Το
Μουσείο ιδρύθηκε το 1937 με πρωτοβουλία της Λουκίας Ζυγομαλά (1866-1947) και
στεγάστηκε εξαρχής στην εξοχική κατοικία της οικογενείας Ζυγομαλά.
Η επανέκθεση έγινε το 1990 και τα εγκαίνια τον Ιούλιο του 1991.
Αφιερωμένο στη διάσωση και προβολή της κεντητικής τέχνης,
το μουσείο αποτελεί έργο ζωής της Λουκίας Ζυγομαλά.
Με δικές της δαπάνες ίδρυσε σχολές σε διάφορα χωριά της Αττικής,
προσφέροντας εργασία στις γυναίκες και συμβάλλοντας στην αναγέννηση της κεντητικής τέχνης.
Μετά το θάνατό της το Μουσείο περιήλθε, σύμφωνα με τη διαθήκη της, στο Κράτος
υπό την εποπτεία της Διεύθυνσης Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού.
Σήμερα, η κατοικία και ο εκθεσιακός χώρος συναποτελούν ένα Μουσείο,
που φιλοξενεί την οικοσκευή και τη συλλογή κεντημάτων της ιδρύτριας.
Το Μουσείο μετά την επανέκθεσή του έχει την εξής μορφή:
Δημιουργήθηκαν από ειδική ομάδα εργασίας πέντε εκθετικές επιφάνειες
μέσα σε τρεις αυτόνομες προθήκες, όπου τα αυθεντικά εξαρτήματα των παραδοσιακών ενδυμασιών
πλασιώνονται από σχέδια, δείγματα κια νεώτερα κεντήματα,
αποτυπώνοντας με σαφήνεια τα στάδια αναπαραγωγής.
Έμφαση δίνεται στην εξέλιξη των διακοσμητικών μοτίβων και των παραλλαγών τους,
ενώ δύο προθήκες φιλοξενούν τα κεντήματα των σχολών της Αττικής.
Μία εκθετική ενότητα παρουσιάζει τα
υλικά τεκμήρια που αφορούν στη λειτουργία των σχολών,
όπως το λογότυπο της εταιρείας, η σφραγίδα των τετραδίων παραγγελιών,
βιβλία εσόδων-εξόδων, διπλώματα ευρεσιτεχνίας (ένα είδος copyright)
για τα σχέδια της εποχής, εργαλεία της κεντητικής τέχνης (στάμπα, τελάρο).
Σε μία δεύτερη ενότητα εκτίθενται τα
τρισδιάστατα αντικείμενα,
όπως έπιπλα με κεντητές στόφες, αμπαζούρ κ.ά.
Σε μια συμβολική αναπαράσταση του ελληνικού περιπτέρου στην Eκθεση Διακοσμητικών Τεχνών του Παρισιού,
το 1925, προβάλλονται τα είδη που διακρίθηκαν και απέσπασαν βραβεία.
Στο
χώρο της καθεαυτής κατοικίας
στήθηκαν επιλεγμένα κομμάτια της οικοσκευής, μικροαντικείμενα, οικογενειακές φωτογραφίες και πορτραίτα,
σε μία προσπάθεια παρουσίασης της κατοικίας μέσα στην οποία έζησε περισσότερα από 20 χρόνια
η «καλή κυρά της Αυλώνας».
