Πληροφορίες τοπωνυμίου

ΝΕΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑ (Κωμόπολη) ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
  Η Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης ήταν ένα μεγάλο παραθαλάσσιο χωριό, όμορφο, καθαρό και αρκετά πλούσιο. Μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών αριθμούσε περίπου 3,500 κατοίκους δηλ. περίπου 485 Ελληνικές και Ελληνόφωνες οικογένειες. Ήταν χτισμένη στο μυχό του κόλπου των Αθύρων (Μεγάλου Τσεκμετζέ) με θέα την Προποντίδα.
  Η απόστασή της από την Κωνσταντινούπολη είναι περί τα 33 χλμ. Αλλα Ελληνικά χωριά που βρίσκονταν στα πέριξ, ήταν τα Πλάγια, οι Λαγοθήρες, το Οικονομείο (Αγία Τριάδα), το Ξάστερο, οι Επιβάτες η Ηράκλεια, οι Αιγιαλοί (Αγιος Παύλος), η Σηλύβρια κ.ά. Η κύρια ασχολία των κατοίκων της παλιάς Καλλικράτειας ήταν η γεωργία, η κτηνοτροφία, ναυτιλία και το εμπόριο. Οι Καλλικρατειανοί ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι ενώ η πολιούχος του χωριού ήταν η Οσία Παρασκευή, της οποίας η μνήμη τιμάται στις 14 Οκτωβρίου. Υπήρχαν δύο πλήρη Δημοτικά σχολεία, αρρένων και θηλέων, τα οποία στεγάζονταν σε ένα κτίριο ενώ φοιτούσαν γύρω στους 600 μαθητές.
  Τα μαθήματα που διδάσκονταν ήταν τα Ελληνικά, αριθμητική, Τουρκικά, Γαλλικά και μουσική. Διοικητικώς η Καλλικράτεια υπαγόταν στο καϊμακαμλίκι του Μ. Τσεσμέ και αποτελούσε ξεχωριστό Δήμο.
  Το Δημαρχιακό Συμβούλιο εκλέγονταν κάθε τέσσερα χρόνια από το λαό και ο Δήμαρχος από το εκλεγμένο Δημαρχιακό Συμβούλιο με μυστική ψηφοφορία. Ο τελευταίος Δήμαρχος της παλιάς Καλλικράτειας υπήρξε ο Σοφοκλής Κυριακίδης.
  Με την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών, το 1924, οι Έλληνες κάτοικοι της Καλλικράτειας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να αναζητήσουν μια νέα πατρίδα στη Μακεδονία.
  Οι περισσότεροι κάτοικοι επιβιβάστηκαν σε καράβια, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πήραν το δρόμο της προσφυγιάς οδικός. Μετά την αποβίβαση των προσφύγων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αναζητήθηκε η νέα τοποθεσία εγκατάστασης. Τελικά, επιλέγει η σημερινή περιοχή της Νέας Καλλικράτειας όπου αρχικά υπήρχε το Μετόχι της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους που ονομαζόταν "Στόμιον".
  Από τότε, ο πληθυσμός είχε να αντιμετωπίσει τις αρρώστιες και τις κακουχίες. Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι δεν άντεξαν, ενώ αρκετές οικογένειες αναχώρησαν για τις πιο μεγάλες πόλεις προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Με τον καιρό, οι κάτοικοι με περίσσιο κόπο, επίπονες προσπάθειες και σκληρή δουλειά, κατόρθωσαν τελικά να στεριώσουν σ' αυτόν τον τόπο μη λησμονώντας φυσικά την χαμένη τους πατρίδα.
  Από τότε μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, τίποτε δε θυμίζει πια τους προσφυγικούς καταυλισμούς και τον καθημερινό μόχθο για την επιβίωση, τα περισσότερα γεγονότα μπορεί κανείς να τα πληροφορηθεί μέσα από μαρτυρίες και ιστορικά βιβλία. Σε αυτά πρέπει να προστρέχουν οι νεότεροι, όχι μόνο για να θυμούνται τις σκληρές εκείνες καταστάσεις που πέρασαν οι πρόγονοί μας, αλλά και γιατί δεν νοείται λαός ο οποίος ξεχνά την ιστορία του.
  Η Ν. Καλλικράτεια, είναι πλέον, μία σύγχρονη κωμόπολη, σε κοντινή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο τουρισμός είναι η βασική πηγή εσόδων για πολλούς από τους κατοίκους της. Συνάμα, με την ανάπτυξη της περιοχής, ο πληθυσμός έχει αυξηθεί με αλματώδεις ρυθμούς, ο οποίος σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει ανέλθει στους 10,880 κατοίκους.

Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καλλικράτειας

• http://www.kallikrateia.gr/dhmos/istoriko.htm (13 φωτ.)