιές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής Μεσσηνίας
ΣΑΠΙΕΝΤΖΑ (Νησάκι) ΜΕΘΩΝΗ
Στο νότιο τμήμα του όρμου του Πόρτο Λόγγο ξεκινά το μονοπάτι όπου μέσα από αυτό
κατευθύνεται ο επισκέπτης στο νότιο τμήμα του νησιού που είναι κτισμένος ο φάρος
της Σαπιέντζας. Είναι ένα εντυπωσιακό πέτρινο οκταγωνικό κτίσμα ύψους 18 μ. που
χτίστηκε από τους Αγγλους γύρω στο 1890. Στη βάση του υπάρχουν τα δωμάτια των
φαροφυλάκων. Ανεβαίνοντας 75 πέτρινα σκαλοπάτια φτάνουμε στην κορυφή του φάρου.
Η θέα είναι καταπληκτική. Η απόσταση που έφτανε το φως του φάρου στα πρώτα χρόνια
της λειτουργίας του ήταν τα 40 μίλια ενώ σήμερα η απόσταση αυτή έχει μειωθεί και
φτάνει τα 27 μίλια.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάρτιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μεθώνης
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
