Εμφανίζονται 4 τίτλοι με αναζήτηση: Ιστορία στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΣΤΡΟΣ Λιμάνι ΑΡΚΑΔΙΑ" .
ΑΣΤΡΟΣ (Κωμόπολη) ΑΡΚΑΔΙΑ
30/3/1823 - 18/4/1823
Με πρόεδρο τον Πέτρο Μαυρομιχάλη (Πετρόμπεη). Η Εθνοσυνέλευση εκείνη, εκτός από άλλα, καθιέρωσε και τα χρώματα της εθνικής μας σημαίας και πήρε μέτρα για την περιφρούρηση της ελευθεροτυπίας.
ΘΥΡΕΑ (Αρχαία πόλη) ΑΣΤΡΟΣ
Now at this very time the Spartans themselves were feuding with the Argives over
the country called Thyrea; for this was a part of the Argive territory which the
Lacedaemonians had cut off and occupied. (All the land towards the west, as far
as Malea, belonged then to the Argives, and not only the mainland, but the island
of Cythera and the other islands.) The Argives came out to save their territory
from being cut off, then after debate the two armies agreed that three hundred
of each side should fight, and whichever party won would possess the land. The
rest of each army was to go away to its own country and not be present at the
battle, since, if the armies remained on the field, the men of either party might
render assistance to their comrades if they saw them losing. Having agreed, the
armies drew off, and picked men of each side remained and fought. Neither could
gain advantage in the battle; at last, only three out of the six hundred were
left, Alcenor and Chromios of the Argives, Othryades of the Lacedaemonians: these
three were left alive at nightfall. Then the two Argives, believing themselves
victors, ran to Argos; but Othryades the Lacedaemonian, after stripping the Argive
dead and taking the arms to his camp, waited at his position. On the second day
both armies came to learn the issue. For a while both claimed the victory, the
Argives arguing that more of their men had survived, the Lacedaemonians showing
that the Argives had fled, while their man had stood his ground and stripped the
enemy dead. At last from arguing they fell to fighting; many of both sides fell,
but the Lacedaemonians gained the victory. The Argives, who before had worn their
hair long by fixed custom, shaved their heads ever after and made a law, with
a curse added to it, that no Argive grow his hair, and no Argive woman wear gold,
until they recovered Thyreae; and the Lacedaemonians made a contrary law, that
they wear their hair long ever after; for until now they had not worn it so. Othryades,
the lone survivor of the three hundred, was ashamed, it is said, to return to
Sparta after all the men of his company had been killed, and killed himself on
the spot at Thyreae.
This extract is from: Herodotus. The Histories (ed. A. D. Godley, 1920), Cambridge. Harvard University Press. Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains comments & interesting hyperlinks.
Την κυριαρχία της Θυρέας διεκδίκησαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αργείοι με μάχες και συνθήκες (Παυσ. 2.38.5, 3.7.5, 10.9.12). Κάποτε οι Λακεδαιμόνιοι, που κατείχαν τη Θυρέα, την παραχώρησαν στους Αιγινήτες για να κατοικοίσουν, όταν οι Αθηναίοι τους είχαν διώξει από το νησί τους (Παυσ. 2.29.5, 2.38.5).
ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΑΣΤΡΟΣ
Ο Θ. Κολοκοτρώνης διηγείται στα απομνημονεύματα του με το γνωστό λιτό
και απέριττο ύφος του την ηρωϊκή μάχη της Καστάνιας της Μάνης (Καστάνιτζας) το
1780, όπου σκοτώθηκε ο πατέρας του Κωνσταντής μαζί με τους δύο αδελφούς του. Στη
μάχη αυτή ο ίδιος σώθηκε μαζί με την μητέρα του και ένα θείο του.
«Ησύχασεν η Πελοπόννησος. Τους 80 εκατέβη ο ίδιος ο Καπετάμπεης και χάλασε τον
πατέρα μου και τον Παναγιώταρον Βενετσανάκην. Ηλθεν η αρμάδα εις το Μαραθονήσι
τα στρατεύματα στερεάς και θαλάσσης. Η Καστάνιτσα αποικία, όπου ήτον ο Κολοκοτρώνης
κι ο Παναγιώταρος, έξι ώρας μακράν από το Μαραθονήσι.
Ερχοντας η αρμάδα, ο Παναγιώταρος, ως Μανιάτης, επροσκάλεσε βοήθεια από τους Μανιάτας,
και οι Μανιάτες υποσχέθηκαν ότι πάνε βοήθεια και ο δραγουμάνος ο Μαυρογένης ως
Ελλην και τεχνίτης έκαμε τον Μιχάλη Τρουπάκη Μπέη και για να τον κάμη Μπέη αλικώτησε
την βοήθεια και επήρε το κάστρο. Επήγε το ασκέρι 14.000, και τους επολιόρκησε.
Μία ώρα στράτα αλάργα έστησε το ορδί. Εστειλεν ο Σερασκέρης Αλήμπεης ένα γράμμα
για να προσκυνήσουν και να του δώσουν ενέχυρα ένα παιδί ο ένας και ένα ο άλλος,
και να τραβήξη χέρι από δαύτους, αυτοί απεκρίθηκαν: "Δεν προσκυνούμε, θέλομε
πόλεμο και οποίος μείνη νικημένος ας προσκύνηση". Αυτός ήλπιζε από την Μάνην
βοήθεια. Τους πολιόρκησαν τα Τούρκικα στρατεύματα, έβγαλαν κανόνια και βόμβαις,
τους πολεμούσαν ήμερα καί νύκτα ούτε οι βόμβαις τους έκαναν φόβον ούτε τα κανόνια,
όμως επολέμησαν δώδεκα ημέραις και δώδεκα νύκτες με ανδρεία και γενναιότητα.
Οταν είδαν ότι βοήθεια δεν έρχεται, απεφάσισαν να φύγουν από τους πύργους. Οι
πύργοι ήτον δύο, και ο ένας ήταν του πατέρα του Παναγιώταρου και ο άλλος του πατέρα
μου και του Παναγιώταρου· ο πατέρας του Παναγιώταρου ήτον 80 ετών, ως και η μητέρα
του, και μην ημπορώντας να φύγουν εις το γιουρούσι, με τα άλλα γυναικόπαιδα, είπε
του Παναγιώταρου και πατέρα μου· «βάλτε φωτιά στους άλλους πύργους, εγώ μένω εδώ,
έμεινε μ' ένα δούλο και με την γυναίκα του και μία δούλα με σκοπόν να πολεμήση
ελπίζοντας να έλθη βοήθεια από τα παιδιά του έπειτα. Ο πόλεμος του ήτον με τον
δούλον, η τέχνη του μεγάλη·είχε φυτίλι να γυρίση μαζί με τους Τούρκους.
Αυτοί πού επολεμούσαν μέσα έπεσαν εις το ορδί του Σερασκέρη, με τα σπαθιά εις
το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθησαν άνδρες, και μέρος γυναίκες, και έμειναν πολλά
παιδιά σκλάβοι· και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρόνων
και το άλλο ενός, άλλα δύο εσκλαβώθηκαν, και έπειτα ελευθερώθηκαν. Οταν έκαμαν
το γιουρούσι, έπιασαν τα βουνά οι Τούρκοι δια νυκτός εβασίλευε το φεγγάρι εις
την μέσην νύκτα, και βασιλεύοντας το φεγγάρι εβγήκαν νύκτα μικρή και δεν έλαβαν
καιρόν να φύγουν κατά την Μάνη· επήγαν εις τους λόγκους κ' επήρε ημέρα. Τον Παναγιώταρον
ζωντανόν τον έπιασαν και έπειτα τον εσκότωσαν οι Μπαρδουνιώταις.
Ο πατέρας μου εσκοτώθηκε με δύο του αδέλφια, Αποστόλη και Γεώργη, ο ένας εις τον λόγκον, ο άλλος μοναχός του, διατί ελαβώθηκε' εγλύτωσεν ένας μπάρμπας μου, Αναγνώστης, ο από τους κλεισμένους τέσσαρους αδελφούς Κολοκοτρώνη. Εγώ, η μάννα μου, η αδελφή μου εγλύτωσαν με τα παλληκάρια του πατέρα μου. Εις το γιουρούσι ελαβώθηκε με σπαθί ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης, και με προδοσία ενός Τούρκου φίλου εσκοτώθηκε, δεν εφάνη το κεφάλι του, οι φονείς του τον εσκότωσαν και τον έκρυψαν δια το βίο του.
Οσα είχεν απάνω του, σε τρία χρόνια τον ξέθαψαν τον Κολοκοτρώνη Κωσταντή, από
το μικρό δάκτυλο τον γνώρισαν οπού είχε γυρισμένο από μία σπαθιά τουρκική· τον
είχαν κρύψει εις μία τρούπα της "Αρνης καί Κοτζατίνας" τον έθαψαν έπειτα
εις την Μηλιά.
Ητον μελαψώτερος, μονοκόκκαλος, δυνατός, ογλήγορος, με ένα καθάριο άτι δεν τον
έπιανες, 33 χρόνων, μέτριος, μαυρομμάτης, λιγνός· οι Αρβανίται τον είχαν τόσο
τρομάξει που έκαμναν όρκον: να μην γλυτώσω από του Κολοκοτρώνη το σπαθί. 700 μπουλουκτζίδαις
εσκότωσε πριν.
Ο Παναγιώταρος ήτον γίγαντας, νέος, μαύρα μαλλιά, «σόι άνθρωπος» άσπρος, 37-38 χρόνων. Εις την Ανδρούσαν εσκοτώθη ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, έπειτα τον εκδίκησε ο υιός του. Ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, του έκοψαν χέρι και πόδια και τον εκρέμασαν.
Ο γέρων πατέρας του Παναγιώταρου επολέμαε από τον πύργον και εμαρτύρησε το φυτίλι
ο δούλος που επροσκύνησε, και τον γέροντα τον έπιασαν ζωντανό. Ο Καπετάμπεης ερώταε:
διατί δεν προσκυνάει: "Τώρα προσκυνώ, προσκυνημένο κεφάλι δεν κόβεται".
Του έκοψαν χέρι και πόδια, τον κατράμισαν».
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
